rozporządzenie w sprawie produkcji ekologicznej i - Copa
Transkrypt
rozporządzenie w sprawie produkcji ekologicznej i - Copa
ABI(14)5508:5/CB/mb Bruksela, 25 września 2014 r. REAKCJA COPA-COGECA NA WNIOSEK: ROZPORZĄDZENIE W SPRAWIE PRODUKCJI EKOLOGICZNEJ I ZNAKOWANIA PRODUKTÓW EKOLOGICZNYCH COM(2014)180 Copa - Cogeca | European Farmers European Agri-Cooperatives 61, Rue de Trèves | B - 1040 Bruxelles | www.copa-cogeca.eu EU Transparency Register Number | Copa 44856881231-49 | Cogeca 09586631237-74 REAKCJA COPA-COGECA NA WNIOSEK: ROZPORZĄDZENIE W SPRAWIE PRODUKCJI EKOLOGICZNEJ I ZNAKOWANIA PRODUKTÓW EKOLOGICZNYCH COM(2014)180 Rolnictwo ekologiczne jest ogólnym systemem produkcji rolnej, który w ograniczonym stopniu wykorzystuje zasoby nieodnawialne i te pochodzące z zewnątrz w gospodarstwie, rygorystycznie ogranicza stosowania chemicznych syntetycznych środków produkcji, wyklucza stosowanie GMO oraz wymaga przestrzegania wyśrubowanych norm dobrostanu zwierząt. Ten rodzaj produkcji zachęca do stosowania środków prewencji i zachęca do wykorzystania odmian i gatunków dostosowanych do warunków panujących w poszczególnych strefach produkcji. W związku z tym, ogólne cele dla produkcji ekologicznej, określone w art. 3 ust. a, b i c rozporządzenia 834/2007 powinny zostać bardziej pokreślone lub ponownie znaleźć się we wniosku ustawodawczym COM(2014)180 (poniżej): - „a) stworzenie zrównoważonego systemu zarządzania rolnictwem, który: uwzględnia systemy i cykle przyrody oraz utrzymuje i poprawia zdrowie gleby, wody, roślin i zwierząt oraz równowagę między nimi [...]; - b) dążenie do wytwarzania produktów wysokiej jakości; - c) dążenie do produkowania szerokiej gamy produktów spożywczych i innych produktów rolnych, zaspokajających zapotrzebowanie klientów na towary produkowane przy wykorzystaniu procesów niestanowiących zagrożenia dla środowiska, zdrowia ludzi, zdrowia roślin ani dla zdrowia i dobrostanu zwierząt”. W ciągu ostatnich dziesięciu lat sektor rolnictwa ekologicznego stale się rozwijał, zarówno jeśli chodzi o udział w rynku jak i powierzchnię1. Niemniej jednak sektor ten musi jeszcze stawić czoła wielu wyzwaniom (jak promocja, badania, przejrzystość rynku). Zdaniem Copa-Cogeca, w celu zapewnienia dalszego wzrostu sektora, należy dostosować europejskie ramy prawne do globalnego systemu produkcji rolnej, przy uwzględnieniu rzeczywistej sytuacji sektora i jednoczesnym utrzymaniu zaufania konsumentów. Poparłszy opcję utrzymania poprawionego statusu quo w ramach oceny skutków uznaliśmy, że zmiany zaproponowane przez Komisję Europejską w wielu miejscach rozporządzenia mogą ograniczyć produkcję ekologiczną w UE, co jest niedopuszczalne. Rzeczywiście, niektóre przepisy wpłynęłyby negatywnie na rozwój rolnictwa ekologicznego w Europie, zniechęcając do przekształcania gospodarstw na system produkcji ekologicznej lub utrzymania tego rodzaju produkcji; a także na rynek produktów ekologicznych, co zachwiałoby zaufaniem konsumentów do systemów certyfikacji (I). Uważamy jednak, że inne zmiany wprowadzone przez Komisję zmierzają we właściwym kierunku (II). Aczkolwiek należy doprecyzować niektóre aspekty wniosku ustawodawczego COM(2014)180, tak by łączyły się one z innymi rozporządzeniami UE (III). Ponadto, po zapoznaniu się z propozycjami Komisji i po wielu miesiącach wspólnych prac prowadzonych przez wszystkie unijne delegacje wchodzące w składu grupy roboczej „Rolnictwo ekologiczne” opracowaliśmy wykaz kluczowych elementów, które Komisja Europejska powinna uwzględnić, by poprawić jej projekt rozporządzenia. Jeśli punkty wymienione poniżej nie zostaną uwzględnione, a odpowiednie elementy nie zostaną poprawione w rozporządzeniu, osoby zajmujące się zawodowo rolnictwem ekologicznym (producenci i spółdzielnie) zrzeszone w Copa-Cogeca odrzucą całość projektu, który uniemożliwia stopniowy i pozytywny rozwój sektora, czego sobie przecież wszyscy życzymyi. 