Wersja PDF

Transkrypt

Wersja PDF

IBM SmartCloud Control Desk
Wersja 7 Wydanie 5.1
Podręcznik instalowania
(Oracle WebLogic Server)
Uwaga
Przed wykorzystaniem tych informacji oraz produktu, którego dotyczą, należy zapoznać się z sekcją “Uwagi” na stronie 239.
Spis treści
Rozdział 1. Przygotowanie do instalacji
1
Przed rozpoczęciem. . . . . . . . . . . . . 1
Programowe sprawdzanie wymagań wstępnych . . . 2
Sprawdzanie dostępności portów . . . . . . . . 7
Dostęp do katalogów systemowych . . . . . . . 8
Wymagania dotyczące komendy tar w systemach AIX i
HP-UX . . . . . . . . . . . . . . . 8
Wymagania dotyczące czcionek w systemie AIX . . . 8
Zwiększanie wielkości plików i liczby deskryptorów w
systemie AIX . . . . . . . . . . . . . 9
Zwiększanie obszaru stronicowania w systemie AIX . . 9
Włączanie asynchronicznego we/wy w systemie AIX
10
Sprawdzanie, czy dostępne są wymagane biblioteki
Linux . . . . . . . . . . . . . . . 11
Konfigurowanie środowiska JRE w systemie Linux . . 11
Ustawianie wartości ulimit . . . . . . . . . 12
Ustawianie wielkości obszaru wymiany . . . . . 12
Ustawianie pamięci współużytkowanej . . . . . 13
Aktywowanie konfiguracji zdalnej . . . . . . . 13
Ustawienia systemowej strategii haseł . . . . . . 14
Tworzenie kopii zapasowej bazy danych mechanizmu
wdrażania . . . . . . . . . . . . . . 15
Określanie wartości nazw hostów . . . . . . . 16
Określanie pełnej nazwy hosta w systemach
Windows . . . . . . . . . . . . . 16
Wymuszanie stosowania alfanumerycznych nazw
hostów w instalatorze oprogramowania pośredniego. 16
Włączanie wyszukiwania pełnotekstowego dla
produktu IBM DB2 . . . . . . . . . . . 16
Starter . . . . . . . . . . . . . . . . 17
Uruchamianie startera. . . . . . . . . . . 17
Rozdział 2. Wdrażanie produktu z
automatycznym konfigurowaniem
oprogramowania pośredniego. . . . . 19
Przegląd planu wdrażania oprogramowania pośredniego w
programie instalacyjnym oprogramowania pośredniego . .
Instalowanie oprogramowania pośredniego za pomocą
programu instalacyjnego oprogramowania pośredniego . .
Dzienniki programu instalacyjnego oprogramowania
pośredniego. . . . . . . . . . . . . .
Skorowidz dzienników programu instalacyjnego
oprogramowania pośredniego . . . . . . .
Konfigurowanie łańcuchów użytkowników i grup
serwera IBM Tivoli Directory Server . . . . . .
Deinstalowanie oprogramowania pośredniego . . . .
Ponowne instalowanie oprogramowania pośredniego z
produktem IBM DB2 . . . . . . . . . . . .
Ręczne konfigurowanie programu WebLogic Server. . .
Tworzenie domeny MAXIMOSERVER . . . . .
Konfigurowanie opcji JMS dla struktury integracji . .
Konfigurowanie JMS dla programu nasłuchującego
wiadomości e-mail w serwerze WebLogic Server . .
Przegląd informacji na temat programu instalacyjnego . .
© Copyright IBM Corp. 2012
19
19
Instalowanie produktu i automatyczne konfigurowanie
oprogramowania pośredniego . . . . . . .
Instalowanie treści opcjonalnej . . . . . . .
Instalowanie opcjonalnych modułów integracji . .
Czynności po instalacji dla wdrożeń na serwerze Oracle
WebLogic Server . . . . . . . . . . . .
Instalowanie plików EAR . . . . . . . . .
Ustawianie nazwy hosta serwera Oracle WebLogic Server
Wdrażanie języków po odroczeniu aktualizacji bazy
danych . . . . . . . . . . . . . . .
Ręczne wdrażanie języków po odroczeniu aktualizacji
bazy danych . . . . . . . . . . . .
. 38
. 43
. 43
. 44
. 45
47
. 47
. 48
Rozdział 3. Wdrażanie produktu z
automatycznym ponownym
wykorzystaniem istniejącego
oprogramowania pośredniego. . . . . 49
Uruchamianie programu instalacyjnego oprogramowania
pośredniego na istniejących serwerach oprogramowania
pośredniego. . . . . . . . . . . . . . .
Konfigurowanie istniejącego produktu DB2 za pomocą
programu instalacyjnego oprogramowania pośredniego .
Ręczne konfigurowanie programu WebLogic Server. . .
Tworzenie domeny MAXIMOSERVER . . . . .
Konfigurowanie opcji JMS dla struktury integracji . .
wiadomości e-mail w serwerze WebLogic Server . .
Przegląd informacji na temat programu instalacyjnego . .
oprogramowania pośredniego . . . . . . . .
Instalowanie treści opcjonalnej . . . . . . . .
Instalowanie opcjonalnych modułów integracji . . .
WebLogic Server . . . . . . . . . . . . .
Instalowanie plików EAR . . . . . . . . . .
danych . . . . . . . . . . . . . . . .
bazy danych . . . . . . . . . . . . .
49
51
52
53
54
55
57
59
64
64
65
66
68
68
69
22
24
29
29
31
31
32
33
34
36
Rozdział 4. Ręczne wdrażanie produktu
z ponownym wykorzystaniem
istniejącego oprogramowania
pośredniego . . . . . . . . . . . . 71
Instalowanie produktu SmartCloud Control Desk z
ręcznym konfigurowaniem oprogramowania pośredniego
Ręczne konfigurowanie bazy danych . . . . .
Ręczne konfigurowanie produktu DB2 9.x . .
Ręczne konfigurowanie produktu Oracle 11g . .
Ręczne konfigurowanie produktu Oracle 10g . .
Ręczne konfigurowanie programu Microsoft SQL
Server . . . . . . . . . . . . .
Ręczne konfigurowanie serwera katalogów . . .
.
.
.
.
.
71
72
72
74
76
. 79
. 81
iii
Ręczne konfigurowanie programu IBM Tivoli
Directory Server . . . . . . . . . . . 82
Ręczne konfigurowanie programu Microsoft Active
Directory . . . . . . . . . . . . . 86
Ręczne konfigurowanie serwera J2EE . . . . . . 89
Ręczne konfigurowanie programu WebLogic Server 89
Instalowanie produktu i ręczne konfigurowanie
oprogramowania pośredniego . . . . . . . . . 94
Instalowanie treści opcjonalnej . . . . . . . . . 99
Instalowanie opcjonalnych modułów integracji . . . . 99
WebLogic Server. . . . . . . . . . . . . 100
Instalowanie plików EAR . . . . . . . . . . 102
Ustawianie nazwy hosta serwera Oracle WebLogic Server 103
danych . . . . . . . . . . . . . . . . 104
bazy danych . . . . . . . . . . . . . 104
Rozdział 5. Instalacja cicha
. . . . . 107
Instalowanie produktu SmartCloud Control Desk w trybie
instalacji cichej . . . . . . . . . . . . . 107
Właściwości instalacji cichej . . . . . . . . . 109
Rozdział 6. Programowe sprawdzanie
pomyślności instalacji . . . . . . . 137
Rozdział 7. Ręczne sprawdzanie
instalacji . . . . . . . . . . . . . 143
Rozdział 8. Instalowanie produktu
Integration Composer . . . . . . . . 145
Integration Composer - przegląd . . . . . . . .
Wymagania sprzętowe i programowe . . . . . . .
Wymagania wstępne instalacji . . . . . . . . .
Wykonywanie instalacji produktu Integration Composer
Instalacja produktu Integration Composer za pomocą
startera . . . . . . . . . . . . . . .
Instalowanie produktu Integration Composer w
systemie operacyjnym UNIX w trybie konsoli . . .
Wykonywanie aktualizacji produktu Integration
Composer . . . . . . . . . . . . . . .
Aktualizowanie produktu Integration Composer za
pomocą startera . . . . . . . . . . . .
Aktualizowanie produktu Integration Composer w
systemie operacyjnym UNIX w trybie konsoli . . .
Potwierdzanie instalacji . . . . . . . . . . .
Zadania do wykonania po instalacji . . . . . . .
Sprawdzanie poprawności ustawień w pliku
fusion.properties w programie Integration Composer.
Zmiana przydziału pamięci w pliku startFusion
(opcjonalnie) . . . . . . . . . . . . .
Zmiana przydzielenia pamięci w pliku
executeMapping (opcjonalnie) . . . . . . .
Deinstalowanie produktu Integration Composer. . . .
Deinstalowanie produktu Integration Composer w
systemach operacyjnych Windows . . . . . .
Deinstalowanie produktu Integration Composer w
systemach operacyjnych UNIX . . . . . . .
iv
145
146
148
149
Rozdział 9. Instalowanie programu
Deployer's Workbench . . . . . . . 163
Rozdział 10. Instalowanie produktu
IBM SmartCloud Control Desk
Everyplace . . . . . . . . . . . . 165
Instalowanie w ramach nowej instalacji produktu . .
Instalowanie w ramach aktualizacji produktu . . .
Instalowanie po zainstalowaniu produktu SmartCloud
Control Desk . . . . . . . . . . . . .
. 165
. 166
. 166
Rozdział 11. Zadania po instalacji . . . 167
Dostęp do dokumentacji produktu . . . . . . .
Początkowa konfiguracja danych . . . . . . .
Logowanie się przy użyciu domyślnego ID
użytkownika . . . . . . . . . . . .
Konfigurowanie SMTP . . . . . . . . .
Tworzenie kodów walut. . . . . . . . .
Tworzenie zestawów pozycji i przedsiębiorstw . .
Tworzenie organizacji . . . . . . . . .
Tworzenie segmentu konta księgi głównej . . .
Zastosowanie zmian w bazie danych . . . . .
Tworzenie konta w księdze głównej . . . . .
Aktualizacja autoryzacji typu segmentu KG . . .
Aktualizacja kont związanych z przedsiębiorstwem
Tworzenie domyślnego ośrodka wprowadzania
danych . . . . . . . . . . . . . .
Tworzenie typów pracy . . . . . . . . .
Tworzenie struktury klasyfikacji zasobów
informatycznych . . . . . . . . . . .
Określanie klas najwyższego poziomu dla zasobów
informatycznych oraz oprogramowania . . . .
Logowanie i wylogowywanie się . . . . . .
Generowanie stron żądań xml . . . . . . . .
Synchronizowanie użytkowników i grup . . . . .
Zasady zabezpieczeń i konfigurowanie zabezpieczeń .
. 167
. 167
.
.
.
.
.
.
.
.
.
167
168
168
169
169
169
170
170
171
171
. 172
. 172
. 173
.
.
.
.
.
173
174
174
175
175
149
Rozdział 12. Skrypty czyszczące
oprogramowanie pośrednie . . . . . 177
151
Korzystanie ze skryptów czyszczenia oprogramowania
pośredniego . . . . . . . . . . . . .
. 177
Rozdział 13. Deinstalowanie produktu
181
153
154
155
157
157
157
159
160
161
161
161
Deinstalowanie automatycznie skonfigurowanego
wdrożenia . . . . . . . . . . . . . . .
Uruchamianie programu deinstalacyjnego dla
oprogramowania pośredniego, które zostało
skonfigurowane automatycznie . . . . . . .
Deinstalowanie wdrożenia skonfigurowanego ręcznie
Uruchamianie programu deinstalacyjnego dla
oprogramowania pośredniego, które zostało
skonfigurowane ręcznie . . . . . . . . . .
Odtwarzanie konfiguracji bazy danych . . . . .
Odtwarzanie serwera bazy danych DB2 . . . .
Odtwarzanie bazy danych Oracle . . . . . .
Odtwarzanie bazy danych Microsoft SQL Server
Deinstalowanie produktu bez programu deinstalacyjnego
Deinstalacyjne narzędzie do odtwarzania programu
IBM SmartCloud Control Desk: Podręcznik instalowania (Oracle WebLogic Server)
182
182
183
183
184
185
185
187
187
188
Korzystanie z deinstalacyjnego narzędzia do
odtwarzania programu . . . . . . .
Ręczne deinstalowanie . . . . . . . .
Usuwanie plików z systemu . . . . .
Dzienniki instalacji rozwiązań procesów .
.
.
.
. 188
. 190
. 190
Rozdział 14. Uruchamianie i
zatrzymywanie oprogramowania
pośredniego . . . . . . . . . . . . 191
Restartowanie oprogramowania pośredniego w systemie
Windows . . . . . . . . . . . . . . . 191
Restartowanie oprogramowania pośredniego w systemie
UNIX . . . . . . . . . . . . . . . . 192
Rozdział 15. Metody instalacji pakietu
rozwiązania dla procesów . . . . . . 193
Operacje cyklu życia oprogramowania . . . . .
Pakiety rozwiązań procesów . . . . . . . .
Typy pakietów . . . . . . . . . . . .
Pakiety agregacji . . . . . . . . . . . .
Wybór programu instalacyjnego rozwiązania dla
procesów . . . . . . . . . . . . . .
Obsługiwane operacje dla programów instalacyjnych
rozwiązania dla procesów . . . . . . . . .
Czynności przed użyciem programów instalacyjnych
rozwiązania dla procesów . . . . . . . . .
Zarządzanie wdrażaniem rozwiązania dla procesów z
administracyjnej stacji roboczej . . . . . . .
Typowa operacja wdrażania . . . . . . . .
Składniki opcjonalne . . . . . . . . . .
Kontrola systemu przed wdrażaniem . . . . . .
Instalowanie menedżerów procesów za pomocą kreatora
instalacji rozwiązania dla procesów . . . . . .
Interfejs wiersza komend klienta instalacji rozwiązania
dla procesów . . . . . . . . . . . . .
Uruchamianie interfejsu CLI klienta instalacji
rozwiązania dla procesów . . . . . . . .
Składnia ogólna . . . . . . . . . .
Parametr action . . . . . . . . . .
Podsumowanie obsługiwanych parametrów . .
Informacje referencyjne dotyczące interfejsu wiersza
komend rozwiązania dla procesów . . . . .
Czynność install - instalowanie pakietu . . .
Czynność modfeatures - modyfikowanie
istniejących składników wdrożonego pakietu .
.
.
.
.
193
194
194
195
. 196
. 196
. 197
.
.
.
.
198
198
199
203
. 205
. 206
.
.
.
.
206
207
207
208
.
.
.
. 211
Rozdział 16. Zagadnienia instalacji
zaawansowanej . . . . . . . . . . 215
Konfigurowanie i zarządzanie produktem Oracle
WebLogic Server. . . . . . . . . . . .
Uruchamianie serwera Oracle WebLogic Server .
Zatrzymywanie serwera Oracle WebLogic Server .
Zmiana parametrów konfiguracji programu
instalacyjnego oprogramowania pośredniego . . .
Zarządzanie plikami EAR . . . . . . . . .
Kompilowanie plików EAR . . . . . . .
Ręczne deinstalowanie aplikacji z serwera Oracle
WebLogic Server. . . . . . . . . . .
Ręczne deinstalowanie aplikacji z serwera Oracle
WebLogic Server. . . . . . . . . .
. 215
. 215
. 215
. 216
. 217
. 217
. 217
. 217
Rozdział 17. Oprogramowanie
pośrednie w systemach Solaris i
HP-UX . . . . . . . . . . . . . . 219
Przygotowanie systemu operacyjnego . . . . . .
Instalowanie oprogramowania pośredniego w systemie
Solaris . . . . . . . . . . . . . . .
HP-UX. . . . . . . . . . . . . . .
Instalowanie komponentów. . . . . . . . . .
Instalowanie produktu DB2 . . . . . . . .
Instalowanie serwera IBM Tivoli Directory Server w
systemie Solaris . . . . . . . . . . . .
219
219
219
220
220
222
Rozdział 18. Tworzenie i odtwarzanie
kopii zapasowych . . . . . . . . . 225
Tworzenie kopii zapasowej administracyjnej stacji
roboczej . . . . . . . . . . . . .
Odtwarzanie administracyjnej stacji roboczej . .
Właściwości instalacji . . . . . . . . .
Aktualizowanie danych środowiska . . . .
.
.
.
.
.
.
.
.
225
226
226
236
Uwagi. . . . . . . . . . . . . . . 239
Znaki towarowe .
. 209
. 209
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
. 241
Indeks . . . . . . . . . . . . . . 243
. 210
Spis treści
v
vi
Tematy w tej sekcji zawierają informacje na temat nośników produktu, czynności przed
instalacją, zawierają ogólne informacje o procedurze instalacji oraz instrukcje korzystania ze
startera SmartCloud Control Desk.
Informacje dotyczące planowania należy wykorzystać, aby zapoznać się z przebiegiem
procesu wdrażania produktu SmartCloud Control Desk zanim te informacje zostaną
wykorzystane w celu przeprowadzenia instalacji.
Przed rozpoczęciem
Przed przystąpieniem do instalowania produktu SmartCloud Control Desk należy wykonać
szereg zadań. W niektórych przypadkach w celu wykonania kroków należy zalogować się
jako użytkownik posiadający uprawnienia administracyjne w systemie Windows albo jako
użytkownik root w systemie UNIX. Niektóre procesy, takie jak programy antywirusowe,
mogą negatywnie wpływać na instalację produktu SmartCloud Control Desk w systemie.
Przed uruchomieniem programu instalacyjnego produktu SmartCloud Control Desk należy
wyłączyć wszelkie procesy niekrytyczne.
Większość zadań dotyczy oprogramowania pośredniego zainstalowanego w systemach UNIX
bez względu na to, czy program instalacyjny oprogramowania pośredniego będzie używany w
celu instalowania i konfigurowania oprogramowania pośredniego produktu SmartCloud
Control Desk. Te zadania należy wykonać na każdym systemie UNIX, który udostępnia
oprogramowanie pośrednie, jakie będzie używane z produktem SmartCloud Control Desk.
Uwaga: Wykonaj kopię obrazu systemu, bazy danych i serwera aplikacji, na których
zamierzasz zainstalować produkt.
Uwaga: IBM® publikuje aktualizacje programu instalacyjnego oprogramowania pośredniego.
Przed użyciem tych aktualizacji należy odwiedzić Portal wsparcia IBM, aby sprawdzić, czy
istnieje zaktualizowana kopia programu instalacyjnego.
Upewnij się, że ilość miejsca na dysku w systemach, na których instalowany jest produkt
SmartCloud Control Desk, jest wystarczająca. Wykorzystanie całego miejsca na dyskach w
systemie, w którym zainstalowany jest produkt SmartCloud Control Desk może spowodować
problemy z działaniem produktu SmartCloud Control Desk.
Pełne nazwy hostów określone w programach instalacyjnych muszą umożliwiać odróżnienie
systemów objętych instalowaniem produktu. Upewnij się, że wszystkie adresy IP
skonfigurowane dla systemów docelowych dla instalacji produktu są dostępne dla komendy
ping z administracyjnej stacji roboczej.
“Sprawdzanie dostępności portów” na stronie 7
Przed użyciem programów instalacyjnych produktu należy się upewnić, że niektóre porty
są dostępne.
“Wymagania dotyczące komendy tar w systemach AIX i HP-UX” na stronie 8
Program instalacyjny oprogramowania pośredniego wymaga rodzimej komendy tar
systemu UNIX oraz wersji komendy tar dla systemu GNU. Rodzimy program
narzędziowy nie obsługuje długich nazw plików, dlatego należy się upewnić, że
zainstalowana jest komenda tar dla GNU w wersji 1.14 lub wyższej. Komenda tar dla
systemu GNU w wersji 1.14 zapewnia, że pliki instalacyjne zostaną wyodrębnione.
1
“Zwiększanie wielkości plików i liczby deskryptorów w systemie AIX” na stronie 9
Aby produkt SmartCloud Control Desk działał prawidłowo, należy zwiększyć domyślną
liczbę dozwolonych deskryptorów plików dla użytkownika root oraz ustawić maksymalną
dozwoloną wielkość pliku na nieograniczoną.
“Zwiększanie obszaru stronicowania w systemie AIX” na stronie 9
Aby pomyślnie zainstalować i uruchomić program SmartCloud Control Desk, należy
zwiększyć domyślny obszar stronicowania dla systemu AIX do co najmniej 4 GB lub do
wartości łącznej ilości pamięci fizycznej systemu (opcja zalecana).
“Włączanie asynchronicznego we/wy w systemie AIX” na stronie 10
Serwer IBM Tivoli Directory Server wymaga włączenia asynchronicznego we/wy w
systemach AIX.
“Sprawdzanie, czy dostępne są wymagane biblioteki Linux” na stronie 11
W celu wdrożenia produktu SmartCloud Control Desk wymagane są niektóre biblioteki
systemu Linux.
“Konfigurowanie środowiska JRE w systemie Linux” na stronie 11
W niektórych sytuacjach program instalacyjny oprogramowania pośredniego nie działa w
systemach Red Hat Enterprise Linux 5 albo innych systemach, na których aktywna jest
funkcja Security-Enhanced Linux (SELinux).
“Ustawianie wartości ulimit” na stronie 12
Niniejsza sekcja zawiera szczegółowe informacje nt. ustawiania w systemie Linux
wartości ulimit, która służy do zdefiniowania systemu użytkownika oraz do przetwarzania
limitów zasobów.
“Ustawianie wielkości obszaru wymiany” na stronie 12
Produkt SmartCloud Control Desk jest aplikacją, która może intensywnie wykorzystywać
zasoby. System należy skonfigurować i dostroić w celu zapewnienia maksymalnej
wydajności. W niniejszej sekcji przedstawione szczegóły ustawiania wielkości obszaru
wymiany używanego w systemach Linux.
“Ustawianie pamięci współużytkowanej” na stronie 13
Niniejsza sekcja zawiera szczegółowe informacje nt. ustawiania minimalnej ilości pamięci
współużytkowanej w systemie Linux.
“Aktywowanie konfiguracji zdalnej” na stronie 13
Program instalacyjny produktu SmartCloud Control Desk może konfigurować
oprogramowanie pośrednie w sposób zdalny. Dla każdego systemu, na którym planowane
jest zainstalowanie oprogramowania pośredniego, należy aktywować protokół zdalnego
dostępu.
“Ustawienia systemowej strategii haseł” na stronie 14
Należy zapoznać się ze strategiami haseł w systemach używanych jako część wdrożenia
produktu SmartCloud Control Desk.
“Tworzenie kopii zapasowej bazy danych mechanizmu wdrażania” na stronie 15
Niniejsze instrukcje dotyczą tworzenia kopii zapasowych bazy danych mechanizmu
wdrażania. Kopie zapasowe umożliwiają odtwarzanie bazy danych do stanu, w jakim była
przed instalacją.
“Programowe sprawdzanie wymagań wstępnych”
Za pomocą programu narzędziowego do sprawdzania wymagań wstępnych można
sprawdzić, czy w systemie spełniono wymagania wstępne programu instalacyjnego. Tego
programu narzędziowego należy użyć przed uruchomieniem programu instalacyjnego
oprogramowania pośredniego oraz programu instalacyjnego produktu.
Programowe sprawdzanie wymagań wstępnych
Za pomocą programu narzędziowego do sprawdzania wymagań wstępnych można sprawdzić,
czy w systemie spełniono wymagania wstępne programu instalacyjnego. Tego programu
narzędziowego należy użyć przed uruchomieniem programu instalacyjnego oprogramowania
pośredniego oraz programu instalacyjnego produktu.
2
O tym zadaniu
Program narzędziowy do sprawdzania wymagań wstępnych sprawdza następujące elementy:
v Wymagania dotyczące systemu operacyjnego, w tym również pakiety poprawek.
v Wymagania sprzętowe, w tym ilość pamięci wewnętrznej i ilość miejsca na dyskach
twardych.
v Dostępność portów.
v Wymagania dotyczące oprogramowania pośredniego, takie jak pakiety oprogramowania,
pliki bibliotek, uprawnienia dot. katalogów, nazwy hostów i miejsca instalacji.
Uwaga: Za pomocą tego programu narzędziowego nie można sprawdzić serwera Oracle
WebLogic Server.
Program narzędziowy do sprawdzania wymagań wstępnych można uruchomić ze startera
instalacji produktu albo z wiersza komend. W przypadku uruchomienia ze startera program
narzędziowy działa w trybie interaktywnym. W przypadku uruchomienia z wiersza komend
program narzędziowy do sprawdzania wymagań wstępnych przyjmuje różne parametry.
Program narzędziowy do sprawdzania wymagań wstępnych należy uruchomić w systemie, na
którym istnieją sprawdzane wymagania wstępne. Za pomocą tego programu narzędziowego
nie można sprawdzać parametrów wstępnych w systemie zdalnym.
Tabela 1. Parametry umożliwiające sprawdzenie systemu
Parametry
Szczegóły
-component
Określa typ sprawdzanego komponentu. Dla programu narzędziowym do sprawdzania
wymagań wstępnych należy określić co najmniej jeden komponent.
dbserver
Parametr dbserver powoduje, że program narzędziowy do sprawdzania wymagań
wstępnych sprawdza wymagania wstępne dotyczące DB2.
dirserver
Parametr dirserver powoduje, że program narzędziowy do sprawdzania wymagań
wstępnych sprawdza wymagania wstępne dotyczące IBM Tivoli Directory Server.
bsi
Parametr bsi powoduje, że program narzędziowy do sprawdzania wymagań wstępnych
sprawdza wymagania wstępne wymagane przez program instalacyjny produktu.
Program narzędziowy do sprawdzania wymagań wstępnych należy uruchomić z
parametrem bsi na administracyjnej stacji roboczej.
Przykład składni:
tpae_req_check.bat -component bsi
Jeśli nie użyto parametru -component, wówczas w czasie stosowania programu
narzędziowego pojawi się zachęta do określania komponentów.
Można określić wiele komponentów, a ich nazwy należy rozdzielać przecinkami.
3
Tabela 1. Parametry umożliwiające sprawdzenie systemu (kontynuacja)
Parametry
Szczegóły
-input
Program narzędziowy do sprawdzania wymagań wstępnych może zaakceptować plik
właściwości jako dane wejściowe. Program narzędziowy sprawdza wartości właściwości
znalezione w tym pliku.
Na przykład: parametr domyślnego portu serwera DB2 to DB2_SERVER_PORT=50000.
Program narzędziowy do sprawdzania wymagań wstępnych sprawdza, czy ten port jest
dostępny na hoście serwera DB2.
Domyślnym plikiem wejściowym właściwości jest tpae.properties - plik ten znajduje się na
nośniku oprogramowania pośredniego w katalogu SystemRequirements. W katalogu
SystemRequirements\sample_property_files istnieje również kilka przykładowych
plików właściwości. Te przykładowe pliki właściwości zawierają niestandardowe wartości
zdefiniowane dla konkretnych systemów operacyjnych. Użytkownik może kopiować te pliki
właściwości na system i modyfikować je, albo tworzyć własne, przed uruchomieniem
programu narzędziowego do sprawdzania wymagań wstępnych.
Przykład składni:
tpae_req_check.bat -component dbserver -input
ścieżka do pliku właściwości
Jeśli podczas uruchamiania programu narzędziowego do sprawdzania właściwości nie
zostanie użyty parametr input, wówczas ten program narzędziowy zostanie uruchomiony w
trybie interaktywnym. W takim przypadku program narzędziowy będzie wyświetlał
zapytania dotyczące poszczególnych wartości.
-mode
Program narzędziowy do sprawdzania wymagań wstępnych może działać w trybie cichym
lub trybie interaktywnym.
tryb interaktywny
Domyślnie program narzędziowy do sprawdzania wymagań wstępnych jest
uruchamiany w trybie interaktywnym. Jeśli nie zostanie podany parametr -mode,
wówczas program narzędziowy zostanie domyślnie uruchomiony w trybie
interaktywnym. W przypadku uruchomienia ze startera program narzędziowy działa w
trybie interaktywnym.
tryb cichy
W przypadku zastosowania kwalifikatora silent można również użyć parametru input
i wprowadzić plik właściwości. Jeśli plik właściwości nie zostanie wprowadzony,
wówczas zostaną zastosowane domyślne wartości właściwości. W celu wyświetlenia
wyników dane wyjściowe należy skierować do pliku.
Przykład składni:
tpae_req_check.bat
-component dbserver
-mode silent
-input ścieżka do pliku właściwości > prereqresults.log
4
Tabela 1. Parametry umożliwiające sprawdzenie systemu (kontynuacja)
Parametry
Szczegóły
-lang
Parametr stosowany w celu określenia ustawień narodowych sprawdzanego systemu.
Przykład składni:
tpae_req_check.bat
-component dbserver
-lang en
Wyniki zostaną wygenerowane w języku zgodnym z ustawieniami narodowymi.
Ten parametr jest opcjonalny.
Domyślnie wykorzystywany język ustawiony w ustawieniach narodowych systemu. Jeśli nie
zostanie znaleziony pakunek źródłowy dla ustawień narodowych systemu lub język ustawień
narodowych systemu nie jest obsługiwany, wówczas komunikaty będą wyświetlane w języku
angielskim.
-trace
Parametr używany w celu określenia instrukcji śledzenia danych wyjściowych podczas
działania programu narzędziowego.
None
Wybranie tego kwalifikatora powoduje, że podczas działania programu narzędziowego
informacje o śledzeniu nie są generowane.
Verbose
informacje o śledzeniu są generowane w postaci szczegółowej.
Normal
informacje o śledzeniu są generowane w postaci domyślnej.
Przykład składni:
tpae_req_check.bat
-component dbserver
-trace None
Procedura
1. Zaloguj się do systemu, który sprawdzasz pod względem wymagań wstępnych,
wprowadzając identyfikator użytkownika, który ma uprawnienia do uruchamiania
skryptów w systemie. Upewnij się, że nośnik instalacyjny oprogramowania pośredniego
został podłączony lub że jest w inny sposób dostępny dla systemu. Poniższa przykładowa
procedura wykorzystuje wartości znalezione w domyślnym pliku tpae.properties w celu
sprawdzenia, czy system może udostępniać bazę danych DB2 dla wdrożenia produktu
SmartCloud Control Desk.
2. Otwórz okno wiersza komend i przejdź do katalogu SystemRequirements na nośniku
instalacyjnym oprogramowania pośredniego.
3. Uruchom program narzędziowy do sprawdzania wymagań wstępnych. Określ sprawdzany
komponent i plik właściwości, który zostanie wykorzystany.
tpae_req_check.bat
-component dbserver
-input d:\SystemRequirements\tpae.properties
W tym przykładzie plik tpae.properties znajduje się w tym samym katalogu, co skrypt
tpae_req_check.bat.
5
Wyniki
Gdy program narzędziowy do sprawdzania wymagań wstępnych pomyślnie zakończy
działanie, wyniki zostaną wyświetlone na ekranie.
CTGIN8117I : Uruchomiono program narzędziowy Tivoli Pre-requisite Scanner.
CTGIN8118I : Program narzędziowy Tivoli Pre-requisite Scanner zakończył pracę z kodem powrotu
IBM Prerequisite Scanner
Wersja : 1.0.34
Kompilacja
: 20101109
Nazwa SO : Microsoft Windows Server 2003, Enterprise Edition Service Pack 2
Nazwa użytkownika: Administrator
Inf. o komputerze
Nazwa komputera : MYMACHINE
Nr seryjny: KKKKKK0
Nr seryjny SO
: 66666-666-6666666-66666
PAE [nie zdefiniowano] [wersja 07500000]:
Właściw.
Wynik
Stwierdz.
========
====== =====
os.totalPhysicalMemory
PASS
2.00GB
network.hasFQDN
FAIL
False
Disk#1 (C:\ibm\tivoli\mwi\workspace)
PASS
27.99GB
Disk#2 (C:\Temp\1)
PASS
27.99GB
Disk#3 (C:\Temp\1)
PASS
27.99GB
network.availablePorts.db2
PASS
135,445,1025,2967,3389,5800,5900,139
network.availablePorts.ctginst
PASS
135,445,1025,2967,3389,5800,5900,139
Disk#4 (C:\Program Files\IBM\SQLLIB)
PASS
27.99GB
WSZYSTKIE KOMPONENTY :
Właściw.
Wynik
========
======
C:
PASS
Oczek...
===...
1.90GB
True
300MB
1000MB
250MB
50000
50005
1.40GB
Stwierdz. Oczek...
=====
===...
27.99GB
2.91GB
Ogólny wynik działania programu Prereq Scanner: FAIL
prereq_checker.bat 1
Te wartości można również przekierować do pliku w komendzie uruchamianej z wiersza
komend.
Jeśli którykolwiek z kroków sprawdzania zgłosi błąd, wówczas należy rozwiązać problem i
ponownie uruchomić program narzędziowy do sprawdzania poprawności przed
zainstalowaniem komponentów SmartCloud Control Desk.
Tabela 2 zawiera listę sprawdzanych właściwości. Tę listę należy wykorzystać w celu
przeanalizowania wyników działania programu narzędziowego do sprawdzania wymagań
wstępnych.
Tabela 2. Właściwości programu narzędziowego do sprawdzania wymagań wstępnych
Właściwość
Opis
CpuArchitecture
Sprawdza, czy architektura komputera jest obsługiwana.
disk(rw permissions)
Sprawdza uprawnienia do odczytu/zapisu dotyczące wymaganych katalogów.
network.availablePorts.*
Sprawdza, czy dostępne są wymagane porty.
Przykładowa instrukcja sprawdza, czy port wymagany przez bazę danych DB2 jest
dostępny.
network.availablePorts.db2inst=50000
network.dns
Sprawdza, czy istnieje wpis DNS dla systemu na serwerze DNS.
network.fqdn
Sprawdza, czy nazwa hosta systemu jest pełna.
6
Tabela 2. Właściwości programu narzędziowego do sprawdzania wymagań wstępnych (kontynuacja)
Właściwość
Opis
os.architecture
Sprawdza, czy architektura systemu operacyjnego jest obsługiwana.
os.dir.tmp/home
Sprawdza wymagane uprawnienia dostępu do katalogów systemu.
os.FreePagingSpace
Sprawdza, czy w systemie dostępny jest wolny obszar stronicowania wystarczającej
wielkości.
os.iodevicestatus
Sprawdza status systemowych urządzeń we/wy.
os.lib.ksh
Sprawdza bibliotekę ksh.
os.lib.libstdc++.so.5
Sprawdza, czy wstępnie wymagana biblioteka jest dostępna w systemie.
os.lib.xlC.rte=xlC.rte.9.0.0.8+
Sprawdza, czy wstępnie wymagana biblioteka jest dostępna w systemie.
os.mountcheck
Sprawdza, czy w systemie plików istnieje nosuid.
os.package.rpm
Sprawdza, czy wstępnie wymagane pakiety są dostępne w systemie.
os.RAMSize
Zgłasza ilość pamięci RAM w systemie.
os.SELinux
Sprawdza, czy aktywna jest usługa selinux.
os.servicePack
Sprawdza, czy w systemie zostały zainstalowane wymagane pakiety serwisowe.
os.shell.default
Określa domyślną powłokę dla użytkowników.
os.space.*
Określa dostępność miejsca na dysku dla różnych systemów plików.
Poniższy przykład przedstawia kontrolę zrealizowaną dla obszaru roboczego programu
instalacyjnego oprogramowania pośredniego.
os.space.root=[dir:root=/root/ibm/tivoli/mwi/workspace,unit:MB]300
os.totalPhysicalMemory
Zgłasza ilość fizycznej pamięci RAM dostępnej dla systemu operacyjnego.
os.ulimit
Określa ograniczenia dotyczące użytkownika, jakie zostały skonfigurowane w systemie.
os.Version
Zgłasza typ i wersję systemu operacyjnego.
Sprawdzanie dostępności portów
Przed użyciem programów instalacyjnych produktu należy się upewnić, że niektóre porty są
dostępne.
O tym zadaniu
Należy sprawdzić, czy porty są używane oraz czy akceptują połączenia dla systemu, który
będzie używany w celu udostępniania oprogramowania pośredniego.
Na przykład: port 50000 musi być dostępny dla DB2.
Port 7001 musi być dostępny dla Oracle WebLogic Server.
Jeśli planowane jest korzystanie z tych portów domyślnych, wówczas - przed uruchomieniem
programów instalacyjnych - należy się upewnić, że port nie został już przypisany.
W celu sprawdzenia dostępności portu można użyć programu narzędziowego do sprawdzania
wymagań wstępnych albo można sprawdzić dostępność ręcznie.
Procedura
1. Otwórz odpowiedni port, sprawdzając program narzędziowy w systemie hosta. Jeśli
serwer jest dostępny, sprawdź reguły firewalla dla systemu.
7
2. Sprawdź dostępność portów wymaganych przez produkt SmartCloud Control Desk. Jeśli
okaże się, że port jest już przypisany, w zachęcie z programu instalacyjnego
oprogramowania pośredniego wybierz inną wartość.
“Programowe sprawdzanie wymagań wstępnych” na stronie 2
Za pomocą programu narzędziowego do sprawdzania wymagań wstępnych można
sprawdzić, czy w systemie spełniono wymagania wstępne programu instalacyjnego. Tego
programu narzędziowego należy użyć przed uruchomieniem programu instalacyjnego
oprogramowania pośredniego oraz programu instalacyjnego produktu.
Dostęp do katalogów systemowych
Przed użyciem programów instalacyjnych produktu należy przypisać uprawnienia dostępu do
odpowiednich katalogów.
Zanim rozpoczniesz
Przed użyciem programów instalacyjnych produktu, należy przypisać uprawnienia dostępu do
katalogów /tmp i /home w systemach Linux.
O tym zadaniu
Użytkownik, który uruchamia programy instalacyjne produktu, wymaga uprawnień do
odczytu, zapisu i wykonywania w katalogach /tmp i /home. Jeśli jeden z tych katalogów
używa dowiązania symbolicznego, np. /products/home, wówczas należy się upewnić, że
katalog dowiązania symbolicznego również ma odpowiednie uprawnienie dostępu.
Procedura
1. Zaloguj się do systemu jako użytkownik z uprawnieniami użytkownika root.
2. Wprowadź następujące komendy:
#chmod 777 /tmp
#chmod 777 /home
Wymagania dotyczące komendy tar w systemach AIX i HP-UX
Program instalacyjny oprogramowania pośredniego wymaga rodzimej komendy tar systemu
UNIX oraz wersji komendy tar dla systemu GNU. Rodzimy program narzędziowy nie
obsługuje długich nazw plików, dlatego należy się upewnić, że zainstalowana jest komenda
tar dla GNU w wersji 1.14 lub wyższej. Komenda tar dla systemu GNU w wersji 1.14
zapewnia, że pliki instalacyjne zostaną wyodrębnione.
Upewnij się, że zmienna ścieżki systemu zawiera ścieżki dla komendy tar w wersji rodzimej
dla systemu UNIX oraz dla komendy tar w wersji dla systemu GNU. Ścieżkę do komendy
tar GNU należy zdefiniować przed rodzimą ścieżką tar UNIX. Na przykład: rodzimy
program narzędziowy tar jest zainstalowany w ścieżce /usr/bin, a program narzędziowy tar
GNU jest zainstalowany w katalogu /opt/freeware/bin/tar.
Jeśli zostało ustawione dowiązanie symboliczne, które powoduje nadpisanie rodzimej
komendy tar UNIX komendą tar GNU, wówczas pojawi się błąd.
http://www.ibm.com/systems/p/os/aix/linux/toolbox/download.html
Wymagania dotyczące czcionek w systemie AIX
System AIX wymaga specjalnych czcionek w celu generowania raportów.
8
O tym zadaniu
W przypadku generowania raportów w systemach AIX w systemie muszą być dostępne
czcionki TrueType.
Procedura
1. Zainstaluj czcionki TrueType w systemie AIX.
2. Upewnij się, że zmienna środowiskowa fonts-path odwołuje się do lokalizacji czcionek.
Zwiększanie wielkości plików i liczby deskryptorów w systemie
AIX
Aby produkt SmartCloud Control Desk działał prawidłowo, należy zwiększyć domyślną
liczbę dozwolonych deskryptorów plików dla użytkownika root oraz ustawić maksymalną
dozwoloną wielkość pliku na nieograniczoną.
O tym zadaniu
Aby zwiększyć dopuszczalną wielkość plików oraz liczbę dozwolonych deskryptorów dla
użytkownika root w systemie AIX, wykonaj następujące działania:
Procedura
1. Otwórz plik /etc/security/limits w edytorze tekstu.
2. Odszukaj sekcję dotyczącą użytkownika root, a następnie zmień wartości parametrów na
podane poniżej:
root:
fsize = -1
nofiles = 8192
Wartość -1 parametru fsize oznacza brak limitu.
3. Zapisz plik i wyjdź z edytora. Aby zmiany odniosły skutek, należy wylogować się jako
użytkownik root i ponownie zalogować.
4. Sprawdź ustawienia w oknie komend, wydając następującą komendę:
ulimit -a
Dane wyjściowe komendy ulimit powinny być podobne do poniższych:
time(seconds)
file(blocks)
data(kbytes)
stack(kbytes)
memory(kbytes)
coredump(blocks)
nofiles(descriptors)
unlimited
unlimited
2097152
32768
unlimited
2097151
8192
Zwiększanie obszaru stronicowania w systemie AIX
Aby pomyślnie zainstalować i uruchomić program SmartCloud Control Desk, należy
zwiększyć domyślny obszar stronicowania dla systemu AIX do co najmniej 4 GB lub do
wartości łącznej ilości pamięci fizycznej systemu (opcja zalecana).
O tym zadaniu
Aby powiększyć obszar stronicowania, należy dodać do systemu kolejne partycje logiczne.
Procedura
1. Określ aktualną wielkość obszaru stronicowania dostępną dla serwera, wydając
następującą komendę.
9
lsps -a
Ta komenda wygeneruje dane wyjściowe zawierające następujące informacje, na
przykład:
Obszar
stronicowania
Grupa
Wolumin fizyczny woluminów
Wielkość
Użyte
hd6
hdisk0
5632MB
2
rootvg
2. Określ wielkość partycji logicznej, wydając następującą komendę:
lslv hd6
W wynikach tej komendy zawarte są dane dotyczące partycji, na przykład:
Tabela 3.
LPs
PP Size
44
127 MB
W przykładowym wyniku widoczna jest informacja o 44 partycjach logicznych, o
wielkości 128 MB każda. Dla systemu dostępny jest obszar stronicowania o łącznej
wielkości 5632 MB.
3. Dodaj kolejne partycje, aby zwiększyć obszar stronicowania, wykonując następującą
komendę:
chps -s xx yyy
Gdzie xx jest liczbą dodawanych partycji logicznych, a yyy wskazuje na wolumin
logiczny. Na przykład:
chps -s 10 hd6
dodaje 10 partycji logicznych do woluminu logicznego hd6, co powoduje powiększenie
obszaru stronicowania o 1280 MB.
Włączanie asynchronicznego we/wy w systemie AIX
Serwer IBM Tivoli Directory Server wymaga włączenia asynchronicznego we/wy w
systemach AIX.
O tym zadaniu
Włączenie asynchronicznego we/wy w systemie AIX to wymaganie instalacyjne, dlatego ten
krok należy wykonać przed uruchomieniem programu instalacyjnego oprogramowania
pośredniego. Wykonanie tego kroku jest konieczne, gdy system udostępnia serwer IBM
Tivoli Directory Server.
Bez asynchronicznego we/wy nie będzie możliwości poprawnego uruchamiania instancji bazy
danych DB2.
Bez asynchronicznego we/wy nie będzie możliwości poprawnego uruchamiania instancji
produktu Oracle.
Aby uruchomić asynchroniczne we/wy, wykonaj następujące kroki:
Procedura
1. Zaloguj się do systemu jako użytkownik root.
2. Otwórz terminal i uruchom następującą komendę:
10
smit chgaio
3. Z okna dialogowego System Management Interface Tool (SMIT) zmień ustawienie
STATE (Stan) konfigurowania przy restarcie systemu z opcji defined (zdefiniowane) na
available (dostępne).
4. Kliknij przycisk OK.
5. Wyjdź z narzędzia SMIT.
6. Uruchom następującą komendę z wiersza komend:
smit aio
7. W oknie dialogowym System Management Interface Tool (SMIT) wybierz opcję
Configure Defined Asynchronous I/O (Skonfiguruj zdefiniowane asynchroniczne
we/wy), a następnie kliknij opcję Enter (Wprowadź).
8. Zrestartuj system, aby zmiany odniosły skutek.
Sprawdzanie, czy dostępne są wymagane biblioteki Linux
W celu wdrożenia produktu SmartCloud Control Desk wymagane są niektóre biblioteki
systemu Linux.
Procedura
1. Odszukaj bibliotekę libstdc++.so.5 w katalogu /usr/lib/. Jeśli ta biblioteka nie jest
zainstalowana, wówczas program instalacyjny oprogramowania pośredniego zwróci błąd,
gdy będzie uruchamiany w trybie graficznym. Jeśli nie można znaleźć tej biblioteki w
systemie, wówczas należy odszukać dla systemu pakiet RPM, który zawiera tę bibliotekę,
a następnie należy zainstalować pakiet.
2. Przed uruchomieniem programu instalacyjnego produktu upewnij się, że zainstalowany
został pakiet libstdc++33-32bit-3.3.3-11.9.x86_64.rpm. Ten pakiet musi być
udostępniany przez 64-bitowe systemy SUSE Linux Enterprise Server 10 udostępniające
samodzielnie skonfigurowane oprogramowanie pośrednie.
3. Upewnij się, że biblioteka compat-libstdc++ jest zainstalowana w systemach Red Hat
Enterprise Linux 6, na których działa program instalacyjny produktu lub program
instalacyjny rozwiązania dla procesów.
Konfigurowanie środowiska JRE w systemie Linux
W niektórych sytuacjach program instalacyjny oprogramowania pośredniego nie działa w
systemach Red Hat Enterprise Linux 5 albo innych systemach, na których aktywna jest
funkcja Security-Enhanced Linux (SELinux).
O tym zadaniu
W jednym scenariuszu działanie programu instalacyjnego oprogramowania pośredniego
kończy się błędem informującym o tym, że nie można znaleźć środowiska Java™ Runtime
Environment (JRE). W innym scenariuszu program instalacyjny oprogramowania
pośredniego nie informuje o tym, że nie może znaleźć VM.
Wykonaj poniższe kroki, aby usunąć te problemy:
Procedura
1. Tymczasowo wyłącz zabezpieczenia SELinux za pomocą komendy setenforce 0.
2. Uruchom program instalacyjny oprogramowania pośredniego.
3. Ponownie włącz zabezpieczenia SELinux za pomocą komendy setenforce 1.
4. Ręcznie wydaj komendę chcon -R -t textrel_shlib_t katalog_główny_instalacji/jvm/jre.
11
Wyniki
Program instalacyjny oprogramowania pośredniego może teraz zlokalizować środowisko
wykonawcze JRE. Alternatywnie można zmodyfikować plik /etc/selinux/config i ustawić
parametr SELINUX na wartość permissive lub disabled w celu osiągnięcia bardziej
trwałego rezultatu. Takie rozwiązanie ma jednak wpływ na poziom bezpieczeństwa całego
systemu.
Ustawianie wartości ulimit
Niniejsza sekcja zawiera szczegółowe informacje nt. ustawiania w systemie Linux wartości
ulimit, która służy do zdefiniowania systemu użytkownika oraz do przetwarzania limitów
zasobów.
O tym zadaniu
Przed użyciem programu instalacyjnego oprogramowania pośredniego w systemie Linux
należy ustawić wartość ulimit dla systemu.
Jeśli wartość ulimit dla użytkownika root zostanie ustawiona w podkatalogu .profile,
wówczas ustawienie ulimit będzie obowiązywało do wszystkich procesów.
Aby ustawić wartość ulimit, wykonaj następujące czynności:
Informacje na temat systemów AIX zawiera sekcja “Zwiększanie wielkości plików i liczby
deskryptorów w systemie AIX” na stronie 9.
Procedura
1. W wierszu komend wpisz ulimit -f unlimited
2. W wierszu komend wpisz ulimit -n 8192
Ustawianie wielkości obszaru wymiany
Produkt SmartCloud Control Desk jest aplikacją, która może intensywnie wykorzystywać
zasoby. System należy skonfigurować i dostroić w celu zapewnienia maksymalnej
wydajności. W niniejszej sekcji przedstawione szczegóły ustawiania wielkości obszaru
wymiany używanego w systemach Linux.
O tym zadaniu
Zwykle wielkość obszaru wymiany dla systemu Linux jest ustawiona na wartość dwukrotnie
przekraczającą ilość fizycznej pamięci RAM na serwerze. Więcej informacji zawiera
dokumentacja produktu dla konkretnej dystrybucji systemu Linux. Informacje na temat
systemów AIX zawiera sekcja “Zwiększanie obszaru stronicowania w systemie AIX” na
stronie 9.
Dodatkowy obszar wymiany można udostępnić systemowi na różne sposoby:
Procedura
v zwiększając istniejącą partycję wymiany;
v tworząc nową, dodatkową partycję wymiany;
v tworząc plik wymiany.
12
Ustawianie pamięci współużytkowanej
Niniejsza sekcja zawiera szczegółowe informacje nt. ustawiania minimalnej ilości pamięci
współużytkowanej w systemie Linux.
O tym zadaniu
Przed użyciem programu instalacyjnego oprogramowania pośredniego w systemie Linux
należy ustawić minimalną ilość pamięci współużytkowanej dla systemu.
Aby ustawić minimalną wielkość pamięci współużytkowanej, wykonaj następujące
czynności:
Procedura
1. Do wiersza komend wpisz sysctl kernel.shmmax i określ, czy wartość będzie
mniejsza niż 268435456 bajtów (256 MB).
2. Jeśli konieczne jest zwiększenie wartości, wówczas do wiersza komend wpisz sysctl -w
kernel.shmmax=268435456.
3. Zaktualizuj wartość w pliku /etc/sysctl.conf.
Aktywowanie konfiguracji zdalnej
Program instalacyjny produktu SmartCloud Control Desk może konfigurować
oprogramowanie pośrednie w sposób zdalny. Dla każdego systemu, na którym planowane jest
zainstalowanie oprogramowania pośredniego, należy aktywować protokół zdalnego dostępu.
W celu logowania się do zdalnych systemów Linux i UNIX i konfigurowania ich należy
używać protokołu SSH. W celu logowania się do zdalnych systemów Windows należy
korzystać z protokołu Windows SMB. Windows SMB jest protokołem systemu Windows.
Środowisko IBM JRE na administracyjnej stacji roboczej zawiera protokół SSH.
W celu zdalnego skonfigurowania oprogramowania pośredniego w systemach Linux i UNIX
nie ma potrzeby korzystania z klienta SSH. Ale w celu logowania się za pomocą SSH do
zdalnych stacji roboczych innych niż Windows, należy zainstalować na nich OpenSSH.
Przed uruchomieniem programu instalacyjnego upewnij się, że możesz zalogować się na
dowolne serwery zdalne za pomocą protokołów, z których zamierzasz korzystać. Użyj
referencji, które zamierzasz wprowadzić do programu instalacyjnego.
W przypadku zdalnych systemów Windows przed instalowaniem oprogramowania upewnij
się, że spełnione są następujące wymagania:
v Nazwa użytkownika wprowadzona do programu instalacyjnego musi istnieć jako konto
lokalne na systemie zdalnym. Ten użytkownik musi być członkiem grupy administratorów
systemu Windows.
v Następujące usługi Windows należy uruchomić na systemie zdalnym przed rozpoczęciem
zdalnego instalowania i konfigurowania:
– winmgmt (Windows Management Instrumentation)
– RemoteRegistry (rejestr zdalny)
– lanmanserver (usługa)
v Protokół SMB należy aktywować i skonfigurować w celu wysyłania przez NetBIOS over
TCP/IP - w tym celu należy wybrać port 139. Alternatywnie można skonfigurować
protokół SMB w taki sposób, aby korzystał z TCP/IP jako protokołu transportowego, bez
NetBIOS - w tym celu należy skonfigurować port 445.
13
v Upewnij się, że porty, które będą używane dla protokołów zdalnych, nie są zablokowane
przez firewalle ani strategie bezpieczeństwa - w tym porty 137 i 139. Port 139 jest
używany, jeśli protokół SMB jest skonfigurowany w celu działania na protokole NetBIOS
over TCP/IP. Port 445 jest używany, jeśli protokół SMB jest uruchamiany bezpośrednio w
TCP/IP, bez NetBIOS.
v Aby wyłączyć proste współużytkowanie zasób plikowy, uruchom Eksploratora Windows.
Kliknij opcje Narzędzia > Opcje folderów, a następnie usuń zaznaczenie pola wyboru
Użyj prostego udostępniania plików.
v Wymagane jest współużytkowanie administracyjnych zasobów współużytkowanych
Windows (C$) oraz folderu komunikacji między procesami (IPC$).
v W systemach Microsoft Windows Server 2008, które obsługują współużytkowanie
chronione hasłem, należy wyłączyć ochronę hasłem. Zasoby współużytkowane muszą być
udostępniane na kontach Gość i Wszyscy.
v W systemach Windows, w których aktywowano rozwiązanie User Account Control (UAC),
należy wyłączyć UAC przed rozpoczęciem zdalnego instalowania i konfigurowania
oprogramowania.
v Jeśli na zdalnym systemie Windows zainstalowano Cygwin, wówczas demona SSH (sshd)
należy zdeinstalować lub wyłączyć.
W przypadku zdalnych systemów Linux lub UNIX przed instalowaniem oprogramowania
upewnij się, że spełnione są następujące wymagania:
v W przypadku systemów AIX ustaw następujące parametry SSH, które znajdują się w pliku
/etc/ssh/sshd_config:
– ClientAliveInterval 900
– ClientAliveCountMax 10
Zatrzymaj demona SSH za pomocą komendy stopsrc -s sshd, a następnie zrestartuj go
za pomocą komendy startsrc -s sshd.
v W przypadku systemów AIX ustaw zmienne TMOUT i TIMEOUT w skrypcie profilu
użytkownika na 0. To ustawienie uniemożliwi wylogowanie użytkownika z powodu
bezczynności, a także wylogowanie z systemu zdalnego podczas instalowania.
v Nazwa użytkownika określona w programie instalacyjnym musi istnieć jako uprawnione
konto (na przykład root) na systemach zdalnych.
v Upewnij się, że aktualna wersja OpenSSH jest zainstalowana i działa. Nie korzystaj z
OpenSSH 4.7.0.5302.
v W przypadku systemów Oracle Solaris: protokoły dostępu zdalnego wymagają
zastosowania wewnętrznych skryptów powłoki, które muszą działać w powłoce korn (ksh).
Metody wymagają powłoki ksh, nawet jeśli identyfikator użytkownika używany do
zalogowania do systemu zdalnego jest skonfigurowany w celu używania innej powłoki. W
związku z tym w systemach Oracle Solaris należy zainstalować i poprawnie skonfigurować
środowisko ksh.
v Jeśli planowane jest zdalne konfigurowanie oprogramowanie na zdalnych systemach Linux
lub UNIX, wówczas upewnij się, że zainstalowany jest protokół SSH.
Zdalne konfigurowanie nie umożliwia dostępu do napędów sieciowych na systemie lokalnym
lub zdalnym.
Ustawienia systemowej strategii haseł
Należy zapoznać się ze strategiami haseł w systemach używanych jako część wdrożenia
14
W organizacji mogą obowiązywać strategie haseł wymuszone na systemach w sieci. Przed
wdrożeniem produktu SmartCloud Control Desk należy się zapoznać ze strategiami haseł w
systemach używanych we wdrożeniu - w przeciwnym wypadku podczas instalacji mogą
pojawiać się błędy.
Na przykład: w systemach Microsoft Windows Server 2008 domyślnie obowiązują bardziej
restrykcyjne wymagania dot. haseł niż w poprzednich wersjach systemu. Jeśli użytkownik
nie zapozna się z tymi wymaganiami, wówczas może pojawiać się błąd podczas instalowania
produktu SmartCloud Control Desk. Ten błąd pojawia się podczas tworzenia użytkowników
w systemie Microsoft Windows Server 2008.
Wartości haseł określone podczas instalowania produktu SmartCloud Control Desk muszą być
zgodne ze strategiami haseł, jakie obowiązują w systemie docelowym. Hasła wprowadzane na
panelach programu instalacyjnego nie są sprawdzane pod względem zgodności ze strategiami
haseł w systemach docelowych. Jeśli hasła nie będą zgodne ze strategiami haseł systemów
używanych do wdrażania produktu, wówczas będą pojawiać się błędy, gdy program
instalacyjny podejmie próbę utworzenia tych haseł podczas kroku konfiguracji.
Tworzenie kopii zapasowej bazy danych mechanizmu
wdrażania
przed instalacją.
Zanim rozpoczniesz
Przed i po zastosowaniu aktualizacji względem istniejącego wdrożenia należy utworzyć kopię
zapasową bazy danych silnika wdrażania w systemie. Te kopie zapasowe umożliwiają
odtwarzanie w przypadku prób instalacji, które powiodły się tylko częściowo.
O tym zadaniu
Aby wykonać kopię zapasową bazy danych mechanizmu wdrażania, wykonaj następujące
czynności:
Procedura
1. Skonfiguruj środowisko za pomocą następującej komendy:
Windows
c:\katalog_główny_instalacji\ctg_DE\acsi\setenv.cmd
UNIX
cd katalog_główny_instalacji/ctg_DE/acsi
./setenv.sh
2. Uruchom komendę, aby utworzyć kopię zapasową mechanizmu wdrażania:
Windows
c:\katalog_główny_instalacji\ctg_DE\acsi\bin\backupdb.cmd nazwa pliku
kopii zapasowej
UNIX
cd katalog_główny_instalacji/ctg_DE/acsi/bin
./backupdb.sh nazwa pliku kopii zapasowej
Użyj znaczącej nazwy pliku kopii zapasowej, która będzie odzwierciedlała fakt, że
zawiera stan rejestru po zainstalowaniu produktu SmartCloud Control Desk. Na przykład
kopiazapasowaDEpoInstalacji.
15
Określanie wartości nazw hostów
Dla nazw hostów w programie instalacyjnym nie należy stosować wartości localhost. Należy
określić pełną nazwę hosta lub adres IP systemu, na którym instalowany jest produkt.
W systemach Linux i UNIX: jeśli komenda hostname -f nie zwraca pełnej nazwy hosta,
wówczas należy zapoznać się z dokumentacją systemu.
Określanie pełnej nazwy hosta w systemach Windows
Za pomocą opisanego zadania można określić pełną nazwę hosta w systemach on Windows.
O tym zadaniu
Aby określić pełną nazwę hosta w systemach Windows, wykonaj następujące kroki.
Procedura
1. Na pulpicie kliknij prawym przyciskiem myszy ikonę Mój komputer.
2. Wybierz opcję Właściwości.
3. Na karcie Nazwa komputera kliknij przycisk Zmień.
4. Wprowadź pełną nazwę hosta do pola Nazwa komputera, a następnie kliknij przycisk
Więcej. Można również określić adres IP systemu.
5. W oknie Sufiks domeny DNS Suffix i nazwa NetBIOS komputera sprawdź, czy pole
Sufiks podstawowej domeny DNS tego komputera zawiera nazwę domeny, a następnie
kliknij przycisk OK.
6. W oknie Zmiany nazwy komputera kliknij przycisk OK.
7. Kliknij przycisk Zastosuj i zamknij okno Właściwości systemu.
Wymuszanie stosowania alfanumerycznych nazw hostów w
instalatorze oprogramowania pośredniego
Stosowanie alfanumerycznych nazw hostów w programie instalacyjnym oprogramowania
pośredniego można wymusić poprzez uruchomienie tego programu z wiersza komend z
parametrem forceHostname=true.
Przykład
Przykład prezentuje zastosowanie parametru forceHostname=true:
mwi-console -V forceHostname=true
Co dalej
Jeśli program instalacyjny oprogramowania pośredniego został uruchomiony z wiersza
komend z parametrem forceHostname=true, wówczas wymagane jest wprowadzenie
wartości alfanumerycznej do pola Nazwa hosta. Wprowadzenie adresu IP spowoduje błąd.
Włączanie wyszukiwania pełnotekstowego dla produktu IBM
DB2
Wyszukiwanie pełnotekstowe to opcja, która pozwala na wyszukiwanie słów i fraz oraz na
wykonywanie bardziej złożonego wyszukiwania z użyciem znaków wieloznacznych i
operatorów logicznych. Produkt SmartCloud Control Desk 7.5.1 wymaga zainstalowania i
włączenia funkcji wyszukiwania tekstowego, która jest dostarczana z produktem DB2 w
wersji 9.7.5 lub nowszej.
16
O tym zadaniu
Wykonywane czynności zależą od tego, czy instalowana jest nowa instancja produktu
SmartCloud Control Desk 7.5.1, czy też wykonywana jest aktualizacja wcześniejszej wersji.
Ta procedura dotyczy nowej instalacji. Opis aktualizacji wcześniejszej wersji zawiera
podręcznik aktualizowania.
Ważne: Wykonaj tę procedurę przed zainstalowaniem produktu SmartCloud Control Desk.
Procedura
1. Upewnij się, że zainstalowany jest produkt DB2 w wersji 9.7.5 lub nowszej.
2. Włącz w serwerze DB2 funkcję wyszukiwania pełnotekstowego. Więcej informacji na ten
temat zawiera serwis Installing and configuring DB2 Text Search .
3. Zainstaluj produkt SmartCloud Control Desk.
Starter
Starter IBM SmartCloud Control Desk stanowi centralny interfejs przeznaczony do
uruchamiania kolekcji programów instalacyjnych oraz do odczytywania informacji o
produkcie.
Aplikacja Starter ułatwia wybór programów instalacyjnych, jakie będą używane, a ponadto
wskazuje kolejność instalowania tych programów instalacyjnych.
Za pomocą startera SmartCloud Control Desk można wykonywać następujące czynności:
v uruchamianie programu instalacyjnego oprogramowania pośredniego
v uruchamianie programu narzędziowego do kontroli wymagań wstępnych
v uruchamianie programu instalacyjnego produktu SmartCloud Control Desk
v uruchamianie programu instalacyjnego wsparcia dla Service Provider
v uzyskiwanie dostępu do Centrum informacyjnego SmartCloud Control Desk, w tym
również informacji wykorzystywanych w celu planowania instalacji i wdrażania produktu
Przed uruchomieniem startera należy upewnić się, że zostały spełnione wszystkie wymagania
wstępnego dotyczące oprogramowania pośredniego. Upewnij się, że posiadasz odpowiednie
wersje pakietów serwisowych dla środowisk i zawsze stosuj pełne nazwy domen w przypadku
wprowadzania wartości dla programu instalacyjnego.
Uruchamianie startera
Wykorzystaj następujące informacje w celu uruchomienia startera produktu SmartCloud
Control Desk
Zanim rozpoczniesz
Starter generuje komunikaty zapisywane w ukrytej ramce dziennika podczas uruchamiania
startera. W celu wyświetlenia ramki dziennika u dołu paneli startera przytrzymaj klawisz
CTRL, jednocześnie klikając ramkę banera startera. Komunikaty generowane podczas
działania startera nie są automatycznie zapisywane na dysku twardym. W celu samodzielnego
zapisania komunikatów z sesji należy kliknąć opcję Zapisz u dołu ramki dziennika, a
następnie określić miejsce zapisania pliku.
17
O tym zadaniu
Aby uruchomić starter IBM SmartCloud Control Desk, wykonaj następujące kroki:
Procedura
1. Zaloguj się na koncie, które posiada uprawnienia administracyjne na komputerze, na
którym zamierzasz zainstalować komponenty produktu SmartCloud Control Desk.
2. Uruchom starter z katalogu głównego obrazu instalacyjnego:
v Windows: Uruchom starter za pomocą programu launchpad.exe.
v AIX: Uruchom starter z katalogu głównego, korzystając z programu launchpad.sh.
Program launchpad jest uruchamiany w domyślnej przeglądarce systemu. Jeśli
domyślną przeglądarką w systemie AIX jest Firefox, wówczas możliwe będzie, że
program launchpad nie będzie działał poprawnie z powodu interfejsu powłoki ksh. Jeśli
konieczne jest użycie startera z przeglądarką Firefox, wówczas należy wykonać
następujące kroki, aby zmodyfikować starter.
a. Pobierz i wyodrębnij obrazy startera zgodnie z opisem w dokumencie pobierania.
b. Zmodyfikuj plik /user_dir/launchpad/Firefox.sh i usuń następujące wiersze:
typeset +r LOGNAME 2>/dev/null
LOGNAME=lp_user_$$; export LOGNAME
c. Uruchom starter ze ścieżki /user_dir
v Linux: Uruchom starter, korzystając z programu launchpad.sh.
Na przykład:
./launchpad.sh
18
Rozdział 2. Wdrażanie produktu z automatycznym
konfigurowaniem oprogramowania pośredniego
Przedstawione informacje umożliwiają wykorzystanie programów instalacyjnych produktu
oraz narzędzi w celu zainstalowania i automatycznego skonfigurowania wdrożenia
SmartCloud Control Desk w przedsiębiorstwie.
Niniejsza sekcja zawiera ogólny przegląd (albo przewodnik przejścia) zadań, jakie należy
wykonać w celu wdrożenia produktu SmartCloud Control Desk z automatycznym
konfigurowaniem oprogramowania pośredniego.
W tym scenariuszu program instalacyjny oprogramowania pośredniego jest wykorzystywany
w celu zainstalowania i automatycznego skonfigurowania nowych instancji następujących
komponentów:
v DB2
v IBM Tivoli Directory Server
Program instalacyjny produktu należy wykorzystać w celu automatycznego wykonania
dalszych zadań konfiguracyjnych oprogramowania pośredniego przed ostatecznym
wdrożeniem produktu.
Serwer Oracle WebLogic Server należy zawsze konfigurować ręcznie.
Program instalacyjny oprogramowania pośredniego można wykorzystać w celu
zainstalowania bazy danych DB2. Następnie należy wykorzystać program instalacyjny
produktu SmartCloud Control Desk w celu automatycznego skonfigurowania tej bazy danych.
Przegląd planu wdrażania oprogramowania pośredniego w programie
instalacyjnym oprogramowania pośredniego
Plan wdrażania znajduje się w katalogu obszaru roboczego i jest generowany na podstawie
opcji wdrażania wybieranych w programie instalacyjnym oprogramowania pośredniego.
Plan składa się z szeregu kroków wdrożenia i parametrów konfiguracji. W każdym kroku
dochodzi do instalowania i deinstalowania jednej porcji oprogramowania pośredniego.
Zmiana opcji wdrożenia powoduje usunięcie istniejącego planu wdrożenia i zastąpienie go
nowym.
Instalowanie oprogramowania pośredniego za pomocą programu
instalacyjnego oprogramowania pośredniego
Program instalacyjny oprogramowania pośredniego służy do instalowania komponentów
oprogramowania pośredniego, które mają być używane z produktem IBM SmartCloud
Control Desk. Komponenty oprogramowania pośredniego wybierane do instalowania przez
użytkownika, a także powiązane parametry konfiguracyjne, są rejestrowane w planie
wdrażania dla systemu docelowego.
