Prof. dr hab. Henryk Olszewski

HENRYK OLSZEWSKI
(ur. 2 I 1932 r. w Świeciu)
Członek korespondent PAN od 1998 r.
Członek rzeczywisty PAN od 2007 r.
PRAWO
historia ustroju
prawa i idei
e-mail: [email protected]
Szkoła Wyższa Psychologii Społecznej w Warszawie
ul. Chodakowska 19-31, 03-815 Warszawa, tel.: 22 5179600
Działalność naukowa
Pola badawcze: ustrój i prawo w Polsce XVII i XVIII wieku, historia doktryn politycznych i prawnych, historia nauki prawa, myśl polityczna w Niemczech w XIX i XX wieku.
Wykształcenie i stopnie oraz tytuły naukowe
1954 – magister, Wydział Prawa Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza
1959 – doktor, Wydział Prawa Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza
1966 – doktor habilitowany, Wydział Prawa Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza
1976 – profesor nadzwyczajny
1986 – profesor zwyczajny
Zatrudnienie oraz zajmowane stanowiska
1954-1956 – aspirant w Zakładzie Nauk Prawnych PAN
1956-1959 – starszy asystent, Uniwersytet im. Adama Mickiewicza
1959-1966 – adiunkt, Uniwersytet im. Adama Mickiewicza
1967-1976 – docent, Uniwersytet im. Adama Mickiewicza
1976-1986 – profesor nadzwyczajny, Uniwersytet im. Adama Mickiewicza
od 1986 – profesor zwyczajny, kierownik Katedry Historii Doktryn Politycznych i Prawnych Uniwersytet im. Adama Mickiewicza
od 2002 – emerytowany profesor zwyczajny Uniwersytet im. Adama Mickiewicza
1969-1973 – kierownik Katedry Historii Doktryn na UMK w Toruniu
1997-2000 – profesor zwyczajny Uniwersytetu Szczecińskiego
2004-2007 – profesor zwyczajny Uczelni Łazarskiego w Warszawie
od 2008 – profesor zwyczajny na Wydziale Prawa i Nauk Społecznych w Szkole Wyższej Psychologii Społecznej w Warszawie
Najważniejsze książki i artykuły naukowe
Doktryny polityczne i prawne czasów saskich (1697-1740), PWN Warszawa 1961.
Sejm Rzeczypospolitej epoki oligarchii (1652-1763), Wyd. UAM, Poznań 1966.
Historia doktryn politycznych i prawnych, PWN, Warszawa-Poznań 1973 (i dalsze).
Nauka historii w upadku. Historiografia i ideologia historyczna w imperialistycznych Niemczech,
PWN Warszawa-Poznań 1982.
Instytut Zachodni w latach 1944-1994, Wyd. IZ, Poznań 1994.
O skutecznym rad sposobie, KAW, Kraków 1995.
Zwischen Begeisterung und Widerstand. Deutsche Hochschullehrer und der Nationalsozialismus, Wyd. IZ, Poznań 1990.
Słownik twórców idei, Wyd. Pozn., Poznań 1998 (i dalsze).
Sejm w dawnej Rzeczypospolitej. Ustrój i idee, Wyd. Printer, t. 1-2, Poznań 2002.
Zdzisław Kaczmarczyk, 1911-2007, Wyd.UAM, Poznań 2007.
Przynależność do towarzystw naukowych, komitetów redakcyjnych czasopism
oraz inne formy działalności
Członek Prezydium Oddziału (2007-2011); Commission Internationale pour l’Histoire des
Asemblées d’ Etat; Polskie Towarzystwo Historyczne; Polskie Towarzystwo Politologiczne; Członek Instytutu Zachodniego im. Zygmunta Wojciechowskiego; Societas Humboldtiana Polonorum;
Gesellschaft fur Geschichtsdidaktik; Societas Jablonoviana.
Nagrody i odznaczenia
I nagroda Marszałka Sejmu za książkę Sejm Rzeczypospolitej epoki oligarchii (1966), Krzyż
Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (1977), Medal Oswalda Balzera (1982) doktorat h.c. Europejskiego Uniwersytetu Viadrina we Frankfurcie nad Odrą (1999), doktorat h.c. Uniwersytetu
Jagiellońskiego w Krakowie (2010), Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (2012).