Wykroczenia przeciw prawdzie

Konspekt katechezy do klasy II gimnazjum
TEMAT: WYKROCZENIA PRZECIW PRAWDZIE.
Cel ogólny: wskazanie na zło wykroczeń przeciwko VIII Bożemu Przykazaniu i wskazanie na Jezusa jako
źródło Prawdy.
Cele szczegółowe: Uczeń:
•
wymienia wykroczenia przeciwko VIII Bożemu Przykazaniu;
•
analizuje fragmenty KKK dotyczące wykroczeń przeciwko prawdzie;
•
wskazuje na Jezusa jako Prawdę i źródło codziennego życia w prawdzie.
Metody i formy pracy: pogadanka, opowiadanie, analiza Pisma Świętego i KKK, słoneczko,
praca w grupach.
Pomoce i środki dydaktyczne: Pismo Święte, kartki kolorowe samoprzylepne, fragment kazania Jana Pawła II
wygłoszonego w Olsztynie w 1992 roku, napis: KŁAMSTWO, załączniki nr 1.
Czynności katechety, czynności ucznia, przebieg katechezy
Modlitwa
I. WPROWADZENIE
1. Katecheta opowiada historię: Pewna kobieta od lat przychodziła do spowiedzi z
tym samym grzechem: plotkowaniem. Ksiądz zadał jej kiedyś dwustopniową pokutę.
Po spowiedzi kazał kobiecie wyjść na pole z puchową poduszką, rozerwać ją i
rozrzucić pióra. Kobieta była bardzo zdziwiona, ale wykonała pierwszą część pokuty.
Szybko wróciła do kapłana z zapytaniem co ma jeszcze zrobić. Ksiądz powiedział jej,
że ma wrócić na pole i pozbierać pióra, żeby poduszka znowu wyglądała jak na
początku. Kobieta z wyrzutem odpowiedziała słudze Bożemu, że to niemożliwe, bo
wiatr już daleko poroznosił lekkie pierze. W odpowiedzi usłyszała, że tak jak wiatr
uniósł pióra, tak jej plotki i złe słowa idą w świat i nie da się ich zawrócić...
2. Pogadanka na temat: czym jest plotka, dlaczego jest ona złem, kogo krzywdzi, itp.
Katecheta podsumowuje pogadankę tym, że plotki, oszczerstwa, obgadywanie innych
są złem, ponieważ godzą w innego człowieka. Bardzo często nie da się naprawić
krzywd wyrządzonych złym językiem. Pan Bóg broni człowieka przed krzywdą tego
rodzaju zakazując mówienia fałszywego świadectwa przeciw bliźniemu swemu.
3. Katecheta rozdaje uczniom karteczki samoprzylepne i prosi ich o napisanie, oprócz
plotki, po dwa wykroczenia przeciwko VIII Bożemu Przykazaniu. Uczniowie po
napisaniu podchodzą do tablicy i przyklejają swoje kartki przy napisie KŁAMSTWO.
II. ROZWINIĘCIE
1. Czytanie fragmentu kazania Jana Pawła II wygłoszonego w Olsztynie
w 1992 roku.
2. Analiza fragmentu homilii Sługi Bożego Jana Pawła II.
3. Katecheta podsumowuje wypowiedzi uczniów podkreślając, że…..
4. Uroczyste czytanie fragmentu Pisma Świętego: „Ja Jestem Drogą, Prawdą
i Życiem”.
5. Pogadanka z uczniami na temat co oznacza w praktyce to, że Jezus jest Prawdą, w
jaki sposób prawdą na co dzień ma żyć człowiek wierzący?
6. Katecheta rozdaje uczniom karty z fragmentami KKK i poleceniem uczniom:
Wypisz wykroczenia przeciwko prawdzie. Napisz kto jest źródłem prawdy.
Uczniowie zapisują temat, pod tematem, w dwójkach wykonują polecenie i zapisują
to do zeszytów.
III. ZAKOŃCZENIE
1. Pogadanka z uczniami na temat jakie mogą być skutki wykroczeń przeciwko
prawdzie.
2. Zadanie domowe: Przeprowadzić dokładny rachunek sumienia dotyczący grzechów
przeciwko VIII przykazaniu Bożemu.
Modlitwa
Metody i formy
pracy
modlitwa
opowiadanie
pogadanka
słoneczko
analiza
homilii
fragmentu
analiza
Świętego
Pisma
analiza KKK
pogadanka
modlitwa
Opr. Beata Lenkiewicz
Załącznik nr 1
KKK 2465 Stary Testament zaświadcza, że Bóg jest źródłem wszelkiej prawdy. Jego słowo jest prawdą. Jego prawo jest prawdą. "Jego
wierność... (trwa) z pokolenia na pokolenie" (Ps 119, 90). ponieważ Bóg jest "prawdomówny" (Rz 3, 4), członkowie Jego Ludu są
wezwani do życia w prawdzie .
KKK 2466 W Jezusie Chrystusie Boża prawda objawiła się w pełni. "Pełen łaski i prawdy" (J 1, 14), jest On "światłością świata" (J 8,12),
jest Prawdą. "Kto w (Niego) wierzy, nie pozostaje w ciemności" (J 12, 46). Uczeń Jezusa "trwa w Jego nauce", by poznać "prawdę,
która wyzwala" (J 8, 32) i uświęca. Pójść za Jezusem oznacza żyć "Duchem Prawdy", którego Ojciec posyła w Jego imieniu i który
prowadzi "do całej prawdy" (J 16,13). Jezus poucza swoich uczniów o bezwarunkowym umiłowaniu prawdy: "Niech wasza mowa
będzie: Tak, tak; nie, nie" (Mt 5, 37).
