pobierz plik

Spis treci
Wstêp
..........................................................................................................
7
1. Niedole 'ycia dworskiego w opisie humanisty
Enei Silvio de Piccolominiego (ok. poowy XV w.)
......................................
2. Odkrycie morskiej drogi do Indii wedug opisu João de Barrosa
3. Hiszpanie w Meksyku
8
..................
11
...........................................................................
14
4. Podbój Peru przez Hiszpanów
................................................................
5. Historia powstania fresków w Kaplicy Sykstyñskiej
6. Erazm z Rotterdamu, Pochwaa gupoty
16
..................................
19
....................................................
23
7. Wizje lepszego wiata – wyspa Utopia i Miasto Soñca
................................
26
..................................
32
.....................................
34
8. Marcin Luter, O »ydach i ich kamstwach (1543 r.)
9. Nicolau Eimeric i Francisco Peña o zadaniach
i metodach postêpowania inkwizycji hiszpañskiej
10. Stosunki religijne we Francji na przeomie XVI i XVII w.
11. Walka o Inflanty w XVI w.
...........................
36
.....................................................................
38
12. Litwa wobec unii z Polskź w XVI w.
.......................................................
13. Lustracje królewszczyzn Prus Królewskich w 1570 r.
41
................................
45
................................................
47
14. Marcin Kromer o ró'nicach spoecznych i religijnych
na ziemiach polskich w II poowie XVI w.
15. Elekcja 1587 r. we wspomnieniach Horacjusza Spannocchiego . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 51
16. Opinie o królu Zygmuncie III Wazie
.......................................................
54
17. Barwny 'ywot „Diaba” Stadnickiego
........................................................
58
18. Dymitriada w opisie chorź'ego Józefa Budziy . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 61
19. Instrukcja poselska z sejmiku województwa krakowskiego
w Proszowicach (1622 r.)
......................................................................
20. Blaski i cienie zotej wolnoci w Rzeczypospolitej XVII w.
64
...........................
68
..................................................
74
..............................................................
77
21. Okupacja Krakowa przez Szwedów w czasie potopu
wedug opisu Wespazjana Kochowskiego
22. Akt konfederacji w Tyszowcach
CYAN MAGENTA YELLOW BLACK
Klio2 str. 5
6
Spis treci
23. Wygnanie arian
.....................................................................................
24. Mowa Jana Kazimierza na sejmie w 1661 r.
............
83
....................................................
86
..................................................................
88
26. Rok 1673 w dziejach Rzeczypospolitej
27. Odsiecz wiedeñska w 1683 r.
81
.............................................
25. Nuncjusz Franciszek Martelli w sprawie abdykacji Jana Kazimierza
79
28. Rozwój filozofii we Francji w XVII w.
91
.....................................................
29. Zarzźdzenia dotyczźce zwalczania epidemii d'umy,
wydane w roku 1665 przez wadze Londynu
.............................................
30. Wolnoci obywatelskie Brytyjczyków w XVII i XVIII w.
31. Finanse pañstwa u schyku panowania Ludwika XIV
99
...............................
103
...............................................
106
.............................................................
109
32. Rozwój owiecenia we Francji w XVIII w.
33. Dzieje Karola XII szwedzkiego
..............................
95
34. Wizyta cara Rosji Piotra I Wielkiego w Pary'u w 1717 r.
...........................
35. Kariera profesora uniwersytetu w XVIII-wiecznej Hiszpanii
.....................
112
115
36. Zwyczaje na dworze sutañskim w Turcji wedug rosyjskiego
dyplomaty Pawa Lewaszowa . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 118
37. Horace Walpole o zdobyciu Kanady przez Wielkź Brytaniê
.......................
38. Konstytucja Stanów Zjednoczonych Ameryki oraz Karta Praw
................
122
124
39. Dlaczego Aleksandra Radiszczewa, autora Podró'y z Petersburga
do Moskwy, skazano na karê mierci?
.....................................................
129
40. Walka stronnictw politycznych w dobie saskiej
.......................................