1 Zgodnie z danymi Komisji, w ciągu ostatnich dziesięciu lat wystąpił wzrost wartości netto rynku produktów ekologicznych w UE, która osiągnęła 19.7 mld euro w 2011 r. W latach 2002-2012 całkowita powierzchnia produkcji ekologicznej wzrosła średnio o 6,7% i osiągnęła poziom 9,6 mln ha w 2012 r., co stanowi 5,4% wszystkich gruntów rolnych w UE. 2|9 I. Sprzeciw wobec niektórych wniosków Komisji Europejskiejii A. Techniczne aspekty produkcji 1. Sprzeciw wobec zaostrzenia reguł przekształcania gospodarstw a. Sprzeciw wobec zakazu prowadzenia gospodarstw mieszanych (art. 7 ust. a wniosku ustawodawczego COM(2014)180) Na chwilę obecną w większości państw członkowskich rolnicy stopniowo przekształcają gospodarstwa na gospodarstwa ekologiczne oraz wstępuje tam wiele gospodarstw mieszanych. Np. zgodnie z danymi Agence Bio, w roku 2012 we Francji 25% gospodarstw ekologicznych to były gospodarstwa mieszane. Były to przede wszystkim sady, uprawy wielkoobszarowe i drób/ króliki. Wedle szacunków, w Zjednoczonym Królestwie 25% gospodarstw ekologicznych to również gospodarstwa mieszane. W Walonii odsetek ten wynosi 50 %, a w Finlandii 19%. W Hiszpanii, prawie 45% gospodarstw to też gospodarstwa mieszane. Produkcja mieszana jest w wielu przypadkach etapem koniecznym i może przekroczyć okres konwersji (3-5 lat). Dlatego też pewien poziom elastyczności jest niezbędny. Pozwoli on rolnikom na stopniowe zdobywanie nowych rynków zbytu i zagwarantuje rentowność produkcji, bez zbytniego wystawiania się na zagrożenia. Dzięki niemu rolnicy będą mogli powoli doskonalić techniki produkcji ekologicznej, bez narażania swojego gospodarstwa na niepotrzebne ryzyko. Gospodarstwa mieszane stanowią dobre rozwiązanie dla gospodarstw, gdzie znajdują się specjalistyczne warsztaty, w przypadku których nie można prowadzić produkcji ekologicznej. Np. w przypadku gospodarstw, gdzie prowadzi się produkcję owoców, należy pamiętać o długości życia drzew owocowych i koszcie zasadzenia sadu. Sprawia to, że działki obsadzone odmianami niedostosowanymi do produkcji ekologicznej, które nie mogą być przekształcone, nie podlegają całościowej wymianie w momencie podjęcia decyzji o przekształceniu. Jeśli prowadzenie gospodarstw mieszanych nie będzie możliwe, proces konwersji nie zostanie zakończony przed przesadzeniem wszystkich drzew, co może zająć wiele lat. Dlatego też zniesienie możliwości prowadzenia gospodarstw mieszanych uniemożliwia przekształcenie niektórych gospodarstw specjalistycznych. Czysto prawny podział gospodarstw wpłynie jedynie na wzrost obciążeń administracyjnych, pod którymi uginają się rolnicy oraz doprowadzi do zwiększenia kosztów, nie usprawni jednak w znaczny sposób kontroli. Ze względu na niezwykłą złożoność techniczną hodowli nasion, rolnicy-hodowcy nasion konwencjonalnych często mają trudności ze zaspokojeniem nowego popytu na ekologiczny materiał siewny. Zakaz prowadzenia produkcji mieszanej jest sprzeczny z celem osiągnięcia poziomu 100% nasion ekologicznych w 2021 r. Dlatego też, produkcja mieszana, odpowiednio zdefiniowana i kontrolowana, powinna być dozwolona pod warunkiem odseparowania ziem, zwierząt i produktów konwencjonalnych od ekologicznych (utrzymanie art. 11 rozporządzenia 834/2007). b. Sprzeciw wobec zmian związanych ze stosowaniem pasz pochodzących z produkcji w okresie konwersji i z regułami pozwalającymi określić okres konwersji (załącznik II, część II, 1.4.3.1 i 1.4.3.2 oraz art. 8 ust. 3 wniosku ustawodawczego COM(2014)180) Należy utrzymać aktualne reguły związane z przekształcaniem gospodarstw, które dopuszczają pewną elastyczność, aby nie spadła liczba gospodarstw poddających się konwersji. Dlatego też domagamy się utrzymania art. 21 rozporządzenia 889/2008 oraz art. 17 ust. 1 e) rozporządzenia 834/2007. 