Uzdrowienie paralityka / Mk 2,1-12

11. Czemu On tak mówi? On bluźni. KtóŜ moŜe odpuszczać grzechy,
prócz jednego Boga?
VII Niedziela Zwykła w roku B::
Mk 2,1-12
Mk 1,41 Zdjęty litością, wyciągnął rękę, dotknął go i rzekł do niego: «Chcę, bądź
oczyszczony!».
J 5,8-10 Rzekł do niego Jezus: «Wstań, weź swoje łoŜe i chodź!» Natychmiast wyzdrowiał
1.
ów człowiek, wziął swoje łoŜe i chodził. JednakŜe dnia tego był szabat. Rzekli więc śydzi do
uzdrowionego: «Dziś jest szabat, nie wolno ci nieść twojego łoŜa».
J 6,63 Duch daje Ŝycie; ciało na nic się nie przyda. Słowa, które Ja wam powiedziałem, są
duchem i są Ŝyciem.
2.
12. On wstał, wziął zaraz swoje łoŜe i wyszedł na oczach wszystkich.
Zdumieli się wszyscy i wielbili Boga mówiąc: Jeszcze nigdy nie
widzieliśmy czegoś podobnego.
Mk 1,27 A wszyscy się zdumieli, tak Ŝe jeden drugiego pytał: «Co to jest? Nowa jakaś
nauka z mocą. Nawet duchom nieczystym rozkazuje i są Mu posłuszne».
Mt 9,8 A tłumy ogarnął lęk na ten widok, i wielbiły Boga, który takiej mocy udzielił
ludziom.
£k 7,16 A wszystkich ogarnął strach; wielbili Boga i mówili: «Wielki prorok powstał
wśród nas, i Bóg łaskawie nawiedził lud swój».
Mt 15,31 Tłumy zdumiewały się widząc, Ŝe niemi mówią, ułomni są zdrowi, chromi
chodzą, niewidomi widzą. I wielbiły Boga Izraela.
£k 5,26 Wtedy zdumienie ogarnęło wszystkich; wielbili Boga i pełni bojaźni mówili:
«Przedziwne rzeczy widzieliśmy dzisiaj».
£k 13,13 WłoŜył na nią ręce, a natychmiast wyprostowała się i chwaliła Boga.
£k 17,15-19 Wtedy jeden z nich widząc, Ŝe jest uzdrowiony, wrócił chwaląc Boga
donośnym głosem, upadł na twarz do nóg Jego i dziękował Mu. A był to Samarytanin. Jezus
zaś rzekł: Czy nie dziesięciu zostało oczyszczonych? Gdzie jest dziewięciu? Ŝaden się nie
znalazł, który by wrócił i oddał chwałę Bogu, tylko ten cudzoziemiec. Do niego zaś rzekł:
Wstań, idź, twoja wiara cię uzdrowiła.
Dz 4,21 Oni zaś ponowili groźby, a nie znajdując Ŝadnej podstawy do wymierzenia im
kary, wypuścili ich ze względu na lud, bo wszyscy wielbili Boga z powodu tego, co się stało.
Mt 9,32-33 Gdy wychodzili, oto przyprowadzono Mu niemowę opętanego. Po wyrzuceniu
złego ducha niemy odzyskał mowę, a tłumy pełne podziwu wołały: «Jeszcze się nigdy nic
podobnego nie pojawiło w Izraelu!»
J 7,31 Natomiast wielu spośród tłumu uwierzyło w Niego i mówili: «CzyŜ Mesjasz, kiedy
przyjdzie, uczyni więcej znaków, niŜ On uczynił?»
J 9,31-33 Wiemy, Ŝe Bóg grzeszników nie wysłuchuje, natomiast Bóg wysłuchuje
kaŜdego, kto jest czcicielem Boga i pełni Jego wolę. Od wieków nie słyszano, aby ktoś
otworzył oczy niewidomemu od urodzenia. Gdyby ten człowiek nie był od Boga, nie mógłby
nic czynić.
Stronice te zawierają Słowa Pisma Świętego.
Dlatego powinny być uczczone i godnie traktowane!
Gdy po pewnym czasie wrócił do Kafarnaum, posłyszeli, Ŝe jest w domu.
