2 listopada - Parafia św. Klemensa, papieża i męczennika, w Ustroniu
Transkrypt
2 listopada - Parafia św. Klemensa, papieża i męczennika, w Ustroniu
NR 44 (182) 1 listopada 1997 PokaŜ wszystkim Twoim wiernym, o Panie, jak ich dzieła idą - w realnym i pełnym sensie - za nimi do Twego O NAŚLADOWANIU CHRYSTUSA Miłujmy wszystkich dla Jezusa, a Jezusa dla Niego samego. Samego Jezusa naleŜy kochać zupełnie szczególnie, gdyŜ On sam jeden jest dobry i wierny i przewyŜsza wszystkich przyjaciół. Dla Niego i w Nim kochaj przyjaciół i nieprzyjaciół, Dzień Zaduszny Cmentarz jest szczególnym miejscem. Dzień Zaduszny, od wielu juŜ stuleci, jest znakiem pedagogii Kościoła wobec dwóch najwaŜnieszych i pewnych wydarzeń Ŝycia: narodzin i śmierci. Jest teŜ Ŝywym znakiem pamięci o bliskich oraz właściwej refleksji nad prawdą o Ŝyciu. Człowiek współczesny Ŝyje w wyodrębnionych enklawach, de fakto nie uczestniczy w “całości Ŝycia”. Ludzie rodzą się w szpitalach, klinikach połoŜniczych i izbach porodowych, pobierają edukację w wyodrębnionych zakładach kształcenia, pracują na chleb w zakładach, do których niezatrudnionym wstęp wzbroniony, coraz częściej Ŝywią się w zakładach zbiorowego Ŝywienia, odpoczywają w wyodrębnionych strefach. Wreszcie chorują i umierają w miejscach niedostępnych dla zwyczajnego obserwatora. Człowiek współczesny nie umie umierać. I nie było rzeczą przypadku, iŜ na ogromnej większości europejskich widzów zrobił wraŜenie film Mondo cane, pokazujący wstrząsające zdjęcia z umieralni w Hongkongu. Cywilizowany Europejczyk oburzał się tym, Ŝe gdzieś tam oddaje się osoby do “domu śmierci”, do umieralni. Pisał Leopold Staff, Ŝe “śmierci tak samo trzeba się uczyć jak Ŝycia”. Jest to waŜne poniewaŜ chrześcijaństwo uwaŜa, iŜ “śmierć jest bramą Ŝycia”. Jest to prawda wyraŜona zarówno w katakumbach jak i na bramach niejednego wiejskiego cmentarza. Długa jest droga prowadząca ludzi przez cmentarze. Synod Rzymski z 1059 roku nakazywał w związku z budową kościołów zostawianie wokół nich przestrzeni grzebalnej o szerokości do 60 kroków wokół świątyniZmarli mieli zatem najdosłowniej - spoczywać w cieniu kościoła. Przez całe stulecia cmentarze miały status “pól świętych”. Na grobach stawiano krzyŜe, a w księgach umarłych kolejno notowano imiona umierających zarówno biednych, jak i bogatych. Cmentarze pozostawały formalnymi tekstami “wiary i kultury”, dokumentującymi zwłaszcza cztery prawdy: -mówiły o szlachetności i świętości ciała ludzkiego, przeznaczonego ostatecznie do zmartwychwstania; - głosiły prawo ogólnego i wiecznego braterstwa; - nieśmiertelność duszy; Dokończenie na następnej stronie. NR 44 (182)/2 PO GÓRACH, DOLINACH... Materiały Sympozjum naukowego zorganizowanego dnia 5.11.1997 r. dla uczczenia 550 rocznicy erygowania naszej Parafii. ZE ŹRÓDEŁ DO DZIEJÓW PARAFII ŚW. KLEMENSA W USTRONIU “Wybór źródeł do dziejów Ustronia”, t 1, opracowany przez Idzi Panica, ukazał się w roku 1996 i obejmuje źródła do dziejów Ustronia i wchodzących w jego skład wiosek. Edycja ma się składać z dwu części: pierwsza z nich obejmuje losy Ustronia do połowy XVIII wieku, a więc do czasów wojen austriacko-pruskich o Śląsk, zaś w drugiej zostaną umieszczone materiały Ŝródłowe odnoszące się do dziejów Ustronia od połowy XVIII