wzory do ćw_3

Obliczenie przepływów maksymalnych rocznych o określonym prawdopodobieństwie
wystąpienia w przekrojach niekontrolowanych formułą opadową.
Dla zlewni mniejszych od 50km2 do obliczenia przepływu maksymalnego o określonym
prawdopodobieństwie przewyższenia stosuje się formułę opadową:
Q p  fF1 H1 A p j
gdzie:
Qp - przepływ maksymalny roczny o prawdopodobieństwie p,
f - bezwymiarowy współczynnik kształtu fali
F1 - maksymalny moduł odpływu jednostkowego,
φ - współczynnik odpływu (tabela B7),
H1 - maksymalny opad dobowy o prawdopodobieństwie 1%,
A - powierzchnia zlewni,
λp - kwantyl rozkładu dla założonego prawdopodobieństwa p (tabela B1),
δj - współczynnik redukcji jeziornej.
Spadek zlewni Irl oblicza się po sporządzeniu profilu podłużnego cieku wraz z sucha
doliną do przekroju badanego.
Maksymalny moduł odpływu jednostkowego F1 określa się z tabeli B3 w zależności
od hydromorfologicznej charakterystyki koryta cieku Φr i czasu spływu po stokach ts
Hydromorfologiczną charakterystykę koryta cieku do przekroju ujęcia oblicza się ze wzoru:
r 
1000( L  l )
1
1
1
mI rl3 A 4 (H 1 ) 4
gdzie:
L + l – długość cieku głównego wraz z suchą doliną [km],
m – miara szorstkości koryta cieku z tabeli B2,
Irl – średni spadek zlewni [ 0 00 ].
Czas
spływu
po
stokach
ts (tabela
B4)
określa
hydromorfologicznej charakterystyki stoków Φs:
s 
(1000l s )
1
2
ms I s 4 (H 1 )
1
1
2
gdzie:
ls - średnia długość stoków [km],
ms - miara szorstkości stoków odczytana z tabeli B5,
Is - średni spadek stoków .
ls 
1
1,8
gdzie:
 - gęstość sieci rzecznej

 (L  l)
A
gdzie:
L+l – długość cieków wraz z suchymi dolinami [km],
A – powierzchnia zlewni [km2]
Is 
h   k
A
gdzie:
h – różnica poziomów dwóch sąsiednich warstwic [m],
k – długość warstwic [km].
się
w
zależności
od