Diagnostyka i program w neurologii

Lp.
1
2
3
4
5
6
7
Element
Nazwa modułu
Instytut
Kod
przedmiotu
Kierunek,
poziom i profil
kształcenia
Forma studiów
Rok studiów,
semestr
Rodzaj i liczba
godzin
dydaktycznych
wymagających
bezpośredniego
udziału
nauczyciela i
studentów
Punkty ECTS
(1 pkt = 25-30g)
SYLABUS MODUŁU KSZTAŁCENIA
Opis
Diagnostyka funkcjonalna i programowanie rehabilitacji w neurologii
Fizjoterapii
PPWSZ-F-2-445-s
PPWSZ-F-2-445-n
Fizjoterapia, studia drugiego stopnia, profil praktyczny
stacjonarne i niestacjonarne
Rok II, Semestr IV
Studia stacjonarne:
Studia niestacjonarne:
wykłady - 5 ; ćwiczenia kliniczne - 20
wykłady - 5 ; ćwiczenia kliniczne – 20
2
Zajęcia z bezpośrednim udziałem nauczyciela
Pracochłonność
Wykłady
Ćwiczenia
kliniczne
Konsultacje
obowiązkowe
Egzaminy
Praca własna studenta
Projekty/
opracowana
Nauka własna
S:5
N:5
S:15
N:15
Inne
8
S:5
N:5
Suma
Razem
9
10
11
12
13
Prowadzący
zajęcia
Egzaminator/
Zaliczający
Wymagania
(kompetencje)
wstępne
Założenia i cele
przedmiotu
Efekty
kształcenia
S:20
N:20
S:5
N:5
S:30; N:30
Stacjonarne:50
S:20; N:20
Niestacjonarne:50
Prof. dr hab. Andrzej Szczudlik
Mgr Kazimierz Kowal
Prof. dr hab. Andrzej Szczudlik
Student powinien posiadać wiedzę z zakresu nauk podstawowych: anatomia, fizjologia,
kliniczne podstawy fizjoterapii, a także umiejętność wykorzystania metod kinezyterapii i
fizykoterapii
Rozumienie pojęć z zakresu diagnostyki fizjoterapeutycznej oraz programowania
procesu usprawniania w chorobach neurologicznych.
Praktyczne wykorzystanie wiedzy z zakresu diagnostyki
i programowania fizjoterapii w różnych schorzeniach neurologicznych
Odniesienie do Odniesienie
Efekty kształcenia przedmiotowe
efektów
do efektów
kierunkowych obszarowych
Wiedza:
Potrafi analizować patogenezę, objawy kliniczne
K_W03
M2_W05
i przebieg różnych schorzeń w aspekcie doboru
optymalnych metod pracy z pacjentów w neurologii.
M2_W02
Posiada poszerzoną wiedzę konieczną do
M2_W03
K_W08
wykonywania zabiegów fizjoterapeutycznych
M2_W05
w neurologii.
M2_W07
Umiejętności:
Potrafi wyjaśnić pacjentowi istotę dolegliwości
i proponować program terapii w neurologii
Rozwija posiadane umiejętności ruchowe i sprawność
fizyczną niezbędną dla poprawnego demonstrowania
i przeprowadzania zabiegów kinezyterapii u
pacjentów w neurologii.
Potrafi komunikować się z pacjentem, rodziną,
rozpoznawać ich problemy zdrowotne i podjąć
współpracę z zespołem terapeutycznym w
całościowej opiece nad pacjentów w neurologii.
Potrafi rozpoznawać błędy i zaniedbania w praktyce.
Potrafi podjąć działania zapobiegające błędom w
programowaniu usprawniania pacjentów w
neurologii.
Potrafi dopasować odpowiednio model postępowania
fizjoterapeutycznego u pacjentów w neurologii.
Posiada umiejętność przygotowania pisemnego
i ustnego raportu z przebiegu procesu usprawniania
chorych w oparciu o własne spostrzeżenia i o
dokumentację medyczną u pacjentów w neurologii.
