REACH i CLP

REACH i CLP
REACH (ang. Registration, Evaluation and Authorisation of Chemicals) - rozporządzenie
Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) Nr 1907/2006 dotyczące bezpiecznego stosowania
chemikaliów, poprzez ich rejestrację i ocenę, oraz w niektórych przypadkach udzielanie
zezwoleń i ograniczenia handlu i stosowania niektórych chemikaliów.
Rozporządzenie dotyczy przedsiębiorców, przede wszystkim producentów i importerów
substancji chemicznych, mieszanin chemicznych oraz niektórych wyrobów. Wprowadza dość
skomplikowany i kosztowny lecz rozłoŜony w czasie proces, poczynając od obowiązku
wstępnej rejestracji substancji, poprzez ich badanie i ocenę, aŜ po udostępnianie
uŜytkownikom odpowiednich informacji dotyczących sposobów maksymalnie bezpiecznego
stosowania zarejestrowanych substancji.
Obowiązki rejestracyjne stosuje się więc do samych poszczególnych substancji,
niezaleŜnie od tego, czy występują w postaci własnej, w mieszaninie czy w wyrobie.
Innymi słowy, rejestracji na podstawie REACH podlegają wyłącznie substancje – nie
podlegają jej mieszaniny ani wyroby.
KaŜda poszczególna substancja zawarta w mieszaninie musi zostać zarejestrowana, jeŜeli
osiągnięto wartość graniczną wynoszącą jedną tonę rocznie.
Obowiązek rejestracji dotyczy producenta lub importera kaŜdej poszczególnej substancji lub
– w przypadku importu samej mieszaniny – importera mieszaniny.
Formulator, czyli osoba fizyczna lub osoba prawna mieszająca poszczególne substancje w
celu stworzenia mieszaniny, nie ma obowiązków rejestracyjnych na podstawie REACH,
chyba Ŝe jest jednocześnie producentem lub importerem poszczególnych substancji zawartych
w mieszaninie lub importerem samej mieszaniny.
Wymogowi rejestracji podlegają wszystkie substancje wyprodukowane lub importowane w
ilości co najmniej 1 tony na producenta lub importera, chyba Ŝe zostały zwolnione z zakresu
rejestracji. Rejestracji podlegają wszystkie substancje, niezaleŜnie od tego, czy stwarzają
zagroŜenie, czy nie. Obejmuje to substancje w ich postaci własnej, występujące jako składniki
mieszanin oraz substancje w wyrobach, jeŜeli zamierzone jest uwolnienie substancji podczas
normalnych lub racjonalnie przewidywalnych warunków stosowania.
W przypadku wszystkich rejestracji naleŜy sporządzić dokumentację rejestracyjną i
przedłoŜyć ją Agencji drogą elektroniczną. Informacje, jakie rejestrujący musi podać w
dokumentacji rejestracyjnej, zaleŜą od ilości substancji do zarejestrowania (wielkości
produkowanej lub importowanej rocznie).
Dokumentacja rejestracyjna oznacza zbiór informacji o konkretnej substancji przedkładany
drogą elektroniczną przez rejestrującego. Składa się ona z dwóch głównych części:
dokumentacja techniczna – wymagana zawsze dla wszystkich substancji objętych
wymogiem rejestracji,
raport bezpieczeństwa chemicznego – wymagany, gdy rejestrujący produkuje lub importuje
substancję w ilości co najmniej 10 ton rocznie.
Dokumentacja techniczna zawiera następujące informacje:
dane identyfikujące producenta/importera;
toŜsamość substancji;
1
informacje dotyczące produkcji i zastosowań substancji;
informacje o klasyfikacji i oznakowaniu substancji;
wytyczne na temat bezpiecznego stosowania substancji;
informacje z podsumowań przebiegu badań nad swoistymi właściwościami substancji;
informacje ze szczegółowych podsumowań przebiegu badań nad swoistymi
właściwościami substancji, jeŜeli są wymagane;
wskazówkę, czy informacje dotyczące produkcji i zastosowań, klasyfikacji i
oznakowania, (szczegółowych) podsumowań przebiegu badań lub – jeŜeli właściwe –
raport bezpieczeństwa chemicznego zostały poddane przeglądowi przez osobę
oceniającą;
propozycje przeprowadzenia badań, jeŜeli jest taka potrzeba;
dla substancji zarejestrowanych w ilościach 1–10 ton rocznie: informacje o naraŜeniu;
wniosek dotyczący tego, które informacje mają być uznane za poufne, z
uzasadnieniem.
