Analiza zmiany polityki nale ności – metoda

Koszt kredytu kupieckiego
Koszt kredytu kupieckiego można zatem wyznaczyć z następującego wzoru:
skonto
365
*
100 − skonto okres kredytowania − okres skonta
s
365
kkk =
*
100 − s ok − os
kkk =
kkk-koszt rezygnacji ze skonta w skali roku, os-okres skonta, ok-okres kredytowania
Powyższy wzór stosuje się, jeżeli korzystanie z kredytu handlowego ma charakter
niepowtarzalny (incydentalny).
Rzeczywista wielkość kosztu rezygnacji ze skonta w przypadku cyklicznego
korzystania z kredytu kupieckiego oblicza się ze wzoru:
365
kkkef = (1 +
skonto
) ok −os − 1
100 − skonto
kkkef - efektywny koszt rezygnacji ze skonta
Analiza zmiany polityki należności – metoda porównania rachunku zysków
i start
Etapy:
1. Ustalenie kosztów utrzymania należności.
KUN = DSO * ADS *V * i
KUN – koszty utrzymania należności
DSO – cykl inkasowania należności
ADS – przeciętna wartość dziennej sprzedaży
V – udział kosztów zmiennych w przychodach ze sprzedaży
i – koszt kapitału finansującego należności
2. Ustalenie wartości upustów za płatność.
Wartosc upustow = S * d *Uk
S – wartość przychodów ze sprzedaży
d – stopa upustu za płatność (skonto)
Uk – udział w wartości sprzedaży klientów korzystających z opustów
3. Ustalenie i porównanie zysku operacyjnego przed i po wprowadzeniu nowych
warunków polityki kredytowej.
Zarządzanie zapasami
Koszty zapasów:
− Koszty zamówień, transportu i odbioru zapasów,
− Koszty utrzymania zapasów,
Koszty zamówień:
TOC = F * N
TOC = F ∗
S
Q
Gdzie:
TOC –całkowite koszty zamówienia (Total Order Costs)
F – średni stały koszt jednego zamówienia
N – liczba zamówień w ciągu określonego czasu
S – planowana wielkość sprzedaży
Q – planowana wielkość jednej partii dostawy
Koszty utrzymania zapasów obejmują:
Koszty magazynowania
Koszty utraconych korzyści (opportunity costs) z tytułu zamrożenia środków
pieniężnych w zapasach (aktywach najmniej płynnych).
Koszty utrzymania zapasów są proporcjonalne do wielkości dostaw (mniej dostaw –
wyższe koszty).
Całkowite koszty utrzymania zapasów wyznacza się ze wzoru:
Cp = Kjm + P * i
TCC = Cp *
Q
2
Gdzie:
Cp –koszt utrzymania jednostki zapasu,
Kjm – koszt magazynowania jednostki zapasu,
P – cena nabycia jednostki materiału
i – przeciętna okresowa stopa procentowa rynku pieniężnego.
TCC – całkowity koszt utrzymania zapasów (Total Carrying Costs)
Całkowity koszt dostaw
S
Q
TCI = TOC + TCC = * F + * Cp
Q
2
Gdzie:
TCI – całkowite koszty zapasów
S – zapotrzebowanie na materiały w danym okresie
Q – wielkość zamówienia
F – stały koszt dostawy
Cp – koszt utrzymania jednostki zapasu
Model optymalnej wielkości zamówienia
EOQ to taka wielkość zakupów materiałów i towarów, przy której całkowite koszty
gospodarki zapasami (TIC) są najmniejsze tzn. suma kosztów zamówień i utrzymania
zapasów jest minimalna.
Funkcje kosztów zapasów i optymalna wielkość zamówienia
1200
Koszt zapasów
1000
Całkowite koszty
zapasów
800
Koszt utrzymania
zapasów
600
400
Koszt odnowienia
zapasow
200
0
0
1000
2000
3000
4000
5000
6000
7000
8000
9000
10000
Wielkość zamówienia
EOQ =
2* S * F
i*P
EOQ – optymalna wielkość zamówienia
S – zapotrzebowanie na materiały w danym okresie
F – stały koszt dostawy
i - koszt alternatywny utrzymania zapasów
P- cena jednostkowa nabycia materiału
Znając EOQ można ustalić:
Liczbę dostaw (zamówień)
liczba dostaw =
Czas utrzymania zapasu (częstotliwość dostaw)
Koszty całkowite gospodarowania zapasami
TIC EOQ = F *
S
EOQ
czestotliwosc dostaw =
365
liczba dostaw
S
EOQ
+ Cp *
EOQ
2
Zapas sygnalny – to taka ilość materiału lub towaru na magazynie przedsiębiorstwa, która
wymusza zamówienia na kolejną partię towarów.
AS=SS+t*DIT
Gdzie:
AS – zapas sygnalny (alarm stock),
SS – zapas bezpieczeństwa (safety stocks),
t - przeciętny czas jednej dostawy,
DIT – przeciętne dzienne zapotrzebowanie na dany materiał lub towar.