PROTOKÓŁ Nr 4/11 - Urząd Gminy Zgierz

PROTOKÓŁ Nr 4/11
Z POSIEDZENIA
KOMISJI ROLNICTWA I OCHRONY ŚRODOWISKA
z dnia 13.04.2011 r. godz. 900
Miejsce obrad: sala konferencyjna Urzędu Gminy Zgierz
W posiedzeniu Komisji uczestniczyło 9 Radnych oraz zaproszeni goście (wg załączonej listy obecności
– Załącznik Nr 1 do Protokółu).
Czas trwania Komisji: 900 - 1230
Sekretarz obrad: Dominika Stolarska
Porządek posiedzenia Komisji Rolnictwa i Ochrony Środowiska:
1. Otwarcie posiedzenia Komisji;
2. Zatwierdzenie porządku;
3. Informacja na temat opłaty adiacenckiej;
4. Rekultywacja terenów poeksploatacyjnych w Gminie;
5. Przyjęcie protokołów z poprzedniego posiedzenia Komisji;
6. Sprawy różne;
7. Zamknięcie posiedzenia Komisji.
DO PUNKTU 1.
Obrady Komisji Rolnictwa i Ochrony Środowiska otworzyła Przewodnicząca Grażyna Ojrzyńska.
DO PUNKTU 2.
Przewodnicząca Komisji odczytała porządek.
Do porządku obrad wprowadzono punkt: projekty uchwał po punkcie 2. porządku obrad. Automatycznie
zmianie uległa numeracja pozostałych punktów.
Porządek obrad po zmianach poddano pod głosowanie.
W głosowaniu udział wzięło 8 osób:
- za głosowało 8 osób,
- głosów przeciwnych i wstrzymujących się nie było.
Porządek został przyjęty.
DO PUNKTU 3.
Zastępca Wójta Marek Kominiak przedstawił projekt uchwały w sprawie zaliczenia ulicy Bolesława
Leśmiana i części ulicy Górzystej w miejscowości Jedlicze B do kategorii dróg gminnych.
Zastępca Wójta powiedział, że 2 lata temu prowadzone było postępowanie w sprawie bezprawnego
zawładnięcia terenu ulicy Leśmiana w Jedliczu B. Sprawa została zgłoszona do Powiatowego Inspektora
Nadzoru Budowlanego. Po około rocznym postępowaniu zostało ono umorzone. Powodem było to, że
część ulicy Leśmiana została zagrodzona przez jednego z mieszkańców, którego posesja jest przyległa
do ulicy. Zostało to zrobione bezprawnie. Zgłoszono to do Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego.
Postępowanie zostało umorzone. Powołano się na przepisy prawa budowlanego, które mówią, że
ogrodzenie od strony dróg publicznych i placów zabaw jest samowolą. Z uwagi na to, że nie jest to
droga publiczna postępowanie zostało umorzone. W celu wszczęcia postępowania należy stworzyć
statut drogi publicznej dla ulicy Leśmiana. Na ostatnim zebraniu sołeckim – wyborczym mieszkańcy
podnosili ten temat. Wnioskowali, aby sprawę kontynuować i zakończyć pozytywnie. W związku z
powyższym przygotowany został projekt ww. uchwały.
Członek Komisji Marek Telenda zapytał, kto jest właścicielem drogi.
Zastępca Wójta Marek Kominiak odpowiedział, że właścicielem drogi jest Gmina. Droga nie ma statusu
drogi publicznej. Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego nie ma podstaw prawnych, aby wydać
nakaz rozbiórki ogrodzenia.
Komisja pozytywnie zaopiniowała projekt uchwały.
W głosowaniu udział wzięło 9 osób:
- za głosowało 9 osób,
- głosów przeciwnych i wstrzymujących się nie było.
DO PUNKTU 4.
Temat dotyczący opłaty adiacenckiej omówiła Kierownik Referatu Geodezji Anna Łopalewska.
Opłata adiacencka to opłata dotycząca właścicieli lub użytkowników wieczystych nieruchomości, których
wartość wzrosła na skutek następujących zdarzeń:
• scalenia nieruchomości,
• podziału nieruchomości,
• budowy urządzeń infrastruktury technicznej z udziałem środków Skarbu Państwa lub jednostek samorządu
terytorialnego.
Opłaty adiacenckie nie obejmują nieruchomości przeznaczonych w miejscowym planie zagospodarowania
przestrzennego na cele rolne lub leśne. Podstawowe regulacje prawne, dotyczące opłat adiacenckich,
zawarte są w ustawie o gospodarce nieruchomościami.
Opłata adiacencka ustalana jest na podstawie decyzji wójta, burmistrza, prezydenta miasta, jak również
przez radę gminy w przypadku uchwał o scalaniu i podziale nieruchomości.
Zgodnie z nowelizacją ustawy o gospodarce nieruchomościami art.98a - opłata adiacencka nie może
przekroczyć 30% wzrostu wartości nieruchomości w odniesieniu do wzrostu wartości nieruchomości
spowodowanej jej podziałem, a w przypadku wzrostu wartości spowodowanej budową urządzeń
infrastruktury technicznej (art.146) - 50% wzrostu tej wartości.
Opłaty adiacenckiej nie należy mylić z tzw. opłatą (rentą) planistyczną, która pobierana jest z zupełnie
innych przyczyn.
Kierownik Referatu Geodezji Anna Łopalewska powiedziała, że w ustawie z dnia 21 sierpnia 1997 r.
o gospodarce nieruchomościami zapisane jest:
Art. 145.
1. Wójt, burmistrz albo prezydent miasta może, w drodze decyzji, ustalić opłatę adiacencką każdorazowo
po stworzeniu warunków do podłączenia nieruchomości do poszczególnych urządzeń infrastruktury
technicznej albo po stworzeniu warunków do korzystania z wybudowanej drogi.
2. Wydanie decyzji o ustaleniu opłaty adiacenckiej może nastąpić w terminie do 3 lat od dnia stworzenia
warunków do podłączenia nieruchomości do poszczególnych urządzeń infrastruktury technicznej
albo od dnia stworzenia warunków do korzystania z wybudowanej drogi, jeżeli w dniu stworzenia
tych warunków obowiązywała uchwała rady gminy, o której mowa w art.146 ust.2. Do ustalenia opłaty
przyjmuje się stawkę procentową określoną w uchwale rady gminy obowiązującą w dniu, w którym
stworzono warunki do podłączenia nieruchomości do poszczególnych urządzeń infrastruktury technicznej
albo w dniu stworzenia warunków do korzystania z wybudowanej drogi.