Raport bezpieczeństwa chemicznego (CSR) jest dokumentem oceny bezpieczeństwa
chemicznego (CSA), która została przeprowadzona przez rejestrującego (zob. sekcja 5.3).
Wymóg sporządzenia oceny bezpieczeństwa chemicznego i udokumentowania jej w raporcie
bezpieczeństwa chemicznego wynika z ilości produkowanych lub importowanych rocznie
przez rejestrującego (wartość progowa to 10 ton rocznie). Stosuje się następujące wyłączenia:
raport bezpieczeństwa chemicznego nie jest wymagany dla substancji obecnej w
mieszaninie, jeŜeli stęŜenie tej substancji w mieszaninie jest mniejsze niŜ najniŜsze
wartości określone w art. 14 ust. 2;
w przypadku zastosowań substancji w materiałach przeznaczonych do kontaktu ze
środkami spoŜywczymi i w produktach kosmetycznych raport bezpieczeństwa
chemicznego nie musi zawierać oceny ryzyka dla zdrowia człowieka, gdyŜ jest ona
wykonywana dla tych zastosowań zgodnie z odrębnymi przepisami.
Wymaganym formatem dokumentacji rejestracyjnej jest format IUCLID (International
Uniform Chemical Information Database). IUCLID to oprogramowanie do zbierania,
przechowywania, utrzymywania i wymiany danych na temat właściwości i zastosowań
substancji chemicznych. Do przygotowywania dokumentacji moŜna wykorzystywać inne
narzędzia informatyczne, pod warunkiem Ŝe ich wynikiem jest dokładnie taki sam format.
Na kaŜdym producencie, importerze lub wyłącznym przedstawicielu ciąŜy indywidualny
obowiązek przedłoŜenia do Agencji dokumentacji rejestracyjnej dla kaŜdej substancji w
celu ich zarejestrowania. Dokumentację rejestracyjną naleŜy złoŜyć w formie elektronicznej
przez portal REACH-IT na stronie internetowej Agencji.
KaŜdy rejestrujący jest zobowiązany do przedłoŜenia własnej dokumentacji rejestracyjnej dla
kaŜdej ze swoich substancji. W przypadkach, kiedy substancja jest wytwarzana lub
importowana lub ma być wytwarzana lub importowana przez więcej niŜ jedno
przedsiębiorstwo, to spoczywa na nich wymóg wspólnego przedkładania niektórych
informacji. Wspólne przedkładanie danych dotyczy zarówno rejestracji substancji
wprowadzonych, jak i substancji niewprowadzonych.
Rejestrujący mają obowiązek wspólnego przedkładania informacji o swoistych
właściwościach substancji (badania i propozycje przeprowadzenia badań, jeŜeli dotyczy) oraz
ich klasyfikacji i oznakowaniu oraz – za zgodą wszystkich rejestrujących – mogą równieŜ
wspólnie przedkładać wytyczne dotyczące bezpiecznego stosowania i raport bezpieczeństwa
chemicznego.
Informacje, które naleŜy przedłoŜyć wspólnie, przedkłada jeden wiodący rejestrujący w
imieniu wszystkich pozostałych rejestrujących (tzw. członków wspólnego przedkładania
2
danych). Pozostałe informacje muszą być składane przez wszystkich rejestrujących
indywidualnie.
W praktyce oznacza to, Ŝe istnieją dwa róŜne rodzaje dokumentacji rejestracyjnych:
„dokumentacja wiodąca” (zawierająca informacje od wiodącego rejestrującego i zestaw
danych wymagany w REACH dla największej wielkości obrotu, jaka ma być zarejestrowana
dla danej substancji) oraz „dokumentacje członkowskie” (zawierające informacje
indywidualne składane przez kaŜdego członka wspólnego przedkładania danych).
