ŚW. TERESY OD JEZUSA

15 października 2016r. – Sobota -
ŚW. TERESY OD JEZUSA
(Dziewicy i Doktora Kościoła)
S. Teresiae Virginis - III classis
Tempora: Feria Quinta infra Hebdomadam XXI post Octavam Pentecostes
15 pażdziernika 2016r. - kolor szat biały - Sobota – Św. Teresy z Avilli – Dziewicy (3. kl.) Msza Dilexisti, Gloria,
modlitwa wł., bez Credo, prefacja zwykła.
Teresa de Cepeda y Ahumada urodziła się 28 marca 1515 r. w Hiszpanii. Pochodziła ze szlacheckiej i zamożnej rodziny zamieszkałej w Avila. Miała dwie siostry i dziewięciu braci. Czytanie żywotów świętych tak rozbudziło jej wyobraźnię, że postanowiła uciec do Afryki, aby tam z rąk Maurów ponieść śmierć męczeńską. Miała wtedy zaledwie 7 lat. Zdołała
namówić do tej wyprawy także młodszego od siebie brata, Rodriga. Mając 12 lat przeżyła śmierć matki. Pisała o tym w swej
biografii: "Gdy mi umarła matka... rozumiejąc wielkość straty, udałam się w swoim utrapieniu przed obraz Matki Bożej
i rzewnie płacząc, błagałam Ją, aby mi była matką. Prośba ta, choć z dziecinną prostotą uczyniona, nie była - zdaje mi się
- daremną, bo ile razy w potrzebie polecałam się tej wszechwładnej Pani, zawsze w sposób widoczny doznawałam jej pomocy". Jako panienka, Teresa została oddana do internatu augustianek w Avila (1530). Jednak ciężka choroba zmusiła ją do
powrotu do domu. Kiedy poczuła się lepiej, w 20. roku życia wstąpiła do klasztoru karmelitanek w tym samym mieście. Ku
swojemu niezadowoleniu zastała tam wielkie rozluźnienie. Siostry prowadziły życie na wzór wielkich pań. Pisze, że zawdzięcza to św. Józefowi. Odtąd będzie wyróżniać się nabożeństwem do tego właśnie świętego. Choroba pogłębiła w Teresie
życie wewnętrzne. Podczas długich godzin samotności i cierpienia zaczęło się jej życie mistyczne i zjednoczenie z Bogiem.
Utalentowana i wrażliwa, odkryła, że modlitwa jest tajemniczą bramą, przez którą wchodzi się do "twierdzy wewnętrznej".
Mistyczka i wizjonerka, a jednocześnie osoba o umysłowości wielce rzeczowej i praktycznej.
Pewnego dnia, w 1557 r., wpatrzona w obraz Chrystusa ubiczowanego, Teresa doznała przemiany wewnętrznej.
Uznała, że dotychczasowe ponad 20 lat spędzone w Karmelu nie było życiem w pełni zakonnym. Zrozumiała także, że wolą
Bożą jest nie tylko jej własne uświęcenie, ale także uświęcenie jej współsióstr; że klasztor powinien być miejscem modlitwy
i pokuty, a nie azylem dla wygodnych pań. W owym czasie Teresa przeżywała szczyt przeżyć mistycznych, które przekazała
w swoich pismach. W roku 1560 przeżyła wizję piekła. Wstrząsnęła ona nią do głębi, napełniła bojaźnią Bożą oraz zatroskaniem o zbawienie grzeszników i duchem apostolskim ratowania dusz nieśmiertelnych. Miała szczęście do wyjątkowych
kierowników duchowych: św. Franciszka Borgiasza (1557) i św. Piotra z Alkantary (1560-1562), który właśnie dokonywał
reformy w zakonie franciszkańskim.
Klasztor w Avila otrzymał polecenie wybrania nowej ksieni. Kiedy siostry stawiły opór, 50 z nich zostało obłożonych
klątwą kościelną. Teresa jednak nie załamała się. Nieustannie pisała listy do władz duchownych i świeckich wszystkich
instancji, przekonując, prostując oskarżenia i błagając. Dzieło reformy zostało ostatecznie uratowane. Dzięki możnym
obrońcom zdołano przekonać króla i jego radę. Król wezwał nuncjusza papieskiego i polecił mu, aby anulował wszystkie
drastyczne zarządzenia wydane względem reformatorów (1579). Teresa i Jan od Krzyża odzyskali wolność.