Art. 146.
1. Ustalenie i wysokość opłaty adiacenckiej zależą od wzrostu wartości nieruchomości spowodowanego
budową urządzeń infrastruktury technicznej.
1a. Ustalenie opłaty adiacenckiej następuje po uzyskaniu opinii rzeczoznawcy majątkowego, określającej
wartości nieruchomości.
2. Wysokość opłaty adiacenckiej wynosi nie więcej niż 50% różnicy między wartością, jaką nieruchomość
miała przed wybudowaniem urządzeń infrastruktury technicznej, a wartością, jaką nieruchomość
ma po ich wybudowaniu. Wysokość stawki procentowej opłaty adiacenckiej ustala rada gminy w
drodze uchwały.
3. Wartość nieruchomości według stanu przed wybudowaniem urządzeń infrastruktury technicznej i po
ich wybudowaniu określa się według cen na dzień wydania decyzji o ustaleniu opłaty adiacenckiej.
Art. 147.
1. Opłata adiacencka może być, na wniosek właściciela nieruchomości, rozłożona na raty roczne płatne
w okresie do 10 lat. Warunki rozłożenia na raty określa się w decyzji o ustaleniu opłaty. Należność
gminy z tego tytułu podlega zabezpieczeniu, w tym przez ustanowienie hipoteki. Decyzja o ustaleniu
opłaty adiacenckiej stanowi podstawę wpisu do Księgi Wieczystej.
2. Raty, o których mowa w ust.1, podlegają oprocentowaniu przy zastosowaniu stopy procentowej równej
stopie redyskonta weksli stosowanej przez Narodowy Bank Polski.
Art. 148.
1. Obowiązek wnoszenia opłaty adiacenckiej powstaje po upływie 14 dni od dnia, w którym decyzja o
ustaleniu opłaty stała się ostateczna. W przypadku rozłożenia opłaty na raty obowiązek ten dotyczy
wpłacenia pierwszej raty.
2. Do skutków zwłoki lub opóźnienia w zapłacie opłaty adiacenckiej stosuje się odpowiednio przepisy
Kodeksu Cywilnego.
3. Wysokość opłaty adiacenckiej, ustalona w decyzji, podlega waloryzacji począwszy od pierwszego
dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym wydana została decyzja, do pierwszego dnia
miesiąca, w którym powstał obowiązek zapłaty.
4. Przy ustaleniu opłaty adiacenckiej, różnicę między wartością, jaką nieruchomość ma po wybudowaniu
urządzeń infrastruktury technicznej, a wartością, jaką miała przed ich wybudowaniem, pomniejsza
się o wartość nakładów poniesionych przez właściciela lub użytkownika wieczystego nieruchomości,
na rzecz budowy poszczególnych urządzeń infrastruktury technicznej.
Art. 98.
1. Działki gruntu wydzielone pod drogi publiczne: gminne, powiatowe, wojewódzkie, krajowe – z nieruchomości,
której podział został dokonany na wniosek właściciela, przechodzą z mocy prawa odpowiednio na
własność gminy, powiatu, województwa lub Skarbu Państwa z dniem, w którym decyzja zatwierdzająca
podział stała się ostateczna albo orzeczenie o podziale prawomocne. Przepis ten stosuje się także
do nieruchomości, której podział został dokonany na wniosek użytkownika wieczystego z tym, że
prawo użytkowania wieczystego działek gruntu wydzielonych pod drogi publiczne wygasa z dniem,
w którym decyzja zatwierdzająca podział stała się ostateczna albo orzeczenie o podziale prawomocne.
Przepis stosuje się odpowiednio przy wydzielaniu działek gruntu pod poszerzenie istniejących dróg
publicznych.
2. Właściwy organ składa wniosek o ujawnienie w księdze wieczystej praw gminy, powiatu, województwa
lub Skarbu Państwa do działek gruntu wydzielonych pod drogi publiczne lub pod poszerzenie
istniejących dróg publicznych. Podstawą wpisu tych praw do księgi wieczystej jest ostateczna decyzja
zatwierdzająca podział.
3. Za działki gruntu, o których mowa w ust.1, przysługuje odszkodowanie w wysokości uzgodnionej
między właścicielem lub użytkownikiem wieczystym a właściwym organem. Przepis art.131 stosuje
się odpowiednio. Jeżeli do takiego uzgodnienia nie dojdzie, na wniosek właściciela lub użytkownika
wieczystego odszkodowanie ustala się i wypłaca według zasad i trybu obowiązujących przy wywłaszczaniu
nieruchomości.
Art. 98a.
1. Jeżeli w wyniku podziału nieruchomości dokonanego na wniosek właściciela lub użytkownika wieczystego,
który wniósł opłaty roczne za cały okres użytkowania tego prawa, wzrośnie jej wartość, wójt, burmistrz
albo prezydent miasta może ustalić, w drodze decyzji, opłatę adiacencką z tego tytułu. Wysokość
stawki procentowej opłaty adiacenckiej ustala rada gminy, w drodze uchwały, w wysokości niewiększej
niż 30% różnicy wartości nieruchomości. Ustalenie opłaty adiacenckiej może nastąpić w terminie 3
lat od dnia, w którym decyzja zatwierdzająca podział nieruchomości stała się ostateczna albo orzeczenie
o podziale stało się prawomocne. Wartość nieruchomości przed podziałem i po podziale określa się
według cen na dzień wydania decyzji o ustaleniu opłaty adiacenckiej.
Stan nieruchomości przed podziałem przyjmuje się na dzień wydania decyzji zatwierdzającej podział
nieruchomości, a stan nieruchomości po podziale przyjmuje się na dzień, w którym decyzja zatwierdzająca
podział nieruchomości stała się ostateczna albo orzeczenie o podziale stało się prawomocne, przy
czym nie uwzględnia się części składowych nieruchomości. Przepisy art.144 ust.2, art.146 ust.1a,
art.147 i art.148 ust.1–3 stosuje się odpowiednio.
