Wychowanie fizyczne w przedszkolu

Wychowanie fizyczne w przedszkolu
Okres przedszkolny doskonale sprzyja promocji zdrowia fizycznego, ze względu na
dobroczynny wpływ aktywności ruchowej na dzieci, bowiem mają one nieprzepartą potrzebę
poruszania się i codziennie dają temu wyraz w sposób niemożliwy do przeoczenia. Nie należy
go jednak tłumic, ale stwarzać dziecku jak najwięcej okazji by spędzały czas aktywnie.
Warunki, w jakich żyjemy, mają największy wpływ na organizm małego dziecka.
Niestety, nie sprzyjają one zdrowemu rozwojowi. Niedostatek ruchu, telewizja, komputer,
zanieczyszczenie środowiska powodują, że nasze dzieci nie zawsze rosną i rozwijają się
prawidłowo. Mała aktywność ruchowa sprawia, że mięśnie są słabsze, a układy krążenia i
oddechowy mniej wydolne. Organizm dziecka staje się przez to bardziej podatny na
niekorzystne zmiany.
Nauczyciel przedszkola powinien zatem tak organizować zajęcia, aby dzieci kilkakrotnie
miały okazję do wykonywania różnorodnych ćwiczeń gimnastycznych. Jednocześnie należy
czuwać nad rozwojem przedszkolaka, poznać prawidłowości rozwoju ruchowego dziecka:

3- latki – przyswoiły sobie podstawowe formy ruchu, choć ich wykonanie jest jeszcze
niedoskonałe, dość pewnie chodzą i biegają, potrafią stać przez chwilę na jednej nodze,
wdrapywać się na różne sprzęty i zsuwać się z nich, szybko wchodzą i schodzą po schodach,
nie potrafią jednak wykonać dwóch prostych czynności na raz.

4-latki – odczuwają większą potrzebę ruchu, dobrze biegają, względnie dobrze wykonują
skok z rozbiegu, wchodzą po schodach krokiem naprzemiennym, wyraźnie zwiększa się
sprawność rzutu.

5- latki – znaczna poprawa koordynacji ruchów, chód nabiera cech chodu dorosłego, brak
pełnej synchronizacji pracy rąk i nóg podczas biegu, rozwinięta umiejętność rzutów i
chwytów

6-latki – automatyzacja niektórych prostych ruchów; marszu, biegu, podskoków, nie
występuje już charakterystyczne dla pięciolatka zatrzymanie się przed rzutem.
Zatem zadaniem nauczycielki przedszkola jest rozwijanie sprawności ruchowej. Oto kilka
z metod:

Metoda opowieści ruchowej- polega na odtwarzaniu za pomocą ruchu treści opowiadania,
sposobu poruszania się ludzi czy zwierząt. Warunkiem prawidłowo wykonywania ruchu jest
jego obraz w świadomości dziecka.

Metoda gimnastyki twórczej- inaczej ekspresyjnej, jest to improwizacja ruchowa ale bez
pokazu nauczyciela, ważną rolę odgrywa tu inwencja twórcza dzieci, ich pomysłowość oraz
fantazja. Metoda ta daje możliwość rozwijania się w zakresie wyczucia własnego ciała,
wyczucia przestrzeni, wyczucia ciężaru, doskonaleniu płynności ruchów.

Metoda wg K. Orffa- jest to forma muzyczno- ruchowo- słowna, której założeniem jest
rozwijanie ćwiczeń gimnastycznych w korelacji z kulturą rytmicznomuzyczą oraz kulturą
słowa. Celem tej metody jest wyzwolenie u dzieci samodzielnej ekspresji i rozwój inwencji
twórczej.

Metoda ruchu rozwijającego według Weroniki Sherborne- ma na celu stworzenie dziecku
okazji do poznania własnego ciała, usprawnienia motoryki, poczucia swojej siły. Jest to
metoda zwłaszcza przydatna w pracy z dzieckiem nadpobudliwym, agresywnym, lękliwym.
Zajęcia prowadzone są w zabawowej, życzliwej, radosnej atmosferze, dającej dziecku
możliwość osiągania sukcesu w każdym ćwiczeniu i czerpania satysfakcji z pokonywania
trudności.
Obecnie w pracy z dziećmi stosuje się także aerobik, jogę oraz medytację.
Należy jednak pamiętać, że sport w przedszkolu musi być przede wszystkim zabawą.
Wykorzystanie ruchu w codziennej pracy przedszkola stawia sobie za cel przyczynianie się
poprzez sport do ogólnego wychowania dziecka, sport nie jest tu jednak celem samym w
sobie.
Opracowała: mgr Magdalena Trąbka
Bibliografia:
1. Owczarek S. „Gimnastyka przedszkolaka”, WSiP, Warszawa, 2001
2. Tondelli G., „W stronę sportu”, Wyd. Jedność, Kielce, 2004
3. Zimmer R., „Sport i zabawa w przedszkolu”, Oficyna wydawnicza Marshal Polska, 1998
4. www. publikacje. edu.pl