Wynajem aut zastępczych – regulacja prawna Dotychczasowa

Wynajem aut zastępczych – regulacja prawna
Dotychczasowa regulacja oraz stanowiska reprezentowane przez Zakłady
Ubezpieczeń powodowały, iż poszkodowany po wypadku pozostawiany był sam
sobie. Nie tylko nie miał sprawnego samochodu, ale bardzo często odmawiano
mu prawa do pojazdu zastępczego.
Wieloletnia praktyka wykształcona na salach sądowych pozwoliła odmienić
niekorzystną dla poszkodowanego tendencję w zakresie pojazdów zastępczych.
Kulminacyjnym punktem jest Uchwała Sądu Najwyższego z dnia 17 listopada
2011 r., sygn. akt III CZP 05/11. Sąd Najwyższy wyraźnie podkreślił, że w
dzisiejszych realiach samochód w sposób wszechstronny i funkcjonalny
zaspokaja potrzeby właściciela uszkodzonego lub zniszczonego pojazdu niż
środki transportu zbiorowego. Korzystnie z samochodu stało się obecnie
standardem cywilizacyjnym i taka jego funkcja będzie się umacniać. W świetle
najnowszego orzecznictwa, samochód, który nie jest w obecnych czasach
traktowany jako dobro luksusowe, jest niezbędny także dla osób fizycznych.
Istotne jest natomiast, aby brak możliwości korzystania z pojazdu spowodował
szkodę majątkową, która to szkoda winna być
w świetle art. 361 k.c.
zrekompensowana. Taką szkodę majątkową stanowi utrata możliwości
korzystania z rzeczy wskutek jej zniszczenia bądź uszkodzenia. Jeżeli więc
poszkodowany poniósł w związku z tym koszty, które były konieczne, na
wynajem pojazdu zastępczego, to mieszczą się one w granicach skutków
szkodowych
podlegających
wyrównaniu
Reasumując, analiza treści uzasadnienia uchwały Sądu Najwyższego z dnia 17
listopada 2011 r. w sprawie sygn. akt III CZP 04/11, pozwala nam na
kwalifikowanie wydatków celowych jako koszt najmu pojazdu zastępczego.
Wydatki ekonomicznie uzasadnione to wydatki na najem pojazdu zasadniczo o
podobnej klasie do pojazdu uszkodzonego lub zniszczonego, poniesione w
oparciu o stawki czynszu najmu, które obowiązują na danym rynku lokalnym i
w czasie naprawy pojazdu mechanicznego lub do czasu nabycia nowego
pojazdu.