Zebrało się tyle ludzi, Ŝe nawet przed drzwiami nie było miejsca, a On
głosił im naukę.
3. Wtem przyszli do Niego z paralitykiem, którego niosło czterech.
4. Nie mogąc z powodu tłumu przynieść go do Niego, odkryli dach nad
miejscem, gdzie Jezus się znajdował, i przez otwór spuścili łoŜe, na
którym leŜał paralityk.
5. Jezus, widząc ich wiarę, rzekł do paralityka: Synu, odpuszczają ci się
twoje grzechy.
6. A siedziało tam kilku uczonych w Piśmie, którzy myśleli w sercach swoich:
7. Czemu On tak mówi? On bluźni. KtóŜ moŜe odpuszczać grzechy, prócz
jednego Boga?
8. Jezus poznał zaraz w swym duchu, Ŝe tak myślą, i rzekł do nich: Czemu
nurtują te myśli w waszych sercach?
9. CóŜ jest łatwiej: powiedzieć do paralityka: Odpuszczają ci się twoje
grzechy, czy teŜ powiedzieć: Wstań, weź swoje łoŜe i chodź?
10. OtóŜ, Ŝebyście wiedzieli, iŜ Syn Człowieczy ma na ziemi władzę
odpuszczania grzechów - rzekł do paralityka:
11. Mówię ci: Wstań, weź swoje łoŜe i idź do domu!
12. On wstał, wziął zaraz swoje łoŜe i wyszedł na oczach wszystkich. Zdumieli
się wszyscy i wielbili Boga mówiąc: Jeszcze nigdy nie widzieliśmy
czegoś podobnego.
1. Gdy po pewnym czasie wrócił do Kafarnaum, posłyszeli, Ŝe jest w
domu.
Mk 1,45 Lecz on po wyjściu zaczął wiele opowiadać i rozgłaszać to, co zaszło, tak Ŝe Jezus
nie mógł juŜ jawnie wejść do miasta, lecz przebywał w miejscach pustynnych. A ludzie
zewsząd schodzili się do Niego.
£k 5,18 Wtem jacyś ludzie niosąc na łoŜu człowieka, który był sparaliŜowany, starali się
go wnieść i połoŜyć przed Nim.
Mk 7,24 Wybrał się stamtąd i udał się w okolice Tyru i Sydonu. Wstąpił do pewnego domu
i chciał, Ŝeby nikt o tym nie wiedział, lecz nie mógł pozostać w ukryciu.
£k 18,35 Kiedy zbliŜał się do Jerycha, jakiś niewidomy siedział przy drodze i Ŝebrał. 36
Gdy usłyszał, Ŝe tłum przeciąga, dowiadywał się, co się dzieje. Powiedzieli mu, Ŝe Jezus z
Nazaretu przechodzi. Wtedy zaczął wołać: «Jezusie, Synu Dawida, ulituj się nade mną!»
J 4,47 Usłyszawszy, Ŝe Jezus przybył z Judei do Galilei, udał się do Niego z prośbą, aby
przyszedł i uzdrowił jego syna: był on bowiem juŜ umierający.
2. Zebrało się tyle ludzi, Ŝe nawet przed drzwiami nie było miejsca, a
On głosił im naukę.
Mk 2,13 Potem wyszedł znowu nad jezioro. Cały lud przychodził do Niego, a On go
nauczał.
Mk 1,35-39 Nad ranem, gdy jeszcze było ciemno, wstał, wyszedł i udał się na miejsce
pustynne, i tam się modlił. Pośpieszył za Nim Szymon z towarzyszami, a gdy Go znaleźli,
powiedzieli Mu: Wszyscy Cię szukają. Lecz On rzekł do nich: Pójdźmy gdzie indziej, do
sąsiednich miejscowości, abym i tam mógł nauczać, bo na to wyszedłem. I chodził po całej
Galilei, nauczając w ich synagogach i wyrzucając złe duchy.
Mk 1,45 Lecz on po wyjściu zaczął wiele opowiadać i rozgłaszać to, co zaszło, tak Ŝe Jezus
nie mógł juŜ jawnie wejść do miasta, lecz przebywał w miejscach pustynnych. A ludzie
zewsząd schodzili się do Niego.
