Pobierz w pdf - CzytajZaFREE.pl

Marta i Ja (część siódma)
Publikacja na extrastory.czytajzafree.pl
Autor:
Cristtimm
Tego wieczoru niczego więcej o bracie taty nie dowiedziałyśmy się. Marta przerażona wizją porwania
nie wracała do tematu, więc pozostałam z myślami sama. Za wszelką cenę pragnęłam poznać prawdę.
Nie bałam się, tak jak moja siostra nieznanego, bałam się tego, że mama zacznie podejrzewać , iż
wiemy o wiele więcej niż jej się wydaje. Doszłam do wniosku, że bezpieczniej będzie podrzucić z
powrotem na dno szafy zdjęcia i listy. Następnego dnia wślizgnęłam się do sypialni mamy, gdy była
w pracy, popatrzyłam raz jeszcze na siebie na fotografii i odłożyłam kopertę na miejsce.
Odskoczyłam jak oparzona od szafy gdy usłyszałam za sobą skrzypnięcie podłogi. Odwróciłam się się.
To Marta stała za mną.
- Miluś? Czy zrobiłyśmy coś złego zabierając te rzeczy?
- Nie, przecież one tak jakby też trochę należą do nas... a poza tym przecież oddałyśmy je.
Patrzyła na mnie z takim skupieniem, że aż poczułam jej strach i wyrzuty sumienia.
- Chodź, zrobię kakao, tylko musisz mi gaz zapalić.
Lato zbliżało się już ku końcowi. Słońce nie świeciło już tak mocno, a wiatr gdy się zrywał, był o
wiele chłodniejszy niż tydzień, czy dwa temu. Dzisiaj nie padało i kusiło mnie mocno, aby wymknąć
się na dwór. Zakaz wychodzenia bez opieki wydał mi się zbyt surowy.
- Nie - Marta stanowczo zaprotestowała na moją propozycję spaceru.
- Tylko do domu starej Jabłońskiej i z powrotem, proszę...
- Nie.
- To sama pójdę - oburzyłam się.
- Nie! Nie możesz! Powiem mamie! Zobaczysz jak ci się sięgnie - krzyczała na mnie.
Popatrzyłam na nią ze złością.
- Zdrajczyni - wysyczałam i obrażona uciekłam do pokoju. Rzuciłam się na łóżko, ukryłam twarz w
poduszce.
Co za świat? Wszystko w nim nie tak. Mama zamiast córek woli okresowych wujaszków. Tatuś... nie
wiadomo czy żyje i kim jest. Na dwór wyjść nie można. Ja jestem brzydką maszkarą, ale co najgorsze
moja ukochana siostra okazała się być zdrajczynią.
Po raz pierwszy tego lata popłakałam się wyrzucając z siebie rozterki ostatnich tygodni. Płakałam
nad sobą i nad Martą. Płakałam nad mamą i tatą. Płakałam nad wszystkim co ostatnio się działo.
Głaskanie po głowie przerwało mój akt rozpaczy.
Wiedziałam, że przyjdzie.
Położyła się koło mnie i przytuliła.
- Pamiętasz? - wyszeptała mi ucha - Pamiętasz jak bawiłyśmy się w "Ecie, pecie, gdzie jedziecie"? ścierała moje łzy, rozsmarowując mi je po twarzy. - Nie płacz Milenko. Masz mnie. Zawsze będziesz
miała...
Wtuliłyśmy się w siebie mocno.
Strona: 1/4
Wszelkie prawa zastrzeżone dla CzytajZaFree | Zobacz opowiadanie na extrastory.czytajzafree.pl
- Muszę wysmarkać nos... - powiedziałam po chwili zduszonym głosem - i odechciało mi się spaceru.
Przez kilka dni było spokojnie. Zachowywałyśmy się bardzo grzecznie, a mama wynagradzała to
czasem wspólnie spędzanym. Bawiliśmy się w czwórkę wraz z wujaszkiem Sławkiem w gry,
zgadywanki, szarady. To jedyny czas w naszym dzieciństwie, gdy delektowałyśmy się z Martą
smakiem prawdziwej rodziny.
Sielankę przerwali nieoczekiwani goście.
Jednego dnia pod dom zajechał elegancki, biały samochód. Nie pamiętam, a może nawet nie wiem,
jakiej był marki, to zresztą nieważne. Ważne, że pojawienie się takiego auta w naszej wiosce to
wydarzenie, które komentowane jest jeszcze przez wiele tygodni.