1a. Ustalenie opłaty adiacenckiej może nastąpić, jeżeli w dniu, w którym decyzja, zatwierdzająca podział
nieruchomości, stała się ostateczna albo orzeczenie o podziale nieruchomości stało się prawomocne,
obowiązywała uchwała rady gminy, o której mowa w ust.1. Do ustalenia opłaty adiacenckiej przyjmuje
się stawkę procentową obowiązującą w dniu, w którym decyzja zatwierdzająca podział nieruchomości
stała się ostateczna albo orzeczenie o podziale nieruchomości stało się prawomocne.
2. Przepisu ust.1 nie stosuje się przy podziale nieruchomości, dokonywanym niezależnie od ustaleń
planu miejscowego.
3. Jeżeli w wyniku podziału nieruchomości wydzielono działki gruntu pod drogi publiczne lub pod
poszerzenie istniejących dróg publicznych, do określenia wartości nieruchomości, zarówno według
stanu przed podziałem jak i po podziale, powierzchnię nieruchomości pomniejsza się o powierzchnię
działek gruntu wydzielonych pod te drogi lub pod ich poszerzenie.
4. W rozliczeniu opłaty adiacenckiej lub zaległości z tego tytułu, osoba zobowiązana do jej wniesienia
może przenieść na rzecz gminy, za jej zgodą, prawa do działki gruntu wydzielonej w wyniku podziału.
Przepis art. 66 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2005 r. Nr 8,
poz.60, z późn. zm.13) stosuje się odpowiednio. Różnice między wartością działki gruntu wydzielonej
w wyniku podziału, a należnością wynikającą z opłaty adiacenckiej pokrywane są w formie dopłat.
Art. 98b.
1. Właściciele albo użytkownicy wieczyści nieruchomości ukształtowanych w sposób uniemożliwiający
ich racjonalne zagospodarowanie mogą złożyć zgodny wniosek o ich połączenie i ponowny podział
na działki gruntu, jeżeli przysługują im jednorodne prawa do tych nieruchomości. Do wniosku należy
dołączyć, złożone w formie aktu notarialnego, zobowiązanie do dokonania zamiany, o której mowa
w ust.3.
2. W sprawach, o których mowa w ust.1, stosuje się odpowiednio art.93, art.94, art.96, art.97 ust.1–2,
art.98, art.98a oraz art.99.
3. Podziału nieruchomości, o którym mowa w ust. 1, dokonuje się pod warunkiem, że właściciele albo
użytkownicy wieczyści dokonają, w drodze zamiany, wzajemnego przeniesienia praw do części ich
nieruchomości, które weszły w skład nowo wydzielonych działek gruntu. W razie nierównej wartości
zamienianych części nieruchomości stosuje się art.15.
Uchwała Nr XX/169/08 Rady Gminy Zgierz z dnia 21 lutego 2008 r. w sprawie ustalenia stawki procentowej
opłaty adiacenckiej z tytułu wzrostu wartości nieruchomości, związanej z budową urządzeń infrastruktury
technicznej ustala stawki procentowe opłaty adiacenckiej z tytułu wzrostu wartości nieruchomości w
następstwie wybudowania urządzeń infrastruktury technicznej, w procentach różnicy wartości nieruchomości
przed wybudowaniem urządzeń i wartością, jaką nieruchomość ma po ich wybudowaniu, a mianowicie:
1) w wyniku wybudowania urządzeń wodociągowych - w wysokości 30%;
2) w wyniku wybudowania urządzeń kanalizacyjnych - w wysokości 20%;
3) w wyniku wybudowania urządzeń gazowych - w wysokości 30%;
4) w wyniku wybudowania urządzeń elektrycznych - w wysokości 20%;
5) w wyniku wybudowania urządzeń telekomunikacyjnych - w wysokości 20%.
Uchwała Nr XX/170/08 Rady Gminy Zgierz z dnia 21 lutego 2008 r. w sprawie ustalenia stawki procentowej
opłaty adiacenckiej z tytułu wzrostu wartości nieruchomości, związanej z podziałem nieruchomości
ustala stawkę procentową opłaty adiacenckiej z tytułu wzrostu wartości nieruchomości, związanej z
podziałem nieruchomości w wysokości 30%.
Członek Komisji Marek Telenda powiedział, że często jest tak, że osoby posiadające grunty chcą je
podzielić na mniejsze działki. Osoby te płacą podatki. Radny zapytał, czy Wójt Gminy może zwolnić
osobę z opłaty adiacenckiej, a także czy można zmienić stawkę opłaty.
Kierownik Referatu Geodezji Anna Łopalewska odpowiedziała, że nie ma możliwości zwolnienia z opłaty
adiacenckiej. Nie ma również możliwości obniżenia stawki opłaty. Stawka opłaty adiacenckiej musi być
zgodna z zapisami uchwały Rady Gminy.
Opłata adiacencka nie może przekroczyć 30% wzrostu wartości nieruchomości w odniesieniu do wzrostu
wartości nieruchomości spowodowanej jej podziałem.
Zastępca Wójta Gminy Zgierz Marek Kominiak powiedział, że stawkę opłaty adiacenckiej można zmienić
uchwałą Rady Gminy.
Kierownik Referatu Geodezji Anna Łopalewska powiedziała, że opłata adiacencka to jedno, natomiast
renta planistyczna to coś innego.
Renta planistyczna, opłata planistyczna to forma daniny publicznej płaconej jednorazowo przez właściciela
nieruchomości na rzecz gminy.
Kwestię opłaty planistycznej normuje art.36 ust.4 Ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.
Obowiązek zapłaty powstaje, jeżeli wskutek uchwalenia lub zmiany miejscowego planu zagospodarowania
przestrzennego wzrosła wartość objętej nim działki, a właściciel zbywa tę nieruchomość. Gmina może
wystąpić do właściciela o zapłatę renty planistycznej w ciągu 5 kolejnych lat od daty uchwalenia planu
miejscowego. Warto podkreślić, że darowizna nie jest formą zbycia, natomiast aport tak. Wysokość renty
planistycznej jest procentowo określana w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego i nie
może być ona wyższa niż 30%. Wymiar renty w konkretnym przypadku jest później liczony od różnicy
pomiędzy wartością nieruchomości przed wejściem w życie planu, a wartością na dzień zbycia.
