Po.Experience of God.indd

SALWATORIANIE /
SALWATORIANKI
A DOŚWIADCZENIE BOGA
Połączona Międzynarodowa Komisja Charyzmatyczna - 2008
Elementy kluczowe, t. I: Arno Boesing, Salvatorianische Spiritualität
(Duchowość salwatoriańska)
Elementy kluczowe, t. III: Mario Agudelo, Die Essenzen des
Salvatorianischen Parfums (Esencje perfumu salwatorińskiego)
MODLITWA
Ocean miłości
Ciesz się i wesel, tchórzliwa duszo,
ponieważ Stwórca wszechświata zamieszka w tobie!
Przyjdzie do ciebie Król niebieskich chórów,
przyjdzie do ciebie Bóg, Mocny, Wszechmogący.
Ciesz się i wesel!
Przyjdzie do ciebie Król Dziewic.
Ciesz się i wesel!
Przyjdzie do ciebie Pan Aniołów.
Ciesz się i wesel, udręczona duszo!
Przyjdzie do ciebie nie jakiś anioł, nie święty,
przyjdzie do ciebie nie cherubin, nie serafin.
Przyjdzie do ciebie Król i Pan Aniołów i Wszystkich Świętych,
Król Cherubinów i Serafinów.
Ciesz się i wesel,
wykrzykuj z radości i tryumfuj,
ponieważ przyjdzie nie Dziewica nad Dziewicami,
lecz sam Najwyższy,
Najczystszy, Król Dziewic, Najświętszy,
Najcierpliwiszy, Najpotężniejszy,
Najłagodniejszy, Lekarz wszelkich chorób,
Zbawiciel świata!
Zanurz się w ocean miłości twojego Boga!
(DD I, 150* [potem GT I, 159])
5
Nieustająca i gorąca modlitwa:
DD I, 197, 1-7 (usilne wezwanie o. Franciszka do samego siebie,
by się modlić gorąco).
DD II 84,8 (por. Łk 18, 1): „Módlcie \się nieustannie!”; por. DD
II 85,1; 13,4 i 28,3.
DD II, 65, 1-3: „Zawsze się modlić i nie ustawać! ... Musimy
się modlić; bo dla tego, kto wierzy, wszystko jest możliwe… Nacieraj
jednak na kochanego Boga! On przecież wszystko może!“ Por. GT II
68,4 ; 73,3; 83,4; 84; GT III 1,3; 5; 14,1.

Modlitwa w samotności i ciszy:
DD III, 1, 3: „Módl się usilnie, jeszcze usilniej, bardzo usilnie!
Szukaj samotności i poświęć się modlitwie!“ Por. GT I 64, 1 i 2 (zob.
też Łk 6, 12).
Owocność modlitwy:
DD I 170, 1: „Moja modlitwa nie będzie nigdy bezowocna, jeśli
tylko jest dobrą modlitwą. Albo będzie mi dane to, o co proszę, albo
otrzymam jeszcze większe łaski“. Por. DD I 18.

Modlitwa jako oddanie siebie Bogu:
DD I 144, 5 i 6: „Oddaj się całkowicie Bogu! Panie, co mam
czynić? Mów, Panie, Twój sługa słucha! - Oto jestem, Panie, wyślij
mnie możliwie szybko!“ Por. DD I 68,1-2; DD I 140,7.

Medytacja i ćwiczenia duchowe:
DD I 136, 4: „Nie zaniedbuj jednak nigdy rozmyślania, chyba
że twoim obowiązkiem jest, aby je opuścić!“
DD I 125,3: „Czytaj i rozmyślaj czasem o Najświętszej
Eucharystii!”
DD I 162,7: „Udzielać i samemu odprawiać ćwiczenia duchowe
jest niezwykle ważne!“
DD II 9,7: „Codzienne rozmyślania i coroczne rekolekcje!“
ŹRÓDŁA
poza „Dziennikiem Duchowym” i „Przemówieniami” ojca Jordana
Joseph Lammers, Die Spiritualität von P. Jordan,
(Duchowość o. Jordana), Kraków 2006;
4
SALWATORIANIE / SALWATORIANKI
A DOŚWIADCZENIE BOGA.
WSTĘP DO TEMATU
„Nasza osobista i wspólna duchowość jest zakorzeniona w naszym
doświadczeniu Boga, Ojca, i jest praktykowana w naszym dzisiejszym
świecie. Jezus Chrystus, który przyszedł, by dać życie wszystkim,
stanowi źródło i centrum naszej duchowości; wraz z Jego Matką
Maryją nosimy Zbawiciela innym ludziom – tak jako sami się z Nim
spotkaliśmy. Pozwalamy kierować sobą Duchowi Świętemu, który
oświeca naszą drogę.“
(Karta Rodziny Salwatoriańskiej, rozdz. 3, p. 10)
OBRAZ DLA REFLEKSJI NAD
„DOŚWIADCZENIEM BOGA“
Od
spotkania Mojżesza z Panem w krzaku płonącym (Wj 3, 1-7)
przez
spotkanie Pawła z Jezusem Chrystusem
(Dz 9, 1-9; Dz 2, 6-16; Dz 26, 12-18)
do
słowa z Ewangelii św. Jana, które stało się wizją
założycielską o. Jordana (J 17, 3).
TEKSTY BIBLIJNE:
Wskazujemy na cytowane już teksty i dodatkowo na Łk 6, 12 oraz
Łk 9, 28-36.
KLUCZOWE ELEMENTY DUCHOWOŚCI
SALWATORIAŃSKIEJ
Poznać Boga i doświadczyć Go jako centrum naszego życia...
(pierwszy element kluczowy)
Ojciec Jordan już w młodości miał głebokie doświadczenia Boga:
1
podczas swojej Pierwszej Komunii, podczas studiów („Dziennik
Duchowy“ I, 1-2), również później często podczas Komunii św.
(por. modlitwy DD I, 9; 149, 150*). Wraz z św. Katarzyną Sieneńską
dostrzega on we wszystkich darach Bożych Jego kochającą przychylność
(I, 77). Powierza się całkowicie Jezusowi, swojemu „umiłowanemu
Oblubieńcowi“, żeby się zjednoczyć z Nim (por. modlitwy I, 142 i 168
oraz pakt I, 202; II, 52).

