Gazetka szkolna Gimnazjalne Klimaty

Gazetka szkolna
Gimnazjalne Klimaty
W yd a wc a : K LUB P ROF I LAK TYK I Be z p ie c z n a M łod o ś ć
G I M NAZJ UM P UB LI CZNEGO W S OMO NI NI E
Nr rocznika: 2008
Nr wydania: 6
marzec 2008
Cena: 1 zł
Marzec jest miesiącem wielu świąt… 8 marca wszystkie panie otrzymały
życzenia i prezenty od panów, natomiast panowie zostali obdarowani przez
swoje niewiasty 10 marca. Tego roku bardzo wcześnie „przykica” do nas
zajaczek! Jednym słowem będzie wolne i dużo, dużo wody w ŚmingusDyngus Póki co podczas tego radosnego czasu oczekiwania na święta,
uczestniczymy w tygodniu profilaktyki.
Redakcja
W tym numerze:
8 marca- Dzień Kobiet
21 marca- Dzień Wagarowicza
Piszemy rozprawkę, Marek i Łukasz Harmańscy
Co to znaczy, że jestem odpowiedzialny za swoje słowa i czyny – moje własne
przemyślenia… Tobiasz Patoka
Sprawozdanie z programu „Trzymaj formę ponad normę!”
Stosowne zachowanie w szkole… Łukasz Szwajcer
Kącik poetycki- wiersze naszych rówieśników
Telefony komórkowe- rozrywka czy zagrożenie??? Magda Maliszewska
Pozdrowienia
str. 1
Marzec pięknie się wystroił,
W kole między dziećmi stoi
I gromadkę uśmiechniętą
Pyta: jakie dzisiaj święto?...
Zapamiętaj sobie - dzisiaj jest DZIEŃ KOBIET!
Marzec wyjął grosik srebrny,
Teraz będzie mu potrzebny.
Do kwiaciarni marzec pobiegł,
Kupić bukiet na święto kobiet.
Skąd się wzięło święto kobiet?
Przez lata obchodzono Międzynarodowy Dzień Kobiet z pompą. Teraz niektórzy mężczyźni
próbując się wyłgać od wręczania symbolicznego kwiatka, tłumaczą, że jest to święto
wymyślone przez komunistów. Nic bardziej mylnego. Po raz pierwszy Dzień Kobiet
obchodzono w kraju najczystszego kapitalizmu, Stanach Zjednoczonych. Amerykanki zaczęły
świętować przed pierwszą wojną światową, w 1909 roku. Dwa lata później zwyczaj
przywędrował do Europy, najpierw do Austrii i Danii, potem do Niemiec i Szwajcarii. Datę 8
marca przyjęto w 1922 r. ma pamiątkę fali marcowych strajków kobiecych w Sankt
Petersburgu w 1917 r. W Polsce święto kobiet zostało zauważone dopiero po II wojnie,
pasowało do socjalistycznej propagandy. W zakładach pracy były życzenia i prezenty rajstopy, mydełko albo kawa - i obowiązkowo samotny tulipan - którego każda pracownica
musiała obowiązkowo pokwitować. Centralne obchody święta kobiet zniknęły w 1993 roku,
kiedy definitywnie zniosła je premier Hanna Suchocka. Dziś 8 marca świętują najchętniej
przedszkolaki, przygotowując dla swoich wychowawczyń i mam - piękne laurki. Z sympatią
o Dniu Kobiet wypowiadają się młode dziewczęta, przepraszam, kobiety - do lat 25, które w
przeprowadzonych badaniach aż w 90% były "za kwiatkiem dla Ewy". Nieco starsze panie
odnoszą się do tego święta nieco bardziej sceptycznie, opowiadając się za Dniem Kobiet w
46%. Bardziej zainteresowane są zrównaniem swoich zarobków z mężczyznami, gdyż w
wielu zakładach pracy kobiety zatrudnione na tych samych stanowiskach i wykonujące tę
samą pracę otrzymują z reguły niższe uposażenia. Zajmują znacznie mniej stanowisk
kierowniczych, również w Sejmie obecnej kadencji jest bardzo mało kobiet. W ławach
sejmowych zasiadło ich tylko 57, na 460 posłów. Jeżeli chodzi o sprawy historyczne,
statystyczne to by było na tyle
by Cicha 7 Róda
str. 2
Pierwszy dzień wiosny, dzień wagarowicza, dzień poezji, europejski dzień pobierania
bezpłatnych plików z Internetu - i to wszystko 21 marca. Ale ten dzień jest ważny z jeszcze
innego powodu - to Międzynarodowy dzień walki z rasizmem i nietolerancją.