Informacje przedłoŜone Agencji muszą być uaktualniane na bieŜąco. Za aktualizację danych
rejestracyjnych, jeŜeli zajdzie potrzeba, odpowiada rejestrujący. JeŜeli informacja
wymagająca aktualizacji stanowi część informacji przedłoŜonych wspólnie, to wiodący
rejestrujący dokonuje aktualizacji rejestracji w imieniu członków wspólnego przedłoŜenia
danych.
Udostępnianie danych
Celem udostępniania danych jest zwiększenie skuteczności systemu rejestracji oraz
zmniejszenie kosztów oraz liczby badań na kręgowcach. NaleŜy unikać powielania badań na
zwierzętach, a badania na kręgowcach naleŜy przeprowadzać tylko w ostateczności.
W celu usprawnienia procesu udostępniania danych przepisy rozporządzenia REACH
wymagają, by przed właściwą rejestracją kaŜdej substancji dokonać wstępnej rejestracji
albo przedłoŜyć zapytanie. Ogólnie rzecz biorąc wstępna rejestracja dotyczy substancji
wprowadzonych, a zapytanie dotyczy substancji niewprowadzonych oraz substancji
wprowadzonych bez wstępnej rejestracji.
Platformą komunikacji dla substancji wprowadzonych jest forum wymiany informacji o
substancjach (SIEF) utworzone po dokonaniu wstępnej rejestracji. Dla substancji
niewprowadzonych taką platformą komunikacji jest procedura zwrócenia się z zapytaniem.
JeŜeli chodzi o udostępnianie danych, to stosuje się następujące zasady:
Informacje odnoszące się do danej substancji obejmujące badania na zwierzętach
kręgowych muszą być udostępniane. Zanim przeprowadzi się badanie na
zwierzętach kręgowych potencjalny rejestrujący ma obowiązek zwrócić się do
poprzedniego rejestrującego o dostępne informacje odnoszące się do takich badań na
forum SIEF lub składając zapytanie.
Informacje nieodnoszące się do badań na zwierzętach kręgowych naleŜy
udostępniać na wniosek potencjalnego rejestrującego tę samą substancję.
Potencjalny rejestrujący moŜe poprosić o badanie, którego potrzebuje, w ramach SIEF
lub od poprzedniego rejestrującego, odpowiednio do potrzeb.
Karta charakterystyki
Od dnia 1 czerwca 2007 r. dostawca substancji lub mieszaniny dostarcza wszystkim dalszym
uŜytkownikom i dystrybutorom będącym odbiorcami substancji lub mieszaniny kartę
charakterystyki zgodną z załącznikiem II do rozporządzenia REACH, jeŜeli substancja w jej
postaci własnej lub jako składnik mieszaniny naleŜy do jednej z następujących kategorii:
spełnia kryteria klasyfikacji jako stwarzająca zagroŜenie zgodnie z rozporządzeniem
CLP lub mieszanina zawierająca tę substancję jest zaklasyfikowana jako
niebezpieczna zgodnie z dyrektywą 1999/45/WE;
jest trwała, wykazująca zdolność do bioakumulacji i toksyczna (PBT) lub bardzo
trwała i wykazująca bardzo duŜą zdolność do bioakumulacji (vPvB) zgodnie z
kryteriami zawartymi w załączniku XIII rozporządzenia REACH,
15
znajduje się na kandydackiej liście substancji , które mogą podlegać procedurze
udzielania zezwoleń.
Ponadto dostawca przekazuje odbiorcy na jego Ŝądanie kartę charakterystyki, jeŜeli dana
mieszanina nie spełnia kryteriów klasyfikacji jako niebezpieczna, ale zawiera:
3
co najmniej 1% wag. w przypadku mieszanin niegazowych (lub co najmniej 0,2% obj.
w przypadku mieszanin gazowych) substancji, która stwarza zagroŜenie dla zdrowia
ludzkiego lub środowiska, lub;
w przypadku mieszanin niegazowych co najmniej 0,1% wag. substancji PBT lub vPvB
zgodnie z kryteriami określonymi w załączniku XIII lub substancji, która została
umieszczona na liście kandydackiej substancji, które mogą podlegać procedurze
udzielania zezwoleń, lub
substancję, w przypadku której zostały określone we Wspólnocie najwyŜsze
dopuszczalne stęŜenia w środowisku pracy.
