23 marca 2011 Temat: Wisławy Szymborskiej pomysł na

23 marca 2011
Temat: Wisławy Szymborskiej pomysł na inny świat.
1.
Poetka w licznych utworach tworzy alternatywne światy, które mają być ucieczką od
rzeczywistości.
2.
Konwencja osoby mówiącej zmienia się w trakcie wiersza (podmiot zmienia sposób
mówienia, czasem ma formę narratora, czasem w 1 osobie, a czasem zwraca się
bezpośrednio do adresata). Zwrot z pierwszych dwóch wersów przypomina frazę z opisu
bibliograficznego książki („wydanie drugie poprawione”) sugeruje, że autor zmienił
zdanie, chce coś zrobić lepiej, wprowadzić poprawki. Przypomina to zadanie pisarskie bo
to autor w swoim dziele konstruuje tak zwany świat przedstawiony
30 marca 2011
Temat: Gry językowe i aluzje literackie w wierszach Wisławy Szymborskiej.
1.
Sprawnością i pomysłowością językową Szymborska wykazała się praktycznie we
wszystkich swoich wierszach. Każdy jej utwór to współgrająca ze sobą filozoficzna,
egzystencjalna, ciekawa treść oraz po mistrzowsku dopracowana forma.
2.
Radość pisania to wiersz autotematyczny (w literaturze współczesnej jest ogromne
nasilenie tego nurtu, ale też wielka różnorodność podejścia do tego). Podmiotem lirycznym
jest pisarka, która w swoim świecie przedstawionym ma absolutną władzę. Dominującym
środkiem literackim są pytania retoryczne, które autorka stosuje bardzo często. Epitety
pełnią tutaj funkcję metafory (np. „napisana sarna”). Człowiek jako osoba pragnie
zostawić coś po sobie, aby mimo jego śmiertelności, jego myśli przelane na papier zostaną
nieśmiertelne.
4 kwietnia 2011
Temat: Albert Camus jako przedstawiciel egzystencjalizmu.
1.
Albert Camus urodził się w Algierii w 1913r., a zmarł w 1960. Zdolności literackich nie
wyniósł z domu. Skończył studia filozoficzne mimo swoich problemów zdrowotnych. Był
chory na gruźlicę. Mieszkał we Francji od 1942r. Interesowały go różne rzeczy, był trochę
aktorem, dziennikarzem, pisarz (pisał eseje i powieści [w 42 Obcy, 46 Dżuma, 56
Upadek]).
Był związany z egzystencjalizmem (ruch literacki związany z filozofią). Kierunek ten
poddawał rozwadze problemy zawsze obecne w literaturze, np. sytuacja człowieka
w świecie, dokonywane przez niego wybory, kwestie wolności (zwłaszcza w związku
z wydarzeniami historycznymi). Postulowano aktywny stosunek pisarza do problemów,
kwestii społecznych, życia
2.
Camus’a interesowała filozofia absurdu: „Jak, doznawszy poczucia absurdu, w świecie
takim, jaki jest, żyć z godnością?”. Jego tezy:

tylko człowiek ma zdolność do buntu, do którego skłania go poczucie niezależności,
honoru

godna w człowieku jest nie rozpacz, ale możliwości jej przezwyciężeniu

człowiek nie może obejść się bez innego człowieka, musi zaspokoić „głód
społeczny”
4 kwietnia 2011
Temat: Omówienie i poprawa zadania klasowego.
6 kwietnia 2011
Temat: Dżuma przykładem powieści-paraboli.
1.
Motto – najczęściej jest to cytat z innego dzieła literackiego, może to być przysłowie,
parafraza przysłowia, złota myśl. Ma pomagać czytelnikowi w zrozumieniu dzieła.
W Dżumie mottem są słowa Daniela Defoe (słynny z Robinsona Cruseau) – opis dżumy
z roku 1772. Wynika z niego, że nie można dzieła rozumieć dosłownie, co oznacza
powieść paraboliczną, czyli przypowieść (utwór, którego zrozumienie wymaga przejścia
od znaczenia dosłownego do metaforycznego).
2.
Bohater – społeczeństwo miasta, w związku z czym problematyką są reakcje ludzi na
zagrożenie.
3.
Narracja – mimo, że na końcu okazuje się, iż narratorem jest dr Rieux, narracja naświetla
problemy z różnych punktów widzenia.
4.
Czas i miejsce akcji – francuska kolonia położona w Algierii (płn. Afryka) w roku 1940którymś. Miasto Oran jest miastem portowym, miastem interesu, każdy w nim żyje swoim
życiem.
5.
Szczury są metaforą zdrowia miasta
6.
Znaczenie tytułu:

choroba

II wojna światowa (są ofiary, izolacja, warunki życia i nastroje się zmieniają,
przebieg wojny jest podobny do przebiegu choroby)

zło, trudne do określenia, spada nagle.
7.
5 etapów – 5 rozdziałów
11 kwietnia 2011
Temat: Omówienie i poprawa sprawdzianu.
„Odprawa posłów greckich” – Jan Kochanowski, renesans (XVI w.)
Tadeusz Borowski – współczesność
Jan Andrzej Morsztyn – barok
Bolesław Leśmian – Młoda Polska/XX-lecie
Julian Tuwim – XX-lecie
Horacy – antyk
Joseph Conrad – MP
Leopold Staff – XX-lecie
C.K. Norwid – romantyzm
Jan Chryzostom Pasek – barok
Juliusz Słowacki – romantyzm
„Święty Szymon Słupnik” – Stanisław Grochowiak,
Piotr Skarga – renesans późny
Bruno Schulz – współczesność
11 kwietnia 2011
Temat: Bohaterowie Dżumy odzwierciedleniem stosunku człowieka do najważniejszych
problemów.
1.
Bardzo ograniczona rola kobiet, brak postaci jednoznacznie negatywnych. Camus tak
dobierał postaci, aby udowodnić, że w ludziach „więcej rzeczy zasługuje na podziw, niż na
pogardę”.
2.
Bernard Rieux – jest głównym narratorem, nie patrzy na pieniądze, jest doktorem pełnym
pasji, poświęcenia, wierny zasadom, zwykły człowiek, ateista. Jego działania podczas
trwania epidemii na niewiele się zdawały.
3.
Cottard – przestępca, który ma zostać ukarany, a dżuma jest mu na rękę
4.
Grand – zwykły,
5.
Tarrou – dziwny, tajemniczy, miał być prawnikiem
jak rozumiesz słowa Camus, że „dżumy i wojny zastają ludzi zawsze nieprzygotowanych”