stulecia aŜ do czasów współczesnych. W “Księdze UposaŜeń Biskupów Wrocławskich” (“Liber Fundationis...”), która być moŜe powstała około roku 1305, wśród wielkiej liczby wymienionych w niej miejscowości znalazły się między innymi Ustroń, a takŜe wchodzące w skład dzisiejszego uzdrowiska, dwie wioski - Hermanice i Lipowiec. Księga ta zawiera wykaz osad zobowiązanych do płacenia dziesięciny na rzecz biskupów wrocławskich. W aktach wizytacyjnych kościołów, spisanych w j. łac. w roku 1652, a obejmujących m. in. dekanat cieszyński, miała miejsce wizytacja przeprowadzona 30 sierpnia w Goleszowie. W zaleceniach, w punkcie 2 czytamy: Proboszcz Marcin Niselius z Nysy “powinien zabiegać u księŜnej, aby kościół w Ustroniu, który posiadał juŜ wcześniej, został mu zwrócony przez predykanta. 3. PoniewaŜ nie posiada ani komendy ani inwestytury i nie troszczył się dotąd o nią, powinien wyjednać ją sobie w metryce opolskiej, aby tym lepiej móc dochodzić swoich praw”. /.../ Oprócz świątyń wyŜej wymienionych i poddanych przez nas wizytacji, które de facto znajdują się w rękach kapłanów katolickich, znajdujemy takŜe liczne kościoły, które zostały oderwane od Kościoła wraz z tysiącami dla ich szkody dusz, które powinny być filialne i które posiadały uposaŜenie. Zostały one zabrane katolikom przez predykantów, z których niektóre aŜ dotąd od czasów reformacji były w istocie na mocy rozporządzeń jego cesarskiego majestatu zamknięte, jednak do nich nasi kapłani nie są dopuszczani przez akatolickich panów właścicieli owych miejscowości...”. W śród wielu miejscowości sprawozdanie wymienia m. in. Ustroń, Nierodzim, Hermanice. W następnym sprawozdaniu wizytacyjnym z 1679 roku zanotowano: “We wsi Ustroń znajduje się kościół filialny pod wezwaniem św. Marcina, biskupa i wyznawcy, o którym przypuszcza się, Ŝe jest poświęcony z powodu jego starodawnego wybudowania, którego rocznicę poświęcenia obchodzi się w najbliŜszą niedzielę przed świętem św. Marcina, biskupa i wyznawcy. Główny ołtarz, przed którym stoją dwa duŜe świeczniki, wydaje się, Ŝe został sprofanowany, dlatego Mszę św. odprawia 1 listopada 1997 r. - tajemnicę obcowania świętych. DZIEŃ ZADUSZNY DOK. ZE STR. 1 Przykościelne cmentarze przez wieki były nieduŜe. Dopiero w XVIII i XIX stuleciu pojawiły się wielkie nekropolie. Nowe cmentarze, często pozamiejskie, zindywidualizowały kult zmarłych. Nagrobne inskrypcje, betonowe grobowce nieraz bardziej pokazują ślady hierarchii społecznej niŜ prawdę o wdzięczności bliskich i wiarę w zmartwychwstanie. Kiedyś Synod Sieradzki w 1233 groził ekskomuniką za zniewaŜenie cmentarza, wiele polskich synodów nakazywało grodzenie miejsc pochówku. Synod Płocki nakazywał modlitwę za zmarłych przy przechodzeniu przez cmentarz; Synod Włodawski zabraniał wypasu bydła; Synod Warmiński zakazywał suszenia bielizny; zaś Synod Kijowski zabraniał na odbywanie targów na cmentarzach . JakŜeŜ tamte wskazania róŜnią się od współczesnych sposobów obcowania ze śmiercią! Pisze Gorev, Ŝe “śmierć naturalna jest coraz silniej tuszowana przez pruderię i cynizm, natomiast zgony gwałtowne odgrywają coraz większą rolę w kształtowaniu wyobraŜni masowego odbiorcy”. Śmierć jest czymś “obcym”, znanym na ogół z powieści kryminalnych, sensacyjnych filmów, westernów, historii