KKK 2469 "Ludzie nie mogliby żyć razem, gdyby nie mieli do siebie zaufania, czyli gdyby nie przekazywali sobie prawdy". Cnota
prawdy oddaje sprawiedliwie drugiemu człowiekowi to, co mu się należy. Prawdomówność zachowuje złoty środek między tym, co
powinno być wyjawione, a sekretem, który powinien być zachowany; prowadzi ona do uczciwości i dyskrecji. W duchu sprawiedliwości
"człowiek na podstawie samej uczciwości powinien drugiemu przekazywać prawdę".
KKK 2470 Uczeń Chrystusa jest gotowy "żyć w prawdzie", to znaczy w prostocie życia na wzór Pana, trwając w Jego prawdzie. "Jeżeli
mówimy, że mamy z Nim współuczestnictwo, a chodzimy w ciemności, kłamiemy i nie postępujemy zgodnie z prawdą" (1 J 1, 6).
KKK 2471 Przed Płatem Jezus wyjaśnia, że "przyszedł na świat, aby dać świadectwo prawdzie" (J 18, 37). Chrześcijanin nie powinien
"wstydzić się... świadectwa Pana" (2 Tm 1, 8). W sytuacjach, które wymagają świadectwa wiary, chrześcijanin powinien wyznać ją bez
dwuznaczności, za przykładem św. Pawła, wobec swych sędziów. Powinien zachować "czyste sumienie wobec Boga i wobec ludzi" (Dz
24,16).
KKK 2472 Obowiązek uczestniczenia w życiu Kościoła przynagla chrześcijan do postępowania jako świadkowie Ewangelii i do
zobowiązań, które z niej wypływają. Świadectwo to polega na przekazywaniu wiary w słowach i czynach. Jest ono aktem
sprawiedliwości, który potwierdza albo daje poznać prawdę: Wszyscy... wyznawcy Chrystusa, gdziekolwiek żyją, są zobowiązani...
ukazywać świadectwem słowa i przykładem życia nowego człowieka, przyobleczonego przez chrzest i działanie Ducha Świętego, który
umocnił ich w sakramencie bierzmowania.
KKK 2476 Fałszywe świadectwo i krzywoprzysięstwo. Wypowiedź sprzeczna z prawdą, wyrażona publicznie, nabiera szczególnego
znaczenia. Przed sądem staje się ona fałszywym świadectwem. Złożona pod przysięgą jest krzywoprzysięstwem. Takie sposoby
postępowania przyczyniają się do skazania osoby niewinnej, do uniewinnienia osoby winnej lub też do zwiększenia kary, której podlega
osoba oskarżona. podważają one w sposób istotny sprawowanie wymiaru sprawiedliwości i słuszność wyroku ogłoszonego przez
sędziów.
KKK 2477 Poszanowanie dobrego imienia osób zabrania jakiegokolwiek niesprawiedliwego czynu lub słowa, które mogłyby wyrządzić
im krzywdę. Staje się winnym:
- pochopnego sądu, kto nawet milcząco uznaje za prawdziwą - bez dostatecznej podstawy - moralną wadę bliźniego;
- obmowy, kto bez obiektywnie ważnej przyczyny ujawnia wady i błędy drugiego człowieka osobom, które o tym nie wiedzą;
- oszczerstwa, kto przez wypowiedzi sprzeczne z prawdą szkodzi dobremu imieniu innych i daje okazję do fałszywych sądów na ich
temat.
KKK 2479 Obmowa i oszczerstwo niszczą dobre imię i cześć bliźniego. Cześć jest świadectwem społecznym składanym godności
człowieka i każdy ma naturalne prawo do czci, do dobrego imienia i do szacunku. Tak więc obmowa i oszczerstwo naruszają cnoty
sprawiedliwości i miłości.
KKK 2480 Należy potępić wszelkie słowa lub postawy, które przez komplementy, pochlebstwo lub służalczość zachęcają i utwierdzają
drugiego człowieka w złośliwych czynach i w przewrotności jego postępowania. Pochlebstwo stanowi poważne przewinienie, jeżeli
przyczynia się do powstania wad lub grzechów ciężkich. Pragnienie wyświadczenia przysługi lub przyjaźń nie usprawiedliwiają
dwuznaczności języka. Pochlebstwo jest grzechem powszednim, gdy zmierza jedynie do bycia miłym, uniknięcia zła, zaradzenia
potrzebie, otrzymania uprawnionych korzyści.
KKK 2481 Próżność lub samochwalstwo stanowią grzech przeciw prawdzie. To samo dotyczy ironii, która zmierza do poniżenia kogoś
przez ośmieszanie w sposób nieprzychylny pewnego aspektu jego postępowania.
KKK 2486 Kłamstwo (ponieważ jest wykroczeniem przeciw cnocie prawdomówności) jest prawdziwym wykroczeniem przeciw
drugiemu człowiekowi. Dotyka jego zdolności poznawania, która jest warunkiem każdego sądu i każdej decyzji. Zawiera ono w zarodku
podział ludzi i wszelkie zło, jakie on powoduje. Kłamstwo jest zgubne dla każdej społeczności; podważa zaufanie między ludźmi i
niszczy tkankę relacji społecznych.