W związku z powyŜszym zdecydowanie zaleca się, by kaŜdy dostawca przygotował karty
charakterystyki dla takich mieszanin.
JeŜeli substancja jest dostarczana w jej postaci własnej, naleŜy przygotować kartę
charakterystyki dla tej substancji. JeŜeli substancja jest dostarczana jako składnik mieszaniny,
naleŜy przygotować kartę charakterystyki dla tej mieszaniny.
Załącznik II do rozporządzenia REACH określa wymagania dotyczące sporządzania kart
charakterystyki. W karcie charakterystyki określa się zagroŜenia dla człowieka i środowiska
związane z daną substancją lub mieszaniną oraz jej klasyfikację wynikającą ze stosowania
zasad klasyfikacji z dyrektywy 67/548/EWG i rozporządzenia (WE) 1272/2008 lub
dyrektywy 1999/45/WE. W karcie charakterystyki określa się równieŜ właściwe wartości
graniczne naraŜenia.
Do wiadomości odbiorców rejestrującego naleŜy podać – w formie załącznika do karty
charakterystyki – będący częścią oceny bezpieczeństwa chemicznego ostateczny scenariusz
naraŜenia opracowany dla zidentyfikowanych zastosowań, jako Ŝe zawiera on instrukcje
dotyczące środków kontroli ryzyka wymaganych dla zapewnienia kontroli ryzyka.
Dostawca jest odpowiedzialny za aktualizowanie karty charakterystyki.
NaleŜy zwrócić uwagę, Ŝe od wejścia w Ŝycie rozporządzenia CLP w dniu 20 stycznia 2009 r.
obowiązuje następujący okres przejściowy dotyczący klasyfikacji substancji, jaką naleŜy
zamieścić w karcie charakterystyki:
od dnia 1 grudnia 2010 r. do dnia 1 czerwca 2015 r. karty charakterystyki substancji
zawierają klasyfikację zgodną z dyrektywą 67/548/EWG i z rozporządzeniem CLP.
W dniu 1 czerwca 2015 r. okres przejściowy się kończy i od tego dnia karty charakterystyki
będą musiały zawierać tylko klasyfikację zgodną z rozporządzeniem CLP i nie będą musiały
juŜ odnosić się do klasyfikacji zgodnej z dyrektywą 67/548/EWG.
Do klasyfikacji mieszanin w kartach charakterystyki stosuje się następujący okres
przejściowy:
Od wejścia w Ŝycie rozporządzenia CLP w dniu 20 stycznia 2009 r. do dnia 1 czerwca
2015 r. do klasyfikacji mieszaniny zgodnie z dyrektywą 1999/45/WE w karcie
charakterystyki moŜna nieobowiązkowo dodać klasyfikację zgodną z
rozporządzeniem CLP. JeŜeli jednak mieszanina jest zarówno zaklasyfikowana, jak i
oznakowana zgodnie z rozporządzeniem CLP, to klasyfikację tę naleŜy podać w
karcie charakterystyki razem z klasyfikacją mieszaniny i jej składników zgodnie
odpowiednio z dyrektywą 1999/45/WE i dyrektywą 67/548/EWG.
Począwszy od dnia 1 czerwca 2015 r. okres przejściowy się kończy i mieszaniny i ich
składniki muszą być klasyfikowane tylko zgodnie z rozporządzeniem CLP.
Obowiązki:
1) Producenci i importerzy substancji w ilościach mniejszych niŜ 1 tona rocznie powinni:
Sporządzać i dostarczać dalszym uŜytkownikom i dystrybutorom karty charakterystyki
dla substancji i mieszanin, w sposób wymagany w art. 31 i załączniku II.
4
Przygotowywać i dostarczać bezpośrednim nabywcom informacje o substancjach,
które nie wymagają karty charakterystyki, jak określono w art. 32.
Przestrzegać wszelkich ograniczeń w produkcji, wprowadzaniu do obrotu i stosowaniu
substancji i mieszanin, jak określono w załączniku XVII;
Wystąpić o zezwolenie na stosowanie substancji wymienionych w załączniku XIV.