Mk 4,1-2 Znowu zaczął nauczać nad jeziorem i bardzo wielki tłum ludzi zebrał się przy
Nim. Dlatego wszedł do łodzi i usiadł w niej pozostając na jeziorze, a cały lud stał na brzegu
jeziora. Uczył ich wiele w przypowieściach i mówił im w swojej nauce:
£k 5,17 Pewnego dnia, gdy nauczał, siedzieli przy tym faryzeusze i uczeni w Prawie,
którzy przyszli ze wszystkich miejscowości Galilei, Judei i Jerozolimy. A była w Nim moc
Pańska, Ŝe mógł uzdrawiać.
Mk 6,34 Gdy Jezus wysiadł, ujrzał wielki tłum. Zlitował się nad nimi, byli bowiem jak
owce nie mające pasterza. I zaczął ich nauczać.
Ps 40,10 Głosiłem Twoją sprawiedliwość w wielkim zgromadzeniu; i nie powściągałem
warg moich - Ty wiesz, o Panie.
£k 8,1 Następnie wędrował przez miasta i wsie, nauczając i głosząc Ewangelię o królestwie
BoŜym. A było z Nim Dwunastu
Dz 8,25 Kiedy dali świadectwo i opowiedzieli słowo Pana, udali się w drogę powrotną do
Jerozolimy i głosili Ewangelię w wielu wioskach samarytańskich.
Dz 11,19 Ci, których rozproszyło prześladowanie, jakie wybuchło z powodu Szczepana,
dotarli aŜ do Fenicji, na Cypr i do Antiochii, głosząc słowo samym tylko śydom.
Dz 16,6 Przeszli Frygię i krainę galacką, poniewaŜ Duch Święty zabronił im głosić słowo
w Azji.
Rz 10,8-10 Ale cóŜ mówi: Słowo to jest blisko ciebie, na twoich ustach i w sercu twoim.
Ale jest to słowo wiary, którą głosimy. JeŜeli więc ustami swoimi wyznasz, Ŝe Jezus jest
Panem, i w sercu swoim uwierzysz, Ŝe Bóg Go wskrzesił z martwych - osiągniesz zbawienie.
Bo sercem przyjęta wiara prowadzi do usprawiedliwienia, a wyznawanie jej ustami - do
zbawienia.
2 Tm 4,1-5 Zaklinam cię wobec Boga i Chrystusa Jezusa, który będzie sądził Ŝywych i
umarłych, i na Jego pojawienie się, i na Jego królestwo: głoś naukę, nastawaj w porę, nie w
porę, /w razie potrzeby/ wykaŜ błąd, poucz, podnieś na duchu z całą cierpliwością, ilekroć
nauczasz. Przyjdzie bowiem chwila, kiedy zdrowej nauki nie będą znosili, ale według
własnych poŜądań - poniewaŜ ich uszy świerzbią - będą sobie mnoŜyli nauczycieli. Będą się
odwracali od słuchania prawdy, a obrócą się ku zmyślonym opowiadaniom. Ty zaś czuwaj
we wszystkim, znoś trudy, wykonaj dzieło ewangelisty, spełnij swe posługiwanie!
9. Mówię ci: Wstań, weź swoje łoŜe i idź do domu!
£k 5,22-25 Lecz Jezus przejrzał ich myśli i rzekł do nich: «Co za myśli nurtują w sercach
waszych? CóŜ jest łatwiej powiedzieć: "Odpuszczają ci się twoje grzechy", czy powiedzieć:
"Wstań i chodź"? Lecz abyście wiedzieli, Ŝe Syn Człowieczy ma na ziemi władzę
odpuszczania grzechów» - rzekł do sparaliŜowanego: «Mówię ci, wstań, weź swoje łoŜe i idź
do domu!» I natychmiast wstał wobec nich, wziął łoŜe, na którym leŜał, i poszedł do domu,
wielbiąc Boga.
10. OtóŜ, Ŝebyście wiedzieli, iŜ Syn Człowieczy ma na ziemi władzę
odpuszczania grzechów - rzekł do paralityka:
Dn 7,13-14 Patrzałem w nocnych widzeniach: a oto na obłokach nieba przybywa jakby
Syn Człowieczy. Podchodzi do Przedwiecznego i wprowadzają Go przed Niego. Powierzono
Mu panowanie, chwałę i władzę królewską, a słuŜyły Mu wszystkie narody, ludy i języki.