Zanim rozpoczniesz
v Zaplanuj proces instalacji.
v Użyj arkuszy planowania instalacji oprogramowania pośredniego do rejestracji wartości
potrzebnych do podania w trakcie procedury instalacyjnej.
19
O tym zadaniu
Niniejsza instrukcja obejmuje zastosowanie programu instalacyjnego oprogramowania
pośredniego do instalacji i konfiguracji komponentów oprogramowania pośredniego na
jednym serwerze. Scenariusz wdrażania na jednym serwerze jest przydatny do prezentowania,
testowania oraz do celów szkoleniowych.
Instalowane są następujące komponenty oprogramowania pośredniego:
v DB2
v Tivoli Directory Server
Aby można było użyć produktu Oracle WebLogic Server z produktem SmartCloud Control
Desk, należy zainstalować go osobno lub ponownie wykorzystać istniejącą instancję,
konfigurując ją ręcznie.
Konieczne jest uruchomienie programu instalacyjnego oprogramowania pośredniego lokalnie
w systemie docelowym. Program można uruchomić za pomocą startera lub skryptu programu
instalacyjnego. W przypadku korzystania ze startera pliki programu są kopiowane do katalogu
tymczasowego w systemie docelowym. W przypadku korzystania ze skryptu programu
instalacyjnego do systemu docelowego nie są kopiowane żadne pliki. W przypadku
instalowania w 64-bitowym systemie Windows do uruchomienia programu konieczne jest
użycie skryptu programu instalacyjnego.
Procedura
1. Zaloguj się do systemu docelowego jako użytkownik z uprawnieniami administratora.
W przypadku uruchamiania programu instalacyjnego oprogramowania pośredniego z
okna terminalu produktu Linux lub UNIX konieczne jest zalogowanie się jako
administrator.
2. Uruchom program instalacyjny oprogramowania pośredniego, korzystając ze startera lub
skryptu programu instalacyjnego.
v Użyj startera w celu uruchomienia programu instalacyjnego oprogramowania
pośredniego.
a. Uruchom starter.
Windows (tylko wersja 32-bitowa)
Z katalogu głównego obrazu instalacyjnego uruchom następującą
komendę: launchpad.exe.
Linux i UNIX
Z katalogu głównego obrazu instalacyjnego lub nośnika z produktem
uruchom następującą komendę: launchpad.sh.
b. Uruchom program narzędziowy sprawdzający wymagania instalacyjne
oprogramowania pośredniego.
c. Kliknij opcję Oprogramowanie pośrednie.
v Uruchom następującą komendę w celu uruchomienia skryptu programu
instalacyjnego, uruchamiającego program instalacyjny oprogramowania pośredniego:
Windows
launchpad\Install\MWI\setupwin.bat /l
Linux i UNIX
launchpad/Install/MWI/setupUNIX.sh -l
3. Wskaż lokalizację obszaru roboczego dla tej instalacji oprogramowania pośredniego.
4. W panelu Opcje wdrażania wybierz komponenty, które chcesz zainstalować w systemie.
20
5. Przejrzyj podsumowanie wygenerowanego planu wdrażania i kliknij przycisk Dalej, aby
kontynuować konfigurowanie wskazanych komponentów. Po kliknięciu przycisku Dalej
program instalacyjny oprogramowania pośredniego weryfikuje wymagania wstępne
instalacji wskazanych komponentów.
6. Aby wskazać nazwę hosta dla systemu docelowego inną niż domyślna nazwa hosta,
wybierz opcję Zastąp nazwę hosta komputera lokalnego i wprowadź nazwę hosta w
polu Nazwa hosta. Nie jest możliwe anulowanie wyboru tej opcji po jej wybraniu,
można jednak zmienić wartość w polu Nazwa hosta.
7. Opcjonalne: W celu określenia domyślnego hasła, które może być używane przez
program instalacyjny oprogramowania pośredniego, wybierz opcję Użyj tego hasła jako
wartości dla wszystkich kolejnych haseł i wprowadź wymagane hasło.
8. Wskaż następujące szczegóły dla produktu DB2 Enterprise Edition Server:
a. Wskaż katalog instalacyjny.
b. Podaj szczegółowe dane konta administracyjnego dla produktu DB2 Administration
Server. Podane hasło jest również używane jako hasło dla domyślnej instancji bazy
danych produktu DB2.
c. W przypadku instalowania w systemie Linux lub AIX wskaż szczegółowe dane
konta użytkownika dla produktu DB2.
9. Podaj nazwę instancji, port i nazwę użytkownika dla domyślnej instancji bazy danych.
10. Podaj nazwę instancji, port i szczegółowe dane konta użytkownika dla instancji bazy
danych SmartCloud Control Desk.
11. Podaj nazwy administratorów i grup użytkowników produktu DB2. Nazwa grupy
użytkowników jest wymagana wyłączeni w przypadku instalowania produktu DB2
Enterprise Edition Server w systemie Windows.
12. Podaj następujące dane szczegółowe dla produktu IBM Tivoli Directory Server:
a. Wskaż katalog instalacyjny.
b. Wskaż nazwę wyróżniającą i hasło dla administratora produktu Tivoli Directory
Server.
13. Podaj parametry konfiguracyjne wymagane przez Tivoli Directory Server, wraz z
jednostką organizacyjną, przyrostkiem organizacji oraz przyrostkiem kraju wymaganymi
w przypadku używania serwera katalogów wraz z produktem SmartCloud Control Desk.
14. Podaj następujące dane szczegółowe dla instancji bazy danych Tivoli Directory Server:
a. Podaj nazwę bazy danych DB2 używanej do przechowywania danych produktu
b. Podaj nazwę i hasło instancji bazy danych produktu Tivoli Directory Server.
15. Podaj parametry konfiguracyjne wymagane w przypadku używania produktu Tivoli
Directory Server jako zasobu LDAP na potrzeby zabezpieczeń produktu WebSphere
Application Server Network Deployment.
16. Wskaż powiązaną nazwę wyróżniającą oraz hasło, wymagane w celu utworzenia
powiązania z instancją LDAP. Po kliknięciu przycisku Dalej program instalacyjny
oprogramowania pośredniego sprawdza informacje o hoście i katalogu podane dla
serwera katalogów. Podane informacje muszą zostać zweryfikowane, aby można było
kontynuować instalację.
17. Określ, czy chcesz skopiować obrazy instalacyjne oprogramowania pośredniego z
nośnika z produktem SmartCloud Control Desk do systemu plików:
v Jeśli koniczne jest skopiowanie obrazów instalacyjnych oprogramowania pośredniego
z nośników z produktem, wskaż katalogi źródłowy i docelowy.
v Jeśli obrazy instalacyjne oprogramowania pośredniego zostały już zapisane w
systemie plików, wskaż katalog, w którym się one znajdują.
Rozdział 2. Wdrażanie produktu z automatycznym konfigurowaniem oprogramowania pośredniego
21
18. Opcjonalne: Przed wdrożeniem zweryfikuj integralność obrazów instalacyjnych
oprogramowania pośredniego, wybierając opcję sprawdzania sumy kontrolnej. Jeśli
sprawdzanie sumy kontrolnej nie powiedzie się, kliknij przycisk Wstecz i ponownie
skopiuj obrazy. Jeśli ta opcja nie zostanie wybrana i obrazy instalacyjne
oprogramowania pośredniego zostaną uszkodzone lub staną się w inny sposób
niedostępne ze wskazanego katalogu, występuje błąd. W przypadku napotkania tego
błędu konieczne jest zastąpienie uszkodzonych obrazów instalacyjnych, a następnie
zrestartowanie programu instalacyjnego oprogramowania pośredniego.
19. Wskaż katalog, który będzie katalogiem na pliki tymczasowe programu instalacyjnego
oprogramowania pośredniego oraz wyodrębnione obrazy instalacyjne.
20. Wybierz opcję Wdrażaj plan w celu potwierdzenia gotowości do instalacji i
konfiguracji wybranych komponentów oprogramowania pośredniego.
21. Kliknij opcję Wdrażaj w celu zainicjowania procesu instalacji.
22. Po zakończeniu wdrażania kliknij opcję Zakończ, aby zamknąć kreatora instalacji.
Dzienniki programu instalacyjnego oprogramowania
pośredniego
Dzienniki programu instalacyjnego oprogramowania pośredniego znajdują się w katalogu
obszaru roboczego, który został zdefiniowany w programie instalacyjnym oprogramowania
pośredniego.
Istnieje kilka typów plików dziennika.
Dzienniki interfejsu użytkownika
Dzienniki wygenerowane przez interfejs użytkownika programu instalacyjnego
oprogramowania pośredniego znajdują się w katalogu obszaru roboczego.
Program instalacyjny oprogramowania pośredniego rejestruje wszystkie informacje
w pliku <lokalizacja_obszaru_roboczego>/mwi.log: Domyślne lokalizacje
obszaru roboczego dla poszczególnych platform są następujące:
Windows
C:\ibm\tivoli\mwi\workspace
Linux
/root/ibm/tivoli/mwi/workspace
AIX
/ibm/tivoli/mwi/workspace
Plik mwi.log to plik dziennika zawierający informacje ogólne, który został
wygenerowany po ostatnim wywołaniu programu instalacyjnego oprogramowania
pośredniego. Jeśli wystąpi błąd, należy w pierwszej kolejności przeanalizować
właśnie ten dziennik. Wpis w tym dzienniku może odsyłać do pliku dziennika
niższego poziomu.
Pliki dzienników o nazwie mwi.logX (gdzie X jest liczbą) to kopie pliku mwi.log z
wcześniejszych wywołań programu instalacyjnego oprogramowania pośredniego. Na
przykład: plik mwi.log0 powstał po pierwszym wywołaniu programu instalacyjnego
oprogramowania pośredniego. Plik mwi.log1 powstał po drugim wywołaniu
programu instalacyjnego oprogramowania pośredniego.
Dzienniki działań wykonywanych przez interfejs użytkownika
Interfejs użytkownika programu instalacyjnego oprogramowania pośredniego oprócz gromadzenia danych wprowadzanych przez użytkownika - wykonuje również
kontrole w systemie. Oto przykłady takich działań wykonywanych przez interfejs
użytkownika:
v sprawdzanie zależności w celu zapewnienia, że system operacyjny spełnia
wymagania dot. wdrażania
22
v prowadzenie inwentaryzacji oprogramowania w systemie w celu lokalizowania
istniejących instancji produktów oprogramowania pośredniego wdrażanych przez
program instalacyjny oprogramowania pośredniego
v sprawdzanie, czy ilość wolnego miejsca na dysku jest wystarczająca do
przeprowadzenia wdrożenia
Każde z tych działań sprawdzających ma postać kroku, który może być
uwzględniony również w planie wdrożenia. Gdy interfejs użytkownika wykonuje
krok, kopiuje go do podkatalogu w katalogu obszaru roboczego. Pliki dziennika
wygenerowane w konkretnym kroku znajdują się w tym samym podkatalogu. Te
pliki są zgodne z tym samym wzorcem, co krok uruchamiany w ramach planu
wdrożenia.
Dzienniki planu wdrożenia
Plan wdrożenia znajduje się w katalogu <katalog obszaru roboczego>/nazwa
hosta/deploymentPlan, gdzie nazwa hosta jest nazwą hosta aktualnego systemu.
Za każdym razem, gdy plan wdrożenia jest używany do zainstalowania lub
zdeinstalowania oprogramowania pośredniego, przypisywany jest identyfikator
procesu i generowane są pliki dzienników.
Pliki dziennika dla planu wdrożenia znajdują się w podkatalogu logs/ID_procesu.
Podstawowym plikiem dziennika dla planu wdrożenia jest DeploymentPlan.log jest to plik dziennika, który zawiera informacje ogólne oraz listę kroków
rozpoczętych w ramach planu wdrożenia.
Dzienniki dla planu stacji roboczej
Plan komputera znajduje się w katalogu <katalog obszaru roboczego>/nazwa
hosta/deploymentPlan/MachinePlan_nazwa hosta. Pliki dziennika dla planu
komputera znajdują się w podkatalogu logs. Podstawowe pliki dziennika dla planu
komputera mają nazwy MachinePlan_nazwa hosta_id_procesu. Te pliki
dziennika zawierają dane wyjściowe wygenerowane przez Apache ANT podczas
uruchamiania skryptu ANT planu komputera.
Dzienniki kroków planu wdrożenia
Każdy krok z planu wdrożenia znajduje się w katalogu <katalog obszaru
roboczego>/nazwa hosta/deploymentPlan/MachinePlan_nazwa hosta/nr
kroku_id kroku, gdzie nr kroku jest kolejnym numerem danego kroku w kolejności
przetwarzania instalacji wg planu wdrożenia, a id kroku identyfikuje krok. Pliki
dzienników kroków znajdują się w podkatalogu logs.
Niektóre kroki mogą powodować tworzenie pliku dziennika komunikatów o nazwie
id kroku_id procesu.message, który zawiera wpisy podsumowujące wynik
rozpoczęcia kroku. Każdy krok powodują tworzenie pliku dziennika śledzenia o
nazwie id kroku_id procesu.log, który zawiera wiele wpisów - zwykle są to
informacje nt. parametrów wejściowych i rozpoczętych kroków podrzędnych.
Dzienniki kroków podrzędnych
Każdy krok zawiera jeden lub większą liczbę kroków podrzędnych. Kroki podrzędne
wykonują rzeczywistą pracę związaną z instalowaniem, deinstalowaniem i
sprawdzaniem w programie instalacyjnym oprogramowania pośredniego.
Każdy krok podrzędny znajduje się w katalogu <katalog obszaru
roboczego>/nazwa hosta/deploymentPlan/MachinePlan_nazwa hosta/nr
kroku_id kroku/operacja/nr kroku podrz._id kroku podrz., gdzie operacja to cel
ANT w skrypcie ANT kroku, który wykonuje dany krok podrzędny. nr kroku podrz.
to kolejny numer danego kroku podrzędnego w kolejności przetwarzania kroku, a id
kroku podrz. identyfikuje krok podrzędny. Do typowych wartości "operacja" należą:
install, uninstall i check.
23
Pliki dzienników dla kroków podrzędnych zwykle znajdują się w podkatalogu o
nazwie id procesu/logs.
Pliki dzienników generowane przez rodzime programy instalacyjne oprogramowania
pośredniego również znajdują się w tym podkatalogu.
Na przykład: plik dziennika wygenerowany przez program instalacyjny oprogramowania
pośredniego podczas instalacji DB2 w systemie UNIX będzie znajdował się w katalogu:
<obszar roboczy>/<nazwa komputera>/deploymentPlan/MachinePlan_<nazwa
komputera>/000XX_DB2_9.7/install/01_BASE/<znacznik czasu>/logs/db2setup.log
Skorowidz dzienników programu instalacyjnego oprogramowania
pośredniego
Podczas korzystania z programu instalacyjnego oprogramowania pośredniego generowane są
następujące dzienniki.
Krok instalacji DB2
Dzienniki instalacji DB2 można znaleźć w następujących lokalizacjach:
Podstawowe dzienniki DB2
Następujące podstawowe dzienniki DB2 można znaleźć w ścieżce
<obszar_roboczy>/<nazwa_komputera>/deploymentPlan/
MachinePlan_<nazwa_komputera>/000XX_DB2_9.7/install/01_BASE/
<znacznik czasu>/logs:
v DB2_ESE_InstallProduct_<znacznik_czasu>.err
v DB2_ESE_InstallProduct_<znacznik_czasu>.log
v DB2_ESE_MoveDB2InstallLogsToLogsLoc_<znacznik_czasu>.err
v DB2_ESE_MoveDB2InstallLogsToLogsLoc_<znacznik_czasu>.log
v
v
v
v
v
v
v
DB2_ESE_Register_DB_<znacznik_czasu>.err
DB2_ESE_Register_DB_<znacznik_czasu>.log
DB2_ESE_Verify_DB2_Level_<znacznik_czasu>.err
DB2_ESE_Verify_DB2_Level_<znacznik_czasu>.log
db2setup.log
de_processreq.log
de_processreq.log_utf8
v de_trace.log
W przypadku systemu Windows dostępne są również następujące pliki dodatkowe:
v DB2_ESE_Verify_DB2_Service_20080805_063132GMT.err
v serviceList.log
Plik de_processreq.log zawiera informacje o statusie. Ten plik dziennika zawiera
szczegółowe informacje o tym, która operacja nie powiodła się. W celu uzyskania
dodatkowych informacji należy sprawdzić dziennik operacji, która się nie powiodła.
Plik db2setup.log to własny dziennik produktu dla DB2. Ten dziennik zawiera
informacje o instalacji DB2.
Pakiet poprawek DB2
Następujące pliki dziennika pakietu poprawek DB2 można znaleźć w katalogu
<obszar_roboczy>/<nazwa_komputera>/deploymentPlan/
MachinePlan_<nazwa_komputera>/000XX_DB2_XX/install/02_FP/
<znacznik_czasu>/logs:
v DB2_ESE_FP2MoveDB2LogsToLogsLoc_<znacznik_czasu>.err
v DB2_ESE_FP2MoveDB2LogsToLogsLoc_<znacznik_czasu>.log
24
v
v
v
v
v
DB2_ESE_InstallDB2Fixpack_<znacznik_czasu>.err
DB2_ESE_InstallDB2Fixpack_<znacznik_czasu>.log
DB2_ESE_ListDB2FPAdmin_<znacznik_czasu>.err
DB2_ESE_ListDB2FPAdmin_<znacznik_czasu>.log
DB2_ESE_ListDB2FPinstance_<znacznik_czasu>.err
v
v
v
v
v
v
v
DB2_ESE_ListDB2FPinstance_<znacznik_czasu>.log
DB2_ESE_StartDB2FPAdminInstance_<znacznik_czasu>.err
DB2_ESE_StartDB2FPAdminInstance_<znacznik_czasu>.log
DB2_ESE_StopDB2FPAdminInstance_<znacznik_czasu>.err
DB2_ESE_StopDB2FPAdminInstance_<znacznik_czasu>.log
DB2_ESE_UpdateDB2_<znacznik_czasu>.err
DB2_ESE_UpdateDB2_<znacznik_czasu>.log
v
v
v
v
v
v
DB2_ESE_Verify_DB2_FP_Level_<znacznik_czasu>.err
DB2_ESE_Verify_DB2_FP_Level_<znacznik_czasu>.log
de_processreq.log
de_processreq.log_utf8
de_trace.log
installFixPack.log
Plik installFixPack.log jest dziennikiem własnym dla pakietu poprawek. Ten
dziennik zawiera informacje o instalacji pakietu poprawek DB2.
W systemach Windows nie są dostępne żadne dzienniki pakietów poprawek.
Jeśli pojawi się błąd opakowania, wówczas więcej informacji będzie zawierał katalog
$(_TempLocation) w folderze <znacznik_czasu>. Ten katalog zawiera dzienniki powiązane z
instalacją DB2
Krok konfiguracji DB2
Następujące dzienniki konfiguracji DB2 można znaleźć w katalogu <obszar_roboczy>/
<nazwa_komputera>/deploymentPlan/MachinePlan_<nazwa_komputera>/
000XX_DB2_Configuration/install/01_CONFIG/<znacznik_czasu>/logs:
v checkpasswdCreated.log
v
v
v
v
createuser.log
etcgroupfile.log
etcpasswdfile.log
setUserPassword.log
W przypadku systemów Linux (w tym również Linux on IBM System z) generowane są
następujące pliki dodatkowe:
v permissions.log
v catalogLocalNode.log (generowany w folderze 02_CONFIG)
v catalogLocalNode.log (generowany w folderze 02_CONFIG)
v startDB2.log
W przypadku systemów Windows generowane są następujące pliki dodatkowe:
25
v
v
v
v
v
createDB2instance.log
localEnvVariables.log
setTCPIPCommForDB2instance.log
setTCPIPPortForDB2instance.log
setWindowsServiceToAutoStart.log
W systemach UNIX (w tym Linux, Linux on IBM System z i AIX) generowane są
v createinstance.log
v SetTCPIPCOMM.log
v stopDB2.log
v updatePort.log
Krok IBM Tivoli Directory Server DB2 dla produktu SmartCloud Control
Desk
Następujące dzienniki IBM Tivoli Directory Server DB2 dla produktu SmartCloud Control
Desk można znaleźć w katalogu <obszar_roboczy>/<nazwa_komputera>/
deploymentPlan/MachinePlan_<nazwa_komputera>/000XX_ITDS_DB2_CCMDB/
check/01_CHECKS/<znacznik czasu>/logs:
v etcgroupfile.log
v etcpasswdfile.log
Krok instalacji IBM Tivoli Directory Server
Dzienniki instalacji IBM Tivoli Directory Server można znaleźć w następujących
lokalizacjach:
GSKIT
Następujące pliki dziennika instalacji IBM Tivoli Directory Server można znaleźć w
ścieżce <obszar_roboczy>/<nazwa_komputera>/deploymentPlan/
MachinePlan_<nazwa_komputera>/000XX_ITDS_6.3/install/01_GSKIT/
<znacznik_czasu>/logs.
v de_processreq.log
v de_trace.log
Na systemach Windows i Linux (a także na Linux on IBM System z) generowane są
następujące dodatkowe pliki:
v GSKit_Install_GSKit_<znacznik_czasu>.log
v GSKit_Install_GSKit_<znacznik_czasu>.err
Dla 32-bitowych systemów Windows generowany jest następujący plik dodatkowy:
v gskInstall.log
Na 32-bitowych systemach Windows generowane są następujące pliki dodatkowe:
v ISScript_Install.log
v gskInstall.log
Na systemach AIX generowane są następujące pliki dodatkowe:
v
v
v
v
26
GSKit_Install_JS_RTE_20080721_084044GMT-06.00.log
GSKit_Install_SA_RTE_20080721_084044GMT-06.00.log
vGSKit_Install_TA_RTE_20080721_084044GMT-06.00.log
rteList.log
Podstawowe dzienniki IBM Tivoli Directory Server
Następujące podstawowe dzienniki IBM Tivoli Directory Server można znaleźć w
ścieżce <obszar_roboczy>/<nazwa_komputera>/deploymentPlan/
MachinePlan_<nazwa_komputera>/000XX_ITDS_6.3/install/02_BASE/
<znacznik czasu>/logs:
v de_processreq.log
v de_trace.log
W przypadku systemów Windows dostępne są następujące pliki dodatkowe:
v ldapinst.log
v registryList.log
W przypadku systemów Linux (w tym również Linux on IBM System z)
generowane są następujące pliki dodatkowe:
v ITDS6.3_CheckRPMEntry_<znacznik_czasu>.err
v ITDS6.3_CheckRPMEntry_<znacznik_czasu>.log
v rpmList.log
v ITDS6.3_CheckRTEEntry_<znacznik_czasu>.log
v ITDS6.3_CheckRTEEntry_<znacznik_czasu>.err
v rteList.log
Pakiet poprawek IBM Tivoli Directory Server
Następujące pliki dziennika pakietu poprawek produktu IBM Tivoli Directory Server
można znaleźć w katalogu <obszar_roboczy>/<nazwa_komputera>/deploymentPlan/
MachinePlan_<nazwa_komputera>/000XX_ITDS_6.3/install/02A_FP/
v de_processreq.log
v de_trace.log
W przypadku systemów Windows dostępny jest następujący plik dodatkowy:
v ldapinst.log
W przypadku systemów Linux generowane są następujące pliki dodatkowe:
v ITDS6.3_CheckRPMEntry_<znacznik_czasu>.err
v ITDS_InstallFixpack_<znacznik_czasu>.log
v rpmList.log
v ITDS_InstallFixpack_<znacznik_czasu>.err
v ITDS_InstallFixpack_<znacznik_czasu>.log
v ITDS6.3_CheckRTEEntry_<znacznik_czasu>.log
v ITDS6.3_CheckRTEEntry_<znacznik_czasu>.err
v rteList.log
27
Pakiet językowy IBM Tivoli Directory Server
Następujące pliki dziennika pakietu językowego IBM Tivoli Directory Server można
znaleźć w katalogu <obszar_roboczy>/<nazwa_komputera>/deploymentPlan/
MachinePlan_<nazwa_komputera>/000XX_ITDS_6.3/install/03_LP/
v de_processreq.log
v de_trace.log
W przypadku systemów Windows dostępne są następujące pliki dodatkowe:
v ldapLP_inst.log
v registryList.log
W systemach Linux (w tym również Linux on IBM System z) generowany jest
następujący plik dodatkowy:
v checkIfRPMEntryExists_<znacznik_czasu>.log
v checkIfRTEEntryExists_<znacznik_czasu>.log
v checkIfRTEEntryExists_<znacznik_czasu>.err
Krok konfiguracji IBM Tivoli Directory Server
Następujące dzienniki konfiguracji produktu IBM Tivoli Directory Server można znaleźć w
katalogu <obszar_roboczy>/<nazwa_komputera>/deploymentPlan/
MachinePlan_<nazwa_komputera>/000XX_ITDS_Configuration/install/01_CONFIG/
logs:
v createUsers.log
v netUserCheck.log
W przypadku systemów Windows generowane są następujące pliki dodatkowe:
v PasswdNeverExpires.log
v configureDB.log (generowany w folderze 02_CONFIG)
v configureDNPassword.log (generowany w folderze 02_CONFIG)
v configureSuffix.log (generowany w folderze 02_CONFIG)
v startInstanceTool.log (generowany w folderze 02_CONFIG)
v
v
v
v
v
v
v
startServer.log (generowany w folderze 02_CONFIG)
audit.log (generowany w folderze C:\idsslapd-idsccmdb\logs)
bulkload.log (generowany w folderze C:\idsslapd-idsccmdb\logs)
db2clicmds.log (generowany w folderze C:\idsslapd-idsccmdb\logs)
lostandfound.log (generowany w folderze C:\idsslapd-idsccmdb\logs)
traceibmslapd.log (generowany w folderze C:\idsslapd-idsccmdb\logs)
adminaudit.log (generowany w folderze C:\idsslapd-idsccmdb\logs)
v ibmdiradm.log (generowany w folderze C:\idsslapd-idsccmdb\logs)
v db2cli.log (generowany w folderze C:\idsslapd-idsccmdb\logs)
v perftune_stat.log (generowany w folderze C:\idsslapd-idsccmdb\logs)
v idstools.log (generowany w folderze C:\idsslapd-idsccmdb\logs)
28
W systemach UNIX (w tym Linux, Linux on IBM System z i AIX) generowane są
v permissions.log
v ITDS_LDAP_Config.encrypted.ldif (generowany w folderze 03_CONFIG)
v addLDIFData.log (generowany w folderze 03_CONFIG/logs)
v idsadm.log (generowany w folderze /var/idsldap/V6.3)
v idsadmdb2.log (generowany w folderze /var/idsldap/V6.3)
v idsadmdb2cmds.log (generowany w folderze /var/idsldap/V6.3)
Konfigurowanie łańcuchów użytkowników i grup serwera IBM
Tivoli Directory Server
Na serwerze IBM Tivoli Directory Server można skonfigurować łańcuchy użytkowników i
grup w celu dostosowania serwera do konkretnych potrzeb związanych z wdrażaniem.
O tym zadaniu
Łańcuchy użytkowników i grup dla serwera Tivoli Directory Server można utworzyć ręcznie
podczas instalowania.
W przypadku konfigurowania łańcuchów użytkowników i grup serwera katalogów dla
systemu, który obsługuje tylko serwera IBM Tivoli Directory Server, wówczas należy
samodzielnie utworzyć właściwości w pliku input.properties (w kroku
ITDS_CONFIGURATION) w planie wdrożenia.
Procedura
1. Przeprowadź edycję pliku input.properties, który znajduje się w folderze serwera
katalogów w ścieżce: obszar roboczy\nazwa komputera\deploymentPlan\
MachinePlan_skrócona nazwa komputera\00006_ITDS_Configuration. Na
przykład: w systemie Windows domyślną lokalizacją pliku input.properties jest ścieżka
C:\ibm\tivoli\mwi\workspace\mymachine.ibm.com\deploymentPlan\
MachinePlan_mymachine\00006_ITDS_Configuration.
2. Dodaj następujące właściwości:
was_nd.secure.GroupSuffix=ou\=groups,ou\=SWG,o\=IBM,c\=US
was_nd.secure.UserSuffix=ou\=users,ou\=SWG,o\=IBM,c\=US
3. Jeśli parametry konfiguracji Tivoli Directory Server zostały dostosowane, zmień
odpowiednie wartości na wartości niestandardowe na panelu parametrów konfiguracji. Na
przykład, jeśli wartości niestandardowe to ou=SWG1 a przyrostek kraju organizacji to
o=IBM1,c=US1, wówczas należy samodzielnie zastąpić wszystkie wystąpienia tych
wartości w pliku input.properties:
was_nd.secure.GroupSuffix=ou\=groups,ou\=SWG1,o\=IBM1,c\=US1
was_nd.secure.UserSuffix=ou\=users,ou\=SWG1,o\=IBM1,c\=US1
Deinstalowanie oprogramowania pośredniego
Aby zdeinstalować oprogramowanie pośrednie produktu IBM SmartCloud Control Desk,
należy uruchomić program instalacyjny oprogramowania pośredniego i wybrać odpowiednie
opcje w celu usunięcia poprzedniego wdrożenia.
Zanim rozpoczniesz
Jeśli oprogramowanie pośrednie produktu SmartCloud Control Desk było wdrażane za
pomocą serwera katalogów, wówczas należy się upewnić, że ten serwer katalogów jest
aktywny.
29
O tym zadaniu
Program instalacyjny oprogramowania pośredniego tworzy rejestr podczas instalacji
oprogramowania pośredniego produktu SmartCloud Control Desk. Zastosowanie rodzimych
programów do deinstalacji oprogramowania pośredniego spowoduje, że ten rejestr utraci
synchronizację z tym, co zostało wdrożone. W rezultacie przy próbie ponownego
zainstalowania oprogramowania pośredniego - z wykorzystaniem programu instalacyjnego
oprogramowania pośredniego - pojawią się błędy.
Procedura
1. Zatrzymaj i uruchom serwery zgodnie z potrzebami:
a. zatrzymaj IBM Tivoli Directory Server (IBM Tivoli Directory Server v6.3 idsccmdb).
b. Zatrzymaj demona IBM Tivoli Directory Server (IBM Tivoli Directory Admin
Server v6.3 - idsccmdb).
c. Uruchom produkt DB2.
d. Uruchom instancję idsccmdb DB2 (DB2 - DB2COPY1 - IDSCCMDB).
e. Uruchom demona IBM Tivoli Directory Server (IBM Tivoli Directory Admin Server
v6.3 - idsccmdb)
2. Zaloguj się jako administrator w systemie Windows i jako użytkownik root w systemie
Linux lub AIX.
3. Uruchom starter, uruchamiając następującą komendę z katalogu głównego pobranego
obrazu instalacyjnego:
Opcja
Opis
Windows
launchpad.exe
Linux
launchpad.sh
AIX
launchpad.sh
4. W panelu nawigacyjnym startera kliknij opcję Instalacja produktu.
5. W sekcji instalowania oprogramowania pośredniego kliknij opcję Oprogramowanie
pośrednie, a następnie wykonaj kroki w panelach startera.
6. Gdy pojawi się zachęta do przejścia do obszaru roboczego, określ katalog obszaru
roboczego, który zawiera aktualnie wdrożony plan, a następnie kliknij przycisk Dalej.
Domyślne położenie obszaru roboczego to ostatnie określone położenie. Jeśli
poprzednio nie podano ścieżki, wówczas domyślną lokalizacją obszaru roboczego jest
c:\ibm\tivoli\mwi\workspace
7. W panelu Wybierz operacje wybierz opcję Cofnij wdrożenie planu i kliknij przycisk
Dalej.
8. W panelu podglądu cofnięcia wdrożenia kliknij przycisk Dalej, aby cofnąć wdrożenie
planu.
9. Zamknij program instalacyjny oprogramowania pośredniego.
10. W systemach UNIX usuń następujące odwołania do bazy danych DB2 z pliku
/etc/services:
v db2c_db2insxy 50001/tcp
v db2c_db2inst1 50000/tcp
30
Ponowne instalowanie oprogramowania pośredniego z produktem IBM
DB2
Instalację oprogramowania pośredniego można uruchomić z ustawieniami użytkownika i
ustawieniami grupy produktu DB2, jakie obowiązywały w poprzedniej instalacji.
Zanim rozpoczniesz
Przed ponownym zainstalowaniem oprogramowania pośredniego należy usunąć wszystkie
produkty oprogramowania pośredniego i ich komponenty.
O tym zadaniu
Jeśli produkt DB2 jest zdeinstalowany, wówczas użytkownicy i grupy nie są
usuwani/usuwane. Można zastąpić te same wartości dotyczące użytkownika i grup DB2 albo
wprowadzić nowe wartości podczas uruchamiania programu instalacyjnego.
Procedura
1. Upewnij się, że wszystkie produkty oprogramowania pośredniego zostały poprawnie
usunięte - w tym celu sprawdzić pliki dzienników planu wdrażania. Pliki dzienników
znajdują się w podkatalogu katalog obszaru roboczego/nazwa
hosta/deploymentPlan/logs/ID_procesu. Głównym plikiem dziennika dla planu
wdrożenia jest DeploymentPlan.log.
2. Program instalacyjny oprogramowania pośredniego tworzy domyślną instancję dla bazy
danych DB2 i dodaje właściciela domyślnej instancji do grupy administratorów DB2, jaka
określa użytkownik. Określ użytkowników i grupy DB2, jakie zamierzasz wykorzystać
podczas instalacji:
v Udostępnij te same wartości, jakie zostały poprzednio wykorzystane dla grupy
administratorów DB2.
v Usuń istniejącego właściciela instancji i określ nową grupę administratorów. W
przypadku nowej grupy administratorów DB2 nie można określić istniejącego
właściciela instancji.
3. Uruchom program instalacyjny oprogramowania pośredniego ze startera.
Ręczne konfigurowanie programu WebLogic Server
Serwer WebLogic Server może być używany z produktem SmartCloud Control Desk, pod
warunkiem że zostanie skonfigurowany ręcznie.
O tym zadaniu
Serwer WebLogic Server może być używany jako serwer J2EE. Proces instalacji SmartCloud
Control Desk przygotowuje pliki EAR na administracyjnej stacji roboczej SmartCloud
Control Desk. Te pliki są następnie samodzielnie wdrażane w serwerze WebLogic Server.
Program instalacyjny SmartCloud Control Desk nie konfiguruje automatycznie środowiska
WebLogic Server. Ponadto nie instaluje ani w inny sposób nie wdraża aplikacji SmartCloud
Control Desk na serwer WebLogic Server server.
Samodzielne konfigurowanie serwera WebLogic Server obejmuje następujące zadania:
Procedura
1. “Tworzenie domeny MAXIMOSERVER” na stronie 32
2. “Konfigurowanie opcji JMS dla struktury integracji” na stronie 33
31
3. “Konfigurowanie JMS dla programu nasłuchującego wiadomości e-mail w serwerze
WebLogic Server” na stronie 34
Tworzenie domeny MAXIMOSERVER
W tej sekcji omówiono sposób tworzenia domeny MAXIMOSERVER w produkcie
WebLogic Server.
O tym zadaniu
Aby utworzyć domenę MAXIMOSERVER w produkcie WebLogic Server, wykonaj
następujące czynności:
Procedura
1. Uruchom narzędzie kreatora konfiguracji.
v W systemach Windows: wybierz Start > Wszystkie programy > BEA Products >
Tools > Configuration Wizard.
v W systemach UNIX kreatora konfiguracji można uruchomić za pomocą komendy
config.sh w katalogu <katalog_główny_WebLogic>/weblogic10/common/bin.
2. Na panelu powitalnym wybierz opcję Utwórz nową domenę WebLogic Server, a
następnie kliknij przycisk Next (Dalej).
3. Na panelu Select a Domain Source (Wybierz źródło domeny) wybierz opcję Generate a
domain configured automatically to support the following products (Wygeneruj
domenę skonfigurowaną automatycznie w celu obsługi następujących produktów), a
4. Na panelu Specify Domain Name and Location (Określ nazwę i lokalizację domeny)
nadaj domenie nazwę MAXIMOSERVER, a następnie kliknij przycisk Next (Dalej).
5. Na panelu Configure Administrator Username and Password (Konfiguruj nazwę
administratora i hasło) wprowadź ID i hasło administratora, a następnie kliknij przycisk
Next (Dalej).
6. Na panelu Configure Server Start Mode and JDK (Konfiguruj tryb uruchamiania serwera i
oprogramowania JDK) wprowadź następujące informacje, a następnie kliknij przycisk
Next (Dalej).
WebLogic Server Domain Startup Mode (Tryb uruchamiania domeny WebLogic)
Wybierz opcję Production (Produkcja).
Wybranie tej opcji wymaga udostępnienia ID i hasła użytkownika w celu
wdrożenia aplikacji.
JDK Selection (Wybór oprogramowania JDK)
Wybierz pakiet JDK o numerze wersji 1.6.0 lub wyższym.
7. Wykonaj operacje w kilku kolejnych panelach, aż do panelu Customize Environment and
Services Settings (Dostosuj ustawienia dotyczące środowiska i usług). Na panelu
Customize Environment and Services Settings (Dostosuj ustawienia dotyczące
środowiska i usług) wybierz domyślną opcję No (Nie), a następnie kliknij przycisk Next
(Dalej).
8. Na panelu Create WebLogic Server (Utwórz domenę serwera WebLogic) zmień wartość
pola Domain Name (Nazwa domeny) na MaximoServer, a następnie kliknij opcję
Create (Utwórz), aby utworzyć tę domenę.
9. Po utworzeniu domeny upewnij się, że opcja Start Admin Server (Uruchom serwer
administracyjny) nie jest zaznaczona, a następnie kliknij przycisk Done (Gotowe), aby
zamknąć kreatora konfiguracji. W systemach UNIX ta opcja nie jest wyświetlana.
32
Konfigurowanie opcji JMS dla struktury integracji
W niniejszej procedurze przedstawiono szczegółowe informacje o konfigurowaniu kolejek
JMS.
Zanim rozpoczniesz
W celu przeprowadzenia poniższej procedury należy zapoznać się z konsolą administracyjną
produktu Oracle WebLogic Server. Dokumentacja Oracle WebLogic Server zawiera
informacje o nawigacji w konsoli administracyjnej Oracle WebLogic Server.
Procedura
1. Uruchom program Internet Explorer i otwórz konsolę administracyjną
MAXIMOSERVER, wpisując następujący adres URL:
http://nazwa_hosta:7001/console
2. Zaloguj się, wprowadzając ID użytkownika i hasło.
3. Utwórz trzy trwałe składnice plików z następującymi parametrami konfiguracji:
Opcja
Opis
File Store Name (Nazwa składnicy plików)
sqinstore, sqoutstore, cqinstore
File Store Target (Docelowa składnica plików)
MAXIMOSERVER
File Store Directory (Katalog składnicy plików)
C:\WebLogic lub inny wybrany katalog
Składnice plików mają zwykle wyższą wydajność. Możliwe jest jednak wybranie składnic
wykorzystujących bazę danych. Informacje na temat różnic między składnicami plików a
składnicami używającymi bazy danych zawiera dokumentacja Oracle WebLogic Server.
4. Utwórz trzy serwery JMS z następującymi parametrami konfiguracyjnymi:
Opcja
Opis
Properties Name (Nazwa właściwości)
sqinserver, sqoutserver, cqinserver
Server Target (Serwer docelowy)
MAXIMOSERVER
Bytes Maximum (Maks. liczba bajtów)
20% lub mniej niż wielkość przydzielonej sterty JVM
W przypadku serwerów JMS zalecane jest skonfigurowanie maksymalnej liczby bajtów
na 20% lub mniej niż wielkość przydzielonej sterty JVM - taka wielkość zapobiega
utracie pamięci dla produktu Oracle WebLogic Server.
5. Utwórz moduł systemu JMS o nazwie intjmsmodule, z MAXIMOSERVER jako
serwerem docelowym.
6. Do modułu JMS dodaj źródło fabryki połączeń:
Opcja
Opis
Name (Nazwa)
intjmsconfact
JNDI Name (Nazwa JNDI)
jms/maximo/int/cf/intcf
Target (Cel)
MAXIMOSERVER
7. Dodaj trzy zasoby kolejek do modułu JMS:
a. Utwórz typ zasobu kolejki.
b. Utwórz nowe wdrożenie podrzędne o takiej samej nazwie, jak kolejka.
c. Przydziel serwer docelowy nazwa_wdrożenia_podrzędnegoserver do wdrożenia
podrzędnego.
Opcja
Opis
Queue 1 (Kolejka 1)
Nazwa: sqin Nazwa JNDI: jms/maximo/int/queues/sqin
33
Opcja
Opis
Queue 2 (Kolejka 2)
Nazwa: sqout Nazwa JNDI: jms/maximo/int/queues/
sqout
Queue 3 (Kolejka 3)
Nazwa: cqin Nazwa JNDI: jms/maximo/int/queues/
cqin
Template (Szablon)
None (Brak)
8. Włącz fabrykę połączeń JMS dla struktury integracji:
a. Wybierz odsyłacz intjmsconfact.
b. Na karcie Transactions (Transakcje) zaznacz pole wyboru XA Connection Factory
Enabled (Fabryka połączeń XA włączona).
c. Maksymalną liczbę komunikatów na sesję ustaw na -1.
9. Zapisz i aktywuj zmiany.
Co dalej
Aktualizacja nastąpi po zatrzymaniu i ponownym uruchomieniu serwera aplikacji
MAXIMOSERVER.
wiadomości e-mail w serwerze WebLogic Server
Aplikacja programu nasłuchującego wiadomości e-mail służy do odbierania i przyjmowania
żądań za pośrednictwem poczty e-mail, które mają postać wiadomości e-mail.
O tym zadaniu
W celu skonfigurowania kolejek JMS dla produktu WebLogic Server należy wykonać
Procedura
1. Zaloguj się do konsoli administracyjnej WebLogic Server.
2. Utwórz trwałą składnicę.
a. W panelu Domain Structure (Struktura domeny) rozwiń węzeł Services (Usługi), a
następnie kliknij opcję Persistent Stores (Składnice trwałe).
b. Kliknij opcję New (Nowe), a następnie wybierz opcję tworzenia składnicy plików.
c. Wprowadź lsnrstore jako nazwę składnicy plików i c:\wls10 jako katalog, a
następnie kliknij przycisk Finish (Zakończ).
3. Utwórz serwer JMS
a. W panelu Domain Structure (Struktura domeny), w obszarze Services > Messaging
(Usługi > Przesyłanie wiadomości), kliknij opcję JMS Servers (Serwery JMS),
wprowadź następujące informacje, a następnie kliknij przycisk Next (Dalej).
Name (Nazwa)
Wprowadź nazwę dla nowego serwera JMS, na przykład: lsnrserver.
Persistent Store (Składnica trwała)
Wybierz: lsnrstore.
b. Dla opcji Target (Cel) wybierz AdminServer, a następnie kliknij przycisk Finish
(Zakończ).
4. Utwórz moduł systemu JMS
34
a. W panelu Domain Structure (Struktura domeny), w obszarze Services > Messaging,
(Usługi > Przesyłanie wiadomości), kliknij opcję JMS Modules (Moduły JMS), a
następnie kliknij przycisk New (Nowe).
b. Wprowadź wartość do pola Name (Nazwa), np. lsnrjmsmodule, a następnie kliknij
przycisk Next (Dalej).
c. Wybierz opcję dla AdminServer, a następnie kliknij przycisk Next (Dalej).
d. Wybierz odpowiednią wartość dla opcji Would you like to add resources to the
JMS system module? (Czy chcesz dodać zasoby do modułu systemu JMS), a
5. Dodaj fabrykę połączeń do modułu JMS.
a. W tabeli Summary of Resources (Podsumowanie zasobów) modułu lsnrjmsmodule
kliknij opcję New (Nowe), aby dodać zasób.
b. Wybierz opcję Connection Factory (Fabryka połączeń), a następnie kliknij przycisk
Next (Dalej).
c. W panelu Connection Factory Properties (Właściwości fabryki połączeń) wprowadź
następujące informacje, a następnie kliknij przycisk Next (Dalej).
Name (Nazwa)
Wprowadź nazwę nowej fabryki połączeń. Na przykład: lsnrconnfact.
Wprowadź: jms/mro/lsnr/lsnrcf.
d. Upewnij się, że wybrana jest opcja AdminServer, a następnie kliknij przycisk Finish
(Zakończ)
6. Dodaj kolejkę do modułu JMS.
b. Wybierz opcję Queue (Kolejka), a następnie kliknij przycisk Next (Dalej).
c. W panelu JMS Destination Properties (Właściwości miejsca docelowego JMS)
Name (Nazwa)
Wprowadź nazwę nowej kolejki. Na przykład: lsnrqueue.
Wprowadź jms/mro/lsnr/qin.
Template (Szablon)
Żaden szablon nie jest wymagany.
d. Kliknij opcję Create a new Subdeployment (Utwórz nowe wdrożenie podrzędne),
wybierz lsnrserver, a następnie kliknij przycisk Finish (Zakończ).
7. Ustaw opcję XA dla fabryki połączeń.
a. Wybierz lsnrconnfact, a następnie wybierz kartę Transactions (Transakcje).
b. Upewnij się, że opcja XA Connection Factory Enabled (Fabryka połączeń XA
włączona) jest wybrana, a następnie kliknij przycisk Save (Zapisz).
8. Kliknij opcję Activate Changes (Aktywuj zmiany) w celu zapisania i aktywacji zmian.
9. Aby umożliwić programowi nasłuchującemu wiadomości e-mail korzystanie z kolejek
JMS, należy skonfigurować komponent Message Driven Bean za pośrednictwem pliku
deskryptora wdrażania, który jest częścią instalacji. W celu skonfigurowania komponentu
Message Driven Bean usuń wiersze komentarza z sekcji w plikach deskryptora
wdrożenia. Przeprowadź edycję plików ejb-jar.xml i weblogic-ejb-jar.xml.
a. Otwórz plik katalog_instalacyjny\applications\maximo\mboejb\ejbmodule\
META-INF\ejb-jar.xml w edytorze, usuń znaki komentarza z następujących sekcji, a
następnie zapisz plik:
35
Email Listener JMS is not deployed by default
<message-driven id="MessageDriven_LSNRMessageBean">
<ejb-name>LSNRMessageBean</ejb-name>
ejb-class>psdi.common.emailstner.LSNRMessageBean</ejb-class>
transaction-type>Container</transaction-type>
<message-destination-type>javax.jms.Queue</messagedestinationtype>
</message-driven>
<container-transaction>
<method>
<method-name>*</method-name>
</method>
<trans-attribute>Required</trans-attribute>
</container-transaction>
b. Otwórz plik c:\ibm\smp\maximo\applications\maximo\mboejb\ejbmodule\
META-INF\weblogic-ejb-jar.xml w edytorze, usuń znaki komentarza z następującej
sekcji, a następnie zapisz plik:
<weblogic-enterprise-bean>
<message-driven-descriptor>
<destination-jndi-name>jms/mro/lsnr/qin</destination-jndiname>
<connection-factory-jndi-name>jms/mro/lsnr/lsnrcf</
connection-factory-jndi-name>
</message-driven-descriptor>
<transaction-descriptor>
<trans-timeout-seconds>600</trans-timeout-seconds>
</transaction-descriptor>
<jndi-name>LSNRMessageBean</jndi-name>
</weblogic-enterprise-bean>
Przegląd informacji na temat programu instalacyjnego
Program instalacyjny produktu SmartCloud Control Desk udostępnia interfejs przeznaczony
do instalowania i wdrażania produktu SmartCloud Control Desk, który zawiera mechanizm
automatyzacji procesów oraz menedżerów procesów dla produktów z gamy .
Program instalacyjny produktu SmartCloud Control Desk rejestruje wybrane opcje dotyczące
wdrożenia produktu SmartCloud Control Desk. Rejestruje parametry konfiguracji powiązane
z tymi opcjami, a następnie instaluje i wdraża produkt SmartCloud Control Desk zgodnie z
informacjami wprowadzonymi przez użytkownika.
Podczas instalowania produktu SmartCloud Control Desk dostępne są dwie ścieżki instalacji.
Prosta Wdrożenie proste obejmuje zainstalowanie oprogramowania pośredniego
SmartCloud Control Desk na jednym systemie. W przypadku tej opcji z produktem
SmartCloud Control Desk nie można wykorzystać oprogramowania pośredniego,
jakie istnieje w organizacji. Całe oprogramowanie pośrednie używane z produktem
SmartCloud Control Desk należy zainstalować w systemie za pomocą programu
instalacyjnego oprogramowania pośredniego, stosując wartości domyślne. Produkt
SmartCloud Control Desk jest instalowany z wartościami domyślnymi
udostępnionymi przez program instalacyjny oprogramowania pośredniego oraz
program instalacyjny produktu SmartCloud Control Desk.
Jeśli konieczne jest zastąpienie wartości domyślnych, jakie są wykorzystywane w
prostej ścieżce instalacji, wówczas należy zastosować ścieżkę instalacji
niestandardowej.
36
Jeśli wdrażanie przebiega z wykorzystaniem serwera Oracle WebLogic Server,
wówczas nie można wybrać tej opcji.
Niestandardowa
Wdrożenie niestandardowe zwykle obejmuje wdrożenie produktu SmartCloud
Control Desk na kilku systemach, które mogą już udostępniać niektóre produkty
oprogramowania pośredniego, jakie będą wykorzystywane podczas wdrażania
produktu SmartCloud Control Desk. W przypadku wdrażania z opcją instalacji
niestandardowej możliwa jest modyfikacja domyślnych wartości instalacji.
W przypadku tej opcji wdrażania nie jest wymagane rozmieszczenie wdrożenia
produktu SmartCloud Control Desk na kilku systemach. Nazwę hosta lokalnego
można wprowadzić jako miejsce docelowe dla wszystkich komponentów
wówczas należy zastosować tę ścieżkę instalowania.
Program instalacyjny produktu SmartCloud Control Desk może zautomatyzować
konfigurowanie niektórych elementów oprogramowania pośredniego, które będą
wykorzystywane z produktem SmartCloud Control Desk.
Program instalacyjny produktu SmartCloud Control Desk nie może zautomatyzować
konfigurowania serwera Oracle WebLogic Server.
Jeśli nie wybrano opcji automatycznego konfigurowania oprogramowania pośredniego przez
program instalacyjny produktu SmartCloud Control Desk, wówczas należy ręcznie
skonfigurować ten element oprogramowania pośredniego przed zainstalowaniem produktu
Ważne: Podczas wprowadzania wartości LDAP do pól w panelu instalacji produktu
SmartCloud Control Desk należy pamiętać o regułach składni dla produktu, które dotyczą
stosowania znaków specjalnych w łańcuchach LDAP. W większości przypadków znaki
specjalne należy poprzedzać znakiem zmiany znaczenia, dzięki temu znak specjalny będzie
bardziej czytelny dla serwera katalogów. Brak zmiany znaczenia znaku specjalnego
zawartego w łańcuchu LDAP wykorzystywanym z produktem SmartCloud Control Desk
spowoduje błędy produktu SmartCloud Control Desk.
Wiele serwerów katalogów traktuje spację jako znak specjalny, który jest częścią łańcucha
LDAP. Jeśli zostanie wprowadzony łańcuch LDAP, który zawiera spację jako znak o
niezmienionym znaczeniu na końcu wartości pola, wówczas będą się pojawiać błędy z
produktem SmartCloud Control Desk.
Więcej informacji na temat stosowania znaków specjalnych w łańcuchach LDAP zawiera
dokumentacja używanego serwera katalogów.
Informacje wprowadzone do programu instalacyjnego produktu SmartCloud Control Desk są
zapisywane w plikach maximo.properties i install.properties oraz w bazie danych Maximo.
Te wartości są wprowadzane do pól panelu programu instalacyjnego SmartCloud Control
Desk przy kolejnych okazjach korzystania z programu. Jeśli użytkownik wyłączy program
instalacyjny, wówczas przy kolejnym uruchomieniu program przywróci większość wartości,
jakie zostały wprowadzone podczas przerwanej instalacji. Wartości, które nie są zapisywane
w takich przypadkach, to katalog instalacyjny produktu SmartCloud Control Desk oraz opcja
skrótu wybrana podczas instalacji. Wartości domyślne można przywrócić do programu
instalacyjnego produktu SmartCloud Control Desk poprzez usunięcie plików
<katalog_główny_Maximo>/applications/maximo/properties/maximo.properties i
<katalog_główny_Maximo>/etc/install.properties. Jeśli odnalezienie pliku
37
maximo.properties w katalogu <katalog_główny_Maximo> jest trudne, wówczas należy
go poszukać w katalogu plików tymczasowych w systemie.
oprogramowania pośredniego
W celu zainstalowania produktu SmartCloud Control Desk należy uruchomić program
instalacyjny ze startera. Procedura instalacji automatycznie skonfiguruje oprogramowanie
pośrednie na wielu serwerach, wykorzystując wartości domyślne.
Zanim rozpoczniesz
Upewnij się, że wymagania wstępne zostały spełnione.
v W celu wdrożenia wymagane jest ręczne skonfigurowanie serwera Oracle WebLogic
Server.
v Usługi serwera bazy danych, serwera katalogów i serwera aplikacji muszą być
uruchomione i aktywne.
v Katalogi /tmp i /var/tmp muszą być dostępne w systemie. Program instalacyjny
wykorzystuje te katalogi jako źródła informacji podczas wdrażania typu IBM WebSphere
v Na administracyjnej stacji roboczej tymczasowo wyłącz wszelkie niekrytyczne procesy,
które mogą negatywnie wpływać na instalację, np. programy antywirusowe.
v Upewnij się, że ustawienie zapobiegania wykonywaniu danych w systemie Windows nie
blokuje uruchomienia startera: wybierz opcje Start > Ustawienia > Panel sterowania >
System > Zaawansowane > Wydajność > Ustawienia > Zapobieganie wykonywaniu
danych. Wybierz opcję Włącz funkcję DEP tylko dla istotnych programów i usług
systemu Windows i kliknij przycisk Zastosuj. Może pojawić się komunikat o
konieczności ponownego uruchomienia systemu.
v W systemach Linux i UNIX z zainstalowanym oprogramowaniem pośrednim komenda
hostname -f musi zwracać pełną nazwę hosta. W razie potrzeby zapoznaj się z
dokumentacją systemu operacyjnego. Zamiast tego można podać adres IP systemu.
v Włącz usługę zdalnego wykonywania i dostępu zdalnego na każdym systemie, na którym
zainstalowane jest oprogramowanie pośrednie. Każdy system zdalny musi obsługiwać
protokół dostępu zdalnego. Ponadto musi akceptować logowania zdalne po wprowadzeniu
nazwy i hasła użytkownika, jakie skonfigurowano na serwerze docelowym. Do protokołów
zdalnego dostępu należą SSH i Windows SMB. Jeśli system zdalny jest serwerem
Windows, wówczas w celu korzystania z SMB należy skonfigurować zdalne uruchamianie
i zdalny dostęp.
v Baza danych DB2 musi być przygotowana.
– Jeśli program DB2 jest zainstalowany w systemie Linux lub na systemie UNIX,
wówczas należy utworzyć użytkownika instancji oraz katalog osobisty tego
użytkownika na serwerze DB2.
– Katalog osobisty właściciela instancji bazy danych musi zawierać 8 GB miejsca bez
względu na to, czy baza danych jest zainstalowana w tym miejscu.
– ID użytkownika dla administratora instancji DB2 musi posiadać uprawnienia
administracyjne SYSADM (administrowanie systemem). Ten identyfikator
użytkownika należy określić podczas działania programu instalacyjnego produktu.
Informacje na temat tworzenia użytkownika posiadającego uprawnienia SYSADM na
serwerze DB2 zawiera dokumentacja bazy danych DB2. W systemach UNIX do grupy z
uprawnieniem SYSADM należy dodać użytkownika root.
38
O tym zadaniu
Przedstawione instrukcje dotyczą instalacji na wielu serwerach, podczas której
wykorzystywane są wartości domyślne.
Jeśli podczas instalowania zdalnego na systemach AIX 6.x pojawią się trudności z interfejsem
użytkownika programu instalacyjnego, wówczas należy ponowić próbę instalacji lokalnie. W
takim przypadku należy użyć konsoli lub terminalu X na systemie lokalnie.
Procedura
1. Zaloguj się do systemu administracyjnego.
2. Uruchom program instalacyjny produktu ze startera.
a. Uruchom starter. Przejdź do katalogu głównego pobranego obrazu instalacyjnego i
uruchom następującą komendę:
Windows
launchpad.exe
UNIX launchpad.sh
Jeśli starter nie rozpocznie instalowania, wówczas można bezpośrednio uruchomić
instalację produktu. Na pobranym obrazie instalacji przejdź do katalogu \Install\\ i
uruchom jedną z następujących komend:
Windows
v install.bat
v install_win64.bat
UNIX
v install_aix64.sh
v install_linux32.sh
3. Wybierz język instalacji i kliknij przycisk OK.
4. Na panelu Wybierz folder instalacyjny określ ścieżkę do miejsca, w którym zamierzasz
zainstalować produkt SmartCloud Control Desk.
Możliwe jest określenie opisu instalacji. Opis ułatwia odróżnianie poszczególnych
instalacji w przypadku wielu instalacji na jednej administracyjnej stacji roboczej.
5. Zapoznaj się z informacjami widocznymi w panelu Weryfikuj miejsce instalacji. Panel
przedstawia informacje o poprzedniej instalacji, jakie zostały znalezione - w zależności
od nazwy katalogu instalacyjnego określonego na poprzednim panelu. Po przejściu za
ten panel nie będzie można wrócić i zmienić katalogu instalacyjnego dla tej instalacji.
Jeśli w określonym katalogu instalacyjnym zostanie znaleziona nowsza wersja programu
instalacyjnego, wówczas użytkownik zostanie o tym powiadomiony. Powiadomienie
informuje o tym, że używana jest starsza wersja programu instalacyjnego. Wersja
znaleziona na administracyjnej stacji roboczej jest nowsza i może zawierać ważne
funkcje i rozszerzenia. W celu użycia nowszej wersji programu instalacyjnego wybierz
opcję wersji na panelu powiadomienia i kliknij przycisk Dalej. Wykonanie tej
czynności spowoduje zamknięcie aktualnego procesu instalacji i ponowne uruchomienie
procesu instalacji z wykorzystaniem nowszego programu instalacyjnego. Jeśli ta opcja
nie zostanie wybrana, wówczas należy kontynuować instalację z wykorzystaniem
starszej wersji programu instalacyjnego.
6. Na panelu Podsumowanie pakietów zapoznaj się z informacjami o wdrażaniu pakietów.
Ten panel zawiera informacje o wersji zarówno dla nowego, jak i dla istniejącego
pakietu w systemie. Docelowe informacje o wersji pakietu wskazują wersję pakietu
obecnie wdrażanego.
39
7. Na panelu Wybierz opcję wdrażania określ typ wdrażania Proste lub Niestandardowe.
8. Na panelu Zaimportuj informacje o konfiguracji warstwy pośredniej wybierz opcję
Zaimportuj informacje o konfiguracji warstwy pośredniej - dzięki temu program
instalacyjny ponownie wykorzysta wartości programu instalacyjnego warstwy
pośredniej. Te wartości zostaną wykorzystane jako wartości domyślne dla tych samych
pól w programie instalacyjnym produktu.
Pole Lokalizacja obszaru roboczego odwołuje się do lokalizacji pliku topologii, który
zawiera wartości określone dla programu instalacyjnego oprogramowania pośredniego.
Plik znajduje się w obszarze roboczym, który został zdefiniowany podczas instalowania
oprogramowania pośredniego. Na przykład: C:\ibm\tivoli\mwi\workspace dla systemu
Windows lub /root/ibm/tivoli/mwi/workspace dla systemu UNIX.
Jeśli wybrano wdrożenie proste, wówczas domyślne informacje dot. oprogramowania
pośredniego nie będą wykorzystywane.
9. Na panelu Typ bazy danych określ oprogramowanie, które będzie używane dla bazy
danych Maximo.
10. Na panelu Baza danych określ informacje dotyczące konfiguracji dla oprogramowania
bazy danych.
Jeśli podczas określania elementów, takich jak identyfikator użytkownika bazy danych,
nazwa bazy danych, instancja bazy danych dla SmartCloud Control Desk i nazwa
schematu odpowiednie wartości nie istnieją, wówczas są tworzone.
Dla bazy danych DB2 identyfikator użytkownika nie może być taki sam, jak
identyfikator użytkownika administratora instancji.
Nazwy użytkowników bazy danych i instancji bazy danych nie mogą zawierać spacji.
W przypadku DB2 instancja bazy danych jest tworzona, jeśli nie istnieje, ale użytkownik
i powiązany z nim katalog główny muszą istnieć na serwerze DB2. W przypadku DB2
nazwa schematu może być taka sama, jak nazwa właściciela obszarów tabel, które są
zdefiniowane, lub może być inną wartością, np. maximo.
Gdy użytkownik określi informacje dot. konfiguracji dla oprogramowania bazy danych,
wówczas program instalacyjny sprawdza poprawność informacji na serwerze bazy
danych.
11. Na panelu Zautomatyzuj konfigurowanie bazy danych można wskazać, że tworzenie i
konfigurowanie bazy danych będzie przebiegało w sposób zautomatyzowany.
Jeśli ta opcja nie zostanie wybrana, wówczas bazę danych należy skonfigurować ręcznie.
12. Na panelu Autoryzacja dostępu zdalnego określ informacje dotyczące autoryzacji dla
funkcji automatycznej konfiguracji bazy danych. Określenie tych wartości umożliwia
konfigurację zdalną.
13. Na panelu Administrowanie bazą danych określ informacje dotyczące bazy danych.
Wymagane informacje są zależne od platformy bazy danych.
W przypadku bazy danych DB2: na przykład ID użytkownika administratora nie może
być taki sam, jak ID użytkownika bazy danych. A w przypadku Windows ID
użytkownika usługi musi mieć te same uprawnienia administracyjne na systemie.
14. Na panelu Obszar tabel bazy danych określ informacje dotyczące obszaru tabel bazy
danych.
Po kliknięciu przycisku Dalej program instalacyjny produktu nawiąże połączenie z
serwerem bazy danych i sprawdzi poprawność wprowadzonych informacji.
15. Gdy sprawdzanie poprawności bazy danych zostanie zakończone, wówczas na panelu
Typ serwera aplikacji określ typ serwera aplikacji dla wdrożenia produktu.
Należy ręcznie skonfigurować serwer WebLogic Server i ręcznie wdrożyć pliki
aplikacji.
16. Na panelu Określ użytkowników Maximo wprowadź informacje dotyczące
użytkowników bazy danych Maximo.
40
Użytkownik administracyjny Maximo
Identyfikator administratora produktu, który jest używany podczas
początkowego konfigurowania oraz w celu dodawania użytkowników.
Użytkownik zarejestrowany w systemie Maximo
Identyfikator użytkownika używany w celu samodzielnego rejestrowania
użytkowników.
Użytkownik integracji systemu Maximo
Identyfikator użytkownika używany z adapterami Enterprise.
Niestandardowy identyfikator i hasło użytkownika są zapisane w bazie danych Maximo.
Domyślne identyfikatory użytkowników maxadmin, maxreg i maxintadm również są
tworzone jako identyfikatory użytkowników w bazie danych Maximo. Tworzenie
domyślnych identyfikatorów użytkowników umożliwia realizowanie celów z zakresu
przetwarzania wewnętrznego. Jeśli zabezpieczenia bazy danych Maximo są
wykorzystywane w celu uwierzytelniania i autoryzacji, wówczas domyślne
identyfikatory użytkowników mogą być stosowane w celu logowania do aplikacji. Jeśli
użytkownik traktuje taki stan jako zagrożenie, wówczas hasła można zmodyfikować dla
domyślnych identyfikatorów użytkownika. Hasła dla identyfikatorów użytkowników
można zmodyfikować w aplikacji Użytkownicy.
17. Na panelu Konfiguracja SMTP określ informacje dot. konfiguracji SMTP, które będą
wykorzystywane przez przepływy pracy w celu komunikowania się z uczestnikami
przepływów pracy.
Adres e-mail administratora jest adresem używanym do wysyłania wiadomości. Jeśli
pola pozostaną puste, wówczas parametry SMTP należy skonfigurować za
pośrednictwem interfejsu produktu w ramach zadania po instalacji.
18. W panelu Opcje integracji danych i usług menu kontekstowego kliknij opcję, która
wskazuje miejsce utworzenia tabel bazy danych dla tych funkcji: w bazie danych
Maximo (ta sama baza) lub w osobnej instancji bazy danych, która została już
utworzona w tym celu. W przypadku instalowania wersji Entry należy wybrać bazę
danych Maximo. Te tabele są tworzone, ale nie są wykorzystywane w wersji Entry.
19. Na panelu Wybór języka podstawowego określ język podstawowy dla instalacji.
20. Na panelu Wybór języków dodatkowych można opcjonalnie określić jeden lub większą
liczbę języków dodatkowych, które ma obsługiwać instalacja.
21. Na panelu Wykonaj krok konfiguracji określ sposób wykonywania kroku konfiguracji
instalacji. Jeśli opcja nie zostanie wybrana, wówczas krok instalacji rozpocznie się po
kliknięciu przycisku Dalej.
Teraz skopiuj pliki, a krok konfiguracji instalacji wykonaj później
Wybierz tę opcję, jeśli zamierzasz skopiować pliki ze źródła instalacji do
administracyjnej stacji roboczej. Krok konfiguracji należy wykonać później w
celu zakończenia wdrożenia.
Ważne: Przed zakończeniem kroku konfiguracji pierwotnej instalacji nie
należy instalować innego produktu. Instalowanie innego produktu przed
wykonaniem kroku konfiguracji dla tej instalacji spowoduje nadpisanie
składnicy zadań, co uniemożliwi wdrożenie pierwotnej instalacji.
Określone wartości konfiguracji zostaną zapisane w plikach
katalog_główny_instalacji\maximo\applications\maximo\properties\
maximo.properties i katalog_główny_instalacji\etc\install.properties. W
celu uruchamiania kroków konfiguracji spoza programu instalacyjnego
produktu należy użyć programu narzędziowego taskrunner, który jest dostępny
w katalogu katalog_główny_instalacji\scripts. Program narzędziowy
taskrunner należy uruchamiać z wiersza komend.
41
katalog_główny_instalacji\scripts\taskrunner
[CONTINUE <STOPONERROR|NOSTOPONERROR>]
Program narzędziowy taskrunner wykorzystuje wartości konfiguracji, jakie
zostały zapisane w plikach maximo.properties i install.properties w celu
skonfigurowania produktu SmartCloud Control Desk.
Jeśli program narzędziowy taskrunner zostanie uruchomiony z parametrem
NOSTOPONERROR, wówczas program taskrunner będzie kontynuował
działanie pomimo błędów. Jeśli program taskrunner zostanie uruchomiony z
parametrem STOPONERROR, wówczas taskrunner przerwie działanie w
momencie napotkania błędu. Jeśli użyto parametru STOPONERROR,
wówczas można usunąć przyczyny błędu. Następnie instalację można wznowić
od miejsca, w którym zarejestrowano ostatnie poprawnie wykonane zadanie w
poprzedniej próbie - w tym celu należy uruchomić program taskrunner z
parametrem CONTINUE.
