zatoka pucka plb220005

ZATOKA PUCKA
PLB220005
Zatoka Pucka w okolicach Pucka
Fot. Grzegorz Rąkowski
Łabędzie nieme na zimowisku Fot. Grzegorz i Tomasz Kłosowscy
Obszar obejmuje Zatokę Pucką, stanowiącą zachodnią części Zatoki
Gdańskiej, położoną na zachód o linii łączącej ujście Wisły z końcem
Półwyspu Helskiego. Właściwa Zatoka Pucka obejmuje najbardziej na
północny zachód wysuniętą najpłytszą (średnia głębokość – 3 m)
i najmniej zasoloną część omawianego obszaru, zajmującą powierzchnię
10,4 tys. ha i oddzieloną od pozostałej części Zatoki Gdańskiej pasem
płycizn, zwanym Ryfem Mew, ciągnącym się pomiędzy Rewskim Cyplem
a Kuźnicą na Półwyspie Helskim. Głębsze wody na wschód od Ryfu Mew
mają bardziej morski charakter. W granicach obszaru znajdują się okolice
portów i przystani w Gdańsku, Sopocie i Gdyni, a także plaże w sąsiedztwie
tych miast oraz na Półwyspie Helskim, jak również podnóża klifów
i płycizny przy niskich brzegach na północ od Gdyni oraz w rejonie ujścia
Redy. W obręb obszaru Natura 2000 wchodzi także część słonawych
nadmorskich łąk w rejonie Osłonina, Rewy, Władysławowa i Jastarni.
W miejscach, gdzie brzegi Zatoki Puckiej są niskie i bagniste, a także przy
brzegach Półwyspu Helskiego, występuje pas szuwarów o zmiennej
szerokości.
Zachodnia część obszaru (właściwa Zatoka Pucka) w znacznej
mierze pokrywa się z siedliskowym obszarem Natura 2000 Zatoka Pucka
i Półwysep Helski PLH220032 (26 566,4 ha). W granicach obszaru
znalazła się obejmująca wody Zatoki Puckiej część Nadmorskiego Parku
Krajobrazowego, a także 3 rezerwaty przyrody: „Beka” (193,01 ha), „Słone
Łąki” (16,02 ha) i „Mechelińskie Łąki” (113,47 ha) oraz użytek ekologiczny
„Torfowe Kłyle” (48,53 ha).
Zachowaniu i utrzymaniu siedlisk cennych gatunków ptaków na
Zatoce Puckiej sprzyja oddalenie od brzegu najważniejszych podwodnych
żerowisk ptaków oraz ekstensywna gospodarka łąkarska prowadzona na
użytkach zielonych położonych nad brzegiem Zatoki. Do najważniejszych
zagrożeń dla awifauny i jej siedlisk na omawianym obszarze należą:
istniejące w sąsiedztwie akwenu elektrownie wiatrowe, znaczna
intensywność rybołówstwa w akwenie, co powoduje zaplątywanie się
ptaków w sieci rybackie.
Zatoka Pucka jest jedną z ważniejszych ostoi ptaków wodnobłotnych w rejonie polskiego wybrzeża, mającą znaczenie przede
wszystkim dla ptaków przelotnych i zimujących, leżącą na ważnym szlaku
migracyjnym ptaków ciągnącym się wzdłuż południowego brzegu
Bałtyku. Jest to jedna z głownych krajowych ostoi lęgowych rybitwy
czubatej Sterna sandvicensis (do 140 par lęgowych, ok. 25% ogólnokrajowej
populacji lęgowej), ohara Tadorna tadorna (16–25 par lęgowych, ok. 10%
ogólnokrajowej populacji lęgowej) i pliszki cytrynowej Motacilla citreola
(7-9 par, prawie 30% populacji krajowej). Na uwagę zasługuje także
stosunkowo znaczna liczebność gniazdujących tu populacji rybitwy
białoczelnej Sterna albifrons (do 35 par lęgowych, ok. 2% ogólnokrajowej
populacji lęgowej), rybitwy rzecznej Sterna hirundo (35–68 par lęgowych,
ok. 2% ogólnokrajowej populacji lęgowej) i sieweczki obrożnej
Charadrius hiaticula (4–7 par lęgowych, ok. 2% ogólnokrajowej populacji
lęgowej).
W okresie przelotów łączna liczebność zatrzymujących się na Zatoce
Puckiej migrujących stad ptaków wodno-błotnych sięga 50 000–100 000
osobników, na które składają się m.in. zgrupowania perkoza dwuczubego
Podiceps cristatus (w niektórych latach do 4500 osobników), czernicy
Aythya fuligula (do 5 600 osobników) i kormorana czarnego
Phalacrocorax carbo (9 000 osobników).
Omawiany rejon jest także bardzo ważnym miejscem zimowania
ptaków wodnych na południowym wybrzeżu Bałtyku, a liczebność ich
stad spotykanych tu w okresie zimowym sięga 70 000–100 000 osobników.
W niektórych latach szczególnie wysoką, istotną w skali kraju
liczebność osiągają tu zimowe zgrupowania łabędzia niemego Cygnus
olor (2 500–13 500 osobników), ogorzałki Aythya marila (500–12 500
osobników), bielaczka Mergus albellus (550–1 550 osobników), nurogęsia
Mergus merganser (400–17 000 osobników) i kormorana czarnego
(5 000–10 000 osobników).
Powierzchnia: 62 430,43 ha
Rok zatwierdzenia: 2004
Regiony geograficzne: Morze Bałtyckie, Pobrzeże Gdańskie
Mezoregiony: Pobrzeże Kaszubskie, Mierzeja Helska,
Mierzeja Wiślana
Położenie administracyjne: morskie wody wewnętrzne;
województwo pomorskie, powiat pucki oraz miasta Gdańsk
i Sopot
Sprawujący nadzór nad obszarem:
Regionalna Dyrekcja Ochrony Środowiska
w Gdańsku
ul. Chmielna 54/57
80-748 Gdańsk
tel: 58 68 36 800, fax: 58 68 36 803
e-mail: [email protected]
www.gdansk.rdos.gov.pl
Urząd Morski w Gdyni
ul. Chrzanowskiego 10
81-338 Gdynia
tel: 58 355 33 33, fax: 58 620 67 43
e-mail : [email protected]
www.umgdy.gov.pl
Dane Bazy Danych Ogólnogeograficznych, będące treścią niniejszego opracowania, są materiałem
państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego, prowadzonego przez Głównego Geodetę
Kraju na podstawie przepisów ustawy Prawo geodezyjne i kartograficzne. Osoby korzystające z
tych materiałów nie mają prawa do ich zwielokrotniania, sprzedawania, udostępniania lub w inny
sposób wprowadzania do obrotu lub rozpowszechniania ich treści w całości bądź we fragmentach,
w szczególności do ich przesyłania lub udostępniania w systemach i sieciach komputerowych lub
jakichkolwiek innych systemach teleinformatycznych.