Opinia o książce dr Ewy Domagała-Zyśk i prof. dr hab. Katarzyny
Transkrypt
Opinia o książce dr Ewy Domagała-Zyśk i prof. dr hab. Katarzyny
Opinia o książce dr Ewy Domagała-Zyśk i prof. dr hab. Katarzyny Karpińskiej-Szaj Uczeń z wadą słuchu w szkole ogólnodostępnej. Podstawy metodyki nauczania języków obcych Korzystne zmiany w zakresie wykrywania i diagnozowania uszkodzeń narządu słuchu u noworodków, wczesne protezowanie i opieka medyczna nad dziećmi zagrożonymi tą niepełnosprawnością, a także poprawa w zakresie dostępu do terapii logopedycznej i postęp w dziedzinie wychowania językowego doprowadziły do nowej, zupełnie innej niż przed kilkunastu laty, sytuacji edukacyjnej uczniów dotkniętych uszkodzeniami słuchu. Coraz liczniejsze dzieci z uszkodzonym słuchem nie są już głuchonieme, ale mogą mówić, czytać i pisać. Mogą także uczyć się języków kolejnych. Jednakże nie są w stanie zrobić tego bez stworzenia im odpowiednich warunków sprzyjających edukacji, a zwłaszcza bez wsparcia ze strony nauczycieli dobrze znających ich sytuację i dysponujących kompetencją oraz środkami dydaktycznymi zapewniającymi skuteczność nauczania mimo trudności, które powoduje uszkodzenie słuchu. Sytuacja ta stanowi wyzwanie dla organizatorów edukacji i dla nauczycieli, zwłaszcza nauczycieli języka ojczystego i języków kolejnych. Jedną z pierwszych prac odpowiadających na to zapotrzebowanie jest książka Uczeń z wadą słuchu w szkole ogólnodostępnej. Podstawy metodyki nauczania języków obcych przygotowana przez dwie specjalistki z zakresu neofilologii, anglistkę, dr Ewę Domagała-Zyśk, oraz romanistkę, prof. dr hab. Katarzynę Karpińską-Szaj. Dzieło to należy powitać jako nowatorskie, oczekiwane i bardzo ważne ze społecznego punktu widzenia. E. Domagała-Zyśk jest od ponad 10 lat zaangażowana czynnie w prowadzenie Lektoratu języka angielskiego dla studentów niestyszących i słabo słyszących oraz badań naukowych nad zagadnieniem nauczania języka angielskiego jako obcego uczniów z uszkodzonym słuchem. K. Karpińska-Szaj interesuje się badawczo zagadnieniami przyswajania języka obcego przez uczniów z trudnościami edukacyjnymi, także uczniów z niepełnosprawnością słuchową, prywatnie zaś jest matką niesłyszącego gimnazjalisty. Różnorodność i bogactwo doświadczeń praktycznych i badawczych Autorek doprowadziły do powstania książki o wyraźnej, przemyślanej strukturze. Składa się ona z trzech części. W pierwszej z nich autorki charakteryzują sylwetkę ucznia niesłyszącego, który, w związku z coraz wyraźniejszymi tendencjami integracyjnymi i inkluzyjnymi, może uczyć się niemal w każdej szkole ogólnodostępnej. Poza klasyczną typologią rodzajów i zakresów uszkodzeń słuchu autorki zatrzymują się także nad zagadnieniem występowania niedoborów językowych u uczniów niesłyszących oraz wynikających z tego zasad stawiania uczniowi wymagań na miarę jego możliwości oraz udzielania wsparcia w zakresie stymulowania rozwoju językowego. W części pierwszej zwraca uwagę obecność praktycznych ćwiczeń, których wykonanie ułatwić może nauczycielowi zrozumienie sytuacji społecznej i językowej niesłyszącego ucznia. Część druga, zatytułowana Podstawy metodyki nauczania języków obcych, składa się z czterech rozdziałów. W pierwszym z nich przedstawiono cele nauczania języka obcego, ze szczególnym zwróceniem uwagi na fakt, iż poprzez naukę języka obcego realizowane są nie tylko cele edukacyjne, ale także terapeutyczne i społeczne. W rozdziale drugim tej części omówiono podstawowe zasady organizacji procesu nauczania: zasady doboru odpowiedniego podręcznika, zasady metodyki nauczania tej grupy uczniów, zagadnienie nauczania integracyjnego na lekcjach języka obcego oraz jego zastępowania przez nauczanie w grupach specjalistycznych. Dużą część tego rozdziału poświęcono zagadnieniu rozwijania poszczególnych sprawności językowych: czytania i pisania, ale także słuchania i mówienia. Ostatni fragment w nowatorski sposób podnosi kwestię monitorowania postępów ucznia oraz dokonywania ewaluacji zajęć. W trzeciej części publikacji głos zabierają niesłyszący: są to studenci Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego Jana Pawła II oraz Uniwersytetu Adama Mickiewicza, którzy wspominają swoje szkolne lata i dzielą się z czytelnikiem przemyśleniami i uwagami na temat strategii uczenia się oraz technik zachowania nauczyciela, które pomogły im opanować język obcy. Wypowiedzi te mogą stać się dla współczesnych gimnazjalistów i licealistów cennym materiałem, ukazującym aktywność w walce z przeciwnościami losu wytrwałość i pracowitość, które pomogły studentom niesłyszącym zakończyć naukę języka obcego egzaminem uniwersyteckim. […] Z recenzji Dr hab. Kazimiera Krakowiak, prof. KUL Instytut Pedagogiki Katedra Pedagogiki Specjalnej 1