Opóźnij aktualizację bazy danych Maximo
Wybierz tę opcję, jeśli zamierzasz ręcznie uruchomić zadanie aktualizacji bazy
danych dla wdrożenia produktu. Tej opcji można użyć, jeśli dostępny jest
pakiet poprawek, który usuwa znane błędy związane ze skryptem
updatedb. Jeśli pakiet poprawek jest dostępny, wówczas należy wybrać opcję
Opóźnij aktualizację bazy danych Maximo, zastosować pakiet poprawek, a
następnie uruchomić ręcznie komendę updatedb -v1.
22. Na panelu Wybierz folder skrótów określ miejsce tworzenia ikon SmartCloud Control
Desk.
Jeśli wybrano W menu Start, a używana jest przeglądarka Internet Explorer, wówczas
adres URL produktu SmartCloud Control Desk należy dodać do strefy zaufanych witryn.
Wyłącz opcję, która wymaga weryfikacji serwerów dla wszystkich ośrodków w strefie.
Nie wybieraj opcji Na pasku szybkiego uruchamiania. Wybranie tej opcji nie
spowoduje utworzenia skrótu na pasku szybkiego uruchamiania.
Ważne: Skróty są tworzone tylko w systemach Windows. Wdrażanie serwera
WebLogic Server jest procesem ręcznym, dlatego należy ręcznie zaktualizować wszelkie
tworzone skróty. Skróty należy zaktualizować po ręcznym wdrożeniu plików EAR
23. Na panelu Podsumowanie danych wejściowych sprawdź informacje określone dla
programu instalacyjnego produktu.
W razie potrzeby kliknij przycisk Wstecz, aby wrócić do poprzednich paneli i zmienić
wartości.
24. Na panelu Podsumowanie przed instalacją przejrzyj informacje dotyczące instalacji, a
następnie kliknij przycisk Instaluj.
Proces instalacji zostanie rozpoczęty. Postęp instalacji można sprawdzać, zapoznając się
z wyświetlanymi komunikatami.
25. Zapoznaj się z informacjami na panelu Instalacja została zakończona, a następnie kliknij
przycisk Gotowe.
Ważne: W niektórych przypadkach w systemach AIX panel Instalacja została
zakończona może być pusty. Kliknij przycisk Gotowe, aby zamknąć program
instalacyjny.
“Restartowanie oprogramowania pośredniego w systemie Windows” na stronie 191
Niniejsza procedura zawiera opis restartowania oprogramowania pośredniego w systemie
Windows, gdy pojawi się konieczność ponownego uruchomienia dowolnych usług
“Restartowanie oprogramowania pośredniego w systemie UNIX” na stronie 192
Usługi oprogramowania pośredniego na platformach Linux i AIX muszą być w niektórych
42
sytuacjach restartowane, np. w przypadku ponownego uruchamiania komputera. Serwery i
usługi oprogramowania pośredniego muszą być aktywne przed uruchomieniem programu
instalacyjnego SmartCloud Control Desk.
Instalowanie treści opcjonalnej
Zainstaluj odpowiednie opcjonalne pakiety treści dla swojej edycji produktu.
Treść opcjonalna jest często używana w środowiskach programistycznych jako sposób na
rozpoczęcie projektowania własnej treści.
Jeśli podczas procesu instalacji produktu nie zostanie zainstalowana treść opcjonalna, można
zainstalować ją później. Jeśli zostanie ona zainstalowana później, konieczne będzie
zaktualizowanie bazy danych, a następnie odbudowanie i wdrożenie pliku maximo.ear.
Instalowanie opcjonalnych modułów integracji
Zainstaluj pakiety modułów integracji, aby skonfigurować integrację z innymi produktami.
Moduły integracji można zainstalować ze strony Integracje startera:
IBM Tivoli Provisioning Manager Integration Module
Ten moduł integracji pozwala na zintegrowanie produktu Tivoli Provisioning
Manager z procesami zarządzania wydaniami. Na przykład można użyć produktu
Tivoli Provisioning Manager jako ostatecznej biblioteki nośników. Więcej informacji
na ten temat zawiera sekcja na temat zarządzania wydaniami w Centrum
informacyjnym.
Pakiet Wdrożone zasoby - CMS LIC Enablement
Ten pakiet jest wymagany, jeśli planowane jest używanie Usługi menu
kontekstowego do zarządzania działaniami uruchamiania w kontekście dla
wdrożonych zasobów. Więcej informacji na ten temat zawiera sekcja Planowanie.
Pakiet CI AppsCMS LIC Enablement
rzeczywistych elementów konfiguracji. Więcej informacji na ten temat zawiera
sekcja Planowanie.
Rational ClearQuest OSLC Integrations
Ten moduł integracji pozwala na używanie technologii OSLC (Open Services for
Lifecycle Collaboration) do łączenia aplikacji Problemy z aplikacją Rational
ClearQuest w celu wymiany informacji na temat problemów i sposobów ich
rozwiązywania.
Rational Team Concert OSLC Integrations
Lifecycle Collaboration) do łączenia aplikacji Problemy z aplikacją Rational Team
Concert w celu wymiany informacji na temat problemów i sposobów ich
rozwiązywania.
Jeśli podczas procesu instalacji produktu nie zostaną zainstalowane moduły integracji, można
zainstalować je później. Jeśli zostaną zainstalowane później, konieczne będzie
43
Czynności po instalacji dla wdrożeń na serwerze Oracle WebLogic
Server
W przypadku wdrożeń na serwerze Oracle WebLogic Server wymagane jest czynności po
zakończeniu instalacji.
O tym zadaniu
Jeśli serwer Oracle WebLogic Server jest używany jako serwer aplikacji dla wdrożenia
produktu SmartCloud Control Desk, wówczas program instalacyjny generuje plik EAR.
Następnie należy ręcznie wdrożyć ten plik na serwerze Oracle WebLogic Server.
Gdy używany jest serwer Oracle WebLogic Server, wówczas należy zmodyfikować plik
weblogic.xml i odbudować plik maximo.ear przed jego wdrożeniem.
Procedura
1. Zainstaluj zaktualizowany program JDK 1.6.
a. Z witryny http://www.oracle.com/technetwork/java/index.html pobierz najnowszy
program JDK o numerze wersji 1.6.0 SR7 lub wyższym.
b. Uruchom program instalacyjny.
c. Zaakceptuj umowę licencyjną.
d. Ścieżkę docelową instalacji ustaw na folder główny Oracle, kliknij przycisk OK, a
następnie przycisk Next (Dalej).
e. Zaakceptuj wszelkie dodatkowe zachęty dotyczące instalowania programu JDK, aby
pomyślnie zakończyć proces instalowania.
2. Jeśli używana jest baza danych Oracle, skopiuj plik oraclethin.jar.
a. Skopiuj plik oraclethin.jar z administracyjnej stacji roboczej na serwer, na którym
zainstalowano Oracle WebLogic Server. Użyj dowolnego dostępnego protokołu
przesyłania plików.
b. Plik oraclethin.jar znajduje się w katalogu katalog_główny_instalacji\maximo\
applications\maximo\lib. Domyślnie katalogiem katalog_główny_instalacji jest
C:\IBM\SMP\Maximo\Applications\Maximo\lib. Skopiuj plik oraclethin.jar na
serwer J2EE oraz do katalogu wls11g/server/lib. Na przykład:
C:/Oracle/wls11g/server/lib.
3. Przeprowadź edycję pliku konfiguracyjnego domeny dla odpowiednich ustawień Java.
a. Przejdź do katalogu katalog_instalacji\user_projects\domains\mydomain\bin.
b. Kliknij prawym przyciskiem myszy (nie klikaj dwukrotnie) i przeprowadź edycję
pliku setDomainEnv.cmd (Windows) lub setDomainEnv.sh (UNIX).
c. Za pomocą edytora tekstu wyszukaj wpisy jdk i zastąp je wpisami, które zmienią
konfigurację serwera Oracle WebLogic Server w taki sposób, aby serwer korzystał ze
zaktualizowanego programu JDK. Należy zmienić dwa wystąpienia.
d. (tylko Oracle) Wyszukaj PRE_CLASSPATH. Ustaw parametr w następujący
sposób:
set PRE_CLASSPATH=%WL_HOME%\server\lib\oraclethin.jar (Windows)
PRE_CLASSPATH={WL_HOME}/server/lib/oraclethin.jar (UNIX)
Uwaga: Ten krok jest wymagany w celu nawiązywania połączeń z bazami danych
Oracle z serwera Oracle WebLogic Server.
e. Zwiększ wartości parametrów sterty Java, wyszukując MEM_ARGS i ustawiając
parametr w następujący sposób:
set MEM_ARGS=-Xms512m -Xmx1024m -XX:MaxPermSize=512m (Windows)
MEM_ARGS=-Xms512m -Xmx1024m -XX:MaxPermSize=512m (UNIX)
44
W tych parametrach rozróżniana jest wielkość liter. Przed każdym parametrem
umieść znak minus (-), a po każdej wartości umieść znak m.
f. Wyszukaj set JAVA_OPTIONS=%JAVA_OPTIONS% %JAVA_PROPERTIES%.
Bezpośrednio po tym łańcuchu wprowadź opcje:
-Dcom.sun.xml.namespace.QName.useCompatibleSerialVersionUID=1.0
Po zakończeniu wpis powinien wyglądać jak poniższy przykład:
set JAVA_OPTIONS=%JAVA_OPTIONS% %JAVA_PROPERTIES%
-Dwlw.iterativeDev=%iterativeDevFlag% -Dwlw.testConsole=%testConsoleFlag%
-Dwlw.logErrorsToConsole=%logErrorsToConsoleFlag%
g. Zapisz i zamknij plik setDomainEnv.cmd.
4. Przeprowadź edycję \IBM\SMP\maximo\applications\maximo\maximouiweb\
webmodule\WEB-INF\weblogic.xml file i dodaj następujące wpisy:
<session-descriptor>
<cookie-http-only>false</cookie-http-only>
</session-descriptor>
5. Uruchom serwer (nie będą wyświetlane zapytania dotyczące nazwy i hasła użytkownika).
Jeśli podczas pracy w trybie produkcyjnym użytkownik nie chce, aby pojawiały się
zapytania o nazwę i hasło użytkownika Oracle WebLogic Server, należy utworzyć plik
boot.properties. W niniejszej procedurze przedstawiono zapis nazwy i hasła
użytkownika w zaszyfrowanym formacie. Wprowadź następujące dwa wiersze do
zwykłego pliku:
username=<nazwa użytkownika administratora>
password=<hasło administratora>
Wartości nazwy i hasła administratora muszą być zgodne z wartościami z istniejącego
konta użytkownika w dostawcy uwierzytelniania dla domyślnej dziedziny zabezpieczeń.
Jeśli plik zostanie zapisany jako boot.properties i umieszczony w folderze mydomain
(na przykład: C:\BEA\User_projects\domains\mydomain), wówczas serwer będzie
automatycznie korzystał z tego pliku podczas kolejnych cykli uruchamiania. Przy
pierwszym użyciu tego pliku w celu uruchomienia serwera serwer odczyta plik, a
następnie zastąpi go zaszyfrowaną wersją nazwy i hasła użytkownika.
6. Sprawdź ustawienia, uruchamiając serwer Oracle WebLogic Server. Aby upewnić się, że
zmiany wprowadzone do plików poprzedniej wersji Oracle WebLogic Server są
poprawne, uruchom produkt Oracle WebLogic Server.
7. Odbuduj plik maximo.ear.
\IBM\SMP\maximo\deployment\buildmaximoear
8. Przeprowadź wdrożenie pliku maximo.ear na serwerze Oracle WebLogic Server.
Instalowanie plików EAR
Po wykonaniu wcześniejszych czynności można wdrożyć pliki EAR z konsoli
administracyjnej Oracle WebLogic Server. Instalowanie plików EAR w celu uruchomienia
serwera aplikacji Maximo.
Zanim rozpoczniesz
Windows
UNIX
Windows
Jeśli serwer MAXIMOSERVER nie działa, uruchom go za pomocą wiersza komend.
UNIX
Demon Oracle WebLogic Server musi być uruchomiony.
45
O tym zadaniu
W celu wyświetlenia konsoli administracyjnej Oracle WebLogic Server należy również
zainstalować wirtualną maszynę języka Java (JVM). Nowsze wersje systemu Windows mogą
nie być wyposażone w maszynę JVM.
Procedura
1. Zmień na katalog moja_domena:
Windows
Windows
W wierszu komend zmień katalog na:
nazwa_napędu:\kat_inst_weblogic\user_projects\domain\moja_domena
UNIX
UNIX
Otwórz okno Terminal (lub wiersz komend, jeśli łączysz się zdalnie z
komputera z systemem Windows) i zmień katalog w następujący sposób:
cd /home/mxadmin/kat_inst_weblogic/user_projects/domains/moja_domena
2. Wpisz
Windows
Windows
startWebLogic.cmd
UNIX
UNIX
./startWebLogic.sh
i naciśnij klawisz Enter. Po wyświetleniu frazy: Server started in RUNNING Mode
(serwer został uruchomiony w trybie DZIAŁANIE) zostanie uruchomiony Oracle
WebLogic Server.
3. Uruchom konsolę administracyjną Oracle WebLogic Server (MAXIMOSERVER),
wpisując następujący adres URL do paska adresu przeglądarki:
4.
5.
6.
7.
8.
9.
10.
Zaloguj się do konsoli administracyjnej za pomocą nazwy użytkownika
administracyjnego i hasła.
Kliknij przycisk Lock&Edit (Zablokuj w celu edycji) w sekcji Change Center
(Centrum zmian), aby przełączyć serwer w tryb edycji.
Kliknij odsyłacz Deployments (Wdrożenia) w sekcji Domain Structure (Struktura
domeny).
W sekcji Summary of Deployments (Podsumowanie wdrażania) kliknij przycisk Install
(Zainstaluj). Zostanie otwarta aplikacja Install Application Assistant (Instalowanie
aplikacji z asystą).
Kliknij odsyłacz upload your file(s) (prześlij pliki).
Kliknij przycisk Browse (Przeglądaj) obok pola Deployment Archive (Archiwum
wdrażania). Przejdź do miejsca, w którym zainstalowano plik maximo.ear (katalog
c:/ibm/smp/maximo/deployment/default/ na administracyjnej stacji roboczej),
wybierz plik i kliknij opcję Open (Otwórz).
Kliknij Next (Dalej) w celu przesłania pliku na serwer Oracle WebLogic Server.
11. Kliknij przełącznik obok pliku maximo.ear oraz przycisk Next (Dalej), aby
kontynuować wdrażanie.
12. Zaakceptuj wartość domyślną, aby zainstalować to wdrożenie jako aplikację i kliknij
13. Zaakceptuj wszystkie pozostałe wartości domyślne i kliknij przycisk Finish (Zakończ),
aby uruchomić proces wdrażania.
46
14. Po zakończeniu procesu wdrażania kliknij przycisk Activate Changes (Aktywuj
zmiany) w Change Center (Centrum zmian), aby zastosować zmiany. Zostanie
wyświetlony następujący komunikat: All changes have been activated. No restarts
are necessary (Wszystkie zmiany zostały aktywowane. Nie jest konieczny żaden
restart).
15. Powtórz kroki od 8 na stronie 46 do 14, aby wdrożyć plik maximoiehs.ear.
16. Kliknij pole wyboru obok aplikacji maximo.
17. Kliknij strzałkę rozwijaną przycisku Start (Start) i wybierz opcję Servicing all requests
(Obsługa wszystkich żądań). Zostanie wyświetlone okno Start Application Assistant
(Uruchamianie aplikacji z asystą).
18. Kliknij przycisk Yes (Tak), aby uruchomić system.
Ręczne ustawianie nazwy hosta Oracle WebLogic Server w celu uzyskania dostępu do
pomocy aplikacji.
O tym zadaniu
Domyślnie właściwość używana w celu zapisania nazwy hosta dla systemu pomocy
SmartCloud Control Desk jest ustawiona na wartość localhost. Wyświetlanie tematów
pomocy SmartCloud Control Desk jest możliwe, pod warunkiem że pełna nazwa hosta Oracle
WebLogic Server jest skonfigurowana we właściwości systemu pomocy. Ten krok należy
wykonać po wdrożeniu plików EAR produktu SmartCloud Control Desk na serwer Oracle
WebLogic Server.
Procedura
1. Zaloguj się do konsoli SmartCloud Control Desk jako maxadmin.
2. Wybierz opcje Idź do > Konfiguracja systemu > Konfiguracja platformy >
Właściwości systemu
3. Za pomocą opcji Filtr wyszukaj właściwość o nazwie mxe.help.host.
4. Rozwiń właściwość mxe.help.host i ustaw atrybut na pełną nazwę hosta serwera Oracle
WebLogic Server.
5. Zaznacz pole wyboru rekordu mxe.help.host.
6. Kliknij ikonę Odświeżanie na żywo na pasku narzędzi.
7. W oknie dialogowym Odświeżanie na żywo kliknij OK.
Wyniki
Po wykonaniu tych czynności można uzyskać dostęp do tematów pomocy aplikacji w
interfejsie użytkownika SmartCloud Control Desk.
Wdrażanie języków po odroczeniu aktualizacji bazy danych
Wybranie opcji odroczenia aktualizacji bazy danych Maximo podczas instalowania produktu
wpływa na sposób wdrażania języków.
Podczas instalacji możliwe jest odroczenie zadania aktualizacji bazy danych. Ta opcja
zapobiega zapisowi danych do bazy danych podczas instalacji. Działanie programu
instalacyjnego jest ograniczone do kopiowania plików do systemu administracyjnego oraz do
rejestrowania pakietów rozwiązań procesu produktu. W celu dodania języków należy
zakończyć instalację, samodzielnie zaktualizować bazę danych, a następnie samodzielnie
zaktualizować języki.
47
“Ręczne wdrażanie języków po odroczeniu aktualizacji bazy danych”
Jeśli aktualizowanie bazy danych zostanie odroczone w programie instalacyjnym,
wówczas języki można wdrożyć ręcznie.
Ręczne wdrażanie języków po odroczeniu aktualizacji bazy
danych
Jeśli aktualizowanie bazy danych zostanie odroczone w programie instalacyjnym, wówczas
języki można wdrożyć ręcznie.
Zanim rozpoczniesz
Przed ręcznym konfigurowaniem języków dla pakietów PSI należ uruchomić komendę
updatedb.
O tym zadaniu
W celu ręcznego skonfigurowania języków dla pakietów PSI wykonaj następujące kroki:
Procedura
1. Zaktualizuj opcje obsługi języka dla głównych komponentów.
Pliki dla języków wybranych podczas instalacji zostaną wyodrębnione do katalogu
C:\IBM\SMP\Maximo\Tools\Maximo\ustawienia_narodowe\xliff\ w systemie.
a. Aby zaktualizować język jako język podstawowy do stosowania z produktem, należy
uruchomić poniższą komendę:
katalog_główny_instalacji\maximo\tools\maximo\TDToolkit.bat
-IMPORT
-SLEN
-TLustawienia narodowe
-maxmessfix
b. Aby dodać jeden lub większą liczbę języków jako języki dodatkowe, które będą
używane z produktem, uruchom poniższą komendę dla każdego języka wybranego do
dodania:
-ADDLANGustawienia narodowe
-maxmessfix
2. Zaktualizuj języki dla pakietów dodatkowych.
Aby określić pakiety, które należy zaktualizować, przejdź do katalogu
katalog_główny_instalacji\maximo\tools\maximo\en\xliff. Każdy folder znajdujący się
w katalogu xliff (poza folderem MAXUPG) jest wykorzystywany jako wejściowy dla
operacji -pmpupdate narzędzia TDToolkit. Inaczej niż w przypadku aktualizowania
języków w produkcie SmartCloud Control Desk, komendę TDToolkit należy użyć jeden
raz dla każdego pakietu. Komenda TDToolkit określa obecnie wdrożone języki i
aktualizuje je.
a. Przejdź do katalogu katalog_główny_instalacji\maximo\tools\maximo\en\xliff i
określ folder pakietu, który należy zaktualizować, na przykład calibration.
b. Zaktualizuj języki dla wybranego pakietu.
C:\IBM\SMP\maximo\tools\maximo\TDToolkit.bat
-pmpupdatekatalog_pakietu
W tym przykładzie pmpupdatekatalog_pakietu może oznaczać
pmpupdatecalibration lub pmpupdateconfig_pmp.
c. Powtórz procedurę dla wszystkich dodatkowych pakietów wymagających
zaktualizowania języków.
48
Rozdział 3. Wdrażanie produktu z automatycznym ponownym
wykorzystaniem istniejącego oprogramowania pośredniego
Informacje przedstawione w niniejszej sekcji umożliwiają wykorzystanie programów
instalacyjnych i narzędzi produktu SmartCloud Control Desk w celu automatycznego
konfigurowania istniejącego oprogramowania pośredniego w przedsiębiorstwie podczas
procesu wdrażania produktu SmartCloud Control Desk.
wykonać w celu automatycznego wdrożenia produktu SmartCloud Control Desk. Zostanie
wykorzystane oprogramowanie pośrednie, które istnieje już w przedsiębiorstwie.
W tym scenariuszu wykorzystywany jest program instalacyjny oprogramowania pośredniego
oraz program instalacyjny produktu SmartCloud Control Desk w celu automatycznego
konfigurowania istniejących zasobów oprogramowania pośredniego. Konfigurowanie
oprogramowania pośredniego jest realizowane automatycznie przed wdrożeniem produktu.
Serwer Oracle WebLogic Server należy zawsze konfigurować ręcznie.
Programy instalacyjne są wykorzystywane w celu automatycznego konfigurowania
istniejącego serwera DB2 w środowisku.
Rysunek 1. Wdrażanie produktu SmartCloud Control Desk z ponownym wykorzystaniem istniejącego oprogramowania
pośredniego
Uruchamianie programu instalacyjnego oprogramowania pośredniego
na istniejących serwerach oprogramowania pośredniego
Jeśli planowane jest wykorzystanie istniejących serwerów oprogramowania pośredniego z
produktem SmartCloud Control Desk, wówczas te serwery należy skonfigurować przed
uruchomieniem programu instalacyjnego produktu SmartCloud Control Desk.
Niniejsza sekcja zawiera informacje nt. konfigurowania istniejących serwerów DB2 w celu
wykorzystania ich z produktem SmartCloud Control Desk w przypadku korzystania z
programu instalacyjnego oprogramowania pośredniego.
Dostępne są informacje dotyczące korzystania z programu instalacyjnego oprogramowania
pośredniego z produktem IBM Tivoli Directory Server.
Dostępne są szczegóły dotyczące korzystania z programu instalacyjnego oprogramowania
pośredniego z usługą Microsoft Active Directory.
Nie można użyć programu instalacyjnego oprogramowania pośredniego w celu
skonfigurowania istniejących serwerów Oracle.
Serwer Oracle WebLogic Server nie może być konfigurowany za pomocą programu
Serwer Microsoft SQL Server nie może być konfigurowany za pomocą programu
49
Upewnij się, że oprogramowanie pośrednie jest dostępne w wersji obsługiwanej dla
Podczas instalowania i konfigurowania oprogramowania pośredniego w programie
instalacyjnym oprogramowania pośredniego oraz w programie instalacyjnym produktu
SmartCloud Control Desk należy wziąć pod uwagę następujące ograniczenia dotyczące
znaków specjalnych:
Tabela 4. Konwencje nazewnictwa obiektów oprogramowania pośredniego
Konwencja nazewnictwa
Szczegóły
Konwencje nazewnictwa DB2 dla nazw grup,
nazw użytkowników i identyfikatorów
użytkowników.
Nazwy grup oraz identyfikatory użytkowników w
systemach operacyjnych Linux i UNIX mogą
zawierać maksymalnie 8 znaków i muszą zawierać
tylko małe litery.
Nazwy grup i nazwy użytkowników w systemie
Windows mogą zawierać maksymalnie 30
znaków.
Nazwy i identyfikatory nie mogą mieć
następujących wartości: USERS, ADMINS,
GUESTS, PUBLIC, LOCAL ani żadnych słów
zastrzeżonych w SQL.
Nazwy i identyfikatory nie mogą rozpoczynać się
od liter IBM, SQL ani SYS. Nie mogą się
zaczynać od znaku podkreślenia (_).
Konwencje nazewnictwa DB2 dla instancji DB2.
Nazwy instancji mogą zawierać maksymalnie 8
znaków.
W systemie Windows żadna instancja nie może
mieć takiej samej nazwy, jak usługa.
Konwencje nazewnictwa DB2 dla haseł.
W systemach UNIX hasła mogą zawierać
maksymalnie 8 znaków.
W systemach Windows hasła mogą zawierać
maksymalnie 14 znaków.
Konwencje nazewnictwa IBM Tivoli Directory
Server dla baz danych i ich aliasów.
Nazwy baz danych muszą być unikalne w
lokalizacji, w której są skatalogowane. W
systemach Linux i UNIX ta lokalizacja jest
ścieżką katalogu. W systemach Windows jest to
dysk logiczny.
Nazwy aliasów baz danych muszą być unikalne w
katalogu systemowym bazy danych. W przypadku
utworzenia nowej bazy danych wartością
domyślną aliasu będzie nazwa bazy danych. W
wyniku tego nie można utworzyć bazy danych z
użyciem nazwy, która jest aliasem bazy danych,
nawet jeśli nie istnieje baza danych o takiej
nazwie.
Nazwa bazy danych i alias bazy danych mogą
zawierać maksymalnie po 8 znaków.
Należy pamiętać o tym, że znaki @, # i $ nie są
dostępne na wszystkich klawiaturach. Należy
unikać stosowania tych znaków w przypadku
tworzenia nazwy bazy danych.
50
Tabela 4. Konwencje nazewnictwa obiektów oprogramowania pośredniego (kontynuacja)
Konwencja nazewnictwa
Szczegóły
Konwencje nazewnictwa IBM Tivoli Directory
Server dla użytkowników, grup, baz danych i
instancji
Wartości nie mogą zawierać więcej niż 8 znaków.
Wartości nie mogą być równe: USERS, ADMINS,
GUESTS, PUBLIC, LOCAL ani idsldap
Wartości nie mogą się rozpoczynać od liter IBM,
SQL ani SYS.
Wartości nie mogą zawierać znaków
akcentowanych.
Wartości mogą zawierać znaki z zakresu od A do
Z, od a do z oraz 0 - 9.
Wartości muszą rozpoczynać się znakami z
zakresów A - Z lub a - z.
Hasła administratorów nie mogą zawierać znaków
dwubajtowych.
Hasła nie mogą zawierać znaków specjalnych: ` ' \
"|
Program instalacyjny oprogramowania
pośredniego
pośredniego nie sprawdza zgodności hasła z
systemem operacyjnym na hoście docelowym.
Upewnij się, że wprowadzone wartości haseł są
poprawne w tym środowisku.
pośredniego nie zezwala na stosowanie znaku '%'
w systemie Windows ani na stosowanie znaków !,
$, #, % w systemie UNIX.
pośredniego nie sprawdza, czy w nazwach
użytkowników zostały użyte znaki
akcentowane. Użycie tych znaków może
powodować błędy.
Konfigurowanie istniejącego produktu DB2 za pomocą
programu instalacyjnego oprogramowania pośredniego
Istniejący serwer DB2 można skonfigurować za pomocą programu instalacyjnego
Zanim rozpoczniesz
Jeśli planowane jest skonfigurowanie istniejącego serwera DB2 za pomocą programu
instalacyjnego oprogramowania pośredniego, wówczas musi istnieć zbiór użytkowników i
grup. Program instalacyjny oprogramowania pośredniego korzysta z tych użytkowników i
grup podczas konfigurowania serwera.
Domyślne wartości dla użytkowników i grup to między innymi:
Użytkownicy
v db2admin
v dasusr1 (UNIX)
Rozdział 3. Wdrażanie z automatycznym ponownym wykorzystaniem istniejącego oprogramowania pośredniego (scenariusz 2)
51
v db2fenc1 (UNIX)
Grupy
v
v
v
v
db2admns (Windows)
dasadm1 (UNIX)
dbgrp1 (UNIX)
db2fgrp1 (UNIX)
Te wartości są domyślnymi nazwami użytkowników i grup. Jeśli wartości wprowadzane do
programu instalacyjnego oprogramowania pośredniego muszą być zgodne z wartościami w
systemie, wówczas te wartości można zmodyfikować. Jeśli tacy użytkownicy nie istnieją w
systemie, wówczas należy ich utworzyć przed uruchomieniem programu instalacyjnego.
O tym zadaniu
Jeśli istnieje instalacja DB2, którą użytkownik planuje ponownie wykorzystać dla produktu
SmartCloud Control Desk, wówczas w systemie należy uruchomić program instalacyjny
oprogramowania pośredniego, aby skonfigurować tę instalację. Program instalacyjny
oprogramowania pośredniego zidentyfikuje w systemie instancje oprogramowania
pośredniego zgodne z produktem SmartCloud Control Desk, a następnie skonfiguruje
istniejącą instancję, która będzie używana z produktem SmartCloud Control Desk.
Wykonaj następujące kroki, aby program instalacyjny skonfigurował istniejącą instancję DB,
która będzie ponownie wykorzystywana z produktem SmartCloud Control Desk:
Procedura
1. Zaloguj się jako użytkownik z uprawnieniami administratora.
2. Uruchom program instalacyjny oprogramowania pośredniego ze startera.
3. Wykonuj czynności w panelach programu instalacyjnego oprogramowania pośredniego,
aż do panelu opcji wdrażania.
4. Na panelu opcji wdrażania zaznacz serwer bazy danych, a następnie kliknij przycisk
Dalej. Program instalacyjny oprogramowania pośredniego wyświetli wszelkie instancje
serwera DB2 wykryte w systemie.
5. W menu instalacji wybierz odpowiednią instancję do ponownego użycia, a następnie
kliknij przycisk Dalej.
6. Wykonaj zadania na pozostałych panelach programu instalacyjnego oprogramowania
pośredniego.
“Instalowanie oprogramowania pośredniego za pomocą programu instalacyjnego
oprogramowania pośredniego” na stronie 19
Program instalacyjny oprogramowania pośredniego służy do instalowania komponentów
oprogramowania pośredniego, które mają być używane z produktem IBM SmartCloud
Control Desk. Komponenty oprogramowania pośredniego wybierane do instalowania
przez użytkownika, a także powiązane parametry konfiguracyjne, są rejestrowane w
planie wdrażania dla systemu docelowego.
O tym zadaniu
52
Procedura
Tworzenie domeny MAXIMOSERVER
WebLogic Server.
O tym zadaniu
Procedura
Next (Dalej).
Next (Dalej).
53
(Dalej).
Konfigurowanie opcji JMS dla struktury integracji
JMS.
Zanim rozpoczniesz
Procedura
Opcja
Opis
MAXIMOSERVER
Opcja
Opis
MAXIMOSERVER
serwerem docelowym.
54
Opcja
Opis
Name (Nazwa)
intjmsconfact
Target (Cel)
MAXIMOSERVER
podrzędnego.
Opcja
Opis
Queue 1 (Kolejka 1)
Queue 2 (Kolejka 2)
sqout
Queue 3 (Kolejka 3)
cqin
Template (Szablon)
None (Brak)
Co dalej
MAXIMOSERVER.
wiadomości e-mail w serwerze WebLogic Server
O tym zadaniu
Procedura
Name (Nazwa)
55
Wybierz: lsnrstore.
(Zakończ).
Next (Dalej).
Name (Nazwa)
(Zakończ)
Name (Nazwa)
Template (Szablon)
56
</message-driven>
<method>
</method>
Przegląd informacji na temat programu instalacyjnego
Program instalacyjny produktu SmartCloud Control Desk udostępnia interfejs przeznaczony
do instalowania i wdrażania produktu SmartCloud Control Desk, który zawiera mechanizm
automatyzacji procesów oraz menedżerów procesów dla produktów z gamy .
Program instalacyjny produktu SmartCloud Control Desk rejestruje wybrane opcje dotyczące
wdrożenia produktu SmartCloud Control Desk. Rejestruje parametry konfiguracji powiązane
z tymi opcjami, a następnie instaluje i wdraża produkt SmartCloud Control Desk zgodnie z
informacjami wprowadzonymi przez użytkownika.
Podczas instalowania produktu SmartCloud Control Desk dostępne są dwie ścieżki instalacji.
Prosta Wdrożenie proste obejmuje zainstalowanie oprogramowania pośredniego
SmartCloud Control Desk na jednym systemie. W przypadku tej opcji z produktem
SmartCloud Control Desk nie można wykorzystać oprogramowania pośredniego,
jakie istnieje w organizacji. Całe oprogramowanie pośrednie używane z produktem
SmartCloud Control Desk należy zainstalować w systemie za pomocą programu
instalacyjnego oprogramowania pośredniego, stosując wartości domyślne. Produkt
SmartCloud Control Desk jest instalowany z wartościami domyślnymi
57
udostępnionymi przez program instalacyjny oprogramowania pośredniego oraz
Jeśli konieczne jest zastąpienie wartości domyślnych, jakie są wykorzystywane w
prostej ścieżce instalacji, wówczas należy zastosować ścieżkę instalacji
niestandardowej.
wówczas nie można wybrać tej opcji.
Niestandardowa
Wdrożenie niestandardowe zwykle obejmuje wdrożenie produktu SmartCloud
Control Desk na kilku systemach, które mogą już udostępniać niektóre produkty
oprogramowania pośredniego, jakie będą wykorzystywane podczas wdrażania
produktu SmartCloud Control Desk. W przypadku wdrażania z opcją instalacji
niestandardowej możliwa jest modyfikacja domyślnych wartości instalacji.
W przypadku tej opcji wdrażania nie jest wymagane rozmieszczenie wdrożenia
produktu SmartCloud Control Desk na kilku systemach. Nazwę hosta lokalnego
można wprowadzić jako miejsce docelowe dla wszystkich komponentów
wówczas należy zastosować tę ścieżkę instalowania.
Program instalacyjny produktu SmartCloud Control Desk może zautomatyzować
konfigurowanie niektórych elementów oprogramowania pośredniego, które będą
wykorzystywane z produktem SmartCloud Control Desk.
Program instalacyjny produktu SmartCloud Control Desk nie może zautomatyzować
konfigurowania serwera Oracle WebLogic Server.
Jeśli nie wybrano opcji automatycznego konfigurowania oprogramowania pośredniego przez
program instalacyjny produktu SmartCloud Control Desk, wówczas należy ręcznie
skonfigurować ten element oprogramowania pośredniego przed zainstalowaniem produktu
Ważne: Podczas wprowadzania wartości LDAP do pól w panelu instalacji produktu
SmartCloud Control Desk należy pamiętać o regułach składni dla produktu, które dotyczą
stosowania znaków specjalnych w łańcuchach LDAP. W większości przypadków znaki
specjalne należy poprzedzać znakiem zmiany znaczenia, dzięki temu znak specjalny będzie
bardziej czytelny dla serwera katalogów. Brak zmiany znaczenia znaku specjalnego
zawartego w łańcuchu LDAP wykorzystywanym z produktem SmartCloud Control Desk
spowoduje błędy produktu SmartCloud Control Desk.
Wiele serwerów katalogów traktuje spację jako znak specjalny, który jest częścią łańcucha
LDAP. Jeśli zostanie wprowadzony łańcuch LDAP, który zawiera spację jako znak o
niezmienionym znaczeniu na końcu wartości pola, wówczas będą się pojawiać błędy z
produktem SmartCloud Control Desk.
Więcej informacji na temat stosowania znaków specjalnych w łańcuchach LDAP zawiera
dokumentacja używanego serwera katalogów.
Informacje wprowadzone do programu instalacyjnego produktu SmartCloud Control Desk są
zapisywane w plikach maximo.properties i install.properties oraz w bazie danych Maximo.
Te wartości są wprowadzane do pól panelu programu instalacyjnego SmartCloud Control
Desk przy kolejnych okazjach korzystania z programu. Jeśli użytkownik wyłączy program
instalacyjny, wówczas przy kolejnym uruchomieniu program przywróci większość wartości,
58
jakie zostały wprowadzone podczas przerwanej instalacji. Wartości, które nie są zapisywane
w takich przypadkach, to katalog instalacyjny produktu SmartCloud Control Desk oraz opcja
skrótu wybrana podczas instalacji. Wartości domyślne można przywrócić do programu
instalacyjnego produktu SmartCloud Control Desk poprzez usunięcie plików
<katalog_główny_Maximo>/applications/maximo/properties/maximo.properties i
<katalog_główny_Maximo>/etc/install.properties. Jeśli odnalezienie pliku
maximo.properties w katalogu <katalog_główny_Maximo> jest trudne, wówczas należy
go poszukać w katalogu plików tymczasowych w systemie.
W celu zainstalowania produktu SmartCloud Control Desk należy uruchomić program
instalacyjny ze startera. Procedura instalacji automatycznie skonfiguruje oprogramowanie
pośrednie na wielu serwerach, wykorzystując wartości domyślne.
Zanim rozpoczniesz
v W celu wdrożenia wymagane jest ręczne skonfigurowanie serwera Oracle WebLogic
Server.
protokół dostępu zdalnego. Ponadto musi akceptować logowania zdalne po wprowadzeniu
i zdalny dostęp.
– Jeśli program DB2 jest zainstalowany w systemie Linux lub na systemie UNIX,
59
O tym zadaniu
Procedura
Windows
launchpad.exe
UNIX launchpad.sh
Windows
v install.bat
v install_win64.bat
UNIX
v install_aix64.sh
60
danych Maximo.
bazy danych.
schematu odpowiednie wartości nie istnieją, wówczas są tworzone.
identyfikator użytkownika administratora instancji.
Nazwy użytkowników bazy danych i instancji bazy danych nie mogą zawierać spacji.
W przypadku DB2 instancja bazy danych jest tworzona, jeśli nie istnieje, ale użytkownik
i powiązany z nim katalog główny muszą istnieć na serwerze DB2. W przypadku DB2
nazwa schematu może być taka sama, jak nazwa właściciela obszarów tabel, które są
zdefiniowane, lub może być inną wartością, np. maximo.
danych.
11. Na panelu Zautomatyzuj konfigurowanie bazy danych można wskazać, że tworzenie i
konfigurowanie bazy danych będzie przebiegało w sposób zautomatyzowany.
Jeśli ta opcja nie zostanie wybrana, wówczas bazę danych należy skonfigurować ręcznie.
12. Na panelu Autoryzacja dostępu zdalnego określ informacje dotyczące autoryzacji dla
funkcji automatycznej konfiguracji bazy danych. Określenie tych wartości umożliwia
konfigurację zdalną.
13. Na panelu Administrowanie bazą danych określ informacje dotyczące bazy danych.
Wymagane informacje są zależne od platformy bazy danych.
W przypadku bazy danych DB2: na przykład ID użytkownika administratora nie może
być taki sam, jak ID użytkownika bazy danych. A w przypadku Windows ID
użytkownika usługi musi mieć te same uprawnienia administracyjne na systemie.
danych.
61
aplikacji.
użytkowników.
przepływów pracy.
18. W panelu Opcje integracji danych i usług menu kontekstowego kliknij opcję, która
wskazuje miejsce utworzenia tabel bazy danych dla tych funkcji: w bazie danych
Maximo (ta sama baza) lub w osobnej instancji bazy danych, która została już
utworzona w tym celu. W przypadku instalowania wersji Entry należy wybrać bazę
danych Maximo. Te tabele są tworzone, ale nie są wykorzystywane w wersji Entry.
62
Desk.
Ważne: Skróty są tworzone tylko w systemach Windows. Wdrażanie serwera
WebLogic Server jest procesem ręcznym, dlatego należy ręcznie zaktualizować wszelkie
tworzone skróty. Skróty należy zaktualizować po ręcznym wdrożeniu plików EAR
wartości.
przycisk Gotowe.
instalacyjny.
63
“Restartowanie oprogramowania pośredniego w systemie Windows” na stronie 191
“Restartowanie oprogramowania pośredniego w systemie UNIX” na stronie 192
informacyjnym.
sekcja Planowanie.
rozwiązywania.
rozwiązywania.
64
Server
O tym zadaniu
Procedura
sposób:
65
zwykłego pliku:
Zanim rozpoczniesz
Windows
66
Windows
UNIX
UNIX
O tym zadaniu
Procedura
Windows
Windows
UNIX
UNIX
2. Wpisz
Windows
Windows
startWebLogic.cmd
UNIX
UNIX
./startWebLogic.sh
WebLogic Server.
4. Zaloguj się do konsoli administracyjnej za pomocą nazwy użytkownika
5. Kliknij przycisk Lock&Edit (Zablokuj w celu edycji) w sekcji Change Center
6. Kliknij odsyłacz Deployments (Wdrożenia) w sekcji Domain Structure (Struktura
domeny).
7. W sekcji Summary of Deployments (Podsumowanie wdrażania) kliknij przycisk Install
8. Kliknij odsyłacz upload your file(s) (prześlij pliki).
9. Kliknij przycisk Browse (Przeglądaj) obok pola Deployment Archive (Archiwum
10. Kliknij Next (Dalej) w celu przesłania pliku na serwer Oracle WebLogic Server.
67
restart).
15. Powtórz kroki od 8 na stronie 46 do 14 na stronie 47, aby wdrożyć plik
maximoiehs.ear.
pomocy aplikacji.
O tym zadaniu
WebLogic Server.
Procedura
WebLogic Server.
Wyniki
68
“Ręczne wdrażanie języków po odroczeniu aktualizacji bazy danych” na stronie 48
danych
Zanim rozpoczniesz
updatedb.
O tym zadaniu
Procedura
-IMPORT
-SLEN
-maxmessfix
dodania:
-maxmessfix
aktualizuje je.
69
70
Rozdział 4. Ręczne wdrażanie produktu z ponownym
wykorzystaniem istniejącego oprogramowania pośredniego
Informacje przedstawione w tej sekcji ułatwiają wdrożenie produktu SmartCloud Control
Desk poprzez ponowne wykorzystanie istniejących serwerów oprogramowania pośredniego
oraz ręczne skonfigurowanie w nich opcji współpracy z produktem SmartCloud Control
Desk.
wykonać w celu automatycznego wdrożenia produktu SmartCloud Control Desk z
wykorzystaniem oprogramowania pośredniego, które istnieje już w przedsiębiorstwie.
W tym scenariuszu należy samodzielnie skonfigurować istniejące zasoby oprogramowania
pośredniego przed uruchomieniem programu instalacyjnego produktu SmartCloud Control
Desk.
Rysunek 2. Wdrażanie produktu SmartCloud Control Desk z ręcznym konfigurowaniem oprogramowania pośredniego
Instalowanie produktu SmartCloud Control Desk z ręcznym
konfigurowaniem oprogramowania pośredniego
W przypadku instalacji konfigurowanych ręcznie wymagane jest skonfigurowanie
komponentów oprogramowania pośredniego, serwera bazy danych, serwera katalogów oraz
serwera J2EE w celu pracy z produktem SmartCloud Control Desk, zanim możliwe będzie
użycie programu instalacyjnego produktu SmartCloud Control Desk.
Można wybrać jeden lub większą liczbę komponentów oprogramowania pośredniego
SmartCloud Control Desk do automatycznego skonfigurowania przez program instalacyjny
produktu SmartCloud Control Desk. Alternatywą dla tego rozwiązania jest ręczne
skonfigurowanie jednego lub wielu serwerów oprogramowania pośredniego do współpracy z
oprogramowaniem SmartCloud Control Desk.
Niniejsza sekcja zawiera szczegóły dotyczące sposobu samodzielnego konfigurowania
oprogramowania pośredniego SmartCloud Control Desk przed uruchomieniem programu
instalacyjnego produktu SmartCloud Control Desk.
Zanim rozpoczniesz, upewnij się, że zostały spełnione następujące wymagania wstępne:
v Wyznaczono serwer z systemem Windows lub UNIX, na którym zostanie uruchomiony
Ręcznie skonfiguruj każdy serwer, który nie będzie konfigurowany za pomocą funkcji
automatycznej konfiguracji, jaka jest dostępna w programie instalacyjnym produktu
SmartCloud Control Desk - serwery, które nie będą konfigurowane za pomocą tej funkcji,
należy skonfigurować przed użyciem programu instalacyjnego produktu SmartCloud Control
Desk w celu zainstalowania produktu SmartCloud Control Desk.
Upewnij się, że oprogramowanie pośrednie jest dostępne w obsługiwanej wersji.
71
Ręczne konfigurowanie bazy danych
Istnieje możliwość ręcznego skonfigurowania serwera bazy danych używanego we wdrożeniu
produktu SmartCloud Control Desk. Czynności ręcznej konfiguracji serwera bazy danych
należy wykonać przed użyciem programu instalacyjnego produktu SmartCloud Control Desk.
W przypadku bazy danych DB2 w systemie UNIX oraz w systemie Linux wymagane jest co
najmniej 8 gigabajtów (binarnie) wolnego miejsca na przestrzenie tabel DB2. To miejsce
musi być dostępne dla katalogu home instancji bazy danych (/home/ctginst1).
W przypadku bazy danych DB2 w systemie Windows: upewnij się, że ilość wolnego miejsca
w katalogu instalacyjnym DB2 wynosi co najmniej 8 gigabajtów.
Ręczne konfigurowanie produktu DB2 9.x
Niniejsza sekcja zawiera instrukcje dotyczące ręcznego konfigurowania serwerów DB2 9.x,
które będą wykorzystywane przez produkt SmartCloud Control Desk.
O tym zadaniu
Aby skonfigurować istniejący serwer DB2 9.x do użytku z produktem SmartCloud Control
Desk, należy wykonać następujące kroki przed uruchomieniem programu instalacyjnego
produktu SmartCloud Control Desk:
Procedura
1. Zaloguj się do systemu jako użytkownik posiadający uprawnienia administracyjne w
systemie.
2. Utwórz użytkowników systemu, jeśli nie istnieją jeszcze w systemie.
v Windows
– db2admin
– maximo
v Linux lub UNIX
–
–
–
–
db2admin
maximo
ctgfenc1
ctginst1
ID użytkownika ctginst1 należy przypisać do grupy db2iadm1.
3. Otwórz okno konsoli i skonfiguruj środowisko DB2:
v Windows
db2cmd
v Linux lub UNIX
Upewnij się, że katalogi /opt/ibm/db2/V9.7/bin, /opt/ibm/db2/v9.7/instance i
/opt/ibm/db2/V9.7/adm zostały dodane do ścieżki ścieżki.
4. Utwórz instancję DB2:
v Windows
db2icrt -s ese -u db2admin,mojehasło -r 50005,50005 ctginst1
set db2instance=ctginst1
db2start
db2 update dbm config using SVCENAME 50005 DEFERRED
db2stop
db2set DB2COMM=tcpip
db2start
v Linux lub UNIX
db2icrt -s ese -u db2fenc1 -p 50005 ctginst1
. /home/ctginst1/sqllib/db2profile
db2start
72
db2 update dbm config using SVCENAME 50005 DEFERRED
db2stop
db2set DB2COMM=tcpip
db2start
5. Utwórz bazę danych.
db2
db2
db2
db2
db2
create db ’maxdb75’ ALIAS ’maxdb75’ using codeset UTF-8 territory US pagesize 32 K
connect to ’maxdb75’
GRANT DBADM ON DATABASE TO USER db2admin (windows only)
GRANT SECADM ON DATABASE TO USER db2admin (windows only)
connect reset
6. Skonfiguruj bazę danych.
db2 update db cfg for maxdb75 using SELF_TUNING_MEM ON
db2 update db cfg for maxdb75 using APP_CTL_HEAP_SZ 16384 DEFERRED
db2 update db cfg for maxdb75 using APPLHEAPSZ 2048 AUTOMATIC DEFERRED
db2 update db cfg for maxdb75 using AUTO_MAINT ON DEFERRED
db2 update db cfg for maxdb75 using AUTO_TBL_MAINT ON DEFERRED
db2 update db cfg for maxdb75 using AUTO_RUNSTATS ON DEFERRED
db2 update db cfg for maxdb75 using AUTO_REORG ON DEFERRED
db2 update db cfg for maxdb75 using AUTO_DB_BACKUP ON DEFERRED
db2 update db cfg for maxdb75 using CATALOGCACHE_SZ 800 DEFERRED
db2 update db cfg for maxdb75 using CHNGPGS_THRESH 40 DEFERRED
db2 update db cfg for maxdb75 using DBHEAP AUTOMATIC
db2 update db cfg for maxdb75 using LOCKLIST AUTOMATIC DEFERRED
db2 update db cfg for maxdb75 using LOGBUFSZ 1024 DEFERRED
db2 update db cfg for maxdb75 using LOCKTIMEOUT 300 DEFERRED
db2 update db cfg for maxdb75 using LOGPRIMARY 20 DEFERRED
db2 update db cfg for maxdb75 using LOGSECOND 100 DEFERRED
db2 update db cfg for maxdb75 using LOGFILSIZ 8192 DEFERRED
db2 update db cfg for maxdb75 using SOFTMAX 1000 DEFERRED
db2 update db cfg for maxdb75 using MAXFILOP 32768 DEFERRED #32-bit Windows
db2 update db cfg for maxdb75 using MAXFILOP 65335 DEFERRED #64-bit Windows
db2 update db cfg for maxdb75 using MAXFILOP 30720 DEFERRED #32-bit UNIX
db2 update db cfg for maxdb75 using MAXFILOP 61440 DEFERRED #64-bit UNIX
db2 update db cfg for maxdb75 using PCKCACHESZ AUTOMATIC DEFERRED
db2 update db cfg for maxdb75 using STAT_HEAP_SZ AUTOMATIC DEFERRED
db2 update db cfg for maxdb75 using STMTHEAP AUTOMATIC DEFERRED
db2 update db cfg for maxdb75 using UTIL_HEAP_SZ 10000 DEFERRED
db2 update db cfg for maxdb75 using DATABASE_MEMORY AUTOMATIC DEFERRED
db2 update db cfg for maxdb75 using AUTO_STMT_STATS OFF DEFERRED
db2 update db cfg for maxdb75 using STMT_CONC LITERALS DEFERRED
db2 update alert cfg for database on maxdb75 using db.db_backup_req SET THRESHOLDSCHECKED YES
db2 update alert cfg for database on maxdb75 using db.tb_reorg_req SET THRESHOLDSCHECKED YES
db2 update alert cfg for database on maxdb75 using db.tb_runstats_req SET THRESHOLDSCHECKED YES
db2 update dbm cfg using PRIV_MEM_THRESH 32767 DEFERRED
db2 update dbm cfg using KEEPFENCED NO DEFERRED
db2 update dbm cfg using NUMDB 2 DEFERRED
db2 update dbm cfg using RQRIOBLK 65535 DEFERRED
db2 update dbm cfg using HEALTH_MON OFF DEFERRED
#
# Windows: AGENT_STACK_SZ 1000
# Unix : AGENT_STACK_SZ 1000
#
db2 update dbm cfg using AGENT_STACK_SZ 1000 DEFERRED
db2 update dbm cfg using MON_HEAP_SZ AUTOMATIC DEFERRED
db2set DB2_SKIPINSERTED=ON
db2set DB2_INLIST_TO_NLJN=YES
db2set DB2_MINIMIZE_LISTPREFETCH=Y
db2set DB2_EVALUNCOMMITTED=YES
db2set DB2_FMP_COMM_HEAPSZ=65536
db2set DB2_SKIPDELETED=ON
db2set DB2_USE_ALTERNATE_PAGE_CLEANING=ON
7. W przypadku systemu Linux lub UNIX zaloguj się jako użytkownik ctginst1, a
następnie zrestartuj środowisko wiersza komend DB2
su - ctginst1
db2
8. Zrestartuj produkt DB2.
db2stop force
db2start
9. Ponownie nawiąż połączenie z bazą danych.
db2 connect to ’maxdb75’
10. Utwórz pulę buforów.
db2 CREATE BUFFERPOOL MAXBUFPOOL IMMEDIATE SIZE 4096 AUTOMATIC PAGESIZE 32 K
11. Utwórz obszary tabel
db2 CREATE REGULAR TABLESPACE MAXDATA PAGESIZE 32 K MANAGED BY AUTOMATIC STORAGE INITIALSIZE 5000 M BUFFERPOOL MAXBUFPOOL
db2 CREATE TEMPORARY TABLESPACE MAXTEMP PAGESIZE 32 K MANAGED BY AUTOMATIC STORAGE BUFFERPOOL MAXBUFPOOL
db2 GRANT USE OF TABLESPACE MAXDATA TO USER MAXIMO
12. Nadaj uprawnienia dostępu do system maximo.
db2 GRANT DBADM,CREATETAB,BINDADD,CONNECT,CREATE_NOT_FENCED_ROUTINE,IMPLICIT_SCHEMA,
LOAD,CREATE_EXTERNAL_ROUTINE,QUIESCE_CONNECT,SECADM ON DATABASE TO USER MAXIMO
db2 GRANT USE OF TABLESPACE MAXDATA TO USER MAXIMO
db2 GRANT CREATEIN,DROPIN,ALTERIN ON SCHEMA MAXIMO TO USER MAXIMO
db2 create schema maximo authorization maximo
13. Zerwij połączenie z bazą danych.
db2 connect reset
14. Zamknij środowisko wiersza komend DB2
Rozdział 4. Ręczne wdrażanie produktu z ponownym wykorzystaniem istniejącego oprogramowania pośredniego
73
15. Zainstaluj odpowiedni pakiet poprawek określony w wymaganiach wstępnych w
rozdziale, który opisuje sposób przygotowania instalacji. Upewnij się, że zostały
wykonane wszystkie zadania instalacji i po instalacji określone w pliku readme pakietu
poprawek. Niewykonanie tych zadań może spowodować niepowodzenie instalacji
produktu SmartCloud Control Desk. Więcej informacji zawiera odpowiednia witryna
wsparcia dla produktu.
Ręczne konfigurowanie produktu Oracle 11g
Poniżej przedstawiono instrukcje ręcznego konfigurowania produktu Oracle 11g w celu
korzystania z produktem SmartCloud Control Desk.
Zanim rozpoczniesz
Nazwy instancji Oracle mogą zawierać maksymalnie osiem znaków. W przypadku baz
danych Oracle osoba odpowiedzialna za schemat musi korzystać z tego samego ID
użytkownika, co użytkownik bazy danych.
O tym zadaniu
Aby skonfigurować istniejący serwer Oracle 11g do użytku z produktem SmartCloud Control
Procedura
1. Zaloguj się jako użytkownik oprogramowania Oracle. Zwykle ten użytkownik ma nazwę
oracle.
2. Utwórz program nasłuchujący bazę danych. Program nasłuchujący zarządza żądaniami
połączenia z bazą danych. Ten krok jest wymagany tylko wówczas, gdy nie istnieje
jeszcze program nasłuchujący.
a. Otwórz aplikację Oracle Network Configuration Assistant.
b. Na panelu powitania wybierz opcję Listener configuration (Konfiguracja programu
nasłuchującego), a następnie kliknij przycisk Next (Dalej).
c. Na panelu działania wybierz opcję Add (Dodaj), a następnie kliknij Next (Dalej).
d. Wpisz nazwę dla programu nasłuchującego lub zaakceptuj wartość domyślną, a
następnie kliknij Next (Dalej).
e. Zaakceptuj wartości domyślne wybranych protokołów, klikając przycisk Next (Dalej).
f. Na panelu portu wybierz opcję Use the standard port of 1521 (Użyj portu
standardowego 1521), a następnie kliknij Next (Dalej).
g. Wybierz opcję No (Nie), aby wskazać zakończenie konfigurowania programów
nasłuchujących, a następnie kliknij Next (Dalej).
h. Na panelu ukończenia konfiguracji programu nasłuchującego kliknij przycisk Next
(Dalej).
i. Kliknij przycisk Finish (Zakończ).
3. Utwórz bazę danych, która będzie używana przez produkt SmartCloud Control Desk.
a. Otwórz okno Oracle Database Configuration Assistant.
b. Kliknij przycisk Next (Dalej).
c. Wybierz opcję Create a Database (Utwórz bazę danych), a następnie kliknij przycisk
Next (Dalej).
d. Wybierz opcję General Purpose or Transaction Processing (Przeznaczenie ogólne
lub przetwarzanie transakcji), a następnie kliknij przycisk Next (Dalej).
e. Wprowadź łańcuch ctginst1 w polach Global Database Name (Globalna nazwa bazy
danych) oraz SID, a następnie kliknij przycisk Next (Dalej).
74
f. Pozostaw wybrane wartości domyślne i kliknij przycisk Next (Dalej).
g. Upewnij się, że zaznaczona jest opcja Use the Same Administrative Password for
All Accounts (Użyj tego samego hasła użytkownika administracyjnego dla
wszystkich kont), wprowadź hasło dla użytkowników Oracle, a następnie kliknij
h. Upewnij się, że jako mechanizm przechowywania danych w bazie danych jest
wybrany system plików (File System). Upewnij się, że jako położenie pliku bazy
danych jest wybrana opcja Use Database File Locations from Template (Używaj
położeń plików bazy danych wg szablonu), a następnie kliknij przycisk Next (Dalej).
i. Pozostaw wybrane wartości domyślne w panelu opcji odtwarzania bazy danych, a
j. W panelu Sample Schemas (Schematy przykładowe) kliknij przycisk Next (Dalej).
k. W panelu Initialization Parameters (Parametry inicjowania), na karcie Memory
(Pamięć), wybierz opcję Custom (Niestandardowe), a następnie udostępnij wartości
(w MB):
Memory Management (Zarządzanie pamięcią)
Ustaw tę wartość na Manual Shared Memory Management (Ręczne
zarządzanie pamięcią współużytkowaną).
Shared Pool (Pula współużytkowana)
Ustaw tę wartość na 152.
Buffer Cache (Pamięć podręczna buforu)
Java Pool (Pula Java)
Large Pool (Duża pula)
PGA Size (Rozmiar PGA)
l. Na karcie Character Sets (Zestawy znaków) wybierz opcję Use Unicode (AL32UTF8)
(Używaj Unicode (AL32UTF8)).
m. Kliknij All Initialization Parameters... (Wszystkie parametry inicjowania).
n. Kliknij opcję Show Advanced Parameters (Pokaż parametry zaawansowane).
o. Odszukaj następujące parametry, nadaj im wskazane wartości, po czym kliknij
przycisk Close (Zamknij).
nls_length_semantics
Zmień tę wartość na CHAR.
open_cursors
Zmień tę wartość na 1000.
p.
q.
r.
s.
cursor_sharing
Ustaw tę wartość na FORCE.
Na panelu parametrów inicjowania kliknij przycisk Next (Dalej).
Na panelu Database Storage (Pamięć masowa bazy danych) kliknij przycisk Next
(Dalej).
Na panelu Creation Options (Opcje tworzenia) kliknij przycisk Finish (Zakończ).
Kliknij przycisk Exit (Wyjdź), aby wyjść z programu Database Configuration
Assistant. Baza danych została pomyślnie utworzona.
75
Uwaga: Aplikacja Oracle Database Configuration Assistant uruchomi skrypt
ORACLE_HOME/ctx/admin/defaults/drdefus.sql w ramach konfigurowania
użytkownika CTXSYS. Jeśli aplikacja Oracle Database Configuration Assistant nie jest
używana, wówczas ten skrypt należy uruchomić ręcznie.
4. Utwórz obszar tabel za pomocą następującej komendy w programie SQL*Plus:
Create tablespace maxdata datafile
’C:\oracle\product\11.1.0\db_1\dbs\maxdata.dbf’
size 1000M autoextend on;
Przejdź z katalogu określonego w przykładzie do lokalizacji bazy danych. Jeśli katalog
nie istnieje, ta komenda zakończy się niepowodzeniem.
5. Utwórz tymczasowy obszar tabel, korzystając z komendy w SQL*Plus
create temporary tablespace maxtemp tempfile
’C:\oracle\product\11.1.0\db_1\dbs\maxtemp.dbf’
size 1000M autoextend on maxsize unlimited;
Przejdź z katalogu określonego w przykładzie do lokalizacji bazy danych. Jeśli katalog
nie istnieje, ta komenda zakończy się niepowodzeniem.
6. Utwórz użytkownika maximo i nadaj mu uprawnienia, korzystając z następującej
komendy w SQL*Plus:
create user maximo identified by maximo default tablespace maxdata temporary
tablespace maxtemp;
grant connect to maximo;
grant create job to maximo;
grant create trigger to maximo;
grant create session to maximo;
grant create sequence to maximo;
grant create synonym to maximo;
grant create table to maximo;
grant create view to maximo;
grant create procedure to maximo;
grant alter session to maximo;
grant execute on ctxsys.ctx_ddl to maximo;
alter user maximo quota unlimited on maxdata;
Jeśli utworzono osobny obszar tabel w celu indeksowania, wówczas użytkownikowi
maximo również należy nadać prawa dostępu do obszaru tabel indeksu. Na przykład: użyj
poniższej komendy, jeśli utworzony został osobny obszar tabel w celu indeksowania, o
nazwie TSI_MAM_OWN.":
alter user maximo quota unlimited on TSI_MAM_OWN
W niniejszych instrukcjach przyjęto założenie, że nie zmodyfikowano domyślnych
zestawów ról przypisanych do użytkownika Oracle DBA ani ID użytkowników
utworzonych w celu nawiązania połączenia z bazą danych. Jeśli domyślne uprawnienia
nadane identyfikatorom użytkowników zostały ograniczone, wówczas należy je jawnie
nadać użytkownikowi maximo. Na przykład: jeśli nie nadano roli, takiej jak
select_catalog_role, wówczas należy jawnie nadać tę rolę użytkownikowi maximo. To
przypisanie można zrealizować, uruchamiając następującą komendę SQL*Plus:
grant select_catalog_role to maximo
Ręczne konfigurowanie produktu Oracle 10g
Oracle 10g można skonfigurować ręcznie w celu korzystania z produktem SmartCloud
Control Desk.
Zanim rozpoczniesz
Nazwy instancji Oracle mogą zawierać maksymalnie osiem znaków. W przypadku baz
danych Oracle osoba odpowiedzialna za schemat musi korzystać z tego samego ID
użytkownika, co użytkownik bazy danych.
76
O tym zadaniu
Aby skonfigurować istniejący serwer Oracle 10g do użytku z produktem SmartCloud Control
Procedura
1. Zaloguj się jako użytkownik oprogramowania Oracle. Zwykle ten użytkownik ma nazwę
oracle.
2. Utwórz program nasłuchujący bazę danych. Program nasłuchujący zarządza żądaniami
połączenia z bazą danych.
a. Otwórz aplikację Oracle Network Configuration Assistant.
b. Na panelu powitania wybierz opcję Listener configuration (Konfiguracja programu
nasłuchującego), a następnie kliknij przycisk Next (Dalej).
c. Na panelu działania wybierz opcję Add (Dodaj), a następnie kliknij Next (Dalej).
d. Wpisz nazwę dla programu nasłuchującego lub zaakceptuj wartość domyślną, a
następnie kliknij Next (Dalej).
e. Zaakceptuj wartości domyślne wybranych protokołów, klikając przycisk Next (Dalej).
f. Na panelu portu wybierz opcję Use the standard port of 1521 (Użyj portu
standardowego 1521), a następnie kliknij Next (Dalej).
g. Wybierz opcję No (Nie), aby wskazać zakończenie konfigurowania programów
nasłuchujących, a następnie kliknij Next (Dalej).
h. Na panelu ukończenia konfiguracji programu nasłuchującego kliknij przycisk Next
(Dalej).
i. Kliknij przycisk Finish (Zakończ).
3. Utwórz bazę danych dla produktu SmartCloud Control Desk.
a. Otwórz okno Oracle Database Configuration Assistant.
b. Kliknij przycisk Next (Dalej).
c. Wybierz opcję Create a Database (Utwórz bazę danych), a następnie kliknij przycisk
Next (Dalej).
d. Wybierz opcję General Purpose (Ogólnego przeznaczenia), a następnie kliknij
e. Wprowadź łańcuch ctginst1 w polach Global Database Name (Globalna nazwa bazy
danych) oraz SID, a następnie kliknij przycisk Next (Dalej).
f. Pozostaw wybrane wartości domyślne i kliknij przycisk Next (Dalej).
g. Upewnij się, że zaznaczona jest opcja Use the Same Password for All Accounts
(Użyj tego samego hasła dla wszystkich kont), wprowadź hasło dla użytkowników
Oracle, a następnie kliknij przycisk Next (Dalej).
h. Upewnij się, że jako mechanizm przechowywania danych w bazie danych jest
wybrany system plików (File System). a następnie kliknij przycisk Next (Dalej).
i. Upewnij się, że jako położenie pliku bazy danych jest wybrana opcja Use Database
File Locations from Template (Używaj położeń plików bazy danych wg szablonu), a
j. Pozostaw wybrane wartości domyślne w panelu opcji odtwarzania bazy danych, a
k. W panelu Sample Schemas (Schematy przykładowe) kliknij przycisk Next (Dalej).
l. W panelu przydzielania pamięci wybierz opcję Custom (Niestandardowe) określ
następujące wartości (mierzone w bajtach), a następnie kliknij przycisk Next (Dalej).
77
Shared Memory Management (Zarządzanie pamięcią współużytkowaną)
Ustaw tę wartość na Manual (Ręcznie).
Shared Pool (Pula współużytkowana)
Buffer Cache (Pamięć podręczna buforu)
Java Pool (Pula Java)
Large Pool (Duża pula)
PGA Size (Rozmiar PGA)
m. Na karcie Character Sets (Zestawy znaków) wybierz opcję Use Unicode
(AL32UTF8) (Używaj Unicode).
n. Kliknij All Initialization Parameters... (Wszystkie parametry inicjowania).
o. Kliknij opcję Show Advanced Parameters (Pokaż parametry zaawansowane).
p. Odszukaj następujące parametry, nadaj im wskazane wartości, po czym kliknij
przycisk Close (Zamknij).
nls_length_semantics
Zmień tę wartość na CHAR
open_cursors
Zmień tę wartość na 1000
cursor_sharing
Ustaw tę wartość na FORCE.
q. Na panelu parametrów inicjowania kliknij przycisk Next (Dalej).
r. Na panelu Database Storage (Pamięć masowa bazy danych) kliknij przycisk Next
(Dalej).
s. Na panelu Creation Options (Opcje tworzenia) kliknij przycisk Finish (Zakończ).
t. Po utworzeniu bazy danych kliknij opcję Password Management (Zarządzanie
hasłami).
u. Odblokuj konto CTXSYS, usuwając znacznik wyboru w kolumnie Lock Account?
(Zablokować konto?) dla tego wpisu, wprowadź hasło dla konta i kliknij przycisk
OK.
v. Kliknij przycisk Exit (Wyjdź), aby wyjść z programu Database Configuration
Assistant. Baza danych została pomyślnie utworzona.