3|9 2. Sprzeciw wobec zakazu stosowania konwencjonalnego materiału rozmnożeniowego roślin od 31 grudnia 2021 r. (art. 40 wniosku ustawodawczego COM(2014)180) Popieramy cel Komisji, jakim jest stworzenie sektora ekologicznych nasion i materiału rozmnożeniowego, aczkolwiek zniesienie odstępstwa od tej reguły dn. 31 grudnia 2021 r. nie pozwoli na rozwiązanie tego problemu. Wybierając materiał rozmnożeniowy, rolnicy prowadzący produkcję ekologiczną preferują odmiany i gatunki dostosowane do warunków panujących na obszarze produkcji, metod stosowanych w rolnictwie ekologicznym i modelu gospodarstwa. Mimo stopniowego wzrostu dostępności i stosowania kwalifikowanego ekologicznego materiału siewnego w UE, rolnicy prowadzący produkcję ekologiczną nie dysponują wystarczającą liczbą odmian nasion ekologicznych dostępnych w odpowiedniej ilości, które byłyby dostosowane do wszystkich stref glebowo-klimatycznych w UE. Występują nadal poważne różnice jeśli chodzi o ich dostępność w różnych państwach członkowskich, a także pomiędzy poszczególnymi odmianami w jednym państwie członkowskim. Np. w Danii występuje niewiele odstępstw dla zbóż i roślin pastewnych (prawie 100% ekologicznego materiału siewnego w przypadku najpowszechniejszych odmian). W przypadku marchwi, udało się osiągnąć poziom 40% nasion ekologicznych. We Flandrii, dostępność ekologicznego materiału siewnego zbóż plasuje się na poziomie 65%, dyni 100%, kukurydzy i ziemniaków ok. 90%, w przypadku innych upraw odsetek ten nie jest znany. We Francji coraz częściej stosuje się ekologiczny materiał siewny. W przypadku niektórych gatunków stosowanie 100% ekologicznych nasion jest obowiązkowe. Mowa tu np. o materiale siewnym kukurydzy (ziarno i pasze), selera korzeniowego, ogórków (odmiany holenderskie) , bobu, rzodkiewek okrągłej czerwonej, cebuli żółtej hybrydowej wymagającej dużego nasłonecznienia i różnych rodzajów sałaty. Ponadto większość producentów ekologicznych chętnie stosuje nasiona ekologiczne. Średnio stanowią one między 45% a 70% nasion zbóż i między 75% a 100% nasion w produkcji warzyw (ITAB, 2013). Zmiany te wprowadzono stopniowo, dzięki zaangażowaniu różnych podmiotów. Poniżej wymieniono powody tych różnic oraz trudności techniczne, ekonomiczne i strukturalne związane z rozwojem ekologicznego materiału siewnego: Brak rentowności w przypadku niektórych gatunków lub niewielkie rynki zbytu, np. w przypadku warzyw, roślin pastewnych czy innych upraw małoobszarowych; Impas techniczny w produkcji niektórych gatunków, zwłaszcza jeśli chodzi o walkę ze szkodnikami i chorobami, ze względu na brak produktów dopuszczonych do stosowania w rolnictwie ekologicznym czy badań, a także czas potrzebny na uzyskanie/ stworzenie nowej odmiany, gdyż aktualnie stosowane techniki mają co najmniej dziesięć lat; Odmiany z jednego kraju niekoniecznie dostosują się od razu do klimatu panującego w innym kraju, często trzeba przeprowadzać długotrwałe próby; Ekologiczny materiał siewny w niektórych przypadkach jest droższy od niezaprawianych nasion konwencjonalnych2. W ten sposób, wyłącznie zniesienie odstępstwa bez przyjęcia innych dodatkowych środków uniemożliwi w niektórych przypadkach prowadzenie upraw, ze względu na brak dostępu do nasion na niektórych obszarach lub ze względu na ograniczoną liczbę dostępnych odmian. Może to zablokować rozwój sektora i ograniczyć różnorodność 2 Z danych FADN wynika, że koszt materiału siewnego stanowi 21% kosztów produkcji ekologicznej w Szwecji, 35% we Francji w przypadku zbóż, 18% w Niemczech i 25% w Szwecji w przypadku ziemniaków. Średni koszt ekologicznego materiału siewnego jest wyższy od nasion konwencjonalnych: dwu- do czterokrotnie w Szwecji i w Niemczech w przypadku zbóż, dwu- do pięciokrotnie w Szwecji i Austrii w przypadku ziemniaków i prawie trzykrotnie w przypadku kukurydzy we Francji. 