III miejsce Paulina Kominiak

Paulina Kominiak
„Deszcz i łza”
Zaczyna się od snu
który rzeźbisz palcami
malujesz oddechem
Zaczyna się od prostego słowa
które odbija się echem
wśród gwiazd
Zaczyna się od uśmiechu
który czyni cię bezbronnym
i zmienia łzy w deszcz
Zaczyna się od białej smugi
którą samolot kreśli między chmurami
i rozcina niebo na pół
Zaczyna się od oddechu
którym malujesz w powietrzu
wodzie i we mgle
Zaczyna się od pocałunku
który zmienia się w obietnicę
i ulatuje z ostatnim tchnieniem.
„Ukryci we mgle”
Nocami widzę ich twarze
Zamyślone wpatrzone w dal
Zagubione we mgle
Ale to nie mnie wyczekują
To nie na mnie patrzą
Ja tylko obserwuję
Tylko patrzę na mundury
...zielone, niebieskie, czarne…
Na czapki leżące między drzewami
Spod ziemi wyrasta bluszcz
Po kolej pęta drzewo za drzewem
Tak wiotkie i delikatne
Powoli zabija wszystko na swej drodze
Wsącza jad
Niezauważalnie
Widzę ich twarze
Stoją na drugim brzegu Styksu
Czekają
Ale nie na mnie
Obserwują
Nie mogę odejść
Nie mogę ich zostawić w zapomnieniu
Nie potrafię
Oni wiedzą
Oni widzą dużo więcej
Zaglądają w głąb serca
Nie chcę ich zostawiać
Nie tutaj
Nie teraz
Nie tak
Widzę błysk w ich oczach
Stoją na drugim brzegu Styksu
Wciąż czekają
Na mnie.