Obowiązek zapłaty renty planistycznej jest stwierdzany w drodze decyzji administracyjne po przeprowadzeniu
odrębnego postępowania. Właściciel może także żądać ustalenia wartości renty przed zbyciem swojej
nieruchomości i gmina ma obowiązek mu tę wartość ustalić.
Istotą renty planistycznej jest zrekompensowanie gminom wydatków poniesionych przy uchwalaniu
miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego. Renta ma także stanowić pewną zachętę
dla gmin do wyzbywania się atrakcyjnych (np. rolnie) gruntów i przeznaczania ich pod inwestycje.
Członek Komisji Marek Telenda zapytał, czy uchwałą Rady Gminy można zmniejszyć stawkę opłaty
adiacenckiej.
Przewodnicząca Komisji Grażyna Ojrzyńska powiedziała, że Rada Gminy może podjąć uchwałę dotyczącą
zmniejszenia stawek opłaty adiacenckiej. Być może dzięki temu zwiększyłyby się wpływy do budżetu
z tego tytułu. Obecnie wpływy z tytułu opłaty adiacenckiej są niewielkie.
Członek Komisji Marian Jóźwiak powiedział, że uważa, iż obecna stawka opłaty adiacenckiej jest
niejako hamulcem dla Gminy. Powiedział, że jego zdaniem opłata mogłaby zostać zniesiona. Radny
powiedział, że w Gminie Aleksandrów i Gminie Stryków stawka opłaty adiacenckiej wynosi 0. Na
tamtych terenach prowadzone są inwestycje, dzięki temu dużo większe wpływy do budżetu można
uzyskać z podatków.
Radny uważa, że opłata adiacencka jest hamulcem dla rozwoju gospodarczego Gminy Zgierz.
Przewodnicząca Komisji Grażyna Ojrzyńska zapytała, czy Kierownik Referatu Geodezji mogłaby przedstawić
informacje na temat wysokości opłaty adiacenckiej na terenie innych Gmin.
Kierownik Referatu Geodezji Anna Łopalewska odpowiedziała, że w Gminie Aleksandrów i Gminie
Ozorków nie ma opłaty, w Gminie Stryków z tytułu podziału nieruchomości stawka opłaty wynosi 20%.
Takie były dotychczasowe ustalenia, nie wiadomo, czy nie uległo to zmianie.
Przewodnicząca Komisji Grażyna Ojrzyńska powiedziała, że należy sprawę opłat przedyskutować. Z
jednej strony przy zniesieniu opłaty pozbawia się Gminę dochodów, ale w momencie pojawienia się
inwestorów i rozpoczęcia inwestycji pojawiają się wpływy do budżetu z tytułu podatków.
Zastępca Wójta Marek Kominiak powiedział, że w większości temat dotyczy osób prywatnych. Inwestorów
nie interesuje kwestia dotycząca opłaty adiacenckiej. W większości to osoby prywatne odwołują się do
Samorządowego Kolegium Odwoławczego. SKO zazwyczaj uchyla decyzje, nie ze względów proceduralnych,
ale z uwagi na to, że wnioskodawcy proszą o rozłożenie opłaty na raty.
Kierownik Referatu Geodezji Anna Łopalewska powiedziała, że ustawa o gospodarce nieruchomościami
umożliwia rozłożenie opłaty na raty. Opłata adiacencka, na wniosek właściciela (użytkownika wieczystego),
może zostać rozłożona na raty roczne, płatne w okresie do 10 lat. Warunki rozłożenia na raty powinno
określić się w decyzji o ustanowieniu opłaty, a należność gminy z tego tytułu podlega zabezpieczeniu
przez ustanowienie hipoteki. Podstawą wpisu hipoteki do księgi wieczystej jest decyzja o ustaleniu opłaty
adiacenckiej. Raty podlegają oprocentowaniu przy zastosowaniu stopy procentowej równej stopie
redyskonta weksli stosowanej przez Narodowy Bank Polski.
Członek Komisji Marian Jóźwiak zapytał, czy opłaty adiacenckie się sumują.
Kierownik Referatu Geodezji Anna Łopalewska odpowiedziała, że opłaty adiacenckie płacone są z
różnego rodzaju tytułu i może dojść do tego, że w niektórych przypadkach opłata będzie wnoszona przez
jedną osobę z różnego tytułu.
Zastępca Wójta Marek Kominiak powiedział, że Gmina inwestuje w budowę sieci energetycznej,
wodociągów, ponosi w związku z tym pewne koszty. Mieszkaniec nie musi wówczas inwestować w
sieć mediów różnego rodzaju.
Członek Komisji Marek Telenda powiedział, że z jednej strony zwalnia się osobę z zapłaty 40.000,- zł
podatku, a z drugiej nie chce się zmniejszyć, czy znieść stawki opłaty adiacenckiej. Radny powiedział,
że zaległości podatkowe wynoszą 1.200.000,- zł. Stwierdził, że za taką kwotę można by wykonać
część dróg. Powiedział, że są osoby, którym umarza się zaległości podatkowe i są takie, którym się
nie umarza.
Zastępca Wójta Marek Kominiak poprosił, aby Radny Telenda przedstawił konkretne przykłady.
Przewodnicząca Komisji Grażyna Ojrzyńska powiedziała, że z ust Radnego padły pewne oskarżenia.
Zaproponowała, aby Radny podał konkretne informacje, wówczas Komisja Rewizyjna Rady Gminy
będzie mogła zająć się tematem. Powiedziała, że jeżeli Radny nie dysponuje w chwili obecnej takimi
informacjami, to może przedstawić je na następnym posiedzeniu Komisji.
Członek Komisji Stanisław Dynek powiedział, że w 2008 roku były podejmowane uchwały w sprawie
ustalenia stawki procentowej opłaty adiacenckiej z tytułu wzrostu wartości nieruchomości, związanej z
budową urządzeń infrastruktury technicznej oraz ustalenia stawki procentowej opłaty adiacenckiej z
tytułu wzrostu wartości nieruchomości, związanej z podziałem nieruchomości. Stawki zostały tak naliczone,
aby pokryć koszty związane z wyliczeniem opłaty przez rzeczoznawcę.
Członek Komisji Marian Jóźwiak złożył wniosek, dotyczący zmiany stawki opłaty adiacenckiej z 30%
na 0%.