Właśnie z takiego samochodu wysiadło dwoje ludzi i zapukało do naszych drzwi. Podbiegłyśmy
otworzyć, ale uprzedziła nas mama. Rozwarła je szeroko i zbladła. Przed nami stała para starszych
ludzi. On niezbyt wysoki, siwy z sumiastym wąsem, ona - szczupła, ubrana niezwykle elegancko, z
zaczesanymi w kok kasztanowymi włosami.
- Dzień dobry Barbaro - odezwała się kobieta - poznajesz nas?
Mama odpowiedziała nienaturalnie ugrzecznionym głosem.
- Tak, poznaję ale jestem bardzo zaskoczona....
- No tak... - uśmiechnęła się starsza pani - to całkiem zrozumiałe... Wpuścisz nas, czy będziemy tak
konwersować w progu?
- Proszę... wejdźcie. Tam na wprost - mama wskazała w kierunku kuchni.
My też wycofałyśmy się do tamtego pomieszczenia.
- Kto to? - wyszeptała Marta.
Wzruszyłam ramiona. Niby skąd mam wiedzieć? A zresztą pewnie i tak zaraz się wyjaśni.
Weszli zaraz za nami, mama zapraszająco wskazała krzesła przy stole.
- Proszę usiąść. Coś do picia?
- Tak, poproszę herbatę - odezwał się po raz pierwszy mężczyzna.
Kobieta przyglądała się bacznie mi i Marcie. Nawet gdy siadała nie spuszczała z nas wzroku.
- Dzień dobry dziewczynki - zagadnęła nas.
- One nie mają pojęcia kim jesteśmy, prawda - zwróciła się do mamy.
- Nie, bo niby skąd mają wiedzieć, przecież nigdy się nimi nie interesowaliście - teraz ton mamy był
bardzo zgryźliwy.
- Oj, nie do końca to prawda, ale nie chcę zaczynać naszego spotkania od sprzeczki - pani z kokiem
uśmiechała się promiennie, jednak ten uśmiech nie spodobał mi się - raczej prosiłabym cię, abyś nas
sobie przedstawiła, chociaż akurat ja wiem, że macie na imię Milena i Marta - teraz zwróciła się do
nas.
Mama podeszła tak, aby ująć za ramię mnie i siostrę.
- Dziewczynki to wasi dziadkowie od strony tatusia - powiedziała.
Marta aż otworzyła buzię ze zdziwienia, ja też nie kryłam zaskoczenia. Nigdy, przez całe nasze życie
dziadkowie nie odezwali się do nas, nie napisali listu, nie zaprosili, nie przysłali prezentu,
praktycznie nie istnieli dla nas. A teraz wkroczyli z uśmiechem w nasze życie i rozsiedli się w kuchni.
- Tak, jestem waszą babcią. Czy wiecie jak mam na imię?
Nie pamiętałam, a po prawdzie to nawet nie wiedziałam. Spojrzałam pytająco na Martę, zaprzeczyła
ruchem głowy.
- Widzę, że nie - kobieta popatrzyła na mamę z politowaniem nie przestają się uśmiechać - nazywam
się Karolina Miśkiewicz, a to mój mąż, a wasz dziadek Bronisław Miśkiewicz. Tak, jak wspomniała
wasza mama jesteśmy rodzicami waszego ojca. Faktycznie, przyznaję, że karygodnie zaniedbaliśmy
kontakty i chcielibyśmy przeprosić za to - tu zwróciła się do mnie i Marty - i prosić, abyście dały nam
szansę na naprawę. Ty jesteś Milenka, prawda?
Skinęłam głową.
- Podejdź proszę... No nie bój się, nie gryziemy z dziadkiem przecież.
Mama stanęła pomiędzy nami.
Strona: 2/4
Wszelkie prawa zastrzeżone dla CzytajZaFree | Zobacz opowiadanie na extrastory.czytajzafree.pl
- Wydaje mi się, że najpierw powinniście państwo ze mną porozmawiać, zanim zaczniecie odnawiać
jakiekolwiek kontakty... i to na osobności! - mama powiedziała to podniesionym tonem.
- Oczywiście... jak uważasz Basiu... w żadnym wypadku nie chcemy wnosić zarzewia konfliktu do
tego domu, prawda Bronku? - odwróciła się w kierunku męża.
Ten skinął potakująco głową.
- Dziewczynki, idźcie na podwórko - zarządziła mama.
Wyszłyśmy, ale bez zbędnych słów - wymieniając spojrzenia, wiedziałyśmy już co zrobimy.
Podbiegłyśmy za dom, do ogrodu, gdzie znajdowało się okno kuchenne, które przez większość lata
było uchylone i dzięki temu mogłyśmy słyszeć rozmowę dorosłych. Przykucnęłyśmy za rosnącymi pod
oknem krzakami porzeczek i wsłuchałyśmy się, tak aby nie uronić ani jednego słowa.