W przypadku posiadania stosownych danych podjąć decyzję, czy występować jako
posiadacz danych na forach wymiany informacji o substancjach (SIEF).
2) Producenci substancji w ilościach co najmniej 1 tony rocznie powinni:
Dokonać wstępnej rejestracji swoich substancji w Agencji, jeŜeli chcą zachować status
swoich substancji jako wprowadzonych.
W przypadku gdy substancja jest substancją niewprowadzoną: skierować do Agencji
zapytanie, czy ta sama substancja została wcześniej zarejestrowana.
Zbierać i udostępniać istniejące informacje o właściwościach i warunkach stosowania
substancji, a takŜe generować nowe informacje tego typu oraz postulować o ich
generowanie.
Sporządzać dokumentację techniczną (pamiętając o tym, Ŝe półprodukty podlegają
przepisom szczególnym).
Sporządzać CSA i CSR (dla kaŜdej substancji w ilościach co najmniej 10 ton rocznie
na producenta).
Sporządzać CSA i CSR, w tym scenariusze naraŜenia i charakterystyki ryzyka (dla
kaŜdej substancji ≥ 10 ton rocznie na producenta, która spełnia kryteria
którychkolwiek klas zagroŜenia lub kategorii określonych w art. 14 ust. 4 lub została
oceniona jako substancja PBT/vPvB).
WdraŜać odpowiednie środki kontroli ryzyka dla własnej produkcji i zastosowań.
Rejestrować substancje (co najmniej 1 tona rocznie na producenta), chyba Ŝe mają
zastosowanie zwolnienia.
Dbać o aktualność przedłoŜonych informacji rejestracyjnych i dokonywać ich
aktualizacji w Agencji.
Sporządzać i dostarczać dalszym uŜytkownikom i dystrybutorom karty charakterystyki
dla substancji i mieszanin, w sposób wymagany w art. 31 i załączniku II.
Zalecać odpowiednie środki kontroli ryzyka w karcie charakterystyki.
Załączać do kart charakterystyki scenariusze naraŜenia powstałe w toku CSA (co
najmniej 10 ton rocznie na producenta).
Przygotowywać i dostarczać dalszym uŜytkownikom i dystrybutorom informacje o
substancjach, które nie wymagają karty charakterystyki zgodnie z art. 32.
Stosować się do decyzji Ŝądających dalszych informacji, zapadłych w wyniku oceny.
Przestrzegać wszelkich ograniczeń w produkcji, wprowadzaniu do obrotu i stosowaniu
substancji i mieszanin, jak określono w załączniku XVII.
Wystąpić o zezwolenie na stosowanie substancji wymienionych w załączniku XIV.
3) Importerzy substancji i mieszanin w ilościach co najmniej 1 tony rocznie:
Dokonują wstępnej rejestracji swoich substancji w Agencji, jeŜeli chcą zachować
status swoich substancji jako wprowadzonych.
W przypadku gdy substancja jest substancją niewprowadzoną: kierują do Agencji
zapytanie, czy ta sama substancja została wcześniej zarejestrowana.
5
Zbierają i udostępniają istniejące informacje o właściwościach i warunkach
stosowania substancji, a takŜe generują nowe informacje tego typu oraz postulują o ich
generowanie.
Sporządzają dokumentację techniczną (pamiętając o tym, Ŝe półprodukty podlegają
przepisom szczególnym).
Sporządzają CSA i CSR, w tym scenariusze naraŜenia i charakterystyki ryzyka (dla
kaŜdej substancji ≥ 10 ton rocznie na producenta, która spełnia kryteria
którychkolwiek klas zagroŜenia lub kategorii określonych w art. 14 ust. 4 lub została
oceniona jako substancja PBT/vPvB).
WdraŜają odpowiednie środki kontroli ryzyka dla własnych zastosowań.
Składają rejestrację dla substancji w postaci własnej lub w mieszaninach (co najmniej
1 tona rocznie na importera), chyba Ŝe mają zastosowanie zwolnienia.