Panowanie Jego jest wiecznym panowaniem, które nie przeminie, a Jego królestwo nie
ulegnie zagładzie.
Mt 16,13-16 Gdy Jezus przyszedł w okolice Cezarei Filipowej, pytał swych uczniów: «Za
kogo ludzie uwaŜają Syna Człowieczego?» A oni odpowiedzieli: Jedni za Jana Chrzciciela,
inni za Eliasza, jeszcze inni za Jeremiasza albo za jednego z proroków. Jezus zapytał ich: A
wy za kogo Mnie uwaŜacie? Odpowiedział Szymon Piotr: Ty jesteś Mesjasz, Syn Boga
Ŝywego.
J 5,20-27 Ojciec bowiem miłuje Syna i ukazuje Mu to wszystko, co On sam czyni, i
jeszcze większe dzieła ukaŜe Mu, abyście się dziwili. Albowiem jak Ojciec wskrzesza
umarłych i oŜywia, tak równieŜ i Syn oŜywia tych, których chce. Ojciec bowiem nie sądzi
nikogo, lecz cały sąd przekazał Synowi, aby wszyscy oddawali cześć Synowi, tak jak oddają
cześć Ojcu. Kto nie oddaje czci Synowi, nie oddaje czci Ojcu, który Go posłał. Zaprawdę,
zaprawdę, powiadam wam: Kto słucha słowa mego i wierzy w Tego, który Mnie posłał, ma
Ŝycie wieczne i nie idzie na sąd, lecz ze śmierci przeszedł do Ŝycia. Zaprawdę, zaprawdę,
powiadam wam, Ŝe nadchodzi godzina, nawet juŜ jest, kiedy to umarli usłyszą głos Syna
BoŜego, i ci, którzy usłyszą, Ŝyć będą. Przekazał Mu władzę wykonywania sądu, poniewaŜ
jest Synem Człowieczym.
Dz 5,31 Bóg wywyŜszył Go na prawicę swoją jako Władcę i Zbawiciela, aby dać
Izraelowi nawrócenie i odpuszczenie grzechów.
1 Tm 1,12-16 Dzięki składam Temu, który mię przyoblekł mocą, Chrystusowi Jezusowi,
naszemu Panu, Ŝe uznał mnie za godnego wiary, skoro przeznaczył do posługi mnie, ongiś
bluźniercę, prześladowcę i oszczercę. Dostąpiłem jednak miłosierdzia, poniewaŜ działałem z
nieświadomością, w niewierze. A nad miarę obfitą okazała się łaska naszego Pana wraz z
wiarą i miłością, która jest w Chrystusie Jezusie! Nauka to zasługująca na wiarę i godna
całkowitego uznania, Ŝe Chrystus Jezus przyszedł na świat zbawić grzeszników, spośród
których ja jestem pierwszy. Lecz dostąpiłem miłosierdzia po to, by we mnie pierwszym Jezus
Chrystus pokazał całą wielkoduszność jako przykład dla tych, którzy w Niego wierzyć będą
dla Ŝycia wiecznego.
8. Jezus poznał zaraz w swym duchu, Ŝe tak myślą, i rzekł do nich:
Czemu nurtują te myśli w waszych sercach?
1 Krn 29,17 Wiem, o BoŜe mój, Ŝe Ty badasz serce i upodobałeś sobie szczerość; ja teŜ w
szczerości serca mojego ofiarowałem dobrowolnie to wszystko, a teraz z radością widzę, Ŝe i
lud Twój tutaj obecny pospieszył z dobrowolnymi ofiarami dla Ciebie.
£k 6,7-8 Uczeni zaś w Piśmie i faryzeusze śledzili Go, czy w szabat uzdrawia, Ŝeby
znaleźć powód do oskarŜenia Go. On wszakŜe znał ich myśli i rzekł do człowieka, który miał
uschłą rękę: «Podnieś się i stań na środku!» Podniósł się i stanął.
