profilaktyka-zdrowia-zajecia-03-12

Zajęcia 03.12 – Wybrane zagadnienia z profilaktyki zdrowia
Edukacja zdrowotna
Czym powinien charakteryzować się edukator (czyli przyszłościowo my):
1. Edukator musi mieć wiedzę.
2. Umiejętność modyfikowania (wiedzy, informacji, przekazów).
3. Konieczność samokształcenia.
Cechy dobrej komunikacji interpersonalnej:
1. Komunikacja musi być dostosowana do wieku, płci, wykształcenia.
2. Do edukacji trzeba się przygotować:
a) zaplanować ile potrzebujemy na nią czasu,
b) zaplanować miejsce do edukacji,
c) i pomoce dydaktyczne.
Metody pracy edukatora:
1. Wykład
a) wykład informacyjny,
b) instruktażowy.
2. Seminarium.
3. Pogadanka.
4. Pokaz + ćwiczenia.
5. Film.
6. Inscenizacja.
7. Dyskusja dydaktyczna.
8. Warsztaty.
9. Studium przypadku (w naszym przypadku nie będzie brane pod uwagę)
Środki dydaktyczne:
–
–
–
–
–
–
–
–
–
tablica,
plansze,
podręczniki,
płyty,
fantomy,
preparaty,
ulotki,
rzutnik,
magnetofon itp., itp.
Wychowanie zdrowotne – jest to całościowa postawa człowieka wobec zdrowia
(racjonalny stosunek do choroby, kalectwa, śmierci, poczucia odpowiedzialności za swoje zdrowie)
1. Hetero-edukacja - pierwsza edukacja wyrabiająca podstawowe nawyki: mycie, ubieranie,
zachowanie, itd., które odbieramy w domu, rodzinie, najbliższym otoczeniu jako dzieci,
2. Auto-edukacja – utrwalanie nawyków z dzieciństwa i nabywanie nowych z napotykanych
w okresie dojrzewania wzorców (od rówieśników, z mediów, w czasie szukania swoich
autorytetów)
3. Hetero-edukacja odwrócona – jest to moment, w którym zaczynamy edukować inne osoby
(wygłaszamy opinie, informujemy o według nas dobrych nawykach, wzorach do
naśladowania itd.)
Zakażenia wewnątrz szpitalne
Jest to zakażenie, które nastąpiło w szpitalu, ujawniło się podczas hospitalizacji (podczas
pobytu minimum 48 godz. od chwili przyjęcia), lub po wypisaniu się ze szpitala i zostało
udokumentowane epidemiologicznie (czynnik chorobotwórczy pochodził od innego pacjenta,
personelu, lub złych warunków higienicznych panujących w szpitalu, itd.)
Źródła zakażeń:
– pacjent
– personel
– odwiedzający
– otoczenie (narzędzia, sprzęt, przybory pacjenta itd.)
Drogi siania się (roznoszenia) zakażeń:
1. Złe warunki pracy (socjalne itd.)
2. Niewłaściwy podział pracy (przykładowo złe rozplanowanie w salach „brudnych” i
„czystych” pracy).
3. Przyjmowanie chorych wymagających szczególnych warunków hospitalizacji, bez
możliwości zapewnienia tych warunków.
4. Stałe noszenie biżuterii (zegarków, bransoletek, kolczyków itp.)
5. Zbyt długie paznokcie
6. itd.
ODLEŻYNY
Odleżyna – długotrwały ucisk powodujący miejscowe zaburzenia ukrwienia, a tym samym
niedotlenienie i niedożywienie tkanek. Rezultatem tych czynników jest martwica.
Przyczyny powstawania odleżyn:
–
długotrwałe unieruchomienie,
–
nietrzymanie moczu i stolca,
–
zaburzenie, lub brak czucia bólu,
–
stan ogólny odżywienia pacjenta (nadwaga, niedowaga),
–
dodatkowe choroby (cukrzyca, miażdżyca, …),
–
zakażenia skóry i wewnętrzne.
Dodatkowymi przyczynami są:
–
tarcie (przesuwanie ciała bez unoszenia go),
–
przesuwanie części lub całego ciała w sposób powodujący fałdowanie skóry,
–
no i zapewne wszelkie pofałdowania bielizny pościelowej, osobistej, okruchy, resztki
papieru, waciki znajdujące się w pościeli.
Klasyfikacja odleżyn!
1. Blednące zaczerwienienia, rumień (skóra nie jest uszkodzona).
2. Nieblednące powiększające się zaczerwienienia, powierzchowna nadżerka, przerwanie
ciągłości skóry (naskórka), mogą pojawić się pęcherze i pierwszy ból (szczypanie,
pieczenie).
3. Głębokie uszkodzenie skóry (naskórka i skóry właściwej), widoczne ubytki tkanki,
rana otoczona rumieniem i obrzękiem. (dno rany może być wypełnione czerwoną
ziarnicą (proces gojenia się rany), lub żółtą masą (rozpadające się tkanki).
4. Uszkodzenia, które dochodzą aż do kości, występujące martwice, odczyn zapalny kości i
stawów (dno takiej odleżyny jest często pokryte czarną martwicą)
5. Zaawansowana martwica, obejmuje oprócz tkanek skórnych powięzie, co już jest
dużym ryzykiem wystąpienia zakażenia, sepsy.
Wskazówki dla pacjentów, narażonych na wystąpienie odleżyn:
1. Bardzo dokładne, codzienne mycie całego ciała i dokładne jego wysuszenie
2. Raz dziennie powinno się obejrzeć miejsca narażone na odleżyny
3. Cała bielizna osobista, pościelowa powinny być bawełniane (u osób zagrożonych
odleżynami wszystko powinno być bezszwowe)
4. Używamy tylko i wyłącznie pościeli niekrochmalonej
5. Nie wolno stosować wilgotnej pościeli i bielizny
6. Prześcieradło i podkłady, muszą być naciągnięte na materac (bez fałd)
7. U chorego zagrożonego odleżynami prześcieradło i podkłady muszą być wytrzepane, lub
zmiecione myjką dla pozbycia się okruchów, czy innych szczątków papierów, bądź wacików
8. Nie wolno masować wyniosłości kostnych
9. Zmiana pozycji ciała pacjenta zagrożonego ryzykiem odleżyn, musi się odbyć co 2 godz. !!!
10. Stosowanie zapobiegawczych udogodnień – kółko pod pośladki, wałki, kliny, krążki pod
łokcie, pod pięty (jedynym niestosowanym jest wałek pod kolana)
11. Unikamy jednoczesnego stosowania pudru i oliwki
12. Wietrzenie miejsc narażonych na odleżyny (odkrycie pacjenta, zrobienie „namiociku”)
13. Materac obowiązkowo przeciwodleżynowy – zmiennociśnieniowy, pneumatyczny,
bąbelkowy itd.
14. Ruszanie się – ćwiczenia bierne i czynne
15. Odżywianie pacjenta zagrożonego – obowiązuje dieta wysokobiałkowa i
wysokowitaminowa (ograniczenie spożycia cukru)
16. Miejsca narażone na odleżyny należy natłuścić
Praca domowa: najczęstsze miejsca występowania odleżyn u leżących na wznak i na boku.