Został on ogłoszony przez ONZ w 1960 roku jako reakcja na masakrę w Sharpeville, w
Afryce Południowej. 21 marca i w tygodniu po nim następującym tysiące ludzi na świecie
podejmują działania na rzecz tolerancji i równych praw.
Niestety tu można tylko wstawić mała wzmiankę na ten temat, ponieważ nas
dzień
wagarowicza nie dotyczy!! Gdyż odbędzie się on w przerwie świątecznej
bedzię to Wielki Piątek.
Dzień wagarowicza zastąpił tradycyjne obrzędy topienia Marzanny. Już od wielu lat jest to
dla uczniów dzień szaleństwa, zabawy i wolności od szkoły.
Festiwal kiczu i tandety
21 marca nikogo nie dziwią fantazyjne nakrycia na głowach młodych ludzi czy dwa różne
buty na nogach. Tego dnia swoje pięć minut znów przeżywają stare, wyszperane w babcinych
szafach staromodne stroje, apaszki, kapelusze, peruki. Ma być śmiesznie i kolorowo.
Obowiązuje zasada: im bardziej kiczowato i tandetnie, tym lepiej. W dzień wagarowicza na
odrobinę szaleństwa mogą pozwolić sobie wszyscy. Dlatego chętnie przebierają się nie tylko
uczniowie. Niektórzy nauczyciele także pozwalają sobie na niewinne, wiosenne wariactwo. I
z pewnością nie tracą w ten sposób autorytetu w oczach swoich wychowanków, a wręcz
przeciwnie - zyskują ich sympatię i uznanie.
Pomysłów na spędzenie tego niepisanego święta jest niemal tyle, ile uczniowskich głów. Te,
które najbardziej podobają się młodym, nie zawsze niestety, budzą zachwyt rodziców czy
odpowiedzialnych za bezpieczeństwo uczniów dyrektorów i nauczycieli.
My, jako gimnajzaliści z Somonina, po przerwie świątecznej zaplanowaliśmy wspólnie z
samorządem szkolnym program pt „Wagary w dobrym tonie”. Tak więc szykuje się niezła
zabawa i wiele radosnych usmiechów na naszych twarzach!
Opracował: Nieustraszony Wagarowicz
str. 3
Rozprawka
Kochani! Zbliża się czas egzaminu gimnazjalnego! Dla wszystkich, którzy mają
wątpliwości co do tego, jak pisać rozprawkę, zamieszczamy w naszym nowym numerze
przykładową rozprawkę, która miejmy nadzieję pomoże nie jednemu z Was!
Autorzy: Łukasz Harmański i Marek Harmański
Temat:
Która postawa wobec życia jest właściwa i dlaczego: szalonego Ikara czy rozsądnego Dedala?
„Wciąż o Ikarach głoszą – choć doleciał Dedal” – to słowa Ernesta Brylla. Większość ludzi
pochwala działania Ikara. Uważają, że tylko taki człowiek jak on odkrywa nowe drogi życia.
Ja jednak sadzę, że to Dedal miał właściwą postawę życiową. To on przecież dotarł do celu –
wydostał się z wyspy i osiągnął wolność.
Uważam, że najważniejsze jest życie i zdrowie. Chyba każdy o tym wie. Szkoda, że
Ikar zapomniał. Za wszelką cenę chciał spełnić swoje marzenia, bez względu na
konsekwencje. Jego ojciec natomiast postępował inaczej. Najpierw pomyślał, a potem dopiero
realizował swoje plany. Dążył do celu rozsądnie i kierował się rozumem, a nie emocjami.
Sądzę , że przede wszystkim taką postawą można coś w życiu osiągnąć.
