Bajkowa matematyka

Matematyka jest delikatnym kwiatem,
który rośnie nie na każdej glebie
i zakwita nie wiadomo, kiedy i jak.
(Jean Fabre)
„Bajkowa matematyka”
Poradnik dla Rodziców
Miejskie Przedszkole Nr 1 „BAJKA” w Szczytnie
2014r.
„Gdzie jesteś matematyko?”
Kształtowanie pojęć matematycznych jest procesem ciągłym i w głównej
mierze dokonuje się w naturalnych sytuacjach życia codziennego oraz podczas
nadarzających się okazji. Dlatego w każdej sytuacji bawmy się z dzieckiem w
matematykę.
Rzeczywiste uczenie odbywa się
poprzez doświadczenie, które angażuje
umysł i emocje. Samoocena jest
kluczowym aspektem procesu uczenia
się. Podstawą najnowszych koncepcji
uczenia się jest uczenie się w działaniu,
czyli nauka przez gromadzenie
doświadczeń.
„Pieczemy ciasto” – dziecko porównuje kształty produktów, ich wielkości, liczy
ilość dodanych miarek, ustawia zegar i kontroluje upływ czasu.
„Spacer” – dziecko liczy ile kroków zrobi do wytyczonego punktu, liczy ile kroków
zrobi rodzic, ile stóp szerokości ma ścieżka, ile dużych kroków zrobicie do drzewa,
porównujecie kto zrobił więcej, a kto mniej i o ile. Mierzycie czas przebycia
określonej trasy – dziecko samo określa czas startu i dotarcia do mety.
„Porządki w kuchni” – ustawianie naczyń stołowych w kuchni i określanie ich
kolejności: pierwszy stoi kubek, drugi dzbanek, itp. Ustawianie naczyń według
wielkości od najmniejszego do największego i odwrotnie.
„Ukryte figury” – dziecko wyszukuje w domu przedmioty o podanym kształcie.
„Czy znajdziesz” – dziecko wyszukuje podaną przez rodzica liczbę przedmiotów,
np.: przynieś mi osiem spinaczy, itp.
„Kto szybciej” – sprzątnie swoją część pokoju, ubierze się, rozbierze, wejdzie po
schodach, itp.
„Układamy owoce” – dziecko układa na talerzu podaną przez rodzica liczbę
owoców: dwa banany, trzy jabłka, itp.
„Jaka to cyfra” – wskazywanie dziecku i nazywanie cyfr w każdej sytuacji: na
kuchence, na zegarze, na znakach drogowych, w sklepie, w gazecie, na wadze, itp.
„Ułóż jedynkę” – dziecko układa ze sznurowadła, nitki, szalika, wstążki,
klocków, podaną przez rodzica cyfrę.
„Znajdź cyfrę” – w pokoju na karteczkach przylepnych porozmieszczane są
cyfry. Na polecenie dziecko ustawia się przy podanej cyfrze.
„Uzupełnij” - na rolki po papierze toaletowym są naklejone cyfry 0-9. Daj
dziecku słomki i poproś, żeby do każdego kubeczka powstałego z rolki włożyło ich
odpowiednią ilość (zgodnie z cyfrą widniejącą na karteczce).
„Ile usłyszałeś” – rodzic klaszcze w dłonie, a dziecko liczy w pamięci i
pokazuje cyfrę wskazującą ilość uderzeń.
„Ułóż tyle samo” – rodzic układa kilka przedmiotów i prosi dziecko o ułożenie
takiej samej ilości.
„Ile razy” – rodzic wypowiada liczbę, a dziecko tyle razy klaszcze, podskakuje,
uderza w podłogę, kolana, itp.
„Który klocek schowano” – rodzic z dzieckiem układa w szeregu klocki (od 5,
potem zwiększamy trudność i ilość klocków). Dziecko się odwraca, a rodzic chowa
jeden. Dziecko określa, którego z kolei klocka brakuje.
„Podaj liczbę” – rodzic podaje liczbę, np. trzy, a dziecko ma podać kolejną
liczbę.
„Licz dalej” – rodzic podaje liczbę, a dziecko liczy dalej – do ilu potrafi.
„Stań na trzecim schodku” – rodzic podaje schodek, na którym staje dziecko,
liczy schodki posługując się liczebnikami porządkowymi: pierwszy, drugi, trzeci.
„Dopełniamy do 10” – rodzic bierze cztery guziki i prosi dziecko by dobrało
tyle guzików, żeby było razem dziesięć.
Opracowała : Krystyna Materna