133
41. Konfederaci barscy w opinii Józefa Wybickiego
.......................................
135
................................................
137
42. Manifesty konfederacji barskiej z 1770 r.
43. Opinia Józefa Wybickiego o wolnych elekcjach i bezkrólewiach (1776 r.)
44. Publicystyka doby Sejmu Wielkiego
...
140
.......................................................
144
45. Korespondencja miêdzy Stanisawem Augustem a Katarzynź II (1792 r.)
....
147
......
150
......................................................................
152
46. Odezwa Jana Henryka Dźbrowskiego i Józefa Wybickiego do rodaków
47. Sprawa polska w 1806 r.
48. Napoleoñskie Wolne Miasto Gdañsk
.....................................................
49. Kajetan Wojciechowski o Polakach w Hiszpanii w 1808 r.
........................
159
.........................................
163
...............................................................................................
166
50. Listy brytyjskiego 'onierza z kampanii 1815 r.
Bibliografia
155
CYAN MAGENTA YELLOW BLACK
Klio2 str. 6
5
Historia powstania fresków w Kaplicy Sykstyńskiej
G. Vasari, Żywot Michała Anioła Buonarrotiego, florentczyka, malarza, rzeźbiarza
i architekta, [w:] tegoż, Żywoty najsławniejszych malarzy, rzeźbiarzy i architektów,
przeł. i oprac. K. Estreicher, PIW, Warszawa 1984, s. 462–465, 470.
Giorgio Vasari (1511–1574) – włoski architekt, rzeźbiarz i malarz, jeden z głównych przedstawicieli manieryzmu; tworzył w Arezzo, Florencji i Rzymie; autor
pierwszej historii sztuki Żywoty najsławniejszych malarzy, rzeźbiarzy i architektów
(1550); malował freski o tematyce religijnej, alegorycznej i historycznej oraz
portrety i obrazy sztalugowe; jako architekt pozostawał pod silnym wpływem
Michała Anioła.
Bramante, przyjaciel i krewny Rafaela i z tego powodu niechętny Michałowi Aniołowi, widząc, że papież [Juliusz II] wielce sobie ceni jego rzeźby, spróbował odwrócić
umysł papieski od wykończenia grobowca. Twierdził, że będzie to zły znak i będzie
się wydawać, jak gdyby papież przyspieszał swą śmierć, budując grobowiec za życia.
Wytłumaczył mu także, że Michał Anioł po powrocie [z Bolonii] powinien malować
sklepienia pałacowej kaplicy zbudowanej przez papieża Sykstusa1 , wuja Juliusza II.
Bramante i rywale Michała Anioła wymyślili to, ażeby go odsunąć od rzeźbienia
(o czym wiedzieli, że był tu doskonały) i doprowadzić go do rozpaczy. Sądzili, że nie
ma doświadczenia w malarstwie freskowym i że gorzej będzie malował niż Rafael.
A także myśleli, że jeżeli podejmie się tej pracy, to znowu w jakiś sposób obrazi
papieża i tak czy inaczej osiągną swój cel i odsuną go.
Kiedy więc Michał Anioł powrócił do Rzymu, papież zdecydowany był nie wykańczać grobowca i polecił mu w zamian dekorację kaplicy. Michał Anioł, chcąc skończyć grobowiec, na wszelki sposób wymawiał się od malowania, gdyż widział w tym
zadanie trudne, zwłaszcza że nie miał doświadczenia w malarstwie freskowym. Zaproponował na swoje miejsce osobę Rafaela. Ale im bardziej się tłumaczył, tym gwałtowniej w żądaniach nastawał papież podmówiony przez zawistnych rywali, zwłaszcza
przez Bramantego. (...) Widząc, że Jego Świątobliwość nie da się przekonać, zgodził
się wreszcie wykonać dzieło. Papież polecił Bramantemu, aby zbudował rusztowanie.
