OPIS ZDJĘCIA

OPIS ZDJĘCIA
(prosimy dołączyć do każdej wysłanej fotografii)
Załącznik nr 2 do Regulaminu konkursu fotograficznego pt. „Ptaki zimujące w kraju. Zdjęcia,
zwyczaje, wiedza.”
IMIĘ I NAZWISKO AUTORA ZDJĘCIA
Julia Niedziela
TYTUŁ ZDJĘCIA
Obiad dzięcioła
DATA WYKONANIA ZDJĘCIA
16.02.2015r.
MIEJSCE WYKONANIA ZDJĘCIA (miejscowość lub jej okolice np. las, rzeka; powiat)
Nidzica
GATUNEK PTAKA (nazwa polska)
Dzięcioł średni
PROSZĘ OPISAĆ CZYM SIĘ ŻYWI TEN PTAK (maksimum 400 znaków bez spacji)
Głównie owady, pajęczaki, jesienią nasiona, szczególnie leszczyny, dębu i buku. Bezkręgowce, chrząszcze,
błonkoskrzydłe, mrówki, gąsienice motyli zbiera z powierzchni korowiny, jej zagłębień i liści lub wyciąga z
płytkich szczelin. Zazwyczaj wczesną wiosną nakłuwa dziobem korę osik, brzóz i innych drzew aby zlizać
wypływający z otworów sok rośliny, bogaty w cukry, których ptakowi brakuje.
JAK MOŻNA DOKARMIAĆ GO ZIMĄ (maksimum 400 znaków bez spacji)
W dokarmianiu tych ptaków należy stosować dużo tłuszczów zwierzęcych, roślinnych, nasiona roślin
oleistych, orzechy, mięso. Bardzo dobrym sposobem na dokarmianie dzięcioła jest zrobienie mieszanki
tłuszczu , zmielonego mięsa, potłuczonych orzechów włoskich lub laskowych i nasion np. słonecznika a
następnie wysmarowanie tą mieszanką spękaną porowatą korę drzewa. Kule tłuszczowe można również
wykorzystać do dokarmiania dzięciołów.
NAJCIEKAWSZE INFORMACJE O TYM PTAKU/GATUNKU
(dowolna ilość tekstu - liczy się kreatywność)
Dzięcioła średniego wyróżnia czerwone ubarwienie wierzchu głowy. Dość słabo rozwinięty dziób i
mięśnie szyi pozwalają wykuwać mu dziuple głównie w próchniejących konarach. Jest wielkości szpaka.
W odróżnieniu od tego pokrewnego gatunku jest bardziej skryty i płochliwy. Jest aktywny w dzień, w
parach trzyma się tylko w okresie lęgowym, poza nim żeruje samotnie. W Polsce dzięcioł średni jest
objęty ochroną gatunkową ścisłą. Różni go od innych dzięciołów rzadkie bębnienie wiosną, które
zastępuje jękliwymi odgłosami – skrzeczeniem ,,kwe”. Robią to ptaki obojga płci. Powtarzane okrzyki
służą długodystansowej komunikacji i do porozumiewania się między partnerami i rodzeństwem. W
okresie lęgowym wiosną i latem samica znosi 5 -6 białych jaj, a samiec oznacza terytorium bębnieniem
w drzewa. Robi to jednak rzadki i cicho. Przejawy terytorializmu przejawia też samica. Samce wydają też
śpiewy wabiące samice. Jaja wysiadywane są przez okres 15 dni przez obojga rodziców, którzy po
wykluciu potomstwa je karmią. Pisklęta opuszczają gniazdo po około 21 dniach, ale nadal dostają od
matki i ojca pokarm. Pełna samodzielność osiągają po 11 – 14 dniach. Dojrzałość płciowa osiągają w
pierwszym roku życia. Niewielka ilość młodych ptaków wraca do miejsca swojego urodzenia. Zimą
można je spotkać w mieszanych stadach z sikorami, pełzaczami, kowalikami i mysikrólikami. Ptaki szukają
pokarmu i ostrzegają się przed napastnikami. Zimują na terenach lęgowych.