Komunikacja W.B

Black cabs
Stanowią kolejny dobrze rozpoznawalny symbol Londynu. Produkowane są w limitowanych seriach, wyłącznie dla
londyńskich korporacji taksówkarskich. Przestronne i komfortowe auta zabierają pięciu pasażerów i sporą ilość bagażu.
Przeważnie są czarnego koloru, można jednak spostrzec inaczej ubarwione auta, co związane jest z kampaniami
reklamowymi. W Londynie najłatwiej zatrzymać taksówkę na ulicy. Można ją wezwać telefonicznie, lecz wiąże się to
z dodatkowymi kosztami, poza tym trzeba na nią długą czekać. Taksówki należą do najdroższych środków transportu
publicznego w stolicy Anglii. W zależności od pokonanego dystansu i pory dnia, ceny wahają się od kilku do kilkudziesięciu
funtów. Przejazd staje się opłacalny, kiedy podróżujemy w kilka osób. Kiedy zdarzy się, że zabrudzimy samochód np. po
zakrapianej imprezie, kierowca będzie zmuszony pobrać opłatę w wysokości 40 funtów. Kabina kierowcy jest dla jego
bezpieczeństwa oddzielona od kabiny pasażerskiej, plastikową szybą. Nie przeszkadza to jednak w pogawędce z kierowcą.
Mini Cabs
Drugi rodzaj taksówek stanowią Mini Cabs, czyli prywatne samochody. Ich kierowcy są zrzeszeni w niewielkich
prywatnych firmach. Teoretycznie są tańsze od czarnych taksówek, jednak kierowcy czasami mogą zawyżać ceny.
Najlepiej wezwać minicaba telefonicznie i targować się o cenę przejazdu. Taksówki tego rodzaju nie są zbyt bezpieczną
formą transportu. Zdarzają się przypadki gwałtów i kradzieży, szczególnie na samotnie podróżujących kobietach!
Słynne autobusy
Dwupiętrowe, czerwone pojazdy dziennie przewożą ok. 6 milionów pasażerów i stanowią jednocześnie jeden z najbardziej
rozpoznawanych symboli Londynu. Na ulicach miasta dziennie kursuje ponad 6800 autobusów, którymi możemy dojechać
w niemal każdy jego zakątek. Mimo to, że londyńska komunikacja należy do najlepszych na świecie, zdarzają się
spóźnienia. Rano i w godzinach szczytu, planując podróż dobrze jest wziąć poprawkę na czas. Czasem bywa i tak, że
autobus jest przepełniony. W takim wypadku kierowca nie wpuszcza więcej pasażerów. Pozostaje nam wtedy poczekać na
kolejny autobus. Nocą, gdy nie kursuje metro możemy skorzystać z linii nocnych, oznaczonych symbolem N. Trasy
nocnych autobusów często pokrywają się z trasami dziennymi. Autobusy zarówno dzienne jak i nocne kursują co kilka lub
kilkanaście minut. Koszty podróży autobusami też nie są niskie. Jednorazowy bilet kosztuje 2 funty. Za bilet całodzienny
należy zapłacić 3,5 funta. W przypadku autobusów, ponownie wygodna okazuje się karta Oyster. Używając karty przejazd
kosztuje tylko 90 pensów lub 1 funta.
Metro
Istniejące od 1863 roku, dziennie przewozi ok. 3 milionów pasażerów. Popularnie nazywane Underground lub The Tube,
jest najbardziej popularnym środkiem transportu w Londynie. Metro ma 275 stacji, z czego 63 w centrum miasta
i obsługiwane jest przez 12 linii. Pociągi metra kursują od 5:30 do 0:30 w dni powszednie i od 7:30 do 23:30 w niedziele
i święta. Aby korzystać z londyńskiego metra należy kupić bilet lub kartę Oyster. Niestety ceny biletów są wysokie.
W zależności od długości trasy i strefy w jakiej się poruszamy, ceny wahają się od 1 do kilku funtów. W pierwszej strefie
jednorazowa wycieczka metrem będzie kosztowała nas 4 funty. Bardziej wygodne od biletów papierowych są karty
Oyster. Możemy je kupić na okres od jednego dnia do roku. Karta umożliwia poruszanie się większością środków
transportu w Londynie. Korzystając z londyńskiego metra, należy wiedzieć, iż na jego stacjach obowiązuje całkowity zakaz
palenia, który dotyczy również wszystkich miejsc publicznych. Po zamachach terrorystycznych w 2005 roku, możemy się
spodziewać również zwiększonych środków ostrożności, np. brak koszy na śmieci.
DLR
To miejska kolej kursująca we wschodnim Londynie. Pełna nazwa brzmi: Dockland Light Railway. Kolej oddzielona jest od
metra i posiada osobne przystanki, jej trasa widnieje jednak na mapie Lonodn Underground. DLR posiada 31 km torów
i jest obsługiwana jest przez 5 linii: do Lewisham na południu, do Stratford na północ, Beckton i King George V na
wschodzie i linię prowadzącą do centrum Londynu. Kolej również należy do transportu publicznego a więc obowiązują tu
bilety z metra oraz karta Oyster.
Tramwaje
a ulicach Londynu kursowały od 1861 do 1952 roku. Ich działalność została wznowiona w 2000 roku. London Trams lub
Tramlink – bo tak popularnie nazywa się londyńskie tramwaje, kursują w południowej części miasta. Planuje się
rozbudowę linii tramwajowych na zachód i do centrum Londynu. Tramwaje zaliczają się do transportu publicznego, więc
podróżując nimi możemy skorzystać z karty Oyster. Na stacji możemy również kupić bilet tramwajowy w automacie.