- Macie niezły tupet tak sobie tutaj przyjeżdżając bez uprzedzenia i jak gdyby nigdy nic burzyć ład
mojego domu...
- Doprawdy? Uważasz, że masz tutaj porządek? Zresztą, nieważne... nie mamy zamiaru cię atakować,
jednak musisz wiedzieć, że jako dziadkowie bliźniaczek posiadamy pełne prawo aby widywać się z
nimi i mamy zamiar z tego korzystać. Chcemy jak najlepiej dla dziewczynek...
- Tak? Jak najlepiej? A gdzie do cholery byliście przez te wszystkie lata? Jakoś nie pamiętam, aby
którekolwiek z was pomogło mi kiedykolwiek... żeby...
- Dobrze, już dobrze - przerwała jej kobieta - przecież, przyznałam, że popełniliśmy błąd zrywając
więź z wnuczkami. Przepraszamy i chcemy to dziewczynkom wynagrodzić.
- Niby jak? Tym, że wasz drugi syn pisze oszczercze pozwy?
- Oszczercze? Zaprzeczysz, że utrzymywałaś kontakty seksualne z obydwoma moimi synami?
- Ojcem dziewczynek jest Marek!
- Doprawdy? Skąd ta pewność Basiu? Z tego co dowiedziałam się od moich chłopców, w okresie gdy
zaszłaś w ciążę sypiałaś z jednym i drugim. Maciek ma pełne prawo domniemywać...
- A pani to pewnie pod łóżkiem leżała i notowała, który i ile razy, co? - Mama krzyczała nie zważając
na nic - Wynocha! Wynocha mi stąd!
- Wyrzucasz nas? Może jeszcze oblejesz nas wrzątkiem jak...?
- Uspokójcie się - odezwał się mężczyzna, jego głos brzmiał spokojnie i smutno - proszę, obie się
uspokójcie.
Na chwilę zapadła cisza. Marta chwyciła mnie za rękę, jej dłoń była spocona.
- Basiu - podjął dziadek - masz rację, że okazujesz irytację, a ty Karolino, proszę nie prowokuj jej
niepotrzebnie...
Słychać było mruczenie pod nosem starszej pani, jednak nic już nie powiedziała, mama też milczała,
mężczyzna kontynuował.
- Zdajemy sobie w pełni sprawę, że na naszych relacjach ciąży przeszłość i że zarówno ty i my mamy
wobec siebie wiele wyrzutów i zastrzeżeń, jednak nasza wizyta ma właśnie na celu poradzenie sobie
z tym i odszukaniem takiej drogi, która przyniesie największe korzyści dla bliźniaczek. Jeśli dasz nam
szansę na odnowienie więzi postaramy się ją w pełni wykorzystać. Chcemy cię prosić, tak prosić abyś nie odrzucała naszej propozycji i pozwoliła na kontakty z dziewczynkami. Przyjechaliśmy tutaj
niezapowiedziani i to nic dziwnego, że mogłaś poczuć się zaskoczona i niezadowolona. Jednak bardzo
cię proszę, namyśl się, rozważ w spokoju to co powiedziałem, a my wrócimy jutro. Zatrzymaliśmy się
w miasteczku... Uwierz... chcemy dobrze dla bliźniaczek i ciebie...
Mama wciąż milczała. Odezwała się babcia.
- Przepraszam Basiu. Pozwól mi chociaż porozmawiać z wnuczkami...proszę... są takie podobne do
chłopców - rozpłakała się.
- Jutro o szóstej wieczorem, ani minuty wcześniej i niczego nie obiecuję - powiedziała twardo mama.
- Dziękuję - wykrzyknęła babcia głosem wciąż pełnym łez.
- Dziękuję, będziemy tak jak powiedziałaś - spokojnie odpowiedział dziadek.
Słyszałyśmy przesuwanie krzeseł i odgłosy towarzyszące wychodzeniu, jednak nie ruszyłyśmy się i
nie opuściłyśmy naszej kryjówki.
Popatrzyłam na Martę, siedziała przykucnięta z pochyloną głową, a jej twarz ukryła się za zasłoną
Strona: 3/4
Wszelkie prawa zastrzeżone dla CzytajZaFree | Zobacz opowiadanie na extrastory.czytajzafree.pl
włosów. Dotknęłam blizny na policzku.
Co znaczyło niedokończone zdanie o oblewaniu wrzątkiem?
Strona: 4/4
Wszelkie prawa zastrzeżone dla CzytajZaFree | Zobacz opowiadanie na extrastory.czytajzafree.pl