£k 7,39-43 Widząc to faryzeusz, który Go zaprosił, mówił sam do siebie: «Gdyby On był
prorokiem, wiedziałby, co za jedna i jaka jest ta kobieta, która się Go dotyka, Ŝe jest
grzesznicą». Na to Jezus rzekł do niego: «Szymonie, mam ci coś powiedzieć». On rzekł:
«Powiedz, Nauczycielu!» Pewien wierzyciel miał dwóch dłuŜników. Jeden winien mu był
pięćset denarów, a drugi pięćdziesiąt. Gdy nie mieli z czego oddać, darował obydwom. Który
więc z nich będzie go bardziej miłował? Szymon odpowiedział: Sądzę, Ŝe ten, któremu
więcej darował. On mu rzekł: Słusznie osądziłeś.
J 2,24 Jezus natomiast nie zwierzał się im, bo wszystkich znał i nie potrzebował niczyjego
świadectwa o człowieku. Sam bowiem wiedział, co w człowieku się kryje.
J 6,64 Lecz pośród was są tacy, którzy nie wierzą». Jezus bowiem na początku wiedział,
którzy to są , co nie wierzą, i kto miał Go wydać.
J 21,17 Powiedział mu po raz trzeci: «Szymonie, synu Jana, czy kochasz Mnie?» Zasmucił
się Piotr, Ŝe mu po raz trzeci powiedział: «Czy kochasz Mnie?» I rzekł do Niego: «Panie, Ty
wszystko wiesz, Ty wiesz, Ŝe Cię kocham». Rzekł do niego Jezus: «Paś owce moje!
Hbr 4,13 Nie ma stworzenia, które by było przed Nim niewidzialne, przeciwnie, wszystko
odkryte i odsłonięte jest przed oczami Tego, któremu musimy zdać rachunek.
Ap 2,23b A wszystkie Kościoły poznają, Ŝe Ja jestem Ten, co przenika nerki i serca; i
dam kaŜdemu z was według waszych czynów.
Mk 7,21-22 Z wnętrza bowiem, z serca ludzkiego pochodzą złe myśli, nierząd, kradzieŜe,
zabójstwa, cudzołóstwa, chciwość, przewrotność, podstęp, wyuzdanie, zazdrość, obelgi,
pycha, głupota.
Ps 139,2-3 Ty wiesz, kiedy siadam i wstaję. Z daleka przenikasz moje zamysły, widzisz
moje działanie i mój spoczynek i wszystkie moje drogi są Ci znane. Choć jeszcze nie ma
słowa na języku: Ty, Panie, juŜ znasz je w całości.
Prz 24,9 Grzech jest planem głupiego, szyderca jest wstrętny dla ludzi.
Iz 55,7 Niechaj bezboŜny porzuci swą drogę i człowiek nieprawy swoje knowania. Niech
się nawróci do Pana, a Ten się nad nim zmiłuje, i do Boga naszego, gdyŜ hojny jest w
przebaczaniu.
£k 24,38-39 Lecz On rzekł do nich: «Czemu jesteście zmieszani i dlaczego wątpliwości
budzą się w waszych sercach? Popatrzcie na moje ręce i nogi: to Ja jestem. Dotknijcie się
Mnie i przekonajcie: duch nie ma ciała ani kości, jak widzicie, Ŝe Ja mam.
Dz 5,3 «Ananiaszu - powiedział Piotr - dlaczego szatan zawładnął twym sercem, Ŝe
skłamałeś Duchowi Świętemu i odłoŜyłeś sobie część zapłaty za ziemię?
Dz 8,22 Odwróć się więc od swego grzechu i proś Pana, a moŜe ci odpuści twój zamiar.
3. Wtem przyszli do Niego z paralitykiem, którego niosło czterech.
Mt 9,1-2 On wsiadł do łodzi, przeprawił się z powrotem i przyszedł do swego miasta. I oto
przynieśli Mu paralityka, leŜącego na łoŜu. Jezus, widząc ich wiarę, rzekł do paralityka:
«Ufaj, synu! Odpuszczają ci się twoje grzechy».
£k 5,18 Wtem jacyś ludzie niosąc na łoŜu człowieka, który był sparaliŜowany, starali się
go wnieść i połoŜyć przed Nim.
4. Nie mogąc z powodu tłumu przynieść go do Niego, odkryli dach nad
miejscem, gdzie Jezus się znajdował, i przez otwór spuścili łoŜe, na
którym leŜał paralityk.