Bramante zrobił je w ten sposób, że wisiało na linach przeciągniętych poprzez
otwory w sklepieniu; kiedy Michał Anioł zobaczył to, zapytał, czy owe dziury będą
zamknięte i w jaki sposób, skoro malowanie zostanie skończone. Ten odpowiedział:
„Będziemy o tym myśleli później, teraz nie ma innej rady”. Michał Anioł spostrzegł,
CYAN
MAGENTA
YELLOW
BLACK
Klio2 str. 19
20
Historia powstania fresków w Kaplicy Sykstyńskiej
że albo Bramante niewiele zna się na rzeczy, albo jest mu nieprzyjazny. Udał się
do papieża i powiedział mu, że rusztowanie nie trzyma się dobrze, a Bramante nie
zna się na tej robocie. Wtedy papież w obecności Bramantego zezwolił Michałowi
Aniołowi wykonać takie rusztowanie, jakie mu odpowiada. Michał Anioł zarządził,
ażeby było zrobione na podstawach niedotykających ścian. Później Bramante i inni
naśladowali takie rusztowania, ułatwiające wykonywanie robót. (...)
Z powodu wielkości przedsięwzięcia Michał Anioł był zmuszony prosić o pomoc
i posłać do Florencji po ludzi, (...) po znajomych malarzy, ażeby mu pomogli w malowaniu freskowym i nauczyli go tej sztuki, w czym niektórzy byli doświadczeni. (...)
Zasadził ich do roboty, a dawszy im wskazówki, polecił malować na próbę. Lecz
zobaczywszy ich prace, dalekie od jego pomysłu i niezadowalające, jednego ranka
zniszczył wszystko, co namalowali, a zamknąwszy się w kaplicy, nie otworzył drzwi
nikomu i nawet do domu ich nie wpuszczał. Trwały im za długo te kpiny, toteż
obrażeni i zirytowani odjechali do Florencji. Michał Anioł dalej sam doprowadził
z wielkim trudem a umiejętnością do szczęśliwego zakończenia robót. Gdy malował,
nie pozwalał nikomu oglądać swej pracy, co gniewało wszystkich.
Zwłaszcza Juliusz II był ciekaw i żywo interesował się, jak dalece dzieło posuwa
się naprzód. Jednego dnia przyszedł obejrzeć malowidło i znalazł drzwi zamknięte.
(...) Doszło do awantury i (...) Michał Anioł miał już wyjechać z Rzymu. Nie chciał
zaś swej roboty pokazać papieżowi i jeszcze powiększać swych kłopotów, gdyż – jak
to sam słyszałem od niego – kiedy już jedna trzecia prac była ukończona, właśnie
powiał północny wiatr i na malowidle zaczęły pokazywać się plamy. (...)
Michał Anioł miał z tego powodu wiele zmartwienia, ale nie chciał tłumaczyć
się i wyjaśniać papieżowi, dlaczego mu ta robota nie wychodzi. Niemniej Jego
Świątobliwość posłał do niego Juliana da Sangallo2 , który wyjaśnił, z czego pochodzą
plamy, zachęcając go, aby dalej malował wprost na tynku, i w jaki sposób może
usunąć wykwity.
Kiedy dzieło doprowadzono do połowy, papież, podtrzymywany przez Michała
Anioła, wszedł po drabinie na rusztowanie i żądał odsłonięcia dzieła. Papież miał
naturę gwałtowną i niecierpliwą i nie mógł zrozumieć, że dzieło aby było doskonałe,
jak wiadomo, musi być wykończone.
Wreszcie cały Rzym zszedł się oglądać freski z papieżem na czele (...). Rafael
z Urbino, zawsze doskonały w naśladowaniu, zobaczywszy malowidło, zmienił swój
styl (...). Wtedy Bramante zaczął tłumaczyć papieżowi, żeby drugą połowę Kaplicy
Sykstyńskiej oddał Rafaelowi do roboty. Skoro Michał Anioł to usłyszał, powiedział
papieżowi bez żadnych względów, co myśli o Bramantem, i wytknął wiele błędów tak
w życiu, jak i w dziełach architektonicznych Bramantego. (...)