Przewodnicząca Komisji Grażyna Ojrzyńska poddała wniosek pod głosowanie.
W głosowaniu udział wzięło 8 osób (1 osoba nieobecna):
- 4 osoby głosowały za,
- 4 osoby głosowały przeciw,
- nie było głosów wstrzymujących się.
Przewodnicząca Komisji Grażyna Ojrzyńska złożyła wniosek, aby Komisja Budżetu i Infrastruktury
Gospodarczej zajęła się tematem opłaty adiacenckiej i ewentualnej zmiany stawki.
Wniosek został poddany pod głosowanie.
W głosowaniu udział wzięło 8 osób (1 osoba nieobecna):
- 4 osoby głosowały za,
- 4 osoby wstrzymały się od głosu,
- nie było głosów przeciwnych.
Członek Komisji Marek Telenda złożył wniosek, dotyczący przedstawienia informacji na temat umorzeń
podatkowych z 2010 roku.
Wniosek został poddany pod głosowanie.
W głosowaniu udział wzięło 8 osób (1 osoba nieobecna):
- 4 osoby głosowały za,
- 3 osoby wstrzymały się od głosu,
- 1 osoba była przeciwna.
Zastępca Wójta Marek Kominiak powiedział, że z ust Radnego padły oskarżenia względem Wójta, w
związku z czym prosi o uszczegółowienie wypowiedzi i podanie konkretnych informacji.
Członek Komisji Marek Telenda powiedział, że nie poda danych osobowych, nie wymaga tego również
od Wójta. Wnosi jednak o przedstawienie danych na temat umorzeń podatkowych.
Mieszkanka Gminy Barbara Strzyżewska powiedziała, że opłata adiacencka z tytułu wzrostu wartości
nieruchomości, związanej z podziałem nieruchomości obowiązuje na terenach, dla których został
opracowany plan zagospodarowania.
Pan Janusz Kowiranda powiedział, że obowiązuje również opłata adiacencka z tytułu scalenia gruntów,
powodującego wzrost wartości nieruchomości.
Stwierdził, że rozpoczęcie naliczania opłat adiacenckich powinno być poprzedzone dwoma rodzajami
analiz. Analizą uwarunkowań społeczno-gospodarczych, procesu naliczania opłat adiacenckich i analizą
opłacalności naliczania opłat adiacenckich.
Powiedział, że tematem tym należałoby się również zająć.
Mieszkanka Gminy Barbara Strzyżewska powiedziała, że opłata adiacencka naliczana jest z tytułu
wzrostu wartości nieruchomości. Poinformowała, że to rzeczoznawca określa różnicę.
Członek Komisji Marian Jóźwiak powiedział, że każdy rzeczoznawca może dokonać różnej wyceny.
Mieszkanka Gminy Barbara Strzyżewska powiedziała, że opłaty są zasadne, ale nie zawsze.
Powiedziała, że zdarza się, iż Gmina nalicza opłatę posługując się operatem rzeczoznawcy tam,
gdzie nie ma logicznych podstaw, aby opłatę naliczać. Przykładem może być to, że dowodem na
wzrost wartości nieruchomości jest droga, która przy sporządzaniu planu została wytyczona wyłącznie
na mapie, na papierze. Fizycznie natomiast jej nie ma. Mieszkanka powiedziała, że na takiej podstawie
została jej naliczona opłata. Poinformowała, że w rzeczywistości z działki nie ma wyjazdu. Fizycznie
drogi nie ma, jest to pole. Stwierdziła, że gdyby nie fakt, że posiada nieruchomość obok nie można by
było wyjechać z działki. Gmina natomiast upiera się, że wartość działki wzrosła i naliczona została
opłata w wysokości około 30.000,- zł.
Pan Janusz Kowiranda powiedział, że opłatę można naliczać w terminie do 3 lat od dnia, w którym
decyzja zatwierdzająca podział nieruchomości stała się ostateczna albo orzeczenie lub postanowienie
o podziale stało się prawomocne, od dnia stworzenia warunków do podłączenia nieruchomości do
poszczególnych urządzeń infrastruktury technicznej, od dnia stworzenia warunków do korzystania z
wybudowanej drogi. Powiedział, że z tego co usłyszał, Gmina nie ma podstaw do naliczania opłaty w
tym przypadku.
Przewodnicząca Komisji Grażyna Ojrzyńska powiedziała, że temat zostanie omówiony w sposób bardziej
szczegółowy na Komisji Budżetu i Infrastruktury Gospodarczej.
DO PUNKTU 5.
Temat dotyczący rekultywacji terenów poeksploatacyjnych w Gminie omówił Kierownik Referatu Ochrony
Środowiska Andrzej Gibki.
Powiedział, że Gmina jest właścicielem gruntów, które od 1994 roku zgodnie z decyzją Wojewody
Łódzkiego, a następnie w 2001 roku decyzją Starosty Zgierskiego rekultywowała w obrębie Słowika i
Emilii. Są to tereny poeksploatacyjne, stanowiące własność Gminy Zgierz. Prowadzona była tam rekultywacja
techniczna pyłami iglicowymi z wykorzystaniem podmiotu gospodarczego tj. Zespołu Elektrociepłowni
Łódzkich. Rekultywacja techniczna była prowadzona do 2007 roku, rekultywacja biologiczna została
zakończona w 2008 roku. Powierzchnia zrekultywowanego obszaru wynosi 9 ha 17 arów.
Równolegle Zespół Elektrociepłowni Łódzkich decyzją Starosty Zgierskiego rekultywował tereny będące
wyrobiskami bądź też dzikimi wyrobiskami, stanowiące własność osób prywatnych na terenie Słowika.
Łączna powierzchnia zrekultywowanego terenu wyniosła około 1 ha.
Tereny stanowiące własność prywatną przedsiębiorców, posiadających koncesje na wydobywanie żwiru,
zlokalizowane są w obrębach Leonardowa, Józefowa, Dąbrówki Strumiany, Dąbrówki Wielkiej, Kotowic
oraz na pograniczu Rosanowa i Dąbrówki Wielkiej. Obecnie na terenie Gminy Zgierz jest 19 żwirowni,
kolejne 2 ubiegają się o koncesje na wydobywanie żwiru. Prowadzone jest postępowanie administracyjne
w sprawie uzyskania decyzji środowiskowej.