Uwaga: Aplikacja Oracle Database Configuration Assistant wykona skrypt
ORACLE_HOME/ctx/admin/defaults/drdefus.sql w ramach konfigurowania
użytkownika CTXSYS. Skrypt można wykonać ręcznie, jeśli aplikacja Oracle Database
Configuration Assistant nie jest używana.
4. Utwórz obszar tabel za pomocą następującej komendy w programie SQL*Plus:
Create tablespace maxdata datafile
’C:\oracle\product\10.2.0\oradata\ctginst1\maxdata.dbf’
size 1000M autoextend on;
Katalog określony w przykładzie należy zmienić na miejsce instalacji bazy danych. Jeśli
katalog nie istnieje, ta komenda zakończy się niepowodzeniem.
5. Utwórz tymczasowy obszar tabel.
6. Utwórz użytkownika maximo i nadaj mu uprawnienia, korzystając z następującej
komendy w SQL*Plus:
78
create user maximo identified by maximo default tablespace maxdata temporary
tablespace maxtemp;
grant connect to maximo;
grant create job to maximo;
grant create trigger to maximo;
grant create session to maximo;
grant create sequence to maximo;
grant create synonym to maximo;
grant create table to maximo;
grant create view to maximo;
grant create procedure to maximo;
grant alter session to maximo;
grant execute on ctxsys.ctx_ddl to maximo;
alter user maximo quota unlimited on maxdata;
Jeśli zdecydowano o utworzeniu osobnego obszaru tabel na potrzeby indeksowania,
należy także udzielić użytkownikowi maximo dostępu do tego obszaru tabel. Na przykład
należy wykonać poniższą dodatkową komendę SQL*plus w przypadku utworzenia
osobnego obszaru tabel o nazwie TSI_CMDB_OWN:
alter user maximo quota unlimited on TSI_CMDB_OWN
W niniejszej instrukcji przyjęto założenie, że użytkownik nie zmodyfikował domyślnych
zestawów ról, które są przypisane do użytkownika Oracle DBA lub innych
identyfikatorów użytkowników połączenia z bazą danych. Jeśli domyślne uprawnienia
nadane identyfikatorom użytkowników zostały ograniczone, wówczas należy je jawnie
nadać użytkownikowi maximo. Na przykład: rola select_catalog_role jest wymagana dla
identyfikatora użytkownika, który nawiązuje połączenie z bazą danych. Aby wdrożyć
produkt SmartCloud Control Desk pomyślnie, należy jawnie nadać tę rolę użytkownikowi
maximo za pomocą następującej komendy SQL*Plus:
grant select_catalog_role to maximo
Ręczne konfigurowanie programu Microsoft SQL Server
Usługę Microsoft SQL Server można samodzielnie skonfigurować na potrzeby produktu
Zanim rozpoczniesz
Ponieważ produktu Microsoft SQL Server nie obsługuje kodowania UTF-8, produkt
SmartCloud Control Desk nie zapewnia obsługi wielu języków w przypadku wdrożenia wraz
z produktem Microsoft SQL Server.
Porządkowanie w bazie danych Microsoft SQL Server musi być ustawione na następujące
opcje:
v Kolejność słownika
v Bez rozróżniania wielkości liter
v Do użytku z zestawem znaków 1252
O tym zadaniu
Aby skonfigurować istniejący serwer Microsoft SQL Server do użytku z produktem
SmartCloud Control Desk, należy wykonać następujące kroki przed uruchomieniem
programu instalacyjnego produktu SmartCloud Control Desk:
Procedura
1. Skonfiguruj port nasłuchiwania.
Jeśli domyślna instancja silnika bazy danych Microsoft SQL Server nasłuchuje na porcie
TCP 1433. Nazwane instancje silnika bazy danych Microsoft SQL Server i produktu
Microsoft SQL Server Compact Edition są skonfigurowane dla portów dynamicznych, co
79
oznacza, że po uruchomieniu usługi wybierają dowolny dostępny port. W przypadku
nawiązania połączenia z nazwaną instancją przez firewall należy skonfigurować silnik
bazy danych w taki sposób, aby nasłuchiwał na konkretnym porcie, a następnie należy
otworzyć ten port w firewallu.
a. Wybierz opcje Programy > Microsoft SQL Server 2008 > Configuration Tools >
SQL Server Configuration Manager
b. Na panelu nawigacyjnym menedżera konfiguracji Microsoft SQL Server rozwiń
węzły Konfiguracja sieciowa serwera SQL > Protokoły dla <nazwa instancji>, a
następnie kliknij dwukrotnie TCP/IP.
c. W oknie dialogowym właściwości TCP/IP kliknij kartę adresów IP.
d. Dla każdego adresu IP z listy upewnij się, ze pole dynamicznych portów TCP jest
puste. Jeśli pole Dynamiczne porty TCP zawiera wartość 0, oznacza to, że konkretny
adres IP korzysta z portów dynamicznych. Ponieważ produkt SmartCloud Control
Desk wymaga, aby serwer Microsoft SQL Server nasłuchiwał na porcie statyczny,
dlatego to pole musi być puste.
e. Dla każdego adres IP z na liście wprowadź 1433 do pola Port TCP.
f. Kliknij przycisk OK.
g. Na panelu nawigacyjnym menedżera konfiguracji serwera SQL kliknij opcję Usługi
serwera SQL.
h. Kliknij prawym przyciskiem myszy SQL Server (<nazwa instancji>), a następnie
kliknij przycisk Restart, aby zatrzymać i zrestartować Microsoft SQL Server.
i. Upewnij się, że instancja Microsoft SQL Server jest uruchomiona, a następnie zamknij
menedżera konfiguracji SQL Server.
2. Podczas instalowania Microsoft SQL Server 2008 upewnij się, że włączona jest opcja
wyszukiwania pełnotekstowego. Aby sprawdzić, czy w istniejącej bazie danych Microsoft
SQL Server jest zainstalowana opcja wyszukiwania pełnotekstowego, wykonaj
a. Uruchom narzędzie SQL Server Management Studio, jako typ uwierzytelniania
wybierz opcję SQL Server Authentication (Uwierzytelnianie SQL Server),
wprowadź referencje dla ID użytkownika sa, a następnie kliknij opcję Connect
(Połącz).
b. Kliknij przycisk New Query (Nowe zapytanie).
c. Wpisz następującą komendę:
select FULLTEXTSERVICEPROPERTY ( ’IsFulltextInstalled’ )
Jeśli nie zainstalowano opcji wyszukiwania pełnotekstowego (wartość wynikowa to
zero), wówczas należy ją zainstalować teraz. Aby zainstalować opcję wyszukiwania
pełnotekstowego, wczytaj do systemu nośnik produktu Microsoft SQL Server 2008 i
uruchom kreatora instalacji. Wykonaj kroki w kreatorze i włącz opcję wyszukiwania
pełnotekstowego, która znajduje się w panelu ustawień niestandardowych w oknie
dialogowym typu instalacji. Aby zakończyć proces instalowania, zrestartuj serwer.
3. Utwórz bazę danych Microsoft SQL Server.
a. Uruchom program SQL Server Management Studio (Start > Programy > Microsoft
SQL Server 2008 > SQL Server Management Studio)
b. W drzewie nawigacyjnym kliknij prawym przyciskiem myszy folder Databases (Bazy
danych) i wybierz opcję New Database (Nowa baza danych).
c. W polu wprowadzania Database name (Nazwa bazy danych) określ unikalną nazwę
bazy danych (na przykład maxdb75)
d. Dla nazwy logicznej maxdb75 zmień atrybut rozmiaru początkowego (MB) na 500
(MB), a ponadto ustaw wartość pola Autogrowth (Wzrost automatyczny) na By 1MB,
unrestricted growth (O 1 MB, bez ograniczeń).
80
e. W razie potrzeby zmodyfikuj ustawienia dziennika, aby dostosować je do środowiska
produkcyjnego.
f. Kliknij przycisk OK.
4. Utwórz użytkownika Maximo dla Microsoft SQL Server.
a. Uruchom program Microsoft SQL Server Management Studio (Start > Programy >
Microsoft SQL Server 2008 > SQL Server Management Studio)
b. Kliknij przycisk New Query (Nowe zapytanie).
c. W menu Available Databases (Dostępne bazy danych) Wybierz bazę danych
SmartCloud Control Desk (maxdb75).
d. Wprowadź poniższy skrypt, aby utworzyć użytkownika MAXIMO (baza danych
Maximo) z hasłem MAXIMO.
sp_addlogin MAXIMO,MAXIMO
go
W tej wartości rozróżniana jest wielkość liter.
e. Kliknij przycisk Execute (Wykonaj).
f. Wprowadź następujący skrypt, aby zmienić osobę odpowiedzialną za bazę danych na
maximo.
sp_changedbowner MAXIMO
go
g. Kliknij przycisk Execute (Wykonaj).
Co dalej
Jeśli do bazy danych zostaną dodane dodatkowe nazwy logiczne, a ich grupa plików zostanie
ustawiona na wartość inną niż PRIMARY, wówczas po skonfigurowaniu bazy danych i
utworzeniu użytkownika Maximo należy wykonać poniższe kroki:
1. Uruchom program instalacyjny produktu SmartCloud Control Desk i wybierz opcję Nie
wykonuj teraz tego kroku konfiguracji.
2. Dodaj następującą właściwość do pliku katalog_główny_instalacji\etc\
install.properties:
Database.SQL.DataFilegroupName=<nazwa logiczna>
3. Wykonaj kroki konfiguracji poza programem instalacyjnym produktu SmartCloud
Control Desk korzystając z programu narzędziowego taskrunner, który jest dostępny w
katalogu katalog_główny_instalacji\scripts.
Dodatkowe kroki można wykonać tylko wówczas, gdy do bazy danych dodano dodatkowe
nazwy logiczne, a ich grupę plików ustawiono na wartość inną niż PRIMARY.
Ręczne konfigurowanie serwera katalogów
Niniejsza sekcja zawiera szczegółowe informacje na temat samodzielnego konfigurowania
serwera katalogów, który będzie wykorzystywany przez produkt SmartCloud Control Desk
Istnieje kilka metod zabezpieczania produktu SmartCloud Control Desk. Jeśli w celu
zabezpieczania produktu SmartCloud Control Desk używany będzie serwera katalogów,
wówczas serwer katalogów należy skonfigurować samodzielnie przed użyciem programu
instalacyjnego produktu SmartCloud Control Desk. Konfigurowanie ręczne jest wymagane,
jeśli nie wybrano opcji konfigurowania przez program instalacyjny produktu SmartCloud
Control Desk.
81
Uwaga: Nazwa wyróżniająca bazy, nazwa użytkownika bind oraz wartości innych węzłów
przedstawione w tych sekcjach to wartości domyślne. Te wartości są zastępowane
wartościami odpowiednimi dla istniejących hierarchii LDAP w organizacji.
Ważne: Podczas wprowadzania wartości LDAP do pól panelu instalacji produktu
SmartCloud Control Desk, w czasie wprowadzania wartości do pól LDIF, a także wartości
wprowadzanych bezpośrednio do instancji katalogu za pomocą narzędzi serwera katalogów
należy pamiętać o regułach składni dotyczących stosowania znaków specjalnych w
łańcuchach LDAP. W większości przypadków znaki specjalne należy poprzedzać znakiem
zmiany znaczenia, dzięki temu znak specjalny będzie bardziej czytelny dla serwera
katalogów. Brak zmiany znaczenia znaku specjalnego zawartego w łańcuchu LDAP
wykorzystywanym z produktem SmartCloud Control Desk spowoduje błędy produktu
Wiele produktów serwera katalogów traktuje spację jako znak specjalny, który jest częścią
łańcucha LDAP. Jeśli użytkownik omyłkowo wprowadzi łańcuch LDAP, który zawiera
spację np. na końcu pola wartości, i nie poprzedzi znaku spacji znakiem zmiany znaczenia,
wówczas pojawią się trudne do rozwiązania błędy produktu SmartCloud Control Desk.
Więcej informacji na temat znaków specjalnych w łańcuchach LDAP zawiera dokumentacja
serwera katalogów.
Ręczne konfigurowanie programu IBM Tivoli Directory Server
Poniżej przedstawiono instrukcje ręcznego konfigurowania produktu IBM Tivoli Directory
Server w celu korzystania z produktem SmartCloud Control Desk.
O tym zadaniu
W celu skonfigurowania produktu IBM Tivoli Directory Server przed uruchomieniem
programu instalacyjnego produktu SmartCloud Control Desk należy utworzyć instancję IBM
Uwaga: Możliwe jest współużytkowanie instancji DB2 między produktem SmartCloud
Control Desk oraz produktem IBM Tivoli Directory Server, ale może to prowadzić do
problemów. Podczas instalacji restartowana jest instancja bazy danych, co może brak
dostępności produktu IBM Tivoli Directory Server w przedsiębiorstwie. Jeśli używane są
zautomatyzowane programy instalacyjne, wówczas tworzone są osobne instancje, z których
korzystają produkty SmartCloud Control Desk i IBM Tivoli Directory Server.
Procedura
1. Utwórz użytkownika w systemie (stosując preferowaną metodę) i przypisz go do
odpowiedniej grupy.
Windows
Utwórz użytkownika db2admin i ustaw go jako członka następujących grup:
v Administratorzy Windows
v DB2ADMNS
v DB2USERS
UNIX
Utwórz użytkownika idsccmdb i ustaw go jako członka następujących grup:
v dasadmn1
v idsldap
v dbsysadm
Użytkownik root musi być również członkiem grup dasadm1, idsldap i
dbsysadm.
82
2. Jeśli narzędzie do administrowania instancjami nie zostało jeszcze uruchomione,
upewnij się, że jesteś zalogowany(a) jako administrator w systemie, a następnie
uruchom narzędzie.
Windows
Wybierz opcje Programy > IBM Tivoli Directory Server 6.3 > Instance
Administration Tool.
UNIX W wierszu komend wpisz ./opt/IBM/ldap/V6.3/sbin/idsxinst.
3. W narzędziu do administrowania instancjami kliknij opcję Utwórz instancję.
4. W oknie tworzenia nowej instancji kliknij opcję Utwórz nową instancję serwera
katalogów, a następnie kliknij przycisk Dalej.
5. W oknie szczegółów instancji wprowadź wartości dla następujących pól, a następnie
Nazwa użytkownika
Wybierz idsccmdb jako ID użytkownika systemu, który jest odpowiedzialny
za instancję. Ta nazwa jest również nazwą instancji.
Lokalizacja instalacji
Wprowadź lokalizację miejsca, w którym zapisane są pliki.
Łańcuch początkowy szyfrowania
Wpisz łańcuch znaków, które będą używane jako klucz początkowy
szyfrowania. Ta wartość musi składać się z co najmniej 12 znaków.
Opis instancji
Wprowadź krótki opis instancji.
6. W panelu szczegółów instancji DB2 wprowadź idsccmdb jako wartość nazwy instancji
DB2, a następnie kliknij przycisk Dalej.
7. W obszarze ustawień TCP/IP na panelu hostów z wieloma interfejsami sieciowymi
wybierz opcję nasłuchiwania na wszystkich skonfigurowanych adresach IP, a następnie
8. Na panelu ustawień portu TCP/IP wypełnij następujące pola, a następnie kliknij przycisk
Dalej.
Numer portu serwera
Wprowadź 389 jako numer portu do kontaktu z serwerem.
Numer bezpiecznego portu serwera
Wprowadź 636 jako numer bezpiecznego portu serwera.
Numer portu demona administracyjnego
Wprowadź 3538 jako numer portu demona administracyjnego.
Numer bezpiecznego portu demona administracyjnego
Wprowadź 3539 jako numer bezpiecznego portu demona administracyjnego.
9. Na panelu kroków opcjonalnych pozostaw następujące opcje zaznaczone, a następnie
Konfiguruj nazwę wyróżniającą i hasło administratora
Zaznaczenie tej opcji oznacza, że wymagane jest skonfigurowanie nazwy
wyróżniającej i hasła administratora dla instancji.
Konfiguruj bazę danych
Zaznaczenie tej opcji oznacza, że wymagane jest skonfigurowanie bazy danych
dla serwera katalogów.
10. Na panelu ustawień konfiguracji nazwy wyróżniającej i hasła administratora wypełnij
następujące pola, a następnie kliknij przycisk Dalej.
83
Nazwa wyróżniająca administratora
Wprowadź cn=root jako nazwę wyróżniającą administratora.
Hasło administratora
Wprowadź hasło administratora.
11. Na panelu konfigurowania bazy danych wypełnij następujące pola, a następnie kliknij
przycisk Dalej.
Nazwa użytkownika bazy danych
Wprowadź idsccmdb jako użytkownika bazy danych.
Hasło
Wprowadź hasło dla użytkownika idsccmdb.
Nazwa bazy danych
Wprowadź idsccmdb jako bazę danych, która ma być używana z tą instancją
katalogu.
12. Na panelu opcji bazy danych wypełnij następujące pola, a następnie kliknij przycisk
Dalej.
Miejsce instalacji bazy danych
Wpisz lokalizację bazy danych.
Windows
W przypadku platform Windows: ta wartość musi być literą napędu.
UNIX
W przypadku platform innych niż Windows: ta lokalizacja musi być
nazwą katalogu, np. /home/ldapdb.
Określona lokalizacja musi udostępniać co najmniej 80 MB wolnego miejsca
na dysku. Dodawanie nowych pozycji do katalogu będzie możliwe, pod
warunkiem że dostępne będzie dodatkowe miejsce na dysku.
Zestaw znaków
Pozostaw wybraną opcję tworzenia uniwersalnej bazy danych
(UTF-8/UCS-2).
13. W panelu sprawdzania ustawień sprawdź szczegóły dotyczące tworzenia instancji, a
następnie kliknij przycisk Zakończ, aby utworzyć instancję idsccmdb.
14. Kliknij przycisk Zamknij, aby zamknąć okno i wrócić do głównego okna narzędzia do
administrowania instancjami.
15. Kliknij przycisk Zamknij, aby zamknąć narzędzie do administrowania instancjami.
16. Uruchom narzędzie konfiguracji IBM Tivoli Directory Server:
Windows
Wybierz opcje Programy > IBM Tivoli Directory Server 6.3 > Instance
Administration Tool.
UNIX W wierszu komend wpisz ./opt/IBM/ldap/V6.3/sbin/idsxcfg.
17. Wybierz opcję Zarządzaj przyrostkami.
18. W panelu Zarządzaj przyrostkami wpisz następujący przyrostek, a następnie kliknij
przycisk Dodaj.
o=IBM,c=US
20. Utwórz i zapisz plik LDIF.
Dodaj informacje o nazwie wyróżniającej, np.:
v ou=SWG,o=IBM,c=US
v ou=users
84
Uwaga: W tym przykładzie ou=SWG,o=IBM,c=US jest jednostką organizacyjną o
nazwie SWG. SWG zawiera jednostki organizacyjne OU=Users, w których umieszczani
są użytkownicy tworzeni dla produktu SmartCloud Control Desk. DC=IBM i DC=COM
oznaczają las domeny ibm.com. Przykładową strukturę można zastąpić odpowiednią
strukturą katalogów dla konkretnej organizacji.
W utworzonych nazwach wyróżniających ou=users zdefiniuj następujących
użytkowników i ich stanowiska. Zdefiniowanie tych użytkowników jest wymagane,
ponieważ umożliwia korzystanie z menedżera elementów wirtualnych w celu
zabezpieczania produktu SmartCloud Control Desk.
Ważne: Przed rozpoczęciem tej procedury upewnij się, ze w katalogu głównym
repozytorium LDAP utworzeni zostali następujący użytkownicy:
Tabela 5. Podstawowi wymagani użytkownicy SmartCloud Control Desk
Użytkownik
maxadmin
mxintadm
maxreg
Oto przykład domyślnych podstawowych danych LDIF:
dn: o=ibm,c=us
objectClass: top
objectClass: organization
o: IBM
dn: ou=SWG, o=ibm,c=us
ou: SWG
objectClass: top
objectClass: organizationalUnit
dn: ou=users,ou=SWG, o=ibm,c=us
ou: users
objectClass: top
objectClass: organizationalUnit
dn: uid=maxadmin,ou=users,ou=SWG, o=ibm,c=us
userPassword: maxadmin
uid: maxadmin
objectClass: inetorgperson
objectClass: top
objectClass: person
objectClass: organizationalPerson
sn: maxadmin
cn: maxadmin
dn: uid=mxintadm,ou=users,ou=SWG, o=ibm,c=us
userPassword: mxintadm
uid: mxintadm
objectClass: top
objectClass: person
sn: mxintadm
cn: mxintadm
dn: uid=maxreg,ou=users,ou=SWG, o=ibm,c=us
userPassword: maxreg
uid: maxreg
objectClass: top
85
objectClass: person
sn: maxreg
cn: maxreg
Uwaga: Jeśli w systemie Windows zostanie utworzony plik LDIF, wówczas przed
użyciem tego pliku należy usunąć z niego znaki ^M.
21.
22.
23.
24.
Uwaga: Przed zaimportowaniem pliku LDIF w systemach UNIX należy uruchomić
komendę dos2unix w celu sformatowania pliku.
W narzędziu do konfigurowania IBM Tivoli Directory Server kliknij opcję Importuj
dane LDIF.
Kliknij przycisk Przeglądaj, aby odszukać plik LDIF.
Kliknij przycisk Importuj.
Zamknij narzędzie do konfigurowania IBM Tivoli Directory Server i zrestartuj serwer.
Ręczne konfigurowanie programu Microsoft Active Directory
Usługę Microsoft Active Directory można samodzielnie skonfigurować na potrzeby produktu
Zanim rozpoczniesz
Ta procedura umożliwia ręczne tworzenie użytkowników i grup w ramach produktu Microsoft
Active Directory.
Ważne: Użytkownicy i hasła tworzone w kolejnych krokach muszą spełniać ściśle wymogi
konfiguracyjne, aby to wdrożenie powiodło się. Niekiedy niezbędne jest czasowa
modyfikacja strategii bezpieczeństwa produktu Microsoft Active Directory w celu utworzenia
tych kont w żądanym formacie. Po zakończeniu instalacji te hasła domyślne można zmienić
tak, aby ściślej spełniały wymogi strategii zabezpieczeń.
O tym zadaniu
Przed uruchomieniem programu instalacyjnego produktu SmartCloud Control Desk
skonfiguruj produkt Microsoft Active Directory. Wykonaj następujące kroki.
Procedura
1. Wybierz opcje Start > Panel sterowania > Narzędzia administracyjne >
Użytkownicy i komputery Microsoft Active Directory, a następnie wybierz domenę,
która jest używana.
2. Dokonaj edycji poziomu funkcjonalnego, wybierając opcję Akcja > Podnieś poziom
funkcjonalny domeny. Zostanie wyświetlone okno dialogowe Podnieś poziom
funkcjonalny domeny.
3. Wybierz opcję Microsoft Windows Server 2008 z menu Wybierz poziom funkcjonalny
dostępnej domeny, a następnie kliknij przycisk Podnieś. Zostanie wyświetlone okno
dialogowe z alertem.
5. Po podniesieniu poziomu funkcjonalnego domeny kliknij przycisk OK.
6. W narzędziu Użytkownicy i komputery usługi Microsoft Active Directory kliknij
prawym przyciskiem myszy domenę, z którą zamierzasz pracować. Wybierz opcję
Nowa > Jednostka organizacyjna.
7. Wprowadź nazwę nowej jednostki organizacyjnej, na przykład SWG, a następnie kliknij
przycisk OK.
8. Utwórz obiekt grup w ramach jednostki organizacyjnej SWG:
86
a. Kliknij prawym przyciskiem myszy jednostkę organizacyjną SWG OU i wybierz
opcję Nowy > Jednostka organizacyjna.
b. Jako nazwę nowej jednostki organizacyjnej wprowadź Groups, a następnie kliknij
przycisk OK.
9. Utwórz obiekt użytkowników w ramach jednostki organizacyjnej SWG:
a. Kliknij prawym przyciskiem myszy jednostkę organizacyjną SWG OU i wybierz
opcję Nowy > Jednostka organizacyjna.
b. Jako nazwę nowej jednostki organizacyjnej wprowadź Users, a następnie kliknij
przycisk OK.
10. Utwórz użytkownika o uprawnieniach administratora, na przykład maxadmin:
a. Kliknij prawym przyciskiem myszy jednostkę organizacyjną Users OU i wybierz
opcję Nowy > Użytkownik.
b. W oknie dialogowym Nowy obiekt - Użytkownik wprowadź następujące wartości, a
następnie kliknij przycisk Dalej:
Imię
Wprowadź maxadmin.
Inicjały
Pozostaw to pole puste.
Nazwisko
Pełna nazwa
Wprowadź maxadmin.
Nazwa użytkownika
W pierwszym polu wprowadź maxadmin. Pozostaw wartość domyślną w
drugim polu.
Nazwa użytkownika (systemy wcześniejsze niż Microsoft Windows 2000)
W tym polu wpisywana jest ta sama wartość (maxadmin), którą
wprowadzono w polu Nazwa użytkownika.
c. Na kolejnym panelu wprowadź następujące informacje i kliknij przycisk Dalej:
Hasło
Wprowadź maxadmin jako hasło dla użytkownika maxadmin.
Użytkownik musi zmienić hasło przy następnym logowaniu
To pole wyboru nie powinno być zaznaczone.
Użytkownik nie może zmieniać hasła
To pole wyboru powinno być zaznaczone.
Hasło nie traci ważności
Konto jest wyłączone
Wartości poprzedzające stanowią przykłady. Wprowadź wartości zgodne ze strategią
haseł Twojej organizacji.
d. Przejrzyj ustawienia hasła w panelu podsumowania i kliknij przycisk Zakończ.
11. Utwórz użytkownika mxintadm:
Imię
Wprowadź mxintadm.
87
Inicjały
Nazwisko
Pełna nazwa
Wprowadź mxintadm.
Nazwa użytkownika
W pierwszym polu wprowadź mxintadm. Pozostaw wartość domyślną w
drugim polu.
W tym polu wpisywana jest ta sama wartość (mxintadm), którą
wprowadzono w polu Nazwa użytkownika.
Hasło
Wprowadź wartość taką samą, jak hasło dla użytkownika mxintadm.
Wartości poprzedzające stanowią przykłady. Ustaw wartości zgodne ze strategią
12. Utwórz użytkownika maxreg:
Imię
Wprowadź maxreg.
Inicjały
Nazwisko
Pełna nazwa
Wprowadź maxreg.
Nazwa użytkownika
W pierwszym polu wprowadź maxreg. Pozostaw wartość domyślną w
drugim polu.
W tym polu wpisywana jest ta sama wartość (maxreg), którą wprowadzono
w polu Nazwa użytkownika.
Hasło
88
Wprowadź wartość taką samą, jak hasło dla użytkownika maxreg.
Wartości poprzedzające stanowią przykłady. Wprowadź wartości zgodne ze strategią
13. Możesz teraz zamknąć narzędzie Użytkownicy i komputery produktu Microsoft Active
Directory.
Co dalej
Konfigurowanie produktu Microsoft Active Directory zostało zakończone; użytkownik jest
teraz gotów do instalacji pozostałego oprogramowania pośredniego produktu SmartCloud
Control Desk i konfiguracji serwera J2EE w celu obsługi produktu Microsoft Active
Directory.
Ręczne konfigurowanie serwera J2EE
Niniejsza sekcja zawiera instrukcje ręcznego konfigurowania istniejącego serwera J2EE w
celu wykorzystania go z produktem SmartCloud Control Desk.
Ręczna konfiguracja serwera J2EE jest wymagana w przypadku wdrożenia produktu
SmartCloud Control Desk za pomocą serwera Oracle WebLogic Server. Konfigurację ręczną
należy przeprowadzić przed użyciem programu instalacyjnego produktu SmartCloud Control
Desk.
O tym zadaniu
Procedura
89
Tworzenie domeny MAXIMOSERVER:
WebLogic Server.
O tym zadaniu
Procedura
Next (Dalej).
Next (Dalej).
(Dalej).
Konfigurowanie opcji JMS dla struktury integracji:
JMS.
90
Zanim rozpoczniesz
Procedura
Opcja
Opis
MAXIMOSERVER
Opcja
Opis
MAXIMOSERVER
serwerem docelowym.
Opcja
Opis
Name (Nazwa)
intjmsconfact
Target (Cel)
MAXIMOSERVER
podrzędnego.
Opcja
Opis
Queue 1 (Kolejka 1)
Queue 2 (Kolejka 2)
sqout
Queue 3 (Kolejka 3)
cqin
Template (Szablon)
None (Brak)
91
Co dalej
MAXIMOSERVER.
Konfigurowanie JMS dla programu nasłuchującego wiadomości e-mail w serwerze
WebLogic Server:
O tym zadaniu
Procedura
Name (Nazwa)
Wybierz: lsnrstore.
(Zakończ).
92
Next (Dalej).
Name (Nazwa)
(Zakończ)
Name (Nazwa)
Template (Szablon)
</message-driven>
<method>
93
</method>
Instalowanie produktu i ręczne konfigurowanie oprogramowania
pośredniego
Produkt SmartCloud Control Desk można wdrożyć ze skonfigurowanym oprogramowaniem
pośrednim jeszcze przed rozpoczęciem instalacji. Z tej procedury można skorzystać, jeśli w
organizacji obowiązują konkretne strategie i procedury, które określają sposoby tworzenia baz
danych, instancji baz danych oraz użytkowników w organizacji.
Zanim rozpoczniesz
v Serwer Oracle WebLogic Server musi być skonfigurowany.
protokół dostępu zdalnego oraz musi akceptować logowania zdalne po wprowadzeniu
94
i zdalny dostęp.
– Jeśli program DB2 jest zainstalowany na systemie Linux lub na systemie UNIX,
– Aby uniknąć wysokiego wykorzystania pamięci systemowej przez produkt DB2, można
ustawić następującą właściwość DB2 i zrestartować serwer DB2:
db2 update dbm cfg using KEEPFENCED NO
v Jeśli baza danych DB2 jest używana w systemach UNIX, na których dostępny jest produkt
SmartCloud Control Desk, wówczas należy dodać użytkownika root do grupy posiadającej
uprawnienia SYSADM dla danej instancji bazy danych. Takie przypisanie musi istnieć
przed uruchomieniem programu instalacyjnego SmartCloud Control Desk.
v Wykonaj następujące czynności dotyczące produktu Oracle WebLogic Server:
– Skonfiguruj opcje JMS dla struktury integracji
– Utwórz domenę
– Skonfiguruj JMS dla programu nasłuchującego poczty e-mail
O tym zadaniu
Procedura
Windows
launchpad.exe
UNIX launchpad.sh
Windows
v install.bat
v install_win64.bat
95
UNIX
v install_aix64.sh
danych Maximo.
bazy danych.
schematu odpowiednie wartości nie istnieją, wówczas są tworzone. Nazwy
użytkowników bazy danych i instancji bazy danych nie mogą zawierać spacji.
identyfikator użytkownika administratora instancji. W przypadku DB2 instancja bazy
danych jest tworzona, jeśli nie istnieje, ale użytkownik i powiązany z nim katalog
96
główny muszą istnieć na serwerze DB2. W przypadku DB2 nazwa schematu może być
taka sama, jak nazwa właściciela obszarów tabel, które są zdefiniowane, lub może być
inną wartością, np. maximo.
danych.
11. Na panelu Zautomatyzuj konfigurowanie bazy danych wybierz opcję Baza danych
została już utworzona i skonfigurowana, a następnie kliknij przycisk Dalej.
W tym kroku przyjęto założenie, że już wcześniej utworzono instancję bazy danych,
bazę danych, obszary tabel, użytkownika i schemat, które będą używane z
oprogramowaniem SmartCloud Control Desk. Patrz “Ręczne konfigurowanie bazy
danych” na stronie 72. Jeśli przed wybraniem opcji Baza danych została już
utworzona i skonfigurowana nie przeprowadzono jeszcze samodzielnej konfiguracji
bazy danych, wówczas pojawi się zachęta do skonfigurowania przed restartem programu
instalacyjnego.
danych.
aplikacji.
użytkowników.
przepływów pracy.
16. W panelu Opcje integracji danych i usług menu kontekstowego kliknij opcję w celu
określenie miejsca utworzenia tabel bazy danych dla tych funkcji: w bazie danych
97
Maximo ("to samo") lub w oddzielnej instancji bazy danych utworzonej w celu
przechowywania tych danych. W przypadku instalowania wersji Entry należy wybrać
bazę danych Maximo. Te tabele są tworzone, ale nie są wykorzystywane w wersji Entry.
Desk.
98
Ważne: Skróty są tworzone tylko w systemach Windows.
Wdrażanie serwera WebLogic Server jest procesem ręcznym, dlatego należy
samodzielnie zaktualizować wszelkie tworzone skróty. Skróty należy zaktualizować po
ręcznym wdrożeniu plików EAR produktu SmartCloud Control Desk.
wartości.
przycisk Gotowe.
instalacyjny.
Co dalej
Wykonaj zadania po instalacji, które są wymagane do instalacji z ręcznym konfigurowaniem
Teraz przeprowadź wdrożenie plików maximo.ear i maximoiehs.ear.
Treści opcjonalne i moduły integracji można zainstalować ze startera.
“Zarządzanie plikami EAR” na stronie 217
Niniejsza sekcja zawiera informacje dotyczące plików EAR SmartCloud Control Desk.
99
informacyjnym.
sekcja Planowanie.
rozwiązywania.
rozwiązywania.
Server
O tym zadaniu
Procedura
100
sposób:
zwykłego pliku:
101
Zanim rozpoczniesz
Windows
UNIX
Windows
UNIX
O tym zadaniu
Procedura
Windows
Windows
UNIX
UNIX
2. Wpisz
Windows
Windows
startWebLogic.cmd
UNIX
UNIX
./startWebLogic.sh
WebLogic Server.
102
4. Zaloguj się do konsoli administracyjnej za pomocą nazwy użytkownika
5. Kliknij przycisk Lock&Edit (Zablokuj w celu edycji) w sekcji Change Center
6. Kliknij odsyłacz Deployments (Wdrożenia) w sekcji Domain Structure (Struktura
domeny).
7. W sekcji Summary of Deployments (Podsumowanie wdrażania) kliknij przycisk Install
8. Kliknij odsyłacz upload your file(s) (prześlij pliki).
9. Kliknij przycisk Browse (Przeglądaj) obok pola Deployment Archive (Archiwum
10. Kliknij Next (Dalej) w celu przesłania pliku na serwer Oracle WebLogic Server.
restart).
15. Powtórz kroki od 8 na stronie 46 do 14 na stronie 47, aby wdrożyć plik
maximoiehs.ear.
pomocy aplikacji.
O tym zadaniu
WebLogic Server.
103
Procedura
WebLogic Server.
Wyniki
“Ręczne wdrażanie języków po odroczeniu aktualizacji bazy danych” na stronie 48
danych
Zanim rozpoczniesz
updatedb.
O tym zadaniu
Procedura
104
-IMPORT
-SLEN
-maxmessfix
dodania:
-maxmessfix
aktualizuje je.
105
106
Produkt SmartCloud Control Desk udostępnia opcję instalowania w trybie cichym.
Opcja instalacji cichej programu SmartCloud Control Desk umożliwia wpływanie na sposób
działania programu instalacyjnego SmartCloud Control Desk za pomocą wiersza komend (a
nie startera SmartCloud Control Desk) oraz za pomocą pliku odpowiedzi.
Instalowanie produktu SmartCloud Control Desk w trybie instalacji
cichej
Produkt SmartCloud Control Desk można zainstalować w trybie instalacji cichej, korzystając
z pliku odpowiedzi instalacji.
Zanim rozpoczniesz
W celu utworzenia pliku odpowiedzi do wykorzystania podczas operacji instalacji cichej
należy pomyślnie zainstalować produkt SmartCloud Control Desk. Alternatywnie można
wykorzystać jeden z przykładowych plików odpowiedzi dostępnych na nośniku produktu, a
następnie zmodyfikować go zgodnie z potrzebami.
Należy sprawdzić, czy wszystkie ścieżki pliku odpowiedzi są poprawnie sformatowane. Na
przykład: instrukcja ścieżki w stylu dla systemu UNIX w pliku odpowiedzi może być
następująca: USER_INSTALL_DIR=K:/IBM/max_dev. Jeśli ścieżka, taka jak
USER_INSTALL_DIR=K:/IBM/max_dev jest zawarta w pliku odpowiedzi używanym z
systemem administracyjnym Windows, wówczas wystąpi błąd. Równoważna instrukcja dla
systemu Windows musi być sformatowana zgodnie z systemem Windows:
USER_INSTALL_DIR=K:\\IBM\\max_dev
Uwaga: Plik odpowiedzi instalacji cichej można wykorzystać w celu wprowadzania wartości
do pól programu instalacyjnego SmartCloud Control Desk podczas instalacji nadzorowanej.
Usuń właściwość INSTALLER_UI=silent z pliku odpowiedzi przed użyciem tego pliku z
programem instalacyjnym produktu SmartCloud Control Desk. Program instalacyjny
wykorzysta wartości domyślne poprzez odczytanie ich z pliku odpowiedzi. Program
instalacyjny SmartCloud Control Desk wykorzysta plik odpowiedzi automatycznie, pod
warunkiem że plik ma nazwę installer.properties lub install.properties i znajduje się w tym
samym katalogu. Podczas uruchamiania programu instalacyjnego SmartCloud Control Desk
nie ma potrzeby określania nazwy pliku odpowiedzi.
Uwaga: Ten plik odpowiedzi można również wykorzystać z programem deinstalacyjnym
SmartCloud Control Desk w celu przeprowadzenia cichej deinstalacji produktu SmartCloud
Control Desk.
O tym zadaniu
Aby zainstalować SmartCloud Control Desk produkt w trybie instalacji cichej, wykonaj
Procedura
1. Wybierz opcje konfiguracji w programie instalacyjnym SmartCloud Control Desk, a
następnie zapisz wybrane opcje w pliku odpowiedzi:
107
a. Uruchom program instalacyjny SmartCloud Control Desk z obrazu produktu. Użyj
następującej komendy dla systemów 32–bitowych:
install.exe -r <ścieżka i nazwa pliku odpowiedzi>
W systemach 64–bitowych użyj następującej komendy:
install_win64.exe -r <ścieżka i nazwa pliku odpowiedzi>
Pliki wykonywalne programu instalacyjnego produktu SmartCloud Control Desk
znajdują się w katalogu SmartCloud Control Desk obrazu produktu SmartCloud
Control Desk 7.5.1.
Pliki odpowiedzi muszą mieć rozszerzenie .properties, na przykład:
response.properties.
Podczas określania pliku odpowiedzi należy określić pełną ścieżkę dostępu do tego
pliku.
b. Wykonaj poszczególne etapu w programie instalacyjnym SmartCloud Control Desk,
wybierając opcje konfiguracji.
c. Zamknij program instalacyjny SmartCloud Control Desk po pomyślnym
zainstalowaniu produktu SmartCloud Control Desk.
W obrazie produktu IBM SmartCloud Control Desk 7.5.1 dostępny jest kilka
przykładowych plików odpowiedzi.
Tabela 6. Przykładowe pliki odpowiedzi programu instalacyjnego SmartCloud Control Desk
Plik
Opis
simple_response.properties
Ten plik zawiera przykładowy plik odpowiedzi,
który można wykorzystać w celu zainstalowania
prostego wdrożenia produktu SmartCloud Control
Desk.
custom_response_win.properties
niestandardowego wdrożenia produktu
SmartCloud Control Desk w systemie Windows.
custom_response_unix.properties
niestandardowego wdrożenia produktu
SmartCloud Control Desk w systemie UNIX.
Pliki znajdują się w katalogu SmartCloud Control Desk\samples obrazu produktu.
Jeśli plik odpowiedzi jest tworzony poprzez rejestrowanie rzeczywistej instalacji,
wówczas należy dodać wpis dla LICENSE_ACCEPTED=true. Jeśli używany jest
przykładowy plik odpowiedzi, wówczas wartość false należy zmienić na true. Jeśli
uruchomiono instalację cichą, a ten wpis nie został dodany do pliku odpowiedzi, wówczas
instalacja zakończy się natychmiastowo. Nie pojawią się żadne komunikaty i nie zostanie
utworzony żaden plik dziennika.
Jeśli planowane jest wdrożenie produktu SmartCloud Control Desk za pomocą
oprogramowania pośredniego dostępnego w systemach Windows oraz UNIX, wówczas
plik odpowiedzi zawiera wartości dla systemu Windows oraz dla systemu UNIX. Te
wartości obejmują ścieżki katalogów oraz nazwy plików wykonywalnych. W niektórych
sytuacjach plik odpowiedzi nie jest generowany, ponieważ użytkownik uruchamiający
program instalacyjny nie ma praw do zapisu w katalogu docelowym. W takim przypadku
program instalacyjny nie zgłasza błędu. Plik odpowiedzi nie jest zapisywany w katalogu
docelowym, a plik dziennika nie jest tworzony w katalogu ibm\smp\logs. W celu
rozwiązania tego problemu należy się upewnić, że użytkownik, który uruchamia program
instalacyjny, ma prawo do zapisu w katalogu docelowym - dopiero wówczas ten
użytkownik może uruchomić program instalacyjny.
108
2. Otwórz plik odpowiedzi w edytorze tekstu, a następnie zmień właściwość
INSTALLER_UI na INSTALLER_UI=silent. Hasła są zapisywane w formacie jawnego
tekstu. Wartości haseł w polach CONFIRM_PASSWORD w pliku odpowiedzi należy
zmodyfikować w taki sposób, aby były zgodne z wartościami haseł używanymi dla
poszczególnych zadań. Na przykład: upewnij się, że CONFIRM_PASSWORD jest
zgodne z RXA_PASSWORD w następującym przykładzie:
#Middleware Server Information
#----------------------------MIDDLEWARE_SERVER=mojserwer.mojadomena.com
RXA_USER_ID=root
RXA_PASSWORD=mojehaslo
CONFIRM_PASSWORD=mojehaslo
3. Skopiuj plik odpowiedzi do systemu docelowego.
4. Uruchom program instalacyjny SmartCloud Control Desk w trybie cichym i określ plik
odpowiedzi, który będzie używany.
install.exe -f <ścieżka i nazwa pliku odpowiedzi>
Podczas określania pliku odpowiedzi należy podać pełną ścieżkę dostępu do tego pliku,
który musi znajdować się na dysku C:\ w systemie.
Wyniki
Instalacja będzie odbywać się w trybie cichym i wykorzystywane będą wartości dostępne w
pliku odpowiedzi.
Pliki odpowiedzi, które zawierają pola dla konfiguracji Oracle, należy zmodyfikować w celu
usunięcia zewnętrznych ukośników odwrotnych. Zostanie wygenerowany plik odpowiedzi
zawierający Oracle jako opcję wdrożenia oraz pola jak w poniższym fragmencie:
DB_INSTALL_DIR=C\:/oracle/product/10.2.0/db_1
INSTANCE_LOCATION=C\:/oracle/product/10.2.0/db_1/dbs
USER_INSTALL_DIR=C\:/IBM/
USER_SHORTCUTS=C\:/Documents and Settings/All Users/Start Menu/Programs
/Process Automation Engine
MAXIMO_INSTALL_DIR=C\:/IBM/maximo
Należy usunąć ukośnik odwrotny, który jest widoczny po literze napędu, dzięki czemu nazwa
pliku odpowiedzi będzie wyglądać jak w następującym fragmencie kodu.
DB_INSTALL_DIR=C:/oracle/product/10.2.0/db_1
INSTANCE_LOCATION=C:/oracle/product/10.2.0/db_1/dbs
USER_INSTALL_DIR=C:/IBM/
USER_SHORTCUTS=C:/Documents and Settings/All Users/Start Menu/Programs
/Process Automation Engine
MAXIMO_INSTALL_DIR=C:/IBM/maximo
Jeśli użytkownik podejmie próbę przeprowadzenia cichej instalacji produktu SmartCloud
Control Desk i pojawi się interfejs użytkownika instalacji, wówczas należy upewnić się, że
plik odpowiedzi zawiera następujący wiersz:
INSTALLER_UI=silent
Właściwości instalacji cichej
Właściwości instalacji cichej są rejestrowane w pliku odpowiedzi instalacji. Pliki odpowiedzi
instalacji cichej są generowane po uruchomieniu programu instalacyjnego z użyciem
parametrów opisanych w procedurze instalacji cichej. Alternatywnie plik odpowiedzi
instalacji cichej można utworzyć i wypełnić ręcznie.
109
Wspólne właściwości instalacji cichej
Poniższe właściwości są wspólne dla wszystkich wdrożeń.
Tabela 7. Wspólne właściwości pliku odpowiedzi instalacji cichej
Kategoria
Właściwość
Definicja
Nagłówek pliku
INSTALLER_UI=SILENT
Ta właściwość wymaga ustawienia, aby
plik mógł być używany wraz z
programem instalacyjnym produktu.
Ustawienie
wdrażania pakietu
INSTALL_SOME_PACKAGES=0
Jeśli możliwe jest zainstalowanie tylko
podzbioru pakietów, należy ustawić dla
tej opcji wartość 1. To ustawienie
umożliwia kontynuowanie pracy
programu instalacyjnego.
Umowa licencyjna
LICENSE_ACCEPTED=TRUE
Ustawienie dla tej opcji wartości true
oznacza zaakceptowanie umowy
licencyjnej, false, jej odrzucenie.
Folder instalacyjny
USER_INSTALL_DIR=ścieżka_instalacji
Ustawianie ścieżki instalacji. Na
przykład dla UNIX, /opt/IBM/SMP lub
dla Windows, C:\\IBM\\SMP.
Opis instalacji
INSTALLATION_DESCRIPTION
Opis lokalizacji instalacji
Typ wdrożenia
SIMPLE=0
Ustawienie dla instalacji typu SIMPLE.
Ustawienie wartości 0 powoduje jej
wyłączenie. Ustawienie wartości 1
powoduje jej włączenie. W przypadku
włączenia opcji SIMPLE konieczne jest
wyłączenie opcji ADVANCED.
ADVANCED=1
Ustawienie dla instalacji typu
ADVANCED oznacza instalację
niestandardową. Ustawienie wartości 0
spowoduje wyłączenie opcji.
Ustawienie wartości 1 spowoduje jej
włączenie. Po włączeniu typu
ADVANCED konieczne jest
wyłączenie typu SIMPLE.
MIDDLEWARE_SERVER=nazwa_hosta
Ustawianie nazwy hosta systemu, który
udostępnia całe oprogramowanie
pośrednie.
RXA_USER_ID=nazwa_użytkownika
Ustawianie identyfikatora użytkownika
umożliwiającego dostęp do systemu
udostępniającego całe oprogramowanie
pośrednie.
RXA_PASSWORD=hasło
Ustawianie hasła dla identyfikatora
użytkownika umożliwiającego dostęp
do systemu udostępniającego całe
oprogramowanie pośrednie.
Informacje o
serwerze
oprogramowania
pośredniego
(używanym tylko w
przypadku prostych
instalacji)
110
Tabela 7. Wspólne właściwości pliku odpowiedzi instalacji cichej (kontynuacja)
Kategoria
Właściwość
Importowanie
MWI_IMPORT_DATA=0
informacji programu
instalacyjnego
oprogramowania
pośredniego
Definicja
Ustawianie parametru w celu
zaimportowania danych
konfiguracyjnych z programu
instalacyjnego oprogramowania
pośredniego.
Ustawienie wartości 0 spowoduje
wyłączenie opcji. Ustawienie wartości
1 spowoduje jej włączenie.
MWI_HOSTNAME=nazwa_hosta
Ustawianie nazwy hosta systemu
udostępniającego obszar roboczy
programu instalacyjnego
MWI_USER_ID=nazwa_użytkownika
umożliwiającego dostęp do systemu
udostępniającego obszar roboczy
oprogramowania pośredniego. Na
przykład: root.
MWI_PASSWORD=hasło
użytkownika umożliwiającego dostęp
do systemu udostępniającego obszar
roboczy programu instalacyjnego
MWI_LOCATION=ścieżka
Ustawianie ścieżki dla lokalizacji
obszaru roboczego programu
instalacyjnego oprogramowania
pośredniego. Na przykład dla UNIX,
/root/ibm/tivoli/mwi/workspace lub
dla Windows, C:\\ibm\\tivoli\\mwi\\
workspace.
Konfiguracja SMTP SMTP_SERVER=nazwa_hosta
Ustawianie nazwy systemu
udostępniającego serwer SMTP
odpowiedzialny za dystrybucję
komunikatów administracyjnych do
administratora produktu SmartCloud
Control Desk.
ADMIN_EMAIL=adres_email
Ustawianie adresu e-mail dla
Control Desk.
RUN_CONFIG_NO=0
Ustawianie działania uruchamiania
kroku konfiguracji.
Uruchom krok
konfiguracji
Ustawienie wartości 0 powoduje
wyłączenie (uruchomienie kroku
konfiguracji w czasie instalacji).
Ustawienie wartości 1 powoduje
włączenie (odroczenie kroku
konfiguracji).
111
Tabela 7. Wspólne właściwości pliku odpowiedzi instalacji cichej (kontynuacja)
Kategoria
Właściwość
Definicja
DEPLOY_EAR_NO=0
Ustawianie działania kroku wdrażania
EAR.
Wartość 0 powoduje wyłączenie
(wdrażanie EAR w chwili instalacji).
Wartość 1 powoduje włączenie
(odroczenie wdrażania EAR).
DEFER_DB_UPDATE=0
Ustawianie działania kroku aktualizacji
bazy danych.
Wartość 0 powoduje wyłączenie
(uruchomienie programu updateDB w
chwili instalacji). Wartość 1 powoduje
włączenie (odroczenie programu
updateDB).
Folder skrótów
USER_SHORTCUTS=ścieżka
Ustawianie ścieżki skrótów. Na
przykład dla Windows,
C:\\Documents and
Settings\\Administrator\\Desktop\\
Process Automation Engine.
Wersja instalatora
LAUNCH_NEW_INSTALLER=TRUE
Jeśli w docelowym katalogu
instalacyjnym znaleziono nowszą
wersję programu instalacyjnego.
Okoliczność ta oznacza, że użytkownik
korzysta ze starszej wersji programu
instalacyjnego. W celu użycia nowszej
wersji programu instalacyjnego należy
ustawić dla tej opcji wartość TRUE.
Ustawienie dla tej opcji wartości
FALSE powoduje użycie do instalacji
Właściwości instalacji cichej użytkowników
Poniższe właściwości mają zastosowanie wobec użytkowników utworzonych lub
zidentyfikowanych przez program instalacyjny.
Tabela 8. Właściwości instalacji cichej użytkowników
Kategoria
Właściwość
Definicja
Informacje o
użytkowniku
MAXADMIN_USER_NAME=nazwa_użytkownika
Ustawianie nazwy użytkownika
administratora systemu Maximo. For
Na przykład maxadmin.
MAXADMIN_PASSWORD=hasło
Ustawianie hasła administratora
systemu Maximo. For Na przykład
maxadmin.
MAXREG_USER_NAME=nazwa_użytkownika
Ustawianie nazwy użytkownika dla
użytkownika, który dokonuje
samorejestracji. Użytkownik ten
odpowiada za proces, w którym
użytkownicy mogą tworzyć swoje
własne konta. Na przykład: maxreg.
112
Tabela 8. Właściwości instalacji cichej użytkowników (kontynuacja)
Kategoria
Właściwość
Definicja
MAXREG_PASSWORD=hasło
Ustawianie hasła dla użytkownika
dokonującego samorejestracji. Na
przykład: maxreg.
MXINTADM_USER_NAME=nazwa_użytkownika
Ustawianie nazwy użytkownika dla
użytkownika wewnętrznego. Na
przykład: mxintadm.
MXINTADM_PASSWORD=hasło
Ustawianie hasła dla użytkownika
wewnętrznego. Na przykład:
mxintadm.
Wspólne właściwości instalacji cichej bazy danych
Poniższe właściwości zawierają wspólne informacje dotyczące bazy danych używanej do
wdrażania.
Tabela 9. Wspólne właściwości pliku odpowiedzi instalacji cichej bazy danych
Kategoria
Właściwość
Definicja
Typ bazy danych
DB_TYPE_DB2=1
Ustawianie typu bazy danych na
wartość DB2. Ustawienie wartości 0
powoduje wyłączenie. Ustawienie
wartości 1 powoduje włączenie.
Istnieje możliwość włączenia tylko
jednego typu bazy danych.
DB_TYPE_ORACLE=0
wartość Oracle. Ustawienie wartości 0
włączenie. Można włączyć tylko jeden
typ bazy danych.
DB_TYPE_SQLSERVER=0
wartość Microsoft SQL Server.
Ustawienie wartości 0 spowoduje
wyłączenie opcji. Ustawienie wartości
1 spowoduje jej włączenie. Można
włączyć tylko jeden typ bazy danych.
DB_HOST_NAME=nazwa_hosta
Ustawianie nazwy hosta serwera bazy
danych.
DB_PORT=port
Ustawianie portu bazy danych. Na
przykład: 50005.
DB_NAME=nazwa
Ustawianie nazwy bazy danych. Na
przykład: maxdb75.
Baza danych
DB2
DB_NAME=nazwa
Ustawianie nazwy bazy danych. Na
przykład: maxdb75.
Microsoft SQL Server
DB_INSTANCE=instancja
Ustawianie nazwy dla instancji bazy
danych, która ma być używana z
produktem. Na przykład: ctginst1.
DB2
113
Tabela 9. Wspólne właściwości pliku odpowiedzi instalacji cichej bazy danych (kontynuacja)
Kategoria
Właściwość
Definicja
DB_INSTANCE=instancja
Ustawianie nazwy dla instancji bazy
danych, która ma być używana z
produktem. Na przykład: ctginst1.
Oracle
Automatyzacja
konfiguracji bazy
danych
Autoryzacja
zdalnego dostępu
DB_USER=nazwa_użytkownika
Ustawianie nazwy dla identyfikatora
użytkownika uzyskującego dostęp do
bazy danych. Na przykład maximo.
DB_PASSWORD=hasło
użytkownika bazy danych. Na
przykład: maximo.
AUTOMATE_DB=1
Konfigurowanie automatycznej
konfiguracji bazy danych za
pośrednictwem programu
instalacyjnego. Ustawienie wartości 0
włączenie. Można włączyć albo
konfigurację AUTOMATE_DB, albo
DO_NOT_AUTOMATE_DB.
DO_NOT_AUTOMATE_DB=0
Konfigurowanie automatycznej
konfiguracji bazy danych za
pośrednictwem programu
instalacyjnego. Ustawienie wartości 0
włączenie. Można włączyć albo
konfigurację AUTOMATE_DB, albo
DO_NOT_AUTOMATE_DB.
DB_RXA_USER=nazwa_użytkownika
systemu serwera zdalnej bazy danych.
Na przykład: root.
Opcja wymagana tylko w przypadku
wyboru konfiguracji
AUTOMATE_DB.
DB2
Autoryzacja
zdalnego dostępu
DB_RXA_USER=nazwa_użytkownika
systemu serwera zdalnej bazy danych.
Na przykład: root.
wyboru konfiguracji
AUTOMATE_DB.
Oracle
114
Kategoria
Właściwość
Definicja
DB_RXA_PASSWORD=hasło
użytkownika zdalnego dostępu.
wyboru konfiguracji
AUTOMATE_DB.
DB2
DB_RXA_PASSWORD=hasło
użytkownika zdalnego dostępu.
wyboru konfiguracji
AUTOMATE_DB.
Oracle
Administrowanie
bazą danych
DB_INSTALL_DIR=ścieżka
Wprowadzanie ścieżki instalacyjnej
serwera bazy danych. Na przykład:
/opt/IBM/db2/V9.7
UNIX
/opt/oracle/product/
11.2.0/db_1
Windows
C:\Program
Files\oracle\product\
11.2.0\db_1
wyboru konfiguracji
AUTOMATE_DB.
DB2
Administrowanie
bazą danych
DB_INSTALL_DIR=ścieżka
Wprowadzanie ścieżki instalacyjnej
serwera bazy danych. Na przykład:
/opt/IBM/db2/V9.7
UNIX
/opt/oracle/product/
11.2.0/db_1
Windows
C:\Program
Files\oracle\product\
11.2.0\db_1
wyboru konfiguracji
AUTOMATE_DB.
Oracle
DB_ADMIN_USER=nazwa_użytkownika
Ustawianie nazwy administratora bazy
danych. Na przykład: db2admin.
DB2
DB_ADMIN_USER=nazwa_użytkownika
Ustawianie nazwy administratora bazy
danych. Na przykład Sys.
Oracle
115
Kategoria
Właściwość
Definicja
DB_ADMIN_PASSWORD=hasło
Ustawianie hasła dla administratora
bazy danych zdalnego dostępu.
DB2
DB_ADMIN_PASSWORD=hasło
bazy danych zdalnego dostępu.
Oracle
Obszar tabel bazy
danych
DB_TABLE_SPACE_NAME=nazwa obszaru tabel
Ustawianie obszaru tabel bazy danych.
Na przykład: MAXDATA.
DB2
Obszar tabel bazy
danych
DB_TABLE_SPACE_NAME=nazwa obszaru tabel
Ustawianie obszaru tabel bazy danych.
Na przykład: MAXDATA.
Oracle
DB_TABLE_SPACE_SIZE=wielkość obszaru tabel w MB
Ustawianie wielkości obszaru tabel
bazy danych w MB. Na przykład:
5000. .
wyboru konfiguracji
AUTOMATE_DB.
DB_TEMP_TABLE_SPACE_NAME=nazwa tymczasowego
obszaru tabel
Ustawianie nazwy tymczasowego
obszaru tabel bazy danych. Na
przykład: MAXTEMP.
DB2
DB_TEMP_TABLE_SPACE_NAME=nazwa tymczasowego
obszaru tabel
Ustawianie nazwy tymczasowego
obszaru tabel bazy danych. Na
przykład: MAXTEMP.
Oracle
DB_TEMP_TABLE_SPACE_SIZE=wielkość tymczasowego
obszaru tabel w MB
Ustawianie wielkości tymczasowego
obszaru tabel bazy danych w MB. Na
przykład: 1000.
wyboru konfiguracji
AUTOMATE_DB.
DB2
DB_TEMP_TABLE_SPACE_SIZE=wielkość tymczasowego
obszaru tabel w MB
Ustawianie wielkości tymczasowego
obszaru tabel bazy danych w MB. Na
przykład: 1000.
wyboru konfiguracji
AUTOMATE_DB.
Oracle
DB_INDEX_TABLE_SPACE_NAME=nazwa obszaru tabel
indeksu
Ustawianie nazwy obszaru tabel
indeksu bazy danych. Na przykład:
MAXDATA.
DB2
116
Kategoria
Właściwość
Definicja
DB_INDEX_TABLE_SPACE_NAME=nazwa obszaru tabel
indeksu
Ustawianie nazwy obszaru tabel
indeksu bazy danych. Na przykład:
MAXDATA.
Oracle
DB_INDEX_TABLE_SPACE_SIZE=wielkość obszaru tabel
indeksu w MB
bazy danych indeksu w MB. Na
przykład: 5000.
wyboru konfiguracji
AUTOMATE_DB.
DB2
DB_INDEX_TABLE_SPACE_SIZE=wielkość obszaru tabel
indeksu w MB
bazy danych indeksu w MB. Na
przykład: 5000.
wyboru konfiguracji
AUTOMATE_DB.
Tylko Oracle.
Właściwości instalacji cichej produktu DB2
Poniższe właściwości zawierają informacje dotyczące bazy danych DB2 używanej do
wdrażania. Te właściwości są niezbędne wyłącznie, jeśli użytkownik korzysta z bazy danych
DB2 do wdrażania.
Tabela 10. Właściwości pliku odpowiedzi instalacji cichej produktu DB2
Kategoria
Właściwość
Definicja
DB2
DB_SCHEMA=schemat
Oznaczanie schematu bazy danych. Na
przykład: maximo.
DB_WIN_SERVICE_USER=nazwa_użytkownika
Ustawianie nazwy osoby
odpowiedzialnej za usługę bazy danych
w produkcie Windows. Na przykład:
ctginst1.
wyboru konfiguracji
AUTOMATE_DB.
DB_WIN_SERVICE_PASSWORD=hasło
Ustawianie hasła dla osoby
odpowiedzialnej za usługę bazy danych
w produkcie Windows.
wyboru konfiguracji
AUTOMATE_DB.
117
Tabela 10. Właściwości pliku odpowiedzi instalacji cichej produktu DB2 (kontynuacja)
Kategoria
Właściwość
Definicja
DB2_VARCHAR=0
Konfigurowanie varchar lub vargraphic
w bazie danych za pośrednictwem
programu instalacyjnego. Ustawienie
wartości 0 powoduje użycie
formatowania vargraphic. Ustawienie
wartości 1 powoduje użycie varchar.
Formatowanie varchar jest obsługiwane
wyłącznie w języku angielskim.
Właściwości instalacji cichej produktu Oracle
Poniższe właściwości zawierają informacje dotyczące bazy danych Oracle używanej do
wdrażania. Te właściwości są niezbędne wyłącznie, jeśli użytkownik korzysta z bazy Oracle
do wdrażania.
Tabela 11. Właściwości pliku odpowiedzi instalacji cichej produktu Oracle
Kategoria
Właściwość
Definicja
Oracle
ORACLE_OWNER_ID=nazwa_użytkownika
odpowiedzialnego za oprogramowanie
Oracle. Na przykład: oracle.
wyboru konfiguracji
AUTOMATE_DB.
ORACLE_OWNER_PASSWORD=hasło
Ustawianie hasła odpowiedzialnego za
oprogramowanie Oracle.
wyboru konfiguracji
AUTOMATE_DB.
INSTANCE_LOCATION=lokalizacja_instancji
Ustawianie lokalizacji instancji bazy
danych Oracle. Na przykład:
/opt/oracle/product/11.2.0/db_1.
wyboru konfiguracji
AUTOMATE_DB.
Właściwości instalacji cichej produktu Microsoft SQL Server
Poniższe właściwości zawierają informacje dotyczące bazy danych używanej do wdrażania
produktu Microsoft SQL Server. Te właściwości są niezbędne wyłącznie, jeśli użytkownik
korzysta z bazy danych Microsoft SQL Server do wdrażania.
Tabela 12. Właściwości pliku odpowiedzi instalacji cichej produktu Microsoft SQL Server
Kategoria
Właściwość
Definicja
Microsoft SQL
Server
SQL_DATA_FILE_NAME=nazwa_pliku_danych
Ustawianie nazwy pliku dla źródła
danych Microsoft SQL Server. Na
przykład: maxdb75_dat.
wyboru konfiguracji AUTOMATE_DB.
118
Tabela 12. Właściwości pliku odpowiedzi instalacji cichej produktu Microsoft SQL Server (kontynuacja)
Kategoria
Właściwość
Definicja
DB_TABLE_SPACE_SIZE=wielkość źródła danych w MB
Ustawianie wielkości źródła danych
Microsoft SQL Server w MB. Na
przykład: 1000.
SQL_ADMIN=nazwa_użytkownika
Ustawianie nazwy administratora
produktu Microsoft SQL Server. Na
przykład: sa.
SQL_ADMIN_PW=hasło
produktu Microsoft SQL Server.
SQL_LOG_FILE_NAME
Nazwa dziennika produktu Microsoft
SQL Server. Na przykład:
maxdb75_log
Wspólne właściwości instalacji cichej serwera aplikacji
Poniższe właściwości zawierają wspólne informacje dotyczące serwera aplikacji używanego
do wdrażania.
Tabela 13. Wspólne właściwości pliku odpowiedzi instalacji cichej serwera aplikacji
Kategoria
Właściwość
Definicja
APPLICATION_SERVER_TYPE_BEA=0
Konfigurowanie serwera aplikacji
służącego do wdrażania produktu
SmartCloud Control Desk. Ustawienie
wartości 0 spowoduje wyłączenie opcji.
włączenie.
Można włączyć tylko jeden typ serwera
aplikacji.
119
Właściwości instalacji cichej obsługi języków
Poniższe właściwości są używane do konfigurowania języków.
Tabela 14. Właściwości pliku odpowiedzi instalacji cichej obsługi języków
Kategoria
Właściwość
Definicja
Język
podstawowy
BASE_ARABIC=0
Ustawienie tego
języka jako języka
podstawowego
używanego przez
aplikację
SmartCloud
Control Desk.
Ustawienie
wartości 0
spowoduje
wyłączenie opcji.
Ustawienie
wartości 1
spowoduje jej
włączenie.
BASE_BRAZILIAN_PORTUGUESE=0
Ustawienie tego
podstawowego
używanego przez
aplikację
SmartCloud
Control Desk.
Ustawienie
wartości 0
spowoduje
wyłączenie opcji.
Ustawienie
wartości 1
spowoduje jej
włączenie.
BASE_CROATIAN=0
Ustawienie tego
podstawowego
używanego przez
aplikację
SmartCloud
Control Desk.
Ustawienie
wartości 0
spowoduje
wyłączenie opcji.
Ustawienie
wartości 1
spowoduje jej
włączenie.
120
Tabela 14. Właściwości pliku odpowiedzi instalacji cichej obsługi języków (kontynuacja)
Kategoria
Właściwość
Definicja
BASE_CZECH=0
Ustawienie tego
podstawowego
używanego przez
aplikację
SmartCloud
Control Desk.
Ustawienie
wartości 0
spowoduje
wyłączenie opcji.
Ustawienie
wartości 1
spowoduje jej
włączenie.
BASE_DANISH=0
Ustawienie tego
podstawowego
używanego przez
aplikację
SmartCloud
Control Desk.
Ustawienie
wartości 0
spowoduje
wyłączenie opcji.
Ustawienie
wartości 1
spowoduje jej
włączenie.
BASE_DUTCH=0
Ustawienie tego
podstawowego
używanego przez
aplikację
SmartCloud
Control Desk.
Ustawienie
wartości 0
spowoduje
wyłączenie opcji.
Ustawienie
wartości 1
spowoduje jej
włączenie.
121
Kategoria
Właściwość
Definicja
BASE_ENGLISH=1
Ustawienie tego
podstawowego
używanego przez
aplikację
SmartCloud
Control Desk.
Ustawienie
wartości 0
spowoduje
wyłączenie opcji.
Ustawienie
wartości 1
spowoduje jej
włączenie.
BASE_FINNISH=0
Ustawienie tego
podstawowego
używanego przez
aplikację
SmartCloud
Control Desk.
Ustawienie
wartości 0
spowoduje
wyłączenie opcji.
Ustawienie
wartości 1
spowoduje jej
włączenie.
BASE_FRENCH=0
Ustawienie tego
podstawowego
używanego przez
aplikację
SmartCloud
Control Desk.
Ustawienie
wartości 0
spowoduje
wyłączenie opcji.
Ustawienie
wartości 1
spowoduje jej
włączenie.
122
Kategoria
Właściwość
Definicja
BASE_GERMAN=0
Ustawienie tego
podstawowego
używanego przez
aplikację
SmartCloud
Control Desk.
Ustawienie
wartości 0
spowoduje
wyłączenie opcji.
Ustawienie
wartości 1
spowoduje jej
włączenie.
BASE_HEBREW=0
Ustawienie tego
podstawowego
używanego przez
aplikację
SmartCloud
Control Desk.