Pwt 22,8 Jeśli zbudujesz nowy dom, uczynisz na dachu ogrodzenie, byś nie obciąŜył
swego domu krwią, gdyby ktoś z niego spadł.
£k 5,19 Nie mogąc z powodu tłumu w Ŝaden sposób go przynieść, wyszli na płaski dach i
przez powałę spuścili go wraz z łoŜem w sam środek przed Jezusa.
5. Jezus, widząc ich wiarę, rzekł do paralityka: Synu, odpuszczają ci
się twoje grzechy.
Rdz 22,12 Anioł powiedział mu: «Nie podnoś ręki na chłopca i nie czyń mu nic złego!
Teraz poznałem, Ŝe boisz się Boga, bo nie odmówiłeś Mi nawet twego jedynego syna».
J 2,24-25 Jezus natomiast nie zwierzał się im, bo wszystkich znał i nie potrzebował
niczyjego świadectwa o człowieku. Sam bowiem wiedział, co w człowieku się kryje.
Dz 11,23 Gdy on przybył i zobaczył działanie łaski BoŜej, ucieszył się i zachęcał
wszystkich, aby całym sercem wytrwali przy Panu;
Dz 14,9-10 Słuchał on przemówienia Pawła; ten spojrzał na niego uwaŜnie i widząc, Ŝe
ma wiarę potrzebną do uzdrowienia, zawołał głośno: Stań prosto na nogach! A on zerwał się
i zaczął chodzić.
Ef 2,8-9 Łaską bowiem jesteście zbawieni przez wiarę. A to pochodzi nie od was, lecz jest
darem Boga: nie z uczynków, aby się nikt nie chlubił.
1 Tes 1,2-4 Zawsze dziękujemy Bogu za was wszystkich, wspominając o was nieustannie
w naszych modlitwach, pomni przed Bogiem i Ojcem naszym na wasze dzieło wiary, na trud
miłości i na wytrwałą nadzieję w Panu naszym Jezusie Chrystusie. Wiemy, bracia przez
Boga umiłowani, o wybraniu waszym,
Jk 2,18-22 Ale moŜe ktoś powiedzieć: Ty masz wiarę, a ja spełniam uczynki. PokaŜ mi
wiarę swoją bez uczynków, to ja ci pokaŜę wiarę ze swoich uczynków. Wierzysz, Ŝe jest
jeden Bóg? Słusznie czynisz - lecz takŜe i złe duchy wierzą i drŜą. Chcesz zaś zrozumieć,
nierozumny człowieku, Ŝe wiara bez uczynków jest bezowocna? Czy Abraham, ojciec nasz,
nie z powodu uczynków został usprawiedliwiony, kiedy złoŜył syna Izaaka na ołtarzu
ofiarnym? Widzisz, Ŝe wiara współdziałała z jego uczynkami i przez uczynki stała się
doskonała.
Iz 53,11 Po udrękach swej duszy, ujrzy światło i nim się nasyci. Zacny mój Sługa
usprawiedliwi wielu, ich nieprawości On sam dźwigać będzie.
Iz 43,18-25 Nie wspominajcie wydarzeń minionych, nie roztrząsajcie w myśli dawnych
rzeczy. Oto Ja dokonuję rzeczy nowej: pojawia się właśnie. CzyŜ jej nie poznajecie? Otworzę
teŜ drogę na pustyni, ścieŜyny na pustkowiu. Lud ten, który sobie utworzyłem, opowiadać
będzie moją chwałę. Lecz ty, Jakubie, nie wzywałeś Mnie, bo się Mną znudziłeś, Izraelu! Nie
przyniosłeś Mi baranka na całopalenie ani Mnie nie uczciłeś krwawymi ofiarami. Nie
zmuszałem cię do ofiary niekrwawej ani cię nie trudziłem ofiarą kadzidła. Nie kupiłeś Mi
wonnej trzciny za pieniądze ani Mnie nie upoiłeś tłuszczem twoich ofiar; raczej Mi przykrość
zadałeś twoimi grzechami, występkami twoimi Mnie zamęczasz. Ja, właśnie Ja przekreślam
twe przestępstwa i nie wspominam twych grzechów.
