historia języka specjalizacji z gramatyką historyczną

HISTORIA JĘZYKA SPECJALIZACJI Z GRAMATYKĄ HISTORYCZNĄ
(HISTORIA JĘZ. SERBSKIEGO)
Lp.
Elementy składowe sylabusu
Opis
1
Nazwa przedmiotu
Historia języka specjalizacji z gramatyką historyczną
(historia jęz. serbskiego)
2
Nazwa jednostki prowadzącej
przedmiot
Wydział Filologiczny, Instytut Filologii Słowiańskiej, Katedra
Filologii Chorwackiej, Serbskiej i Słoweńskiej
3
Kod przedmiotu
3.3.5
4
Język przedmiotu
Polski
5
Grupa treści kształcenia, w
ramach której przedmiot jest
realizowany
Grupa treści kierunkowych
6
Typ przedmiotu
Obowiązkowy do zaliczenia semestru/roku studiów
7
Rok studiów, semestr
Rok III, semestr V
Studia I stopnia, stacjonarne
8
Imię i nazwisko osoby (osób)
prowadzącej przedmiot
Dr Tomasz Kwoka
9
Imię i nazwisko osoby (osób)
egzaminującej bądź
udzielającej zaliczenia w
przypadku, gdy nie jest nim
osoba prowadząca dany
przedmiot
Dr hab. Barbara Oczkowa, prof. UJ
10
Formuła przedmiotu
Ćwiczenia
11
Wymagania wstępne
Zaliczenie II roku studiów (pierwszej części kursu gramatyki
historycznej).
Znajomość zagadnień z zakresu gramatyki historycznej języka
serbskiego, a także historii i kultury Serbii od średniowiecza do
XIX w. oraz podstaw dialektologii serbskiej.
12
Liczba godzin zajęć
dydaktycznych
30/0
13
Liczba punktów ECTS
przypisana przedmiotowi
2 ECTS
14
Czy podstawa obliczenia
średniej ważonej?
Nie
15
Założenia i cele przedmiotu
Student powinien praktycznie wykorzystać wiedzę teoretyczną
z zakresu gramatyki historycznej języka serbskiego, wiedzy o
ewolucji systemu językowego i procesach zachodzących w
obrębie dialektów języka serbskiego od XIII w. do czasów
współczesnych. Rozpoznawać, analizować i opisywać zjawiska
językowe na podstawie czytanych tekstów, identyfikować
teksty oraz kontekst społeczno-polityczny, w których one
powstawały (szczególnie przełomowy okres XVIII-XIX w.).
Powinien posiadać umiejętność pracy na starych tekstach,
umieć je tłumaczyć, klasyfikować i opisywać używając
terminologii
specjalistycznej.
Posiadać
umiejętność
rozpoznawania tekstów gwarowych oraz podstawową wiedzę
etymologiczną i umiejętność pracy ze słownikami
etymologicznymi (rekonstrukcja wyrazów).
Student powinien umieć zastosować zdobytą wiedzę w
samodzielnej analizie gramatycznej i leksykalnej serbskich
tekstów, a posiadając podstawową wiedzę z zakresu historii
kultury, także umieć określić kontekst kulturowy.
Student powinien umieć syntetyzować zdobytą wiedzę
teoretyczną, zestawiać określone zjawiska, formułować
wnioski na temat tendencji rozwojowych w historii języka
serbskiego oraz potrafić określić różnice i ich genezę pomiędzy
językami południowosłowiańskimi (głównie serbskim i
chorwackim).
Student może oceniać stan języka w określonym okresie,
wyciąga wnioski i określa jego status, interpretuje i uzasadnia
badane zjawiska lingwistyczne oraz ekstralingwistyczne.
16
Metody dydaktyczne
Ćwiczenia: 15 zajęć, 2 godz. tygodniowo
Podział metod nauczania:
· metody podające: wykład informacyjny, pogadanka,
anegdota, objaśnienie lub wyjaśnienie
· metody problemowe: wykład problemowy, wykład
konwersatoryjny
· metody eksponujące: teksty średniowieczne i nowsze (do
XIX w.) oraz gwarowe, mapy, albumy, multimedia
· metody praktyczne: pokaz, prezentacje, projekcje
Praca indywidualna studentów - przygotowywanie krótkich
prac w oparciu o wskazaną literaturę).
