BEZPIECZEŃSTWO W LOTNICTWIE, Bezmiechowa doc

GŁÓWNE TEZY PANELU DYSKUSYJNEGO BEZPIECZEŃSTWO W LOTNICTWIE
1. UWARUNKOWANIA PRAWNO ORGANIZACYJNE:
1.1 ICAO – agenda Organizacji Narodów Zjednoczonych
od października 1947 r. ( Economic and Social Commission)
Powołana Konwencją Chicagowską z 7 grudnia 1944 r. Szczegółowe rozwiązania prawne zawarte w 18
Aneksach, w tym w 16 Aneksach ustalenia dotyczące bezpieczeństwa w lotnictwie, obowiązujące
wszystkich członków ICAO.
1.2 EASA (European Aviation Safety Agency) powołana rozporządzeniem 1592/2002 Parlamentu
Europejskiego i Rady Europy – dostarcza wiedzy technicznej Komisji Europejskiej, jako pomocy
w zakresie kształtowania i stanowienia prawa dotyczącego bezpieczeństwa w lotnictwie i obowiązującego
wszystkich członków Unii Europejskiej oraz krajów innych, które te zasady akceptują.
1.3 ECAC (European Civil Aviation Conference) załoŜona na podstawie wspólnej deklaracji w 1955 r –
obecnie członkostwo 42 państw europejskich, współpraca z ICAO, Radą Europy i organizacjami
eksperckimi, obejmująca równieŜ zagadnienia bezpieczeństwa w lotnictwie.
1.4 EUROCONTROL - załoŜona w 1963 r. Obecnie liczy 38 członków, działalność przede wszystkim
w zakresie bezpieczeństwa ruchu lotniczego.
1.5 Organizacje pozarządowe, (IATA, IFALPA, AOPA, FAI, OSTIV, które w swoich statutach zawarły
zaangaŜowanie w bezpieczeństwo w lotnictwie.
2. GŁÓWNE OBSZARY LOTNICTWA OBJĘTE SYSTEMAMI BEZPIECZEŃSTWA:
2.1` Projektowanie i konstrukcja statków powietrznych oraz badania, w tym dowodowe i certyfikacyjne.
2.2 Wytwarzanie, naprawy i remonty.
2.3 Eksploatacja:
- utrzymanie (przeglądy, diagnostyka, prace obsługowe itp. zgodnie z dokumentacją producenta
akceptowaną przez państwowy nadzór lotniczy);
- uŜytkowanie – zgodnie z przeznaczeniem oraz w myśl dokumentacji opracowanej przez
producenta i zatwierdzonej przez państwowy nadzór lotniczy.
Uwaga: dokumentacja eksploatacyjna jest integralną częścią certyfikatu wyrobu.
2.4 Certyfikacja wyrobów oraz licencjonowanie jednostek i personelu.
2.5 Badania incydentów i wypadków lotniczych:
- określenie przyczyn,
- zdefiniowanie okoliczności,
- wskazanie działań w zakresie profilaktyki.
3. UWAGI DO STANDARDÓW KSZTAŁCENIA NA KIERUNKU LOTNICTWO I KOSMONAUTYKA:
Studia pierwszego stopnia:
- w ”kwalifikacjach absolwenta” nie istnieje Ŝadne bezpośrednie odniesienie do problematyki
bezpieczeństwa w lotnictwie;
- w grupie „treści podstawowych” równieŜ brak odniesienia bezpośredniego do tej problematyki,
chociaŜ w treściach objętych np. aerodynamiką czy mechaniką lotów warto te elementy
uwzględnić i czasami są uwzględniane;
- w grupie „treści kierunkowych” nawiązanie do problematyki bezpieczeństwa znajduje się tylko
w zakresach budowy i projektowania obiektów latających, wyposaŜenia pokładowego oraz
eksploatacji statków latających.
Studia drugiego stopnia:
- w Ŝadnym fragmencie tego dokumentu nie występuje bezpośrednie nawiązanie do
problematyki bezpieczeństwa.
4. KSZTAŁCENIE SPECJALNOŚCIOWE:
Zbiór przedmiotów w zakresie kształcenia specjalnościowego wynika głównie z określenia kwalifikacji
absolwenta i jest zdefiniowany w programach opracowanych na wydziałach poszczególnych Uczelni.
Zarówno dobór przedmiotów, jak i zakres ich treści zaleŜą więc, przede wszystkim, od nauczycieli
akademickich prowadzących dane zajęcia. Ujęcie w tych elementach kształcenia problematyki
bezpieczeństwa lotniczego jest w znacznym stopniu wynikiem subiektywnej oceny oraz wiedzy
i doświadczenia nauczyciela.
W świetle wielu wydarzeń trzeba więc na te zagadnienia zwrócić większą uwagę i podjąć
skoordynowanie działanie edukacyjne na wszystkich wydziałach w polskich jednostkach
kształcących na kierunku Lotnictwo i Kosmonautyka. Przydatne moŜe okazać się spotkanie
inicjatywne na szczeblu Dziekanów, poświęcone większemu znaczeniu zagadnień
bezpieczeństwa w lotnictwie w programach kształcenia.