Ustawienie
wartości 0
spowoduje
wyłączenie opcji.
Ustawienie
wartości 1
spowoduje jej
włączenie.
BASE_HUNGARIAN=0
Ustawienie tego
podstawowego
używanego przez
aplikację
SmartCloud
Control Desk.
Ustawienie
wartości 0
spowoduje
wyłączenie opcji.
Ustawienie
wartości 1
spowoduje jej
włączenie.
123
Kategoria
Właściwość
Definicja
BASE_ITALIAN=0
Ustawienie tego
podstawowego
używanego przez
aplikację
SmartCloud
Control Desk.
Ustawienie
wartości 0
spowoduje
wyłączenie opcji.
Ustawienie
wartości 1
spowoduje jej
włączenie.
BASE_JAPANESE=0
Ustawienie tego
podstawowego
używanego przez
aplikację
SmartCloud
Control Desk.
Ustawienie
wartości 0
spowoduje
wyłączenie opcji.
Ustawienie
wartości 1
spowoduje jej
włączenie.
BASE_KOREAN=0
Ustawienie tego
podstawowego
używanego przez
aplikację
SmartCloud
Control Desk.
Ustawienie
wartości 0
spowoduje
wyłączenie opcji.
Ustawienie
wartości 1
spowoduje jej
włączenie.
124
Kategoria
Właściwość
Definicja
BASE_NORWEGIAN=0
Ustawienie tego
podstawowego
używanego przez
aplikację
SmartCloud
Control Desk.
Ustawienie
wartości 0
spowoduje
wyłączenie opcji.
Ustawienie
wartości 1
spowoduje jej
włączenie.
BASE_POLISH=0
Ustawienie tego
podstawowego
używanego przez
aplikację
SmartCloud
Control Desk.
Ustawienie
wartości 0
spowoduje
wyłączenie opcji.
Ustawienie
wartości 1
spowoduje jej
włączenie.
BASE_RUSSIAN=0
Ustawienie tego
podstawowego
używanego przez
aplikację
SmartCloud
Control Desk.
Ustawienie
wartości 0
spowoduje
wyłączenie opcji.
Ustawienie
wartości 1
spowoduje jej
włączenie.
125
Kategoria
Właściwość
Definicja
BASE_SIMPLIFIED_CHINESE=0
Ustawienie tego
podstawowego
używanego przez
aplikację
SmartCloud
Control Desk.
Ustawienie
wartości 0
spowoduje
wyłączenie opcji.
Ustawienie
wartości 1
spowoduje jej
włączenie.
BASE_SLOVAK=0
Ustawienie tego
podstawowego
używanego przez
aplikację
SmartCloud
Control Desk.
Ustawienie
wartości 0
spowoduje
wyłączenie opcji.
Ustawienie
wartości 1
spowoduje jej
włączenie.
BASE_SLOVENIAN=0
Ustawienie tego
podstawowego
używanego przez
aplikację
SmartCloud
Control Desk.
Ustawienie
wartości 0
spowoduje
wyłączenie opcji.
Ustawienie
wartości 1
spowoduje jej
włączenie.
126
Kategoria
Właściwość
Definicja
BASE_SPANISH=0
Ustawienie tego
podstawowego
używanego przez
aplikację
SmartCloud
Control Desk.
Ustawienie
wartości 0
spowoduje
wyłączenie opcji.
Ustawienie
wartości 1
spowoduje jej
włączenie.
BASE_SWEDISH=0
Ustawienie tego
podstawowego
używanego przez
aplikację
SmartCloud
Control Desk.
Ustawienie
wartości 0
spowoduje
wyłączenie opcji.
Ustawienie
wartości 1
spowoduje jej
włączenie.
BASE_TRADITIONAL_CHINESE=0
Ustawienie tego
podstawowego
używanego przez
aplikację
SmartCloud
Control Desk.
Ustawienie
wartości 0
spowoduje
wyłączenie opcji.
Ustawienie
wartości 1
spowoduje jej
włączenie.
127
Kategoria
Właściwość
Definicja
BASE_TURKISH=0
Ustawienie tego
podstawowego
używanego przez
aplikację
SmartCloud
Control Desk.
Ustawienie
wartości 0
spowoduje
wyłączenie opcji.
Ustawienie
wartości 1
spowoduje jej
włączenie.
Języki
dodatkowe
ADD_ARABIC=0
Ustawienie tego
dodatkowego
używanego przez
aplikację
SmartCloud
Control Desk.
Ustawienie
wartości 0
spowoduje
wyłączenie opcji.
Ustawienie
wartości 1
spowoduje jej
włączenie.
ADD_BRAZILIAN_PORTUGUESE=0
Ustawienie tego
dodatkowego
używanego przez
aplikację
SmartCloud
Control Desk.
Ustawienie
wartości 0
spowoduje
wyłączenie opcji.
Ustawienie
wartości 1
spowoduje jej
włączenie.
128
Kategoria
Właściwość
Definicja
ADD_CROATIAN=0
Ustawienie tego
dodatkowego
używanego przez
aplikację
SmartCloud
Control Desk.
Ustawienie
wartości 0
spowoduje
wyłączenie opcji.
Ustawienie
wartości 1
spowoduje jej
włączenie.
ADD_CZECH=0
Ustawienie tego
dodatkowego
używanego przez
aplikację
SmartCloud
Control Desk.
Ustawienie
wartości 0
spowoduje
wyłączenie opcji.
Ustawienie
wartości 1
spowoduje jej
włączenie.
ADD_DANISH=0
Ustawienie tego
dodatkowego
używanego przez
aplikację
SmartCloud
Control Desk.
Ustawienie
wartości 0
spowoduje
wyłączenie opcji.
Ustawienie
wartości 1
spowoduje jej
włączenie.
129
Kategoria
Właściwość
Definicja
ADD_DUTCH=0
Ustawienie tego
dodatkowego
używanego przez
aplikację
SmartCloud
Control Desk.
Ustawienie
wartości 0
spowoduje
wyłączenie opcji.
Ustawienie
wartości 1
spowoduje jej
włączenie.
ADD_ENGLISH=0
Ustawienie tego
dodatkowego
używanego przez
aplikację
SmartCloud
Control Desk.
Ustawienie
wartości 0
spowoduje
wyłączenie opcji.
Ustawienie
wartości 1
spowoduje jej
włączenie.
ADD_FINNISH=0
Ustawienie tego
dodatkowego
używanego przez
aplikację
SmartCloud
Control Desk.
Ustawienie
wartości 0
spowoduje
wyłączenie opcji.
Ustawienie
wartości 1
spowoduje jej
włączenie.
130
Kategoria
Właściwość
Definicja
ADD_FRENCH=0
Ustawienie tego
dodatkowego
używanego przez
aplikację
SmartCloud
Control Desk.
Ustawienie
wartości 0
spowoduje
wyłączenie opcji.
Ustawienie
wartości 1
spowoduje jej
włączenie.
ADD_GERMAN=0
Ustawienie tego
dodatkowego
używanego przez
aplikację
SmartCloud
Control Desk.
Ustawienie
wartości 0
spowoduje
wyłączenie opcji.
Ustawienie
wartości 1
spowoduje jej
włączenie.
ADD_HEBREW=0
Ustawienie tego
dodatkowego
używanego przez
aplikację
SmartCloud
Control Desk.
Ustawienie
wartości 0
spowoduje
wyłączenie opcji.
Ustawienie
wartości 1
spowoduje jej
włączenie.
131
Kategoria
Właściwość
Definicja
ADD_HUNGARIAN=0
Ustawienie tego
dodatkowego
używanego przez
aplikację
SmartCloud
Control Desk.
Ustawienie
wartości 0
spowoduje
wyłączenie opcji.
Ustawienie
wartości 1
spowoduje jej
włączenie.
ADD_ITALIAN=0
Ustawienie tego
dodatkowego
używanego przez
aplikację
SmartCloud
Control Desk.
Ustawienie
wartości 0
spowoduje
wyłączenie opcji.
Ustawienie
wartości 1
spowoduje jej
włączenie.
ADD_JAPANESE=0
Ustawienie tego
dodatkowego
używanego przez
aplikację
SmartCloud
Control Desk.
Ustawienie
wartości 0
spowoduje
wyłączenie opcji.
Ustawienie
wartości 1
spowoduje jej
włączenie.
132
Kategoria
Właściwość
Definicja
ADD_KOREAN=0
Ustawienie tego
dodatkowego
używanego przez
aplikację
SmartCloud
Control Desk.
Ustawienie
wartości 0
spowoduje
wyłączenie opcji.
Ustawienie
wartości 1
spowoduje jej
włączenie.
ADD_NORWEGIAN=0
Ustawienie tego
dodatkowego
używanego przez
aplikację
SmartCloud
Control Desk.
Ustawienie
wartości 0
spowoduje
wyłączenie opcji.
Ustawienie
wartości 1
spowoduje jej
włączenie.
ADD_POLISH=0
Ustawienie tego
dodatkowego
używanego przez
aplikację
SmartCloud
Control Desk.
Ustawienie
wartości 0
spowoduje
wyłączenie opcji.
Ustawienie
wartości 1
spowoduje jej
włączenie.
133
Kategoria
Właściwość
Definicja
ADD_RUSSIAN=0
Ustawienie tego
dodatkowego
używanego przez
aplikację
SmartCloud
Control Desk.
Ustawienie
wartości 0
spowoduje
wyłączenie opcji.
Ustawienie
wartości 1
spowoduje jej
włączenie.
ADD_SIMPLIFIED_CHINESE=0
Ustawienie tego
dodatkowego
używanego przez
aplikację
SmartCloud
Control Desk.
Ustawienie
wartości 0
spowoduje
wyłączenie opcji.
Ustawienie
wartości 1
spowoduje jej
włączenie.
ADD_SLOVAK=0
Ustawienie tego
dodatkowego
używanego przez
aplikację
SmartCloud
Control Desk.
Ustawienie
wartości 0
spowoduje
wyłączenie opcji.
Ustawienie
wartości 1
spowoduje jej
włączenie.
134
Kategoria
Właściwość
Definicja
ADD_SLOVENIAN=0
Ustawienie tego
dodatkowego
używanego przez
aplikację
SmartCloud
Control Desk.
Ustawienie
wartości 0
spowoduje
wyłączenie opcji.
Ustawienie
wartości 1
spowoduje jej
włączenie.
ADD_SPANISH=1
Ustawienie tego
dodatkowego
używanego przez
aplikację
SmartCloud
Control Desk.
Ustawienie
wartości 0
spowoduje
wyłączenie opcji.
Ustawienie
wartości 1
spowoduje jej
włączenie.
ADD_SPANISH=1
Ustawienie tego
dodatkowego
używanego przez
aplikację
SmartCloud
Control Desk.
Ustawienie
wartości 0
spowoduje
wyłączenie opcji.
Ustawienie
wartości 1
spowoduje jej
włączenie.
135
Kategoria
Właściwość
Definicja
ADD_TRADITIONAL_CHINESE=0
Ustawienie tego
dodatkowego
używanego przez
aplikację
SmartCloud
Control Desk.
Ustawienie
wartości 0
spowoduje
wyłączenie opcji.
Ustawienie
wartości 1
spowoduje jej
włączenie.
ADD_TURKISH=0
Ustawienie tego
dodatkowego
używanego przez
aplikację
SmartCloud
Control Desk.
Ustawienie
wartości 0
spowoduje
wyłączenie opcji.
Ustawienie
wartości 1
spowoduje jej
włączenie.
136
Rozdział 6. Programowe sprawdzanie pomyślności instalacji
Jeśli program instalacyjny produktu SmartCloud Control Desk został zamknięty i nie
wystąpiły żadne błędy podczas jego działania, wówczas można sprawdzić, czy instalacja
zakończyła się pomyślnie. Programowe sprawdzenie instalacji umożliwiają programy
narzędziowe do sprawdzania po instalacji.
Zanim rozpoczniesz
Przed użyciem programów narzędziowych do sprawdzania należy w systemie ustawić
zmienną środowiskową JAVA_HOME.
O tym zadaniu
Podczas instalacji program instalacyjny produktu SmartCloud Control Desk przeprowadza
prostą kontrolę poprawności. Ta kontrola poprawności obejmuje logowanie się do aplikacji w
celu sprawdzenia poprawności. Jednak taka kontrola poprawności może nie wystarczyć w
celu sprawdzenia, czy instalacja się powiodła, we wszystkich scenariuszach wdrażania. Na
przykład: jeśli podczas instalacji wybrano opcję instalowania pliku EAR aplikacji w
późniejszym terminie, wówczas kontrola poprawności nie będzie w stanie sprawdzić
instalacji. Prosta kontrola poprawności jest również niewystarczająca w celu sprawdzenia
aktualizacji.
Po wdrożeniu produktu dostępne są programy narzędziowe do sprawdzania po instalacji.
Program narzędziowy middlewareValidate służy do sprawdzania oprogramowania
pośredniego.
Program narzędziowy installValidation służy do sprawdzania instalacji produktu. Te
programy narzędziowe, dostępne z wiersza komend, są przeznaczone do sprawdzania
instalacji i konfiguracji produktu w bardziej kompleksowy sposób. Te programy narzędziowe
służą również do sprawdzania istniejącej instalacji po wprowadzeniu zmian do środowiska,
np. zmian dotyczących nazw hostów, identyfikatorów użytkowników i haseł.
Wyniki działania programu narzędziowego installValidation są rejestrowane w pliku
installValidationTrace00.log. Ten plik dziennika znajduje się w katalogu \ibm\smp\logs na
administracyjnej stacji roboczej.
Procedura
1. Zaloguj się na serwer, wprowadzając ID użytkownika, który był używany w celu
uruchamiania programu instalacyjnego. Jeśli planowane jest korzystanie z programu
narzędziowego installValidation, zaloguj się do administracyjnej stacji roboczej. Jeśli
planowane jest korzystanie z programu narzędziowego middlewareValidate, zaloguj się
na serwerze, który udostępnia oprogramowanie pośrednie.
2. Upewnij się, że zmienna środowiskowa JAVA_HOME została poprawnie ustawiona na
miejsce instalacji JRE 1.6.
3. Aby sprawdzić instalację produktu z administracyjnej stacji roboczej, przejdź do katalogu
\ibm\smp\scripts i uruchom komendę installValidation.bat. Dla każdej z tych komend
zastosuj parametry opisane poniżej: Aby sprawdzić instalację oprogramowania
pośredniego z obrazu oprogramowania pośredniego, zaktualizuj plik
middleware.properties, wprowadzając wartości parametrów instalacji dla komponentów
137
oprogramowania pośredniego, które mają zostać sprawdzone, przejdź do katalogu
\HealthCheck, a następnie uruchom komendę middlewareValidate.[sh|bat].
Tabela 15. Parametry programu narzędziowego do sprawdzania
Program
Parametry składni
Wejście
installValidation.bat
-action
Aby uruchomić sprawdzanie instalacji
produktu, użyj parametru -action
validate.
Parametr -action jest jedynym
parametrem obowiązkowym, gdy
używany jest program narzędziowy
installValidation.
-trace
Użycie tego parametru spowoduje
wyświetlanie informacji o postępie
sprawdzania na ekranie. Wyświetlane
dane można zmodyfikować za pomocą
parametru -tracing.
v minimal
Informacje o postępie będą ograniczone
do informacji o błędach.
v normal
Informacje będą obejmować dane
dotyczące postępu poszczególnych
testów, wyniki poszczególnych testów,
a także ogólny postęp procesu
sprawdzania.
Ten tryb śledzenia jest domyślny.
v verbose
Śledzenie verbose - dodatkowo oprócz
informacji dostępnych w trybie normal
- obejmuje nazwy klas testowych,
nazwy metod testowania i informacje o
czynnościach naprawczych.
-confirm
Ten parametr powoduje wyświetlanie
zapytań przed rozpoczęciem każdego
testu. Należy zatwierdzić każdy test, jaki
ma zostać przeprowadzony. Ten parametr
nie przyjmuje danych wejściowych.
-component
W celu ograniczenia testowania do
konkretnego zestawu testów można
udostępnić rozdzielaną przecinkami listę
katalogów zawierających obiekty testów.
Te obiekty testów muszą znajdować się w
katalogu \ibm\smp\HealthValidation\. W
przypadku testów programu
instalacyjnego produktu dostępny jest
tylko folder CTGIN.
138
-dbuser
Należy określić ID użytkownika używany
w celu uzyskania dostępu do bazy danych.
-dbpwd
Należy określić hasło dla ID użytkownika
używanego w celu uzyskiwania dostępu
do bazy danych.
Tabela 15. Parametry programu narzędziowego do sprawdzania (kontynuacja)
Program
middlewareValidate.[sh|bat]
Parametry składni
Wejście
-maxuser
Należy określić ID użytkownika
Control Desk. Na przykład: maxadmin.
-maxpwd
Należy określić hasło dla ID użytkownika
Control Desk.
-middlewareproperties
Zastosowanie
-middlewareproperties plik
gdzie plik określa położenie pliku
middleware.properties. Domyślnie ten
plik znajduje się na nośniku instalacyjnym
oprogramowania pośredniego w katalogu
\HealthCheck.
Plik middleware.properties zawiera
właściwości instalacji oprogramowania
pośredniego, takie jak miejsca instalacji i
porty. W tym pliku, który jest zapisywany
jawnym tekstem, nie są zapisywane
nazwy użytkowników ani hasła. Niektóre
właściwości wspólne dla wszystkich
platform zostały zdefiniowane jako
wartości domyślne, ale właściwości
specyficzne dla platform, takie jak miejsca
instalacji, należy zaktualizować w tym
pliku przed uruchomieniem programu
narzędziowego middlewareValidate.
Parametr -middlewareproperties jest
jedynym parametrem obowiązkowym,
gdy używany jest program narzędziowy
middlewareValidate.
139
Program
Parametry składni
Wejście
-trace
Użycie tego parametru spowoduje
wyświetlanie informacji o postępie
sprawdzania na ekranie. Wyświetlane
dane można zmodyfikować za pomocą
parametru -trace.
v minimal
Informacje o postępie będą ograniczone
do informacji o błędach.
v normal
Informacje będą obejmować dane
dotyczące postępu poszczególnych
testów, wyniki poszczególnych testów,
a także ogólny postęp procesu
sprawdzania.
v verbose
Śledzenie verbose - dodatkowo oprócz
informacji dostępnych w trybie normal
- obejmuje nazwy klas testowych,
nazwy metod testowania i informacje o
czynnościach naprawczych.
Jeśli ta opcja nie zostanie wprowadzona,
wówczas domyślnie dane nie będą
wyświetlane.
-component
Ten parametr umożliwia określenie
komponentów oprogramowania
pośredniego:
v DBSERVER - sprawdzenie instalacji
serwera IBM DB2.
v DIRSERVER - sprawdzenie instalacji
opcjonalnego serwera IBM Tivoli
Directory Server.
v LDAPSERVER - sprawdzenie
konfiguracji opcjonalnego serwera IBM
Jeden lub większą liczbę tych parametrów
można określić jako listę wartości
rozdzielanych przecinkami. Jeśli ten
argument zostanie pominięty, wówczas
narzędzie przyjmie założenie, że do
sprawdzenia wybrano wszystkie
komponenty.
-bindUser
Ten parametr umożliwia określenie
użytkownika bind.
Wymagane w celu sprawdzania
poprawności LDAPSERVER. W celu
sprawdzenia serwera LDAPSERVER
wymagane są: referencje użytkownika
bind, nazwa wyróżniająca bind oraz hasło
bind. Wartości te należy określić w
opcjach -bindUser i -bindPass.
140
Program
Parametry składni
Wejście
-bindPass
Należy określić hasło dla użytkownika
bind.
Wymagane w celu sprawdzania
poprawności LDAPSERVER. W celu
sprawdzenia serwera LDAPSERVER
wymagane są: referencje użytkownika
bind, nazwa wyróżniająca bind oraz hasło
bind. Wartości te należy określić w
opcjach -bindUser i -bindPass.
Na przykład:
installValidation.bat -action validate
Wyniki
Wyniki sprawdzania przez program narzędziowy installValidation.bat są rejestrowane w
pliku ctginstallvalidationtrace00.log. Ten dziennik znajduje się w katalogu \ibm\smp\logs
na administracyjnej stacji roboczej.
Wyniki działania programu narzędziowego middlewareValidate.[sh|bat] są rejestrowane w
pliku CTGInstallValidationTrace.log. Ten dziennik znajduje się w katalogu HealthCheck.
141
142
Rozdział 7. Ręczne sprawdzanie instalacji
Gdy program instalacyjny produktu SmartCloud Control Desk zakończy działanie bez
błędów, wówczas można sprawdzić, czy instalacja zakończyła się pomyślnie. Instalację
można sprawdzić ręcznie poprzez odszukanie artefaktów klucza i wykonanie kilku prostych
zadań.
Zanim rozpoczniesz
Program instalacyjny produktu przeprowadza weryfikację instalacji (albo kontrolę
poprawności) poprzez zalogowanie się do produktu przed zakończeniem instalacji. Program
instalacyjny produktu zwraca komunikat o powodzeniu, jeśli wszystkie kroki instalacji, w tym
również zadanie zalogowania się do produktu, przebiegły pomyślnie. Jeśli zadanie kontroli
poprawności nie powiodło się, wówczas zwracany jest błąd HealthCheckFailed dla funkcji
getUrlContentString. Ten błąd zostanie zapisany w pliku katalog_główny_instalacji\logs\
CTGInstallTraceXX.log, gdzie XX to numer dwucyfrowy, taki jak 00.
O tym zadaniu
W celu dodatkowego sprawdzenia, czy instalacja produktu SmartCloud Control Desk została
zakończona pomyślnie, należy przeprowadzić następujące procedury kontrolne:
Procedura
1. Sprawdź, czy plik CTGInstallTrace00.log zawiera komunikaty informujące o sukcesie.
W pliku CTGInstallTrace00.log znajdują się następujące komunikaty dotyczące
powodzenia, które można wykorzystać w celu sprawdzenia, które fazy instalacji
przebiegły pomyślnie:
v CTGIN2114I: Baza danych została pomyślnie utworzona
v CTGIN2135I: Obszar tabel maxdata został pomyślnie utworzony
v CTGIN2135I: Obszar tabel maxtemp został pomyślnie utworzony
v CTGIN2079I: Konfiguracja bazy danych Process Automation Engine została
pomyślnie zakończona (ten komunikat oznacza, że komenda maxinst zakończyła się
powodzeniem).
v CTGIN2253I: buildmaximoear.cmd zakończone pomyślnie
v CTGIN2253I: buildhelpear.cmd zakończone pomyślnie
v CTGIN2208I: Funkcja runConfigurationStep zakończyła poprawnie działanie
v CTGIN2370I: Instalacja została zakończona pomyślnie
Wyszukaj w pliku CTGInstallTrace00.log następujący komunikat, który oznacza, że
zadanie maxinst zostało zrealizowane pomyślnie:
CTGIN2079I, maxinst.*completed
2. Porównaj pakiety wybrane do instalacji z pakietami, jakie zostały zainstalowane. Panel
Podsumowanie pakietów w programie instalacyjnym produktu SmartCloud Control Desk
zawiera podsumowanie wszystkich pakietów, jakie mają zostać zainstalowane. Zawartość
tego panelu można porównać z listą obiektów zainstalowanych w systemie. W celu
wyświetlenia listy zainstalowanych pakietów należy uruchomić komendę
solutioninstaller:
kat_gł_inst\bin\setupPSIenv.bat
kat_gł_inst\bin\solutionInstaller.bat -action showInstalled -type all
143
Wynikowa lista przedstawia pakiety, jakie są widoczne w panelu Podsumowanie
pakietów.
3. Zaloguj się do produktu i sprawdź, jakie aplikacje są dostępne. Możliwość samodzielnego
zalogowania się do produktu to dobry wskaźnik tego, że instalacja zakończyła się
pomyślnie. Po zalogowaniu się sprawdź, czy masz dostęp do oczekiwanych aplikacji.
Jeśli pojawią się problemy z uzyskiwaniem dostępu do produktu, opróżnij pamięć
podręczną przeglądarki i spróbuj ponownie.
144
Rozdział 8. Instalowanie produktu Integration Composer
Po pomyślnym zainstalowaniu komponentów IBM SmartCloud
Control Desk można opcjonalnie zainstalować (lub
zaktualizować) produkt Integration Composer, narzędzie
integracji, które importuje dane o zasobach informacyjnych do
bazy danych Maximo.
W instalacji produktu IBM SmartCloud Control Desk
interfejsem instalacji produktu Integration Composer jest Starter
instalacji. Można również zainstalować produkt Integration
Composer w systemie UNIX w trybie konsoli za pomocą
wiersza komend.
Po zainstalowaniu produktów Integration Composer i IBM
SmartCloud Control Desk za pomocą startera, program
instalacyjny automatycznie zaktualizuje tabele bazy danych
Integration Composer w repozytorium Integration Composer.
Integration Composer - przegląd
Produkt Integration Composer jest aplikacją IBM przeznaczoną do transformowania i
importowania danych dotyczących wdrożonego sprzętu i oprogramowania. Te dane są
importowane z narzędzia wyszukiwania lub bazy danych narzędzia do zarządzania systemem
do tabel baz danych Maximo dla wdrożonych zasobów lub elementów konfiguracji.
Za pomocą produktu Integration Composer przedsiębiorstwo może agregować dane
zgromadzone przez zewnętrzne narzędzia wyszukiwania oraz integrować je do bazy danych
Maximo, tworząc w ten sposób centralne repozytorium na potrzeby raportowania,
podejmowania decyzji oraz zarządzania zasobami informatycznymi przedsiębiorstwa. Baza
danych Maximo stanowi repozytorium wykorzystywane przez produkt:
v IBM Tivoli Asset Management for IT
v IBM Tivoli Service Request Manager
v IBM Tivoli Change and Configuration Management Database
W celu gromadzenia danych na temat wdrożonych zasobów i elementów konfiguracji
narzędzie wykrywania skanuje komputery, urządzenia sieciowe oraz drukarki sieciowe
wdrożone w przedsiębiorstwie i zapisuje informacje o sprzęcie i oprogramowaniu
zainstalowanym na tych zasobach. Produkt Integration Composer wykorzystuje adapter
integracji w celu transformowania danych zgromadzonych przez narzędzie wykrywania oraz
przenoszenia ich z bazy danych narzędzia wyszukiwania do bazy danych Maximo. (Więcej
informacji na temat tworzenia własnego adaptera integracji zawiera publikacja Integration
Composer Administrator Guide.)
W systemie można wyświetlać dane zaimportowane z różnych aplikacji. Te dane są również
wykorzystywane do generowania raportów.
Uwaga: Produkt Integration Composer służy do importowania danych dotyczących urządzeń
i oprogramowania z bazy danych narzędzia wyszukiwania do tabel Zasób wdrożony, Numer
CI lub (dla celów inicjowania zasobów) do tabel zasobów w bazie danych Maximo. Do
importu danych do innych tabel lub eksportu z innych tabel w bazie danych Maximo
wykorzystywane jest inne narzędzie - struktura integracji. Więcej informacji na ten temat
zawiera publikacja Integration Guide.
145
Wymagania sprzętowe i programowe
W tej sekcji opisano produkty i ich wersje obsługiwane przez program Integration Composer.
Opisano też wymagania sprzętowe i programowe dla równocześnie wymaganych aplikacji.
Wymagania sprzętowe i programowe dla produktu Integration Composer oraz produktów
wymaganych równocześnie z nim są następujące:
Integration Composer Produkt Integration Composer 7.5.1 charakteryzuje się następującymi wymaganiami
minimalnymi:
v pamięć: 3 GB
v miejsce na dysku: 70 MB
v IBM Java Software Development Kit 6.0 dla odpowiedniego systemu operacyjnego
Kompatybilny
Przed przystąpieniem do korzystania z produktu Integration Composer należy zainstalować
produkt do
jeden z poniższych kompatybilnych produktów. Szczegółowe informacje na temat zgodności
zarządzania zasobami z innymi produktami zawiera dokumentacja dotycząca konkretnego produktu:
v IBM Tivoli Unified Service Center
v IBM Tivoli Asset Management for IT
v IBM Tivoli Service Request Manager
v IBM Tivoli Change and Configuration Management Database
146
Serwer IBM Tivoli
Dedykowany serwer jest wymagany do uruchamiania aplikacji Integration Composer oraz
Integration Composer komponentów Java. Produkt Integration Composer może działać na dowolnym z
następujących systemów operacyjnych:
v
v
v
v
v
HP-UX 11i 3 (na platformie Intel Itanium)
IBM AIX 5L 6.1 (wersja 32-bitowa)
IBM AIX 5L 6.1 (wersja 64-bitowa)
IBM AIX 5L 7.1 na platformie Power Systems (wersja 32-bitowa)
IBM AIX 5L 7.1 na platformie Power Systems (wersja 64-bitowa)
v
v
v
v
v
v
v
Microsoft Windows Server 2003 Enterprise Edition (na platformie x86-32)
Microsoft Windows Server 2003 Enterprise Edition (na platformie x86-64)
Microsoft Windows Server 2008 Enterprise Edition, wydanie 2 (na platformie x86-64)
Microsoft Windows Server 2008 Standard Edition, wydanie 2 (na platformie x86-64)
Red Hat Enterprise Linux 5 (na platformie x86-32)
Red Hat Enterprise Linux 5 (na platformie zSeries i System z)
v Red Hat Enterprise Linux 6 (na platformie x86-32)
v
v
v
v
v
Sun Solaris 9 (systemy z procesorem SPARC)
Oracle Solaris 10 (systemy z procesorem SPARC)
SUSE Linux Enterprise Server (SLES) 10 (na platformie System z)
SUSE Linux Enterprise Server (SLES) 10 (na platformie x86-32)
v
v
v
v
SUSE Linux Enterprise Server (SLES) 11 (na platformie System z)
v SUSE Linux Enterprise Server (SLES) 11 (dla procesorów IBM POWER)
v VMWare ESX Server 3
Uwaga: Języki dwukierunkowe nie są obsługiwane na platformie Sun Solaris.
147
Serwery bazy danych
Konsument jest odpowiedzialny za serwery bazy danych, które zawierają oraz zarządzają
jedną lub większą liczbą źródłowych baz danych, a także docelową bazę danych (Maximo).
Obsługiwane są następujące bazy danych:
v IBM DB2 Enterprise Server Edition 9.5 (we wszystkich obsługiwanych systemach
operacyjnych - nie obsługuje 32-bitowych platform Linux)
v IBM DB2 Enterprise Server Edition 9.7
v Microsoft SQL Server 2008 Enterprise Edition (tylko w systemach operacyjnych Microsoft
Windows)
v Baza danych Oracle 9i Enterprise Edition, wydanie 2.9.2.0.8 (we wszystkich
obsługiwanych systemach operacyjnych)
v Baza danych Oracle 10g Enterprise Edition, wydanie 1 (we wszystkich obsługiwanych
systemach operacyjnych)
v [tylko aktualizacja] Baza danych Oracle 11g Enterprise Edition, wydanie 2 (we wszystkich
obsługiwanych systemach operacyjnych)
Wymagania sprzętowe dotyczące serwera bazy danych przedstawiono w odpowiedniej
dokumentacji bazy danych.
Przeglądarka WWW
W celu wyświetlenia pomocy programu Integration Composer wymagana jest przeglądarka
WWW.
Wymagania wstępne instalacji
Przed instalacją na systemie musi być już zainstalowane oprogramowanie IBM Java Software
Development Kit dla produktu Integration Composer oraz należy usunąć oprogramowanie,
które może niekorzystnie wpływać na program instalacyjny InstallAnywhere.
Wymaganiem wstępnym jest produkt IBM Java SDK 6.0 przeznaczony dla odpowiedniego
systemu operacyjnego. Musi być on zainstalowany na komputerze z produktem Integration
Composer. Produkt IBM Java SDK jest dostarczany na dyskach DVD.
Instalacja lub aktualizacja musi być uruchamiana w środowisku JRE 1.6, czyli w systemie
należy ustawić to środowisko jako wirtualna maszyna Java. Jeśli na komputerze jest
zainstalowanych kilka środowisk JRE, zmienne systemowe PATH i CLASSPATH muszą
wskazywać na środowisko JRE 1.6.
UNIX
W systemach operacyjnych UNIX należy się upewnić, że zmienna środowiskowa
PATH zawiera lokalizację wirtualnej maszyny Java (na przykład: Java60).
Ponieważ wymienione poniżej programy mogą mieć niekorzystny wpływ na przebieg
programu instalacyjnego InstallAnywhere używanego do instalacji produktu Integration
Composer, przed przystąpieniem do instalowania produktu Integration Composer należy
wyłączyć następujące programy:
v Oprogramowanie antywirusowe, np. Norton Antivirus lub Symantec Client Firewall
v Dell OpenManage
148
v Oprogramowanie do wyszukiwania, np. pcAnywhere
Używanie tych programów ma niekorzystny wpływ na przebieg instalowania programów za
pośrednictwem InstallAnywhere; problem nie ogranicza się jednak do produktu Integration
Composer.
[Tylko instalacja] Przed rozpoczęciem instalacji należy sprawdzić, czy dostępne są informacje
dotyczące docelowej bazy danych (Maximo), które przedstawia Tabela 16 na stronie 150..
Wykonywanie instalacji produktu Integration Composer
Instalacje SmartCloud Control Desk, w których ma być wykorzystywany produkt Integration
Composer muszą zainstalować go za pomocą startera, co zostało opisane poniżej. Poniżej
znajdują się również instrukcje instalowania programu Integration Composer w systemie
operacyjnym UNIX w trybie konsoli.
Wyniki
Po pomyślnym zakończeniu instalacji można uruchomić produkt Integration Composer w
następujący sposób:
Windows
UNIX
Uruchom program z menu Start lub wpisz komendę itic_installation_dir\bin\
startFusion.bat
Domyślny katalog instalacyjny programu Integration Composer w systemie Windows
to C:\Integration Composer.
Za pomocą komendy katalog_instalacyjny_itic/bin/startFusion.sh
Domyślny katalog instalacyjny programu Integration Composer w systemie UNIX to
/home/user/Integration_Composer.
Instalacja produktu Integration Composer za pomocą startera
UNIX
Windows
Podczas instalowania produktu IBM SmartCloud Control Desk zaleca
się zainstalowanie produktu Integration Composer z użyciem startera. Starter pozwala
zainstalować produkt Integration Composer w systemach Windows lub UNIX.
Zanim rozpoczniesz
Upewnij się, że w katalogu instalacyjnym dostępne jest co najmniej 70 MB wolnej pamięci.
Procedura
1. Włóż dysk DVD startera do serwera, na którym ma zostać zainstalowany program
Integration Composer.
Jeśli produkt jest instalowany w systemie operacyjnym UNIX,konieczne może być
uruchomienie startera przez ręczne wydanie komendy launchpad.sh, która znajduje
się w katalogu root na dysku DVD startera. (W systemach operacyjnych Windows
komenda launchpad.exe jest uruchamiana automatycznie).
Uwaga: Przed rozpoczęciem instalacji sprawdź, czy komenda java -version zwraca
wartość 1.6. IBM Java SDK 6.0 ze środowiskiem JRE 1.6 znajduje się na dyskach DVD
z produktem .
2. Uruchom w starterze program instalacyjny Integration Composer, klikając odsyłacz w
sekcji Zainstaluj IBM Integration Composer.
149
3. W oknie IBM Tivoli Integration Composer wybierz język z listy rozwijanej u dołu, a
następnie kliknij przycisk OK.
4. [Dotyczy tylko systemu UNIX] W oknie Wybierz typ instalacji wybierz opcję Nowa
instalacja i kliknij przycisk Dalej.
5. W oknie Wprowadzenie przejrzyj informacje i kliknij przycisk Dalej.
6. W oknie Wybierz lokalizację produktu IBM SDK wpisz nazwę katalogu, w którym
znajduje się produkt IBM Java SDK 6.0 lub kliknij przycisk Wybierz, aby odnaleźć i
wybrać katalog. Następnie kliknij przycisk Dalej.
7. W oknie Wybierz folder instalacji zaakceptuj domyślne położenie lub wpisz ścieżkę, aby
określić miejsce zainstalowania produktu. (Można również kliknąć przycisk Wybierz,
aby odszukać i wybrać żądaną lokalizację). Następnie kliknij przycisk Dalej.
8. W oknie Typ bazy danych wybierz typ bazy danych Maximo (baza danych Maximo
znajduje się tam, gdzie zostanie zainstalowane repozytorium produktu Integration
Composer), a następnie kliknij przycisk Dalej. Domyślnym typem jest IBM DB2.
Zostanie wyświetlone okno Informacje dotyczące logowania do bazy danych.
9. Do okna Informacje dotyczące logowania do bazy danych wpisz dane logowania do
bazy danych i kliknij przycisk Dalej.
Okno Informacje dotyczące logowania do bazy danych to miejsce, w którym można
zdefiniować parametry dla połączenia z bazą danych Maximo. Pola wyświetlane w tym
oknie mogą się różnić w zależności od typu bazy danych wybranej w poprzednim kroku.
Poniższa tabela definiuje pola wyświetlane w programie instalacyjnym dla
obsługiwanych baz danych.
Tabela 16. Informacje dot. logowania dla bazy danych Maximo
Pole
Opis
Nazwa serwera bazy danych
Nazwa serwera, na którym znajduje się baza danych
Maximo
Numer portu
Numer portu serwera, na którym znajduje się baza
danych Maximo
Nazwa bazy danych (SID)
Dla baz danych Oracle jest to identyfikator sesji bazy
danych, czyli instancji bazy danych
lub
Nazwa bazy danych
W przypadku produktu SQL Server lub baz danych IBM
jest to po prostu nazwa bazy danych
Nazwa użytkownika bazy danych
Poprawna nazwa użytkownika przeznaczona do
logowania do bazy danych Maximo
Właściciel bazy danych/schematu
Właściciel bazy danych lub schematu
Wskazówka: Należy zapisać opcje wprowadzone do tych pól. Podczas uruchamiania
produktu Integration Composer konieczne będzie użycie wartości wprowadzonych do
tych pól w celu zdefiniowania parametrów połączeń dla bazy danych Maximo.
10. W oknie Zaktualizuj instancje oprogramowania wybierz jedną z poniższych opcji i
kliknij przycisk Dalej:
Tak, wyłącz aktualizacje oprogramowania
Jeśli ta opcja zostanie zaznaczona, gdy produkt Integration Composer importuje
dane do bazy danych Maximo, produkt Integration Composer wstawi lub
usunie rekordy oprogramowania, ale nie zaktualizuje rekordów
oprogramowania. Ta opcja jest zalecana.
Nie, nie wyłączaj aktualizacji oprogramowania
Jeśli zostanie wybrana ta opcja, podczas importowania przez program
Integration Composer danych do bazy danych Maximo, program Integration
Composer aktualizuje istniejące rekordy oprogramowania.
150
W polu Nazwa klasy oprogramowania zalecane jest zaakceptowanie wartości
domyślnej Oprogramowanie. Nazwa klasy oprogramowania służy do identyfikowania
klasy, która nie będzie aktualizowana na podstawie wybranej opcji. W schemacie
docelowym Zasoby wdrożone nazwą jest Oprogramowanie.
11. [Dotyczy tylko systemu UNIX] W oknie Wybierz plik przeglądarki internetowej
zaakceptuj domyślną przeglądarkę lub wybierz inną przeglądarkę, która będzie
wyświetlała pomoc elektroniczną produktu Integration Composer, a następnie kliknij
Dalej.
12. W oknie Podsumowanie przed instalacją przejrzyj szczegóły instalacji. (W razie
potrzeby użyj przycisków Wstecz, aby cofnąć i dokonać zmian i przycisków Dalej, aby
powrócić do tego okna). W momencie, gdy dane podsumowania spełnią wymagania,
kliknij opcję Instalacja.
Podczas instalacji będzie wyświetlone okno postępu (Instalowanie programu Integration
Composer). Po zakończeniu instalowania zostanie wyświetlone okno Instalacja
zakończona.
13. W oknie Instalacja zakończona kliknij przycisk Gotowe.
Instalowanie produktu Integration Composer w systemie
operacyjnym UNIX w trybie konsoli
UNIX
Za pomocą opisanej tutaj procedury zainstaluj produkt Integration Composer na
komputerze z systemem UNIX w trybie konsoli (wiersza komend).
Zanim rozpoczniesz
O tym zadaniu
Pliki produktu Integration Composer znajdują się w katalogu \ITIC lub \Install\ITIC na dysku
DVD z produktem w wersji 7.5.1. Aby uruchomić proces aktualizacji, należy użyć komendy
setup.bin z dysku DVD:
setup.bin ←
setup.exe
Poniżej znajduje się procedura służąca do instalowania produktu Integration Composer w
systemach typu UNIX.
Procedura
1. Zaloguj się w systemie jako administrator (np. jako root).
2. Zapisz binarny plik instalacyjny produktu Integration Composer (setup.bin) na
serwerze, na którym ma zostać zainstalowany produkt Integration Composer.
3. Sprawdź, czy środowisko JRE 1.6 znajduje się w ścieżce systemowej.
Aby dodać do ścieżki środowisko JRE 1.6, wpisz następującą komendę (gdzie
położenie_JRE oznacza ścieżkę środowiska IBM JRE), na przykład
/opt/ibm/java-i386-60/jre/bin:$PATH):
JAVA_HOME=położenie_JRE
export JAVA_HOME
PATH=$JAVA_HOME:$PATH
export PATH
4. Przejdź do miejsca, w którym został zapisany plik setup.bin.
5. Wprowadź następującą komendę, aby zmienić binarny plik instalacyjny na plik
wykonywalny:
151
chmod +x setup.bin
6. Uruchom program instalacyjny produktu Integration Composer w trybie konsoli,
wpisując w zachęcie powłoki następującą komendę:
sh ./setup.bin -i console
W trybie konsoli pojawia się zachęta do wprowadzania informacji wiersz po wierszu.
Uwaga: Przed rozpoczęciem instalacji sprawdź, czy komenda java -version zwraca
z produktem .
7. W kroku Wybierz ustawienia narodowe wpisz numer ustawienia narodowego z listy
ustawień, a następnie naciśnij klawisz Enter.
8. W kroku Wprowadzenie przejrzyj informacje, a następnie naciśnij klawisz Enter.
9. W kroku Wybierz typ instalacji naciśnij klawisz Enter, aby zaakceptować wartość
domyślną (Nowa instalacja).
10. W kroku Położenie IBM SDK określ ścieżkę do miejsca, w którym zainstalowany jest
produkt IBM Java SDK 6.0 - w tym celu wykonaj jedną z następujących czynności:
v Zaakceptuj domyślne położenie i naciśnij klawisz Enter.
v Wpisz inną ścieżkę do pliku i naciśnij klawisz Enter.
11. W kroku Wybierz folder instalacji określ miejsce instalacji produktu Integration
Composer, wykonując jedną z poniższych czynności:
v Wpisz inną ścieżkę i naciśnij klawisz Enter, a następnie wpisz y, aby potwierdzić
nowe położenie i ponownie naciśnij klawisz Enter.
12. W kroku Typ bazy danych wskaż typ bazy danych Maximo (w bazie danych Maximo
zostanie zainstalowane repozytorium Integration Composer), wpisując odpowiedni
numer; następnie naciśnij klawisz Enter. Zostanie wyświetlony krok Informacje
dotyczące logowania do bazy danych.
Krok Informacje dotyczące logowania do bazy danych to miejsce, w którym można
zdefiniować parametry dla połączenia z bazą danych Maximo. Pola wyświetlane w tym
kroku mogą się różnić w zależności od typu bazy danych wybranej w poprzednim kroku.
Poniższa tabela definiuje pola wyświetlane w programie instalacyjnym dla
obsługiwanych baz danych.
Pole
Opis
Nazwa serwera bazy danych
Nazwa serwera, na którym znajduje się docelowa baza
danych
Numer portu
Numer portu serwera, na którym znajduje się docelowa
baza danych
Nazwa bazy danych (SID)
Dla baz danych Oracle jest to identyfikator sesji bazy
danych, czyli instancji bazy danych
lub
152
Nazwa bazy danych
W serwerze SQL Server oraz bazach danych
udostępnionych przez IBM jest to po prostu nazwa bazy
danych
Nazwa użytkownika bazy
danych
Poprawna nazwa użytkownika przeznaczona do
logowania do docelowej bazy danych
Właściciel bazy
danych/schematu
Właściciel bazy danych lub schematu
13. W kroku Informacje dotyczące logowania do bazy danych wpisz pojedynczo
poszczególne dane dot. logowania dla bazy danych, naciskając klawisz Enter
każdorazowo po wprowadzeniu, aby przejść do kolejnego pola danych.
14.
15.
16.
17.
18.
Wskazówka: Należy zapisać opcje wprowadzone do tych pól. Podczas uruchamiania
produktu Integration Composer konieczne będzie użycie wartości wprowadzonych do
tych pól w celu zdefiniowania parametrów połączeń dla docelowych źródeł danych.
W kroku Zaktualizuj instancje oprogramowania wpisz liczbę, aby wybrać jedną z
następujących opcji, a następnie naciśnij klawisz Enter:
v Tak, wyłącz aktualizacje oprogramowania
Jeśli ta opcja zostanie zaznaczona, gdy produkt Integration Composer importuje dane
do docelowej bazy danych, produkt Integration Composer wstawi lub usunie rekordy
oprogramowania, ale nie zaktualizuje rekordów oprogramowania. Ta opcja jest
zalecana z uwagi na wydajność.
v Nie, nie wyłączaj aktualizacji oprogramowania
Jeśli zostanie wybrana ta opcja, podczas importowania przez program Integration
Composer danych do docelowej bazy danych, program Integration Composer
aktualizuje istniejące rekordy oprogramowania.
W kroku Nazwa klasy oprogramowania zaakceptuj domyślne ustawienie i naciśnij
klawisz Enter.
W kroku Wybierz plik przeglądarki internetowej zaakceptuj domyślną przeglądarkę
Netscape (tylko przeglądarka Netscape jest obsługiwana w systemach operacyjnych
UNIX); następnie naciśnij klawisz Enter.
W kroku Podsumowanie przed instalacją przejrzyj szczegóły instalacji i naciśnij klawisz
Enter, aby rozpocząć instalowanie produktu Integration Composer. Podczas
instalowania wyświetlany jest pasek postępu.
Po zakończeniu instalowania zostanie wyświetlone okno Instalacja zakończona.
W kroku Instalacja zakończona naciśnij klawisz Enter. Po naciśnięciu instalacja
zostanie zakończona i ponownie pojawi się wiersz komend UNIX.
Wykonywanie aktualizacji produktu Integration Composer
Instalacje IBM SmartCloud Control Desk, w których ma być zaktualizowany produkt
Integration Composer, muszą zainstalować go za pomocą startera, co zostało opisane poniżej.
Poniżej znajdują się również instrukcje aktualizowania programu Integration Composer w
systemie operacyjnym UNIX w trybie konsoli.
O tym zadaniu
Ta aktualizacja dotyczy każdego produktu Integration Composer 7.2.1 lub nowszego, w tym
Integration Composer 7.2.1, 7.2.2 i 7.2.2.1. Program instalacyjny nie pozwala na wykonanie
aktualizacji z wcześniejszych wersji. W systemach Windows program instalacyjny
automatycznie sprawdza przed aktualizacją, czy bieżąca wersja jest poprawna.
Wyniki
Po pomyślnym zakończeniu aktualizacji można uruchomić produkt Integration Composer w
następujący sposób:
153
Windows
Uruchom program z menu Start lub wpisz komendę itic_installation_dir\bin\
startFusion.bat
Domyślny katalog instalacyjny programu Integration Composer w systemie Windows
to C:\Integration Composer.
UNIX
Za pomocą komendy katalog_instalacyjny_itic/bin/startFusion.sh
Domyślny katalog instalacyjny programu Integration Composer w systemie UNIX to
/home/user/Integration_Composer.
Aktualizowanie produktu Integration Composer za pomocą
startera
Podczas instalowania produktu SmartCloud Control Desk zaleca się
przeprowadzenie aktualizacji produktu Integration Composer z użyciem startera. Starter
pozwala zaktualizować produkt Integration Composer w systemach Windows lub UNIX.
Windows
UNIX
Zanim rozpoczniesz
Aby uniknąć utraty bieżących danych, należy przed aktualizacją utworzyć kopię zapasową
katalogów data\dataschema i data\mappings produktu Integration Composer.
Ważne: W tej wersji usługa NRS (Naming and Reconciliation Service) została zastąpiona
usługami DIS (Data Integration Services). Podczas instalacji produktu Integration Composer
plik nameReconciliation.logging.properties jest usuwany z podkatalogu properties
instalacji produktu Integration Composer, w jego miejsce tworzony jest plik
dis.logging.properties. W wyniku tego wszystkie modyfikacje wykonane w oryginalnym
pliku nameReconciliation.logging.properties zostaną utracone.
Przed zaktualizowaniem tej wersji produktu Integration Composer należy zanotować
wprowadzone modyfikacje, jeśli planowane jest ich ponowne wykorzystanie w nowym pliku
dis.logging.properties. Dodatkowe informacje na temat tych plików właściwości zawiera
publikacja IBM Tivoli Integration Composer Administrator Guide.
Procedura
1. Włóż dysk DVD startera do serwera, na którym ma zostać zaktualizowany program
Integration Composer.
Jeśli produkt jest aktualizowany w systemie operacyjnym UNIX,konieczne może być
uruchomienie startera przez ręczne wydanie komendy launchpad.sh, która znajduje się
w katalogu root na dysku DVD startera. (W systemach operacyjnych Windows komenda
launchpad.exe jest uruchamiana automatycznie).
Uwaga: Przed rozpoczęciem aktualizacji sprawdź, czy komenda java -version zwraca
wartość 1.6. IBM Java SDK 6.0 ze środowiskiem JRE 1.6 znajduje się na dyskach DVD z
produktem .
2. Uruchom w starterze program aktualizacyjny Integration Composer, klikając odsyłacz w
sekcji Zainstaluj IBM Integration Composer.
3. W oknie IBM Tivoli Integration Composer wybierz język z listy rozwijanej u dołu, a
następnie kliknij przycisk OK.
4. Przeczytaj informacje wyświetlane w oknie Wprowadzenie, następnie kliknij przycisk
OK.
154
5. [Dotyczy tylko systemu UNIX] W oknie Wybierz typ instalacji wybierz opcję
Aktualizacja i kliknij przycisk Dalej.
6. W oknie Wybierz folder instalacji zaakceptuj domyślne położenie lub wpisz ścieżkę, aby
określić miejsce zainstalowania aktualizowanego produktu. (Można również kliknąć
przycisk Wybierz, aby odszukać i wybrać żądaną lokalizację). Następnie kliknij przycisk
Dalej.
7. W oknie Wybierz lokalizację produktu IBM SDK wpisz nazwę katalogu, w którym
znajduje się produkt IBM Java SDK 6.0 lub kliknij przycisk Wybierz, aby odnaleźć i
wybrać katalog. Następnie kliknij przycisk Dalej.
8. W oknie Podsumowanie przed instalacją przejrzyj szczegóły aktualizacji. (W razie
potrzeby użyj przycisków Wstecz, aby cofnąć i dokonać zmian i przycisków Dalej, aby
powrócić do tego okna). W momencie, gdy dane podsumowania spełnią wymagania,
kliknij opcję Instalacja.
Podczas aktualizowania będzie wyświetlone okno postępu (Instalowanie programu
Integration Composer). Po zakończeniu aktualizowania zostanie wyświetlone okno
Instalacja zakończona.
9. W oknie Instalacja zakończona kliknij przycisk Gotowe.
Aktualizowanie produktu Integration Composer w systemie
operacyjnym UNIX w trybie konsoli
UNIX
Za pomocą opisanej tutaj procedury zaktualizuj produkt Integration Composer na
komputerze z systemem UNIX w trybie konsoli (wiersza komend).
Zanim rozpoczniesz
Instalowanie produktu Integration Composer 7.5.1 zgodnie z opisem zamieszczonym w tej
sekcji spowoduje zaktualizowanie poprzedniej wersji produktu Integration Composer. Nie
trzeba wcześniej usuwać poprzedniej wersji tego produktu. Aby uniknąć utraty bieżących
danych, należy przed aktualizacją utworzyć kopię zapasową katalogów data\dataschema i
data\mappings produktu Integration Composer.
Ważne: W tej wersji usługa NRS (Naming and Reconciliation Service) została zastąpiona
usługami DIS (Data Integration Services). Podczas instalacji produktu Integration Composer
plik nameReconciliation.logging.properties jest usuwany z podkatalogu properties
instalacji produktu Integration Composer, w jego miejsce tworzony jest plik
dis.logging.properties. W wyniku tego wszystkie modyfikacje wykonane w oryginalnym
pliku nameReconciliation.logging.properties zostaną utracone.
Przed zainstalowaniem tej wersji produktu Integration Composer należy zanotować
wprowadzone modyfikacje, jeśli planowane jest ich ponowne wykorzystanie w nowym pliku
dis.logging.properties. Dodatkowe informacje na temat tych plików właściwości zawiera
publikacja IBM Tivoli Integration Composer Administrator Guide.
O tym zadaniu
Pliki produktu Integration Composer znajdują się w katalogu \ITIC lub \Install\ITIC na dysku
DVD z produktem w wersji 7.5.1. Aby uruchomić proces aktualizacji, należy użyć komendy
setup.bin z dysku DVD:
setup.bin ←
setup.exe
155
Poniżej znajduje się procedura służąca do zaktualizowania produktu Integration Composer w
systemach typu UNIX.
Procedura
1. Zaloguj się w systemie jako administrator (np. jako root).
2. Zapisz binarny plik instalacyjny produktu Integration Composer (setup.bin) na
serwerze, na którym ma zostać zainstalowany produkt Integration Composer.
3. Sprawdź, czy środowisko JRE 1.6 znajduje się w ścieżce systemowej.
Aby dodać do ścieżki środowisko JRE 1.6, wpisz następującą komendę (gdzie
położenie_JRE oznacza ścieżkę środowiska IBM JRE), na przykład
/opt/ibm/java-i386-60/jre/bin:$PATH):
JAVA_HOME=położenie_JRE
export JAVA_HOME
PATH=$JAVA_HOME:$PATH
export PATH
4. Przejdź do miejsca, w którym został zapisany plik setup.bin.
5. Wprowadź następującą komendę, aby zmienić binarny plik instalacyjny na plik
wykonywalny:
chmod +x setup.bin
6. Uruchom program instalacyjny produktu Integration Composer w trybie konsoli,
wpisując w zachęcie powłoki następującą komendę:
sh ./setup.bin -i console
W trybie konsoli pojawia się zachęta do wprowadzania informacji wiersz po wierszu.
Uwaga: Przed rozpoczęciem aktualizacji sprawdź, czy komenda java -version zwraca
z produktem .
7. W kroku Wybierz ustawienia narodowe wpisz numer ustawienia narodowego z listy
ustawień, a następnie naciśnij klawisz Enter.
8. W kroku Wprowadzenie przejrzyj informacje, a następnie naciśnij klawisz Enter.
9. W kroku Wybierz typ instalacji wpisz numer odpowiadający aktualizacji i naciśnij
klawisz Enter. Spowoduje to wskazanie, że wcześniejsza wersja produktu Integration
Composer ma być zaktualizowana.
10. W kroku Wybierz folder instalacji wpisz położenie (ścieżka bezwzględna) obecnej
instalacji produktu Integration Composer, następnie naciśnij klawisz Enter. Naciśnięcie
klawisza Enter bez wpisywania położenia spowoduje zatwierdzenie wyświetlanego
położenia domyślnego.
11. W kroku Położenie IBM SDK określ ścieżkę do miejsca, w którym zainstalowany jest
produkt IBM Java SDK 6.0 - w tym celu wykonaj jedną z następujących czynności:
v Wpisz inną ścieżkę do pliku i naciśnij klawisz Enter.
12. W kroku Podsumowanie przed instalacją przejrzyj szczegóły instalacji i naciśnij klawisz
Enter, aby rozpocząć instalowanie produktu Integration Composer. Podczas
instalowania wyświetlany jest pasek postępu.
Po zakończeniu instalowania zostanie wyświetlone okno Instalacja zakończona.
13. W kroku Instalacja zakończona naciśnij klawisz Enter. Po naciśnięciu instalacja
zostanie zakończona i ponownie pojawi się wiersz komend UNIX.
156
Potwierdzanie instalacji
W tej sekcji opisano sposób sprawdzania, poprawnie zainstalowano lub (zaktualizowano)
produkt Integration Composer..
Procedura
1. Otwórz aplikację Integration Composer, wykonując jedną z następujących czynności:
Windows
Z menu Start systemu Windows wybierz opcje Start > Programy > IBM Tivoli >
Integration Composer > IBM Tivoli Integration Composer
lub
z wiersza komend wprowadź komendę: startFusion.bat
UNIX
Wprowadź komendę: ./startFusion.sh.
2. Zaloguj się do aplikacji Integration Composer przy użyciu nazwy użytkownika i hasła
bazy danych (lub właściciela schematu) podanego podczas instalacji.
3. Z menu Pomoc w oknie głównym produktu Integration Composer wybierz opcję
Informacje.
4. W oknie Informacje o Integration Composer sprawdź, czy numer w polu Wersja jest
równy 7.5.1. Jeśli zostanie wyświetlony ten numer, oznacza to, że program Integration
Composer został zainstalowany pomyślnie.
Zadania do wykonania po instalacji
W tej sekcji opisano instrukcje sprawdzania, czy program Integration Composer został
poprawnie skonfigurowany po zainstalowaniu lub aktualizacji.
Sprawdzanie poprawności ustawień w pliku fusion.properties
w programie Integration Composer
Plik fusion.properties jest plikiem właściwości dla produktu Integration Composer. Wśród
innych wartości ten plik określa właściwości powiązane z Maximo i bazą danych Integration
Composer, a także właściwości aplikacji. Celem tej operacji weryfikacji jest sprawdzenie, czy
po zainstalowaniu produktu lub zaktualizowaniu Integration Composer krytyczne ustawienia
właściwości w pliku fusion.properties są poprawne.
Zanim rozpoczniesz
Plik fusion.properties produktu Integration Composer znajduje się w następującym
położeniu:
katalog_instalacyjny_itic\data\properties\fusion.properties
Procedura
1. Znajdź plik fusion.properties produktu Integration Composer w katalogu instalacyjnym
Integration Composer (katalog_instalacyjny_itic).
2. Jeśli wykorzystywana jest usługa NRS, sprawdź, czy została ona włączona w sekcji IBM
Tivoli Integration Composer (ITIC) Mapping Execution Properties (powinna mieć
wartość true):
mxe.fusion.mapping.nrs.enable=true
157
Jeśli usługa NRS nie jest wykorzystywana, powinna być wyłączona (powinna mieć
wartość false):
mxe.fusion.mapping.nrs.enable=false
Usługa NRS (Naming and Reconciliation Service) jest częścią usług DIS (Data
Integration Services). Jest to opcjonalny komponent wykorzystywany przez program
Integration Composer do jednoznacznego identyfikowania wdrożonych zasobów lub
rzeczywistych elementów konfiguracji (CI) w celu uniknięcia duplikowania w bazie
danych rekordów zasobów lub elementów konfiguracji.
Program Integration Composer domyślnie wykorzystuje ten komponent, który przypisuje
globalnie unikalny identyfikator (DIS GUID) do wdrożonego zasobu lub do
rzeczywistego elementu konfiguracji na podstawie zdefiniowanych reguł nazewnictwa.
Jednak program Integration Composer nie będzie działał poprawnie, jeśli skonfigurowano
wykorzystywanie usługi NRS (właściwość NRS ma wartość true), ale usługa ta nie jest
zainstalowana i uruchomiona. Jeśli więc usługa NRS nie jest używana, należy dla
właściwości NRS wartość false, aby program Integration Composer działał poprawnie.
Usługa DIS/NRS jest wymagana do automatycznego tworzenia połączeń dla
autoryzowanych odpowiedników zasobów i elementów CI. Jeśli używana jest ta funkcja,
usługi DIS/NRS muszą być uruchomione, a właściwość NRS w pliku fusion.properties
musi mieć wartość true.
Zaleca się, aby w produkcie Integration Composer usługi DIS/NRS były zainstalowane i
włączone. Właściwość NRS domyślnie jest włączona (ma wartość true).
3. W sekcji dotyczącej właściwości związanych z bazą danych IBM Tivoli Maximo sprawdź
poprawność właściciela schematu bazy danych, specyfikacji sterownika JDBC, oraz
specyfikacji adresu URL JDBC. Użyj poniższej tabeli jako wzorca:
Właściwość
Opis
mxe.db.schemaowner Nazwa właściciela
schematu bazy danych
mxe.db.driver
Wartość
Wprowadź odpowiedni schemat dla bazy danych; na przykład: dbo.
Specyfikacja sterownika Różni się w zależności od bazy danych, np.:
JDBC
IBM DB2:
com.ibm.db2.jcc.DB2Driver
Sterownik Oracle JDBC Thin:
oracle.jdbc.driver.OracleDriver
Sterownik Microsoft JDBC (SqlServer):
com.microsoft.sqlserver.jdbc.SQLServerDriver
Sterownik i-net Opta (SqlServer):
com.inet.tds.TdsDriver
Uwaga: Użytkownicy, którzy wykonują aktualizację ze starszej
wersji i którzy posiadają już ten (nieaktualny) sterownik, mogą go
nadal używać do obsługi bazy danych Microsoft SQL Server. Jednak
do obsługi bazy danych SQL Server zaleca się używanie sterownika
Microsoft JDBC.
158
Właściwość
Opis
Wartość
mxe.db.url
Adres URL bazy
danych JDBC
Różni się w zależności od bazy danych, np.:
IBM DB2:
jdbc:db2://nazwa_hosta:port_hosta/nazwa_bazy_danych
Sterownik Oracle JDBC Thin:
jdbc:oracle:thin:@nazwa_hosta:port_hosta:SID_hosta
Sterownik Microsoft JDBC (SqlServer):
jdbc:sqlserver://nazwa_hosta:port_hosta;databaseName=
nazwa_bazy_danych;integratedSecurity=false;
Sterownik i-net Opta (SqlServer 7.0 lub wyższy):
jdbc:inetdae7:nazwa_hosta:port_hosta?database=
nazwa_bazy_danych
Uwaga: Użytkownicy, którzy wykonują aktualizację ze starszej
wersji i którzy posiadają już ten (nieaktualny) sterownik, mogą go
nadal używać do obsługi bazy danych Microsoft SQL Server. Jednak
do obsługi bazy danych SQL Server zaleca się używanie sterownika
Microsoft JDBC.
mxe.db.user
Nazwa użytkownika
bazy danych
4.
UNIX
W sekcji dotyczącej właściwości aplikacji Integration Composer (ITIC)
użytkownicy systemów uniksowych powinni zaznaczyć, że właściwość
mxe.fusion.browser określa netscape. W przypadku systemu UNIX przeglądarka
Netscape jest jedyną obsługiwaną przeglądarką WWW dla produktu Integration
Composer:
mxe.fusion.browser=netscape
Uwaga: Windows W systemach operacyjnych Windows domyślną przeglądarką zawsze
jest Microsoft Windows Explorer.
Zmiana przydziału pamięci w pliku startFusion (opcjonalnie)
Plik startFusion o nazwie startFusion.bat (w systemach operacyjnych Windows) lub o
nazwie startFusion.sh (w systemach UNIX) jest plikiem startowym dla graficznego
interfejsu użytkownika produktu Integration Composer. To zadanie sprawdzania ma na celu
zapewnienie, że po instalacji lub aktualizacji Integration Composer przydzielanie pamięci w
pliku startFusion zostało wykonane prawidłowo.
Zanim rozpoczniesz
To zadanie jest opcjonalne. Należy je wykonywać tylko wówczas, gdy graficzny interfejs
użytkownika produktu Integration Composer nie uruchamia się zgodnie z opisem w sekcji
“Potwierdzanie instalacji” na stronie 157.
O tym zadaniu
Plik Integration Composer startFusion znajduje się w katalogach instalacyjnych systemu
Windows i UNIX, co przedstawiono poniżej:
Windows
katalog_instalacyjny_itic\bin\startFusion.bat
159
UNIX
katalog_instalacyjny_itic/bin/startfusion.sh
Po zainstalowaniu produktu Integration Composer program przypisze 1536 megabajtów jako
domyślną ilość wirtualnej pamięci RAM, która zostanie przydzielona aplikacji. Jeśli jednak
na serwerze dostępny jest tylko 1 GB pamięci fizycznej, wówczas ustawienie 1536M nie
będzie działało.
Procedura
Jeśli graficzny interfejs użytkownika produktu Integration Composer nie uruchamia się,
sprawdź ustawienie pamięci dla komendy start javaw.exe w pliku startFusion i w razie
konieczności zmniejsz ilość pamięci.
Przykład
Na przykład: zmień -Xmx1536M na -Xmx1024M.
Zmiana przydzielenia pamięci w pliku executeMapping
(opcjonalnie)
Plik executeMapping (executeMapping.bat w systemie Windows lub executeMapping.sh
w systemie UNIX) to skrypt programu Integration Composer służący do uruchamiania
odwzorowania. To zadanie sprawdzania ma na celu zapewnienie, że po instalacji Integration
Composer przydzielanie pamięci w pliku executeMapping zostało wykonane prawidłowo.
Zanim rozpoczniesz
To zadanie jest opcjonalne. Musi być ono wykonane tylko, jeśli odwzorowanie Integration
Composer nie jest uruchomione lub jeśli w poprzednio zainstalowanej wersji zaktualizowano
ilość pamięci przydzielonej do produktu Integration Composer.
O tym zadaniu
Plik executeMapping dla produktu Integration Composer znajduje się w systemach
Windows i systemach typu UNIX w następujących katalogach instalacyjnych:
Windows
katalog_instalacyjny_itic\bin\executeMapping.bat
UNIX
katalog_instalacyjny_itic/bin/executeMapping.sh
Po instalacji produktu Integration Composer program przypisze 1536 megabajtów jako
domyślną ilość wirtualnej pamięci RAM, która zostanie przydzielona aplikacji. Jednak jeśli
na przykład na serwerze znajduje się tylko 1 GB pamięci fizycznej, wówczas ustawienie
1536 MB nie odniesie skutku.
Procedura
v Jeśli odwzorowanie Integration Composer nie jest uruchomione, sprawdź ustawienia
pamięci dla komendy java w pliku executeMapping i zmniejsz ilość pamięci. W tym celu
zmień w pliku executeMapping parametr –Xmx komendy java.
Na przykład zmień -Xmx1536M na -Xmx1024M
160
v [tylko aktualizacja] Jeśli poprzednio zwiększono ilość pamięci przydzielonej do operacji
importowania Integration Composer, sprawdź, czy ustawienia pamięci nie zmieniły się.
Aby zwiększyć ilość przypisanej pamięci, zmień w pliku executeMapping parametr
–Xmx komendy java.
Na przykład zmień -Xmx1536M na -Xmx2048M
Deinstalowanie produktu Integration Composer
W niniejszej sekcji przedstawiono instrukcje dotyczące usuwania produktu Integration
Composer z systemów operacyjnych Microsoft Windows oraz systemów UNIX.