£k 7,47-50 Dlatego powiadam ci: Odpuszczone są jej liczne grzechy, poniewaŜ bardzo
umiłowała. A ten, komu mało się odpuszcza, mało miłuje». Do niej zaś rzekł: «Twoje
grzechy są odpuszczone». Na to współbiesiadnicy zaczęli mówić sami do siebie: «KtóŜ On
jest, Ŝe nawet grzechy odpuszcza?» On zaś rzekł do kobiety: «Twoja wiara cię ocaliła, idź w
pokoju!»
2 Kor 2,10 Komu zaś cokolwiek wybaczyliście, ja teŜ mu wybaczam. Co bowiem
wybaczyłem, o ile coś wybaczyłem, uczyniłem to dla was wobec Chrystusa,
Kol 3,13 znosząc jedni drugich i wybaczając sobie nawzajem, jeśliby miał ktoś zarzut
przeciw drugiemu: jak Pan wybaczył wam, tak i wy!
Mk 5,34 On zaś rzekł do niej: «Córko, twoja wiara cię ocaliła, idź w pokoju i bądź
uzdrowiona ze swej dolegliwości!».
Hi 33,17-26 Chce odwieść człowieka od grzechu i męŜa uwolnić od pychy, uchronić
duszę od grobu, a Ŝycie - od ciosu dzidy. przez cierpienie nawraca na łoŜu i udrękę w
kościach nieustanną. Kiedy posiłek juŜ zbrzydnie i smaczne pokarmy są wstrętne; gdy ciało
mu w oczach zanika i nagie kości zostają, jego dusza się zbliŜa do grobu, a Ŝycie do miejsca
umarłych. Gdy ma on swego anioła, obrońcę jednego z tysiąca, co mu wyjaśni powinność;
zlituje się nad nim i prosi: "Uwolnij od zejścia do grobu, za niego okup znalazłem" - to wraca
do dni młodości, jak wtedy ciało ma rześkie, błaga Boga, a On się lituje, radosne oblicze nań
zwraca. Przywrócono mu dawną prawość
Ps 32,1-5 Szczęśliwy ten, komu została odpuszczona nieprawość, którego grzech został
puszczony w niepamięć. Szczęśliwy człowiek, któremu Pan nie poczytuje winy, w którego
duszy nie kryje się podstęp. Póki milczałem, schnęły kości moje, wśród codziennych mych
jęków. Bo dniem i nocą ciąŜyła nade mną Twa ręka, język mój ustawał jak w letnich upałach.
Grzech mój wyznałem Tobie i nie ukryłem mej winy. Rzekłem: «Wyznaję nieprawość moją
wobec Pana», a Tyś darował winę mego grzechu.
Ps 90,7 Zaiste, Twój gniew nas niszczy, trwoŜy nas Twe oburzenie. 8 Stawiasz przed sobą
nasze winy, nasze skryte grzechy w świetle Twojego oblicza. 9 Bo wszystkie dni nasze płyną
pod Twoim gniewem; kończymy nasze lata jak westchnienie.
Ps 103,3 On odpuszcza wszystkie twoje winy, On leczy wszystkie twe niemoce,
Iz 38,17 Oto na zdrowie zamienił mi gorycz. Ty zachowałeś mą duszę od dołu
unicestwienia, gdyŜ poza siebie rzuciłeś wszystkie moje grzechy.
J 5,14 Potem Jezus znalazł go w świątyni i rzekł do niego: «Oto wyzdrowiałeś. Nie grzesz
juŜ więcej, aby ci się coś gorszego nie przydarzyło».
Jk 5,15 A modlitwa pełna wiary będzie dla chorego ratunkiem i Pan go podźwignie, a
jeśliby popełnił grzechy, będą mu odpuszczone.
6. A siedziało tam kilku uczonych w Piśmie, którzy myśleli w sercach
swoich:
Mk 8,17 Jezus zauwaŜył to i rzekł im: «Czemu rozprawiacie o tym, Ŝe nie macie chleba?
Jeszcze nie pojmujecie i nie rozumiecie, tak otępiały macie umysł?
