Legioniści: Żołnierze zawodowi Rzymu

Legioniści: Żołnierze zawodowi Rzymu
Nowa armia
Na początku wszyscy obywatele rzymscy byli w razie wojny powoływani do służby wojskowej. Kiedy
Cesarstwo Rzymskie stawało się coraz większe, wzrastała też liczba wojen. Wiele nowo podbitych
prowincji musiało być chronionych i bronionych. Te zadania można było wykonać tylko za pomocą
dobrze wyszkolonych i wyposażonych żołnierzy zawodowych, legionistów.
Wyposażenie i wynagrodzenie legionistów
Młodzi mężczyźni chętnie zobowiązywali się do służby w legionie, ponieważ życie w armii
zapewniało im bezpieczeństwo. Czas służby legionisty wynosił 25 lat. W ostatnich czterech latach byli
zwolnieni z prac obozowych. Żołd legionisty był zarządzany w kasie obozu legionistów. Na końcu
legionista dostawał pieniądze i kawałek pola w jednej z podbitych prowincji.
Do wyposażenia legionistów należały obok uzbrojenia i broni również sprzęt i narzędzia, którymi w
czasie marszu w krótkim czasie mogli zbudować prosty, obwarowany obóz. To wyposażenie było
bardzo ciężkie i każdy legionista musiał je sam nosić. Każdy żołnierz musiał sam zadbać o swoje
osobiste wyposażenie, wyżywienie i broń.
Raz w roku każdy legionista wpłacał pewną kwotę na wspólne świąteczne jedzenie. Płacił też
składki do kasy pogrzebowej.
Życie w legionie
Żołnierze mieli mało możliwości na wydawanie pieniędzy. Jednak szeroko rozpowszechnione były
gry kostkowe. Czasami w pobliżu obozu powstawała osada. Tutaj legioniści mogli prowadzić małe
interesy. Prości legioniści nie dostawali pozwolenia na małżeństwo, ale mogli czasami żyć razem z
kobietami. Życie w obwarowanych obozach, kasztelach*, było monotonne. Oprócz treningu
militarnego i trzech marszów ćwiczebnych w miesiącu legioniści wykonywali wszystkie prace sami,
od pieczenia chleba po łatanie bielizny.
Rzymscy żołnierze rozbijali każdego wieczoru obóz, który zawsze był umocniony. Obozy o
szczególnym militarnym znaczeniu było rozbudowywane do kaszteli. Kasztele (M2) były budowane
na planie kwadratu i miały cztery bramy; w środku znajdował się budynek służbowy komendanta.
Obozy były zawsze rozbijane według tego samego schematu.
*
Kasztel
Mały warowny obóz wojskowy Rzymian
1. oszczep, 2. tarcza, 3. szpadel, 4. siekiera, 5. dwie strzały okopowe, 6. kosz okopowy, 7. kij do
noszenia z tornistrem, 8. garnek z brązu, 9. naczynia do gotowania, 10. sierp
Broń przeznaczona do obrony
tarcza
9,5 kg
pokrowiec na tarczę, -pas do noszenia 2,0 kg
kolczuga
8-9 kg
hełm
2,0 kg
(ewentualnie ochraniacze na ramiona,
nagolenniki)
4,0 kg
łączna waga
ok. 22 kg
Broń przeznaczona do ataku
miecz z pochwą
sztylet z pochwą
pas
oszczep
łączna waga
2,2 kg
1,1 kg
1,0 kg
ok. 2,0 kg
ok. 6,5 kg
Sprzęt okopowy, narzędzia i
materiały do budowy obozu
siekiera
prawie 1,0 kg
motyka
1,5 kg
kosz okopowy
2,5 kg
szpadel
3,0 kg
piła, powróz
0,5 kg
strzała okopowa
2,5 kg
łączna waga
ponad 10 kg
Podstawowe jedzenie i naczynia do
przygotowania jedzenia
żelazne racje na trzy dni:
słonina i ser
0,5 kg
sucharki
1,8 kg
wyżywienie dzienne:
zboże
1,1 kg
słonina lub mięso z ryby
0,2 kg
(możliwe uzupełnienie przez
warzywa i owoce)
łączna waga:
ok. 4 kg
garnek z brązu
(ewentualnie rożen)
rondel
0,6
łyżka, nóż, przybory kuchenne 2,0 kg
manierka z mieszaniną
wody z octem
2,5 kg
kij do noszenia
2,0 kg
łączna waga:
ok. 8,5 kg
Bagaż osobisty, ubrania
i buty
lniana tunika, tuniki rezerwowe 1,5 kg
płaszcz
2,5 kg
buty
1,3 kg
skórzany rzemień, lampa oliwna
1,5 kg
łączna waga:
ok. 7 kg
Model rzymskiego obozu warownego (kasztelu)
1. bramy wejściowe, droga główna 2. baraki mieszkalne dla legionistów (koszary) 3.szpital
wojskowy 4. kwatera główna legionu 5. „domus legati”, dowódca, magazyn broni 6. droga 7.
kwatera oficerska 8. mur 9. spichlerz zbożowy 10. np. więzienie 11. np. stajnie
Oliwia Gil kl. Ie, grupa pierwsza