Deinstalowanie produktu Integration Composer w systemach
operacyjnych Windows
Windows
Za pomocą poniższej procedury można usunąć produkt Integration Composer z
systemów operacyjnych Windows.
Procedura
1. W programie Microsoft Windows Explorer przejdź do folderu uninstall
katalog_instalacyjny\Uninstall_Integration_Composer, w którym został
zainstalowany produkt Integration Composer 7.5.1.
2. W folderze uninstall kliknij dwukrotnie plik Uninstall_Integration_Composer.exe.
Program narzędziowy Integration Composer przeznaczony do deinstalowania aplikacji
wyświetli okno deinstalacji IBM Tivoli Integration Composer.
3. Kliknij opcję Zdeinstaluj. Podczas usuwania aplikacji program narzędziowy będzie
wyświetlał okno postępu deinstalacji IBM Tivoli Integration Composer.
Uwaga: W razie potrzeby można kliknąć przycisk Anuluj, aby przerwać
deinstalowanie.
Po zakończeniu usuwania produktu Integration Composer pojawi się okno Deinstalacja
zakończona.
4. Kliknij przycisk Gotowe. Usuwanie produktu Integration Composer zostało zakończone.
5. Opcjonalne: Gdy program narzędziowy usunie produkt Integration Composer, jeden lub
większa liczba plików może pozostać w katalogu instalacyjnym. (Mogą to być na
przykład pliki, które ktoś samodzielnie umieścił w katalogu, np. pliki odwzorowania lub
pliki schematów zaimportowane przez użytkownika, albo mogą to być pliki dziennika
utworzone przez produkt Integration Composer). Te pliki można usunąć samodzielnie.
Deinstalowanie produktu Integration Composer w systemach
operacyjnych UNIX
Za pomocą poniższej procedury można usunąć produkt Integration Composer z
systemu operacyjnego typu UNIX.
UNIX
Procedura
1. Przejdź do folderu uninstall, katalog_instalacyjny_itic\
Uninstall_Integration_Composer, w którym został zainstalowany produkt Integration
Composer 7.5.1.
2. W folderze uninstall wykonaj jedną z następujących czynności:
v Jeśli produkt Integration Composer został zainstalowany za pomocą aplikacji X
Window, wpisz:
sh ./Uninstall_IBM_Tivoli_Integration_Composer
v Jeśli produkt Integration Composer został zainstalowany w trybie konsoli, wpisz:
161
sh ./Uninstall_IBM_Tivoli_Integration_Composer -i console
Przedstawione poniżej instrukcje dotyczą pozostałych czynności deinstalacji
wykonywanych przy użyciu trybu konsoli.
3. Naciśnij klawisz Enter, aby zainicjować komendę z poprzedniego punktu. Zostanie
wyświetlony pasek postępu Deinstalacja i program narzędziowy uninstall usunie
aplikacje.
Po zakończeniu usuwania produktu Integration Composer ponownie pojawi się wiersz
komend.
4. Opcjonalne: Gdy program narzędziowy usunie produkt Integration Composer, niektóre
pliki mogą pozostać w katalogu instalacyjnym. (Mogą to być na przykład pliki, które ktoś
samodzielnie umieścił w katalogu, np. pliki odwzorowania lub pliki schematów
zaimportowane przez użytkownika, albo mogą to być pliki dziennika utworzone przez
produkt Integration Composer). Te pliki można usunąć samodzielnie.
162
Rozdział 9. Instalowanie programu Deployer's Workbench
Program Deployer's Workbench jest oddzielnie instalowanym środowiskiem opartym na
technologii Eclipse, będącym sprawdzonym narzędziem do tworzenia obszaru
autoryzowanych elementów CI. Należy zainstalować go na stacji roboczej Windows, którą
można połączyć z serwerem SmartCloud Control Desk.
O tym zadaniu
W przypadku instalowania wersji Entry produktu SmartCloud Control Desk nie trzeba
instalować programu Deployer's Workbench.
Program Deployer's Workbench można zainstalować za pomocą startera produktu
SmartCloud Control Desk lub jego własnego instalatora. W każdym przypadku obraz DVD1
lub fizyczny nośnik DVD muszą być dostępne ze stacji roboczej, na której ma zostać
zainstalowany program Deployer's Workbench.
Procedura
1. Uruchom instalator programu Deployer's Workbench. Uruchom starter produktu
SmartCloud Control Desk, kliknij opcję Instalacja produktu i kliknij pozycję Zainstaluj
program Deployer's Workbench lub użyj jego własnego instalatora, przejdź do katalogu
DW i uruchom program install.exe.
2. Może zostać wyświetlony komunikat z informacją o przygotowywaniu programu Install
Anywhere do instalacji. Po wyświetleniu ekranu programu Deployer's Workbench
wybierz z rozwijanej listy język i kliknij przycisk OK.
3. Przejrzyj informacje na ekranie Wprowadzenie. Aby kontynuować, kliknij przycisk
Dalej.
4. Wybierz folder instalacyjny oraz miejsce do zainstalowania ikon.
5. Przejrzyj podsumowanie przedinstalacyjne. Kliknij przycisk Poprzedni, aby wprowadzić
zmiany. Kliknij przycisk Instaluj, aby rozpocząć instalację.
6. Zostanie wyświetlony pasek postępu wskazujący postęp procedury instalacji. Po
zakończeniu instalacji kliknij przycisk Zakończone, aby wyjść z instalatora.
163
164
Rozdział 10. Instalowanie produktu IBM SmartCloud Control
Desk Everyplace
Informacje przedstawione w tej sekcji służą do instalowania komponentu opcjonalnego IBM
SmartCloud Control Desk Everyplace.
Komponent IBM SmartCloud Control Desk Everyplace jest dostarczany z własnym starterem,
którego można użyć do zainstalowania go na tej samej administracyjnej stacji roboczej, na
której został zainstalowany produkt SmartCloud Control Desk. W procesie instalacji nie jest
tworzony nowy plik EAR, aktualizowany jest plik maximo.ear, który następnie należy
odbudować i ponownie wdrożyć. Proces instalacji nie aktualizuje pliku maximoiehs.ear,
dlatego nie trzeba go odbudowywać ani ponownie wdrażać. Procedura instalacji zależy od
scenariusza. Wybierz odsyłacz pasujący do danej sytuacji.
Instalowanie w ramach nowej instalacji produktu
Wykonaj poniższe kroki w przypadku instalowania produktu IBM SmartCloud Control Desk
Everyplace w ramach świeżej instalacji produktu SmartCloud Control Desk.
O tym zadaniu
W momencie rozpoczynania instalacji produktu SmartCloud Control Desk należy odroczyć
aktualizację bazy danych i wdrożenie pliku EAR. Poniższe kroki należy wykonać po
uruchomieniu instalatora produktu SmartCloud Control Desk i przed aktualizacją bazy
danych.
Procedura
1. Włóż instalacyjny dysk DVD produktu IBM SmartCloud Control Desk Everyplace lub
wstaw odsyłacz do obrazu instalowalnego.
2. Wprowadź komendę, aby uruchomić starter odpowiedni dla danej administracyjnej stacji
roboczej:
launchpad.exe
Użyj tej komendy dla 32-bitowych stacji roboczych Windows.
launchpad64.exe
launchpad.sh
Użyj tej komendy dla stacji roboczych z innymi systemami operacyjnymi.
3. Aby zainstalować produkt IBM SmartCloud Control Desk Everyplace, otwórz stronę
instalowania produktu i kliknij odsyłacz, aby uruchomić instalator.
4. Po uruchomieniu instalatora należy wybrać opcje Wdróż pliki aplikacji samodzielnie w
późniejszym terminie i Opóźnij aktualizację bazy danych Maximo. Spowoduje to
dodanie kodu produktu IBM SmartCloud Control Desk Everyplace do plików SmartCloud
Control Desk, których instalacja zostanie zakończona w kolejnych krokach.
5. Po zakończeniu instalacji kliknij w oknie Pakiet został pomyślnie wdrożony opcję
Gotowe.
Co dalej
Po zainstalowaniu produktu IBM SmartCloud Control Desk Everyplace należy wrócić do
instalatora produktu w celu zakończenia instalacji wszystkich komponentów, zaktualizowania
165
bazy danych oraz zbudowania i wdrożenia pliku EAR.
Instalowanie w ramach aktualizacji produktu
W przypadku instalowania produktu IBM SmartCloud Control Desk Everyplace w ramach
aktualizacji produktu SmartCloud Control Desk, wykonaj kroki przedstawione w podręczniku
aktualizowania.
O tym zadaniu
Podręcznik aktualizowania zawiera informacje o instalowaniu produktu IBM SmartCloud
Control Desk Everyplace w ramach aktualizacji. Podręcznik aktualizowania dostępny jest na
stronie Installing, Migrating and Upgrading w wiki produktu SmartCloud Control Desk.
Instalowanie po zainstalowaniu produktu SmartCloud Control Desk
Wykonaj poniższe kroki w przypadku instalowania produktu IBM SmartCloud Control Desk
Everyplace po zakończeniu instalacji produktu SmartCloud Control Desk.
O tym zadaniu
Produkt IBM SmartCloud Control Desk Everyplace można zainstalować jako dodatek do
istniejącej instalacji produktu SmartCloud Control Desk.
W poniższej procedurze założono, że priorytetem jest zminimalizowanie czasu wyłączenia
serwera J2EE.
Procedura
1. Włóż instalacyjny dysk DVD produktu IBM SmartCloud Control Desk Everyplace lub
wstaw odsyłacz do obrazu instalowalnego.
2. Wprowadź komendę, aby uruchomić starter odpowiedni dla danej administracyjnej stacji
roboczej:
launchpad.exe
launchpad64.exe
3.
4.
5.
6.
166
launchpad.sh
Użyj tej komendy dla stacji roboczych z innymi systemami operacyjnymi.
Aby zainstalować produkt IBM SmartCloud Control Desk Everyplace, otwórz stronę
instalowania produktu i kliknij odsyłacz, aby uruchomić instalator.
Wybierz z menu rozwijanego ścieżkę instalacji dla produktu SmartCloud Control Desk.
Nie wybieraj opcji Wdróż pliki aplikacji samodzielnie w późniejszym terminie ani
Opóźnij aktualizację bazy danych Maximo. Pozwól instalatorowi wykonać wszystkie
kroki.
Po zakończeniu instalacji kliknij w oknie Pakiet został pomyślnie wdrożony opcję
Gotowe.
Rozdział 11. Zadania po instalacji
Istnieje kilka zadań po instalacji, które należy wykonać w celu zakończenia wdrożenia
Dostęp do dokumentacji produktu
Uzyskiwanie dostępu do dokumentacji w Centrum informacyjnym produktu SmartCloud
Control Desk oraz do pomocy elektronicznej dla produktu.
Jeśli serwer aplikacji został skonfigurowany ręcznie po uruchomieniu programu
instalacyjnego produktu, wówczas należy ustawić właściwość dla serwera dokumentacji
produktu. Więcej informacji zawiera strona https://www.ibm.com/support/
docview.wss?uid=swg21508594.
Początkowa konfiguracja danych
Po pomyślnym zainstalowaniu i skonfigurowaniu komponentów SmartCloud Control Desk, a
przed rozpoczęciem korzystania z produktu SmartCloud Control Desk, należy wykonać kilka
zadań związanych z konfiguracją danych.
Logowanie się przy użyciu domyślnego ID użytkownika
Użytkownikami można zarządzać za pomocą aplikacji Maximo lub za pośrednictwem
serwera katalogów skonfigurowanego w celu korzystania z produktu SmartCloud Control
Desk
Zanim rozpoczniesz
Po zainstalowaniu produktu SmartCloud Control Desk zawiera następujące domyślne
identyfikatory użytkowników:
Tabela 17. Użytkownicy produktu SmartCloud Control Desk
Użytkownik
maxadmin
mxintadm
maxreg
Ważne: Jeśli w ramach wdrożenia używany jest serwer katalogów, wówczas przed
rozpoczęciem tej procedury należy się upewnić, że w repozytorium LDAP utworzono
następujących użytkowników.
Uwaga: W nazwach użytkowników i w hasłach rozróżniane są wielkości liter. Domyślne
nazwy użytkowników zawierają małe litery.
O tym zadaniu
Aby się zalogować, wykonaj następujące czynności:
Procedura
1. Otwórz okno przeglądarki.
167
2. Przejdź do adresu logowania URL do produktu SmartCloud Control Desk. Na przykład:
http://nazwa hosta:port/maximo.
3. Wprowadź nazwę użytkownika maxadmin (małymi literami).
4. Wprowadź hasło wprowadzone podczas instalacji, a następnie kliknij przycisk Enter.
Zostanie wyświetlone domyślne centrum startowe dla użytkownika maxadmin.
Konfigurowanie SMTP
Panele instalacji udostępniają opcje przeznaczone do skonfigurowania serwera SMTP w celu
wysyłania do administratora lub innych użytkowników powiadomień e-mail dotyczących
zdarzeń systemu. Jeśli podczas instalowania produktu SmartCloud Control Desk użytkownik
pominie te panele, wówczas w celu skonfigurowania parametrów SMTP można skorzystać z
interfejsu SmartCloud Control Desk.
Zanim rozpoczniesz
To zadanie musi zostać wykonane przed zastosowaniem zmian względem bazy danych.
O tym zadaniu
Aby skonfigurować SMTP dla produktu SmartCloud Control Desk, wykonaj następujące
czynności.
Procedura
1. Zaloguj się do konsoli jako maxadmin.
2. Otwórz aplikację Konfiguracja systemu > Konfiguracja platformy > Właściwości
systemu.
3. Za pomocą opcji Filtr wyszukaj właściwości o nazwie mail.smtp.host.
4. Rozwiń właściwość mail.smtp.host i ustaw atrybut Wartość globalna na własny host
SMTP.
5. Zaznacz pole wyboru rekordu mail.smtp.host.
8. Za pomocą opcji Filtr wyszukaj właściwości o nazwie mxe.adminEmail.
9. Rozwiń właściwość mxe.adminEmail i ustaw atrybut Wartość globalna na własny
adres e-mail.
10. Zaznacz pole wyboru rekordu mxe.adminEmail.
“Zastosowanie zmian w bazie danych” na stronie 170
W przypadku utworzenia ogólnego komponentu księgi głównej ten komponent należy
zastosować względem bazy danych Maximo.
Tworzenie kodów walut
Wymagane jest zdefiniowanie kodu waluty dla organizacji.
O tym zadaniu
Aby zdefiniować kod waluty dla organizacji, wykonaj następujące czynności.
168
Procedura
1.
2.
3.
4.
Otwórz aplikację Finanse > Kod waluty.
Kliknij opcję Nowy wiersz.
Wprowadź nazwę waluty. Na przykład USD.
Kliknij ikonę Zapisz.
Tworzenie zestawów pozycji i przedsiębiorstw
Dla organizacji należy zdefiniować zestawy pozycji i zestawy przedsiębiorstw.
O tym zadaniu
Aby zdefiniować zestaw pozycji i przedsiębiorstw dla organizacji, należy wykonać
Procedura
1. Otwórz aplikację Administracja > Zestawy.
2. Kliknij opcję Nowy wiersz.
3. Wprowadź nazwę pozycji. Na przykład Pozycje infor..
4. W polu Typ wpisz ITEM.
6. Wprowadź nazwę zestawu przedsiębiorstwa. Na przykład Zestaw inf. przeds..
7. W polu Typ wpisz COMPANY.
8. Kliknij ikonę Zapisz.
Tworzenie organizacji
Dla produktu SmartCloud Control Desk należy zdefiniować co najmniej jedną organizację.
O tym zadaniu
Aby zdefiniować organizację, wykonaj następujące czynności.
Procedura
1. Otwórz aplikację Administracja > Organizacje.
2. Kliknij ikonę Nowa organizacja na pasku narzędzi.
3. W polu Organizacja wprowadź nazwę organizacji. Na przykład ENGLENA.
4. Wprowadź podstawową walutę zdefiniowaną w polu Waluta podstawowa 1. Na
przykład USD.
5. Wprowadź zestaw pozycji zdefiniowany w polu Zestaw pozycji. Na przykład Pozycje
infor..
6. Wprowadź zestaw przedsiębiorstwa zdefiniowany w polu Zestaw przedsiębiorstwa.
Na przykład Zestaw inf. przeds..
7. Wprowadź domyślny status pozycji OCZEK. w polu Domyślny status pozycji.
8. Kliknij kartę Ośrodki.
10. Do pola Ośrodek wprowadź nazwę ośrodka. Na przykład B901.
11. Kliknij ikonę Zapisz.
Tworzenie segmentu konta księgi głównej
Dla produktu SmartCloud Control Desk należy utworzyć segment konta księgi głównej.
169
O tym zadaniu
Aby utworzyć segment konta księgi głównej, wykonaj następujące czynności.
Procedura
1. Otwórz aplikację Konfiguracja systemu > Konfiguracja platformy > Konfiguracja
bazy danych.
2. Wybierz czynność Konfiguracja konta KG.
4. Do pola Segment wprowadź nazwę segmentu. Na przykład MÓJSEGMENT.
5. Wprowadź długość numeryczną dla komponentu. Na przykład 5.
6. Wprowadź typ segmentu. Na przykład ALN.
Zastosowanie zmian w bazie danych
W przypadku utworzenia ogólnego komponentu księgi głównej ten komponent należy
zastosować względem bazy danych Maximo.
O tym zadaniu
Aby zastosować zmiany konfiguracji względem bazy danych Maximo, wykonaj następujące
kroki.
Procedura
1. Zaloguj się do konsoli Maximo jako maxadmin
2. Otwórz aplikację Konfiguracja systemu > Konfiguracja platformy > Konfiguracja
bazy danych. Każdy obiekt, który należy zaktualizować w bazie danych Maximo ma
status Do dodania.
3. Wybierz czynność Zarządzaj trybem administracji.
4. Kliknij opcję Włącz tryb administracji, a następnie kliknij przycisk OK. Wykonanie
tego zadania trwa kilka minut. Aby zobaczyć postęp, można użyć przycisku Odśwież
status.
5. Po włączeniu trybu administracyjnego wybierz opcję Zastosuj zmiany konfiguracji, aby
zastosować zmiany względem bazy danych Maximo. Kolumna statusu obiektów nie może
zawierać wartości Do zmiany.
6. Wyłącz tryb administratora.
a. Otwórz aplikację Konfiguracja systemu > Konfiguracja platformy > Konfiguracja
bazy danych.
b. Wybierz czynność Zarządzaj trybem administracji.
c. Kliknij opcję Wyłącz tryb administracji, a następnie kliknij przycisk OK. Jeśli tryb
administracyjny nie zostanie wyłączony, wówczas wystąpi awaria zadania cron.
Tworzenie konta w księdze głównej
Dla produktu SmartCloud Control Desk należy utworzyć konto w księdze głównej.
O tym zadaniu
Aby utworzyć konto księgi głównej, wykonaj następujące czynności:
170
Procedura
1.
2.
3.
4.
Otwórz aplikację Finanse > Plan kont.
Kliknij nazwę organizacji, aby ją wybrać. Na przykład kliknij ENGLENA.
Wybierz czynność Obsługa segmentów KG.
5. Dodaj wartość segmentu KG i opis, a następnie kliknij przycisk OK. Na przykład
1234.
7.
8.
9.
10.
11.
12.
13.
Wybierz Konto księgi głównej.
Kliknij przycisk Zapisz.
Otwórz aplikację Idź do > Administracja > Organizacje.
Kliknij nazwę utworzonej organizacji. Na przykład ENGLENA.
W polu Konto rozliczeniowe wybierz właśnie utworzone konto KG.
Wybierz opcję Aktywne.
Kliknij ikonę Zapisz.
Aktualizacja autoryzacji typu segmentu KG
Dla produktu SmartCloud Control Desk należy zaktualizować autoryzację typu segmentu KG.
O tym zadaniu
Aby umożliwić grupie uprawnień zmianę typu segmentu księgi głównej, należy wykonać
następujące kroki:
Procedura
1. Otwórz aplikację Zabezpieczenia > Grupy zabezpieczeń.
2. Wybierz grupę, która zapewnia autoryzację (na przykład: PMSCOA).
3. Kliknij kartę Segmenty KG.
4. Kliknij pole wyboru Autoryzowane dla każdego segmentu KG.
5. Kliknij przycisk Zapisz
Aktualizacja kont związanych z przedsiębiorstwem
W przypadku produktu SmartCloud Control Desk wymagane jest zaktualizowanie kont
związanych z przedsiębiorstwem.
O tym zadaniu
W celu zaktualizowania kont związanych z przedsiębiorstwem wykonaj następujące kroki:
Procedura
1. Otwórz aplikację Finanse > Plan kont.
2. W menu czynności wybierz opcję Konta związane z przedsiębiorstwem.
3. W oknie dialogowym kliknij opcję Nowy wiersz.
4. Wybierz przedsiębiorstwo typu 'C'.
5. Ustaw konto RBNI, konto rozliczenia z dostawcami oraz konto syntetyczne zobowiązań
na utworzone komponenty.
7. W menu czynności wybierz opcję Aktualizuj bazę danych.
171
Tworzenie domyślnego ośrodka wprowadzania danych
Dla produktu SmartCloud Control Desk należy utworzyć domyślny ośrodek wprowadzania
danych.
O tym zadaniu
Aby utworzyć domyślny ośrodek wprowadzania danych, wykonaj poniższe kroki.
Jeśli pojawi się komunikat o błędzie z informacją o tym, że rekord jest aktualizowany przez
innego użytkownika, wówczas wyloguj się jako maxadmin i zaloguj się ponownie.
Procedura
1. Otwórz aplikację Zabezpieczenia > Użytkownicy.
2. Wyszukaj maxadmin, a następnie zaznacz, aby otworzyć rekord dla maxadmin.
3. Do pola Domyślny ośr. do wprowadz. danych wprowadź nazwę ośrodka utworzonego
wcześniej. Na przykład B901.
4. Do pola Ośr. magazynu dla zapotrz. w ramach samoobsługi wprowadź nazwę ośrodka
utworzonego wcześniej. Na przykład B901.
5. Kliknij przycisk Zapisz.
Tworzenie typów pracy
Dla produktu SmartCloud Control Desk należy utworzyć typy pracy.
O tym zadaniu
Aby utworzyć typ pracy, wykonaj następujące kroki.
Procedura
2. Wyszukaj utworzoną organizację. Na przykład ENGLENA.
3.
4.
5.
6.
7.
Kliknij nazwę organizacji, aby otworzyć jej rekord.
W menu Wybierz czynności wybierz opcje Opcje zlecenia pracy > Typ pracy.
Wybierz PMCFGWO jako klasę zlecenia pracy.
Ustaw Typ pracy jako AR.
8. Ustaw Status rozpoczęcia jako W_TOKU.
9. Ustaw Status zakończenia jako ZAK.
10.
11.
12.
13.
14.
15.
16.
Wybierz PMCFGWO jako klasę zlecenia pracy.
Ustaw Typ pracy jako UR.
Ustaw Status rozpoczęcia jako W_TOKU.
Ustaw Status zakończenia jako ZAK.
Kliknij przycisk OK.
Kliknij przycisk Zapisz.
17. Zrestartuj serwer aplikacji MXServer.
172
Tworzenie struktury klasyfikacji zasobów informatycznych
Przed zaimplementowaniem procedur zarządzania zasobami informatycznymi należy
zdefiniować strukturę klasyfikacji tych zasobów.
O tym zadaniu
Za pomocą aplikacji Klasyfikacje można skonfigurować zagnieżdżoną, hierarchiczną
strukturę umożliwiającą klasyfikowanie informacji dotyczących zasobów przedsiębiorstwa.
Ta struktura umożliwia grupowanie zasobów z podobnymi lub wspólnymi charakterystykami
w kategorie lub klasy. Klasyfikacji można używać do pobierania instancji zasobów
należących do klasy. Na przykład można wskazać, że klasa komputery zawiera następujące
podklasy: komputery notebook, serwery, komputery desktop. W celu analizy lub przeglądu
danych dotyczących wszystkich komputerów notebook w przedsiębiorstwie można wyszukać
wszystkie zasoby sklasyfikowane jako komputery notebook i pobrać ich instancje.
Sprawdzone procedury dotyczące tworzenia klasyfikacji można znaleźć w bibliotece Open
Process Automation Library.
Kroki umożliwiające utworzenie klasyfikacji.
Procedura
1. Na pasku nawigacyjnym w produkcie SmartCloud Control Desk, otwórz aplikację
Administracja > Klasyfikacje.
2. W aplikacji Klasyfikacje utwórz wymagane klasyfikacje. Informacje o tworzeniu
klasyfikacji oraz inne informacje dotyczące klasyfikacji zawiera zintegrowana pomoc
elektroniczna dla aplikacji Klasyfikacje, dostępna w interfejsie użytkownika SmartCloud
Control Desk.
Co dalej
Po utworzeniu struktury klasyfikacji zasobów informatycznych określ klasyfikację
najwyższego poziomu dla zasobów informatycznych oraz klasyfikację najwyższego poziomu
dla oprogramowania w aplikacji Organizacje.
Określanie klas najwyższego poziomu dla zasobów
informatycznych oraz oprogramowania
Aby odróżnić zasoby informatyczne od innego typu zasobów, należy określić klasę
najwyższego poziomu dla zasobów informatycznych. Każdy zasób należący do hierarchii
klasy zasobu informatycznego najwyższego poziomu jest zasobem informatycznym. Dla
oprogramowania należy również zdefiniować klasę najwyższego poziomu.
Zanim rozpoczniesz
Przed określeniem klasyfikacji najwyższego poziomu dla zasobów informatycznych i
oprogramowania należy utworzyć strukturę klasyfikacji dla zasobów informatycznych oraz
oprogramowania w aplikacji Klasyfikacje.
O tym zadaniu
Identyfikator struktury klas wyświetlany w oknie Ustawienia systemu to wartość zapisana w
bazie danych. Jeśli struktura klasyfikacji ulegnie zmianie w taki sposób, że klasa zasobów
informatycznych najwyższego poziomu przestanie istnieć w tym samym miejscu w hierarchii,
wówczas pole Id. struktury klas zasobów informatycznych pozostanie wypełnione, ale
pole Klasa zasobu IT najwyższego poziomu będzie puste lub będzie pokazywało złą klasę.
173
W skutek tego, jeśli zmiany będą dotyczyły bazy danych, a klasyfikacja zostanie przeniesiona
w strukturze lub z niej usunięta i ponownie dodana, wówczas należy powtórzyć tę procedurę
w celu aktualizacji identyfikatora struktury klas.
Procedura
2. W menu Wybierz czynności aplikacji Organizacje wybierz opcję Ustawienia systemowe.
3. Aby określić zasób informatyczny najwyższego poziomu, wykonaj następujące
czynności:
a. W sekcji poświęconej opcjom zasobów informatycznych w oknie Ustawienia
systemowe, w polu Klasa zasobu IT najwyższego poziomu kliknij Menu
szczegółów, a następnie wybierz opcję Klasyfikuj. W razie konieczności można
wybrać opcję Wyczyść klasyfikację w celu wyczyszczenia wyświetlanej wartości, a
następnie kliknij opcję Klasyfikuj.
b. W oknie Klasyfikuj należy wybrać klasę zasobu najwyższego poziomu dla zasobów
informatycznych, klikając niebieski kwadrat po lewej stronie nazwy klasyfikacji.
Aplikacja zamknie okno dialogowe Klasyfikuj i wypełni pole Klasa zasobu IT
najwyższego poziomu.
4. Aby określić klasyfikację oprogramowania najwyższego poziomu, wykonaj następujące
czynności:
a. W sekcji poświęconej opcjom zasobów informatycznych w oknie Ustawienia
systemowe, w polu Klasa oprogramowania informatycznego najwyższego
poziomu kliknij Menu szczegółów, a następnie wybierz opcję Klasyfikuj.
b. W oknie Klasyfikuj należy wybrać klasę zasobu najwyższego poziomu dla zasobów
informatycznych, klikając niebieski kwadrat po lewej stronie nazwy klasyfikacji.
Aplikacja zamknie okno dialogowe Klasyfikuj i wypełni pole Klasa
oprogramowania informatycznego najwyższego poziomu.
5. Kliknij przycisk OK, aby zapisać ustawienia i zamknąć okno dialogowe.
Logowanie i wylogowywanie się
W przypadku wprowadzania zmian do grupy uprawnień, która zawiera ID użytkownika
wprowadzającego zmiany, w celu aktywacji zmian należy się wylogować, a następnie
zalogować. Na przykład: nawet jeśli grupie nadano uprawnienia do tworzenia szablonów
centrów startowych, to czynności nie będą widoczne aż do momentu ponownego zalogowania
się.
Procedura
1. Wyloguj się.
2. Zaloguj się jako ten sam użytkownik.
Generowanie stron żądań xml
Wykonaj te czynności po zainstalowaniu produktu SmartCloud Control Desk i przed
uruchomieniem stron żądań. Tę procedurę należy wykonywać dla każdego języka aktywnego
w danym systemie.
Zanim rozpoczniesz
Jeśli w aplikacjach Maximo włączono wiele języków, należy wygenerować strony żądań w
każdym włączonym języku.
174
Procedura
1. Zaloguj się jako użytkownik maxadmin.
2. Z menu Start przejdź do opcji Administrator > Raportowanie > Administracja
raportami.
3. Wyświetl wszystkie wiersze w widoku listy, a następnie w prawym dolnym rogu kliknij
przycisk Wygeneruj stronę żądania. Poczekaj kilka minut na zakończenie procesu.
Synchronizowanie użytkowników i grup
Po wybraniu zabezpieczeń serwera aplikacji planowana synchronizacja użytkowników i grup,
która odbywa się między repozytoriami i SmartCloud Control Desk jest zarządzana przez
repozytoria stowarzyszone.
O tym zadaniu
Repozytoria LDAP są synchronizowane za pomocą Oracle WebLogic Server przy
wykorzystaniu zadania Cron LDAP.
Aby skonfigurować harmonogram synchronizacji między repozytoriami LDAP i produktem
SmartCloud Control Desk, wykonaj następujące działania:
Procedura
1. Otwórz przeglądarkę WWW i przejdź do http://nazwa hosta:port/maximo.
2. Zaloguj się do produktu SmartCloud Control Desk, korzystając z identyfikatora
użytkownika maxadmin.
3. W interfejsie programu SmartCloud Control Desk otwórz aplikację Konfiguracja
systemu > Konfiguracja platformy > Konfiguracja zadań CRON.
4. Wyszukaj odpowiednie zadanie Cron w polu Zadanie Cron i skonfiguruj je.
5. Ustaw zadanie jako aktywne.
Co dalej
Domyślnie zadanie CRON będzie wykonywane co 5 minut. Aby zmienić odstęp czasu, należy
wprowadzić zmiany w polu Harmonogram.
Zasady zabezpieczeń i konfigurowanie zabezpieczeń
Zabezpieczenia należy skonfigurować, aby upewnić się, że tylko autoryzowani użytkownicy
mogą logować się do produktu SmartCloud Control Desk. Ponadto dla odpowiednich
użytkowników należy skonfigurować dostęp do ich aplikacji i elementów konfiguracji.
Informacje dotyczące bezpieczeństwa zawarte w Centrum informacyjnym produktu
SmartCloud Control Desk stanowią przegląd następujących zagadnień:
v Sposób implementowania zabezpieczeń.
v Kroki wykonywane w celu skonfigurowania zabezpieczeń.
175
176
Rozdział 12. Skrypty czyszczące oprogramowanie pośrednie
Dostępne są skrypty czyszczące oprogramowanie pośrednie, które usuwają komponenty i
obiekty oprogramowania pośredniego zainstalowane i utworzone przez program instalacyjny
Dostępne są skrypty czyszczące oprogramowanie pośrednie, które czyszczą komponenty
zainstalowane w systemie przez program instalacyjny oprogramowania pośredniego. Skrypty
te można wykorzystać po instalacji oprogramowania pośredniego (również po nieudanej
instalacji oprogramowania pośredniego). Skrypty wykorzystują funkcję deinstalowana
programu instalacyjnego oprogramowania pośredniego i mogą usunąć niektóre komponenty
oprogramowania pośredniego (na przykład zainstalowane oprogramowanie pośrednie, obszar
roboczy, katalogi instalacyjne i użytkowników utworzonych przez program instalacyjny).
Korzystanie ze skryptów czyszczenia oprogramowania pośredniego
Skrypty czyszczące oprogramowania pośrednie służą do usuwania artefaktów i komponentów
zainstalowany w systemie przez program instalacyjny oprogramowania pośredniego.
O tym zadaniu
Podczas korzystania ze skryptów czyszczenia oprogramowania pośredniego wyświetlana jest
prośba o potwierdzenie usunięcia podanego komponentu. Dla każdej czynności tworzony jest
w katalogu roboczym plik dziennika wraz ze znacznikiem czasu. Jeśli skrypt wykryje, że
podczas instalacji komponentu wystąpiły błędy, może być konieczne samodzielne usunięcie
produktu za pomocą programu deinstalacyjnego dostarczonego z produktem.
Tabela 18. Parametry skryptu czyszczącego oprogramowanie pośrednie
Parametr
Opis
-default
Jest to domyślna opcja czyszczenia obiektów
utworzonych przez program instalacyjny
oprogramowania pośredniego. Ta opcja usuwa
oprogramowanie pośrednie, obszar roboczy i
mechanizm wdrażania.
Ta opcja nie usuwa użytkowników i grup
utworzonych przez program instalacyjny
-workspace
Ta opcja odczytuje obszar roboczy programu
instalacyjnego oprogramowania pośredniego. Plan
wdrożenia znajdujący się w obszarze roboczym
służy jako wytyczne dla skryptu czyszczącego.
-all
Ta opcja usuwa z systemu wszystkie komponenty
i obiekty zainstalowane przez program
instalacyjny oprogramowania pośredniego.
Usuwani są również użytkownicy i grupy
oprogramowania pośredniego. Dotyczy to
użytkowników i grup utworzonych przez program
instalacyjny oprogramowania pośredniego oraz
użytkowników i grup utworzonych samodzielnie
w celu skonfigurowania produktu.
177
Tabela 18. Parametry skryptu czyszczącego oprogramowanie pośrednie (kontynuacja)
Parametr
Opis
-mw
Ta opcja pobiera obiekty do usunięcia z obszaru
roboczego programu instalacyjnego
Należy dodatkowo potwierdzić usunięcie
użytkowników, grup i instancji DB2.
-db2
Ta opcja usuwa produkt DB2. Wszystkie
instalacje produktu DB2 są usuwane, serwer DB2
jest zatrzymywany, produkt DB2 jest
deinstalowany oraz usuwane są katalogi
instalacyjne DB2.
-itds
Ta opcja usuwa produkt IBM Tivoli Directory
Server. Wszystkie instalacje produktu IBM Tivoli
Directory Server są usuwane, serwer IBM Tivoli
Directory Server jest zatrzymywany, produkt IBM
Tivoli Directory Server jest deinstalowany oraz
usuwane są katalogi instalacyjne IBM Tivoli
Directory Server.
-deMWI
Ta opcja usuwa mechanizm wdrażania. Jeśli w
rejestrze mechanizmu wdrażania znajdują się
pozycje, które nie zostały jeszcze wdrożone przez
program instalacyjny oprogramowania
pośredniego, zostanie wyświetlone ostrzeżenie
oraz prośba o potwierdzenie usunięcia
mechanizmu wdrażania.
Po usunięciu mechanizmu wdrażania można
usunąć obszar roboczy.
-users
Ta opcja usuwa użytkowników i grupy utworzone
przez program instalacyjny oprogramowania
pośredniego. Usuwani są użytkownicy domyślni
utworzenie przez program oraz wyświetlana jest
prośba o podanie nazw dodatkowych
użytkowników i grup powiązanych z usuwaną
instalacją oprogramowania pośredniego.
-prop
Za pomocą tej opcji można użyć pliku
mwi.properties jako źródła danych wejściowych
dla skryptów czyszczących.
-f
Ta opcja umożliwia pominięcie potwierdzeń
poprzez ustawienie dla wszystkich potwierdzeń
wartości y lub n.
Procedura
1. W pobranie obrazie instalacyjny produktu przejdź do katalogu MWICleanupScripts\
system_operacyjny.
2. Uruchom skrypt czyszczący i podaj parametry wejściowe:
v Windows
mwiclean.bat
v Linux i UNIX
mwiClean.sh
Na przykład:
178
mwiclean.bat -deMWI
3. Jeśli zostanie wyświetlona prośba o potwierdzenie, wpisz y lub n.
4. Po wyświetleniu odpowiedniego komunikaty, zrestartuj system. Zrestartowanie systemu
powoduje usunięcie tymczasowych pozycji, które mogą pozostać po zakończeniu
procedury czyszczenia.
Rozdział 12. Skrypty czyszczące oprogramowanie pośrednie
179
180
Sposób deinstalowania produktu SmartCloud Control Desk 7.5.1 jest zależny od tego, w jaki
sposób ten produkt został wdrożony.
Przedstawione procedury i instrukcje wykorzystują scenariusz, który zakłada wystąpienie
błędu lub niepowodzenia w programie instalacyjnym produktu SmartCloud Control Desk.
Deinstalacja SmartCloud Control Desk to obszerna procedura, która nie obsługuje
częściowego usuwania poszczególnych składników lub menedżerów procesów, w tym
również menedżerów wdrożonych przez inne produkty. Deinstalowanie produktu SmartCloud
Control Desk powoduje również usuwanie menedżerów procesów poprzednio wdrożonych
produktów.
Program deinstalacyjny produktu SmartCloud Control Desk można uruchomić tylko raz. Jeśli
pojawią się błędy, wówczas zostaną wygenerowane komunikaty informujące o problemach,
które należy rozwiązać przed próbą deinstalacji. W celu usunięcia produktu w takiej sytuacji
należy samodzielnie usunąć pliki z administracyjnej stacji roboczej.
Produkt SmartCloud Control Desk można zdeinstalować tylko za pomocą deinstalatora
produktu SmartCloud Control Desk, zgodnie z wytycznymi. Nie należy korzystać z innych
metod deinstalowania produktu SmartCloud Control Desk, np. takich jak panel Dodaj/Usuń
programy.
Przebieg procedury deinstalacji jest zależny od typu wdrożenia SmartCloud Control Desk,
które jest deinstalowane. W zakresie deinstalowania wdrożenia SmartCloud Control Desk
należą do jednej z następujących kategorii:
Konfiguracja w pełni zautomatyzowana
W tym scenariuszu wybrano opcję umożliwiającą programowi instalacyjnemu
produktu SmartCloud Control Desk automatyczne skonfigurowanie oprogramowania
pośredniego podczas wdrożenia.
Konfiguracja ręczna
W tym scenariuszu wybrano opcję ręcznego konfigurowania oprogramowania
pośredniego. Nie wybrano opcji, która umożliwiałaby programowi deinstalacyjnemu
produktu SmartCloud Control Desk automatyczne skonfigurowanie oprogramowania
pośredniego podczas wdrożenia.
Po zakończeniu deinstalacji produktu SmartCloud Control Desk można ponownie
zainstalować produkt SmartCloud Control Desk poprzez ponowne uruchomienie programu
instalacyjnego produktu SmartCloud Control Desk.
“Deinstalowanie automatycznie skonfigurowanego wdrożenia” na stronie 182
Deinstalowanie produktu SmartCloud Control Desk, który został wdrożony z
wykorzystaniem opcji automatycznego konfigurowania oprogramowania pośredniego, jest
procesem zautomatyzowanym.
“Deinstalowanie wdrożenia skonfigurowanego ręcznie” na stronie 183
W celu zdeinstalowania produktu SmartCloud Control Desk, który został wdrożony z
oprogramowaniem pośrednim skonfigurowanym samodzielnie, wymagane jest
samodzielnego wykonanie dodatkowych zadań.
181
Deinstalowanie automatycznie skonfigurowanego wdrożenia
Deinstalowanie produktu SmartCloud Control Desk, który został wdrożony z wykorzystaniem
opcji automatycznego konfigurowania oprogramowania pośredniego, jest procesem
zautomatyzowanym.
Wdrożenia obejmujące automatyczne konfigurowanie oprogramowania pośredniego mogą
być deinstalowane za pomocą metod zautomatyzowanych.
Uruchamianie programu deinstalacyjnego dla oprogramowania
pośredniego, które zostało skonfigurowane automatycznie
Uruchomienie programu deinstalacyjnego produktu SmartCloud Control Desk powoduje
przywrócenie systemu administracyjnego i serwerów oprogramowania pośredniego do
poprzedniego stanu.
Zanim rozpoczniesz
Należy upewnić się, że wszystkie stosowne serwery działają i wszystkie serwery
oprogramowania pośredniego są dostępne.
Program deinstalacyjny produktu SmartCloud Control Desk musi mieć możliwość
uzyskiwania dostępu do bazy danych używanej z produktem SmartCloud Control Desk w
celu pobrania właściwości instalacji i danych konfiguracji. Jeśli program deinstalacyjny nie
może uzyskać dostępu do niedostępnej, uszkodzonej lub z innych powodów niedostępnej
bazy danych, wówczas usuwa pliki z administracyjnej stacji roboczej. Następnie informuje
użytkownika o tym, że przed wykonaniem kolejnej operacji instalacji produktu SmartCloud
Control Desk konieczne może być ręczne wykonanie czynności odtwarzania.
Podczas deinstalacji program deinstalacyjny wykorzystuje wartości, jakie zostały
wprowadzone podczas początkowej instalacji. Jeśli referencje używane w celu uzyskiwania
dostępu do bazy danych i serwera J2EE są nadal poprawne, wówczas nie pojawia się zachęta
do ich ponownego wprowadzenia. Jeśli program deinstalacyjny nie może sprawdzić tych
referencji, wówczas pojawia się zachęta do wprowadzenia zaktualizowanych informacji. Jeśli
od czasu pierwotnej instalacji hasła zostały zaktualizowane, wówczas program deinstalacyjny
nie będzie mógł sprawdzić poprawności referencji.
Procedura
1. W celu uruchomienia programu deinstalacyjnego produktu SmartCloud Control Desk na
administracyjnej stacji roboczej otwórz wiersz komend i wprowadź następującą komendę:
v Windows
katalog_główny_instalacji\_uninstall\uninstall.bat
v UNIX
katalog_główny_instalacji\_uninstall\uninstall.sh
2. Na panelu informacyjnym serwera aplikacji wprowadź następujące informacje, a
następnie kliknij przycisk Dalej.
ID użytkownika zdalnego
Wprowadź identyfikator użytkownika w celu uzyskania dostępu do systemu
hosta serwera aplikacji. Identyfikator użytkownika zdalnego musi zapewniać
dostęp do serwera za pośrednictwem protokołu dostępu zdalnego aktywnego w
tym systemie.
Hasło dostępu zdalnego
Wprowadź hasło dla identyfikatora użytkownika zdalnego.
182
ID użytkownika
Wprowadź hasło dla administratora serwera aplikacji.
Wprowadź hasło dla identyfikatora użytkownika administracyjnego serwera
aplikacji.
3. Wprowadź wymagane informacje z panelu administracji bazy danych, a następnie kliknij
przycisk Dalej. W przypadku produktu DB2 wprowadź następujące informacje:
Hasło
ID użytkownika zdalnego
Wprowadź identyfikator użytkownika w celu uzyskania dostępu do systemu
udostępniającego bazę danych. Identyfikator użytkownika zdalnego musi
zapewniać dostęp do serwera za pośrednictwem protokołu dostępu zdalnego
aktywnego w tym systemie.
Hasło dostępu zdalnego
Wprowadź hasło dla identyfikatora użytkownika zdalnego.
ID użytkownika administracyjnego instancji
Wprowadź ID użytkownika administratora instancji bazy danych, jakie zostało
wprowadzone podczas instalowania.
Hasło administratora instancji
Wprowadź hasło dla identyfikatora użytkownika administracyjnego instancji
bazy danych.
W przypadku bazy danych Oracle wprowadź referencje dla ID użytkownika
administratora oraz ID właściciela oprogramowania Oracle. W przypadku serwera
Microsoft SQL Server należy wprowadzić identyfikator i hasło administratora produktu
Microsoft SQL Server.
4. Przejrzyj komponenty widoczne na liście w panelu podsumowania deinstalacji, a
następnie kliknij przycisk Zdeinstaluj.
5. Po zakończeniu procesu deinstalacji określ, czy zamierzasz zrestartować komputer teraz,
czy później, a następnie kliknij przycisk Gotowe, aby zakończyć korzystanie z programu.
6. Usuń katalog instalacyjny SmartCloud Control Desk, np. c:\ibm\smp. Ten katalog należy
usunąć ręcznie przed przejściem do procesu ponownego instalowania.
Deinstalowanie wdrożenia skonfigurowanego ręcznie
W celu zdeinstalowania produktu SmartCloud Control Desk, który został wdrożony z
oprogramowaniem pośrednim skonfigurowanym samodzielnie, wymagane jest samodzielnego
wykonanie dodatkowych zadań.
Deinstalowanie samodzielnie skonfigurowanego wdrożenia SmartCloud Control Desk
obejmuje dwa zadania:
v Uruchomienie programu deinstalacyjnego produktu SmartCloud Control Desk
v Ręczne usunięcie i odtworzenie bazy danych, która będzie używana z procesem reinstalacji
Uruchamianie programu deinstalacyjnego dla oprogramowania
pośredniego, które zostało skonfigurowane ręcznie
Uruchomienie programu deinstalacyjnego produktu SmartCloud Control Desk przywraca
system administracyjny i serwery oprogramowania pośredniego do stanu, w którym możliwe
jest uruchomienie programu instalacyjnego produktu SmartCloud Control Desk.
183
Zanim rozpoczniesz
Należy upewnić się, że wszystkie stosowne serwery działają i wszystkie serwery
oprogramowania pośredniego są dostępne.
Program deinstalacyjny produktu SmartCloud Control Desk musi mieć możliwość
uzyskiwania dostępu do bazy danych używanej z produktem SmartCloud Control Desk w
celu pobrania właściwości instalacji i danych konfiguracji. Jeśli program deinstalacyjny nie
może uzyskać dostępu do niedostępnej, uszkodzonej lub z innych powodów niedostępnej
bazy danych, wówczas usuwa pliki z administracyjnej stacji roboczej. Następnie informuje
użytkownika o tym, że przed wykonaniem kolejnej operacji instalacji produktu SmartCloud
Control Desk konieczne może być ręczne wykonanie czynności odtwarzania.
Podczas deinstalacji program deinstalacyjny wykorzystuje wartości, jakie zostały
wprowadzone podczas początkowej instalacji. Jeśli referencje używane w celu uzyskiwania
dostępu do bazy danych i serwera J2EE są nadal poprawne, wówczas nie pojawia się zachęta
do ich ponownego wprowadzenia. Jeśli program deinstalacyjny nie może sprawdzić tych
referencji, wówczas pojawia się zachęta do wprowadzenia zaktualizowanych informacji. Jeśli
od czasu pierwotnej instalacji hasła zostały zaktualizowane, wówczas program deinstalacyjny
nie będzie mógł sprawdzić poprawności referencji.
Procedura
1. W celu uruchomienia programu deinstalacyjnego produktu SmartCloud Control Desk na
administracyjnej stacji roboczej otwórz wiersz komend i wprowadź następującą komendę:
Windows
katalog_główny_instalacji\_uninstall\uninstall.bat
UNIX
katalog_główny_instalacji\_uninstall\uninstall.sh
2. Zapoznaj się z informacjami na panelu początkowym i kliknij przycisk Dalej.
3. Na panelu informacyjnym serwera aplikacji wprowadź następujące informacje, a
następnie kliknij przycisk Dalej.
ID użytkownika
Wprowadź hasło dla administratora serwera aplikacji.
Wprowadź hasło dla identyfikatora użytkownika administracyjnego serwera
aplikacji.
4. Przejrzyj komponenty widoczne na liście w panelu podsumowania deinstalacji, a
następnie kliknij przycisk Zdeinstaluj.
Hasło
5. Po zakończeniu procesu deinstalacji kliknij przycisk Gotowe, aby zakończyć korzystanie
z programu.
6. Usuń katalog instalacyjny SmartCloud Control Desk, np. c:\ibm\smp. Ten katalog należy
usunąć ręcznie przed przejściem do procesu ponownego instalowania.
Co dalej
Po wykonaniu tych czynności można przystąpić do odtwarzania ręcznie skonfigurowanej
bazy danych.
Odtwarzanie konfiguracji bazy danych
Obiekty bazy danych utworzone przed uruchomieniem programu instalacyjnego produktu
SmartCloud Control Desk należy usunąć po nieudanej instalacji, ale przed ponownym
184
Przed ponownym uruchomieniem programu instalacyjnego produktu SmartCloud Control
Desk należy usunąć bazę danych SmartCloud Control Desk i ponownie ją utworzyć.
Uwaga: Alternatywnie: jeśli wymagane jest zachowanie instancji, wówczas można
sprawdzić, czy baza danych zawiera obiekty (np. tabele, widoki i procedury) utworzone przez
użytkownika maxadmin. Takie obiekty można usunąć pojedynczo.
Odtwarzanie serwera bazy danych DB2
W celu ponownego uruchomienia programu instalacyjnego produktu SmartCloud Control
Desk należy najpierw przywrócić bazy danych DB2 do stanu sprzed instalacji produktu
O tym zadaniu
Aby przywrócić serwer bazy danych DB2 do poprzedniego stanu, należy usunąć bazę danych
SmartCloud Control Desk, która została utworzona ręcznie. Następnie należy ją odtworzyć
przed ponownym uruchomieniem programu instalacyjnego produktu SmartCloud Control
Desk.
Aby odtworzyć bazę danych SmartCloud Control Desk, należy wykonać następujące kroki:
Procedura
1. Zaloguj się na systemie, który udostępnia serwer DB2.
2. Uruchom sesję komend DB2 lub uruchom db2cmd z wiersza komend.
3. Wyświetl listę wszystkich aplikacji, a następnie wymuś zamknięcie wszystkich aplikacji
połączonych z bazą danych, stosując następujące komendy:
a. Aby wyświetlić listę aplikacji, wpisz komendę:
db2 list applications
Dane wyjściowe mogą przypominać następujące dane:
Tabela 19. Przykładowe wyniki działania komendy DB2 list
ID uwierz.
Nazwa
aplikacji
Appl.
Handle
ID aplikacji
Nazwa bazy
danych
Liczba
agentów
CTGINST1
db2taskd
507
*LOCAL.DB2.071113150237
MAXDB75
1
CTGINST1
db2stmm
506
*LOCAL.DB2.071113150236
MAXDB75
1
CTGINST1
db2bp
504
*LOCAL.ctginst1.071113150234
MAXDB75
1
b. Jeśli istnieją jakiekolwiek połączenia, zamknij połączoną aplikację, wydając
komendę, jak w poniższym przykładzie:
db2 force application ’( 507,506,504 )’
4. Usuń bazę danych SmartCloud Control Desk (domyślnie MAXDB75):
db2 drop database MAXDB75
5. Ręcznie ponownie utwórz bazę danych maxdb75.
“Ręczne konfigurowanie produktu DB2 9.x” na stronie 72
Niniejsza sekcja zawiera instrukcje dotyczące ręcznego konfigurowania serwerów DB2
9.x, które będą wykorzystywane przez produkt SmartCloud Control Desk.
Odtwarzanie bazy danych Oracle
Desk należy najpierw przywrócić bazy danych Oracle do stanu sprzed instalacji produktu
185
Zanim rozpoczniesz
Przed usunięciem bazy danych należy zatrzymać serwer aplikacji MXServer.
O tym zadaniu
Usuń użytkownika schematu bazy danych SmartCloud Control Desk, aby przywrócić serwer
bazy danych Oracle do poprzedniego stanu. To zadanie należy wykonać przed ponownym
Procedura
1. Zaloguj się na serwer bazy danych Oracle jako osoba odpowiedzialna za oprogramowanie
Oracle.
2. Zaloguj się do instancji Oracle, korzystając z SQLPlus, jako użytkownik DBA:
Identyfikator Oracle SID dla świeżej instalacji to ctginst1. Jeśli z produktem SmartCloud
Control Desk używana jest istniejąca instancja Oracle, wówczas należy użyć
identyfikatora SID Oracle SID powiązanego z istniejącą instancją.
AIX, Linux, HP-UX, Solaris
a. Ustaw zmienną środowiskową z wiersza komend:
ORACLE_SID=<identyfikator sid>
export ORACLE_SID
b. Uruchom SQLPlus z wiersza komend:
sqlplus /nolog
c. Zaloguj się do SQLPlus jako użytkownik DBA:
connect sys/<hasło systemowe> as sysdba
Windows
a. Ustaw zmienną środowiskową z wiersza komend:
set ORACLE_SID=<identyfikator sid>
b. Uruchom SQLPlus z wiersza komend:
sqlplus /nolog
c. Zaloguj się do SQLPlus jako użytkownik DBA:
connect sys/<hasło systemowe> as sysdba
3. Usuń użytkownika bazy danych SmartCloud Control Desk (domyślnie maximo), stosują
komendę SQL podobną do poniższej:
drop user maximo cascade;
Nie wyłączaj połączenia z bazą danych. Jeśli pojawi się komunikat o błędzie z informacją
o tym, że nie można usunąć aktualnie podłączonego użytkownika, wówczas wydaj
następującą komendę i użyj komendy SQL drop:
shutdown immediate;
startup;
4. Ręcznie ponownie utwórz bazę danych.
“Ręczne konfigurowanie produktu Oracle 11g” na stronie 74
Poniżej przedstawiono instrukcje ręcznego konfigurowania produktu Oracle 11g w celu
korzystania z produktem SmartCloud Control Desk.
“Ręczne konfigurowanie produktu Oracle 10g” na stronie 76
Oracle 10g można skonfigurować ręcznie w celu korzystania z produktem SmartCloud
Control Desk.
186
Odtwarzanie bazy danych Microsoft SQL Server
Desk należy najpierw przywrócić bazy danych Microsoft SQL Server do stanu sprzed
instalacji produktu SmartCloud Control Desk.
Zanim rozpoczniesz
Przed usunięciem bazy danych należy zatrzymać serwer aplikacji MXServer.
O tym zadaniu
Aby przywrócić serwer bazy danych Microsoft SQL Server do poprzedniego stanu, należy
usunąć bazę danych SmartCloud Control Desk, która została utworzona ręcznie. Następnie
należy ją odtworzyć przed ponownym uruchomieniem programu instalacyjnego produktu
Procedura
1. Otwórz okno Microsoft SQL Server Management Studio.
2. Zaloguj się do instancji Microsoft SQL Server, która jest używana przez instalację
SmartCloud Control Desk - w tym celu użyj identyfikatora użytkownika sa, a następnie
kliknij opcję Connect (Połącz).
3. Rozwiń drzewo instancji aż do węzła baz danych. Kliknij prawym przyciskiem myszy
nazwę bazy danych utworzonej podczas instalacji (na przykład MAXDB75). Kliknij
opcję Delete (Usuń), aby usunąć bazę danych.
4. W oknie Delete Object (Usuń obiekt) wybierz opcję Delete backup and restore history
information for databases (Usuń kopię zapasową i odtwórz informacje o historii dla baz
danych), a następnie wybierz opcje Close existing connections (Zamknij istniejące
połączenia) i kliknij przycisk OK.
5. Ręcznie ponownie utwórz bazę danych maxdb75.
“Ręczne konfigurowanie programu Microsoft SQL Server” na stronie 79
Usługę Microsoft SQL Server można samodzielnie skonfigurować na potrzeby produktu
Deinstalowanie produktu bez programu deinstalacyjnego
Deinstalowanie produktu, gdy nieudana instalacja nie spowodowała utworzenia programu
deinstalacyjnego.
Jeśli program instalacyjny produktu napotkał błąd, który spowodował, że program
deinstalacyjny produktu nie został utworzony, wówczas w celu przeprowadzenia deinstalacji
należy wykonać alternatywne czynności.
Jeśli program deinstalacyjny nie został utworzony, należy wykonać jedno z następujących
zadań w celu zdeinstalowania produktu:
v Uruchomić deinstalacyjne narzędzie do odtwarzania opisane w sekcji “Deinstalacyjne
narzędzie do odtwarzania programu” na stronie 188.
v Przeprowadzić deinstalację ręcznie, wykonując następujące kroki:
1. Odtworzyć bazę danych zgodnie z opisem w sekcji “Odtwarzanie konfiguracji bazy
danych” na stronie 184.
2. Ręcznie usunąć pliki z systemu zgodnie z opisem w sekcji “Usuwanie plików z
systemu” na stronie 190.
187
Deinstalacyjne narzędzie do odtwarzania programu
Deinstalacyjne narzędzie do odtwarzania służy do automatycznego deinstalowania produktu
SmartCloud Control Desk w sytuacjach, gdy program instalacyjny nie utworzy programu
deinstalacyjnego.
Deinstalacyjne narzędzie do odtwarzania należy uruchomić z administracyjnej stacji roboczej
po nieudanej instalacji. To narzędzie realizuje te same zadania, co program deinstalacyjny
produktu SmartCloud Control Desk. To narzędzie jest przeznaczone do przywracania
administracyjnej stacji roboczej i serwerów oprogramowania pośredniego do stanu, w którym
możliwe będzie ponowne uruchomienie instalacji produktu SmartCloud Control
Desk. Deinstalacyjne narzędzie do odtwarzania jest dostępne na nośniku produktu, a ponadto
można je pobrać z witryny wsparcia dla produktu.
Korzystanie z deinstalacyjnego narzędzia do odtwarzania
programu
Za pomocą deinstalacyjnego narzędzia do odtwarzania programu można przywrócić
administracyjną stację roboczą i serwery oprogramowania pośredniego do takiego stanu, w
którym możliwe jest ponowne uruchomienie instalacji produktu SmartCloud Control Desk.
O tym zadaniu
Deinstalacyjne narzędzie do odtwarzania programu to narzędzie dostępne z wiersza komend,
które wyświetla zachęty do wprowadzenia danych. Wprowadzone dane są wykorzystywane
jako wejściowe dla kolekcji skryptów uruchamianych szeregowo. Te skrypty wykonują kroki
niezbędne do przywracania administracyjnej stacji roboczej i serwerów oprogramowania
pośredniego do stanu, w którym możliwe jest ponowne uruchomienie programu
instalacyjnego. Jeśli użytkownik pominie dowolny z kroków deinstalacyjnego narzędzia do
odtwarzania programu, wówczas w celu wykonania tego zadania można uruchomić narzędzie
w późniejszym terminie.
Deinstalacyjne narzędzie do odtwarzania programu należy uruchomić na każdym serwerze,
który udostępnia komponent wdrożenia produktu SmartCloud Control Desk. Na przykład: w
celu usunięcia bazy danych powiązanej z wdrożeniem należy uruchomić program na serwerze
obsługującym bazę danych.
Procedura
1. Otwórz wiersz komend na administracyjnej stacji roboczej i uruchom deinstalacyjne
narzędzie do odtwarzania programu.
v W systemie Windows: użyj narzędzia cleanupPAE.bat.
v W systemie UNIX: użyj narzędzia cleanupPAE.sh.
2. Wprowadź dane wejściowe dla skryptów odpowiedzialnych za odtwarzanie serwera bazy
danych używanego we wdrożeniu.
v DB2
a. Wprowadź informacje dotyczące bazy danych używanej we wdrożeniu.
1) W zachęcie Would you like to cleanup the database? [y/n]: (Czy
przeprowadzić procedurę czyszczącą bazę danych? [t/n]) wybierz y (t).
2) W zachęcie Which database type would you like to cleanup? [DB2,
Oracle, SQLServer (BAT only)]: (Dla której bazy danych przeprowadzić
procedurę czyszczącą) [DB2, Oracle, SQLServer (tylko BAT)]:) wybierz DB2.
3) W zachęcie Enter database name: (Wprowadź nazwę bazy danych:)
wprowadź nazwę bazy danych używanej we wdrożeniu.
188
4) W zachęcie Enter database instance administrator user ID: (Wprowadź ID
użytkownika administratora instancji bazy danych:) wprowadź ID użytkownika
administratora instancji bazy danych.
5) W zachęcie Enter database instance administrator password: (Wprowadź
hasło administratora instancji bazy danych) wprowadź odpowiednie hasło.
6) W zachęcie Enter database instance name: (Wprowadź nazwę instancji
bazy danych:) wprowadź nazwę instancji bazy danych.
b. Potwierdź usuwanie bazy danych.
1) W zachęcie Are you sure you would like to drop the <database name>
database? [y/n]: (Czy na pewno usunąć bazę danych "nazwa bazy danych"?
[t/n]) wybierz y (t).
2) Upewnij się, że baza danych została usunięta.
v Oracle
a. Wprowadź informacje dotyczące bazy danych używanej we wdrożeniu.
1) W zachęcie Would you like to cleanup the database? [y/n]: (Czy
przeprowadzić procedurę czyszczącą bazę danych? [t/n]) wybierz y (t).
2) W zachęcie Which database type would you like to cleanup? [DB2,
Oracle, SQLServer (BAT only)]: (Dla której bazy danych przeprowadzić
procedurę czyszczącą) [DB2, Oracle, SQLServer (tylko BAT)]:) wybierz
Oracle.
3) W zachęcie Enter the SID of the Oracle instance: (Wprowadź id. SID
instancji Oracle:) wprowadź identyfikator systemowy Oracle instancji Oracle
używanej we wdrożeniu.
4) W zachęcie Enter the Oracle install directory: (Wprowadź katalog
instalacyjny Oracle:) wprowadź ścieżkę instalacyjną Oracle.
b. Wprowadź informacje o użytkowniku.
1) W zachęcie Enter the SYSDBA user: (Wprowadź użytkownika SYSDBA:)
wprowadź ID użytkownika SYSDBA.
2) W zachęcie Enter the SYSDBA password: (Wprowadź hasło użytkownika
SYSDBA:) wprowadź hasło dla ID użytkownika SYSDBA.
3) W zachęcie Enter database user: (Wprowadź użytkownika bazy danych:)
wprowadź ID użytkownika bazy danych Oracle.
4) W zachęcie Would you like to delete the <database user name>
database user? [y/n]: (Czy chcesz usunąć użytkownika bazy danych
"nazwa"? [t/n]) wybierz y (t).
c. Usuń obszary tabel Oracle oraz instancję Oracle.
1) W zachęcie Would you like to delete the 'maxdata', 'maxtemp', and
'maxindex' tablespaces? [y/n]: (Czy usunąć obszary tabel 'maxdata',
'maxtemp' i 'maxindex'? [t/n]) wybierz y (t).
2) W zachęcie Would you like to delete the oracle instance? [y/n]: (Czy
usunąć instancję Oracle?) wybierz y (t).
v Microsoft SQL Server
a. W zachęcie Enter database name: (Wprowadź nazwę bazy danych:) wprowadź
nazwę bazy danych używanej we wdrożeniu.
b. W zachęcie Are you sure you would like to drop the <database name>
database? [y/n]: (Czy na pewno usunąć bazę danych "nazwa bazy danych"? [t/n])
wybierz y (t).
3. Wprowadź dane wejściowe dla skryptów odpowiedzialnych za odtwarzanie
administracyjnej stacji roboczej używanej we wdrożeniu.
189
a. W zachęcie Would you like to cleanup the administrator workstation? [y/n]: (Czy
przeprowadzić procedurę czyszczącą dla administracyjnej stacji roboczej? [t/n])
wybierz y (t).
b. W zachęcie Would you like to enter a custom install directory? [y/n]: (Czy
wprowadzić niestandardowy katalog instalacji? [t/n]) wybierz n, pod warunkiem że
produkt SmartCloud Control Desk został zainstalowany w katalogu domyślnym. Jeśli
produkt SmartCloud Control Desk został zainstalowany w niestandardowym katalogu,
wówczas konieczne będzie prowadzenie tego katalogu.
c. W zachęcie Are you sure you would like to cleanup the following directory:
<install directory>? [y/n]: (Czy na pewno usunąć następujący katalog "nazwa
katalogu instalacyjnego"? [t/n]) wybierz y (t).
Ręczne deinstalowanie
W niektórych sytuacjach konieczne jest ręczne wykonanie kroków deinstalacji produktu
SmartCloud Control Desk, na przykład gdy program instalacyjny nie utworzy programu
deinstalacyjnego.
Kroki deinstalacji należy wykonać samodzielnie po instalacji zakończonej
niepowodzeniem. Te kroki służą do usuwania tych samych obiektów, które usuwa program
deinstalacyjny produktu SmartCloud Control Desk. Te kroki umożliwiają przywrócenie
administracyjnej stacji roboczej i serwerów oprogramowania pośredniego do stanu, w którym
możliwe będzie ponowne uruchomienie instalacji produktu SmartCloud Control Desk.
Usuwanie plików z systemu
Jeśli program deinstalacyjny jest niedostępny z powodu instancji zakończonej
niepowodzeniem, wówczas pliki produktu należy ręcznie usuwać z systemu.
O tym zadaniu
Usuń pliki z systemu, wykonując następujące kroki:
Procedura
1. Zaloguj się do systemu za pomocą tego samego identyfikatora, który był używany w celu
uruchomienia programu instalacyjnego.
2. Ręcznie usuń katalog główny produktu SmartCloud Control Desk. W systemie Windows
domyślną lokalizacją tego katalogu jest C:\IBM\SMP. W systemach UNIX ten katalog to
/opt/IBM/SMP.
190
Rozdział 14. Uruchamianie i zatrzymywanie oprogramowania
pośredniego
Informacje przedstawione w tej sekcji umożliwiają uruchamianie i zatrzymywanie
oprogramowania pośredniego w razie potrzeby.
Mogą pojawiać się sytuacje, w których konieczne będzie zatrzymanie lub zrestartowanie
Restartowanie oprogramowania pośredniego w systemie Windows
O tym zadaniu
W celu poprawnego uruchomienia produktów oprogramowania pośredniego w systemie
Windows należy wykorzystać poniższe skrypty w kolejności, w jakiej zostały przedstawione:
Procedura
1. Zaloguj się jako użytkownik z uprawnieniami administratora.
2. Jeśli zainstalowano bazę danych DB2, wówczas uruchom ctginst1.
a. Kliknij przycisk Start i wybierz opcję Uruchom.
b. Wpisz services.msc i kliknij przycisk OK.
c. Wybierz DB2 - DB2COPY1 - CTGINST1-0 i kliknij opcję Uruchom usługę.
Alternatywnie w celu uruchomienia CTGINST1 można użyć komendy db2start z
wiersza komend.
3. Jeśli zainstalowano serwer IBM Tivoli Directory Server, uruchom demona IBM Tivoli
Directory Server Admin Daemon.
c. Wybierz IBM Tivoli Directory Admin Daemon V6.3 - idsccmdb i kliknij opcję
Uruchom usługę.
W celu uruchomienia demona administracyjnego IBM Tivoli Directory Server można też
wywołać następującą komendę z wiersza komend:
idsdiradm -I idsccmdb
4. Jeśli zainstalowano serwer IBM Tivoli Directory Server, uruchom instancję serwera IBM
c. Wybierz IBM Tivoli Directory Server Instance V6.3 - idsccmdb i kliknij opcję
Uruchom usługę.