Dbają o aktualność przedłoŜonych informacji rejestracyjnych – dokonują ich
aktualizacji w Agencji.
Sporządzają i dostarczają dalszym uŜytkownikom i dystrybutorom karty
charakterystyki dla substancji i mieszanin, w sposób wymagany w art. 31 i załączniku
II.
Zalecają odpowiednie środki kontroli ryzyka w karcie charakterystyki.
Załączają do kart charakterystyki scenariusze naraŜenia powstałe w toku CSA (co
najmniej 10 ton rocznie na importera).
Przygotowują i dostarczają dalszym uŜytkownikom i dystrybutorom informacje o
substancjach, które nie wymagają karty charakterystyki zgodnie z art. 32.
Stosują się do decyzji Ŝądających dalszych informacji, zapadłych w wyniku oceny.
Przestrzegają wszelkich ograniczeń w produkcji, wprowadzaniu do obrotu i
stosowaniu substancji i mieszanin, jak określono w załączniku XVII.
Występują o zezwolenie na stosowanie substancji wymienionych w załączniku XIV.
4) Producenci wyrobów:
Rejestrują substancje w wyrobach, kiedy zachodzą ku temu warunki (przy wielkości
obrotu co najmniej 1 tony rocznie na producenta). Wypełniają obowiązki dotyczące
rejestracji wstępnej i zapytania, jeŜeli dotyczy.
Dbają o aktualność przedłoŜonych informacji rejestracyjnych.
Zgłaszają substancje w wyrobach, kiedy zachodzą ku temu warunki (przy wielkości
obrotu co najmniej 1 tony rocznie na producenta).
• JeŜeli wyrób zawiera substancję znajdującą się na liście kandydackiej w stęŜeniu
powyŜej 0,1% wag. – dostarczają odbiorcy wyrobu (i konsumentom na Ŝądanie)
wystarczające informacje do bezpiecznego stosowania wyrobu.
6
Po otrzymaniu kart charakterystyki z załączonymi scenariuszami naraŜenia dla
substancji i mieszanin stwarzających zagroŜenia, przeznaczonych na składniki
wyrobów:
• jeśli zastosowanie dalszego uŜytkownika zostało objęte scenariuszem naraŜenia,
wdraŜają środki kontroli ryzyka określone w scenariuszu naraŜenia lub
• jeśli zastosowanie nie zostało objęte scenariuszem naraŜenia, informują
uŜytkownika o zastosowaniu (np. zapoznają z danym zastosowaniem, by zostało
zidentyfikowane) i oczekują na nową kartę charakterystyki z uaktualnionym
scenariuszem naraŜenia lub przeprowadzają ocenę bezpieczeństwa chemicznego
we własnym zakresie (jeŜeli wielkość obrotu wynosi co najmniej 1 tonę rocznie) i
zgłaszają Agencji.
WdraŜają środki kontroli ryzyka z karty charakterystyki właściwe, kiedy substancje i
mieszaniny stwarzające zagroŜenie stanowią składniki wyrobów.
Stosują się do decyzji Ŝądających dalszych informacji, zapadłych w wyniku oceny
(dotyczy wyłącznie substancji zarejestrowanych).
Przestrzegają wszelkich ograniczeń w produkcji, wprowadzaniu do obrotu i
stosowaniu substancji i mieszanin, jak określono w załączniku XVII.
Stosują substancje dopuszczone zezwoleniem na włączenie w skład wyrobów, jak
określono w zezwoleniu lub występują o zezwolenie na zastosowanie substancji
wymienionych w załączniku XIV.
5) Importerzy wyrobów:
Rejestrują substancje w wyrobach, kiedy zachodzą ku temu warunki (przy wielkości
obrotu co najmniej 1 tony rocznie na importera). Wypełniają obowiązki dotyczące
rejestracji wstępnej i zapytania, jeŜeli dotyczy.
Dbają o aktualność przedłoŜonych informacji rejestracyjnych.
Zgłaszają substancje w wyrobach, kiedy zachodzą ku temu warunki (przy wielkości
obrotu co najmniej 1 tony rocznie na importera).
Stosują się do decyzji Ŝądających dalszych informacji, zapadłych w wyniku oceny
(dotyczy wyłącznie substancji zarejestrowanych).
