I II Data pozwu 13 marzec 2003 20 marzec 2009 Data wyroku 10

I
II
Data pozwu
13 marzec 2003
20 marzec 2009
Data wyroku
10 listopad 2009
29 kwiecień 2014
Sąd Apelacyjny w Lublinie
Sąd Okręgowy Warszawa- Praga w Warszawie
Sąd
Kwota
zasądzonego
zadośćuczynienia
Uzasadnienie
600,000 zł (z odsetkami od kwoty 250,000 zł od dnia 10
kwietnia 2003 roku, oraz od kwoty 350,00 zł od dnia 11 maja
2007 roku)
„Jeśli chodzi o żądanie zadośćuczynienia Sąd Okręgowy
podniósł; że krzywda, która dotknęła małoletniego powoda
już na początku jego życia jest ogromna. U powoda
stwierdzono
czterokończynową
postać
mózgowego
porażenia dziecięcego. Takie schorzenie uniemożliwia
osiągnięcie nawet etapu samodzielnego siedzenia, czy
chodzenia, nie mówiąc o samodzielnej egzystencji. Powód
nie mówi, reaguje tylko na światło, głos matki. Rokowania
pogarsza współistnienie u powoda padaczki lekoopornej
oraz nawracające choroby dróg oddechowych. Dlatego też
powód wymaga całodobowej opieki, pomocy w wykonywaniu
wszystkich czynności życia codziennego: mycia, karmienia,
zmiany pampersów, oklepywania, inhalowania oraz innych
zabiegów pielęgniarskich, a także hospitalizacji kilka razy w
roku z uwagi na częste nawracające
infekcje
dróg
oddechowych.
Niepełnosprawność powoda- datowana
od momentu narodzin - całkowicie wyklucza możliwość
samodzielnego wykonywania podstawowych czynności
bytowych, uzależniając go od niezbędnej pomocy innych
osób. Trudno jest dokładnie ocenić rozmiar cierpień powoda
z uwagi na subiektywność odczuwania bólu fizycznego lub
psychicznego, ale biorąc pod uwagę sytuację powoda, jest
on bardzo wysoki. Od czasu narodzin powoda upłynęło 9
lat,
a jego cierpienia
powodowane nieustannymi
badaniami i rehabilitacją trwają nadal. Zważywszy na
ilość i zakres koniecznych zabiegów rehabilitacyjnych, same
400,000 zł (z odsetkami od dnia 21 maja 2009 roku)
„U
małoletniej
powódki
po
przebytym
niedotlenieniu
okołoporodowym rozpoznano następujące zaburzenia: mózgowe
porażenie dziecięce pod postacią niedowładu spastycznego
czterokończynowego, małogłowie, padaczkę lekoodporną,
upośledzenie umysłowe, w stopniu głębokim, zez zbieżny, refluks
żołądkowo-przełykowy. Dziewczynka nie jest samodzielna w
zakresie podstawowych czynności motorycznych, nie kontroluje
głowy, samodzielnie nie zmienia pozycji , nie obraca się na boki,
nie siedzi. Obserwuje się u niej znaczne obniżenie koordynacji
wzrokowo-ruchowej oraz sprawności manualnej. Dziewczynka
różnicuje bliskie osoby od obcych, nawiązuje z nimi kontakt
emocjonalny. Reaguje na swoje imię i ludzki głos. Rozumie
znane i proste polecenia słowne. Nie ma wykształconej mowy
czynnej. Wydaje nieartykułowane dźwięki sygnalizujące stan
emocjonalny- zadowolenie, dyskomfort, rozdrażnienie; rozumie
proste komunikaty związane z czynnościami dnia codziennego;
czynności fizjologiczne w obrębie aparatu mowy są zaburzone;
występuje duża nadwrażliwość okolicy twarzy oraz jamy ustnej.
Małoletnia
powódka
została
zaliczona
do
osób
niepełnosprawnych, jednocześnie stwierdzono konieczność stałej
lub długotrwałej opieki lub pomocy innej osoby w związku z
ograniczoną możliwością samodzielnej egzystencji.”
w sobie stanowią one dolegliwość negatywnie odczuwaną
przez powoda. Nie można zapominać o napięciu mięśni
wszystkich kończyn (przykurczach), które sprawiają
powodowi ból. To tylko zauważalne dla osób trzecich
przejawy cierpień powoda, ale zapewne występują także
dalsze dolegliwości, nieuchwytne dla osób postronnych.
Nieprawidłowe przeprowadzenie porodu dziecka w
pozwanym szpitalu w całości przekreśliło jego szanse na
normalne życie. Doznane przez powoda obrażenia już w
momencie urodzenia wyłączyły go z życia społecznego i
towarzyskiego, pozbawiając szans na samodzielne życie,
edukację, rozwój zawodowy oraz własne życie rodzinne.
Rokowania co do wyleczenia powoda są niepomyślne, a
jego stan zdrowia może w przyszłości ulec pogorszeniu.
Ustalając
wysokość
należnego
powodowi
zadośćuczynienia na kwotę 600.000 zł Sąd Okręgowy
miał na względzie nie tylko rozmiar doznanej
krzywdy,
ale
także
jej
kompleksowość
i
nieodwracalność.
Miał
także
na uwadze, że
zadośćuczynienie
winno mieć odczuwalną
wartość
ekonomiczną, a jednocześnie uwzględniać aktualne
stosunki majątkowe społeczeństwa. Przyjmując,
że
odpowiednie dla powoda zadośćuczynienie wyraża
kwota 600.000 zł, Sąd Okręgowy uznał, że uwzględnienie
żądania zasądzenia z tego tytułu kwoty
1.000.000
zł
byłoby
wygórowane
i
nie
znajdowałoby
odzwierciedlenia w realiach społecznych.”
„Mając na względzie stan zdrowia, złe prognozy na przyszłość,
wiek poszkodowanej i przyczyny doznanych krzywd, Sąd uznał
za słuszne przyznanie małoletniej powódce zadośćuczynienia
w kwocie 400,000 złotych. W ocenie Sądu taka wysokość
zadośćuczynienia jest adekwatna do wyrządzonej powódce
krzywdy. Doszło do naruszenia najcenniejszego jej dobra, jakim
jest zdrowie. Rozmiar doznanej przez powódkę krzywdy jest
szczególnie duży. Cierpienia fizyczne, jakie przeszła
powódka są szczególnie intensywne. Podkreślić należy, że
jest to rekompensata za całą krzywdę i przyznaje się ją
jednorazowo. Trudno jest dokładnie ocenić rozmiar cierpień
małoletniej powódki. W ocenie Sądu kwota 400,000 zł stanowi
ekonomicznie odczuwalną wartość, obok odszkodowania i
renty. Dalej idące żądanie zasądzenia zadośćuczynienia Sąd
uznał za nieuzasadnione jako nadmierne. Przyznana
poszkodowanemu kwota powinna stanowić realną wartość
ekonomiczną w odniesieniu do doznanej krzywdy, nie będąc przy
tym jedynie wartością symboliczną, jak i nie stanowiąc źródła
bezpodstawnego wzbogacenia poszkodowanego.”