Nieskazitelność jest cechą kobiet

Nieskazitelność jest cechą kobiet
Fragmenty dyskursu wygłoszonego przez Bhagawana Śri Sathya Sai Babę 18 maja 2010 r. w Prasanthi Nilayam
Każdy obawia się Jamy, boga śmierci. Dociera on do każdego zakątka na świecie i zabiera
pierwiastek życia tym, których pobyt na ziemi dobiegł kooca.
Gdy Jama zabrał życie Satjawanowi, mężowi Sawitri, pogrążyła się ona w bólu i prosiła, by
Jama przywrócił mu życie . Mówiła: „Albo zwrócisz życie mojemu mężowi, albo zabierz też moje –
nie mogę żyd bez niego; jesteśmy jednym”. Gdy Jama mimo to chciał odejśd, Sawitri zagrodziła mu
drogę. Jama nie miał wyboru i musiał wysłuchad jej prośby. Zapytał: „Matko, czego chcesz?”.
„Zwród mi męża, gdyż nie mogę żyd bez niego” – odpowiedziała. W koocu Jama uległ jej prośbom i
ożywił Satjawana. Nie tylko przywrócił go do życia, ale zapewnił również wiele dobrodziejstw
obojgu małżonkom, zadowolony z nieskazitelności i determinacji Sawitri. To jej siła niewinności
przywróciła zmarłego męża do życia.
Ćandramati to inna wielka kobieta świętego kraju Indii, która daje światu przykład swojej
świętości. Gdy szła przez las wraz z synem i mężem Hariśczandrą, otoczył ich ogieo, który zagroził
ich życiu. Wtedy Ćandramati zaczęła się modlid: „Jeśli naprawdę jestem nieskazitelna i przez całe
życie trzymam się dharmy, niech ogieo ten zgaśnie”. Ogieo zgasł w mgnieniu oka, a cały las stał się
cichy i spokojny.
Tak wielka jest moc pokuty i czystości cnotliwych kobiet. Ale ona była zawsze skromna i
wyraziła wdzięcznośd Bogu mówiąc: „To dzięki łasce Boga mogłam przestrzegad dharmy czystej
kobiety”. Zawsze towarzyszyła swemu mężowi i nie mogła znieśd nawet chwilowej z nim rozłąki. To
znak cnotliwych kobiet. Mąż i żona powinni żyd razem w harmonii przez całe wspólne życie. (Tu
Bhagawan opowiedział inną historię o królu Hariśczandrze i jego cnotliwej żonie Ćandramati, która
pomimo nieopisanych cierpieo trwała przy cnotach prawdy i prawości i świeciła przykładem
cnotliwego życia.)
W tym kraju Bharatu narodziło się wiele szlachetnych kobiet, jak Damajanti, która mocą
swej czystości spopieliła podłego myśliwego i Sita, która udowodniła swoją czystośd wychodząc bez
szwanku z szalejącego ognia.
Gdy Sita przechodziła próbę ognia, sam bóg ognia objawił się i powiedział do Ramy: „Sita
jest kobietą wielkiej cnoty”. W świętym Bharacie było wiele nieskazitelnych kobiet jak Sita,
Ćandramati, Damajanti i Sawitri. Ludzie obawiają się Jamy, boga śmierci, ale Jama obawia się
cnotliwych kobiet. Tak jak Sawitri ożywiła zmarłego męża mocą swej czystości, tak Sitę
nieskazitelnośd ochroniła przed ogniem. Wszystkie te przykłady czystych kobiet w Indiach tworzą
ideał, że dla kobiety jej mąż jest Bogiem. Ideały stworzone przez takie nieskazitelne istoty czynią z
Indii nauczyciela świata i lidera wszystkich narodów. W jakim kraju, poza Indiami, znajdziecie
przykłady kobiet, które przywracają życie zmarłemu mężowi? Nawet gdy przeszukacie cały świat,
nie znajdziecie takich nieskazitelnych kobiet. Tak wielka jest świętośd Bharatu. To dlatego Bóg
kocha inkarnowad się w Bharacie.
Tak jak kobiety powinny przestrzegad patriwrata-dharmy (dharmy nieskazitelnych kobiet),
tak mężczyźni powinni trzymad się satiwrata-dharmy (dharmy idealnych mężów). Kobieta musi byd
patiwratą (nieskazitelną żoną), a jej mąż powinien byd satiwratą (idealnym mężem). Żona nigdy nie
powinna przeciwstawiad się poleceniom męża, podobnie mąż powinien prowadzid się zgodnie z
oczekiwaniami swej żony i powinien opiekowad się nią z wielką miłością. Niestety, tylko niewielu
mężczyzn przestrzega dziś satiwrata-dharmy, natomiast wiele kobiet trzyma się patiwrata-dharmy.
Bóg jest z nich zadowolony. Gdy jest jednośd między mężem a żoną, mogą razem osiągnąd wszystko
i znaleźd spełnienie w życiu. Draupadi miała pięciu mężów i uważała ich za swoje pięd tchnieo
życiowych. Dzisiejsze kobiety powinny przestrzegad czystości, podobnie jak Sita, Sawitri, Draupadi i
Damajanti. Tylko w świętym kraju Bharatu żyje tak wiele kobiet patiwrata. Nigdzie indziej. Ludzie,
którzy porzucają ten święty kraj i zamieszkują w innych krajach, marnują swoje życie.
Mówicie: moje ciało, moja chusteczka, itd. Ale kim jest ten, co mówi „mój”? To jaźo albo Ja.
Ja to atma. Bez zrozumienia atmy, wszystkie duchowe praktyki, jak jadżnie i jagi nic nie dają.
Mówisz, że to jest moje, a tamto twoje. Jaką korzyśd mogą przynieśd duchowe praktyki, jeśli nie
porzucisz poczucia „moje” i „twoje”? Porzud te ciasne wyobrażenia i zrozum, że ty i ja jesteśmy
jednym.
tłum. Bogusław Posmyk
red. Iza Szaniawska
*Źródło: www.sssbpt.org+