Papież, z każdym dniem bardziej ceniąc talent Michała Anioła, rozsądził, że to
on ma skończyć i drugą połowę. W ten sposób Michał Anioł doprowadził do końca
dzieło w ciągu dwudziestu miesięcy sam, nawet bez pomocnika, który by mieszał
farby. Narzekał, że z powodu irytacji papieskich nie mógł skończyć dzieła tak, jak
by tego chciał, bo papież ciągle pospieszał go. Pewnego razu naglony powiedział:
„Wtedy skończę, kiedy zadowolę sam siebie”. – „Ale my chcemy – odrzekł papież –
CYAN
MAGENTA
YELLOW
BLACK
Klio2 str. 20
Historia powstania fresków w Kaplicy Sykstyńskiej
21
ażebyś ty zadowolił nas, zwłaszcza w tym, żeby to było szybko”. I dodał, że jeżeli
malowidła nie zostaną szybko wykonane, zrzuci go z rusztowania. Zatem Michał
Anioł, obawiający się, i nie bez racji, gwałtowności papieża, wykończył szybko to, co
jeszcze brakło malowidłom. (...)
Michał Anioł chciał jeszcze poprawić freski na sucho (...) i chciał niektóre szaty
i tła, i nieba wzmocnić ultramaryną (...). Sam papież, gdy zobaczył, że tego brakuje,
a słysząc wokoło pochwały, chciał, aby Michał Anioł uzupełnił braki. Lecz zbyt dużo
czasu wymagało ponowne stawianie rusztowania i pozostało już tak, jak było. Raz
papież powiedział do Michała Anioła, że kaplica niewzbogacona kolorami i złotem
wyda się uboga, lecz on odrzekł: „Ojcze Święty, w owych czasach ludzie nie stroili
się w złoto, a ci, których maluję, nie byli ludźmi bogatymi, zostali zaś świętymi, gdyż
gardzili bogactwem”.
Za pracę tę otrzymał Michał Anioł w kilku ratach trzy tysiące dukatów, z których na same farby wydał dwa tysiące i pięćset.
Dekoracja kaplicy wykonana była w największym trudzie. Malował na stojąco
z głową przechyloną do tyłu i tak sobie zniszczył oczy, że nie mógł czytać inaczej,
jak trzymając pismo nad głową. Trwało to parę miesięcy. (...) Zdumiewam się, że
Michał Anioł wytrzymał tyle niewygody. Widocznie kierowała nim chęć wykonania
jak najlepiej tego dzieła i nie czuł trudu, i nie zwracał na niewygodę uwagi. (...)
Dowiedziawszy się o odsłonięciu, zbiegli się wszyscy, aby obejrzeć malowidła,
i wszyscy stanęli niemi z zachwytu. Papież z wdzięczności za takie dzieło, chcąc pokazać swój gest, pieniędzmi i bogatymi darami odpłacił się Michałowi Aniołowi. Ten
opowiadał o zaszczytach, jakimi go obdarzał wielki papież, i że okazuje on uznanie
dla jego talentu, i jeśli czasem traktował go bezwzględnie, to potem naprawiał darami
i łaskami. Tak było, gdy Michał Anioł prosił o zgodę na wyjazd do Florencji (...),
potrzebując na ten cel pieniędzy. Papież wtedy zapytał: „Dobrze, a kiedyż będzie
skończona wreszcie ta kaplica?”. – „Jak tylko dam radę, Ojcze Święty”. A papież,
który trzymał w ręku laskę, uderzył nią Michała Anioła, powtarzając: „Dam radę,
dam radę... Już ja to sprawię, że skończysz”.
Gdy tylko Michał Anioł wrócił do domu i przygotowywał się do podróży
do Florencji, papież posłał do niego swego pokojowca (...) i pięćset skudów3 na
przeprosiny (...). A ponieważ Michał Anioł dobrze znał papieża, a także go kochał,
śmiał się, wiedząc, że ostatecznie wszystko obróci się na jego korzyść i użytek i że
papież chce mieć w nim przyjaciela.
