ŚW. GERTRUDY

16 listopada 2016 r. – Środa
ŚW. GERTRUDY
(Dziewicy)
S. Gertrudis Virginis - III classis
Tempora: Feria IV infra Hebdomadam VI quae superfuit post Epiphaniam IV. Novembris
16 listopada 2016r. – kolor szat biały - Środa – Św. Gertrudy, Dziewicy( 3. kl.) Msza Dilexisti, Gloria, modlitwa wł.,
Credo, prefacja zwykła.
Gertruda z Helfty urodziła się 6 stycznia 1256 r. w pobliżu Eisleben w Turyngii (Niemcy). Wcześnie została sierotą.
Gdy miała 5 lat, powierzono ją ówczesnym zwyczajem na wychowanie cysterkom w Helfcie. Spędziła tam całe życie - najpierw jako uczennica, zdobywając solidne wykształcenie humanistyczne i teologiczne, później jako mniszka. Poziom nauki
w opactwie w Helfcie był bardzo wysoki. Opatką była wówczas Gertruda z Hackenborn, a mistrzynią nowicjatu rodzona
siostra opatki, św. Mechtylda (mylnie uważana za siostrę św. Gertrudy Wielkiej). Pod ich kierunkiem Gertruda uczyniła
szybkie postępy na drodze do chrześcijańskiej doskonałości. Była wybitną uczennicą, interesowały ją szczególnie literatura
i filozofia. Wkrótce nauka pochłonęła ją tak dalece, że prawie straciła z oczu Boga. Bóg jednak upomniał Gertrudę. Dzięki
temu ta święta zakonnica zrozumiała, że nie można przedkładać idei nad rzeczywistość i czytania o miłosierdziu nad czynienie go. Gertruda jest jedną z największych mistyczek chrześcijaństwa. Jej widzenia zaczęły się w 26. roku życia. 27
stycznia 1281 roku przeżyła głębokie nawrócenie - "nie od grzechu do pobożności oczywiście, ale od pobożności do Boga
żywego" (określane jako mistyczne zaślubiny z Boskim Oblubieńcem). Rozpoczął się nowy etap jej życia. Otrzymała dar
kontemplacji, charyzmat nadprzyrodzonych ekstaz i objawień oraz proroczych wizji. Jej zjednoczenie z Bogiem skupiło się
na tajemnicy miłości Serca Jezusowego. Swoje modlitwy i objawienia zapisała z polecenia Pana Jezusa w dziele Objawienia. Z pochodzących stamtąd informacji wiemy, że w czasie jednego z objawień Bóg zapytał ją, czy pragnie zdrowia, czy
cierpienia. Gertruda odpowiedziała: Wszechmogący Boże, proszę, daj mi to, co podoba się Tobie. Nie dbaj o moje pragnienia. Ja wierzę, że to, co od Ciebie otrzymam, będzie dla mnie najlepszym darem. Święta Gertruda Gertruda zaczęła smakować w kontemplacji i przeżyciach mistycznych. Zaczęła rozczytywać się w Piśmie Świętym, które dawało jej moc myśli
i refleksji. Chętnie sięgała też po dzieła św. Augustyna, św. Grzegorza Wielkiego i św. Bernarda. Pragnąc naśladować
Chrystusa, zadawała sobie rozmaite pokuty i umartwienia, tak że prawie znalazła się nad grobem. Bóg nie oszczędził jej
dodatkowych cierpień, zarówno fizycznych, jak i duchowych, które nie opuszczały jej aż do śmierci. Gertruda umarła 13
lub 17 listopada 1302 r. Jej relikwie zostały zniszczone w 1346 r. W swoich Objawieniach występuje jako powiernica Serca
Jezusowego, które objawiało się jej w wielu formach i obrazach. Gertruda występuje tu jako osoba, przez którą Chrystus
przemawia do poszczególnych dusz, do całych społeczności i do Kościoła. Dzieło wkrótce przetłumaczono na wszystkie europejskie języki i szybko rozpowszechniono. Ponadto św. Gertruda zostawiła jeszcze inne pisma, m.in. Ćwiczenia duchowe,
Modlitwy oraz Listy. Wszystkie dzieła pisane są po łacinie, która była wówczas w powszechnym użyciu; święta je dyktowała. Jest patronką Indii Zachodnich - czyli Ameryki Południowej. Kult Świętej, na prośbę króla polskiego Augusta II Sasa,
rozciągnął na cały Kościół Klemens XII w 1732 r. W ikonografii św. Gertruda przedstawiana jest w stroju opatki, z krzyżem
lub pastorałem w ręku, choć święta nigdy tego urzędu ani godności nie piastowała. To wynik częstego mylenia Gertrudy
Wielkiej (z Helfty) z żyjącą w tym samym czasie Gertrudą z Hackenborn, opatką klasztoru w Helfcie. Atrybutami św. Gertrudy Wielkiej są Serce Jezusowe, książka, krzyż.
