21. Śmierć Mojżesza

nadzieja.pl - A. Martyniuk-Gillner, M. Piłat - 21. Śmierć Mojżesza
21. Śmierć Mojżesza
Mojżesz przed śmiercią otrzymał rozkaz zgromadzenia synów izraelskich i
opowiedzenia im historii wędrówki zastępów hebrajskich od chwili opuszczenia
Egiptu oraz wszystkich wielkich przestępstw ojców, które sprowadziły na lud sądy
Boże. Za przestępstwa te Bóg nie pozwolił im wejść do Ziemi Obiecanej. Ojcowie
pomarli na pustyni według słowa Pańskiego. Dzieci zaś podrosły i dla nich miała się
wypełnić obietnica objęcia w posiadanie ziemi kananejskiej. Gdy Bóg dawał zakon,
wielu z obecnego narodu było jeszcze dziećmi i nie pamiętało nic z tego wielkiego
wydarzenia. Inni urodzili się na pustyni, i żeby nie zapomniano o konieczności
posłuszeństwa dziesięciu przykazaniom oraz wszystkim prawom i sądom danym
przez Mojżesza, otrzymał Mojżesz od Boga zlecenie powtórzenia tych przykazań
oraz wszystkich okoliczności związanych z daniem zakonu.
Mojżesz spisał w księdze wszystkie prawa, sądy i nauki, jakie Bóg podczas
wędrówki dawał ludowi oraz cuda, jakich On dokonał dla nich. Wpisał każdy fakt
szemrania synów izraelskich przeciwko Bogu. Wspomniał też o swojej porażce.
OSTATNIE NAUKI
Naród zgromadził się przed Mojżeszem, a on z ksiąg odczytywał synom Izraela całą
historię ludu. Czytał o obietnicach Bożych, które się spełnią, jeśli będą posłuszni
oraz o przekleństwach, które przyjdą na nich w razie nieposłuszeństwa.
Mojżesz opowiedział, jak skutkiem buntów kilkakrotnie zamierzał Pan zniszczyć lud,
lecz on, Mojżesz wstawiał się za nimi tak usilnie, że Bóg z łaski Swojej oszczędził
synów Izraela. Przypomniał im cuda czynione przez Pana przed faraonem i w całym
kraju egipskim. Rzekł też do nich: „Gdyż wasze oczy widziały całe to wielkie dzieło
Pana, którego dokonał. Przestrzegajcie więc wszystkich przykazań, które Ja wam
dzisiaj daję, abyście się wzmocnili, poszli i posiedli ziemię, do której ciągniecie, aby
ją wziąć w posiadanie” Pwt 11,7.8.
Szczególnie usilnie przestrzegał Mojżesz Izraelitów, aby się nie dali zwieść do
bałwochwalstwa. Uroczyście nakazał, aby byli posłuszni przykazaniom Bożym. Jeśli
okażą się posłuszni i będą miłować Pana i służyć Mu z całego serca, będzie im Pan
dawał deszcz w porę i obfity urodzaj oraz rozmnoży trzody. Będą cieszyć się
wyjątkowymi przywilejami i będą triumfować nad wrogiem.
Mojżesz nauczał synów izraelskich w poważny i dostępny sposób, wiedział, że jest
to jego ostatnia sposobność przemawiania do nich. Zakończył wpisywanie do księgi
wszystkich praw, sądów i ustaw, które mu Bóg dał, jak również przepisów
sprawowania ofiar. Wręczył księgę mężom sprawującym święty urząd i zażądał,
strona 1 / 3
nadzieja.pl - A. Martyniuk-Gillner, M. Piłat - 21. Śmierć Mojżesza
aby dla zabezpieczenia włożono ją obok Skrzyni Przymierza, bowiem opieka Boża
nad Świętą Skrzynią trwa ustawicznie. Księga Mojżesza miała być przechowywana
po to, aby sędziowie izraelscy mogli powoływać się na nią, gdyby zaszła ku temu
potrzeba. Naród błądził i często wyjaśniał sobie Boskie wymagania odpowiednio do
własnej korzyści; dlatego księgę Mojżesza przechowano w miejscu najświętszym na
przyszły użytek.
Swe słowa do ludu zakończył Mojżesz potężnym prorockim przemówieniem. Było
ono wzruszające i wymowne. Z natchnienia Bożego błogosławił poszczególne
pokolenia i plemiona izraelskie. W ostatnich słowach mówił długo o majestacie
Bożym i dostojności narodu izraelskiego, która trwać będzie zawsze, jeśli synowie
Izraela będą posłuszni Bogu, i trzymać się będą Jego mocy.