wojennych i szpiegowskich, z fantastyki naukowej, a nawet z makabrycznych komiksów. W postawach takich moŜna odkryć elementy zjawiska, które Philippe Aries nazwał “śmiercią oswojoną”. Jest to śmierć dla innych, nie mająca odniesienia do zmartwychwstania, powiększająca jednak grozę śmierci się na ołtarzu przenośnym. Od strony Ewangelii, na mniejszym chórze, znajduje się ołtarz wykonany mniej rzetelnie. W kościele jest teŜ prosta lecz zamknięta chrzcielnica, dwa sztandary, kazalnica, ławki po obu stronach kościoła, misa na wodę święconą, jeden krzyŜ na środku kościoła, drugi na głównym ołtarzu./.../ Proboszczem dla tych kościołów jest świeŜo inwestyturowany czcigodny ks. Szymon Hytrecjus. /.../ Ponadto zalecono mu, aby gdy chcą tego parafianie z Goleszowa, starym zwyczajem odprawiał Mszę św. w Ustroniu nie w co trzecią, lecz co czwartą niedzielę, jako Ŝe tamtejszy kościół nie posiada własnego kielicha, ani innego niezbędnego sprzętu liturgicznego, lecz całe, niezbędne dla sprawowania liturgiii wyposaŜenie przynosi się z kościoła parafialnego. Goleszowianie uwaŜają, Ŝe istnieje niebezpieczeństwo jego zrabowania oraz zniewaŜenia go po drodze do Ustronia; zaleciłem więc aby tak jak oni tego chcą, wszystko było dokładnie przestrzegane. Spisałem w Cieszynie 30 grudnia, roku jak wyŜej NR 44 (182)/3 PO GÓRACH, DOLINACH... Z śYCIA PARAFII • 13 października odbyło się ostatnie w tym roku Czuwanie Fatimskie. • W dniach 17 - 25.10.97 r. odbyła się jubileuszowa pielgrzymka do grobu św. Klemensa - papieŜa i męczennika. Kierownikiem duchowym był ksiądz proboszcz Antoni Sapota. • Pedagodzy i lekarze dziękują za odprawienie Mszy św. w ich intencji z okazji ich święta. SIOSTROM BOROMEUSZKOM W TEN SZCZEGÓLNY DZIEŃ ŚW. KAROL A BOROM EUSZ A WIELU ŁASK I BOśEJ OPIEKI śYCZĄ WDZIĘCZNI Karinie Łukasik i Dariuszowi Matuszek na Nowej Drodze śycia wielu Łask BoŜych Ŝyczą KRONIK A P AR AFI ALN A W miesiącu wrześniu do wspólnoty przyjęliśmy przez Chrzest święty: Daniel Grzegorz Lipowczan Łukasz Mariam Jurecki Michał Dariusz Ciszczoń Na ślubnym kobiercu stanęli: Marek Stanisław Wiercigroch Monika Maria Zajdel Sławomir Tadeusz Łuckoś Aleksandra Mirosława Mikołajczyk Na wieczny spoczynek odeszli: Władysław Plekaniec Erwin Hernik Błogosławiony kto jest kaleki, chory i smutny w swym sercu, a mimo to wierzy, Ŝe Bóg przygotował dla niego niebo. 1 listopada 1997 r. śycie w pokoju Gdy ktoś umrze, mówimy: “Niech odpoczywa w pokoju”. Lecz dopóki ten drugi Ŝyje, dopóki potrafi się przeciwstawiać i być innego zdania, naleŜy do innej partii, mówi innym językiem albo ma inny kolor skóry, to uchodzi za dziwaka lub wręcz wroga. w najlepszym przypadku za uparciucha. Często słyszymy: “Tak się chełpi pomocą okazywaną biednym, Ŝe aŜ wstyd. Nie ma nic lepszego do roboty. Pokój z nim...” “Znów chce błyszczeć i wyróŜniać się - stąd tak głośno o nim, a nie moŜe tego robić w spokoju, cichutko. Pokój z takim...” “Pokój” między nim a tobą wydaje się zadaniem nie do spełnienia. “Odpoczywanie w pokoju” jest chyba łatwiejsze, niŜ “Ŝycie w pokoju” Cały świat pragnie pokoju. Lecz tylko nieliczni są gotowi kroczyć drogą pokoju, do drugiego człowieka, do bliźnich. Tak trudno jest iść drogą prawdziwego porozumienia i wzajemnego przebaczenia. Pokój nie moŜe zaistnieć, gdy nie ma wzajemnej miłości, a międzyludzkie współŜycie wciąŜ źle się układa. Pokój moŜe zapanować tylko wówczas, gdy znów nauczymy się rozmawiać. Ale sam dialog jeszcze nie wystarcza. Konieczne jest wzajemne przebaczenie. Daniela Łabuz Z redakcyjnej poczty Rodzina Radia Maryja na spotkaniu z Ojcem świętym 16. 