3klasy
Szaty białe
INTROITUS:
Ps 44,8
Miłujesz sprawiedliwość, na nienawidzisz nieprawości, Dilexísti iustítiam, et odísti iniquitátem:
dlatego Bóg, twój Bóg, namaścił cię olejkiem wesela proptérea unxit te Deus, Deus tuus, óleo
obficiej niż twe towarzyszki.
lætítiae præ consórtibus tuis.
Ps 44,2
Ps. Z mego serca płynie piękne słowo, pieśń moją śpie- Eructávit cor meum verbum bonum: dico ego
wam dla Króla. V. Chwała Ojcu.
ópera mea Regi. V. Glória Patri.
ORATIO:
Boże, Tyś sobie zgotował miłe przebywanie w sercu Deus, qui in corde beátæ Gertrudis Vírginis
świętej Dziewicy Gertrudy; przez jej zasługi i wsta- iucúndam tibi mansionem præparásti: ipsíus
wiennictwo obmyj łaskawie zmazy naszego serca i daj méritis et intercessióne; cordis nostri máculas
nam radosne z nią obcowanie. Przez Pana.
cleménter abstérge, et eiúsdem tríbue gaudére
consórtio. Per Dominum.
LECTIO:
2 Kor 10,17-18; 11,1-2
Bracia: Ten, kto się chlubi, w Panu niech się chlubi. Fratres: Qui gloriátur, in Dómino gloriétur. Non
Nie ten jest bowiem wypróbowany, kto się sam prze- enim, qui seípsum comméndat, ille probátus est;
chwala, lecz ten, kogo uznaje Pan. O, gdybyście mogli sed quem Deus comméndat. Utinam sustinerétis
znieść trochę szaleństwa z mojej strony! Ależ tak, wy módicum quid insipiéntiæ meæ, sed et
i mnie znosicie! Jestem bowiem o was zazdrosny Bo- supportáte me: aemulor enim vos Dei æmulaską zazdrością. Poślubiłem was przecież jednemu mę- tióne. Despóndi enim vos uni viro vírginem cażowi, by was przedstawić Chrystusowi jako czystą stam exhibére Christo.
dziewicę.
GRADUALE:
Ps 44,5
W chwale i piękności swojej wystąp, walcz zwycięsko Spécie tua et pulchritúdine tua inténde, próspei króluj.
re procéde et regna.
V. W obronie wiary i sprawiedliwości niech cudów do- V. Propter veritátem et mansuetúdinem et iukona twoja prawica.
stítiam: et dedúcet te mirabíliter déxtera tua.
ALLELUJA:
Ps 44,15n
Alleluja, alleluja. V. Za nią prowadzą do Króla dziewi- Allelúia, allelúia. V. Adducántur Regi Vírgines
ce, jej druhny wiodą do niego z radością. Alleluja.
post eam: próximæ eius afferéntur tibi in
lætítia. Allelúia.
EVANGELIUM:
Mt 25,1-13
Onego czasu: Powiedział Jezus uczniom swoim tę In illo témpore: Dixit Iesus discípulis suis
przypowieść: Wtedy podobne będzie królestwo niebie- parábolam hanc: Simile erit regnum coelórum
skie do dziesięciu panien, które wzięły swoje lampy decem virgínibus: quæ, accipiéntes lámpades
i wyszły na spotkanie pana młodego. Pięć z nich było suas, exiérunt óbviam sponso et sponsæ. Quinierozsądnych, a pięć roztropnych. Nierozsądne wzię- nque autem ex eis erant fátuæ, et quinque
ły lampy, ale nie wzięły z sobą oliwy. Roztropne zaś prudéntes:
sed
quinque
fátuæ,
accéptis
razem z lampami zabrały również oliwę w naczyniach. lampádibus, non sumpsérunt óleum secum:
Gdy się pan młody opóźniał, zmorzone snem wszystkie prudéntes vero accepérunt óleum in vasis suis
zasnęły. Lecz o północy rozległo się wołanie: "Pan cum lampádibus. Horam autem faciénte sponso,
młody idzie, wyjdźcie mu na spotkanie!" Wtedy po- dormitavérunt omnes et dormiérunt. Média auwstały wszystkie owe panny i opatrzyły swe lampy. tem nocte clamor factus est: Ecce, sponsus venit,
A nierozsądne rzekły do roztropnych: "Użyczcie nam exíte óbviam ei. Tunc surrexérunt omnes vírgiswej oliwy, bo nasze lampy gasną". Odpowiedziały nes illæ, et ornavérunt lámpades suas. Fátuæ
roztropne: "Mogłoby i nam, i wam nie wystarczyć. Idź- autem sapiéntibus dixérunt: Date nobis de óleo
cie raczej do sprzedających i kupcie sobie!" Gdy one vestro: quia lámpades nostræ exstinguúntur.