ŚMIERĆ I ZMARTWYCHWSTANIE MOJŻESZA
„Potem wstąpił Mojżesz ze stepów moabskich na górę Nebo, naprzeciw Jerycha; i
Pan pokazał mu całą ziemię, od Gileadu aż po Dan, cały okrąg Naftaliego, ziemię
Efraima i Manassesa, całą ziemię judzką, aż po Morze Zachodnie. I Negeb i obwód
doliny Jerycha, miasta palm, aż po Soar. I rzekł Pan do niego: To jest ziemia, którą
poprzysiągłem Abrahamowi, Izaakowi i Jakubowi mówiąc: Twojemu potomstwu
dam ją: pokazałem ci ją naocznie, lecz do niej nie wejdziesz. I umarł tam Mojżesz,
sługa Pana, w ziemi moabskiej zgodnie ze słowem Pana. I pogrzebał go w dolinie, w
ziemi moabskiej naprzeciw Bet-Peor; a nikt nie zna, po dziś dzień jego grobu. A
Mojżesz miał sto dwadzieścia lat w chwili swojej śmierci, ale wzrok jego nie był
przyćmiony i nie ustała jego świeżość” Pwt 34,1-7.
Bóg nie życzył sobie, aby ktokolwiek towarzyszył Mojżeszowi, gdy szedł na górę.
Stanął więc mąż Boży sam na wierzchołku góry w obecności Boga i Jego aniołów.
Obejrzawszy z dala ziemię kananejską jak zmęczony wojownik położył się, aby
odpocząć. Ogarnęła go senność. Była to senność śmiertelna. Aniołowie zabrali ciało
Mojżesza i pochowali w dolinie. Izraelici nigdy nie mogli odnaleźć miejsca, gdzie był
pochowany. Jego tajemnicze pogrzebanie miało przeszkodzić ludowi w dokonaniu
bałwochwalczych obrzędów nad ciałem Mojżesza, a tym samym popełnieniu
grzechu.
Szatan radował się, że skłonił Mojżesza do wystąpienia przeciw Bogu. Przez to
przestępstwo Mojżesz dostał się pod władzę śmierci. Gdyby życia swego nie zmazał
pojedynczym czynem nieoddania chwały Bogu przy wyprowadzeniu wód ze skały,
wszedłby do Ziemi Obiecanej i został zabrany do nieba nie oglądając śmierci. Po
krótkim przebywaniu Mojżesza w grobie zstąpił na ziemię Michał, czyli Chrystus, w
otoczeniu aniołów, którzy grzebali ciało, wzbudził Mojżesza z umarłych i wprowadził
do nieba.
Nim Chrystus i aniołowie przyszli do grobu, zjawił się szatan ze swoimi aniołami i
pilnował ciała Mojżesza, aby go nie zabrano. Gdy Chrystus i Jego aniołowie podeszli
blisko, szatan sprzeciwił się im, lecz chwałą i mocą Chrystusa i Jego aniołów został
strona 2 / 3
nadzieja.pl - A. Martyniuk-Gillner, M. Piłat - 21. Śmierć Mojżesza
zmuszony do cofnięcia się. Na skutek grzechu Mojżesza szatan rościł pretensje do
jego ciała, lecz Chrystus łagodnie odwołał się do Ojca mówiąc: „Niech cię Pan
potępi” (Jud 9). Powiedział szatanowi, iż wie, że Mojżesz pokornie pokutował za swe
jedyne przestępstwo, że na charakterze Mojżesza nie było żadnej plamy i imię jego
nie zostało wymazane z niebiańskich ksiąg żywota. Chrystus wzbudził z martwych
ciało Mojżesza i zabrał go ze Sobą.
Przy przemienieniu Chrystusa Mojżesz i Eliasz zostali posłani na górę, aby
rozmawiali z Jezusem o Jego cierpieniach i aby oddać chwałę Synowi Bożemu. Bóg
wielce uczcił Mojżesza dając mu przywilej rozmawiania z Sobą twarzą w twarz, jak
rozmawia człowiek ze swoim przyjacielem. Objawił mu też Bóg Swoją wielką
chwałę, czego nigdy nie uczynił żadnemu człowiekowi.
***
opracowanie tekstu © 2001 A. Martyniuk-Gillner, M. Piłat
strona 3 / 3
Powered by TCPDF (www.tcpdf.org)