M2_U10
M2_U11
K_U03
M2_U01
M2_U03
M2_U09
M2_U07
K_U10
K_U11
K_U15
M2_U05
M2_U08
M2_U10
M2_U13
M2_U14
K_K01
M2_K01
M2_K06
Potrafi określić mocne i słabe strony swoich
możliwości oraz wie kiedy powinien korzystać z
pomocy ekspertów w dziedzinie neurologii.
K_K02
M2_K02
M2_K06
M2_K08
K_K03
M2_K03
M2_K05
M2_K06
Potrafi wykazywać przywództwo i przedsiębiorczość,
organizuje pracę zespołu realizującego program
terapeutyczny
K_K06
Postępuje zgodnie z zasadami pracy wysokiej jakości
w sposób przemyślany
K_K08
Efekt kształcenia
14
K_U02
Kompetencje społeczne:
Ma świadomość i zdaje sobie sprawę ze znaczenia
kształcenia permanentnego.
Dba o dobro pacjenta, przestrzega tajemnicy
dotyczącej stanu pacjenta oraz realizacji programu
usprawniania w neurologii.
Forma i
warunki
potwierdzenia
efektu
kształcenia
K_U01
M2_U01
M2_U02
M2_U03
M2_U05
Wiedza
Umiejętności
Kompetencje społeczne
M2_K04
M2_K05
M2_K06
M2_K07
Sposób potwierdzenia (weryfikacji)
Zaliczenie- kolokwium.
Test wyboru wiedza z zakresu diagnostyki
fizjoterapeutycznej oraz programowania
procesu usprawniania w chorobach
neurologicznych.
Przeprowadzenie badań empirycznych
z zastosowaniem standaryzowanych lub
własnej konstrukcji metod pomiaru oraz
analiza i interpretacja uzyskanych wyników.
Aktywny udział w ćwiczeniach
praktycznych i teoretycznych - obserwacja
pracy studenta
15
16
Stosowane
metody
dydaktyczne
Treści
merytoryczne
przedmiotu
wykład informacyjny, wykład problemowy, ćwiczenia, dyskusja, zajęcia praktyczne,
pokaz, metoda sytuacyjna, metoda przypadków, prezentacja multimedialna.
Podstawowe pojęcia diagnostyki (diagnostyka ogólna i różnicowa, diagnostyka
funkcjonalna). Znaczenie badań diagnostycznych w medycynie, kulturze fizycznej,
rehabilitacji i fizjoterapii.
Badanie podmiotowe i przedmiotowe jako podstawa diagnostyki.
Badania dodatkowe w diagnostyce podstawowej i różnicowej.
Dobór metod diagnostycznych.
Metody diagnostyczne adekwatne do celu badania (badan) oraz do rodzaju schorzenia
czy dysfunkcji. Metody jakościowe i ilościowe.
Problem kwantyfikacji badan i powtarzalności wyników w rehabilitacji i fizjoterapii.
Aktualne możliwości badawcze - aparatura współpracująca z komputerem,
umożliwiająca automatyczna rejestracje różnych parametrów.
Rejestracja wyników badań. Wyniki indywidualne i grupowe.
Tworzenie grup badawczych. Problem jednorodności grup w medycynie, rehabilitacji
i fizjoterapii. Bazy danych.
Diagnostyka funkcjonalna w rehabilitacji i fizjoterapii. Metody diagnostyczne
przydatne w diagnostyce funkcjonalnej. Testy czynnościowe.
Ogólne zasady programowania rehabilitacji. Rodzaj, stopień ciężkości i okres schorzenia
oraz stan aktualny osoby poddawanej rehabilitacji, jako baza wyjściowa dla tworzenia
programu rehabilitacji. Prognoza co do wyleczenia i przewidywanego rodzaju
niepełnosprawności (przejściowa-stała, niepostępująca - postępująca), jako baza
wyjściowa dla tworzenia programu rehabilitacji. Etapy oraz cele rehabilitacji i ich
hierarchia, a program rehabilitacji. Schematy ogólne programowania rehabilitacji.
