Anatomia chirurgiczna ścięgna mięśnia gruszkowatego ze

Anatomia chirurgiczna ścięgna mięśnia gruszkowatego ze szczególnym
odniesieniem do endoprotezoplastyki całkowitej stawu biodrowego
BADANIE NA ZWŁOKACH
J. J. W. Roche, C. D. S. Jones, R. J. K. Khan, P. J. Yates
From Fremantle Hospital, Fremantle, Western Australia, Australia
Bone Joint J 2013;95-B:764–769.
Mięsień gruszkowaty jest istotnym wyznacznikiem anatomii stawu
biodrowego, w szczególności dojścia tylnego dla całkowitej endoprotezoplastyki
stawu biodrowego (THR). Standardowe szkolenie ortopedyczne sugeruje, iż ścięgno
powinno być odcięte celem adekwatnego dostępu do górnej części panewki stawu
biodrowego oraz kanału szpikowego kości udowej. Jednakże według naszego
doświadczenia, zabieg rutynowej endoprotezoplastyki stawu biodrowego może być
wykonany z dojścia tylnego bez konieczności poświęcenia tego ścięgna.
Przeprowadziliśmy badanie bliższego odcinka kości udowej na 15 zwłokach
celem wyjaśnienia anatomii morfologicznej ścięgna mięśnia gruszkowatego.
Potwierdziliśmy, że ścięgno przyczepia się do grzebienia krętarza większego powyżej
dołka krętarzowego, w oddaleniu od punktu wyjściowego do przygotowania kanału
szpikowego podczas zabiegu THR. Przyczep ścięgna obejmował szczyt oraz
przyśrodkową część krętarza większego, jak również stwierdzono zróżnicowane
umiejscowienie przyczepu do torebki włóknistej stawu biodrowego. Dodatkowo
przeprowadziliśmy badanie 7 zwłok, odcinając wszystkie przyczepy tylne, oprócz
ścięgna mięśnia gruszkowatego, celem zbadania ich relacji do stawu biodrowego w
pozycji jego zgięcia. W zgięciu 90 stopni mięsień gruszkowaty leży bezpośrednio za
stawem biodrowym.
Zwrot dołek mięśnia gruszkowatego używany jest przez chirurgów ortopedów w
odniesieniu do dołka krętażowego i w normalnych warunkach nie ma powiązania z
miejscem przyczepu mięśnia gruszkowatego. W zgięciu stawu biodrowego mięsień
gruszkowaty znajduje się z tyłu stawu i może być uważany za znaczący element
stabilizujący staw.
Wnioskujemy, iż anatomia mięśnia gruszkowatego jest często opisywana
niewłaściwie w obecnej literaturze chirurgicznej, jak również wiele użytych zwrotów
oraz odniesień jest niewłaściwe.