ZASIEDZENIE w prawie francuskim w porównaniu z prawem polskim

Łukasz Karaś
ZASIEDZENIE
w prawie francuskim w
porównaniu z prawem polskim
– podstawowe informacje
W pierwszej kolejności warto wspomnieć, iż instytucja zasiedzenia występowała już w prawie
rzymskim. Do skuteczności zasiedzenia wymagano spełnienia szeregu przesłanek: possessio
(posiadanie); tempus (czas); titulus (tytuł prawny); fides (dobra wiara) oraz res habilis (rzecz, którą
można zasiedzieć).
Obecnie w prawie francuskim podobnie jak w prawie polskim istnieje instytucja zasiedzenia. We
Francji kwestie zasiedzenia reguluje Code civil (Kodeks cywilny). Zajmując się tematyką zasiedzenia
należy rozróżnić czy mamy do czynienia z nieruchomością czy z rzeczą ruchomą.
W pierwszej kolejności zajmijmy się nieruchomościami. W polskim Kodeksie cywilnym posiadacz
nieruchomości niebędący jej właścicielem nabywa własność, jeżeli posiada nieruchomość w sposób
samoistny przez okres 20 lat w dobrej wierze lub 30 lat, gdy mamy do czynienia ze złą wiarą. We
Francji okres zasiedzenia nieruchomości rozpoczyna się po 30 latach bez względu na posiadanie
dobrej lub złej wiary. Nabywca nieruchomości w dobrej wierze posiadający tytuł prawny do
korzystania z nieruchomości może powołać się na 10 letni okres zasiedzenia. Istnieje domniemanie
istnienia dobrej wiary, natomiast to na osobie twierdzącej o tym, iż nabycie nastąpiło w złej wierze
ciąży obowiązek udowodnienia tego twierdzenia. Wystarczające jest, aby dobra wiara istniała w
chwili nabycia nieruchomości.
Kwestia rzeczy ruchomych jest uregulowana w następujący sposób: w Polsce posiadacz rzeczy
ruchomej niebędący jej właścicielem nabywa własność, jeżeli posiada rzecz nieprzerwanie od lat
trzech jako posiadacz samoistny chyba, że posiada w złej wierze; we Francji posiadanie rzeczy
ruchomych w dobrej wierze prowadzi do natychmiastowego zasiedzenia. W sytuacji, gdy mamy do
czynienia ze złą wiarą wówczas prawo dochodzenia przez właściciela rzeczy upływa po 3 latach od
dnia uzyskania posiadania przez osobę w złej wierze (np. zabór mienia). Nie można nabyć własności
rzeczy ruchomych poprzez posiadanie zależne.
Stan prawny na dzień 1 kwietnia 2011 r.