4|9 biologiczną upraw ekologicznych, osłabić zróżnicowane systemy biologiczne a także doprowadzić do porzucania niektórych upraw na obszarach, gdzie rynek jest zbyt słabo rozwinięty. Dlatego naszym zdaniem: - należy utrzymać aktualny system odstępstw, który w niektórych przypadkach pozwala na zastosowanie konwencjonalnego materiału siewnego w sektorze, a mianowicie w okresie ograniczonej podaży (art. 45 rozporządzenia 889/2008); - równocześnie należy wzmocnić system odstępstw, by zapobiegać ewentualnym nadużyciom. 3. Sprzeciw wobec zmian w zakresie pochodzenia pasz (Załącznik II, część II 2.1.2 (d) i (e) wniosku ustawodawczego COM(2014)180) Obowiązek zwiększenia odsetka pasz pochodzących z gospodarstwa lub regionu do 90% w przypadku zwierząt wypasanych i 60% w przypadku zwierząt o żołądku jednokomorowym sprawi, że produkcja ekologiczna będzie bardziej wystawiona na niekorzystne zjawiska klimatyczne i ograniczy zakres uzupełniania się produkcji zbóż i hodowli. W związku z tym zapasy pasz w poszczególnych regionach mogą się zmieniać w zależności od zjawisk klimatycznych. Ponadto lucerna i inne produkty zielone są często uprawiane na obszarach gdzie niekoniecznie prowadzi się hodowlę, a w innych regionach produkuje się jedynie trawę dla bydła. Niektóre regiony UE nie są przystosowane do uprawy roślin oleistych i białkowych, a inne są samowystarczalne pod względem produkcji pszenicy paszowej. W UE nie istnieje jednak jednolita definicja i interpretacja wyrażenia „region”. Należy ją opracować i zharmonizować definicje stosowane w różnych państwach członkowskich. Definicja ta nie powinna jednak doprowadzić do powstania zbyt ograniczającego systemu, który mógłby zagrozić zdrowiu i dobrostanowi zwierząt z gospodarstw ekologicznych. Dlatego też, aby rolnicy dzięki odpowiedniemu poziomowi elastyczności mogli jak najwydajniej zarządzać swoimi systemami produkcji, oczywiście przy poszanowaniu zasad rolnictwa ekologicznego, należy utrzymać aktualny odsetek zaopatrzenia w pasze pochodzące z gospodarstwa lub regionu - 60% w przypadku zwierząt wypasanych i 20% w przypadku zwierząt o żołądku jednokomorowym i te same warunki co obecnie (konkretnie jeśli chodzi o pasze wytwarzane przy współpracy z podmiotami sektora pasz ekologicznych dla świń i drobiu) (utrzymanie art. 19 rozporządzenia nr 889/2008). 4. Sprzeciw wobec zniesienia możliwości wykorzystania zwierząt pochodzenia nieekologicznego do celów reprodukcyjnych (art. 40 wniosku ustawodawczego COM(2014)180) Warunki techniczne i sanitarne, które należy spełnić w hodowli zwierząt reprodukcyjnych są niezwykle wymagające i trudno jest je stosować w produkcji ekologicznej. W rzeczy samej, niektóre reguły obowiązujące w rolnictwie ekologicznym czasem mogą być sprzeczne z ogólnymi przepisami w zakresie hodowli zwierząt do celów reprodukcyjnych (np. dostęp do przestrzeni zewnętrznej). Ponadto zniesienie aktualnego odstępstwa może doprowadzić do poważnego spadku różnorodności genetycznej dostępnej hodowcom prowadzącym produkcję ekologiczną, byłoby więc sprzeczne z zasadą różnorodności genetycznej, której rolnictwo ekologiczne broni. Dlatego też trzeba koniecznie utrzymać możliwość wykorzystania, w wyjątkowych sytuacjach, zwierząt pochodzenia nieekologicznego do celów reprodukcyjnych (utrzymanie art. 14 ust. 1 a (ii) rozporządzenia nr 834/2007). 