Przedsiębiorcy posiadający koncesje na wydobywanie żwiru decyzją Starosty Zgierskiego uzyskują
decyzje określającą kierunek rekultywacji w uzgodnieniu z opinią Wójta. Większość żwirowni posiada
decyzję określającą kierunek rekultywacji. Rekultywacje techniczne zostały zakończone w żwirowniach
usytuowanych w obrębie Leonardowa. Żwirownie należą do pana Brynkiewicza bądź też pani Królikowskiej.
Pozostali przedsiębiorcy, którzy posiadają koncesję i eksploatują na chwile obecną nie prowadzą
rekultywacji. Mają możliwość składowania w obrębie eksploatowanego złoża tych odpadów, które mogą
przyjmować w obrębie decyzji wydanej przez Starostę Zgierskiego. Są to odpady typu masy ziemne
pochodzące z nadkładu, odpady budowlane posiadające określoną kategorię i klasyfikację zgodną z
ustawą, określającą klasyfikację odpadów. Dotyczy to między innymi żwirowni w Dąbrówce Strumiany,
Leonardowie i Józefowie.
W chwili obecnej ubiegają się o koncesje na wydobywanie żwiru przedsiębiorcy w obrębie Dąbrówki
Strumiany. Do Urzędu Gminy wpłynął wniosek o koncesje na rozpoznanie złoża przez przedsiębiorcę,
który chce w przyszłości uzyskać koncesje na wydobycie w obrębie Szczawina Kościelnego na powierzchni
około 5 ha.
Przewodnicząca Komisji Grażyna Ojrzyńska zapytała, czy przeprowadzane są kontrole, dotyczące
składowanego materiału.
Kierownik Referatu Ochrony Środowiska Andrzej Gibki odpowiedział, że kontrole przeprowadza Wojewódzki
Inspektorat Ochrony Środowiska, Starosta w obecności właściciela i przedstawiciela Urzędu Gminy.
Następnie sporządzane są protokoły pokontrolne.
Przewodnicząca Komisji Grażyna Ojrzyńska zapytała, czy kierunek rekultywacji biologicznej jest z reguły
rolniczy, czy może jeszcze inny.
Kierownik Referatu Ochrony Środowiska Andrzej Gibki odpowiedział, że rolniczy bądź o charakterze
łąkowo-pastwiskowym. Generalnie wiąże się to z kierunkiem rolniczym.
Przewodnicząca Komisji Grażyna Ojrzyńska zapytała, czy na terenie Gminy są tereny poeksploatacyjne,
które funkcjonują rolniczo.
Kierownik Referatu Ochrony Środowiska Andrzej Gibki odpowiedział, że rekultywacja biologiczna została
zakończona w obrębie Słowika i Emilii. Są to tereny posiadające plan zagospodarowania przestrzennego.
Kierownik Referatu Geodezji Anna Łopalewska powiedziała, że teren, o którym mowa, został wydzierżawiony.
Teren wykorzystywany jest jako pastwisko. Teren wykorzystywany jest w sposób rolniczy.
Kierownik Referatu Ochrony Środowiska Andrzej Gibki powiedział, że większość obszarów, na których
znajdują się wyrobiska poeksploatacyjne na terenie Gminy, posiada decyzje Starosty Zgierskiego na
rekultywację terenów. Są to tereny należące do osób prywatnych
Przewodnicząca Komisji Grażyna Ojrzyńska zapytała, czy prowadzona jest gdzieś rekultywacja techniczna
pyłami dymnicowymi.
Kierownik Referatu Ochrony Środowiska Andrzej Gibki odpowiedział, że nie, rekultywacja techniczna
pyłami dymnicowymi została zakończona. Są przedsiębiorcy, którzy pozyskują tego typu odpad, który
wykorzystywany jest między innymi jako materiał budowlany do produkcji chociażby bloczków betonowych.
Jest to forma zagospodarowania i przekazania zgodnie z obowiązującymi przepisami. Na terenie
Gminy jest przedsiębiorca, który wykorzystuje tego typu materiał do produkcji bloczków betonowych.
Przewodnicząca Komisji Grażyna Ojrzyńska zapytała, jaką powierzchnię zajmują działające żwirownie.
Kierownik Referatu Ochrony Środowiska Andrzej Gibki odpowiedział, że powierzchnia jest bardzo duża.
Jednak, aby podać dokładną wartość liczbową, musiałby zsumować powierzchnie wszystkich żwirowni.
Przewodnicząca Komisji Grażyna Ojrzyńska powiedziała, że żwirownie mają wpływ na zmianę stosunków
wodnych, żyzność przyległych terenów, nie mówiąc o innych różnego rodzaju uciążliwościach.
Stwierdziła, że na terenie Gminy i w okolicach budowane są autostrady, w związku z czym występuje
popyt na surowce ze żwirowni. Zaznaczyła, że Gmina zaczyna tracić na wartości, jeżeli chodzi o aspekt
środowiskowy.
Kierownik Referatu Ochrony Środowiska Andrzej Gibki powiedział, że w rzeczywistości temat żwirowni
związany jest z pogodzeniem interesu prywatnego z interesem publicznym. Budowa jakiejkolwiek
żwirowni wiąże się z problemami dla mieszkańców, związanymi z uciążliwością dotyczącą hałasu,
transportu, niszczenia dróg, całej infrastruktury. Powiedziała, że Marszałek czy Starosta wydając decyzje
nie uwzględnia pewnych spraw. Chodzi o to, że prawo górnicze i geologiczne nie dają możliwości,
aby obowiązki, które stara się nałożyć Gmina na przedsiębiorcę były ujmowane w koncesji. Gmina
negocjuje z przedsiębiorcą i ustala sposób korzystania z dróg na etapie ubiegania się o decyzję o
warunkach zabudowy. Stanowi to integralny element do wydawanej decyzji środowiskowej i decyzji o
warunkach zabudowy.
Obecnie ma miejsce konflikt w Dąbrówce Strumiany, gdzie mają powstać dwie kolejne żwirownie. Jeden
z przedsiębiorców jest na etapie ubiegania się o uzyskanie koncesji od Marszałka, drugi przedsiębiorca
jest na etapie opracowywania raportu oddziaływania przedsięwzięcia na środowisko. Pierwszy z
przedsiębiorców w uzgodnieniu z Gminą i mieszkańcami buduje poprzez grunty prywatne drogę
dojazdową do żwirowni.