Przestrzegają wszelkich ograniczeń w produkcji, wprowadzaniu do obrotu i
stosowaniu substancji i mieszanin, jak określono w załączniku XVII.
Występują o zezwolenie na stosowanie substancji wymienionych w załączniku XIV.
6) Dalsi uŜytkownicy (DU):
Sprawdzają, czy substancja figuruje na liście substancji wstępnie zarejestrowanych
publikowanej przez Agencję. Jeśli substancji nie ma na liście, a ich zdaniem powinna,
występują do Agencji o jej zamieszczenie.
W przypadku posiadania stosownych danych podejmują decyzję, czy występować
jako posiadacz danych na forach wymiany informacji o substancjach (SIEF).
WdraŜają środki kontroli ryzyka określone w karcie charakterystyki.
Po otrzymaniu karty charakterystyki z załączonym scenariuszem naraŜenia:
• jeśli zastosowanie dalszego uŜytkownika zostało objęte scenariuszem naraŜenia,
wdraŜają środki kontroli ryzyka określone w scenariuszu naraŜenia załączonym
do karty charakterystyki lub
•
jeśli zastosowanie nie zostało objęte scenariuszem naraŜenia, informują
uŜytkownika o zastosowaniu (np. zapoznają z danym zastosowaniem, by zostało
zidentyfikowane) i oczekują na nową kartę charakterystyki z uaktualnionym
scenariuszem naraŜenia lub przeprowadzają ocenę bezpieczeństwa chemicznego
7
we własnym zakresie (jeŜeli wielkość obrotu wynosi co najmniej 1 tonę rocznie) i
zgłaszają Agencji.
Przygotowują i dostarczają karty charakterystyki oraz zalecają w nich odpowiednie
środki kontroli ryzyka, oraz załączają scenariusze naraŜenia do dalszego uŜytkowania.
Przygotowują i dostarczają dalszym uŜytkownikom i dystrybutorom informacje o
substancjach, które nie wymagają karty charakterystyki zgodnie z art. 32.
Przekazują bezpośrednio swoim dostawcom nowe informacje na temat zagroŜeń
substancji oraz informacje, które mogą podwaŜać środki kontroli ryzyka
zidentyfikowane w karcie charakterystyki dla zidentyfikowanych zastosowań.
Stosują się do decyzji Ŝądających dalszych informacji, zapadłych w wyniku oceny
propozycji przeprowadzenia badań zawartych w sprawozdaniach dalszych
uŜytkowników.
Przestrzegają wszelkich ograniczeń w produkcji, wprowadzaniu do obrotu i
stosowaniu substancji i mieszanin, jak określono w załączniku XVII.
Stosują substancje dopuszczone zezwoleniem (informacja o tym powinna znajdować
się w karcie charakterystyki zapewnianej przez dostawcę) lub występują o zezwolenie
na zastosowanie substancji wymienionych w załączniku XIV.
Zgłaszają do Agencji stosowanie substancji będącej przedmiotem zezwolenia.
Rozporządzenie CLP (ang. Classification, Labelling and Packaging) – rozporządzenia (WE)
nr 1272/2008 wprowadzające w Unii Europejskiej nowy system klasyfikacji, oznakowania i
pakowania substancji i mieszanin oparty na Globalnie Zharmonizowanym Systemie
Klasyfikacji i Oznakowania Chemikaliów.
Celem rozporządzenia nr 1272/2008 jest zapewnienie wysokiego poziomu ochrony
zdrowia ludzi i środowiska, a takŜe swobodnego przepływu substancji, mieszanin i wyrobów
za pomocą zharmonizowania kryteriów klasyfikacji substancji i mieszanin oraz przepisów
dotyczących oznakowania i pakowania substancji i mieszanin stwarzających zagroŜenie.
Substancje i mieszaniny po określeniu ich właściwości powodujących zagroŜenie powinny
zostać właściwie oznakowane, aby ostrzec ich uŜytkowników (uŜytkowników
profesjonalnych, konsumentów) przed zagroŜeniami jakie stwarzają.