DD I, 83; 178 (por. I, 202, II, 52; 70): “A to jest życie
wieczne: aby znali Ciebie, jedynego prawdziwego Boga, oraz Tego,
którego posłałeś, Jezusa Chrystusa.” (J 17, 3)
wszystko wydaje się być stracone? Właśnie tam jego ufność musi się
sprawdzać! I nic nie będzie dareme. ‘Ja go wybawię, bo przylgnął do
Mnie.’“
25.02. 1898 (s. 220): “Jak możecie mieć nadzieję, jeśli nie
żyjecie według swego stanu i z własnej woli rzucacie się we wielkie
prace? Jak możecie wtedy mieć ufność w Panu? Dlatego wypełniajcie
raczej swoje obowiązki i wszystkie wasze troski przerzućcie na Pana,
a On was ratować będzie i wam pomoże.”
10.12. 1897 (s. 185): „Jeśli kierujemy naszymi krokami jedynie
według kalkulacji ludzkiej mądrości, tak że nigdy nie jest możliwe
poleganie na nadzwyczajnej pomocy (Boga), to wtedy nigdy wielkich
rzeczy nie dokonamy!“

DD I, 202 i DD II, 52: „Wymienione stworzenie
oddaje się całkowicie i na zawsze swemu Wszechmocnemu Stwórcy.“
„Stworzenie daje teraz i w przyszłości swemu Stwórcy wszystko, co
mu Stwórca dał, daje i jeszcze będzie dawał.“
Por. DD I 38 i 39.
Zaufanie w Opatrzność Bożą (drugi element kluczowy)
Ojciec Franciszek często mógł doświadczyć troskliwej miłości
Bożej. W tym Bóg w Swojej Opatrzności ukazuje się jako dobrotliwa
matka oraz jako dzielny bohater wojenny (por. „Testament Duchowy“).
Ufając, opiera się on całkowicie na obietnicach, ba – na przysięgach
Bożych (II, 8; 15, IV, 22). Ale wie on również, że wraz z ufnością
musimy też wykazać gotowość do pełnienia Bożej woli. W jego
„Przemówieniach“ znajdujemy teksty wskazujące taki kierunek:
18.02.1898 (s. 215): “Zaufajcie Panu, wierzcie w Bożą
Opatrzność! A gdy kiedyś w starości obejrzycie się wstecz na niejedno
ponure wydarzenie w waszym życiu i porównacie, z jakim cierpieniem
je najpierw przyjęliście, a dopiero później zrozumieliście, jak Bóg
wszystkim kierował ku waszemu najlepszemu dobru – to wtedy
będziecie sądzić zupelnie inaczej!”
27.04.1894 (s. 30): “Jakie to zawstydzające, przestraszyć się
wszelkich trudności, tam gdzie pomoc ludzka wydaje się darema! Właśnie
wówczas trzeba tym bardziej ufać Panu! Jak może ktoś twierdzić, że ma
ufność w Bogu, jeśli w uciskach, cierpieniach i w pracy traci nadzieję, gdy
Być ludźmi modlitwy... (piąty element kluczowy)
Ojciec Franciszek był, o czym poświadczyli jego współbracia,
trwale zatopiony w Bogu i zjednoczony z Nim. W ten sposób stał się
dla nas nauczycielem modlitwy. Zarówno w jego „Przemówieniach“ jak
też w „Dzienniku Duchowym“ znajdujemy całe mnóstwo wyjaśnień.

Moc modlitwy:
DD I 201, 4: „Modlitwa jest najpotężniejszą bronią, która
prowadzi do zwycięstwa. Modlitwa jest drabiną i bramą do raju; jest
tą monetą, którą wybił sam Bóg, i za którą możemy pewnie zakupić
wieczną radość niebieskiego Jeruzalem“ (św. Augustyn).
DD II, 103,3: „Modlitwa jest największą siłą świata.“ Por.
DD IV 10,3

Modlitwa jako fundament:
DD II 8, 5: „Postaw budynek swojej świętości na modlitwie, w
pracy, milczeniu i umartwieniu. “

Modlitwa a zaufanie:
DD II 36,2-6: „Módl się dużo i pokładaj całą ufność w
Panu...
Bez Pana nie możesz nic!“ – Por. DD II 70,3 i DD IV 6,2
2
3