Konstruowanie indywidualnych programów rehabilitacji.
Pojęcie diagnostyki funkcjonalnej. Kryteria diagnostyki funkcjonalnej z punktu
widzenia fizjologii. Sposoby oceny funkcji poszczególnych narządów i układów i ich
znaczenie w fizjoterapii. Proste próby i testy funkcjonalne w praktyce
fizjoterapeutycznej.
Metody badan funkcjonalnych stosowanych w rehabilitacji. Ocena czynności ręki
i możliwości lokomocyjnych. Diagnostyka ogólna i różnicowa dla potrzeb fizjoterapii.
Proste metody pomiarów i ich znaczenie w fizjoterapii. Rodzaje badan dodatkowych
i ich znaczenie w fizjoterapii. Badanie radiologiczne, ultrasonografia i densytometria ich znaczenie w fizjoterapii. Badanie elektrofizjologiczne: ekg, emg, elektrodiagnostyka
klasyczna - ich znaczenie w fizjoterapii. Inne badania pracowniane i aparatura przydatne
w fizykoterapii.
Ocena sprawności ogólnej i jej znaczenie w fizjoterapii.
Metody badania wydolności i ich znaczenie w fizjoterapii.
Program optymalny i program minimum w procesie rehabilitacji.
Kompleksowość procesu usprawniania
Wyniki badań naukowych jako podstawowe kryterium wyboru optymalnych rozwiązań i
źródło postępów rehabilitacji.
Negatywne skutki niewłaściwie zaprogramowanej rehabilitacji.
Procesy: regeneracji, kompensacji i adaptacji, a program rehabilitacji.
Czynniki decydujące o konieczności zmiany programu rehabilitacji.
Kontrola uzyskiwanych wyników, jako podstawa weryfikacji i modyfikacji programu
rehabilitacji.
Powodzenia i niepowodzenia dotychczasowej rehabilitacji, jako podstawa weryfikacji i
modyfikacji programu rehabilitacji. W neurologii
Najczęstsze błędy popełniane przy programowaniu rehabilitacji.
Diagnostyka dla potrzeb rehabilitacji w neurologii.
17
Forma i
warunki
zaliczenia
modułu, w tym
zasady
dopuszczenia
do egzaminu
/zaliczenia
Zaliczenie z oceną.
Warunkiem zaliczenia z oceną jest:
-pozytywne oceny uzyskane na kolokwiach,
-przeprowadzenie badań empirycznych z zastosowaniem standaryzowanych lub własnej
konstrukcji metod pomiaru oraz analiza i interpretacja uzyskanych wyników,
-aktywny udział w zajęciach praktycznych i teoretycznych.
18
Wykaz
literatury
podstawowej
1. Barnes M., Ward A., Podręcznik rehabilitacji medycznej. Urban & Partner, Wrocław,
2008.
2. Grochmal S., Zielińska-Charszewska S.(red.): Rehabilitacja w chorobach układu
nerwowego. PZWL, Warszawa, 1986.
3. Kinalski R.: Kompendium rehabilitacji i fizjoterapii.Urban & Partner, Wrocław, 2002.
19
Wykaz
literatury
uzupełniającej
(pomocniczej)
1. Dziak A.: Bóle i dysfunkcje kręgosłupa. Medicina Sportiva, Kraków, 2007.
2. Bedbrook G.M.: Opieka nad chorym z paraplegia. PZWL, Warszawa, 2005.
3. Chojnacka-Szawłowska G., Szawłowski K., Rehabilitacja. AM, Gdańsk, 1992.
4. Matyja M.,Domagalska M.,Podstawy usprawniania neurorozwojowego. SAM,
Katowice, 1998.