5|9 5. Sprzeciw wobec zniesienia możliwości uciekania się do usuwania rogów Praktyka ta jest aktualnie stosowana z największą troską przez producentów, w warunkach zgodnych z zasadami dobrostanu zwierząt (przy wykorzystaniu nowoczesnych technik, w odpowiednim wieku, a zabiegi przeprowadza wykwalifikowany personel). W rzeczy samej, praktyka ta jest dozwolona w pewnych warunkach, jeśli ma zagwarantować bezpieczeństwo hodowcy i samych zwierząt, w niektórych nowoczesnych budynkach, które odpowiadają naturalnym potrzebom behawioralnym bydła (np. dostęp do pastwisk zewnętrznych, obszerne budynki, odpowiednia ilość ściółki itd.). Naszym zdaniem, praktyka ta powinna być dozwolona w tych warunkach (utrzymanie art. 18 ust. 1 rozporządzenia nr 889/2008). B. Wprowadzanie do obrotu 1. Sprzeciw wobec natychmiastowego ustanowienia europejskiego progu zdeklasowania (art. 20 wniosku ustawodawczego COM(2014)180)iii Badanie na obecność pozostałości środków ochrony roślin nie może, samo w sobie, potwierdzić, że dany produkt został wytworzony przy poszanowaniu reguł obowiązujących w rolnictwie ekologicznym, np. tych w zakresie dobrostanu zwierząt. Analizy te są tylko jednym z wielu narzędzi stosowanych do sprawdzenia, czy dany produkt odpowiada regułom produkcji ekologicznej. Powinny one więc uzupełnić audyty, a nie je zastąpić. Ponadto, oprócz kosztów związanych z wdrażaniem środków prewencji w celu ograniczenia ryzyka przypadkowego zanieczyszczenia, rolnicy prowadzący produkcję ekologiczną będą musieli z własnej kieszeni opłacić badania i ponieść dodatkowe koszty powiązane (w tym te związane z dodatkowymi analizami, w celu wykazania, że rolnik naprawdę stosuje się do reguł produkcji ekologicznej). Należy przypomnieć, że na przypadkowe zanieczyszczenie może wpływać wiele czynników, a interpretacja wyników analiz nie jest jednoznaczna. Wiele elementów może wyjaśnić obecność śladów substancji, o których mowa: - pochodne środków ochrony roślin, którymi opryskano sąsiadujące pole; - zanieczyszczenie środowiska w przypadku obecności pewnych substancji w glebie lub wodzie; - zanieczyszczenie krzyżowe występujące w magazynach, podczas transportu lub na narzędziach stosowanych do obróbki produktu; - zanieczyszczenie w zakładzie przetwórstwa. Dlatego też, ze względu na fakt, że można prowadzić analizy w całym łańcuchu produkcji, ich koszty mogą znacznie wzrosnąć. Ponadto Komisja nie przedstawiła w ocenie skutków europejskich szacunków odnoszących się do ilości produktów, które mogą zostać zdeklasowane, ani do kosztów związanych z wprowadzeniem tego wniosku. Co więcej, dostęp do obiektywnej i pełnej oceny poziomu i faktycznych przyczyn zanieczyszczenia produktów ekologicznych w UE jest niezbędny. Trzeba również opracować alternatywy, zanim zostanie wprowadzony europejski próg zdeklasowania. Oprócz tego, na szczeblu europejskim nie obowiązują jednolite reguły obejmujące wyposażenie laboratoriów, stosowane metody i zakres badań. W związku z tym można założyć, że analizy będą się od siebie różnić, a konkurencja między poszczególnymi laboratoriami zostanie zachwiana. Faktycznie, nawet interpretacja wyników analiz stanowi źródło niepewności związanej z nie do końca poznanymi jeszcze mechanizmami biologicznymi (efekt artefaktu w niektórych cząsteczkach może wywołać fałszywy wynik pozytywny) ani z procesami przetwórczymi, które mogą sztucznie podnieść zawartość pozostałości (suszenie, proszkowanie roślin oleistych). Ponadto, ze względu na