1
2
3
Sykstus IV, Francesco della Rovere (1414–1484) – od 1471 r. papież; mecenas literatury i sztuki
(m.in. ufundował Kaplicę Sykstyńską); pontyfikat Sykstusa IV charakteryzował się nepotyzmem i zeświecczeniem Kurii, co prowadziło do konfliktów z państwami włoskimi.
Giuliano da Sangallo, właśc. Giuliano Giamberti (ok. 1445–1516) – jeden z najwybitniejszych
włoskich architektów renesansowych; budowniczy m.in. willi Medyceuszy w Poggio a Caiano,
kościoła Santa Maria delle Carceri w Prato, pałacu Gondi we Florencji, fortyfikacji Arezzo
i Pizy; pod koniec życia kierownik budowy Bazyliki św. Piotra w Rzymie.
Skud – dawna srebrna moneta włoska wielkości talara.
CYAN
MAGENTA
YELLOW
BLACK
Klio2 str. 21
22
Historia powstania fresków w Kaplicy Sykstyńskiej
Ćwiczenia
1. Przedstaw okoliczności, które zadecydowały o tym, Ŝe papieŜ powierzył dekorację Kaplicy
Sykstyńskiej Michałowi Aniołowi.
2. Oceń, czy Michał Anioł był doświadczonym malarzem fresków. Odpowiedź uzasadnij.
3. Wymień kłopoty, które napotykał artysta w trakcie tworzenia dzieła.
4. Omów wzajemne relacje między papieŜem a Michałem Aniołem, między mecenasem
a artystą.
5. Scharakteryzuj postać Juliusza II. Czy wszystkie jego cechy charakteru pasowałyby do
współczesnego papieŜa?
6. Oceń stopień obiektywności źródła. Odpowiedź uzasadnij.
7. Obejrzyj Stworzenie Adama (1508–1512) autorstwa Michała Anioła – fragment fresku
ze sklepienia Kaplicy Sykstyńskiej. Wybitny polski publicysta, historyk sztuki i literatury
Julian Klaczko (1825–1906) wyjaśnił znaczenie gestu Boga w scenie Stworzenie Adama,
przypominając dawny hymn:
Przyjdź, twórczy Duchu,
Tyś BoŜej prawicy palec,
Zapal światło zmysłom.
Czy zgadzasz się z taką interpretacją fresku? Odpowiedź uzasadnij.
8. Na podstawie wiedzy pozaźródłowej wykonaj polecenia:
a) Opracuj krótkie noty biograficzne Donato Bramantego, Rafaela Santi, papieŜa Juliusza II.
b) Przeczytaj powieść Irvinga Stone’a Udręka i ekstaza lub obejrzyj film w reŜyserii Carola
Reeda i oceń, w jakim stopniu wizja zdarzeń zawarta w dziele, z którym się zapoznałeś,
róŜni się od wersji przedstawionej przez Giorgio Vasariego.
CYAN
MAGENTA
YELLOW
BLACK
Klio2 str. 22
16
Opinie o królu Zygmuncie III Wazie
A
Wypowiedź Stanisława „Diabła” Stadnickiego o Zygmuncie III
na zjeździe rokoszan w Lublinie w 1606 r.
Cyt. za: W. Łoziński, Prawem i lewem. Obyczaje na Czerwonej Rusi w pierwszej połowie
XVII wieku, t. 2: Wojny prywatne, Wydawnictwo Literackie, Kraków 1957, s. 282.
Stanisław Stadnicki (1551–1610) – zwany „Diabłem łańcuckim”; uczestnik wojny
z Gdańskiem w 1577 r., Moskwą w 1581 r., rokoszu sandomierskiego (Zebrzydowskiego) 1606–1609 i prywatnych wojen z Korniaktami i Opalińskimi (podczas
jednej z nich poległ); w czasie elekcji 1587 r. zwolennik Maksymiliana Habsburga;
starosta zygwulski.
