Pobierz - Biblioteka Caecilianum

numer katalogowy: 80/XVI/A/0607/SATB
Ratuj mię, Panie,
bo złych przygód nawałności
psalm LXIX
(data pierwszego wydania: 1580)
muzyka: Mikołaj GOMÓŁKA
(1535? - 1609?)
słowa: Jan KOCHANOWSKI
(1530 - 1584)
Sopran
&c ˙
œ œ
&c ˙
œ œ
Vc ˙
œ œ
˙
Ra - tuj mię,
Alt
Ra - tuj mię,
Tenor
œ.
Bas
Ra - tuj
& œ
5
S
ści
A
& #œ
ści
T
B
V œ
?
ści
œ
ści
œ
œ
œ
Się - ga - ją
œ
œ
œ
Się - ga - ją
œ
œ
œ
Się - ga - ją
œ #œ
œ
Się - ga - ją
œ
#œ
Pa - nie,
bo
złych
œ œ ˙
œ
œ
Pa - nie,
bo
złych
œ œ œ. œ œ
œ œ
J
Ra - tuj mię,
?c ˙
œ œ
Pa - nie,
bo
œ œ
œ ˙
J
Pa - nie,
˙
œ
we
mnie
œ
œ.
œ
˙
we mnie
we mnie
œ
˙
we mnie
2007 © Związek Chórów Kościelnych Caecilianum
Zarząd Główny: ul. Dewajtis 3 , 01-815 Warszawa
tel./fax: (22) 561 01 38 , e-mail: [email protected]
http://www.caecilianum.webd.pl
bo
œ
o
j
œ œ
o
œ
o
-
-
-
œ
o
œ
œ œ œ œ œ.
przy - gód
na - wał - no
przy - gód
na - wał - no
œ
œ #œ
J
œ
œ œ ˙
œ
œ
stat - nich
œ
-
Œ œ œ œ
stat - nich
œ
-
œ
przy - gód
˙
ko
œ
ko
na - wał - no
-
-
œ
ści.
-
w
ko
-
œ.
œ œ
J
-
ko
w
-
œ.
stat - nich
-
U
j
œ œ
stat - nich
j
œ
na - wał - no -
złych przy - gód
œ
-
œ
œ
złych
œ.
œ œ ˙
œ
U
U
ści.
#w
ści.
U
w
ści.
Do uŜytku publicznego.
http://www.biblioteka.caecilianum.webd.pl
psalm LXIX - Mikołaj GOMÓŁKA
PSALM LXIX
Salvum me fac, Deus
1.
Ratuj mię, Panie, bo złych przygód nawałności
Sięgają we mnie ostatnich kości.
2.
Topię się w srogim błocie; powódź mię porwała
I scalonymi wełny zalała.
3.
Oniemiałem juŜ prawie ratunku wołając;
Straciłem oczy w niebo patrzając.
4.
Ledwie tak wiele włosów na głowie najduję,
Jako nieprzyjaciół wiele czuję.
5.
Wzięli moc, którzy trapią nędzną moje duszę;
Nicem nie wydarł, a płacić muszę.
6.
Ty wiesz moje prostotę, wiekuisty BoŜe,
Tobie mój grzech być tajny nie moŜe!
7.
Niechaj się, mocny Panie, za mię nie wstydają,
Którzy na Twoje pomoc czekają.
8.
Prze Cię ja urąganie i sznupki odnoszę,
Prze Cię wstyd wieczny na twarzy noszę.
9.
Bracia się mnie zaprzeli, matki mej synowie,
Ten cudzoziemcem i ów mię zowie;
13.
Jeśli mię w grubym chodząc worze upatrzyli,
Przypowieść ze mnie wnet uczynili.
14.
Mną języka naczosać w bramie posadzonym;
Jam jest wieczorna pieśń opojonym.
15.
W tym frasunku ja przedsię garnę się do Ciebie,
A Ty mię, Panie, przyjmi do siebie!
16.
Wysłuchaj mię podług swej niezmiernej litości
I nieodmiennej swej stateczności!
17.
Wyrwi mię z błot, wybaw' mię z ręku niepoboŜnych,
Nie daj mi tonąć w powódź rzek moŜnych!
18.
Wielkie jest, BoŜe wieczny, miłosierdzie Twoje,
Skłoń ku mnie ucho łaskawe swoje.
19.
Nie kryj twarzy przed sługą swoim, bom okrutnie
Jest utrapiony; usłysz mię chutnie,
20.
Przybądź duszy na ratunk, aby niezmiękczony
Mój nieprzyjaciel był zawstydzony.
21.
Nie jest u Ciebie tajne moje urąganie,
Moje przymówki, me zapałanie.
10.
A ja cierpieć nie mogę, kiedy lud przeklęty
Lekce uwaŜa Twój zakon święty.
22.
Wszytki Ty znasz, którzy mię trapić nie przestają,
11.
A we mnie serce i siły tają.
Twój pośmiech, Twoja wzgarda na mię się wracają,
Mnie serce trapią, mnie zapałają.
23.
A nie był, kogo by mój rzewny płacz rozkwilił,
12.
Nie był, kto by mię słówkiem posilił;
Jeślim płakał, jeślim swe postem dręczył ciało,
Wszytko mi to śmiech u nich jednało.
24.
I owszem, mię źli ludzie Ŝółcią nakarmili
I w upragnieniu octem poili.
-2-
http://www.biblioteka.caecilianum.webd.pl
psalm LXIX - Mikołaj GOMÓŁKA
25.
NiechŜe im teŜ ich pokarm kością w gardle stanie,
A skąd pociechy szukają, Panie,
37.
Niebo, ziemia i morze Temu niech cześć dawa,
I cokolwiek dusz w tym przemieszkawa;
26.
Niechaj smutek odnoszą; zaślepŜe im oczy,
A grzbiety zawŜdy ku ziemi tłoczy!
38.
Bo ten na gród syjoński wspomni w krótkim czesie
27.
A judzkie miasta z rumów wyniesie.
Wylej na nie straszny gniew swej zapalczywości,
Niechaj nie ujdą Twojej srogości!
39.
I będą puste miejsca znowu osadzone,
I dawnym panom zaś przywrócone.
28.
Dwury niech pusto stoją, a pod ich namioty
Niech pająkowe wiszą roboty;
29.
Bo kogoś Ty uderzył, oni dobijają,
A rannym jeszcze ran przyczyniają.
40.
Po nich wdzięczne potomstwo w swej własności siędzie,
U których waŜna cześć Pańska będzie.
30.
Lecz Ty, Panie, złość zawŜdy przykładaj do złości;
Niech nie uznają Twojej litości!
31.
WymaŜ je z ksiąg Ŝywotnych; niechaj zły nie będzie
PołoŜon w jednym z dobrymi rzędzie!
32.
Nad mię człowiek troskliwszy juŜ ani być moŜe,
Przeto Ty mię sam opatrz, mój BoŜe!
32.
A ty więc, moja lutni, pomni chwałę dawać
I Pańską łaskę wiecznie wyznawać!
33.
Co Pan tak wdzięcznie przyjmie, Ŝe nigdy tak drogi
Przed Nim nie będzie wół złotorogi.
34.
Na mię patrząc, ubodzy i ludzie strapieni
Będą na sercach swych ucieszeni.
35.
W Panu trzeba mieć ufność, a Ten nie omyli
I w kaŜdej trwodze duszę posili.
36.
Pańskie ucho otwarte zawŜdy jest ubogim,
Pomni On na swe w więzieniu srogim.
-3-
http://www.biblioteka.caecilianum.webd.pl