Alternatywnie można użyć następującej komendy w celu uruchomienia instancji IBM
Tivoli Directory Server:
idsslapd -I idsccmdb
191
Ważne: Instancja IBM Tivoli Directory Server musi pozostać jako instancja typu
uruchamianego samodzielnie. Należy ją uruchomić samodzielnie w celu jej poprawnego
zsynchronizowania z bazy danych w kontekście produktu SmartCloud Control Desk.
Restartowanie oprogramowania pośredniego w systemie UNIX
O tym zadaniu
W celu poprawnego uruchamiania produktów oprogramowania pośredniego w systemie
UNIX wykonaj następujące kroki:
Procedura
1. Zaloguj się jako użytkownik root.
2. Uruchom serwery, stosując poniższe skrypty w kolejności, w jakiej zostały
przedstawione:
Jeśli zainstalowano DB2, uruchom instancję ctginst1
su - ctginst1 -c db2start
Jeśli zainstalowano IBM Tivoli Directory Server, uruchom demona IBM Tivoli
Directory Server Admin Daemon
<KATALOG_GŁÓWNY_ITDS>/sbin/idsdiradm -I idsccmdb
Jeśli zainstalowano serwer IBM Tivoli Directory Server, uruchom demona IBM
Tivoli Directory Server
<KATALOG_GŁÓWNY_ITDS>/sbin/idsslapd -I <nazwa_instancji>
Komenda będzie wyglądać, jak w przykładzie:
<KATALOG_GŁÓWNY_ITDS>/sbin/idsslapd -I idsccmdb
Ważne: Instancja serwera IBM Tivoli Directory Server musi pozostać jako
instancja typu uruchamianego samodzielnie. Należy ją uruchomić samodzielnie
w celu jej poprawnego zsynchronizowania z bazy danych w kontekście produktu
192
Rozdział 15. Metody instalacji pakietu rozwiązania dla
procesów
Produkt SmartCloud Control Desk zawiera wspólne programy instalacyjne, które umożliwiają
zarządzanie cyklem życia rozwiązania dla procesów SmartCloud Control Desk - są to między
innymi funkcje do generowania zapytań, instalowania, aktualizowania i deinstalowania
pakietów rozwiązania dla procesów. Te wspólne programy instalacyjne są zbiorczo określane
jako programy instalacyjne rozwiązania dla procesów.
Produkt SmartCloud Control Desk charakteryzuje się elastycznym podejściem do
przyrostowego wdrażania funkcji zarządzania usługami przy wykorzystaniu rozwiązań
procesów znajdujących się w osobnych pakietach. Rozwiązania procesów mogą być
podzielone na produkty menedżera procesu i moduły integracji.
Pakiety rozwiązania dla procesów mogą być instalowane i wdrażane przy wykorzystaniu
dwóch mechanizmów:
Kreator instalacji rozwiązania dla procesów
Kreator instalacji rozwiązania dla procesów udostępnia interfejs umożliwiający
instalowanie pakietów rozwiązania dla procesów.
Interfejs wiersza komend rozwiązania dla procesów
Interfejs wiersza komend rozwiązania dla procesów umożliwia instalowanie
pakietów rozwiązania dla procesów z wiersza komend.
Przed przystąpieniem do instalowania i wdrażania dodatkowych menedżerów procesu należy
wdrożyć SmartCloud Control Desk oraz wykonać czynności poinstalacyjne.
Operacje cyklu życia oprogramowania
Rozwiązania procesu są komponentami oprogramowania z przypisanymi wersjami. Programy
instalacji rozwiązania dla procesów obsługują różne operacje cyklu życia oprogramowania,
które można zastosować w rozwiązaniach procesu.
Dostępne są następujące operacje cyklu życia oprogramowania:
v Operacja instalacji podstawowej powoduje zainstalowanie i wdrożenie nowego
rozwiązania dla procesów do środowiska SmartCloud Control Desk.
v Operacje Dodaj składnik i Modyfikuj składnik powodują dodanie lub usunięcie
konkretnego składnika z zainstalowanego pakietu.
v Po zainstalowaniu rozwiązanie procesu można aktualizować na wiele sposobów. Operacje
Aktualizacja przyrostowa i Aktualizacja modyfikują istniejące zainstalowane rozwiązanie
procesu i zmieniają jego wersję. Często operacja Aktualizacja przyrostowa może służyć do
zastosowania pakietu poprawek rozwiązania dla procesów.
v Inna operacja, która może zostać wykorzystana w celu zaktualizowania zainstalowanego
rozwiązania dla procesów to operacja Zastosuj poprawkę. Ta operacja służy do
obsługiwania poszczególnych poprawek tymczasowych aktualnie zainstalowanego
rozwiązania dla procesów.
v Niektóre aktualizacje przyrostowe i poprawki mogą być usuwane i wycofywane. Operacja
Cofnij służy do usuwania efektów operacji aktualizacji przyrostowej oraz do przywracania
rozwiązania dla procesów do poprzedniej wersji i poprzedniego stanu. Operacja Cofnij
poprawkę usuwa aktualnie zainstalowaną poprawkę tymczasową dla rozwiązania dla
procesów.
193
v Operacja Zdeinstaluj usuwa aktualnie zainstalowane rozwiązanie procesu.
Pakiety rozwiązań procesów
Pakiet rozwiązania dla procesów to kompletny plik archiwum zawierający artefakty instalacji
i logikę wdrożenia, który można wdrożyć za pomocą programów instalacyjnych rozwiązania
dla procesów.
Artefakty instalacji są to pliki i dane instalowane w środowisku SmartCloud Control Desk. Te
artefakty umożliwiają realizację zarządzania usługami przez produkt menedżera procesu lub
moduł integracji. Na przykład: produkt menedżera procesu udostępnia treść aplikacji J2EE
oraz treść bazy danych.
Logika wdrożenia zawiera czynności wykonywane w celu wdrożenia rozwiązania dla
procesów w środowisku SmartCloud Control Desk. Do tych czynności należy tworzenie
aplikacji J2EE, uruchamianie skryptów bazy danych, które ładują treść rozwiązania dla
procesów do bazy danych oraz dodawanie użytkowników i grup w systemie zabezpieczeń.
Ponadto możliwe jest zainstalowanie opcjonalnych danych przykładowych.
Pakiety SmartCloud Control Desk są instalowane automatycznie podczas instalowania
Typy pakietów
Z koncepcją przebiegu cyklu życia oprogramowania blisko związany jest typ pakietu
oprogramowania.
Programy instalacyjne rozwiązania dla procesów mogą przetwarzać następujące typy
pakietów:
v Podstawowy pakiet instalacyjny jest wymagany do instalowania nowego rozwiązania dla
procesów za pomocą operacji instalacji podstawowej.
v Przyrostowy pakiet aktualizacji jest wymagany do wykonania operacji aktualizacji.
v Pakiet poprawek jest wymagany podczas stosowania poprawki tymczasowej w
rozwiązaniu procesu.
v Pełny pakiet aktualizacji jest wykorzystywany w dwóch osobnych operacjach. Może być
używany w celu wykonywania instalacji podstawowej, jeśli aktualnie nie jest
zainstalowana żadna instancja rozwiązania dla procesów, lub może być używany w celu
wykonywania operacji aktualizacji aktualnie zainstalowanego rozwiązania dla procesów.
v Pakiet agregacji zawiera wiele instalowanych pakietów PSI, które można wdrożyć jako
jeden pakiet w jednym interfejsie klienta CLI instalacji rozwiązania dla procesów lub w
jednej sesji interfejsu.
Programy instalacyjne rozwiązania dla procesów zapewniają przetwarzanie odpowiedniego
typu pakietu dla każdej operacji.
Interfejs wiersza komend rozwiązania dla procesów wydaje odpowiednie komunikaty, gdy dla
operacji cyklu życia zostanie określony nieodpowiedni typ pakietu. Na przykład: wskazanie
pakietu poprawki dla operacji instalacji podstawowej spowoduje wygenerowanie
odpowiedniego komunikatu. W celu określenia typu pakietu powiązanego z instalowalnym
pakietem rozwiązania dla procesów można użyć czynności showavail interfejsu wiersza
komend rozwiązania dla procesów.
Kreator instalacji rozwiązania dla procesów określi operację do wdrożenia na podstawie typu
pakietu oraz bieżącego stanu zainstalowanych komponentów. Na przykład: w przypadku
wybrania pakietu pełnej aktualizacji kreator instalacji rozwiązania dla procesów wykona
194
operację aktualizacji, jeśli zainstalowana jest odpowiednia wersja rozwiązania dla procesów,
albo operację instalacji podstawowej, jeśli nie zostanie wykryta odpowiednia wersja
podstawowa. W przypadku użycia kreatora instalacji rozwiązania dla procesów można
wyświetlić typ pakietu dla pakietu wybranego w panelu Wyniki sprawdzania poprawności
pakietu.
W poniższej tabeli przedstawiono obsługiwane operacje z wymaganymi dla nich typami
pakietów:
Tabela 20. Operacje i typy pakietów
Operacja
Typ pakietu
Instalacja podstawowa
Podstawowy pakiet instalacji lub Pakiet pełnej
aktualizacji
Aktualizacja przyrostowa/Pakiet poprawek
Pakiet aktualizacji przyrostowej lub Pakiet pełnej
aktualizacji
Poprawka tymczasowa
Pakiet poprawek
Pakiety agregacji
Ta sekcja zawiera informacje na temat pakietów integracji.
Pakiet rozwiązania dla procesów może zostać złożony z innych pakietów rozwiązania dla
procesów. Ta technika umożliwia tworzenia pakietów na poziomie pojedynczej oferty, które
mogą być wdrażane w ramach jednej sesji za pomocą programów instalacyjnych rozwiązania
dla procesów. Taki pakiet jest określany jako pakiet agregatu rozwiązania dla procesów.
Podpakiety, które są spakowane z pakietem agregatu rozwiązania dla procesów, są określane
jako pakiety podrzędne.
Pakiety agregatu rozwiązania dla procesów są wdrażane za pomocą tych samych
mechanizmów, które są używane w celu wdrażania pakietów innych niż agregatu. Wszystkie
operacje zdefiniowane w interfejsie wiersza komend rozwiązania dla procesów mogą być
stosowane do pakietu agregatu rozwiązania dla procesów. I podobnie - kreator instalacji
rozwiązania dla procesów może być używany w celu instalowania, aktualizowania i
stosowania poprawek do pakietu agregatu rozwiązania dla procesów.
Pakiety agregatu rozwiązania dla procesów obsługują te same typy pakietów (instalacja
podstawowa, pełna aktualizacja, aktualizacja przyrostowa i poprawka) oraz te same operacje
cyklu życia, co pakiety inne niż agregatu.
Pakiety agregatu rozwiązania dla procesów często prezentują swoje pakiety podrzędne jako
wybieralne składniki agregatu. Dzięki temu możliwe jest selektywne wdrażanie tylko tych
elementów agregatu, które preferuje użytkownik.
Agregat rozwiązania dla procesów ma wersję, unikalny identyfikator, a także nazwę
wyświetlaną, tak samo jak pakiet inny niż agregat. Jeśli używana jest czynność showinstalled
interfejsu wiersza komend rozwiązania dla procesów, wynik zawiera informacje na temat
zainstalowanego nadrzędnego pakietu agregatu. Dane wyjściowe zawierają również
informacje na temat wszelkich pakietów podrzędnych, które również zostały zainstalowane.
Rozdział 15. Metody instalacji pakietu rozwiązania dla procesów
195
Wybór programu instalacyjnego rozwiązania dla procesów
Każdy z dostępnych programów instalacyjnych rozwiązania dla procesów posiada unikalne
zalety i każdy z nich powinien być używany w ramach odpowiedniego scenariusza.
Należy rozważyć, który program instalacyjny rozwiązania dla procesów należy użyć.
v Kreator instalacji rozwiązania dla procesów działa podobnie jak większość programów
instalacyjnych. Należy wybrać pakiet rozwiązania dla procesów do zainstalowania i
wprowadzić dodatkowe opcje instalacji z paneli kreatora. Kreator instalacji rozwiązania dla
procesów przeprowadza instalację nadzorowaną.
v Interfejs wiersza komend rozwiązania dla procesów udostępnia prostą składnię wiersza
komend przeznaczoną do określania operacji cyklu życia, a także do wyboru pakietu, dla
którego operacja zostanie wykonana. Należy wprowadzić komendę interfejsu wiersza
komend rozwiązania dla procesów, a komunikaty i dane wyjściowe komendy będą
wyświetlane w wierszu komend podczas przetwarzania komendy.
v Wszystkie funkcje i operacje są dostępne w programie interfejsu wiersza komend
rozwiązania dla procesów. Tylko część tych funkcji jest obsługiwana w kreatorze instalacji
rozwiązania dla procesów. Z reguły należy używać kreator instalacji rozwiązania dla
procesów, jeśli obsługuje on wykonywaną operację.
v Interfejs wiersza komend instalacji rozwiązania dla procesów jest przydatny, jeśli należy
przeprowadzić instalację nienadzorowaną lub cichą. Interfejs wiersza komend instalacji
rozwiązania dla procesów przekazuje kody powrotu określające powodzenie komendy z
powrotem do systemu operacyjnego. Interfejs wiersza komend instalacji rozwiązania dla
procesów jest przydatny, jeśli wykorzystywany jest skrypt lub pakiet automatyzacji
wdrażania wyższego poziomu.
Obsługiwane operacje dla programów instalacyjnych rozwiązania dla
procesów
Wiele operacji i funkcji jest obsługiwanych przez kreator instalacji rozwiązania dla procesów
oraz interfejs wiersza komend rozwiązania dla procesów.
W poniższej tabeli zaznaczono operacje i funkcje obsługiwane przez kreatora instalacji
rozwiązania dla procesów oraz interfejs wiersza komend rozwiązania dla procesów.
Tabela 21. Operacje rozwiązania dla procesów
Obsługiwane przez interfejs
wiersza komend
Obsługiwane przez kreatora
instalacji
Wyświetlanie listy
zainstalowanych pakietów
Tak
Nie
Wyświetlanie listy dostępnych
pakietów
Tak
Nie
Tak
Tak
Aktualizacja przyrostowa/Pakiet
poprawek
Tak
Tak
Pełna aktualizacja
Tak
Tak
Cofnięcie aktualizacji
przyrostowej/pakietu poprawek
Tak
Nie
Deinstalacja
Tak
Nie
Stosowanie poprawki
tymczasowej
Tak
Tak
Operacja
196
Tabela 21. Operacje rozwiązania dla procesów (kontynuacja)
Obsługiwane przez interfejs
wiersza komend
Obsługiwane przez kreatora
instalacji
Cofnięcie poprawki
tymczasowej
Tak
Nie
Wyświetlenie listy
zainstalowanych poprawek dla
pakietu
Tak
Nie
Odświeżenie obsługi języków
Tak
Nie
Załadowanie plików obsługi
wersji językowych
Tak
Tak
Dodawanie składników
Tak
Tak
Usuwanie składników
Tak
Tak
Wyświetlenie dostępnych
składników
Tak
Tak
Operacja
Uwaga: Programy instalacyjne rozwiązania dla procesów umożliwiają zainicjowanie
deinstalowania pakietu. Jednak nie wszystkie pakiety obsługują czynność deinstalacji. Jeśli
dla pakietu, który nie obsługuje zmian, zostanie zastosowana czynność deinstalowania,
pojawi się komunikat z odpowiednią informacją. W celu przywrócenia środowiska do stanu
sprzed instalowania menedżerów procesu SmartCloud Control Desk należy utworzyć kopie
zapasowe odpowiednich serwerów oprogramowania pośredniego przed uruchomieniem
programu instalacyjnego SmartCloud Control Desk.
Czynności przed użyciem programów instalacyjnych rozwiązania dla
procesów
Przed użyciem programów instalacyjnych rozwiązania dla procesów przejrzyj następujące
informacje o wymaganiach wstępnych.
W trakcie wdrażania z użyciem programu instalacyjnego rozwiązania dla procesów
wykonywane są operacje, które skutkują zmianami w konfiguracji i zawartości serwera J2EE,
bazy danych i katalogów oprogramowania pośredniego. Przed uruchomieniem programów
instalacyjnych rozwiązania dla procesów należy przejrzeć poniższą procedurę.
Udostępnij informacje logowania do serwerów oprogramowania pośredniego
Programy instalacyjne rozwiązania dla procesów muszą mieć dostęp do serwerów
oprogramowania pośredniego, aby zautomatyzować wdrożenie pakietu procesu
rozwiązania. Użytkownik musi znać ID i hasła administratorów odpowiednich
serwerów wchodzących w skład oprogramowania pośredniego. To, dla których
serwerów będą potrzebne dane logowania, zależy od instalowanego pakietu
rozwiązania dla procesów. Programy instalacyjne pakietu rozwiązania dla procesów
nie podejmują operacji wdrożenia, jeśli nie dysponują wymaganymi danymi
logowania.
Utwórz kopie zapasowe serwerów oprogramowania pośredniego i administracyjnej
stacji roboczej
Przed wdrożeniem pakietu rozwiązania dla procesów za pomocą programów
instalacyjnych rozwiązania dla procesów należy utworzyć kopie zapasowe
odpowiedniego serwera J2EE, bazy danych i serwerów katalogów. Utwórz kopię
zapasową folderu instalacyjnego na administracyjnej stacji roboczej, na przykład
C:\IBM\SMP. Utwórz także kopię zapasową rejestru mechanizmu wdrażania.
197
Sprawdź, czy serwery oprogramowania pośredniego są uruchomione
Przed uruchomieniem programów instalacyjnych rozwiązania dla procesów uruchom
odpowiednie serwery oprogramowania pośredniego. Zanim zostaną wykonane
czynności skojarzone z pakietem programy instalacyjne, rozwiązania dla procesów
podejmują próbę nawiązania połączenia z serwerami oprogramowania pośredniego
przy wykorzystaniu danych logowania wprowadzonych przez użytkownika. Jeśli
docelowe serwery oprogramowania pośredniego nie są uruchomione lub jeśli po
wprowadzeniu odpowiednich danych logowania nie można nawiązać połączenia z
serwerami oprogramowania pośredniego, wówczas programy instalacyjne
rozwiązania dla procesów wyświetlą komunikaty o błędach i nie będą kontynuowały
czynności wdrażania.
“Tworzenie kopii zapasowej bazy danych mechanizmu wdrażania” na stronie 15
przed instalacją.
Zarządzanie wdrażaniem rozwiązania dla procesów z administracyjnej
stacji roboczej
Wdrażanie rozwiązania dla procesów jest zarządzane z administracyjnej stacji roboczej.
Programy instalacyjne rozwiązania dla procesów są instalowane na administracyjnej stacji
roboczej podczas instalowania produktu SmartCloud Control Desk. Oprócz uruchamiania
programów instalacyjnych rozwiązania dla procesów na administracyjnej stacji roboczej,
użytkownik musi mieć również dostęp z tej stacji roboczej do pakietów rozwiązania dla
procesów.
Administracyjna stacja robocza udostępnia koncentrator wdrażania, z którego wdrażane są
pakiety rozwiązania dla procesów. Aby zautomatyzować wdrażanie, programy instalacyjne
rozwiązania dla procesów łączą się z administracyjnej stacji roboczej z lokalnymi lub
zdalnymi serwerami oprogramowania pośredniego.
Typowa operacja wdrażania
Wdrażanie rozwiązania dla procesów jest ściśle powiązane z wdrażaniem produktu
SmartCloud Control Desk
W rozwiązaniach procesów stosuje się model instalowania produktu SmartCloud Control
Desk. W modelu tym w miarę wdrażania pakietów rozwiązania dla procesów zawartość bazy
danych i metadane w pakiecie są ładowane do bazy danych Maximo, a główne aplikacje J2EE
Maximo są ponownie wdrażane wraz z kodem Java udostępnionym w pakiecie rozwiązania
dla procesów. Ten model efektywnie scala funkcje pakietu rozwiązania dla procesów z bazą
danych Maximo i aplikacją Maximo J2EE.
Kroki wdrożenia wyższego poziomu to:
1. Pliki pakietu rozwiązania dla procesów są rozpakowywane do katalogu instalacyjnego
Maximo na administracyjnej stacji roboczej SmartCloud Control Desk. Katalog
instalacyjny Maximo zawiera treść Maximo dla wdrażanego rozwiązania dla procesów
oraz inne obecnie instalowane rozwiązania dla procesów SmartCloud Control Desk,
aplikacje Maximo i rozwiązania przemysłowe.
2. Aplikacje J2EE są odbudowywane na administracyjnej stacji roboczej produktu
SmartCloud Control Desk, aby zawierały składniki pakietu rozwiązania dla procesów. Ten
składnik obejmuje klasy Java, definicje raportów i inne artefakty.
198
3. Skrypty zawartości bazy danych skojarzone z instalowanym pakietem są przetwarzane na
administracyjnej stacji roboczej SmartCloud Control Desk. Skutkuje to aktualizacjami
bazy danych.
Składniki opcjonalne
Ta sekcja zawiera informacje na temat zarządzania składnikami opcjonalnymi korzystającymi
z treści.
Pakiet rozwiązania dla procesów może definiować jeden lub większą liczbę składników, które
reprezentują opcjonalną treść do wyboru przez użytkownika. Do przykładów typowych
składników należą opcje globalizacji i pakiety obsługi języków. Metody instalowania
rozwiązania dla procesów obsługują operacje na składnikach, między innymi generowanie
zapytań, dodawanie i usuwanie składników.
Obsługa składnika w pakiecie rozwiązania dla procesów jest opcjonalna. Składniki są również
przeznaczone dla konkretnych pakietów. Metody instalowania rozwiązań procesów
sprawdzają pakiet instalacyjny rozwiązania dla procesów i zapewniają, że zmiany mogą
dotyczyć tylko składników zawartych w pakiecie.
Atrybuty składnika
Z każdym składnikiem powiązane są następujące atrybuty:
v Identyfikator składnika reprezentuje niezlokalizowaną (bez wersji narodowej) nazwę, która
jednoznacznie identyfikuje składnik w jego pakiecie. Jeśli używany jest interfejs wiersza
komend, identyfikator składnika służy do wskazywania składnika przeznaczonego do
dodania lub usunięcia.
v Wyświetlana nazwa składnika to etykieta dla składnika w wersji narodowej.
v Identyfikator nadrzędny identyfikuje składnik nadrzędny powiązany ze składnikiem.
Składnik bez obiektu nadrzędnego jest traktowany jako składnik najwyższego poziomu.
v Stan instalacji określa, czy składnik został zainstalowany.
v Atrybut wymagalności określa, czy składnik jest wymagany. Składnik wymagany musi być
zainstalowany, jeśli zainstalowany jest jego składnik nadrzędny i nie może być
instalowany, jeśli nie jest zainstalowany jego składnik nadrzędny. Wymagany składnik
najwyższego poziomu jest instalowany zawsze.
Operacje powiązane ze składnikami
Interfejs wiersza komend oraz kreator instalacji rozwiązania dla procesów udostępniają
funkcje przeznaczone do zarządzania składnikami powiązanymi z pakietem instalacji procesu.
W niniejszej sekcji opisano te funkcje.
Instalowanie składników podczas instalacji podstawowej
Jeśli pakiet rozwiązania dla procesów definiuje składniki, można wybrać składniki
do zainstalowania podczas podstawowej instalacji pakietu.
Instalowanie składników za pomocą kreatora
Jeśli wdrażany pakiet obsługuje składniki, wówczas - po przetworzeniu
akceptacji licencji - dla kreatora instalacji rozwiązania dla procesów
wyświetlany jest panel Wybór składników. W panelu Wybór składników
widoczne jest drzewo, którego węzłami są składniki, a zagnieżdżenie
drzewa reprezentuje składnik nadrzędny oraz relacje ze składnikami
podrzędnymi. Każdy węzeł zawiera pole wyboru, które określa, czy
składnik jest zaznaczony. W celu wybrania składnika do zainstalowania
należy zaznaczyć pole wyboru składnika.
199
Instalowanie składników za pomocą interfejsu wiersza komend
Parametr -addfeatlist czynności install - wprowadzany w interfejsie
wiersza komend - umożliwia wybór składników do zainstalowania podczas
podstawowej instalacji pakietu. Wartość określona dla tego parametru jest
rozdzieloną dwukropkami listą identyfikatorów składników - identyfikatory
reprezentują składniki do zainstalowania.
Dodawanie składników
Po zakończeniu podstawowej instalacji pakietu można krokowo dodawać składniki,
pod warunkiem że istnieje co najmniej jeden składnik, który nie został jeszcze
zainstalowany dla pakietu.
Dodawanie składników za pomocą kreatora
Jeśli pakiet został zainstalowany, ale istnieje co najmniej jeden składnik
niezainstalowany, wówczas za pomocą kreatora instalacji rozwiązania dla
procesów można wybrać do instalacji dodatkowe składniki na panelu
Sprawdzanie poprawności pakietu.
Należy zwrócić uwagę na to, że mechanizm wdrażania nie obsługuje
krokowego dodawania i usuwania składników w jednej operacji
instalowania. Jeśli stan zainstalowanych składników w pakiecie jest taki, że
składniki mogą być dodawane lub usuwane, wówczas zostanie wyświetlony
panel Dodać lub usunąć funkcje?, który umożliwia dodawanie oraz
usuwanie składników pakietu.
Jeśli na panelu Dodać lub usunąć funkcje? użytkownik wybierze opcję
zainstalowania dodatkowych składników, ponownie zostanie wyświetlony
panel Wybór składników, na którym aktualnie zainstalowane składniki będą
zaznaczone i nieaktywne. W tym trybie nie można deinstalować aktualnie
zainstalowanych składników, ale można wybrać dodatkowe składniki do
instalacji.
Dodawanie składników za pomocą interfejsu wiersza komend
Czynność modfeatures dostępna w interfejsie wiersza komend umożliwia
dodawanie składników do aktualnie zainstalowanego pakietu rozwiązania
dla procesów. Parametry tej czynności są podobne do czynności install.
Należy określić ścieżkę pakietu rozwiązania dla procesów oraz wymagane
identyfikatory użytkowników i hasła dla oprogramowania pośredniego.
Parametr -addfeatlist w czynności modfeatures umożliwia określenie
składników do dodania. Wartość określona dla tego parametru jest
rozdzieloną dwukropkami listą Identyfikatory składników - identyfikatory
reprezentują składniki do zainstalowania.
Usuwanie składników
Po zakończeniu podstawowej instalacji pakietu można krokowo usuwać lub
deinstalować składniki, pod warunkiem że istnieje co najmniej jeden składnik
zainstalowany.
Deinstalowanie składnika jest opcjonalne
Obsługa deinstalowania składników jest opcjonalna. Możliwe, że pakiet
rozwiązania dla procesów, który obsługuje krokowe instalowanie
składników, nie obsługuje deinstalowania jego składników. Jeśli pakiet
rozwiązania dla procesów nie obsługuje deinstalowania jego składników,
wówczas programy instalacyjne rozwiązania dla procesów nie zezwalają na
deinstalowanie składników pakietu. Kreator instalacji rozwiązania dla
procesów nie zezwoli na zainicjowanie operacji deinstalowania dla pakietu.
W przypadku próby deinstalowania dla pakietu, który nie obsługuje
deinstalowania składników, interfejs wiersza komend rozwiązania dla
procesów wyświetli komunikaty.
200
Usuwanie składników za pomocą kreatora
Jeśli pakiet został zainstalowany i istnieje co najmniej jeden zainstalowany
składnik, wówczas za pomocą kreatora instalacji rozwiązania dla procesów
można wybrać do deinstalacji dodatkowe składniki na panelu Sprawdzanie
poprawności pakietu.
Jako opisano powyżej, jeśli stan zainstalowanych składników w pakiecie
jest taki, że składniki mogą być dodawane lub usuwane, wówczas zostanie
wyświetlony panel Dodać lub usunąć funkcje?, który umożliwia dodawanie
oraz usuwanie składników pakietu.
Jeśli na panelu Dodać lub usunąć funkcje? użytkownik wybierze opcję
deinstalowania aktualnie zainstalowanych składników, ponownie zostanie
wyświetlony panel Wybór składników, na którym aktualnie zainstalowane
składniki będą zaznaczone. W tym trybie nie można instalować nowych
składników, ale można usunąć zaznaczenia zainstalowanych składników,
aby wywołać operację deinstalowania tych składników.
Usuwanie składników za pomocą interfejsu wiersza komend
Opisana powyżej czynność modfeatures - dostępna w interfejsie wiersza
komend - umożliwia deinstalowanie składników, które są już zainstalowane
w aktualnie zainstalowanym pakiecie rozwiązania dla procesów. Parametr
-delfeatlist czynności modfeatures umożliwia określenie składników do
deinstalacji. Wartość określona dla tego parametru jest rozdzieloną
dwukropkami listą Identyfikatory składników - identyfikatory reprezentują
składniki do zdeinstalowania.
Wyświetlanie informacji o składnikach dla pakietu
Programy instalacyjne rozwiązania dla procesów umożliwiają wyświetlanie
informacji o obsługiwanych i zainstalowanych składnikach pakietu rozwiązania dla
procesów.
Wyświetlanie informacji o składnikach za pomocą kreatora
W panelu Wybór składników kreatora instalacji rozwiązania dla procesów
wyświetlane jest drzewo składników pakietu rozwiązania dla procesów. Ten
panel przedstawia relacje nadrzędny-podrzędny między składnikami, a
także określa, czy składniki są aktualnie zainstalowane.
Wyświetlanie informacji o składnikach za pomocą interfejsu wiersza komend
Czynność showfeatures - dostępna w interfejsie wiersza komend umożliwia wyświetlanie informacji na temat składników powiązanych z
pakietem rozwiązania dla procesów. Dane wejściowe dla tej czynności to
ścieżka do pakietu rozwiązania dla procesów. Dane wyjściowe obejmują
atrybuty składników zdefiniowanych dla pakietu. Te atrybuty są
szczegółowo opisane w sekcji “Atrybuty składnika” na stronie 199.
Reguły i przebieg przetwarzania wyboru składników
Jeśli do zarządzania składnikami używane są programy instalacyjne rozwiązania pakietu,
wówczas rzeczywista kolekcja składników do instalowania i deinstalowania jest określana za
pomocą kombinacji opcji wybranych/nie wybranych na początku oraz za pomocą zbioru reguł
wybierania składników. Na przykład: można wybrać pojedynczy składnik do zainstalowania,
ale przetwarzanie reguły wyboru składników może spowodować, że zainstalowane zostaną
także dodatkowe składniki.
Podczas instalowania oraz deinstalowania składników programy instalacyjne rozwiązania dla
procesów wymuszają istnienie reguł wyboru składników w celu zapewnienia, że zestaw
wybranych składników jest poprawny i spełnia wszystkie reguły wyboru.
201
W niniejszej sekcji opisano reguły wybierania składników, które są wymuszane przez
programy instalacyjne rozwiązania dla procesów.
Podsumowanie reguł wyboru składników
1. Składniki mogą być porządkowane w postaci drzewa typu nadrzędne-podrzędne.
Składniki podrzędne nie mogą być instalowane, jeśli nie jest zainstalowany ich
składnik nadrzędny.
2. Składnik może być oznaczony jako wymagany, co oznacza, że składnik musi
zostać zainstalowany, jeśli zainstalowany jest jego składnik nadrzędny.
Zaznaczony, wymagany składnik najwyższego poziomu jest instalowany zawsze.
3. Użytkownik nie może jawnie zaznaczać/usuwać zaznaczenia składników
oznaczonych jako wymagane. Stan zaznaczenia składnika wymaganego jest
zawsze taki sam, jak stan zaznaczenia jego składnika nadrzędnego.
4. Składnik może zawierać zawartość rzeczywistą (pliki/czynności) lub może być
składnikiem zagnieżdżającym, który działa jako składnik nadrzędny dla innych
składników podrzędnych.
5. Składnik zagnieżdżający nie może być instalowany, chyba że zostanie
zainstalowany co najmniej jeden z jego składników podrzędnych (z zawartością).
Naruszenie tej reguły jest wykrywane podczas sprawdzania poprawności
składnika. W przypadku naruszenia tej reguły pojawia się komunikat
CTGIN0200E.
6. Specjalne reguły select-if-selected można zakodować w pakiecie, aby zapewnić
wstępnie wymagane zależności między składnikami. Te reguły są określane dla
konkretnych pakietów. Na przykład: reguły select-if-selected mogą być
definiowane w pakiecie, co zapewnia, że składnik A jest instalowany, jeśli
zainstalowane są składniki B lub C.
Przetwarzanie wyboru składników
1. Zaznaczenie składnika podrzędnego powoduje zaznaczenie wszystkich jego
przodków (nadrzędny, wyższy od nadrzędnego itp.).
2. Zaznaczenie składnika nadrzędnego powoduje automatyczne zaznaczenie
wszystkich jego wymaganych składników podrzędnych.
3. Zaznaczenie składnika powoduje ocenę jego reguł select-if-selected oraz
zaznaczenie wszystkich zależnych składników.
4. Reguły mają zastosowanie do wszystkich składników w drzewie, pod warunkiem
że istnieją składniki do zaznaczenia.
Przetwarzanie anulowania wyboru składników
1. Anulowanie zaznaczenia składnika powoduje anulowanie zaznaczenia
wszystkich jego składników potomnych (podrzędne, niższe w hierarchii niż
podrzędne, itp.).
2. Anulowanie zaznaczenia składnika wywołuje ocenę wszystkich reguł
select-if-selected przeznaczonych dla tego składnika oraz anulowanie
zaznaczenia wszelkich składników zależnych.
3. Te reguły mają zastosowanie do wszystkich składników w drzewie, pod
warunkiem że istnieją składniki, których zaznaczenie można anulować.
Sprawdzanie poprawności wyboru składników
Programy instalacyjne rozwiązania dla procesów wymuszają istnienie reguł wyboru
składników poprzez realizowanie sprawdzania poprawności wyboru składników. Jest
to proces uzyskiwania pełnego zestawu składników przeznaczonych do
przetworzenia oraz określania, czy dane wprowadzone przez użytkownika naruszają
jakiekolwiek reguły. Jeśli zostaną wykryte jakiekolwiek naruszenia reguł, wówczas
operacja instalowania albo deinstalowania składników nie zostanie wykonana przez
programy instalacyjne rozwiązania dla procesów.
202
Sprawdzanie poprawności składników za pomocą kreatora
Jeśli używany jest kreator instalacji rozwiązania dla procesów, istnienie
większości reguł jest dynamicznie wymuszane w miarę
zaznaczania/anulowania zaznaczenia w drzewie składników na panelu
Wybór składników. Na przykład: zaznaczenie składnika podrzędnego
powoduje automatyczne zaznaczenie wszystkich jego przodków.
Poprawność dodatkowych reguł jest sprawdzana po zakończeniu
zaznaczania i przejściu do kolejnego panelu. Jeśli zostaną wykryte
naruszenia reguł, wówczas komunikaty opisujące naruszenia zostaną
wyświetlone na panelu Wybór składników i wówczas konieczne będzie
poprawienie wprowadzonych informacji.
Sprawdzanie poprawności składników za pomocą interfejsu wiersza komend
W przypadku interfejsu wiersza komend wymuszane jest istnienie tych
samych reguł wyboru składników, a na podstawie tych reguł określany jest
pełny zestaw składników do zainstalowania lub zdeinstalowania.
Na przykład: jeśli w parametrze -addfeatlist zostanie określony tylko
składnik podrzędny, wówczas interfejs wiersza komend instalacji
rozwiązania dla procesów doda do listy aktualnie zainstalowanych
składników wszystkie składniki będące przodkami tego składnika. I
podobnie - jeśli w parametrze -delfeatlist zostanie określony składnik
nadrzędny, wówczas zdeinstalowany zostanie każdy zainstalowany składnik
podrzędny tego składnika.
Ponadto interfejs wiersza komend zrealizuje dodatkowe kontrole
wybranych składników. Do tych kontroli należą:
1. Zapewnienie, że określony identyfikator składnika jest poprawnym
identyfikatorem dla pakietu.
2. Zapewnienie, że składniki określone za pomocą parametru -addfeatlist
nie zostały jeszcze zainstalowane dla pakietu.
3. Zapewnienie, że składniki określone za pomocą parametru -delfeatlist
są już zainstalowane dla pakietu.
Kontrola systemu przed wdrażaniem
Zanim nastąpi zainicjowanie czynności skojarzonych z cyklem życia oprogramowania,
programy instalacyjne rozwiązania dla procesów przeprowadzają kontrolę systemu. Z każdym
pakietem rozwiązania dla procesów powiązany jest zestaw wymagań, które muszą zostać
spełnione zanim zostanie przeprowadzone wdrażanie. Kontrola systemu to proces, który
analizuje wymagania w celu określenia, czy wszystkie wymagania zostały spełnione - dopiero
po ich spełnieniu możliwe jest przeprowadzenie operacji wdrażania.
Rzeczywiste wymagania są specyficzne dla każdego pakietu rozwiązania dla procesów.
Wymagane jest sprawdzenie ilości miejsca na dysku oraz wykorzystania pamięci dla pakietu.
Konieczne jest także sprawdzenie zależności między pakietem rozwiązania dla procesów a
innymi pakietami rozwiązania dla procesów. Jeśli podczas kontroli systemu zostaną wykryte
niespełnione wymagania, programy instalacyjne rozwiązania dla procesów wyświetlą
komunikaty opisujące wymagania, które nie zostały spełnione. Przed kolejną próba wdrożenia
wymagane będzie zaktualizowanie środowiska w taki sposób, aby wszystkie wymagania
powiązane z pakietem rozwiązania dla procesów zostały spełnione.
Pomijanie niespełnionych wymagań
W niektórych przypadkach konieczne może być pominięcie kontroli systemu i
kontynuowanie operacji wdrażania, nawet jeśli jedno lub większa liczba wymagań
powiązanych z pakietem rozwiązania dla procesów nie zostały spełnione. Na
przykład: pakiet rozwiązania dla procesów może zawierać niepoprawnie
203
zdefiniowaną kontrolę ilości miejsca na dysku, co uniemożliwi zainstalowanie
pakietu w systemie zawierającym wystarczającą ilość miejsca na dysku dla pakietu.
Obydwa programy instalacyjne rozwiązania dla procesów udostępniają mechanizmy,
który umożliwiają pominięcie niespełnionych wymagań oraz kontynuowanie
operacji wdrażania.
Korzystanie z kreatora instalacji
Jeśli używany jest kreator instalacji rozwiązania dla procesów, wówczas
wyświetlany jest panel Kontrola systemowa nie powiodła się zawierający
komunikaty o niespełnionych wymaganiach. Z tego panelu można pominąć
kontrole zakończone niepowodzeniem, zaznaczając pole wyboru Ignoruj
błędy kontroli systemowej. Po zaznaczeniu tego pola wyboru kreator
instalacji rozwiązania dla procesów będzie kontynuował wdrażanie pakietu
Korzystanie z interfejsu wiersza komend
Jeśli używany jest interfejs wiersza komend rozwiązania dla procesów,
można pominąć niespełnione wymagania systemowe, wprowadzając flagę
-force wiersza komend.
Wymagania pakietu reprezentują kryteria realizowane w celu pomyślnego
wdrożenia. Z reguły pomijanie wymagań nie jest wykonywane, ale programy
instalacyjne rozwiązania dla procesów zezwalają na pomijanie następujących typów
wymagań:
v Kontrole mocy obliczeniowej i wykorzystania pamięci, np. ilość miejsca na dysku
oraz wymagania dot. ilości pamięci dla pakietu.
v Zależności wymagań wstępnych, wspólnych oraz zależności zdefiniowane dla
pakietu głównego. Na przykład: pakiet B może wymagać, aby pakiet A został
zainstalowany przed pakietem B. Operację instalowania pakietu B można
wymusić, nawet jeśli pakiet A nie jest jeszcze zainstalowany.
v Kontrole właściwości zdefiniowane dla pakietu, np. kontrola typu systemu
operacyjnego, na którym odbywa się instalacja.
v Dowolne kontrole niestandardowe zdefiniowane dla pakietu.
Uwaga: Zależności wymagań wstępnych, wspólnych oraz zależności odwrotne
zdefiniowane między pakietami poprawek nie mogą być przesłaniane.
Komunikaty dot. postępu kontroli systemowej
Podczas przetwarzania kontroli systemowej mechanizm IBM Autonomic Computing
Deployment Engine opublikuje zdarzenia przedstawiające szczegóły postępu
kontroli systemowej. Programy instalacyjne rozwiązania dla procesów otrzymują
zdarzenia i przekształcają je na obsługujące wersje narodowe komunikaty o
identyfikatorze CTGIN0146I, które są wyświetlane dla użytkownika. Komunikaty
zawierają etykiety wykonywanych kontroli, liczbę zakończonych kontroli oraz łączą
liczbę kontroli do wykonania.
Mechanizm IBM Autonomic Computing Deployment Engine nie może obliczyć
łącznej liczby kontroli do wykonania zanim nie dojdzie do przetworzenia
jakichkolwiek kontroli. Licznik skojarzony z łączną liczbą kontroli do wykonania
może wzrastać podczas przetwarzania kontroli systemowej. Poniższy zestaw
komunikatów może zostać wyświetlony podczas przetwarzania kontroli systemowej.
Licznik skojarzony z łączną liczbą kontroli nie ma stałej wartości - jest on ponownie
obliczany i zwiększany podczas przetwarzania kontroli systemowej.
CTGIN0146I: Zakończono kontrolę systemową nr "1" z "2". Nazwa wyświetlana kontroli:
"Check_Common_PMP_Installed".
"Check_LTA_WAR_Package_Installed".
204
"Check_Foundation_PM_Package_Installed".
"MaximoDiskSpaceCheck".
Instalowanie menedżerów procesów za pomocą kreatora instalacji
rozwiązania dla procesów
Można zainstalować menedżery procesów za pomocą kreatora instalacji rozwiązania dla
procesów
O tym zadaniu
Wykonaj następujące czynności, aby zainstalować pakiet rozwiązania dla procesów w
produkcie SmartCloud Control Desk za pomocą kreatora instalacji rozwiązania dla procesów:
Procedura
1. Uruchom program instalacyjny rozwiązania dla procesów. W tym celu przejdź do
katalogu <katalog_główny_instalacji>\bin w używanej instalacji produktu SmartCloud
Control Desk i uruchom plik solutionInstallerGUI.bat. Podobnie jak klient interfejsu
wiersza komend instalacji rozwiązania dla procesów, program instalacyjny rozwiązania
dla procesów Install Anywhere jest uruchamiany na administracyjnej stacji roboczej.
Skrypt uruchamiający jest wdrażany i konfigurowany przez program instalacyjny
SmartCloud Control Desk. Po zainstalowaniu nie są wymagane żadne czynności
konfiguracyjne. Uruchom plik solutionInstallerGUI.bat, aby rozpocząć pracę kreatora.
Jeśli podczas instalacji produktu SmartCloud Control Desk wybrano utworzenie
skrótów, można uruchomić program instalacyjny rozwiązania dla procesów w menu
Start, na pasku szybkiego uruchamiania lub za pomocą ikony na pulpicie.
2. Wybierz język instalacji, a następnie kliknij przycisk OK.
3. Na panelu powitania kliknij przycisk Dalej.
4. Na panelu Wybierz pakiet PSI kliknij opcję Wybierz, przejdź do pliku pakietu do
wdrożenia, zaznacz go, a następnie kliknij opcję Otwórz. Wybrany pakiet może być
przeznaczony do instalacji podstawowej, aktualizacji przyrostowej, pełnej aktualizacji
lub może to być pakiet poprawek.
Po wybraniu pakietu należy kliknąć przycisk Dalej. Program instalacyjny rozwiązania
dla procesów wykonuje szereg czynności sprawdzających poprawność wybranego
pakietu. Ponadto sprawdzi w systemie, czy pakiet nie został już wdrożony, lub jeśli
pakiet stanowi aktualizację, sprawdzi, czy w systemie nie został już zainstalowany
pakiet podstawowy.
5. Na panelu Wyniki sprawdzania poprawności pakietu przejrzyj i zweryfikuj wyświetlane
informacje, a następnie kliknij przycisk Dalej.
6. Jeśli jest to pierwsza instalacja tego menedżera procesu, zostanie wyświetlone okno
umowy licencyjnej programu instalacyjnego rozwiązania dla procesów. Przeczytaj
informacje licencyjne i wybierz opcję Akceptuję warunki umowy licencyjnej, jeśli
zgadzasz się na warunki. Kliknij przycisk Dalej. Jeśli użytkownik dodaje lub usuwa
elementy z uprzednio zainstalowanego menedżera procesu w sposób przyrostowy,
wówczas zostanie wyświetlony panel Dodaj lub usuń elementy, w którym należy
zdecydować, czy elementy menedżera procesu będą do niego dodawane, czy z niego
usuwane. Następnie zostanie wyświetlony kolejny panel, w którym należy wybrać, które
konkretnie elementy będą dodawane lub usuwane.
7. Jeśli jest to pierwsza instalacja tego menedżera procesu i zawiera on elementy do
wyboru, zostanie wyświetlony panel Wybierz elementy w celu zaznaczenia lub
usunięcia zaznaczenia elementów, które mają zostać zainstalowane lub usunięte z
uprzednio wdrożonego pakietu.
205
8. Na panelu Informacje dot. logowania do warstwy pośredniej wprowadź referencje, o
które pyta program, a następnie kliknij przycisk Dalej. Zawartość tego panelu jest
tworzona dynamicznie w zależności od typu instalowanego pakietu. Do pakietu zostanie
wysyłane zapytanie w celu określenia, jakiego typu dane autoryzacyjne logowania są
wymagane do zakończenia instalacji pakietu.
Po wprowadzeniu żądanych identyfikatorów użytkowników i haseł kreator instalacji
rozwiązania dla procesów sprawdza ich poprawność, próbując połączyć się z serwerami
9. Po zweryfikowaniu referencji wyświetlany jest panel opcji pakietu zawierający
szczegóły opcji wdrożenia obsługiwanych przez pakiet. Jeśli pakiet instalacyjny PSI
obsługuje opcję Podczas aktualizacji nadpisuj dane zmodyfikowane przez klienta,
można tę opcję wybrać na tej stronie. Po określeniu opcji, które mają zostać użyte,
program instalacyjny rozwiązania dla procesów wykona sprawdzenie systemu w celu
zweryfikowania, czy zostały spełnione wszystkie wymagania systemowe warunkujące
możliwość zainstalowania pakietu. Kliknij przycisk Dalej, aby kontynuować.
10. Na panelu Podsumowanie przed instalacją przejrzyj i zweryfikuj wyświetlane
informacje, a następnie kliknij przycisk Dalej. Program instalacyjny rozwiązania dla
procesów rozpocznie instalację pakietu. Na panelu postępu wyświetlana jest informacja
o postępach instalacji.
11. Po pomyślnym zakończeniu instalacji kliknij przycisk Dalej w panelu Pakiet został
pomyślnie wdrożony. W razie niepowodzenia dotyczącego pakietu zostanie wyświetlony
komunikat dotyczący kroku, który się nie powiódł. Jeśli był to proces dodawania lub
usuwania składnika, wówczas pojawi się komunikat z informacją o tym, że składnik
został dodany lub usunięty pomyślnie.
12. Na panelu Instalować kolejny pakiet? wybierz opcję Zainstaluj kolejny pakiet i kliknij
przycisk Gotowe, aby zainstalować kolejny pakiet. W innym wypadku należy usunąć
zaznaczenie opcji Zainstaluj kolejny pakiet i kliknąć przycisk Gotowe, aby zakończyć
pracę kreatora instalacji rozwiązania pakietu.
Wyniki
Po kliknięciu przycisku Gotowe może wyświetlić się na chwilę pasek postępu instalacji.
Kreator instalacji rozwiązania dla procesów przerwie pracę i nie będą wykonywane żadne
działania instalacji. Instalacja pakietu rozwiązania dla procesów została zakończona i można
zignorować pasek postępu.
Interfejs wiersza komend klienta instalacji rozwiązania dla procesów
Interfejs wiersza komend (CLI) klienta instalacji rozwiązania dla procesów służy do
tworzenia zapytań, instalowania, aktualizowania i deinstalowania pakietów rozwiązania dla
procesów.
Pakiety rozwiązania dla procesów mogą zawierać moduły procesów i moduły integracji.
Uruchamianie interfejsu CLI klienta instalacji rozwiązania dla
procesów
W celu uruchomienia interfejsu wiersza komend rozwiązania dla procesów należy użyć
dostarczonego skryptu uruchamiania. Skrypt ma nazwę solutionInstaller.bat i jest wdrażany
oraz konfigurowany w katalogu <katalog_główny_instalacji>\bin. Interfejs wiersza komend
rozwiązania dla procesów jest wykorzystywany na administracyjnej stacji roboczej. Skrypt
uruchamiający jest wdrażany i konfigurowany przez program instalacyjny SmartCloud
Control Desk. Po zainstalowaniu nie są wymagane żadne czynności konfiguracyjne.
Wystarczy uruchomić skrypt solutionInstaller.bat z preferowanym łańcuchem komendy i
czynność zostanie wykonana.
206
Podczas przetwarzania komendy interfejs wiersza komend rozwiązania dla procesów będzie
wyświetlał komunikaty w standardowym wyjściu okna komend, z którego komenda została
uruchomiona.
Składnia ogólna
Ogólna składnia uruchamiania programu instalacyjnego rozwiązania
Składnia komendy solutionInstaller
Składnia wykonywania komendy solutionInstaller:
solutionInstaller.bat
klauzula-parametru-1 klauzula-parametru-2 ... klauzula-parametru-n
v Każda klauzula-parametru składa się z elementów -nazwa_parametru wartość_parametru
lub tylko z elementu -nazwa_parametru.
v Elementy -nazwa_parametru wartość parametru są używane dla parametrów
wymagających podania wartości.
v Element -nazwa_parametru jest używany dla parametrów reprezentujących przełączniki
lub flagi, które nie wymagają podania wartości.
v Element -nazwa_parametru reprezentuje nazwę obsługiwanego parametru.
v Przed elementem nazwa_parametru zawsze występuje myślnik.
v Element wartość_parametru reprezentuje wartość powiązaną z nazwą danego parametru.
v Element wartość_parametru, który zawiera spacje, należy podać w podwójnym
cudzysłowie.
Parametr action
Program instalacji rozwiązania wykorzystuje parametr action podczas współpracy z
pakietami.
Specjalny parametr -action musi być określany przy każdym wywołaniu programu
solutionInstaller. Ten parametr określa czynność lub operację cyklu życia oprogramowania
do wykonania. W zależności od wartości określonej dla tego parametru można podać
dodatkowe parametry. Na przykład: w przypadku czynności -action showinstall należy
określić parametr type. Poniższa tabela określa obsługiwane czynności, które mogą zostać
podane w interfejsie wiersza komend rozwiązania dla procesów.
Tabela 22. Czynności interfejsu wiersza komend rozwiązania dla procesów
Operacja
Wartość parametru -action
Wyświetlanie listy zainstalowanych pakietów
showinstalled
Wyświetlanie listy dostępnych pakietów
showavail
install
Aktualizacja przyrostowa/Pakiet poprawek
upgrade
Cofnięcie aktualizacji przyrostowej/pakietu
poprawek
undo
Deinstalacja
uninstall
Stosowanie poprawki tymczasowej
applyfix
Cofnięcie poprawki tymczasowej
undofix
Wyświetlenie listy zainstalowanych poprawek dla
pakietu
showfixes
Odświeżenie plików obsługi wersji językowych
dla pakietu
refreshlangs
Dodawanie lub usuwanie składników
modfeatures
207
Tabela 22. Czynności interfejsu wiersza komend rozwiązania dla procesów (kontynuacja)
Operacja
Wartość parametru -action
Wyświetlenie dostępnych składników
showfeatures
Podsumowanie obsługiwanych parametrów
W niniejszej sekcji zamieszczono podsumowanie parametrów obsługiwanych w interfejsie
wiersza komend.
W poniższej tabeli opisano zestaw parametrów obsługiwanych przez interfejs wiersza
komend rozwiązania dla procesów.
Tabela 23. Parametry obsługiwane przez interfejs wiersza komend rozwiązania
208
Nazwa parametru
Opis
-action
Określa funkcję lub operację cyklu życia
oprogramowania, która będzie wykonana.
-addfeatlist
Określa listę elementów do zainstalowania.
Element jest identyfikowany na podstawie
nietłumaczonego angielskiego identyfikatora
elementu. Większa liczba elementów na liście jest
rozdzielana znakiem dwukropka. Jeśli
identyfikator elementu zawiera znak spacji,
wówczas cała wartość danego parametru powinna
zostać ujęta w podwójny cudzysłów.
-dbpwd
Określa hasło dla użytkownika bazy danych
wskazywanego przez identyfikator, który jest
używany w celu uzyskania dostępu do bazy
danych Maximo.
-dbuser
Określa identyfikator użytkownika bazy danych,
który jest używany w celu uzyskania dostępu do
bazy danych Maximo.
-delfeatlist
Określa listę elementów do usunięcia. Element
jest identyfikowany na podstawie
nietłumaczonego angielskiego identyfikatora
elementu. Większa liczba elementów na liście jest
rozdzielana znakiem dwukropka. Jeśli
identyfikator elementu zawiera znak spacji,
wówczas cała wartość danego parametru powinna
zostać ujęta w podwójny cudzysłów.
-fixid
Określa unikalny identyfikator poprawki/pakietu
poprawek tymczasowych do przetworzenia.
-force
Określa, czy operacja wdrażania ma być
kontynuowana, nawet w przypadku, gdy nie jest
spełnione co najmniej jedno wymaganie
powiązane z przetwarzanym pakietem.
-license
Automatycznie akceptuje umowę licencyjną lub
wyświetla zapytanie o akceptację lub odrzucenie
umowy licencyjnej. Dostępne wartości to accept i
prompt.
-loadlanguages
Określa, czy opcje plików obsługi języków muszą
być załadowane do bazy danych Maximo.
-loadsampdata
Określa, czy razem z przetwarzanym pakietem
zostaną załadowane powiązane, przykładowe
dane.
Tabela 23. Parametry obsługiwane przez interfejs wiersza komend
rozwiązania (kontynuacja)
Nazwa parametru
Opis
-maxpwd
Określa hasło użytkownika administracyjnego
SmartCloud Control Desk używane w celu
uzyskania dostępu do aplikacji SmartCloud
Control Desk.
-maxuser
Określa ID użytkownika administracyjnego
SmartCloud Control Desk, które jest używane w
celu uzyskania dostępu do konsoli Maximo.
-pkgpath
Określa ścieżkę pliku dla pakietu rozwiązania dla
procesów. Ścieżki zawierające spacje należy
podać w podwójnym cudzysłowie.
-pkguuid
Określa unikalny identyfikator pakietu
rozwiązania dla procesów do przetworzenia.
-pkgver
Określa wersję pakietu rozwiązania dla procesów
do przetworzenia.
-skipdbcfg
Określa, czy odroczyć aktualizację bazy danych
Maximo podczas wdrażania pakietu.
-skipj2eecfg
Określa, czy odroczyć operacje odzyskiwania i
ponownego wdrażania aplikacji J2EE Maximo
podczas wdrażania pakietu.
-type
Określa typ pakietu elementu rozwiązania, który
jest zwracany, jeśli używane jest działanie
showavail lub showinstalled. Poprawne wartości
to processmodule, integrationmodule i all.
Informacje referencyjne dotyczące interfejsu wiersza komend
rozwiązania dla procesów
Poniższe sekcje zawierają informacje o odniesieniach do interfejsu wiersza komend
Kilka czynności interfejsu wiersza komend odwołuje się do elementu składni o nazwie [<dane
logowania do oprogramowania pośredniego>].
Składnia elementu logowania do oprogramowania pośredniego jest następująca:
[-wasuser <ID_użytkownika> -waspwd <hasło>]
[-dbuser <ID_użytkownika> -dbpwd <hasło>]
[-maxuser <ID_użytkownika> -maxpwd <hasło>]
[-wasrxauser <ID_użytkownika> -wasrxapwd <hasło>].
Rzeczywiste wymagane identyfikatory użytkowników i hasła zależą od przetwarzanego
pakietu. Na przykład: pakiet, który tylko wdraża treść do bazy danych Maximo, będzie
wymagał tylko parametrów -dbuser i -dbpwd.
Tabela 23 na stronie 208
Czynność install - instalowanie pakietu
Opis czynności służącej do instalowania pakietów.
install
Czynność
install
209
Przeznaczenie
Wykonaj instalację pakietu rozwiązania dla procesów, który nie jest jeszcze
zainstalowany.
Składnia
solutionInstaller
-action install
-pkgpath <ścieżka_do_pliku_pakietu_instalacji_podstawowej>
[<informacje logowania do oprogramowania pośredniego>]
[-license <accept|prompt>]
[-skipj2eecfg] [-skipdbcfg] [-loadlanguages] [-loadsampdata] [-force]
Opis
Czynność install służy do instalowania pakietu rozwiązania dla procesów. Podczas
instalowania pakietu nazwę pliku archiwum pakietu rozwiązania dla procesów, który
zostanie zainstalowany, należy określić za pomocą parametru -pkgpath.
Warunki wstępne
Przed zastosowaniem tego działania należy sprawdzić, czy:
v Określony plik archiwum pakietu rozwiązania dla procesów jest poprawnym
pakietem instalacji podstawowej.
v Pakiet nie jest jeszcze instalowany. W tym celu należy użyć czynności
showinstalled.
v Wszystkie dodatkowe wymagania powiązane z wybranym pakietem zostały
spełnione.
Przykład
Czynność modfeatures - modyfikowanie istniejących składników
wdrożonego pakietu
Opis czynności przeznaczonej do modyfikowania istniejących składników wdrożonego
pakietu.
modfeatures
Czynność
modfeatures
Przeznaczenie
Modyfikowanie składników aktualnie zainstalowanego pakietu rozwiązania dla
procesów.
Składnia
solutionInstaller
-action modfeatures
-pkgpath <ścieżka_do_pliku_pakietu_instalacji_podstawowej>
[-addfeatlist składnik_A:składnik_B:¦:składnik_n]
[-delfeatlist składnik_A:składnik_B:¦:składnik_n]
[<informacje logowania do oprogramowania pośredniego>]
[-skipj2eecfg] [-skipdbcfg] [-force]
Opis
210
Czynność modfeatures służy do modyfikowania zainstalowanych składników
aktualnie zainstalowanego pakietu rozwiązania dla procesów. Podczas
modyfikowania składników nazwa pliku archiwum pakietu rozwiązania dla
procesów, które zawiera składniki przeznaczone do modyfikacji, jest określana za
pomocą parametru -pkgpath. W celu dodania nowych składników, które nie są
jeszcze zainstalowane, należy użyć parametru –addfeatlist. W celu usunięcia
aktualnie zainstalowanych składników należy użyć parametru –delfeatlist. W
przypadku jednego wywołania komendy nie można jednocześnie dodawać i usuwać
składników. Podczas uruchamiania komendy można wprowadzić jeden i tylko jeden
parametr: –addfeatlist lub –delfeatlist.
Dzienniki instalacji rozwiązań procesów
Jeśli podczas korzystania z programu instalacyjnego rozwiązania dla procesów pojawią się
problemy lub komunikaty o błędach, należy zapoznać się z tymi dziennikami.
Pliki dziennika znajdują się w następujących lokalizacjach:
Tabela 24. Dzienniki instalacji rozwiązań procesów
Typ dziennika
Opis
Lokalizacja
Dziennik pakietu
Są to pliki dzienników
zawierające dane wysyłane do
strumieni StdOut/StdErr przez
komendy zewnętrzne
uruchamiane przez pakiet, gdy
jest on przetwarzany przez
mechanizm wdrażania. Te pliki
dzienników mają zwykle
kluczowe znaczenie dla
prawidłowego debugowania
problemów z pakietami.
<katalog_główny_instalacji>\
solutions\logs\
<NAZWA_PAKIETU>\
Z reguły dziennik składał się
będzie z dwu części, tj. pliku
".out" i pliku ".err", o tej samej
głównej części nazwy. Pliki .out
zawierają strumień Standard
Output generowany przez
komendę zewnętrzną. Pliki .err
zawierają strumień Standard
Error. Normalna jest sytuacja, w
której jeden z tych plików jest
pusty, o ile nie były zgłaszane
żadne błędy (albo były zgłaszane
WYŁĄCZNIE błędy).
Należy zwrócić uwagę, że dla
każdego instalowanego pakietu
może zostać wygenerowanych
wiele (10-20) plików dzienników
pakietu.
211
Tabela 24. Dzienniki instalacji rozwiązań procesów (kontynuacja)
Typ dziennika
Opis
Lokalizacja
Dziennik programuSmartCloud
Control Desk
Dzienniki przechowywane w
podsystemie PSI.
logs\
CTGInstallMessageXX.log
logs\CTGInstallTraceXX.log
XX to liczba dwucyfrowa, na
przykład 00. Te dzienniki
zawierają wyjściowe śledzenia
dla podsystemu PSI.
Uwaga: W pliku
MAXIMO_DEPLOY_ERR.err,
który znajduje się w katalogu
solutions\logs (jest to katalog
dla zainstalowanego menedżera
procesu), mogą pojawiać się
komunikaty podobne do
poniższych:
v *sys-package-mgr*:
przetwarzanie nowego pliku
jar 'C:\IBM\SMP\lib\icl.jar'
jar 'C:\IBM\SMP\lib\
CTGInstallCommon.jar'
jar 'C:\IBM\SMP\lib\
CTGInstallResources.jar'
Te komunikaty pojawiają się w
pliku dziennika błędów, ale mają
charakter wyłącznie
informacyjny i nie informują o
błędach wdrażania. Można je
bezpiecznie ignorować.
Pliki dzienników instalacji
rozwiązania/mechanizmu
wdrażania
Te dzienniki są przechowywane
przez moduł wykonawczy
rozwiązania IBM/mechanizmu
wdrażania. PSI wykorzystuje
technologię IBM do instalowania
i śledzenia zainstalowanych
pakietów. Ten moduł
wykonawczy ma własny system
rejestrowania.
Uwaga: Po instalacji te
dzienniki zawierają wrażliwe
informacje autoryzacyjne. Po
pomyślnej instalacji należy je
usunąć.
212
C:\IBM\SMP\CTG_DE\acsi\
logs\
<NAZWA_UŻYTKOWNIKA>\
de_msg.log
logs\
<NAZWA_UŻYTKOWNIKA>\
de_trace.log
Na przykład, jeśli wykonano
instalację jako użytkownik
"Administrator", dzienniki będą
znajdować się w katalogu:
logs\Administrator\
de_msg.log.
Typ dziennika
Opis
Lokalizacja
Dzienniki serwera WebSphere
Application Server
Te dzienniki zawierają
połączenia, wyjątki i inne
niepowodzenia występujące na
serwerze WebSphere Application
Server w codziennej pracy.
Dzienniki te są często przydatne
do diagnozowania błędów w
konkretnych plikach EAR lub
innych operacjach, np. podczas
połączeń z bazą danych.
<KATALOG_GŁÓWNY_WAS>\
profiles\<PROFIL>\logs\
AboutThisProfile.txt
<NAZWA_SERWERA>\
startServer.log
<NAZWA_SERWERA>\
stopServer.log
<NAZWA_SERWERA>\
SystemErr.log
<NAZWA_SERWERA>\
SystemOut.log
Na przykład, jeśli serwer
WebSphere Application Server
został zainstalowany w katalogu
"C:\IBM\WebSphere\
AppServer\", nazwa profilu to
"AppSrv01", a nazwa serwera to
"server1", dostępny będą
następujące dzienniki:
C:\IBM\WebSphere\
AppServer\profiles\AppSrv01\
logs\AboutThisProfile.txt
Dzienniki Maximo
Istnieją również dzienniki
przechowywane przez program
Maximo. Są one przydatne do
śledzenia postępów, powodzeń i
niepowodzeń niektórych komend
udostępnianych przez Maximo.
maximo\tools\maximo\log\
updatedb
<ZNACZNIK_CZASU>.log
Jeśli instalacja oprogramowania
Maximo znajduje się w katalogu
"C:\IBM\SMP\Maximo", a
pakiet wykonał komendę
"UpdateDB" 18 kwietnia około
godziny 17:06:07, informacje
rejestrowania zostaną zapisane w
pliku: C:\IBM\SMP\Maximo\
tools\maximo\log\
updatedb20070419170607
.log
213
Typ dziennika
Opis
Lokalizacja
Dzienniki cienkiego klienta
WebSphere
Cienki klient WebSphere to
mechanizm, za pomocą którego
pakiety menedżera procesów
komunikują się z serwerem
WebSphere Application Server.
Jeśli zautomatyzowane
wdrażanie nie powiedzie się,
dzienniki będą zawierać
dokładny zapis czynności
podejmowanych przez cienkiego
klienta i odpowiedzi z serwera
WebSphere Application Server.
wasclient\logs\
CTGIN_wsadmin.traceout
wasclient\logs\
wsadmin.traceout
wasclient\logs\
wsadmin.valout
Jeśli instalacja programu
SmartCloud Control Desk
znajduje się w katalogu
C:\IBM\SMP, w następujących
plikach dziennika będą
znajdować się informacje
śledzenia cienkiego klienta
WebSphere:
C:\IBM\SMP\wasclient\logs\
CTGIN_wsadmin.traceout
wsadmin.traceout
wsadmin.valout
Dobrą praktyką jest zmiana nazwy istniejących dzienników przed podjęciem próby instalacji
pakietu. Wygodnie jest mieć do dyspozycji dziennik zawierający tylko informacje związane z
powodzeniem lub niepowodzeniem instalacji bieżącego pakietu. Usprawni to proces
określania problemu.
214
Rozdział 16. Zagadnienia instalacji zaawansowanej
Niniejsza sekcja zawiera informacje użyteczne w scenariuszach zaawansowanego
instalowania produktu SmartCloud Control Desk.
Te sekcje zawierają informacje na temat możliwości instalowania i konfigurowania we
wdrożeniach zaawansowanych.
Konfigurowanie i zarządzanie produktem Oracle WebLogic Server
W niniejszej sekcji opisano wspólne zadania konfigurowania i zarządzania produktem Oracle
WebLogic Server.
Bardziej szczegółowe informacje na temat uruchamiania i zarządzania produktem Oracle
WebLogic Server zawiera serwis WWW Oracle.
Uruchamianie serwera Oracle WebLogic Server
Uruchamianie serwera Oracle WebLogic Server.
O tym zadaniu
Aby uruchomić aplikację MAXIMOSERVER, wykonaj następujące czynności:
Procedura
1. Otwórz okno wiersza komend i zmień katalog na:
Windows
UNIX
Windows:
C:\bea\user_projects\domains\mydomain
UNIX:
katalog_instalacyjny_weblogic/user_projects/domains/mydomain
2. Uruchom:
Windows
Windows:
startWebLogic.cmd
UNIX
UNIX:
./startWebLogic.sh
3. Jeśli zostanie wyświetlone okno z zapytaniem, wpisz nazwę administratora i hasło. Gdy
pojawi się fraza server started in RUNNING Mode (Serwer uruchomiony w trybie
DZIAŁANIA) lub Started weblogic Admin Server MAXIMOSERVER for domain
mojadomena running in production mode (Uruchomiono serwer administracyjny
MAXIMOSERVER dla domeny mojadomena w trybie działania) (w zależności od
systemu operacyjnego), wówczas oznacza to, że serwer Oracle WebLogic Server został
uruchomiony.