Zazwyczaj w przypadku żwirowni chodzi o pogodzenie dwóch sprzecznych interesów.
Członek Komisji Stanisław Dynek poruszył temat dotyczący problemu mieszkanki pani Plewońskiej.
Osoby ze żwirowni od pani Krzewiny jeżdżą ciężkim sprzętem po drodze, która jest w coraz gorszym
stanie, pękają ściany domu.
Powiedział, że mieszkańcy narzekają na właścicieli żwirowni, a bardzo często sprzedają swoje tereny
pod drogę itp. Powinni mieć wówczas pretensje do siebie, a nie innych. Wiadomo, że przy działalności
takiej jak żwirownia używa się ciężkiego sprzętu, ruch pojazdów jest wzmożony.
Kierownik Referatu Ochrony Środowiska Andrzej Gibki powiedział, że pani Krzewina, właścicielka żwirowni,
korzysta z dróg prywatnych, w dwóch miejscach przecina drogę gminną – jest to forma skrzyżowania.
Wykupiła grunty od prywatnych właścicieli postawiła betonowy płot, droga została wyłożona betonową
kostką. Samochody jeżdżą z dużą częstotliwością.
Mieszkanka Gminy Barbara Strzyżewska powiedziała, że pojazdy od pani Krzewiny nie jeżdżą po
ustalonych drogach.
Kierownik Referatu Ochrony Środowiska Andrzej Gibki powiedział, że można zaprosić przedsiębiorcę,
wyjaśnić i ustalić formę korzystania z dróg.
Członek Komisji Marian Jóźwiak powiedział, że wartość gruntów przy żwirowniach spada, zmieniają
się stosunki wodne, żyzność gleb jest coraz słabsza.
Przewodnicząca Komisji Grażyna Ojrzyńska powiedziała, że temat dotyczący żwirowni jest i będzie
problematyczny.
Radna zapytała, czy w Studium były wyznaczone miejsca do eksploatacji. Zapytała, jakie jest w tym
temacie przełożenie na planowanie przestrzenne.
Kierownik Referatu Ochrony Środowiska Andrzej Gibki odpowiedział, że w przypadku kopalni w
Kotowicach i Astachowicach były one ujęte w Studium. Żwirownia pana Mireckiego w Dąbrówce Strumiany
również została ujęta w Studium.
Co do kolejnych powstających żwirowni ustawa o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym nie
zabrania realizacji na gruncie sąsiednim, jeżeli istnieje wyrobisko podobnego przedsięwzięcia. Obecnie
sytuacja taka ma miejsce w Dąbrówce Strumiany.
Kierownik powiedział, że w chwili obecnej nie potrafi udzielić odpowiedzi na pytanie, czy żwirownie w
Leonardowie, powstałe na początku lat 90', były ujęte w Studium.
Mieszkanka Gminy Barbara Strzyżewska powiedziała, że w starym Studium tereny takie jak Leonardów
i Józefów miały być terenami pod zabudowę rezydencjonalną.
Kierownik Referatu Ochrony Środowiska Andrzej Gibki powiedział, że pan Brynkiewicz, pani Królikowska i
pani Krzewina dokonywali na własny koszt zmian w zapisach planów zagospodarowania. Opracowywane
były zmiany w planie, aby żwirownie mogły na tamtym terenie powstać. Koncesje na wydobycie były
wydawane przez Wojewodę z uwagi na duży obszar wydobycia.
Członek Komisji Marian Jóźwiak powiedział, że w przypadku mającej powstać żwirowni w Szczawinie
Kolonii nie ma tzw. dobra sąsiedztwa.
Kierownik Referatu Ochrony Środowiska Andrzej Gibki powiedział, że na terenie występuje wyrobisko.
Jest to dzikie wyrobisko.
Przewodnicząca Komisji Grażyna Ojrzyńska zapytała, czy dzikie wyrobisko może być podstawą do
wydawania koncesji.
Kierownik Referatu Ochrony Środowiska Andrzej Gibki odpowiedział, że tak.
Przewodnicząca Komisji Grażyna Ojrzyńska powiedziała, że w związku z tym należy się odwoływać,
dzikie wyrobisko nie może być podstawą do wydawania koncesji na wydobycie.
Kierownik Referatu Ochrony Środowiska Andrzej Gibki odpowiedział, że dzikie wyrobisko istnieje ponad
20 lat. Przedsiębiorca uzyskał koncesje Marszałka na rozpoznanie niniejszego obszaru górniczego,
aby ubiegać się w późniejszym etapie o koncesję na wydobywanie. W pierwszej kolejności należy
jednak uzyskać decyzję środowiskową, decyzję o warunkach zabudowy. Całe postępowanie administracyjne
może potrwać około 2 lat.
Powiedział, że w czasie kiedy budowana była autostrada A2 przebiegająca przez teren Gminy, pojawił
się przedsiębiorca. Nabył grunt w Wiktorowie, potocznie mówiąc z „dziurą”, wyrobisko, które było
eksploatowane. W krótkim czasie otrzymał koncesję wydaną przez Starostę. Tereny zostały wyeksploatowane
w czasie, kiedy budowana była autostrada. Obecnie decyzją zobowiązany został do rekultywacji terenu.
Stwierdził, że prawodawstwo w kraju musi być spójne z prawodawstwem unijnym.
Mieszkanka Gminy Barbara Strzyżewska powiedziała, że w przypadku żwirowni, które są rekultywowane
pomimo zapisów dotyczących sposobu rekultywacji, są przedsiębiorcy, którzy próbują zrobić coś zupełnie
innego. Na terenie żwirowni pani Królikowskiej miała być prowadzona rekultywacja o charakterze
pastwiskowo-łąkowym, próbowano natomiast prowadzić tam utylizację różnych odpadów. Wszystko to
miało odbywać się pod hasłem rekultywacji.
Kierownik Referatu Ochrony Środowiska Andrzej Gibki poinformował, że prowadzona miała być utylizacja
olejów pochodzenia gastronomicznego.
Mieszkanka Gminy Barbara Strzyżewska powiedziała, że żwirowania znajduje się w sąsiedztwie terenów
zabudowanych. Prowadzone są uciążliwe działania pod hasłem rekultywacji.
