(2), -cya (1). - Słownik polszczyzny XVI wieku

Słownik polszczyzny XVI wieku - wersja elektroniczna
hasło: INSTANCYJA (stan na dzień: 14-02-2016)
www.spxvi.edu.pl
strona 1/1
INSTANCYJA (9) sb f
-cia (4), -tia (2), -cyja (2), -cya (1).
Pierwsze a jasne.
sg A instancyją (1). ◊ I instancyją (2). ◊ L instancyjéj (2). ◊ pl A instancyj(e) (2). ◊ L instancyjach
(2); -ach (i), -(a)ch (1).
Sł stp, Cn brak, Linde XVIII w.
1. Prośba za kimś, wstawiennictwo [instantia – ustanie nad kim albo nad czym, ustawiczność, pilność,
usiłowanie, przymuszanie, pobudzanie Mącz 418d; – ustawność, pilność Calep; nacieranie, naleganie ‒
instantia Cn] (3) : stąd pewnie nie prosiliby [ludzie] WKM tak z wielką instancyją aby ta egzekucyja,
z ktorej ten porządek, ktory zginął, wrocić się może, doszła. Diar 68, 72.
instancyja o czym (1): gdy cżytano publice Conſtitucye tego to Bráctwá/ przyſzło do owey gdźie ſię
bráćia obowięzuią/ gdybj [!] tego potrzebá vkázowałá/ żeby ſię nie wſtydźili ſtać v kośćiołá proſząc
Iáłmużny. Gdy iedná zacna oſobá vcżyniłá o tym inſtáncyą/ podobno do kogoś mnieyſzego rzecż
obracáiąc. Kśiążę to zácne [...] rzecże/ Zebym ſię ia tego namniey niewſtydźił/ y owſzem byłoby
lepiey/ bo ią więceybym vprośić mogł/ gdjż [!] bym ſię káżdemu przymowić chćiał y vmiał. WysKaz
41.
2. Ingerencja coraz to ważniejszejszej osoby (2) : my wyznawamy trzy rzecżnie rozeznáne y żywiące
perſony/ ktore máią ſwe właſne ſpráwy. [...] Ale nim przyſthąpiem do Nowego Zakonu/ ieſzcże tu
málucżko záſtánowię ſie/ á ná ony thrzy inſtantie damy odpowiedź. SarnUzn E5v, E6 marg.
3. praw. Roki sądowe, trybunał, sąd nadrzędny (4) : Dowodźił actor Xiądz á tom z tobą był ná kilku
inſtanciach, v tegoſz ſądu/ prżed temże Sędzięm/ gdźieś mię o myto pozywał GórnRozm G3, F2; ná
káżdéy inſtánciiéy/ będźie iureuictus powinien inferowáć malé obtentum, nie czyniąc o to oſobnéy
Aktciiéy. SarnStat 801, 549.
TZ