Pan Bóg doświadczył Teresę wieloma innymi cierpieniami. Trapiły ją nieustannie dolegliwości ciała, jak choroby,
osłabienie i gorączka. Równie ciężkie były cierpienia duchowe, jak oschłości, skrupuły, osamotnienie. Wszystko to znosiła z
heroicznym poddaniem się woli Bożej. Zmarła 4 października 1582 r. w wieku 67 lat w klasztorze karmelitańskim w Alba
de Tormes koło Salamanki. Tam, w kościele Zwiastowania NMP, znajduje się jej grób. Została beatyfikowana w roku 1614
przez Pawła V, a kanonizował ją w roku 1622 Grzegorz XV. (źródło: brewiarz.pl)
3 klasy
Szaty biały
INTROITUS:
Ps 44,8
Miłujesz sprawiedliwość, na nienawidzisz nieprawości, Dilexísti iustítiam, et odísti iniquitátem:
dlatego Bóg, twój Bóg, namaścił cię olejkiem wesela ob- proptérea unxit te Deus, Deus tuus, óleo
ficiej niż twe towarzyszki.
lætítiae præ consórtibus tuis.
Ps 44,2
Ps. Z mego serca płynie piękne słowo, pieśń moją śpie- Eructávit cor meum verbum bonum: dico ego
wam dla Króla. V. Chwała Ojcu.
ópera mea Regi. V. Glória Patri.
ORATIO:
Wysłuchaj nas, Boże, nasz Zbawicielu, i spraw, abyśmy Exáudi nos, Deus, salutáris noster: ut, sicut de
radując się z uroczystości świętej Twojej Dziewicy Te- beátæ
Terésiæ
Vírginis
tuæ
festivitáte
resy, nabyli uczucia synowskiego oddania. Przez Pana. gaudémus; ita coeléstis eius doctrínæ pábulo
nutriámur, et piæ devotiónis erudiámur affectu.
Per Dominum.
LECTIO:
2 Kor 10,17-18; 11,1-2
Bracia: Kto się chlubi, niech się chlubi w Panu. Nie Fratres: Qui gloriátur, in Dómino gloriétur. Non
ten bowiem, kto zaleca samego siebie, wart jest uzna- enim, qui seípsum comméndat, ille probátus est;
nia, ale ten, którego Bóg zaleca. Obyście znieść mogli sed quem Deus comméndat. Utinam sustinerétis
nieco szaleństwa z mej strony. Zechciejcie znieść módicum quid insipiéntiæ meæ, sed et
i mnie, Ubiegam się bowiem o was z gorliwością, która supportáte me: aemulor enim vos Dei æmulaz Boga jest, bo poślubiłem was jednemu mężowi, aby tióne. Despóndi enim vos uni viro vírginem cawas okazać czystą dziewicą Chrystusowi.
stam exhibére Christo.
GRADUALE:
Ps 44,5
W chwale i piękności swojej wystąp, walcz zwycięsko Spécie tua et pulchritúdine tua inténde, próspei króluj.
re procéde et regna.
V. W obronie wiary i sprawiedliwości niech cudów do- V. Propter veritátem et mansuetúdinem et iukona twoja prawica.
stítiam: et dedúcet te mirabíliter déxtera tua.
ALLELUJA:
Ps 44,15n
Alleluja, alleluja. V. Za nią prowadzą do Króla dziewi- Allelúia, allelúia. V. Adducántur Regi Vírgines
ce, jej druhny wiodą do niego z radością. Alleluja.
post eam: próximæ eius afferéntur tibi in
lætítia. Allelúia.
EVANGELIUM:
Mt 25, 1-13
Onego czasu: Powiedział Jezus uczniom swoim tę In illo témpore: Dixit Iesus discípulis suis
przypowieść: <<Podobne będzie Królestwo Niebieskie parábolam hanc: Simile erit regnum coelórum
dziesięciu pannom, które wziąwszy lampy wyszły na decem virgínibus: quæ, accipiéntes lámpades
spotkanie oblubieńca i oblubienicy. Pięć z nich było suas, exiérunt óbviam sponso et sponsæ. Quigłupich, a pięć mądrych. Ale pięć głupich, wziąwszy nque autem ex eis erant fátuæ, et quinque
lampy, nie zabrały ze sobą oliwy, mądre natomiast prudéntes:
sed
quinque
fátuæ,
accéptis
wzięły oliwy W naczynia swoje wraz z lampami. A gdy lampádibus, non sumpsérunt óleum secum:
się oblubieniec opóźniał, zdrzemnęły się wszystkie prudéntes vero accepérunt óleum in vasis suis
i posnęły. Wszakże o północy rozległo się wołanie: Oto cum lampádibus. Horam autem faciénte sponso,
oblubieniec nadchodzi, wynajdźcie mu na spotkanie. dormitavérunt omnes et dormiérunt. Média auWtedy powstały wszystkie owe panny i opatrzyły lam- tem nocte clamor factus est: Ecce, sponsus venit,
py swoje. Głupie zaś rzekły do mądrych: Dajcie nam exíte óbviam ei. Tunc surrexérunt omnes vírgiwaszej oliwy, bo gasną lampy nasze. Odpowiedziały nes illæ, et ornavérunt lámpades suas. Fátuæ
mądre, mówiąc: Aby snadź nie zabrakło nam i wam, autem sapiéntibus dixérunt: Date nobis de óleo
idźcie raczej do sprzedających i kupcie sobie. A gdy vestro: quia lámpades nostræ exstinguúntur.