fakt, że rolnictwo ekologiczne stanowi jedynie 5,4% użytków rolnych UE, nie można wykluczyć możliwości przypadkowego zanieczyszczenia, mimo 6|9 stosowania środków prewencji w sektorze. Co więcej, na szczeblu unijnym nie istnieje system odszkodowań, które są dostępne jedynie na szczeblu krajowym. Dlatego też, możliwość wypłacania odszkodowań rolnikom w przypadku wystąpienia przypadkowego zanieczyszczenia może doprowadzić do zachwiania konkurencji między państwami członkowskimi, gdyż niektóre będą wypłacać odszkodowania, a inne nie. Oprócz tego, ponieważ nie przewidziano tej możliwości w planie finansowym filaru II, nie jest to prawdziwe rozwiązanie. Z zasady nie sprzeciwiamy się wprowadzeniu progu zdeklasowania na szczeblu jednostek certyfikujących, jednak wcześniej należy: - wdrożyć zharmonizowane praktyki wykrywania i kontroli oraz; skłonić Komisję Europejską do oceny aktualnego poziomu i wielkości przypadkowych zanieczyszczeń, opracowania systemu odszkodowań i stworzenia europejskiego zestawu dobrych praktyk rolnych w zakresie zapobiegania. Z powyższych względów i w aktualnej sytuacji naszym zdaniem brakuje odpowiednich warunków do utworzenia europejskiego progu zdeklasowania produktów ekologicznych. 2. Sprzeciw wobec zniesienia obowiązku corocznych kontroli Naszym zdaniem obowiązek ten jest niezmiernie ważny dla sektora, gdyż pozwala na utrzymanie regularnego kontaktu między organem certyfikacji i podmiotami, przy uwzględnieniu szybko następujących zmian w przepisach i złożoności reguł oraz aktów delegowanych, które uzupełnią to rozporządzenie. Ponadto analiza zagrożeń może stanowić narzędzie wzmacniające ten system kontroli, uzupełniając elementy podstawowe, jakimi są kontrole roczne i wyrywkowe. Dlatego też: - Nie życzymy sobie zniesienia obowiązku corocznych kontroli stosowania zasad przez podmioty ekologiczne (utrzymanie art. 65 rozporządzenia nr 889/2008). - Popieramy certyfikację grupową pod warunkiem, że wcześniej zostaną dokładnie określone kontrole i warunki jej stosowania, przy nieuwzględnieniu limitu 5 ha dla podmiotów II. Nowe reguły obejmujące handel z państwami trzecimi (Rozdział VI wniosku ustawodawczego COM(2014)180) UE nie powinna zadowolić się rolą importera i konsumenta produktów ekologicznych. Należy starać się wyrównać stosunki z partnerami handlowymi spoza UE. Trzeba wdrożyć strategię dla europejskiego sektora ekologicznego, by zidentyfikować najbardziej obiecujące rynki i opracować priorytety. W szczególności, UE powinna przeznaczyć odpowiednie środki, które zagwarantują rozwój produkcji ekologicznej we Wspólnocie, by odpowiedzieć najpierw na potrzeby rynku wewnętrznego. Jeśli chodzi o importy produktów ekologicznych do UE, zdaniem Copa-Cogeca należy przede wszystkim zagwarantować, że produkty importowane będą mogły nosić europejskie logo rolnictwa ekologicznego i będą przestrzegać norm produkcji i kontroli co najmniej tak surowych jak w UE. Pozwoli to na ustanowienie uczciwszych warunków konkurencji między produktami noszącymi to samo logo europejskie i utrzymanie zaufania konsumentów. Dlatego też: - Popieramy pomysł, aby system uznawania organów kontrolnych przekształcił się w system oparty na zgodności (art. 28 wniosku ustawodawczego COM(2014)180); - Domagamy się wzmocnienia nadzoru i kontroli w ramach umów o równoważności zawieranych z krajami trzecimi (art. 30 i 31 wniosku ustawodawczego COM(2014)180); 7|9 - Popieramy wprowadzenie certyfikatu w formie elektronicznej, który będzie powiązany z partiami poprzez zabezpieczoną bazę danych, co pozwoli państwom członkowskim na szybką reakcję w wypadku wystąpienia naruszeń, polegającą na zablokowaniu obiegu produktów