Kolejny dowód na to, że moja teza jest słuszna, to sposób, w jaki Dedal spełnił swoje
marzenia. Osiągnął wyznaczony cel poprzez ciężką pracę i przemyślenia. Rzadko kiedy
odnosimy sukcesy, nie wkładając wysiłku w to, co robimy. W sporcie trzeba trenować, w
nauce ćwiczyć i powtarzać.
Dedal dążył do doskonałości, rozmyślał więc nad sobą i zastanawiał się nad pytaniem:
co zrobić, aby być lepszym. Miał bardzo rozwiniętą wyobraźnię i właśnie dlatego potrafił
wybiegać myślami w przyszłość. Nie uciekał od rzeczywistości, nie żył chwilą tak jak Ikar.
Chciał wybić się ponad przeciętność. Przewidując skutki, jakie niesie lot nad morzem,
zminimalizował ryzyko, które się z tym wiązało. Przestrzegał przed tym swego syna, ale Ikar
nie posłuchał i został ukarany śmiercią za nieposłuszeństwo i brak rozsądku.
Warto jeszcze wspomnieć o konsekwencji Dedala. Wszyscy wiemy, że wymierne
efekty daje systematyczna nauka, a nie wkuwanie tuż przed klasówką. Niemożliwe jest
opanowanie całego materiału w przeciągu jednego dnia. Dedal postępował zgodnie z tą
zasadą i przygotowywał się do wszystkiego bardzo starannie, bez nierozsądnej
spontaniczności. Dedal powinien więc być wzorem dla uczniów.
Chciałbym jeszcze zwrócić uwagę na upór tego bohatera. Wytrwale dążył do
spanienia marzeń i osiągnięcia wolności. Sądzę, że bezmyślny bunt do niczego dobrego nie
prowadzi. Zawsze trzeba zwracać uwagę na korzyści i straty wynikające z naszego
postępowania.
Dedal powinien być wzorem do naśladowania. Młody wiek Ikara – i jemu podobnych
– nie może być usprawiedliwieniem dla zmarnowanego życia i pochopnie podejmowanych
decyzji. Jego ojciec był racjonalistą. Pokazał, że ciężka praca się opłaca i należy dążyć do
celu, używając rozumu, a nie tylko uczuć i serca. Myślenie nie jest wcale marnowaniem
czasu, bo wraz z jego upływem przynosi efekt i owocuje.
str. 4
Tobiasz Patoka
kl. IIIa
„Co to znaczy, że jestem odpowiedzialny za swoje słowa i czyny – moje
własne przemyślenia.”
Jestem sobą - to znaczy odpowiadam za swoje słowa i czyny, potrafię
stanąć na wysokości zadania, znam swoje możliwości, nie boję się wyzwań,
zawsze dążę do wyznaczonego celu, a w dążeniu tym liczy się droga i staranie.
Jestem - a to znaczy, że mi się chce. Bo niczego tak naprawdę nie muszę. Ja
mogę tylko chcieć.
Jestem sobą - to znaczy, że nie boję się marzyć. Nie boję się śnić. Wiem, że nie
ma rzeczy niemożliwych, jeżeli się czegoś naprawdę chce, że najważniejsza jest
wiara w to, co z pozoru niemożliwe.
W życiu człowieka są momenty, w których musimy być odpowiedzialni.
Jednak nie zawsze nam to wychodzi. Być człowiekiem to znaczy być
odpowiedzialnym. To czuć kładąc swą cegiełkę, że się buduje świat.
Odpowiedzialność to konieczność, obowiązek moralny lub prawny
odpowiadania za swoje czyny i ponoszenia za nie konsekwencji.