10. 1997 roku w Rzymie. JuŜ świtało, gdy znaleźliśmy się na Placu św. Piotra, aby uczestniczyć we Mszy św. z okazji dziewiętnastej rocznicy wyboru Jana Pawła II na Stolicę Piotrową. Uroczyście dprawiano Mszę św. z udziałem 50 kapłanów z Ojcem Dyrektorem, O. Januszem i O. Piotrem na czele. Rodzina Radia Maryja teŜ nie zawiodła i przybyła aby przeŜywać wspólnie radość i wdzięczność Panu Bogu za Łaskę dziewiętnastu lat pontyfikatu Ojca świętego. Po uroczystości pełnej modlitwy i śpiewu odbyła się tak bardzo oczekiwana audiencja dla Rodziny Radia Maryja. PapieŜ wygłosił przemówienie w którym podkreślił wielką rolę społeczną spełnianą przez Radio Maryja i Ŝyczył aby ten głos był dalej kontynuowany. Jan Paweł II Ŝyczył Ojcu Dyrektorowi i wszystkim, którzy w tym radiu pracują sukcesów w nowej ewangelizacji. Na zakończenie PapieŜ przejeŜdŜał przez wszystkie sektory tak, by kaŜdy mógł być blisko Niego. Za to wszystko Bogu niech będą dzięki! Uczestniczka pielgrzymki - Natalia NR 44 (182)/4 PO GÓRACH, DOLINACH... 1 listopada 1997 r. ZADUSZKOWE WYPOMINKI JakŜe ich wielu, zjawiających się w ten czas szczególny. Wywołani z miejsc wiecznego spoczynku... Ojciec, Matka, bliscy i dalsi z kręgu stołu rodzinnego. Pojawią się dawni zapomniani nauczyciele i katecheci, przygotowujący nas do Pierwszej Komunii św., i wielu, wielu innych, których spotykaliśmy w Ŝyciu. Staną przed nami nieznani ŜołnieŜe z września 1939 roku, więźniowie wielu obozów i łagrów; niewinnie pomordowani, których groby juŜ nikt nigdy nie odnajdzie. KtóŜ ich policzy? Być moŜe, iŜ ujrzymy w innym wymiarze sens ich Ŝycia, cierpienia, ofiarę Ŝycia złoŜoną w obronie Ojczyzny, wiary i Kościoła. Modlitwa i pamięć o nich przybliŜy choć na chwilę drogę ich ziemskiej wędrówki. Mając przed oczyma tych, którzy juŜ odeszli, nie oprzemy się refleksji nad naszym przemijaniem... “Wspomnij Panie, na sługi i słuŜebnice Twoje, którzy nas wyprzedzili, mając znamię wiary i śpią TROCHĘ P R Z E D N AM I Odwiedzanie grobów w Dzień Zaduszny jest protestem przeciwko okrutnej myśli, Ŝe nasi krewni zmarli odeszli od nas na zawsze. Zmarli naleŜą do nas równieŜ po swej fizycznej śmierci. A my naleŜymy do naszych zmarłych, którzy tylko trochę nas wyprzedzili. Z HISTORII NASZEGO KOŚCIOŁ A Widok głównego ołtarza w dniu 22 01.1928 roku. Nie smućmy się, Ŝe ich straciliśmy, lecz bądźmy wdzięczni, Ŝe ich mieliśmy, a nawet teraz jeszcze posiadamy. Kto bowiem odszedł do domu Pana, Pozostaje we wspólnocie rodziny BoŜej, choć nieco nas wyprzedził. "Po górach, dolinach..." Redaguje kolegium: Jolanta Kamińska, Daniela Łabuz (red.naczelny), Maria Pasterna, Anna Suchanek, ks.Zygmunt Siemianowski (red.odpowiedzialny), Krzysztof Suchanek (red.techniczny), Józef Twardzik. Redakcja zastrzega sobie prawo skracania nadesłanych materiałów i zmiany tytułów. Wydawca: Fundacja "Źródło" Kraków, Adres Redakcji Gazety: 43-450 Ustroń ul. M.Konopnickiej 1, tel 54-23-23