Powiadaj, kto – (...) co dobrego król uczynił przez te ośmnaście lat, co godnego
posteritatis [dla potomności]? co nawet królewskiego? Naprzód w piłkę grać, druga
alchemią robić, trzecia piece wymyślać, czwarta w saraju mieszkać i tam syna
ćwiczyć, piąta w sodomskim grzechu żyć; przyobiecawszy publice [publicznie] na
sejmie nie pojmować siostry żony swojej, po sejmie uczynił to. (...) Albo król w karty
gra? I powiedzieli mi komornicy jego: Grawa [grywa], skoro stanie od stołu. Otóż
macie wszystkie sprawy stanu królewskiego godne (...). Nie mam go za Pana, bo mi
go prawo mieć nie każe. Możesz to serce szlacheckie przenieść na sobie, aby mu
krzywoprzysięzca i Sodomczyk panował? Niechaj kto chce co czyni, ja się z tym
opowiadam, że króla Zygmunta za pana nie mam i poddaństwo mu wypowiadam!
B
Pacierz rokoszowy do Króla Jegomości Zygmunta III
Cyt. za: Anegdoty, facecje i sensacje obyczajowe XVII i I-ej poł. XVIII wieku,
oprac. Z. Kuchowicz, Wydawnictwo Łódzkie, Łódź 1962, s. 8.
Ojcze nasz, królu polski, który mieszkasz w Warszawie,
U nas w niedobrej sławie
Święć się w Szwecyi imię Twoje,
Gdzie są z dawna Twe pokoje.
Przyjdź do królestwa [twego] szwedzkiego,
CYAN
MAGENTA
YELLOW
BLACK
Klio2 str. 54
Opinie o królu Zygmuncie III Wazie
55
A zaniechaj polskiego i księstwa litewskiego.
Bądź wola Twoja w Wandalech, jako pierwej była,
Gdzieś dobrych śledzi miał obfitość siła.
Chleba naszego powszedniego
Zbawiłeś nas za panowania swego.
Odpuść nam łanowe, poborowe, czopowe,
Bo bardzo już u nas są rzeczy nienowe.
I nie uwódź nas na pokuszenie na wojnę ze Szwedami,
Bo jej dla ciebie doma dosyć mamy.
Ale nas zbaw od wszego złego,
A sam idź prędko do Boga Wszechmogącego,
Albowiem twoja moc nad nami
Lepiej niż radzić o nas z jezuitami,
Amen.
C
Napis na kolumnie Zygmunta III w Warszawie
M. Karpowicz, Sekretne treści warszawskich zabytków, PIW,
Warszawa 1981, s. 14–15.
Miejsce ustawienia kolumny Zygmunta III w Warszawie wskazał nadworny
architekt Władysława IV – Augustyn Locci; wykonawcami byli rzeźbiarze: Constantino Tancalla z Bolonii i Daniel Tym z Gdańska; napisy na czterech tablicach
sporządzono po łacinie.
Tablica zachodnia:
Zygmunt III na mocy wolnych wyborów król Polski, z tytułem dziedziczenia,
następstwa i prawa – król Szwecji, w umiłowaniu pokoju i w sławie pierwszy
pomiędzy królami, w wojnie i zwycięstwach nieustępujący nikomu, wziął do niewoli
wodzów moskiewskich, stolicę i ziemie moskiewskie zdobył, wojska rozgromił,
odzyskał Smoleńsk, złamał pod Chocimiem potęgę turecką, przez czterdzieści cztery lata panował, czterdziesty czwarty z szeregu królów, dorównał w chwale wszystkim (...).
Tablica południowa:
[Dla uczczenia] – chwały i pobożności kolumnę tę Zygmuntowi III wznieść
kazał Władysław IV roku Pańskiego 1643, rodzony i miłujący syn, następca dzięki
elekcji, kolejności i sprzyjającemu szczęściu, pełen wdzięczności w swych pragnieniach, uczuciach i czci, ojcu ojczyzny, rodzicowi najbardziej zasłużonemu, któremu
już sława – trofeum, potomność – wdzięczność, wieczność – pomnik położyła,
ponieważ była [mu to] winna.