one poszły kupować, przybył oblubieniec i te, które by- Respondérunt prudéntes, dicéntes: Ne forte non
ły gotowe, weszły z nim na gody. A zamknięto drzwi. suffíciat nobis et vobis, ite pótius ad vendéntes,
W końcu przyszły i pozostałe panny, mówiąc: Panie, et émite vobis. Dum autem irent émere, venit
panie, otwórz nam! A on, odpowiadając, rzekł: Za- sponsus: et quæ parátæ erant, intravérunt cum
prawdę mówię wam, że 'was nie znam.Czuwajcież te- eo ad núptias, et clausa est iánua. Novíssime vedy, bo nie wiecie dnia ani godziny>>.
ro véniunt et réliquæ vírgines, dicéntes: Dómine, Dómine, aperi nobis. At ille respóndens, ait:
Amen, dico vobis, néscio vos. Vigiláte ítaque, quia nescítis diem neque horam.
OFFERTORIUM:
Ps 44,10
Córki królewskie idą ci naprzeciw, królowa stoi po Fíliæ regum in honóre tuo, ástitit regína a
prawicy Twojej strojna w złoto i szatę wzorzystą.
dextris tuis in vestítu deauráto, circúmdata varietate.
SECRETA:
Wysłuchaj nas, Boże, nasz Zbawicielu, i spraw, aby- Accépta tibi sit, Dómine, sacrátæ plebis oblátio
śmy radując się z uroczystości świętej Teresy, Twojej pro tuórum honóre Sanctórum: quorum se mériDziewicy, karmili się strawą jej niebieskiej nauki tis de
tribulatióne
percepísse
cognóscit
i nabyli uczucia synowskiego oddania. Przez Pana.
auxílium. Per Dominum.
PRAEFATIO COMMUNIS:
Zaprawdę godne to i sprawiedliwe, słuszne i zbawienne, abyśmy zawsze i wszędzie Tobie składali dziękczynienie, Panie, Ojcze Święty, wszechmogący, wieczny Boże, przez Chrystusa, Pana naszego. Przez Niego
Twój majestat chwalą Aniołowie, uwielbiają Państwa,
z lękiem czczą Potęgi, Niebiosa i Moce niebios oraz
błogosławieni Serafini we wspólnej wysławiają radości. Z nimi to, prosimy, dozwól i naszym głosom wołać
w pokornym uwielbieniu:
Vere dignum et iustum est, æquum et salutáre,
nos tibi semper et ubíque grátias agere: Dómine
sancte, Pater omnípotens, ætérne Deus: per
Christum, Dóminum nostrum. Per quem maiestátem tuam laudant Angeli, adórant Dominatiónes, tremunt Potestátes. Coeli coelorúmque
Virtútes ac beáta Séraphim sócia exsultatióne
concélebrant. Cum quibus et nostras voces ut
admitti iubeas, deprecámur, súpplici confessione dicéntes:
Mt 25,4.6
COMMUNIO:.
Pięć panien mądrych wzięło oliwy w naczynia swoje Quinque prudéntes vírgines accepérunt óleum
z lampami. A o północy rozległe się wołanie: Oto oblu- in vasis suis cum lampádibus: média autem nocbieniec nadchodzi; wyjdźcie na spotkanie Chrystusa te clamor factus est: Ecce, sponsus venit: exite
Pana.
óbviam Christo Dómino.
POSTCOMMUNIO:
Nasyciłeś, Panie, rodzinę Twoją świętymi darami: Satiásti, Dómine, famíliam tuam munéribus sawzmacniaj nas stale za wstawiennictwem tej, której cris: eius, quaesumus, semper interventióne nos
uroczystość obchodzimy. Przez Pana.
réfove, cuius sollémnia celebrámus. Per Dominum.
.