Formaty zapisu ppm (Portable PixMap), zapis bez kompresji. xpm (X

Grafika rastrowa - obraz zapisany w tej postaci stanowi układ barwnych (lub czarnych i białych) punktów —
pikseli (ang. pixel = picture element = element obrazu), wypełniających obszar, zwykle o kształcie prostokąta. Inaczej mówiąc w
grafice rastrowej obrazy tworzone są z położonych blisko siebie punktów - pikseli o różnorodnym kolorze, które w efekcie
stwarzają pozorny obraz ciągły.
Typowymi źródłami obrazów rastrowych są:
- skanowanie optyczne obrazów analogowych
- fotografia cyfrowa
Sposób zapamiętania obrazu rastrowego to bitmapa - dwuwymiarowa tablica pikseli.
Bitmapę charakteryzują następujące właściwości:
- wysokość i szerokość bitmapy liczona jako liczba pikseli w pionie i w poziomie (rozdzielczość)
- liczba bitów na piksel opisująca liczbę możliwych do uzyskania kolorów (głębia kolorów)
Zalety:
- bogactwo barw
- swobodne dobieranie kontrastu, jasności, nasycenia barw
- możliwość stosowania złożonych narzędzi do obróbki cyfrowych fotografii
- możliwość retuszu, korekcji, różnych form montażu (fotomontażu)
Wady:
- duża objętość plików (zwłaszcza kolorowych obrazów)
- niemożność skalowania bez utraty jakości, niska jakość obrazu przy dużych powiększeniach
Tworzenie i edycja grafiki rastrowej

programy interaktywne do obróbki grafiki rastrowej: Adobe Photoshop, Corel PhotoPaint, Corel PaintShop Pro, Ulead
PhotoImpact, GIMP, ImageMagick, Krita


efekt końcowy procesu skanowania obrazu analogowego
fotografia cyfrowa

przechwytywanie zawartości okna ekranowego aplikacji („zrzuty ekranowe”)
Zastosowanie:
- obróbka obrazów, zdjęć cyfrowych
- tworzenie obrazów, kolorowych dokumentów, ulotek
- znakomicie sprawdza się w przypadku zapisywania zdjęć i realistycznych obrazów (każdy punkt może mieć inną barwę i
nasycenie)
- w tym przypadku jest bardziej użyteczna od wektorowej, gdyż trudno jest "przełożyć na krzywe" obraz rzeczywisty jaki widzimy w
danym momencie
Formaty zapisu
ppm (Portable PixMap), zapis bez kompresji.
xpm (X-Window PixMap), zapis znakowy bez kompresji, z paletą barw dowolnego rozmiaru.
bmp (Bitmap), zapis bez kompresji lub z prymitywną kompresją.
pcx (Paintbrush), zapis z prymitywną kompresją.
gif (Graphics Interchange Format), zapis z kompresją, z paletą do 256 barw.
jpeg (Joint Photo Expert Group), zapis z kompresją stratną, z bezpośrednim kodowaniem barw
pikseli (bez palety).
j2 (Joint Photo Expert Group 2000), zapis z kompresją stratną albo bezstratną, z bezpośrednim
kodowaniem barw pikseli.
png (Portable Network Graphics), zapis z kompresją.
tif (Tag Image File Format), otwarty format roboczy grafiki rastrowej dla urządzeń (np. skanerów)
i edytorów graficznych.
djvu (Deja Vu), format zaawansowanej kompresji stratnej do przechowywania zeskanowanych
wydawnictw, opracowany przez AT&T.
Grafika wektorowa (grafika geometryczna) jest to obraz zapisany elektronicznie w postaci figur geometrycznych
opisanych wzorami matematycznymi. Dzięki temu zapisowi, można pozwolić sobie na zmiany rozmiaru pliku
wynikowego. Dodatkowo można dowolnie skalować obraz bez utraty jego jakości. W uzasadnionych przypadkach
istnieje możliwość konwersji grafiki wektorowej do postaci grafiki rastrowej.
Grafika wektorowa sprawdza się najlepiej, gdy zachodzi potrzeba stworzenia grafiki, czyli mającego stosunkowo małą
ilość szczegółów, nie zaś zachowaniu fotorealizmu obecnego w obrazach.
Przykładowe programy do grafiki wektorowej: CorelDraw, Adobe Illustrator
Zalety:
- skalowalność
- prostota opisu
- możliwość zmiany parametrów obrazu
- opis przestrzeni trójwymiarowych
- możliwość użycia ploterów zgodnie z metodą ich pracy
- dobra konwersja do grafiki rastrowej
Wady:
- duża złożoność pamięciowa dla obrazów fotorealistycznych
- w przypadku skomplikowanych obrazach rastrowych nieopłacalność obliczeniowa konwersji (poprzez
wektoryzację) do formy wektorowej
Przykłady użycia grafiki wektorowej:
- logo, herby, flagi, godła
- schematy naukowe i techniczne
- mapy i plany
- różnego typu znaki, np. drogowe
- część graficznej twórczości artystycznej (np.
komiksy)
Podczas korzystania z komputera można spotykać
się z grafiką wektorową częściej, niż się powszechnie uważa. Stosowane są one m.in. w fontach, komputerowych
opisach czcionek oraz w grach komputerowych i wideo, a dokładniej do opisu grafiki trójwymiarowej. Geometria i jej
przekształcenia stanowiące opis przestrzeni trójwymiarowej opisywane są metodami grafiki wektorowej, wygląd
obiektów określany jest rastrowo za pomocą tzw. tekstur.

SVG (Scalable Vector Graphics) – format oparty na języku XML; promowany jako standard grafiki wektorowej;
umożliwia tworzenie animacji,

CDR (Corel Draw) – format opatentowany przez firmę Corel Corporation

SWF (Adobe Flash) – format grafiki wektorowej popularny w internecie; umożliwia tworzenie animacji, a nawet
całych aplikacji,

EPS (Encapsulated PostScript) – format PostScript z ograniczeniami