Stwierdziła, że należy zwracać uwagę na wszelkie zapisy. Jedno jest zapisane, a w praktyce zdarza
się, że wykonywane jest coś innego, bądź próbuje się wykonać coś innego.
Mieszkanka poruszyła jeszcze jeden temat. Powiedziała, że w przypadku żwirowni Leonardów nr 6,
należącej do pani Królikowskiej, wydobycie odbywało się na głębokości dwudziestu kilku metrów.
Złożono nowy wniosek o wydobycie na głębokości czterdziestu sześciu metrów. Zrozumiałym jest, że
wydobywany piach jest potrzebny, jednak należy mieć na uwadze, że na terenach tych w sąsiedztwie
mieszkają ludzie. Ponadto w Studium były zapisy , że na tym terenie będzie znajdowała się zabudowa
rezydencjonalna.
Stosunki wodne na tym terenie mogą ulec zmianie, mogą ponadto wystąpić ruchy górotwórcze.
Kierownik Referatu Ochrony Środowiska Andrzej Gibki powiedział, że przedsiębiorca w ramach istniejącej
żwirowni wystąpił o zmianę koncesji na wydobywanie na większej głębokości. W pierwszej kolejności
przedsiębiorca musi uzyskać decyzję środowiskową. Postępowanie środowiskowe zostało wszczęte.
Obecnie inwestor po zasięgnięciu opinii RDOŚ i Sanepidu zobowiązany został do sporządzenia raportu.
Do chwili obecnej raport nie został przedłożony. Raport powinien zostać przedłożony Wójtowi, bowiem
to on wydaje decyzję środowiskową w formie obwieszczenia. W formie publicznej zostanie to przekazane
społeczności lokalnej. Wówczas społeczność lokalna będzie miała możliwość wniesienia uwag.
Przewodnicząca Komisji Grażyna Ojrzyńska zaproponowała, aby w czasie, kiedy będzie miało to miejsce,
mieszkańcy stawili się na Komisję i zapoznali Radnych z uwagami.
Kierownik Referatu Ochrony Środowiska Andrzej Gibki powiedział, że stroną w postępowaniu środowiskowym
jest Gmina i przedsiębiorca.
Przewodnicząca Komisji Grażyna Ojrzyńska zaproponowała, aby zapoznać Komisję z raportem, kiedy
zostanie od przedłożony.
Mieszkanka Gminy Barbara Strzyżewska powiedziała, że w wyłożonym do wglądu projekcie Studium
tereny, na których znajdują się żwirownie, tereny przeznaczone do rekultywacji zostały połączone z
terenami produkcyjnymi. Nie ma rozdzielenia samego oznaczenia terenu. Powiedziała, że przedsiębiorcy
mogą wykorzystać ten fakt. W zasadzie przy takim oznaczeniu tereny przeznaczone do rekultywacji
można traktować jak tereny produkcyjne. Powiedziała, że wystąpiono z wnioskami, aby zostało to
rozdzielone. Nie wie, jaka zapadła decyzja.
Radna Halina Szymańska powiedziała, że mieszkańcy z jej terenu otrzymali odpowiedzi na wioski do
Studium. Nie mogą się od nich odwołać. W BOK -u pisma w tej sprawie nie zostały przyjęte.
Mieszkańcy w związku z tym wysłali pismo pocztą.
DO PUNKTU 6.
Za przyjęciem protokołu z poprzedniego posiedzenia Komisji głosowało 9 osób,
- głosów przeciwnych i wstrzymujących się nie było.
Protokół został przyjęty.
Za przyjęciem protokołu z dnia 23 lutego br. głosowało 9 osób,
- głosów przeciwnych i wstrzymujących się nie było.
Protokół został przyjęty.
DO PUNKTU 7.
W sprawach różnych poruszono temat dotyczący przetrzymywania bezpańskich psów w Hotelu dla
Zwierząt i Ptactwa Domowego w Łodzi.
Kierownik Referatu Ochrony Środowiska Andrzej Gibki zapoznał członków Komisji z pismem pana
Longina Siemińskiego prowadzącego działalność pod nazwą Hotel dla Zwierząt i Ptactwa Domowego
(Załącznik Nr 2 do protokołu).
Przewodnicząca Komisji Grażyna Ojrzyńska poinformowała radnych o tematyce poruszanej na
konferencji: „Zadania samorządu w zakresie ochrony zwierząt w świetle obowiązujących przepisów i
proponowanych zmian ustawowych”. Konferencja została zorganizowana w celu zapoznania z
planowanymi zmianami w ustawodawstwie, jednocześnie było to spotkanie z przedstawicielami
organizacji zajmujących się problematyką bezdomnych zwierząt. Prezydent Szczecinka przedstawił
informacje na temat schroniska w swoim mieście, schroniska najlepszego w Polsce. Przedstawiciele
organizacji zajmujących się problematyką bezdomnych zwierząt stwierdzili, że Gminy udają , że nie
ma problemu dotyczącego bezpańskich zwierząt. Padł wniosek aby budować schroniska w ramach
działania międzygminnego. Starosta powiedział, że podejmie działania mające na celu znalezienie
miejsca dla wspólnego schroniska.
Radna stwierdziła, że Komisja Rewizyjna powinna zapoznać się z wynikami kontroli NIK w Hotelu,
powinna wystąpić o udostępnienie materiałów pokontrolnych.
Stwierdziła, że właściciel Hotelu powinien przedstawić dowody na to, że faktycznie zwierzęta z terenu
Gminy zostały zaczipowane i znajdują się na terenie Hotelu.
Powiedziała, że należy prowadzić działania, aby właściciel Hotelu zastosował się do zaleceń NIK.
Członkowie Komisji podjęli decyzję, że na kolejnym posiedzeniu Komisji omawiany będzie temat, dotyczący
zmian w Studium. W związku z ww. odbędzie się wspólne posiedzenie Komisji Rolnictwa i Ochrony
Środowiska oraz Komisji Infrastruktury Społecznej.
DO PUNKTU 8.
W związku z wyczerpaniem tematów obrady Komisji Rolnictwa i Ochrony Środowiska zostały zamknięte.
Sekretarz obrad
Przewodniczący obrad
(-) Dominika Stolarska
(-) Grażyna Ojrzyńska