£k 5,21 Na to uczeni w Piśmie i faryzeusze poczęli się zastanawiać i mówić. «KtóŜ On
jest, Ŝe śmie mówić bluźnierstwa? KtóŜ moŜe odpuszczać grzechy prócz samego Boga?» 22
Lecz Jezus przejrzał ich myśli i rzekł do nich: «Co za myśli nurtują w sercach waszych?
2 Kor 10,3-5 ChociaŜ bowiem w ciele pozostajemy, nie prowadzimy walki według ciała,
gdyŜ oręŜ bojowania naszego nie jest z ciała, lecz posiada moc burzenia, dla Boga, twierdz
warownych. Udaremniamy ukryte knowania i wszelką wyniosłość przeciwną poznaniu Boga
i wszelki umysł poddajemy w posłuszeństwo Chrystusowi i wszelką wyniosłość przeciwną
poznaniu Boga i wszelki umysł poddajemy w posłuszeństwo Chrystusowi
7. Czemu On tak mówi? On bluźni. KtóŜ moŜe odpuszczać grzechy,
prócz jednego Boga?
Mk 14,62-64 Jezus odpowiedział: Ja jestem. Ujrzycie Syna Człowieczego, siedzącego po
prawicy Wszechmocnego i nadchodzącego z obłokami niebieskimi. Wówczas najwyŜszy
kapłan rozdarł swoje szaty i rzekł: Na cóŜ nam jeszcze potrzeba świadków? Słyszeliście
bluźnierstwo. CóŜ wam się zdaje?» Oni zaś wszyscy wydali wyrok, Ŝe winien jest śmierci.
J 10,32-36 Odpowiedział im Jezus: Ukazałem wam wiele dobrych czynów pochodzących
od Ojca. Za który z tych czynów chcecie Mnie ukamienować? Odpowiedzieli Mu śydzi: Nie
chcemy Cię kamienować za dobry czyn, ale za bluźnierstwo, za to, Ŝe Ty będąc człowiekiem
uwaŜasz siebie za Boga. Odpowiedział im Jezus: CzyŜ nie napisano w waszym Prawie: Ja
rzekłem: Bogami jesteście? JeŜeli /Pismo/ nazywa bogami tych, do których skierowano
słowo BoŜe - a Pisma nie moŜna odrzucić. to jakŜeŜ wy o Tym, którego Ojciec poświęcił i
posłał na świat, mówicie: Bluźnisz, dlatego Ŝe powiedziałem: Jestem Synem BoŜym?
Ps 130,3-4 Jeśli zachowasz pamięć o grzechach, Panie, Panie, któŜ się ostoi? Ale Ty
udzielasz przebaczenia, aby Cię otaczano bojaźnią.
Iz 43,25 Ja, właśnie Ja przekreślam twe przestępstwa i nie wspominam twych grzechów.
Iz 1,18 Chodźcie i spór ze Mną wiedźcie! - mówi Pan. Choćby wasze grzechy były jak
szkarłat, jak śnieg wybieleją; choćby czerwone jak purpura, staną się jak wełna.
Mi 7,18-19 KtóryŜ Bóg podobny Tobie, co oddalasz nieprawość, odpuszczasz występek
Reszcie dziedzictwa Twego? Nie Ŝywi On gniewu na zawsze, bo upodobał sobie
miłosierdzie. Ulituje się znowu nad nami, zetrze nasze nieprawości i wrzuci w głębokości
morskie wszystkie nasze grzechy.
£k 7,47-49 Dlatego powiadam ci: Odpuszczone są jej liczne grzechy, poniewaŜ bardzo
umiłowała. A ten, komu mało się odpuszcza, mało miłuje. Do niej zaś rzekł: Twoje grzechy
są odpuszczone. Na to współbiesiadnicy zaczęli mówić sami do siebie: «KtóŜ On jest, Ŝe
nawet grzechy odpuszcza?»
J 20,20-23 A to powiedziawszy, pokazał im ręce i bok. Uradowali się zatem uczniowie
ujrzawszy Pana. A Jezus znowu rzekł do nich: «Pokój wam! Jak Ojciec Mnie posłał, tak i Ja
was posyłam». Po tych słowach tchnął na nich i powiedział im: «Weźmijcie Ducha Świętego!
Którym odpuścicie grzechy, są im odpuszczone, a którym zatrzymacie, są im zatrzymane».