Konsultacje regularne oraz indywidualnie organizowane.
17
Forma i warunki zaliczenia
przedmiotu, w tym zasady
dopuszczenia do egzaminu,
zaliczenia z przedmiotu, a
także formę i warunki
zaliczenia poszczególnych form
zajęć wchodzących w zakres
danego przedmiotu
Zaliczenie na podstawie:
- obecności (możliwe maksymalnie dwie nieobecności
nieusprawiedliwione),
- aktywności na zajęciach,
- zaliczenia testów kontrolnych w ciągu semestru.
18
Treści merytoryczne
przedmiotu oraz sposób ich
realizacji
Treści merytoryczne przedmiotu:
Ćwiczenia poświęcone są lekturze i analizie tekstów z
poszczególnych okresów historycznych (średniowiecze,
panowanie tureckie, XVIII i XIX w.) i ośrodków literackich
(Serbia, Wojwodina, Bośnia i Hercegowina, Kosowo,
Czarnogóra), pisanych w języku staroserbskim (piśmiennictwo
średniowieczne w dialekcie ludowym sztokawskim) oraz
ruskosłowiańskim, słowianoserbskim i ludowym językiem
serbskim XVIII i XIX w. Dodatkowo kilka zajęć poświęconych
jest lekturze tekstów gwarowych. Zajęcia stanowią praktyczne
wykorzystanie, a także uzupełnienie wiadomości z wykładów
w zakresie wiedzy z gramatyki historycznej, historii ewolucji
systemu językowego, a także dialektologii jęz. serbskiego.
Materiał teoretyczny obejmuje następujące zagadnienia:
Historia literackiego języka serbskiego (periodyzacja).
Tło historyczno-kulturowe w średniowieczu. Dychotomia
językowa. Redakcja serbska. Cechy językowe.
Zabytki literatury i piśmiennictwa średniowiecznego (povelje,
zakoniki, hrisovulje). Dialekt sztokawski w funkcji języka
literackiego.
Kontynuacja piśmiennictwa w północnej Serbii do 1726 r. Tło
historyczno-kulturowe.
Język ruskosłowiański (tło historyczno-kulturowe, cechy
języka), słowianoserbski (tło historyczno-kulturowe, cechy
języka) oraz język ludowy na początku XIX w. Reforma Vuka
Karadžicia – charakterystyka vukowskiej normy literackiej.
Historia języka literackiego w Czarnogórze i Bośni. Powstanie
języka serbskochorwackiego i jego historia.
Dialektologia języka serbskiego – podział dialektów, badacze.
zakres dziedzinowy:
historia jęz. serbskiego; gramatyka historyczna jęz. serbskiego;
dialektologia jęz. serbskiego; etymologia.
19
Wykaz literatury podstawowej Александар Белић, Историја српског језика, Београд 1999
i uzupełniającej, obowiązującej D. Brozović, P. Ivić, Jezik srpskohrvatski/hrvatskosrpski,
hrvatski ili srpski, Zagreb 1988
do zaliczenia danego
Павле Ивић, Српски народ и његов језик, Београд 1986
przedmiotu
Павле Ивић, Преглед историје српског језика, Сремски
Карловци-Нови Сад 1998
F. Miklosich, Monumenta serbica spectantia historiam serbiae
bosnae ragusii, Viennae 1858 (reprint: Beograd 2006)
Александар Милановић, Кратка историја српског
књижевног језика, Београд 2006
A. Mladenović, Elementi istorije srpskohrvatskog jezika, [w:]
Opšta enciklopedija Larousse, Beograd 1971
Александар Младеновић, Славеносрпски језик. Студије и
чланци, Нови Сад 1989
Стојан Новаковић, Законски споменици српских држава
средњега века, Београд 2005B. Oczkowa, Zarys historii
języka serbsko-chorwackiego, Kraków 1983
J. Vuković, Istorija srpskohrvatskog jezika, I (Uvod i fonetika),
Beograd 1974