Obowiązek moralny odpowiadania za swoje czyny i słowa - jestem całkowicie
“za” i polecam każdemu przyjęcie takiej postawy w życiu. Uważam, że
przejęcie odpowiedzialności za nasze działania lub ich brak jest podstawą
osiągnięcia trwałego sukcesu. Jego jakość jest przecież w dużym stopniu
zależna od tego co robimy. Mamy co prawda wokół siebie wielu ludzi, którzy
zrzucają tę odpowiedzialność na partnera, rodzinę, sytuację gospodarczą, rząd,
brak wykształcenia i wiele innych czynników. Prawdą jest, że trudno byłoby
wykazać, iż mamy kontrolę nad wszystkim co nam się przydarza. Ja wychodzę z
założenia, że wszystkie wydarzenia w moim życiu są rezultatem mojego
postępowania, niemniej bez wątpienia mamy, przynajmniej potencjalnie,
kontrolę nad naszymi reakcjami na takie zdarzenia. To jest bardzo ważna
sprawa, bo uświadomienie sobie tego natychmiast pozbawia nas wielu
wymówek.
Myślę, że dziś odpowiedzialność jest mocno zaniedbaną kategorią.
Odpowiedzialność za siebie i swoje postępowanie, odpowiedzialność za swoich
najbliższych, pracę zawodową czy swój kraj. Branie odpowiedzialności za
słowa i czyny, i ich zaniechanie, jako sprawność woli musi być odpowiednio
sprawdzone we wszystkich działaniach dydaktycznych i wychowawczych
w rodzinie i szkole. Stosowanie w tym względzie metody tzw. małych
kroczków tak w domu jak i w szkole, a więc odpowiedniego do możliwości
dozowania zadań i kontroli ich wypełniania, mimo wielu drobnych choć
częstych niepowodzeń, zawsze prowadzi do sukcesu.
Sądzę, że odpowiedzialność można zobaczyć u każdego i z całą pewnością
mogę stwierdzić, że być człowiekiem to znaczy być odpowiedzialnym .
str. 5
Zajęcia wychowania fizycznego najczęściej odbywają się w naszym gimnazjum
na sali gimnastycznej i w terenie.
Uczniowie, uczestniczą w zajęciach organizowanych przez szkołę korzystają
z aktywnych form turystyki w ramach kółka turystycznego . Popularne wśród
młodzieży są wyjazdy na basen do kartuskiej pływalni..
Obecną edycję programu realizuje w środowisku szkolnym ogółem 8 osób, to
przede wszystkim nauczyciele biologii , wychowawcy klas, nauczyciele wychowania
fizycznego , socjoterapeutka i pedagodzy szkolni. Do podjętych działań często
włącza się pielęgniarka środowiska szkolnego. Placówka opracowała własne
projekty edukacyjne opisujące szczegółowo cele, zamierzone zadania, sposoby
ich realizacji oraz kryteria oceny efektów. Największy wpływ na wybór tytułu
i zakresu tematycznego projektu mieli uczniowie oraz szkolni koordynatorzy
i realizatorzy programu.
Projekty zatytułowano m.in.: "Zdrowie na talerzu", "Gimnazjaliści – zdrowi, piękni
i wysportowani", "Nieprawidłowy stan zdrowia i rozwoju związany
z nieprawidłowym odżywianiem", "Żyj zdrowo i kolorowo!", "Czy wiesz co jesz?",
"Bądź kreatywny – trzymaj formę!".
W ramach programu planujemy zorganizować "piknik rodzinny", w których
uczestniczyć będzie cała społeczność szkolna oraz rodzice uczniów. ( 1 czerwca
2008 r.) Będą one wspaniałą okazją do zaprezentowania ciekawych form takich
jak degustacja przygotowanych przez uczniów sałatek, surówek czy potraw
regionalnych - kaszubskich .
W miesiącu wrześniu 2007r. odbył się wyścig kolarski w Gdańsku pt „ Mini
Tour De Pologne” uczniowie Somonińskiego gimnazjum wyrazili udziałem w tym
sportowym wyścigu swoją aprobatę dla aktywnego stylu życia.
W ramach programu zorganizowaliśmy igrzyska młodzieży szkolnej w piłce
ręcznej, nożnej oraz biegach przełajowych odbyło to się w miesiącu październiku
2007 r.
Zorganizowaliśmy w miesiącu styczniu i lutym 2008 r. Mistrzostwa szkoły w
tenisie stołowym chłopców i dziewcząt. W obecnym czasie odbywają się
Mistrzostwa szkoły w piłce nożnej halowej chłopców.