szły kupić, nadszedł pan młody. Te, które były gotowe, Respondérunt prudéntes, dicéntes: Ne forte non
weszły z nim na ucztę weselną, i drzwi zamknięto. suffíciat nobis et vobis, ite pótius ad vendéntes,
W końcu nadchodzą i pozostałe panny, prosząc: "Pa- et émite vobis. Dum autem irent émere, venit
nie, panie, otwórz nam!" Lecz on odpowiedział: "Za- sponsus: et quæ parátæ erant, intravérunt cum
prawdę, powiadam wam, nie znam was". Czuwajcie eo ad núptias, et clausa est iánua. Novíssime
więc, bo nie znacie dnia ani godziny.
vero véniunt et réliquæ vírgines, dicéntes:
Dómine, Dómine, aperi nobis. At ille respóndens,
ait: Amen, dico vobis, néscio vos. Vigiláte ítaque,
quia nescítis diem neque horam.
OFFERTORIUM:
Ps 44,10
Córki królewskie idą ci naprzeciw, królowa stoi po Fíliæ regum in honóre tuo, ástitit regína a
prawicy Twojej strojna w złoto i szatę wzorzystą.
dextris tuis in vestítu deauráto, circúmdata varietate.
SECRETA:
Przyjmij , Panie, ofiarę , która lud Tobie oddany skła- Accépta tibi sit, Dómine, sacrátæ plebis oblátio
da ku czci Twoich Świętych , uznając, że dzięki ich pro tuórum honóre Sanctórum: quorum se mérizasługom doznał pomocy w ucisku. Przez Pana.
tis de
tribulatióne
percepísse
cognóscit
auxílium. Per Dominum.
PRAEFATIO COMMUNIS:
Zaprawdę godne to i sprawiedliwe, słuszne i zba- Vere dignum et iustum est, æquum et salutáre,
wienne, abyśmy zawsze i wszędzie Tobie składali nos tibi semper et ubíque grátias agere: Dómine
dziękczynienie, Panie, Ojcze Święty, wszechmogący, sancte, Pater omnípotens, ætérne Deus: per
wieczny Boże, przez Chrystusa, Pana naszego. Przez Christum, Dóminum nostrum. Per quem
Niego Twój majestat chwalą Aniołowie, uwielbiają maiestátem tuam laudant Angeli, adórant DomPaństwa, z lękiem czczą Potęgi, Niebiosa i Moce nie- inatiónes, tremunt Potestátes. Coeli coebios oraz błogosławieni Serafini we wspólnej wysła- lorúmque Virtútes ac beáta Séraphim sócia
wiają radości. Z nimi to, prosimy, dozwól i naszym exsultatióne concélebrant. Cum quibus et nosgłosom wołać w pokornym uwielbieniu:
tras voces ut admitti iubeas, deprecámur, súpplici confessione dicéntes:
Mt 25,4.6
COMMUNIO:.
Pięć panien mądrych wzięło oliwy w naczynia swoje z Quinque prudéntes vírgines accepérunt óleum
lampami. A o północy rozległe się wołanie: Oto oblu- in vasis suis cum lampádibus: média autem
bieniec nadchodzi; wyjdźcie na spotkanie Chrystusa nocte clamor factus est: Ecce, sponsus venit: exPana.
ite óbviam Christo Dómino.
POSTCOMMUNIO:
Nasyciłeś, Panie, rodzinę Twoją świętymi darami: Satiásti, Dómine, famíliam tuam munéribus sawzmacniaj nas stale za wstawiennictwem tej, której cris: eius, quaesumus, semper interventióne nos
uroczystość obchodzimy. Przez Pana.
refóve, cuius sollémnia celebrámus. Per Dominum.