niespełniających norm (art. 25 wniosku ustawodawczego COM(2014)180). III. Konieczne uzupełnienia A. Akty delegowane W aktualnym wniosku ustawodawczym mowa jest o ok. 30 aktach delegowanych, do przyjęcia przez Komisję Europejską. Nie pozwala to na wypracowanie dokładnej opinii na temat sposobu wdrażania rozporządzenia i wprowadza brak pewności prawa, która dotyczy producentów ekologicznych. Co więcej, zaplanowano doprecyzowanie wielu ważnych aspektów rozporządzenia w aktach delegowanych (etapy przekształcania, reguły nadzwyczajne). Brak pewności prawa wprowadzony wnioskiem ustawodawczym dotyczy przede wszystkim wykazu dozwolonych środków ochrony roślin oraz nawozów, polepszaczy gleby i środków odżywczych. Komisja przyjmie te wykazy aktem delegowanym (art. 19 wniosku ustawodawczego). Chcielibyśmy więc, aby Komisja wskazała jasno, że produkty, których stosowanie będzie dozwolone po wejściu w życie nowego rozporządzenia, będą to te same, które można stosować na dzień dzisiejszy, w celu utrzymania ciągłości praktyk dozwolonych przez ekspertów i zagwarantowania pewności prawa dla rolników i spółdzielni prowadzących produkcję ekologiczną. B. Związek z innymi rozporządzeniami UE 1. Ekologiczny materiał siewny Trzeba koniecznie ustanowić wspólnotowe zasady rejestracji odmian stosowanych w rolnictwie ekologicznym, wraz z kryteriami uwzględniającymi warunki produkcji w sektorze rolnictwa ekologicznego (kryteria agronomiczne, odporność na choroby, chwasty itd.) w ramach rozporządzenia w sprawie produkcji i udostępniania na rynku materiału przeznaczonego do reprodukcji roślin (COM(2013)262). W szczególności należy przeprowadzić przegląd tych ram prawnych i finansowych oraz dostosować je tak, by umożliwić innowacje i udostępnianie nasion i roślin dostosowanych do zróżnicowanego zapotrzebowania w rolnictwie ekologicznym. Co więcej, należy umożliwić tworzenie organizacji międzybranżowych producentów nasion, które będą trzymać się kryteriów ustanowionych w ramach jednolitej WOR, aby zachęcić do tworzenia partnerstw hodowców, producentów nasion i wszystkich podmiotów sektora rolnictwa ekologicznego, by stopniowo i konkretnie zwiększać produkcję i dostępność nasion ekologicznych w każdym kraju. Komisja powinna przyznać mandat grupie ekspertów przedstawiającej opinie techniczne na temat produkcji ekologicznej (EGTOP), przy uwzględnieniu prac konsorcjum ECOPB, aby zwiększyć zastosowanie nasion ekologicznych i stworzyć nowy funkcjonalny i zrównoważony system ich wykorzystania, który będzie stanowił bodziec dla hodowców i producentów nasion. Powinno to stać się jednym z priorytetów planu działań na rzecz rolnictwa ekologicznego. 2. Obserwatorium rynku Aby uzyskać informacje na temat rozwoju sektora oraz skuteczne ramy, trzeba zwiększyć dostępność informacji na temat produkcji ekologicznej w UE, funkcjonowania rynku rolnictwa ekologicznego (w podziale na kategorie produktów), rynku (konsumpcja i tendencje) i wymiany handlowej (importy i eksporty na kategorię produktu). Aby to osiągnąć, należy ustanowić obserwatorium rynku rolnictwa ekologicznego, które udostępni wiarygodne, pełne i aktualne dane. 8|9 Ponadto, obserwatorium rynku powinno również przyczynić się do: - zbierania dokładniejszych informacji na temat dostępności ekologicznego materiału siewnego w państwach członkowskich i cech poszczególnych odmian; - jasnego odróżnienia w bazach danych nasion producentów i dystrybutorów nasion, a także podania dostępnych ilości. -------------------- Zastrzeżenie: COLDIRETTI, CIA, Confagricoltura Zastrzeżenie: COLDIRETTI iii Zastrzeżenie: CIA, FEDAGRI-CONFCOOPERATIVE, AGCI AGRITAL, Legacoop Agroalimentare, Confagricoltura i ii 9|9