Młodzież na lekcjach biologii i kółka ekologicznego wykonała ciekawe prezentacje
multimedialne dotyczące tematyki programu:
"Zasady zdrowego odżywiania – zbilansowana dieta nastolatka"
"Bulimia, anoreksja, – problemy współczesnej młodzieży"
"Piramida zdrowego żywienia"
Planujemy do końca roku szkolnego zorganizować imprezę rekreacyjno –
sportową, taką jak:
str. 6
bieg patrolowy pod hasłem: "Trzymaj Formę – wygraj zdrowie!" (na trasie biegu
przygotujemy 12 stanowisk, na których uczestnicy odpowiadać będą
na przygotowane wcześniej pytania dotyczące zdrowego stylu życia oraz
wykonywali zadania sprawnościowe) – impreza zorganizowana będzie przy
współpracy Nadleśnictwa Sarni Dwór w Somoninie.
minispartakiada pod hasłem: "Żyj zdrowo i flagowo",
zawody sportowe pod hasłem: "W zdrowym ciele zdrowy duch".
W ramach programu odbędą się pokazy przygotowane przez uczniów:
taniec towarzyski z nauczycielami, aerobik dziewcząt, inscenizacja p.t.” Zdrowo i
bezpiecznie wkraczamy w dorosłość”, uczniowie będą mogli pod okiem
pielęgniarki obliczać wskaźnik prawidłowej wagi ,jak również będą mogli zmierzyć
sobie ciśnienie krwi ,a wszystko to w ramach Tygodnia Profilaktyki w szkole,
który odbywa się corocznie 7 kwietnia 2008 r.
Uczniowie z dużym zainteresowaniem angażują się w zaprojektowanie
i wykonanie działań. Dzięki realizacji programu młodzież poznaje znaczenie zasad
zdrowego żywienia i aktywnego stylu życia, który stał się jej bliższy i lepiej
rozumiany. Program uświadamia młodzieży problemy nadwagi i otyłości - ich
przyczyny i skutki, przyczynił się także do wzrostu poziomu dokonywania
świadomych wyborów produktów spożywczych. Realizacja programu niewątpliwie
wpłynie na poprawę sposobu żywienia młodych ludzi a przede wszystkim
uświadomi ścisły związek pomiędzy racjonalną dietą, aktywnością fizyczną
a zdrowiem.
Opracowali uczniowie Klubu Profilaktyki „Bezpieczna Młodość”
str. 7
Stosowne zachowanie w szkole...
Opracował: Łukasz Szwajcer
Powszechnie mówi się, że uczeń ma być spokojny i grzeczny, a zwłaszcza na
lekcjach. Jednak, co to tak naprawdę oznacza? Zacznę od prawidłowego
zachowania na przerwach. Podczas nich nie należy biegać po korytarzu, ani
krzyczeć. Najlepiej spokojnie usiąść w jednym miejscu na przykład na ławce lub
na podłodze, chyba, że komuś nie odpowiada kurz, jaki się tam czasami znajduje.
Nie wolno siadać na schodach, gdyż to blokuje ruch i może prowadzić do
wypadków. W czasie przerwy można odrobić lekcje (pod warunkiem, że nie będzie
się ściągać) porozmawiać lub zjeść kanapkę. Są osoby, które podczas pauz chodzą
w różne miejsca, aby móc zapalić papierosa. Jeżeli spotkamy kogoś takiego
należy się od niego po cichu oddalić i powiadomić o zajściu nauczyciela. Przerwę
można również spędzić na boisku grając w piłkę lub robiąc to, co w budynku
szkolnym. W piłkę nie należy grać na korytarzu, ponieważ można w kogoś trafić
lub coś uszkodzić. Jednak nawet będąc na podwórzu należy pamiętać, że nie jest
się tam samemu. Trzeba zwracać uwagę na innych graczy, aby ich nie staranować.
Pod żadnym pozorem nie jest dozwolone zbyt silne kopanie piłki, gdyż w
przypadku nie trafienia w bramkę można uderzyć innego zawodnika, a co gorsza
widza. Podobnego zachowania należy spodziewać się po dobrym, kulturalnym
uczniu. Taka osoba będzie w spokoju notowała to, co przekazuje nauczyciel.