Zgodnie z wymaganiami rozporządzenia CLP etykietę naleŜy sporządzić dla:
substancji lub mieszanin zaklasyfikowanych, zgodnie z przepisami rozporządzenia
CLP, jako stwarzające zagroŜenie,
mieszanin o których mowa w części 2 załącznika II do rozporządzenia CLP
(niezaleŜnie od tego czy mieszanina jest zaklasyfikowana jako stwarzająca zagroŜenie
czy teŜ nie),
materiałów wybuchowych o których mowa w części 2.1 załącznika I do
rozporządzenia CLP.
Zgodnie z art. 4 ust. 4 rozporządzenia CLP w przypadku gdy substancja lub mieszanina jest
zaklasyfikowana jako stwarzająca zagroŜenie dostawcy zapewniają by przed wprowadzeniem
do obrotu była odpowiednio oznakowana.
Dostawca – oznacza kaŜdego producenta, importera, dalszego uŜytkownika lub dystrybutora
wprowadzającego do obrotu substancję w jej postaci własnej lub jako składnik mieszaniny
lub mieszaninę.
Zgodnie z art. 17 ust. 2 rozporządzenia CLP etykieta powinna być sporządzona w języku
urzędowym (językach urzędowych) państw członkowskich na terytorium których substancja
8
lub mieszanina jest wprowadzana do obrotu, chyba Ŝe dane państwo członkowskie postanowi
inaczej.
Na etykiecie moŜna przekazać informacje o zagroŜeniach w większej liczbie języków niŜ jest
to wymagane przez dane państwo członkowskie, pod warunkiem, Ŝe we wszystkich językach
zostaną podane te same informacje oraz, Ŝe etykieta nadal będzie spełniała wymagania art. 31
rozporządzenia CLP, czyli będzie czytelna.
Zgodnie z artykułem 17 rozporządzenia CLP oznakowanie substancji lub mieszaniny
zaklasyfikowanej jako stwarzająca zagroŜenie powinno zawierać:
nazwę, adres i numer telefonu dostawcy lub dostawców,
ilość substancji lub mieszaniny, jeŜeli substancja lub mieszanina jest dostępna dla
ogółu społeczeństwa, jeŜeli informacja ta nie jest podana w innym miejscu na
opakowaniu,
identyfikator produktu,
piktogramy określające rodzaj zagroŜenia (znaki ostrzegawcze),
hasło ostrzegawcze (wyraz wskazujący na odpowiedni stopień zagroŜenia, w celu
ostrzeŜenia uŜytkownika substancji czy mieszaniny o potencjalnym zagroŜeniu:
„niebezpieczeństwo” – hasło ostrzegawcze stosowane w przypadku kategorii
zagroŜeń wyŜszego stopnia, np. dla substancji/mieszanin zaklasyfikowanych ze
względu na toksyczność ostrą w kategoriach 1-3 lub „uwaga” – hasło ostrzegawcze
stosowane w przypadku kategorii zagroŜeń niŜszego stopnia, np. dla
substancji/mieszanin zaklasyfikowanych ze względu na toksyczność ostrą w kategorii
4. W przypadku gdy na oznakowaniu opakowania pojawi się hasło ostrzegawcze
„niebezpieczeństwo”, nie umieszcza się dodatkowo napisu „uwaga”),
zwroty wskazujące rodzaj zagroŜenia (zwroty H),
zwroty wskazujące środki ostroŜności (zwroty P),
inne informacje (informacje uzupełniające) wymagane przepisami art. 25
rozporządzenia CLP.
Kolor i wygląd etykiety powinny być tak dobrane aby piktogram wyraźnie odróŜniał się od
tła etykiety. Piktogramy powinny być koloru czarnego na białym tle z czerwonym
obramowaniem. Mają kształt kwadratu ustawionego na wierzchołku. KaŜdy z piktogramów
wskazujących rodzaj zagroŜenia znajdujących się na oznakowaniu powinien zajmować
przynajmniej jedną piętnastą pola powierzchni oznakowania, jednakŜe nie mniej niŜ 1 cm2.
Szczegółowe informacje dotyczące ww zagadnień znajdują się na stronach internetowych:
www.reach.gov.pl
www.clp.gov.pl
9