Tablica wschodnia:
Tak w niebie, jak i na ziemi król Zygmunt III, znakomity pobożnością i orężem,
słusznie zasłużył na podwójną chwałę: z jednej strony miecz, z drugiej krzyż trzyma
CYAN
MAGENTA
YELLOW
BLACK
Klio2 str. 55
56
Opinie o królu Zygmuncie III Wazie
nie mniej dzielną, jak pobożną dłonią – owym walczył, pod tym znakiem zwyciężył,
pod tymi znakami żył bezpieczny, niezwyciężony, szczęśliwy. Teraz dzięki szczęśliwości, jaką dał ziemi – sławny [a dzięki szczęśliwości, na] jaką w niebie zasłużył –
błogosławiony.
Tablica północna:
Nie błysnęła sława Zygmunta dzięki wzniesionej statui ani górze ociosanej; sam
on dla siebie był górą; nie bierze on blasku od złota ani mocy od spiżu; blask jego był
jaśniejszy od złota a trwalszy od spiżu. Daniel Tym, królewski odlewnik w Warszawie
wykonał roku Pańskiego 1644.
Ćwiczenia
Do źródła A
1.
2.
3.
4.
Opisz, w jaki sposób – zdaniem autora tekstu – Zygmunt III Waza spędzał wolny czas.
Podaj, co się Stadnickiemu podobało, a co nie podobało w postępowaniu króla.
Określ charakter przytoczonej wypowiedzi.
Na podstawie wiedzy pozaźródłowej wykonaj polecenia:
a) Zbierz informacje o małŜeństwach Zygmunta III.
b) Wyjaśnij, jak w prawodawstwie polskim (od XVI w.) rozwiązano problem nieposłuszeństwa szlachty wobec władcy.
c) Zbierz informacje o udziale Stadnickiego w rokoszu. Jaka kara spotkała go za tę
wypowiedź?
Do źródła B
1. Podaj, czego szlachta domagała się od króla.
2. Wyjaśnij, dlaczego literatura rokoszowa przybrała formę pacierza.
3. Na podstawie wiedzy pozaźródłowej wykonaj polecenia:
a) Określ, czym było łanowe, poborowe i czopowe.
b) Omów przyczyny wybuchu, przebieg i skutki rokoszu Zebrzydowskiego.
c) Opisz rozwój wydarzeń podczas drugiego największego buntu szlachty przeciwko
królowi w XVII w.
Do źródła C
1.
2.
3.
4.
Określ, kto był fundatorem pomnika. Jakimi intencjami się kierował?
Wymień i wyjaśnij tytuły, którymi posługiwali się Zygmunt III i Władysław IV.
Przedstaw ocenę rządów Zygmunta III utrwaloną na królewskiej kolumnie.
Na podstawie wiedzy pozaźródłowej ustal, do jakich wydarzeń historycznych nawiązywały
napisy na tablicach.
5. Obejrzyj ilustrację na s. 57 i wykonaj polecenia:
a) Opisz postać władcy – jego strój i trzymane w dłoniach atrybuty.
b) Wyjaśnij symbolikę pozy królewskiej (zob. np. M. Karpowicz, Sekretne treści warszawskich zabytków, PIW, Warszawa 1981, s. 12–15).
CYAN
MAGENTA
YELLOW
BLACK
Klio2 str. 56
Opinie o królu Zygmuncie III Wazie
57
Porównaj źródła A, B i C
1. Scharakteryzuj obraz władcy rozpowszechniony wśród szlachty.
2. Porównaj ocenę monarchy prezentowaną w źródłach. Wyjaśnij, od czego zaleŜała opinia
o królu.
3. Udziel odpowiedzi Stanisławowi Stadnickiemu na jego retoryczne pytanie: „Co dobrego król
uczynił” nie tylko „przez osiemnaście lat”, ale w ciągu całego panowania. Jak oceniłbyś jego
rządy? (Wykorzystaj równieŜ wiedzę pozaźródłową).
CYAN
MAGENTA
YELLOW
BLACK
Klio2 str. 57