Powinna się jak najczęściej zgłaszać oraz zawsze mieć odrobioną pracę domową.
Wymagany jest od niej brak jakichkolwiek wygłupów, a nawet reakcji na takie
zachowanie u innych osób. Wszelkie wulgarne zachowania powinny być
natychmiast zgłaszane nauczycielowi. Na lekcjach całkowicie zabronione jest
granie w jakiekolwiek gry, czy robienie rzeczy niezwiązanych ściśle z tematem.
Minimalnie odrębny jest regulamin zachowywania się na sprawdzianie. Nie wolno
ściągać, ani pozwalać na ściąganie. Wprawdzie kontrolowanie tego typu rzeczy
jest zadaniem dla nauczycieli, lecz wzorowy uczeń musi umieć samemu walczyć z
tymi wykroczeniami. Gdy sprawdzian zostanie napisany przez niego nie wyjmuje
on książki i nie sprawdza jakości swoich odpowiedzi, ponieważ to może
doprowadzić do zauważenia jakiegoś słówka, zasady gramatycznej, pojęcia i tak
dalej, przez kolegę, lub koleżankę z ławki, a to oznacza, że nie pokaże ona tego,
co naprawdę umie i będzie to niesprawiedliwe wobec innych osób, które pisały
test. Pozostałe zasady zachowania są następujące: w przypadku gdy widzimy
bójkę, osoby które rozmawiają o tym kto się będzie bił i kiedy lub inne źródło
przemocy również musimy to zgłosić osobie pracującej w szkole. W przypadku
zuważenia jakiegoś wypadku musimy pomóc osobie, której się to przytrafiło,
nawet jeśli to nasz wróg. Reasumując powinniśmy reagować na wszelkie źródła
przemocy i agresji, pomagać innym w potrzebie, nie ukazywać tolerancji łobuzom i
współdziałać z innymi uczniami.
str. 8
„Dzień kobiet”
Kobieta to matka,
Siostra i żona!
Każda z nich ważna
Każda inny ciężar ma na swych ramionach.
Każda z nich kocham,
Choć może inaczej,
Jednak każdą z nich
Tym co posiadam uraczę!
Nikt do końca Kobiet nie zrozumie,
Jednak ja staram się jak najlepiej,
Bo bez Kobiet świat byłby niemrawy,
A tak to jest szalony i bardzo ciekawy!
„Wiosna”
Kocham wiosnę,
Jej oddechy radosne.
Jej kolorów krocie
I słoneczny odcień.
To za nia tak wyczekuję,
Bo Ona tak ślicznie maluje..
Zasłania widok ponury,
Wzbogaca piękno natury.
Kazde jej tchnienie
Budzi we mnie ożywienie.
Ona budzi nie tylko rosliny,
My też na tym świetnie „wychodzimy”!
Agnieszka Klein IIa
Malwina Kowalewska IIa
str. 9
Jak wszyscy doskonale wiemy, telefon komórkowy jest
praktycznie nie zbędnym gadżetem w obecnym świecie. Posiadają go
osoby dorosłe jak i młodzież oraz coraz częściej nawet i dzieci.
Bez wątpienia telefon komórkowy stał się we współczesnym
nieodłącznym atutem przykładowego Pana Kowalskiego, bez którego
życie codzienne stanowi dla niego już niemały problem. Zapewne
każdy z nas może się utożsamić się z Panem Kowalskim i z jego
problemem. Komórki towarzyszą nam w pracy,w domu,w szkole (mimo
oficjalnego zakazu na jego posiada nie w murach szkoły).
Rozpatrując dany problem, bo wydaje sie nam, że sprawę telefonów
komórkowych jako przedmiotu swoistego uzależnienia możemy już
uznać za problem społeczny, nasuwa się proste pytanie: czy telefon
jest urządzeniem bezpiecznym dla naszego zdrowia, a nawet życia?
Przekonajcie się sami…
Umieszczanie telefonu bezpośrednio przy uchu powoduje
miejscowe i intensywne oddziaływanie na komórki nerwowe
mózgu. Najczęściej odczuwamy to jedynie jako ogrzanie ucha.
