STRESZCZENIE

STRESZCZENIE
REGULACJA ROZLICZANIA KOSZTÓW OGRZEWANIA
W BUDYNKACH WIELORODZINNYCH
Problematyka indywidualnego rozliczania kosztów ogrzewania w wielorodzinnym budownictwie mieszkaniowym, na podstawie pomiarów zużycia ciepła, to temat nośny od czasu wprowadzenia centralnego ogrzewania w miejsce pieców kaflowych.
Najwcześniej problemem tym w sposób profesjonalny zajęto się w Republice
Federalnej Niemiec, bo już w latach pięćdziesiątych ubiegłego wieku. Wtedy to kraje
Europy funkcjonowały w dwóch systemach:
− kraje Europy Wschodniej (tzw. kraje demokracji ludowej), mające gospodarkę centralnie kierowaną,
− kraje Europy Zachodniej, mające gospodarkę wolnorynkową.
Podział ten miał zasadniczy wpływ na stosowany sposób rozliczeń kosztów
ogrzewania w budynkach wielorodzinnych.
W krajach Europy Wschodniej opłaty za centralne ogrzewanie wprowadzono do
opłaty czynszowej uzależnionej od powierzchni mieszkania. Ceny te, nie za jednostkę ciepła, tylko za metr kwadratowy powierzchni użytkowej mieszkania, ustalał arbitralnie minister finansów.
W Europie Zachodniej opłaty za centralne ogrzewanie odnosiły się do realnych
cen paliw i energii.
Ponadto w obu strefach stosowano odmienne technologie budowlane i odmienne
rodzaje instalacji i urządzeń centralnego ogrzewania.
Zainteresowanie regulacją rozliczeń kosztów ogrzewania w krajach Europy Zachodniej wzrosło w latach siedemdziesiątych, kiedy to nastąpił wyraźny wzrost cen
ropy naftowej i gazu, a w krajach Europy Wschodniej po zmianie gospodarki z centralnie planowanej na wolnorynkową, tj. po 1989 roku.
W pracy przedstawiono, jak przebiegał i przebiega nadal proces doskonalenia
rozliczeń kosztów ogrzewania w budynkach wielorodzinnych w Europie.
Opisano na konkretnych przykładach, że nagrzejnikowe podzielniki kosztów
ciepła i ciepłomierze nie rejestrują dokładnie ciepła zużywanego przez pomieszczenia mieszkań.
Przedstawiono przykład błędnego rozliczania za pomocą nagrzejnikowych podzielników kosztów ciepła oraz przykład błędnego rozliczania za pomocą ciepłomierzy. Następnie przedstawiono i opisano dokładnie przyczyny niewłaściwych rozliczeń, wskazując na dwie główne z nich, tj.:
− nieuwzględnianie zysków ciepła od nieizolowanych przewodów centralnego
ogrzewania,
− nieuwzględnianie przenikania ciepła między mieszkaniami.
W pracy przedstawiono proponowane sposoby rozliczeń w Polsce i dalej – propozycje doskonalenia urządzeń i systemów pomiarowych.
Pracę zakończono konkluzją, w której proponuje się nowelizację Ustawy Prawo
energetyczne.
Proces regulacji rozliczeń kosztów ogrzewania w budynkach wielorodzinnych
został wzmocniony przez prawodawstwo Unii Europejskiej (Dyrektywa SAVE 93/76
EEC z 13.09.1993r.; Dyrektywa EWG 76/493/EEC; Dyrektywa 2006/32/UE Parlamentu Europejskiego i Rady Europy z dnia 5 kwietnia 2006 roku) i jest obecnie
prowadzony przez Europejskie Stowarzyszenie Rozliczania Energii z siedzibą
w Brukseli.
SUMMARY
REGULATING HEATING COSTS ALLOCATION
IN MULTI-FAMILY HOUSING
The issue of allocating individual heating costs in multi-family housing based on
heating consumption data has been discussed ever since the replacement of tile
stoves with central heating systems.
Federal Republic of Germany has been the first to investigate the problem professionally – already in the 50s of the previous century. At that time European countries were functioning according to two economic systems:
− centrally-planned economy in the case of Eastern European countries (the
so-called countries of people's democracy),
− free market economy in the case of Western European countries.
The above division had major impact on the applied mode of heating costs allocation in multi-family housing.
In Eastern European countries central heating costs were included in rent, which
depended on the floor space of a given flat. Prices based not on heat units but on
square metres of the flat's floor space were set arbitrarily by the Minster of Finance.
In Western Europe, central heating costs were related to the actual fuel and energy prices.
Moreover, construction technologies, installation types and kinds of equipment
used in the two parts of Europe were also different.
Interest in regulating heating costs allocation in Western European countries
grew especially in the 1970s, when the increase of oil and gas prices was noticed. In
Eastern European countries, on the other hand, the issue became popular only after
the switch from centrally-planned to free market economy, i.e. after 1989.
The present work describes the process of improving heating costs allocation in
European multi-family housing now as well as in the past.
Referring to particular examples, it managed to prove that heat meters and heat
cost allocators mounted on radiators fail to give accurate measurements of heat consumption in separate flats. The examples of incorrect heat cost estimates made with
the use of heat meters and heat cost allocators mounted on radiators were provided.
Then, it presented and described in detail the reasons for the inaccurate estimates,
focusing on the two main ones, being:
− not considering heat gains from non-isolated central heating duct- and pipework,
− and not considering permeating of heat between the flats.
The work provided suggested allocation modes for Poland as well as suggestions
for improvement of heat measurement systems.
The work was concluded with a recommendation of amendments to the Energy
Law Act.
The process of regulating heating costs allocation in multi-family housing has
been changed by the European Union legislation (Council Directive 93/76/EEC of 13
September 1993, Council Recommendations 76/493/EEC, Directive 2006/32/EC of
the European Parliament and of the Council of 5 April 2006) and is now observed by
the European Association for Energy Cost Allocation with the seat in Brussels.