Czasem może nas bolec głowa. Część lekarzy twierdzi, że częste
korzystanie z komórek może powodować także zawroty głowy,
wzrost ciśnienia tętniczego, również pojawienie się guzów
mózgu a nawet raka!
Korzystanie z telefonów komórkowych jest niebezpieczne
również dla kierowców. Badania dowiodły, że zachowanie
rozmawiających przez telefon kierowców można przyrównać do
reakcji osoby, która ma we krwi 0,8 promila alkoholu. Tacy
kierowcy maja problemy z zachowaniem koncentracji na drodze:
str. 10
w czasie rozmowy zwęża się pole widzenia, reakcje są
spowolnione, tor jazdy jest nieco nie równy.
Korzystanie z telefonów podczas lotu samolotem jest również
niebezpieczne, ponieważ komórki mogą zakłócać działanie
urządzeń pokładowych samolotu, zwłaszcza podczas startu
i lądowania.
Wielu ludzi, których bliscy przebywają w szpitalu kontaktuje się
z nimi za pomocą komórek. Jednak pacjenci podłączeni do
urządzeń podtrzymujących życie nie mogą mieć przy sobie
komórek. Także najbliżsi powinni pamiętać o ich wyłączeniu
podczas odwiedzin, gdyż ich działanie może wpływać na sprzęt
medyczny w tym respiratory i zakłócać ich działanie.
KILKA PROSTYCH ZASAD KORZYSTANIA Z KOMÓRKI:
- aparat należy trzymać w pewnej odległości od głowy.
- prowadzone przez telefon rozmowy powinny być krótkie.
- w czasie rozmowy ręka nie powinna dotykać anteny telefonu
- należy unikać rozmów, gdy znajdujemy się na granicy zasięgu, a
sygnał mocy na
wyświetlaczu oznaczony jest jedna kreską.
- unikaj również rozmów w zamkniętych pomieszczeniach, gdzie
telefon potrzebuje więcej mocy, żeby łączyć się z siecią
- gdy nie korzystamy z telefonu, to nie trzymajmy go bardzo blisko
siebie, najlepiej w pokrowcu przy pasku z klawiatura skierowana do
ciała.
Podsumowując. Telefon komórowy jest i będzie nam zapewne
towarzyszył przez długi, długi czas, chyba że wymyślą jakiegoś
godnego jego następcę. „Komórka” jest przydatnym gadżetem i przy
rozsądnym korzystaniu z niej, możemy się cieszyć wszystkim co może
nam zaoferować. Należy jednak pamietać, że nieumiejetne
korzystanie z tego gadżetu, może doprowadzić nawet do utraty przez
nas zdrowia.
Opracowała: Magda Maliszewska IIID
str. 11
Pozdrowienia dla Damiana Konkola i Daniela Maliszewskiego od Pawła.
Pozdrowienia dla wychowawcy IIId i Wikusia
Pozdrowienia dla Madzi od Koszała.
Pozdrowienia dla Teosia z Ie.
Pozdrowienia dla Piotra z Ie.
Pozdrowienia dla wszystkich uczniów kochających matematykę i dobrze się
uczących oraz dla tych nieco słabszych od matematyków
Pozdrowienia dla chłopców z IIa od dziewczyn.
Pozdrawiam Patrycje Kasin, wybacz mi…Twój dobry kolega.
Pozdrowienia dla wszystkich w-fistów w szczególności dla pana Mariusza od
zawsze ćwiczących dziewczyn z IIId.
Pozdrowienia dla Hejola i całej IIIc od Konrada.
Pozdrowienia dla Przemka G. od Marcina.
Najserdeczniejsze pozdrowienia dla Magdy od Helweta i Kocioła
Pozdrowienia dla całej IIId od Pinki
Pozdrowienia dla Mateusza i Joli od Pauli
Pozdrowienia dla ukochanej Estery od kochającego Adriana
Pozdrowienia dla Madzi, Gośki i Pinki od Bochunka
Pozdrowienia dla Koszała od Madzi.
JA
str. 12