Zatrzymywanie serwera Oracle WebLogic Server
W celu zatrzymania można Oracle WebLogic Server skorzystać z konsoli administracyjnej.
215
O tym zadaniu
Aby zatrzymać MAXIMOSERVER z konsoli administracyjnej, wykonaj następujące
czynności:
Procedura
1. Otwórz sesję przeglądarki i wpisz następujący adres URL: http://localhost:7001/console
Ten adres URL to adres URL administracyjny dla utworzonej domeny Oracle WebLogic
Server.
2.
3.
4.
5.
6.
Zaloguj się do konsoli administracyjnej za pomocą nazwy użytkownika i hasła.
W sekcji Struktura domeny kliknij Środowisko > Serwery.
W sekcji głównej konsoli kliknij odsyłacz AdminServer.
Kliknij kartę Element sterujący.
Kliknij Shutdown, a następnie Force Shutdown Now. MAXIMOSERVER zostanie
zatrzymany.
Zmiana parametrów konfiguracji programu instalacyjnego
Parametry konfiguracji wprowadzone dla planu wdrożenia można zmienić przed wdrożeniem
planu. Taki sposób zmiany parametrów można zastosować, gdy wymagane jest anulowanie
wdrożenia utworzonego planu wdrożenia poprzez zamknięcie programu instalacyjnego
oprogramowania pośredniego. Parametry konfiguracji dla planu można zmienić tylko przed
wdrożeniem planu wdrożenia.
O tym zadaniu
W instrukcjach przedstawionych w tej sekcji przyjęto założenie, że opracowano plan
wdrożenia, wprowadzono parametry konfiguracji dla planu, a następnie zamknięto program
instalacyjny oprogramowania pośredniego przed rzeczywistym wdrożeniem planu wdrożenia.
Procedura
1. Uruchom ponownie program instalacyjny oprogramowania pośredniego ze startera i
przechodź przez panele programu instalacyjnego aż do panelu wyboru obszaru roboczego.
2. W panelu wyboru obszaru roboczego określ katalog, który był poprzednio używany jako
obszar roboczy programu instalacyjnego oprogramowania pośredniego, a następnie kliknij
przycisk Dalej.
3. Wybierz opcję Dokonaj edycji parametrów konfiguracji i kliknij przycisk Dalej.
4. Wprowadź zmiany w kolejnych panelach programu instalacyjnego oprogramowania
pośredniego.
5. Na panelu działania planu wdrażania wybierz opcję Wdrażaj plan i kliknij przycisk
Dalej.
6. Na panelu podsumowania planu wdrożenia i parametrów konfiguracji przejrzyj
podsumowanie, a następnie kliknij przycisk Dalej, aby zainicjować instalowanie i
konfigurowanie wybranego oprogramowania pośredniego.
7. Na panelu wyboru katalogów obrazu oprogramowania pośredniego wprowadź lokalizację
skompresowanych obrazów dla oprogramowania pośredniego zawartego w planie
wdrażania, a także katalog, w którym znajdą się obrazy nieskompresowane. Po określeniu
obydwu lokalizacji kliknij przycisk Dalej. Podczas wdrażania obrazy oprogramowania
pośredniego są dekompresowane do systemu.
8. Aby zakończyć, kliknij przycisk Zakończ.
216
Zarządzanie plikami EAR
Niniejsza sekcja zawiera informacje dotyczące plików EAR SmartCloud Control Desk.
Przedstawione poniżej instrukcje dotyczą samodzielnego tworzenia i deinstalowania plików
maximo.ear i maximoiehs.ear produktu SmartCloud Control Desk na serwerze Oracle
WebLogic Server.
v W przypadku modyfikacji parametrów połączenia bazy danych w pliku
maximo.properties po wstępnej instalacji należy odbudować plik maximo.ear, a
następnie ponownie wdrożyć go na serwerze Oracle WebLogic Server. W tym scenariuszu
prawdopodobnie wymagane jest tylko odbudowanie i ponowne wdrożenie pliku
maximo.ear. Odbudowanie i ponowne wdrożenie pliku maximoiehs.ear nie będzie
konieczne.
v Jeśli produkt SmartCloud Control Desk zainstalowano w środowisku programistycznym,
wówczas może pojawić się konieczność zmigrowania wdrożenia do środowiska testowego
albo środowiska produkcyjnego. W takim przypadku należy wdrożyć aplikację maximo i
pomoc do maximo do nowego środowiska.
Kompilowanie plików EAR
Istnieje możliwość ręcznego kompilowania plików EAR produktu SmartCloud Control Desk,
np. jeśli konieczne jest zmodyfikowanie parametru połączenia bazy danych w pliku
maximo.properties po początkowej instalacji.
O tym zadaniu
Aby ręcznie skompilować pliki EAR produktu SmartCloud Control Desk, należy wykonać
Procedura
1. Skompiluj plik EAR maximo:
Windows
katalog_główny_instalacji\maximo\deployment\buildmaximoear.cmd
Linux i UNIX
katalog_główny_instalacji/maximo/deployment/buildmaximoear.sh
2. Skompiluj plik EAR systemu pomocy maximo:
Windows
katalog_główny_instalacji\maximo\deployment\buildmxiehsear.cmd
Linux i UNIX
katalog_główny_instalacji/maximo/deployment/buildmxiehsear.sh
Ręczne deinstalowanie aplikacji z serwera Oracle WebLogic
Server
Niniejsza sekcja zawiera informacje na temat deinstalowania aplikacji SmartCloud Control
Desk z serwera Oracle WebLogic Server.
Ręczne deinstalowanie aplikacji z serwera Oracle WebLogic
Server
Procedura
1. Zaloguj się do konsoli administracyjnej. na przykład: http://<serwer>:<port>/console
2. Kliknij opcję Lock & Edit (Zablokuj i edytuj).
3. Kliknij opcję Deployments (Wdrożenia).
Rozdział 16. Zagadnienia instalacji zaawansowanej
217
4. Wybierz aplikację, którą zdeinstaluje EAR.
5. Kliknij przycisk Delete (Usuń).
218
Rozdział 17. Oprogramowanie pośrednie w systemach Solaris i
HP-UX
Wersje oprogramowania pośredniego, które nie są instalowane przez program instalacyjny
oprogramowania pośredniego, są instalowane z wykorzystaniem graficznych programów
instalacyjnych, które są dostępne na poszczególnych produktach oprogramowania
pośredniego.
Procedury przedstawione w tym dokumencie można wykorzystać w celu samodzielnego
zainstalowania następujących produktów na następujących systemach operacyjnych:
Solaris 11 SPARC i HP-UX 11i v2+3 (wersja 64-bitowa)
v IBM DB2 Enterprise Server Edition 9.7
v IBM Tivoli Directory Server 6.3.
Wersja IBM Tivoli Directory Server 6.3 jest obsługiwana tylko w systemie Solaris 11.
Przygotowanie systemu operacyjnego
W celu przygotowania środowiska, które będzie mogło obsługiwać operacje oprogramowania
pośredniego, należy zmienić niektóre domyślne ustawienia konfiguracji systemu
operacyjnego.
Czynności wymagane w celu przygotowania poszczególnych nowo obsługiwanych systemów
operacyjnych są zależne od systemu.
Czynności, których celem jest przygotowanie systemu operacyjnego, należy wykonać przed
zainstalowaniem oprogramowania pośredniego.
Instalowanie oprogramowania pośredniego w systemie Solaris
Niektóre domyślne parametry konfiguracji jądra w systemie Solaris mogą być
niewystarczające do uruchomienia produktu IBM DB2 9.7.
Upewnij się, że konkretny system Solaris zawiera wymagane parametry jądra - w tym celu
uruchom program narzędziowy db2osconf po zainstalowaniu produktu IBM DB2, ale przed
utworzeniem jakichkolwiek obiektów bazy danych.
Informacje pokrewne:
http://publib.boulder.ibm.com/infocenter/db2luw/v9r7/index.jsp
HP-UX
Aby zapewnić poprawne działanie bazy danych IBM DB2 9.7 w systemie HP-UX, po
zainstalowaniu bazy danych IBM DB2 należy spełnić konkretne wymagania dotyczące
członkostwa w grupach.
Po zainstalowaniu bazy danych IBM DB2 9.7 należy się upewnić, że użytkownik root został
przypisany do grupy db2iadm1.
Uruchom program narzędziowy db2osconf, aby upewnić się, że w systemie HP-UX dostępne
są wymagane parametry jądra. Ten program narzędziowy należy uruchomić po
zainstalowaniu produktu IBM DB2, ale przed utworzeniem obiektów bazy danych.
Informacje pokrewne:
219
Instalowanie komponentów
Po odpowiednim skonfigurowaniu systemu operacyjnego należy zainstalować komponenty
Komponenty oprogramowania pośredniego są instalowane w następującej kolejności:
1. IBM DB2
2. IBM Tivoli Directory Server
Uwaga: Nośnik lub serwis WWW używany w celu zainstalowania oprogramowania
pośredniego zawiera lokalizacje katalogowe dla każdego obsługiwanego systemu
operacyjnego. Struktura katalogu to system_operacyjny/produkt.
Wprowadzenie tych komend spowoduje wyświetlenie zawartości katalogu
system_operacyjny/produkt.
cd system_operacyjny
ls
Każdy podkatalog os zawiera katalogi instalacyjne dla każdego produktu oprogramowania
pośredniego.
ls solaris
DB2-ESE_9.7_FP3a
TIV-DirectoryServer_6.3
Instalowanie produktu DB2
Uruchom program db2setup, aby zainstalować produkt DB2.
Zanim rozpoczniesz
Przed zainstalowaniem produktu DB2 należy zapoznać się z wymaganiami.
W celu przeprowadzenia poprawnej instalacji należy sprawdzić kilka elementów. Przed
uruchomieniem kreatora konfiguracji DB2 upewnij się, że spełnione zostały następujące
wymagania wstępne:
v Jeśli wybrano opcję automatyzacji konfiguracji bazy danych podczas instalowania
produktu SmartCloud Control Desk, wówczas użytkownik maximo jest zwykle tworzony
na systemie udostępniającym serwer bazy danych. Na systemach Solaris i HP-UX należy
ręcznie utworzyć użytkownika, nawet jeśli program instalacyjny produktu SmartCloud
Control Desk automatycznie konfiguruje bazę danych. Przed zainstalowaniem produktu
SmartCloud Control Desk upewnij się, że użytkownik maximo został utworzony na
serwerze bazy danych.
v db2setup uruchamia instalatora kreatora, dlatego system X Window System należy
zainstalować i uruchomić przed uruchomieniem programu instalacyjnego produktu DB2.
Operacja eksportowania wyświetlacza:
export DISPLAY= adres_ip_użytkownika:0
v Jeśli w środowisku używany jest protokół NIS, NIS+ lub podobne oprogramowanie
zabezpieczające, wówczas należy ręcznie utworzyć użytkowników DB2 przed
uruchomieniem programu instalacyjnego DB2. Przed rozpoczęciem należy zapoznać się z
tematem dotyczącym centralnego zarządzania użytkownikami w centrum informacyjnym
DB2.
v Na ogół istnieje możliwość odroczenia części działań instalacyjnych. Na przykład: jeśli nie
wybrano opcji konfigurowania powiadomień e-mail dotyczących zdarzeń bazy danych
220
podczas instalacji. Jeśli zajdzie potrzeba odroczenia konkretnych działań konfiguracyjnych,
należy wybrać tę opcję i skonfigurować je w późniejszym czasie.
v Niektóre produkty oprogramowania pośredniego mają specjalne wymagania lub stosowane
są w nich specjalne konwencje dotyczące nazw kont i innych ustawień. Jeśli ustawienia
domyślne instalacji nie spełniają oczekiwań, można je nadpisać w przedstawiony poniżej
sposób. Na panelach, na których wymagane jest podanie haseł, należy wprowadzić hasło
oraz jego potwierdzenie - dopiero wówczas instalator przejdzie do następnego panelu.
O tym zadaniu
Procedura opisuje sposób przeprowadzenia typowej instalacji produktu DB2 na pojedynczym
komputerze. Jeśli wymagane jest zainstalowanie komponentów DB2 na wielu komputerach,
wówczas należy zapoznać się z instrukcjami zawartymi w centrum informacyjnym DB2.
Bazy danych muszą zawierać pojedynczą partycję oraz dane zakodowane w systemie Unicode
(UTF-8).
Produkt DB2 jest domyślnie instalowany w katalogu /opt/IBM/db2/V9.7.
Katalog /opt/IBM/db2/V9.7/logs zawiera plik db2install.history. Ten plik zawiera użyte
ustawienia instalacji oraz błędy, które powstały w procesie instalowania. Plik vmrfis.history
zawiera informacje nt. operacji konserwacji wykonanych względem produktu DB2 informuje na przykład o zainstalowanych pakietach poprawek.
W pliku db2setup.log zapisywane są wszystkie informacje o instalacji DB2, w tym również
błędy. W pliku db2setup.err zapisywane są wszelkie wyjścia błędów zwracane przez Java
(na przykład: wyjątki i informacje o pułapkach). Domyślnie obydwa dzienniki są tworzone w
katalogu /tmp, chyba że użytkownik zmieni lokalizację podczas instalacji.
Procedura
2. Skopiuj plik tar produktu DB2 Enterprise Server Edition na dysk dostępny do zapisu.
W systemie Solaris
Skopiuj plik solaris/DB2-ESE_9.7_FP3a/v9.7fp3a_sun64_server.tar.gz
W systemie HP-UX
Skopiuj plik hpux-ia64/DB2-ESE_9.7_FP3a/
v9.7fp3a_hpipf64_server.tar.gz
3. Przejdź do katalogu, do którego skopiowano skompresowany plik, a następnie
zdekompresuj go.
4. Wyodrębnij plik DB2_Enterp_Svr_OEM_Activation.zip do odpowiedniego
katalogu. Na przykład: w systemie Solaris do katalogu solaris/DB2-ESE_9.7/
5. Uruchom instalator. Wpisz ./db2setup.
6.
7.
8.
9.
W starterze wybierz opcję Zainstaluj produkt.
Kliknij opcję Zainstaluj nowy.
Zaakceptuj umowę licencyjną.
W przypadku ogólnym należy zaakceptować wszystkie wartości domyślne, chyba że
wymagane jest wprowadzenie wartości niestandardowych. Na przykład: adres e-mail
odbiorcy powiadomień e-mail dotyczących zdarzeń bazy danych ma domyślnie postać
nazwa hosta@nazwa serwera lokalnego. Jeśli włączono powiadomienia SMTP,
wówczas tę wartość należy zmienić na poprawny adres e-mail. Tę wartość można
również zmienić później.
Rozdział 17. Oprogramowanie pośrednie w systemach Solaris i HP-UX
221
10. Pola wyboru dla GUI i UID pozostaw zaznaczone; system wyznacza opcje
automatycznie.
11. Na panelu Początek kopiowania plików i tworzenia pliku odpowiedzi kliknij przycisk
Zakończ, aby zainicjować instalację.
12. Uruchom instancję DB2.
13. Zarejestruj licencję na serwer DB2:
a. Wyodrębnij plik licencji.
b. W celu zastosowania licencji zastosuj komendę narzędzia do zarządzania licencjami
DB2:
KATALOG_GŁÓWNY_DB2/adm/db2licm -a pełna ścieżka do pliku licencji
Ten plik licencji można znaleźć w odpowiednim folderze dla systemu
operacyjnego. W systemie Solaris ten plik licencji znajduje się w folderze
solaris/DB2-ESE_9.7/DB2_Enterp_Svr_OEM_Activation/db2/license/
db2ese_o.lic.
c. Zatrzymaj, a następnie zrestartuj instancję DB2 za pomocą komend db2stop i
db2start.
d. Upewnij się, że licencja została poprawnie zainstalowana:
KATALOG_GŁÓWNY_DB2/adm/db2licm -l
Ta komenda generuje dane wyjściowe podobne do przykładowych:
Nazwa produktu:
Typ licencji:
Data wygaśnięcia:
Identyfikator produktu:
Informacje o wersji:
"DB2 Enterprise Server Edition"
"Ograniczone"
"Stała"
"db2ese"
"9.7"
http://publib.boulder.ibm.com/infocenter/db2luw/v9r7/topic/
com.ibm.db2.luw.qb.server.doc/doc/r0007059.html
Instalowanie serwera IBM Tivoli Directory Server w systemie
Solaris
Zwykle serwer IBM Tivoli Directory Server jest instalowany na komputerze, na którym nie są
dostępne inne produkty oprogramowania pośredniego.
Procedura
2. Skopiuj na dysk pliki TAR produktu IBM Tivoli Directory Server. W systemie Solaris
należy skopiować pliki tds63-solaris-sparc-base.tar i tds63-solaris-sparc-gskit.tar z
katalogu solaris64/TIV-DirectoryServer_6.3.
3. Rozpakuj pliki:
tar -xvf tds63-solaris-sparc-base.tar
tar -xvf tds63-solaris-sparc-gskit.tar
4. Przejdź do katalogu /tdsV6.3/tds i wpisz ./install_tds.bin
Można także określić katalog tymczasowy różny od systemowego katalogu
tymczasowego. Przejdź do odpowiedniego katalogu i wpisz następującą komendę w
wierszu komend:
./install_tds.bin -is:tempdir katalog
. Zmienna katalog to katalog, który będzie używany jako obszar tymczasowy. W
katalogu tym musi być co najmniej 400 MB wolnego miejsca. Na przykład:
222
./install_tds.bin -is:tempdir
/opt/tmp
5. Po uruchomieniu kreatora instalacji wybierz język dla procesu instalacji, zaakceptuj
umowę licencyjną i wybierz instalację niestandardową.
6. Wybierz opcje Serwer proxy, Serwer, Klient, Klient Java i Narzędzie
administracyjne WWW, a następnie kliknij przycisk Dalej.
7. Wybierz opcję Nie podawaj. Wdrożę samodzielnie później, a następnie kliknij
przycisk Dalej.
8.
9.
10.
11.
12.
Kliknij opcję Instaluj .
Zamknij narzędzie administrowania instancją.
Kliknij przycisk Zakończ.
Utwórz instancję idsccmdb.
Uruchom serwer katalogów i wpisz następujące komendy:
a. /opt/ibm/ldap/V6.3/sbin/idsdiradm -I idsccmdb
b. /opt/ibm/ldap/V6.3/sbin/idsdirctl -D ID administratora -w hasło administratora
Rozdział 17. Oprogramowanie pośrednie w systemach Solaris i HP-UX
223
224
Rozdział 18. Tworzenie i odtwarzanie kopii zapasowych
Dobrą metodą postępowania - podobnie jak w przypadku wszystkich istotnych danych
biznesowych - jest ustanowienie procesu i zaplanowanie tworzenia kopii zapasowych danych
Tworzenie i odtwarzanie kopii zapasowych danych aplikacji oprogramowania pośredniego za pomocą metod opisanych w dokumentacji produktu - jest bardzo istotne. Należy również
ustanowić proces tworzenia kopii zapasowych danych zawartych na administracyjnej stacji
roboczej SmartCloud Control Desk.
Domyślnym katalogiem instalacyjnym na administracyjnej stacji roboczej SmartCloud
Control Desk jest C:\ibm. Ten katalog zawiera pliki o newralgicznym znaczeniu dla
wdrożenia SmartCloud Control Desk - należą do nich wszystkie pliki klas i ustawień
niestandardowych, jakie zostały wprowadzone do środowiska, aktualny plik Enterprise
Archive (EAR), a także pliki właściwości i narzędzia instalacyjne używane w środowisku.
Niedługo po wdrożeniu produktu należy zaplanować tworzenie kopii zapasowych danych
administracyjnej stacji roboczej SmartCloud Control Desk, a następnie należy cyklicznie
planować regularne wykonywanie kopii zapasowych danych.
Tworzenie kopii zapasowej administracyjnej stacji roboczej
Zalecane jest regularne tworzenie kopii zapasowych wszystkich aplikacji oprogramowania
pośredniego SmartCloud Control Desk oraz administracyjnej stacji roboczej SmartCloud
Control Desk.
O tym zadaniu
Domyślnym katalogiem instalacyjnym na administracyjnej stacji roboczej jest C:\ibm. Ten
katalog zawiera pliki o krytycznym znaczeniu dla wdrożenia SmartCloud Control Desk.
W szczególności administracyjna stacja robocza zawiera następujące elementy:
v Pliki klas i modyfikacje zrealizowane w konkretnym środowisku.
v Aktualny plik Enterprise Archive (EAR).
v Pliki właściwości i narzędzia instalacyjne używane dla środowiska.
Kopię zapasową bazy danych należy utworzyć w momencie tworzenia kopii zapasowej
administracyjnej stacji roboczej. Kopię zapasową bazy danych należy odtworzyć razem z
kopią zapasową administracyjnej stacji roboczej
W celu utworzenia kopii zapasowej krytycznych informacji produktu SmartCloud Control
Desk należy wykonać następujące kroki:
Procedura
1.
Utwórz kopię zapasową bazy danych informacji produktu SmartCloud Control Desk,
serwera J2EE oraz serwera uwierzytelniania, wykonując instrukcje udostępnione przez
dostawców oprogramowania pośredniego.
2. Utwórz kopię zapasową katalogu instalacyjnego. Domyślnie jest to katalog C:\IBM\SMP.
Upewnij się, że wszystkie uprawnienia do plików są zabezpieczone.
225
Odtwarzanie administracyjnej stacji roboczej
Niniejsza sekcja zawiera szczegóły na temat odtwarzania informacji dotyczących
administracyjnej stacji roboczej SmartCloud Control Desk, dla której utworzono kopię
zapasową, do stacji roboczej Windows. Te informacje można wykorzystać, aby przywrócić
istniejącą administracyjną stację roboczą SmartCloud Control Desk do poprzedniego stanu.
Zanim rozpoczniesz
Bardzo ważne jest, aby odtworzyć z kopii zapasowej bazy danych, która została utworzona
podczas wykonywania kopii zapasowej administracyjnej stacji roboczej. Kopię zapasową
bazy danych należy odtworzyć, korzystając z kopii zapasowej administracyjnej stacji
roboczej, z którą została sparowana.
O tym zadaniu
Aby odtworzyć informacje o produkcie SmartCloud Control Desk na administracyjnej stacji
roboczej, wykonaj następujące kroki:
Procedura
1. Odtwórz kopię zapasową bazy danych, która została sparowana z kopią zapasową
odtwarzanej administracyjnej stacji roboczej.
2. Zaloguj się do docelowego systemu administracyjnego, używając tego samego
identyfikatora użytkownika, który został użyty do zainstalowania produktu na istniejącej
administracyjnej stacji roboczej.
3. Skopiuj pliki instalacji i katalogi SmartCloud Control Desk do systemu plików
docelowego systemu administracyjnego. Należy zachować strukturę katalogu oryginalnej
instalacji. Na przykład, jeśli katalog instalacji SmartCloud Control Desk w istniejącym
systemie administracyjnym to C:\IBM\SMP, wówczas nie można skopiować tych plików
do katalogu C:\NewAdminWS\IBM\SMP docelowej administracyjnej stacji roboczej.
Właściwości instalacji
Właściwości instalacji są rejestrowane w plikach właściwości podczas wdrażania i są
wykorzystywane jako dane wejściowe przez przyszłe operacje związane z instalacją.
Właściwości instalacji są dostępne w plikach install.properties i maximo.properties, a
także w bazie danych. Modyfikowanie jest możliwe tylko w przypadku właściwości w pliku
install.properties, które są powiązane z nazwami hostów i identyfikatorami użytkownika.
Zmiana wartości innych właściwości może poważnie wpłynąć na możliwość wykonywania
przyszłych operacji związanych z instalacją, aktualizacją i instalowaniem pakietów poprawek.
Tabela 25. Właściwości instalacji
Kategoria
Właściwość
Definicja
Właściwości MAXIMO
Maximo.InstallLocation
Miejsce instalacji katalogu maximo.
Na przykład: C:\\IBM\\SMP\\maximo
mxe.db.user
Użytkownik bazy danych, z którego korzysta
serwer w celu dołączenia do serwera bazy danych.
Na przykład: maximo
226
Tabela 25. Właściwości instalacji (kontynuacja)
Kategoria
Właściwość
Definicja
mxe.db.schemaowner
Właściciel schematu bazy danych.
Na przykład: maximo
Ta wartość musi być równa dbo dla produktu
mxe.db.password
Hasło dla nazwy użytkownika bazy danych.
mail.smtp.host
Serwer hosta SMTP.
mxe.workflow.admin
Konto poczty elektronicznej administratora
przepływów pracy.
mxe.adminEmail
Poprawny adres e-mail wykorzystywany przez
przepływy pracy do komunikowania się z
uczestnikami przepływu pracy.
mxe.name
Nazwa umożliwiająca dowiązanie do obiektu
serwera MXServer w rejestrze RMI.
Na przykład: mxserver.
mxe.hostname
Nazwa komputera i portu, który udostępnia
MXServer.
mxe.rmi.port
Port komunikacyjny RMI. Jeśli ustawiony jest na
zero, wówczas RMI korzysta z dowolnego
dostępnego portu. Możliwe jest wybranie innego
dostępnego numeru portu.
mxe.registry.port
Numer portu używanego do powiązania
komunikacji RMI/JRMP.
Na przykład: 13400.
Zapis rejestru RMI rozpoczyna się od pierwszej
instancji działającej aplikacji maximo. W
środowisku może znajdować się wiele instancji
działających aplikacji produktu. Ten rejestr
koordynuje te instancje. Istnieje pojedynczy
centralny serwer rejestru RMI. Ta wartość określa
port dostępny dla innych instancji aplikacji, które
komunikują się z serwerem centralnym.
mxe.allowLocalObjects
Ma wartość true w środowiskach produkcyjnych,
co poprawia wydajność systemu. W przypadku
prac programistycznych oraz dla aplikacji
niestandardowych należy ustawić wartość false.
Wartością domyślną jest false.
mxe.useAppServerSecurity
Wskazuje, czy wykorzystywane jest
uwierzytelnianie, czy uwierzytelnianie
własne. Ustawienie tej wartości na 1 wskazuje, że
wykorzystywane są zabezpieczenia LDAP.
mxe.MLCacheLazyLoad
Domyślnie pamięć podręczna metadanych wielu
języków ładuje jednocześnie tylko jeden obiekt.
Ustawienie tej flagi na 1 umożliwia jednoczesne
załadowanie wszystkich obiektów dla jednego
języka.
227
Kategoria
Właściwość
Definicja
mxe.UserLicenseKey
Moduł aktywacji produktu (klucz licencyjny) jest
używany podczas instalacji. Jeśli aktywator
zostanie zmieniony, konieczna będzie aktualizacja
tej wartości.
mxe.adminuserid
Użytkownik administracyjny. Wykorzystywany
przez serwer do wykonywania zadań
administracyjnych oraz do wykonywania zadań
CRON. Ten użytkownik musi mieć dostęp do
wszystkich ośrodków w systemie.
mxe.adminuserloginid
Definiuje domyślny identyfikator logowania
użytkownika dla aplikacji produktu.
Wartością domyślną jest maxadmin.
mxe.adminPasswd
Hasło użytkownika mxe.adminuserloginid.
mxe.system.reguser
Użytkownik, który dokonuje samorejestracji. Ten
użytkownik jest odpowiedzialny za proces, dzięki
któremu użytkownicy mogą tworzyć własne
konta.
Wartością domyślną jest maxreg.
mxe.system.regpassword
Hasło logowania w celu rejestracji
użytkownika. Ta wartość jest hasłem dla
użytkownika określonego przez właściwość
mxe.system.reguser.
mxe.email.charset
Zestaw znaków dla powiadomień e-mail
wysyłanych z produktu.
Jeśli ta właściwość jest zdefiniowana, jest to
zestaw znaków używany do kodowania tematu i
treści podczas wysyłania powiadomień e-mail.
mxe.reorder.previewtimeout
Przedział limitu czasu (w minutach) dla podglądu
ponownego zamawiania. Tę wartość należy
ustawić na wartość równą limitowi czasu sesji
serwera WWW.
Wartością domyślną jest 30 minut.
mxe.security.provider
Nazwa dostawcy zabezpieczeń jest pobierana z
pliku strategii, którym zwykle jest plik
com.sun.crypto.provider.SunJCE.
W celu wykorzystania innego dostawcy można
określić wartość dla tego parametru.
mxe.mbocount
Wyświetla liczbę obiektów biznesowych
utworzonych przez serwer.
Wartością domyślną jest 1. Zmiana wartości na 0
spowoduje wyłączenie tej funkcji.
mxe.esig.defaultuserid
Tę flagę należy ustawić na wartość true, jeśli w
oknie dialogowym podpisu elektronicznego ma
być widoczny domyślny identyfikator logowania.
Wartością domyślną jest true.
maximo.min.required.db.version
228
Określa minimalną wersję bazy danych wymaganą
do aktualizacji. Przykładem będzie 7100.
Kategoria
Właściwość
Definicja
mxe.encrypted
Właściwość używana przez aplikację w celu
określenia, czy pliki właściwości są zaszyfrowane.
Ta wartość jest ustawiona na true, jeśli plik jest
zaszyfrowany.
mxe.LDAPUserMgmt
Wskazuje, czy LDAP obsługuje zarządzanie
użytkownikami, gdy obowiązuje ustawienie
mxe.userAppServerSecurity = 1.
Wartością domyślną jest 1.
Właściwości specyficzne
dla produktu SmartCloud
Control Desk
CCMDB.InstallLocation
Miejsce instalacji produktu.
Na przykład: C:\\IBM\\SMP.
CCMDB.JREInstallLocation
Miejsce instalacji JRE.
Na przykład: C:\\IBM\\SMP\\JRE.
CCMDB.SDKInstallLocation
Miejsce instalacji pakietu SDK.
Na przykład: C:\\IBM\\SMP\\SDK.
CCMDB.PMP
Właściwość niewykorzystana.
CCMDB.Locale
Ustawienia narodowe systemu administracyjnej
stacji roboczej.
Na przykład: pl.
CCMDB.BaseLanguage
Podstawowy język ustawiony dla produktu.
Na przykład: pl.
CCMDB.AdditionalLanguages
Dodatkowe języki zainstalowane dla produktu.
CCMDB.DeploySampleData
Wartość binarna, która określa, czy dane
przykładów są ładowane podczas instalacji.
Na przykład: false.
CCMDB.UserShortcuts
Lokalizacja menu dla instalatora rozwiązania
procesu oraz dla skrótów konsoli produktu.
CCMDB.InstallType
Typ instalacji - pakiet poprawek, aktualizacja lub
nowa instalacja.
Na przykład: Install.
CCMDB.DeployEar
Wartość binarna, która wskazuje, czy pliki EAR są
wdrażane podczas instalacji.
Na przykład: true.
dla produktu Process
Automation Engine
BASE.DeployOptionalContent
Wartość binarna, która wskazuje, czy treść
opcjonalna jest wdrażana podczas instalacji.
Na przykład: true.
BASE.DeployOptionalContentSet
Wskazuje, czy podczas początkowej aktualizacji
wybrano wdrażanie treści opcjonalnej. Tej
wartości nie można zmieniać po ustawieniu. Ta
wartość będzie wykorzystywana dla wszystkich
przyszłych aktualizacji i pakietów poprawek.
BASE.VersionUpgradingFrom
Poprzednia wersja Process Automation Engine,
która była zainstalowana.
229
Kategoria
Właściwość
Definicja
dla serwera LDAP
LDAP.AutomateConfig
Wartość binarna, która wskazuje, czy program
instalacyjny automatycznie konfiguruje serwer
katalogów.
Na przykład: true.
LDAP.Vendor
Typ repozytorium LDAP.
LDAP.ServerHostName
Nazwa hosta systemu LDAP.
LDAP.AdminDN
Nazwa wyróżniająca administratora.
Na przykład: cn=root.
LDAP.AdminPassword
Hasło dla ID użytkownika o nazwie zapisanej w
LDAP.AdminDN.
LDAP.ServerPort
Port nasłuchiwania żądań dot. połączeń.
Na przykład: 389.
LDAP.InstallLocation
Miejsce instalacji serwera katalogów.
Na przykład: C:\Program
Files\IBM\LDAP\V6.2.
dla bazy danych
Database.AutomateConfig
Wartość binarna, która wskazuje, czy program
instalacyjny automatycznie konfiguruje bazę
danych.
Na przykład: true.
Database.Vendor
Typ bazy danych.
Na przykład: DB2.
Database.RemoteAccessUserName
ID użytkownika systemu serwera bazy danych
używany do zdalnego konfigurowania bazy
danych.
Database.RemoteAccessPassword
Hasła dla użytkownika o nazwie zapisanej w
Database.RemoteAccessUserName.
mxe.db.driver
Nazwa klasy Java sterownika JDBC.
Na przykład: com.ibm.db2.jcc.DB2Driver.
Na przykład: oracle.jdbc.OracleDriver.
Na przykład: com.inet.tds.TdsDriver.
mxe.db.url
Adres URL JDBC bazy danych.
Na przykład:
jdbc:
db2://mojkomputer.mojadomena.com:
50005/maxdb75
jdbc:
inetdae7a:mojkomputer.mojadomena.com:
1433?
database=maxdb75&
language=us_english&
nowarnings=true&mars=false
jdbc:
oracle:thin:@mojkomputer.mojadomena.com:
1521:ctginst1
230
Kategoria
Właściwość
Definicja
mxe.db.initialConnections
Liczba połączeń bazy danych do utworzenia po
uruchomieniu serwera aplikacji.
Na przykład: 8.
mxe.db.maxFreeConnections
Maksymalna liczba wolnych połączeń bazy
danych dostępnych w puli połączeń.
Na przykład: 8.
mxe.db.minFreeConnections
Minimalna liczba wolnych połączeń bazy danych
wymaganych w puli połączeń w celu
przydzielenia większej liczby połączeń.
Na przykład 5.
mxe.db.newConnectionCount
Liczba nowych połączeń do utworzenia, gdy w
puli połączeń dostępna jest minimalna liczba
wolnych połączeń.
Na przykład: 3.
mxe.db.transaction_isolation
Instalacja systemu ustawia tę wartość na:
TRANSACTION_READ_COMMITTED.
Ta wartość nie może być modyfikowana.
mxe.db.format.upper
Ta wartość definiuje funkcję zapisu wielkimi
literami w bazie danych, dla systemu.
mxe.db.autocommit
Ta wartość ustawia tryb automatycznego
zatwierdzania używany dla połączeń z zapisem.
Może mieć wartość true lub false. Wartością
domyślną jest false.
mxe.db.systemdateformat
Format daty systemowej.
Dla produktu DB2 wartością jest current
timestamp.
W przypadku produktu Oracle ta wartość jest
równa sysdate, a wartość domyślna nie może być
edytowana.
Dla produktu Microsoft SQL Server wartością jest
getdate().
mxe.db.format.nullvalue
Format funkcji o wartości null specyficzny dla
bazy danych.
Dla produktu DB2 wartością jest COALESCE, a
wartość domyślna nie może być edytowana.
W przypadku produktu Oracle ta wartość jest
równa NVL, a wartość domyślna nie może być
edytowana.
Wartość dla produktu Microsoft SQL Server
należy ustawić na ISNULL.
231
Kategoria
Właściwość
Definicja
mxe.db.sqlserverPrefetchRows
Ustawienie zmniejszające rywalizację o blokady.
Ustawienie optymalne: 200 wierszy. Ustawienie
wartości większej niż 500 może spowodować
obniżenie wydajności.
Wartością domyślną jest 0.
Ta wartość jest poprawna tylko dla serwera SQL.
mxe.db.logSQLTimeLimit
System rejestruje instrukcje SQL, których
wykonanie trwa dłużej niż oczekiwano. Czas jest
mierzony w milisekundach (tysięcznych częściach
sekundy).
Wartością domyślną jest 1000 milisekund.
W celu wyłączenia należy wprowadzić do pliku
następujący zapis: mxe.db.logSQLTimeLimit=0.
mxe.db.fetchResultLogLimit
Gdy to ustawienie jest włączone, wówczas do
dziennika zapisywany jest stos wywołań dla
każdego zestawu obiektów biznesowych, którego
zakres pobierania przekracza ustalony limit
wierszy. Dziennik stosu wywołań jest również
powtarzany dla każdej wielokrotności takich
operacji pobierania.
Wartością domyślną jest 200 wierszy.
W celu wyłączenia należy wprowadzić do pliku
następujący zapis:
mxe.db.fetchResultLogLimit=0.
Właściwości produktu
Oracle
Database.Oracle.InstanceName
Nazwa instancji Oracle.
Database.Oracle.SoftwareOwner
Właściciel instalacji oprogramowania.
Na przykład: oracle.
Database.Oracle.SoftwareOwnerPassword
Hasła dla użytkownika o identyfikatorze
zapisanym w Database.Oracle.SoftwareOwner.
Database.Oracle.InstallLocation
Miejsce instalacji Oracle. Na przykład:
/opt/app/oracle/product/10.2.0/db_1.
Database.Oracle.DataTablespaceName
Nazwa obszaru tabel Oracle dla bazy danych
produktu.
Na przykład: maxdata.
Database.Oracle.InstanceLocation
Lokalizacja instancji Oracle.
Na przykład: /opt/app/oracle/
product/10.2.0/db_1.
Database.Oracle.DataTablespaceLocation
Lokalizacja obszaru tabel bazy danych Oracle.
Database.Oracle.DataTablespaceSize
Wielkość obszaru tabel, podawana w MB.
Na przykład: 1000.
232
Kategoria
Właściwość
Definicja
Database.Oracle.DataTablespaceMaxSize
Maksymalna wielkość obszaru tabel, podawana w
MB.
Na przykład: 8000.
Database.Oracle.TempTablespaceName
Nazwa tymczasowego obszaru tabel.
Na przykład: maxtemp.
Database.Oracle.TempTablespaceLocation
Położenie tymczasowego obszaru tabel.
Database.Oracle.TempTablespaceSize
Wielkość tymczasowego obszaru tabel, podawana
w MB.
Na przykład: 1000.
Database.Oracle.TempTablespaceMaxSize
Maksymalna wielkość tymczasowego obszaru
tabel, podawana w MB.
Na przykład: 8000.
Database.Oracle.IndexTablespaceName
Nazwa obszaru tabel indeksu.
Database.Oracle.IndexTablespaceLocation
Położenie obszaru tabel indeksu.
Database.Oracle.IndexTablespaceSize
Wielkość obszaru tabel indeksu, podawana w MB.
Na przykład: 1000.
Database.Oracle.IndexTablespaceMaxSize
Maksymalna wielkość obszaru tabel indeksu,
podawana w MB.
Na przykład: 8000.
mxe.db.schemaowner
Database.Oracle.SchemaPassword
Hasła dla użytkownika zapisanego w
mxe.db.schemaowner.
Database.Oracle.ServerHostName
Nazwa hosta serwera Oracle.
Database.Oracle.ServerPort
Numer portu wykorzystywany przez Oracle.
Na przykład: 1521.
Database.DBAUserName
Nazwa użytkownika Oracle DBA.
Na przykład: sys.
DB2
Database.DBAPassword
Hasła dla użytkownika o identyfikatorze
zapisanym w Database.DBAUserName.
mxe.db.schemaowner
Database.DB2.ServerHostName
Nazwa hosta serwera DB2.
Na przykład: mojkomputer.mojadomena.com.
Database.DB2.ServerPort
Port serwera bazy danych.
Na przykład: 50005.
Database.DB2.InstanceName
Nazwa instancji bazy danych.
Na przykład: ctginst1.
233
Kategoria
Właściwość
Definicja
Database.DB2.DatabaseName
Nazwa bazy danych.
Na przykład: maxdb75.
Database.DB2.InstallLocation
Miejsce instalacji bazy danych.
Na przykład: /opt/IBM/db2/V9.7
Database.DB2.LogFileSize
Wielkość ustawiona dla dzienników transakcji.
Na przykład: 4096
Database.DB2.AppCtlHeapSize
Wielkość sterty kontrolnej aplikacji.
Na przykład: 1024
Database.DB2.ApplHeapSize
Wielkość sterty aplikacji.
Na przykład: 1024
Database.DB2.LockListSize
Wielkość przydzielona do listy blokad.
Na przykład: 30000
Database.DB2.LogSecond
Liczba dodatkowych dozwolonych plików
dziennika.
Na przykład: 4
Database.DB2.ServiceUser
ID użytkownika używany w celu autostartu.
Database.DB2.ServicePassword
Hasło dla Database.DB2.ServiceUser.
Database.DB2.PageSize
Ustawienie rozmiaru stron.
Mierzone w kB. Na przykład: 32
Database.DB2.ExtentSize
Liczba stron na obszar (grupa stron).
Na przykład: 32
Database.DB2.FencedUser
ID użytkownika chronionego dla DB2 w systemie
Linux lub systemie UNIX.
Na przykład: db2fenc1.
Database.DB2.AuthType
Metoda, z której korzysta baza danych DB2 w
celu uwierzytelniania użytkowników.
Na przykład: server.
Database.DB2.DataTablespaceName
Nazwa obszaru tabel DB2 dla bazy danych
produktu.
Database.DB2.BufferPoolName
Nazwa puli buforów DB2.
Na przykład: MAXBUFPOOL.
Database.DB2.BufferPoolLocation
Położenie puli buforów.
Database.DB2.BufferPoolSize
Wielkość puli buforów.
Na przykład: 32
Database.DB2.DataTablespaceLocation
234
Lokalizacja obszaru tabel bazy danych DB2.
Kategoria
Właściwość
Definicja
Database.DB2.DataTablespaceSize
Wielkość obszaru tabel, podawana w MB.
Na przykład: 1000.
Database.DB2.DataTablespaceMaxSize
MB.
Na przykład: 8000.
Database.DB2.TempTablespaceName
Nazwa tymczasowego obszaru tabel.
Na przykład: maxtemp.
Database.DB2.TempTablespaceLocation
Położenie tymczasowego obszaru tabel.
Database.DB2.TempTablespaceSize
w MB.
Na przykład: 1000.
Database.DB2.TempTablespaceMaxSize
MB.
Na przykład: 8000.
Database.DB2.IndexTablespaceName
Nazwa obszaru tabel indeksu.
Database.DB2.IndexTablespaceLocation
Położenie obszaru tabel indeksu.
Database.DB2.IndexTablespaceSize
w MB.
Na przykład: 1000.
Database.DB2.IndexTablespaceMaxSize
Maksymalna wielkość obszaru tabel indeksu,
podawana w MB.
Na przykład: 8000.
Database.DB2.InstanceAdminUserName
Użytkownik administracyjny lub instancja bazy
danych.
Database.DB2.InstanceAdminPassword
Hasło dla użytkownika o identyfikatorze
określonym w
Database.DB2.InstanceAdminUserName
mxe.db.schemaowner
Database.SQL.DatabaseName
Nazwa bazy danych.
Na przykład: maxdb75.
Database.SQL.InstallLocation
Miejsce instalacji produktu Microsoft SQL
Server. Na przykład: C:\\Program
Files\\Microsoft SQL Server\\90.
Database.SQL.DataFileLocation
Lokalizacja pliku danych bazy danych.
Database.SQL.DataFileName
Sposób określania nazwy pliku danych
używanego dla bazy danych. Na przykład:
maxdb75_dat.
Database.SQL.DataFileMaxSize
Maksymalna wielkość pliku danych dla bazy
danych.
235
Kategoria
Właściwości ADE (DE)
Właściwość
Definicja
Database.SQL.DataFileSize
Początkowa wielkość pliku danych dla bazy
danych.
Database.SQL.LogFileName
Sposób określania nazwy dla pliku dziennika
transakcji bazy danych. Na przykład:
maxdb75_log.
Database.SQL.LogFileSize
Wielkość pliku dziennika transakcji bazy danych
Database.SQL.DataFilegroupName
Grupa pliku nazwy logicznej bazy danych. Na
przykład: PRIMARY.
Database.SQL.ServerHostName
Nazwa hosta serwera bazy danych. Na przykład
mojhost.mojadomena.com.
Database.SQL.ServerPort
Port serwera bazy danych. Na przykład: 1433.
Database.SQL.InstanceAdminUserName
Użytkownik administracyjny dla instancji
Microsoft SQL Server. Używany podczas
tworzenia bazy danych, tworzenia użytkownika
bazy danych oraz podczas modyfikowania bazy
danych.
Database.SQL.InstanceAdminPassword
Hasło użytkowników administracyjnych.
DE.InstalllLocation
Lokalizacja mechanizmu wdrażania.
Właściwości typu serwera ApplicationServer.Vendor
aplikacji
Wskazuje, jaki serwer aplikacji został wybrany
podczas instalacji. Na przykład: WebLogic.
Aktualizowanie danych środowiska
W przypadku instalowania drugiego produktu na tej samej administracyjnej stacji roboczej, a
także w przypadku innego sposobu aktualizacji produktu, program instalacyjny wykorzystuje
wartości zapisane z poprzedniego wdrożenia. Te wartości są zapisywane w systemie
administracyjnym w plikach install.properties i maximo.properties, a także w bazie
danych. Jeśli wprowadzono jakiekolwiek zmiany do środowiska dowolnego z systemów
używanych w oryginalnym wdrożeniu, wówczas te zmiany należy zarejestrować w plikach
install.properties i maximo.properties, a także zaktualizować w bazie danych. Zwykle te
zmiany obejmują zmianę nazwy hosta lub aktualizację hasła.
Zanim rozpoczniesz
Podczas kolejnej instalacji program instalacyjny wykorzystuje wartości znalezione w plikach
install.properties i maximo.properties w celu zrealizowania aktualizacji lub w celu
zainstalowania dodatkowego produktu. Jeśli referencje zawarte w tych plikach zostaną
pomyślnie wykorzystane, wówczas nie pojawi się żadna zachęta do wprowadzania tych
wartości. Jeśli program instalacyjny, wykorzystujący referencje z plików właściwości, nie
zaloguje się pomyślnie do systemu, wówczas pojawi się zachęta do wprowadzenia aktualnych
referencji. Te wartości zostaną wówczas zapisane do odpowiedniego pliku właściwości.
Ta metoda aktualizowania referencji w plikach właściwości ma jeden wyjątek. Przed próbą
wykonania operacji aktualizacji połączenie z bazą danych oraz informacje o referencjach
muszą być zawsze aktualne. Informacje dotyczące połączenia z bazą danych oraz referencje
zapisywane są w pliku maximo.properties. Wszelkie zmiany tych informacji od czasu
pierwotnego wdrożenia muszą zostać ręcznie zapisane w pliku maximo.properties przed
aktualizacją.
236
Hasła są zaszyfrowane w plikach właściwości. Wartości zaszyfrowane w plikach właściwości
należy zaktualizować, wprowadzając je w tekście jawnym, a następnie należy ponownie
zaszyfrować pliki właściwości.
O tym zadaniu
Aktualizacje plików właściwości można realizować poprzez ręczną edycję odpowiedniej
wartości w pliku właściwości. W bibliotece Integrated Service Management Library dostępne
jest narzędzie do rekonfiguracji, które można wykorzystać w celu aktualizowania
właściwości. Przejdź do witryny biblioteki Integrated Service Management Library
(https://www.ibm.com/software/brandcatalog/ismlibrary/) i wyszukaj IBM Maximo
Reconfiguration Tool for Administrative Workstations.
Procedura
1. Zaktualizuj wartość właściwości w bazie danych, korzystając z aplikacji Właściwości
systemu w SmartCloud Control Desk.
2. Zaktualizuj właściwości bazy danych w pliku maximo.properties:
a. Dla bezpieczeństwa utwórz kopię zapasową pliku c:\ibm\smp\maximo\applications\
maximo\properties\maximo.properties.
b. Usuń plik c:\ibm\smp\maximo\applications\maximo\properties\
maximo.properties.
c. Skopiuj plik c:\ibm\smp\etc\maximo.properties_orig do pliku
c:\ibm\smp\maximo\applications\maximo\properties\maximo.properties
d. Zmień nazwę c:\ibm\smp\maximo\applications\maximo\properties\
maximo.properties_orig na c:\ibm\smp\maximo\applications\maximo\
properties\maximo.properties.
e. Przeprowadź edycję pliku c:\ibm\smp\maximo\applications\maximo\properties\
maximo.properties i zaktualizuj referencje lub informacje o połączeniu dla
docelowego serwera bazy danych.
f. Zaszyfruj plik c:\ibm\smp\maximo\tools\maximo\encryptproperties.bat.
3. Zaktualizuj plik c:\ibm\smp\etc\install.properties na administracyjnej stacji roboczej,
wprowadzając wszelkie właściwości, które uległy zmianie. Nie zmieniaj właściwości
zaszyfrowanego hasła. Zaszyfrowane właściwości hasła są poprzedzone przedrostkiem
[enc] w pliku installation.properties. Hasła można zaktualizować podczas następnej
aktualizacji.
Wyniki
Po wykonaniu tych aktualizacji możliwe jest wykonanie następujących procedur: aktualizacja
do nowej wersji, zainstalowanie pakietu poprawek lub zainstalowanie innego produktu ze
skorygowanymi wartościami.
237
238
Uwagi
Niniejsza publikacja została przygotowana z myślą o produktach i usługach oferowanych w
Stanach Zjednoczonych.
Produktów, usług lub opcji opisywanych w tym dokumencie firma IBM nie musi oferować w
innych krajach. Informacje o produktach i usługach dostępnych w danym kraju można
uzyskać od lokalnego przedstawiciela firmy IBM. Jakakolwiek wzmianka na temat produktu,
programu lub usługi firmy IBM nie oznacza, że może być zastosowany jedynie ten produkt,
ten program lub ta usługa firmy IBM. Zamiast nich można zastosować ich odpowiednik
funkcjonalny, pod warunkiem że nie narusza to praw własności intelektualnej firmy IBM.
Jednakże cała odpowiedzialność za ocenę przydatności i sprawdzenie działania produktu,
programu lub usługi pochodzących od producenta innego niż IBM spoczywa na użytkowniku.
IBM może posiadać patenty lub złożone wnioski patentowe na towary i usługi, o których
mowa w niniejszej publikacji. Używanie tego dokumentu nie daje żadnych praw do tych
patentów. Wnioski o przyznanie licencji można zgłaszać na piśmie pod adresem:
IBM Director of Licensing
IBM Corporation
North
Castle Drive
Armonk, NY 10504-1785
USA
Zapytania dotyczące zestawów znaków dwubajtowych (DBCS) należy kierować do lokalnych
działów własności intelektualnej firmy IBM (IBM Intellectual Property Department) lub
wysłać je na piśmie na adres:
Intellectual
Property Licensing
Legal and Intellectual Property Law
IBM Japan, Ltd.
19-21, Nihonbashi-Hakozakicho, Chuo-ku
Tokyo 103-8510, Japan
Poniższy akapit nie obowiązuje w Wielkiej Brytanii, a także w innych krajach, w
których jego treść pozostaje w sprzeczności z przepisami prawa miejscowego: FIRMA
INTERNATIONAL BUSINESS MACHINES CORPORATION DOSTARCZA TĘ
PUBLIKACJĘ W TAKIM STANIE, W JAKIM SIĘ ZNAJDUJE “AS IS” BEZ
UDZIELANIA JAKICHKOLWIEK GWARANCJI (W TYM TAKŻE RĘKOJMI),
WYRAŹNYCH LUB DOMNIEMANYCH, A W SZCZEGÓLNOŚCI DOMNIEMANYCH
GWARANCJI PRZYDATNOŚCI HANDLOWEJ ORAZ PRZYDATNOŚCI DO
OKREŚLONEGO CELU LUB GWARANCJI, ŻE PUBLIKACJA NIE NARUSZA PRAW
OSÓB TRZECICH. Ustawodawstwa niektórych krajów nie dopuszczają zastrzeżeń
dotyczących gwarancji wyraźnych lub domniemanych w odniesieniu do pewnych transakcji,
w takiej sytuacji powyższe zdanie nie ma zastosowania.
Informacje zawarte w niniejszej publikacji mogą zawierać nieścisłości techniczne lub błędy
drukarskie. Informacje te są okresowo aktualizowane, a zmiany te zostaną ujęte w kolejnych
wydaniach tej publikacji. IBM zastrzega sobie prawo do wprowadzania ulepszeń i/lub zmian
w produktach i/lub programach opisanych w tej publikacji w dowolnym czasie, bez
wcześniejszego powiadomienia.
239
Jakiekolwiek wzmianki na temat stron internetowych nie należących do firmy IBM zostały
podane jedynie dla wygody użytkownika i nie oznaczają, że firma IBM w jakikolwiek sposób
firmuje te strony. Materiały dostępne na tych stronach nie są częścią materiałów
opracowanych dla tego produktu IBM, a użytkownik korzysta z nich na własną
odpowiedzialność.
IBM ma prawo do korzystania i rozpowszechniania informacji przysłanych przez
użytkownika w dowolny sposób, jaki uzna za właściwy, bez żadnych zobowiązań wobec ich
autora.
Licencjobiorcy tego programu, którzy chcieliby uzyskać informacje na temat programu w
celu: (i) wdrożenia wymiany informacji między niezależnie utworzonymi programami i
innymi programami (łącznie z tym opisywanym) oraz (ii) wykorzystywania wymienianych
informacji, powinni skontaktować się z:
IBM Corporation
Software Interoperability Coordinator, Department 49XA
3605 Highway 52 N
Rochester, MN 55901
USA
Informacje takie mogą być udostępnione, o ile spełnione zostaną odpowiednie warunki, w
tym, w niektórych przypadkach, uiszczenie odpowiedniej opłaty.
Licencjonowany program opisany w tej dokumentacji oraz wszystkie inne licencjonowane
materiały dostępne dla tego programu są dostarczane przez IBM na warunkach określonych w
Umowie IBM z Klientem, Międzynarodowej Umowie Licencyjnej IBM na Program lub w
innych podobnych umowach zawartych między IBM i użytkownikami.
Wszelkie dane dotyczące wydajności zostały zebrane w kontrolowanym środowisku. W
związku z tym rezultaty uzyskane w innych środowiskach operacyjnych mogą się znacząco
różnić. Niektóre pomiary mogły być dokonywane na systemach będących w fazie rozwoju i
nie ma gwarancji, że pomiary wykonane na ogólnie dostępnych systemach dadzą takie same
wyniki. Niektóre z pomiarów mogły być estymowane przez ekstrapolację. Rzeczywiste
wyniki mogą być inne. Użytkownicy powinni we własnym zakresie sprawdzić odpowiednie
dane dla ich środowiska.
Informacje dotyczące produktów innych firm zostały uzyskane od dostawców tych produktów
z opublikowanych przez nich zapowiedzi lub innych powszechnie dostępnych źródeł. Firma
IBM nie testowała tych produktów i nie może potwierdzić dokładności pomiarów wydajności,
kompatybilności ani żadnych innych danych związanych z tymi produktami. Pytania
dotyczące możliwości produktów innych firm należy kierować do dostawców tych
produktów.
Wszelkie informacje dotyczące kierunków rozwoju lub zamierzeń firmy IBM podlegają
zmianie lub wycofaniu bez powiadomienia i reprezentują wyłącznie cele i zamierzenia.
Wszystkie przedstawione ceny IBM są sugerowanymi przez IBM cenami sprzedaży
detalicznej, są aktualne i podlegają zmianie bez powiadomienia. Ceny u dealerów mogą się
różnić.
Przedstawione informacje są przeznaczone wyłącznie do planowania. Informacje mogą ulec
zmianie, zanim opisane produkty staną się dostępne.
Publikacja ta zawiera przykładowe dane i raporty używane w codziennej działalności
biznesowej. W celu kompleksowego zilustrowania tej działalności podane przykłady
240
zawierają nazwy osób, firm i ich produktów. Wszystkie te nazwiska/nazwy są fikcyjne i
jakakolwiek ich zbieżność z prawdziwymi nazwiskami/nazwami jest całkowicie
przypadkowa.
LICENCJA W ZAKRESIE PRAW AUTORSKICH:
Niniejsza publikacja zawiera przykładowe aplikacje w języku źródłowym, ilustrujące techniki
programowania w różnych systemach operacyjnych. Użytkownik może kopiować,
modyfikować i dystrybuować te programy przykładowe w dowolnej formie bez uiszczania
opłat na rzecz IBM, w celu projektowania, używania, sprzedaży lub dystrybucji aplikacji
zgodnych z aplikacyjnym interfejsem programowym dla tego systemu operacyjnego, dla
którego napisane zostały programy przykładowe. Programy przykładowe nie zostały
gruntownie przetestowane. Firma IBM nie może zatem gwarantować lub sugerować
niezawodności, użyteczności i funkcjonalności tych programów.
Każda kopia i część tych programów przykładowych oraz wszelkich prac pochodnych musi
zwierać następującą informację dotyczącą praw autorskich:
© IBM Corp. 2013. Części tego kodu są pochodnymi przykładowych programów firmy IBM
Corp. © Copyright IBM Corp. 2012. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Jeśli niniejsze informacje przeglądane są w postaci elektronicznej, fotografie i kolorowe
ilustracje mogą nie być wyświetlane.
Znaki towarowe
W celu uzyskania informacji o posiadanych prawach do znaku towarowego należy odwiedzić
serwis WWW IBM Warunki używania (http://www.ibm.com/legal/us/).
Następujące terminy są znakami towarowymi firmy International Business Machines
Corporation w Stanach Zjednoczonych i w innych krajach:
IBM, logo IBM logo, AIX, Tivoli, logo Tivoli i WebSphere są znakami towarowymi lub
zastrzeżonymi znakami towarowymi International Corporation w Stanach Zjednoczonych i w
innych krajach.
Intel, logo Intel i Pentium są znakami towarowymi Intel Corporation w Stanach
Zjednoczonych i w innych krajach.
Microsoft, Windows, logo Windows oraz Internet Explorer są znakami towarowymi
Microsoft Corporation w Stanach Zjednoczonych i w innych krajach.
Linux jest znakiem towarowym Linusa Torvaldsa w Stanach Zjednoczonych i w innych
krajach.
UNIX jest zastrzeżonym znakiem towarowym The Open Group w Stanach Zjednoczonych i
w innych krajach.
Java oraz wszystkie znaki towarowe i logo dotyczące języka Java są znakami towarowymi lub
zastrzeżonymi znakami towarowymi Oracle lub przedsiębiorstw afiliowanych.
Inne nazwy przedsiębiorstw, produktów i usług mogą być znakami towarowymi znakami
usług innych podmiotów.
Uwagi
241
242
Indeks
A
administracyjna stacja robocza
odtwarzanie 226
tworzenie kopii zapasowej 225
aktywacja języka 174
autoryzacja dotycząca typu segmentu księgi
głównej
aktualizowanie 171
B
baza danych
zastosowanie zmian
biblioteki
Linux 11
170
C
cicha, instalacja 107
czcionki
AIX 9
czynność
aktualizacja 206
cofanie 206
deinstalacja 206
instalacja 206
showavail 206
showinstalled 206
czynność install 209
czynność modfeatures 210
D
dane środowiskowe
aktualizowanie 236
DB2
instalowanie w systemach Solaris i
HP-UX 220
konfigurowanie istniejącego serwera za
pomocą programu instalacyjnego
oprogramowania pośredniego 51
konfigurowanie ręczne, 9.x 72
deinstalacja
deinstalacyjne narzędzie do odtwarzania
programu 188
narzędzie do odtwarzania 188
odtwarzanie konfiguracji bazy
danych 185
produkt 181
bez programu deinstalacyjnego 187
ręczna 190
ręczne usuwanie plików 190
ręcznie skonfigurowane oprogramowanie
pośrednie 184
wdrożenie skonfigurowane
automatycznie 182
wdrożenie skonfigurowane ręcznie 183
deinstalowanie
automatycznie skonfigurowane
oprogramowanie pośrednie 182
deinstalowanie produktu Integration
Composer 161
deinstalowanie produktu Integration Composer
w systemach operacyjnych Unix 161
deinstalowanie produktu Integration Composer
w systemach operacyjnych Windows 161
domena MAXIMOSERVER
tworzenie 32, 53, 90
domyślny ośrodek wprowadzania danych
tworzenie 172
dostępność portu
sprawdzanie 7
dzienniki
pośredniego 22, 24
program instalacyjny rozwiązania dla
procesów 211
J
G
grupa
instalacja rozwiązania dla procesów
pakiety 194
instalowanie
oprogramowanie wymagane wstępnie 19,
107
tryb cichy 107
instalowanie oprogramowania pośredniego
przed rozpoczęciem 1
instalowanie plików EAR 45, 66, 102
Integration Composer
instalowanie
z pakietem instalacyjnym rozwiązań
procesowych 151, 155
systemy UNIX 151, 155
Integration Composer - przegląd 145
Integration Composer, deinstalowanie 161
interfejs wiersza komend rozwiązania dla
procesów
odwołanie 209
29
I
IBM Tivoli Directory Server 29
instalowanie w systemie Solaris 222
ręczne konfigurowanie 82
instalacja
automatyczne konfigurowanie
oprogramowania pośredniego 19, 49
Integration Composer
za pomocą startera 145
produkt, automatycznie konfigurowane
oprogramowanie pośrednie 38, 59
produkt, oprogramowanie pośrednie
skonfigurowane samodzielnie 94
przygotowywanie 1
Tivoli Integration Composer 149, 154
wdrażanie z wykorzystaniem ręcznej
konfiguracji oprogramowania
pośredniego 71
wdrażanie z wykorzystaniem ręcznie
skonfigurowanego oprogramowania
pośredniego 71
właściwości 226
zadania po instalacji 167
zagadnienia dotyczące
zaawansowanej 215
instalacja cicha 107
instalacja cicha produktu
właściwości 110
instalacja produktu
instalacja produktu Integration Composer,
potwierdzanie 157
języki
wdrażanie po odroczeniu aktualizacji bazy
danych 47, 48, 68, 69, 104
JRE
konfigurowanie w systemie Linux 11
K
katalogi systemowe
dostęp 8
klient instalacji rozwiązania dla
procesów 206
kody walut
tworzenie 168
komenda executeMapping 160
komenda tar
AIX 8
konfigurowanie 168
serwer bazy danych 72
konfigurowanie SMTP 168
konta związane z przedsiębiorstwem
aktualizowanie 171
konto w księdze głównej
tworzenie 170
kontrola systemu przed wdrażaniem
procesów 203
L
logowanie się 167
logowanie się i wylogowywanie się
174
M
mechanizm wdrażania
tworzenie kopii zapasowej
15
243
menedżery procesu
instalowanie za pomocą kreatora instalacji
rozwiązania dla procesów 205
Microsoft Active Directory
konfigurowanie 86
konfiguracja ręczna 79
odtwarzanie 187
N
narzędzie do odtwarzania
deinstalacja 188
O
odtwarzanie 225
operacje cyklu życia oprogramowania 193
operacje wdrażania
typowe 198
oprogramowanie pośrednie 19, 107
deinstalowanie 29
instalowanie w systemach Solaris i
HP-UX 219, 220
instalowanie w systemie HP-UX 219
instalowanie w systemie Solaris 219
konfiguracja zdalna 13
przygotowanie do instalacji w systemie
Solaris i HP-UX 219
uruchamianie i zatrzymywanie 191
uruchamianie w systemach UNIX 192
uruchamianie w systemie Windows 191
zmiana parametrów konfiguracji 216
Oracle
konfigurowanie ręczne, 10g 76
konfigurowanie ręczne, 11g 74
odtwarzanie 186
Oracle WebLogic Server
konfigurowanie 215
po zakończeniu instalacji produktu 44,
65, 100
ręczne deinstalowanie 217
uruchamianie 215
ustawianie nazwy hosta w aplikacji 47,
68, 103
zarządzanie 215
organizacja
tworzenie 169
P
pakiet rozwiązania dla procesów
metody instalacji 193
pakiety 194
pakiety agregacji 195
pakiety rozwiązań
interfejs wiersza komend 206
pamięć współużytkowana
ustawianie 13
plan wdrożenia
przegląd 19
pliki EAR
kompilowanie ręczne 217
zarządzanie 217
po instalacji 167
244
po zakończeniu instalacji produktu
Oracle WebLogic Server 44, 65, 100
pomoc 167
pomoc elektroniczna 167
potwierdzanie instalacji produktu Integration
Composer 157
pośredniego
dzienniki 22
skorowidz dzienników 24
program instalacyjny produktu
przegląd 36, 57
program instalacyjny rozwiązania
action 207
parametry obsługiwane w interfejsie
wiersza komend 208
procesów 209, 210
dzienniki 211
obsługiwane operacje 196
wybór 196
program nasłuchujący e-mail
konfigurowanie w serwerze WebLogic
Server 34, 55, 92
przegląd, Integration Composer 145
przydział pamięci
zmiana 160
S
segment konta księgi głównej
tworzenie 170
serwer aplikacji Maximo
uruchamianie 45, 66, 102
serwer bazy danych 72
serwer J2EE
serwer katalogów
serwer WebLogic Server
zatrzymywanie 216
składniki opcjonalne 199
skrypt solutionInstaller
solutionInstaller.bat 206
solutionInstaller.sh 206
skrypty czyszczące oprogramowanie
pośrednie 177
skrypty czyszczenia oprogramowania
pośredniego 177
SMTP 168
solutionInstaller
składnia 207
sprawdzanie instalacji
programowo 137
ręczne 143
sprawdzanie wymagań wstępnych
programowo 3
starter
przegląd 17
uruchamianie 17
startFusion, plik
przydział pamięci 159
strony żądań xml 174
struktura integracji
opcje JMS
konfigurowanie 33, 54, 91
T
Tivoli Integration Composer
aktualizacja 154
instalacja 149
tworzenie kopii zapasowej 225
typy pakietów 194
typy pracy
tworzenie 172
U
ulimit
ustawianie 12
użytkownicy
grupy
synchronizowanie 175
synchronizowanie 175
użytkownik 29
W
wdrażania rozwiązania dla procesów
zarządzanie z administracyjnej stacji
roboczej 198
WebLogic Server
ręczne konfigurowanie 31, 52, 89
wielkość obszaru wymiany
ustawianie 12
właściwości
instalacja 226
instalacja cicha produktu 110
wymagane wstępnie 19, 107
wymagania produktu Integration Composer,
sprzęt i oprogramowanie 146
wymagania sprzętowe i programowe,
Integration Composer 146
wymagania wstępne dla produktu Integration
Composer 148
wymagania wstępne, Integration
Composer 148
Z
zabezpieczenia
konfigurowanie 175
zadania do wykonania po instalacji 157
zadania wykonywane po instalacji
klasa najwyższego poziomu dla zasobu
informatycznego
oprogramowanie 173
zasoby 173
zagadnienia systemowej strategii haseł 15
zestawy pozycji i przedsiębiorstw
tworzenie 169
Drukowane w USA

Wersja PDF

Transkrypt

Podobne dokumenty

Kategoria: HelpDesk i zarządzanie desktopami Pytanie: 3

Zadanie dla stażysty – Dział Help Desk Wyobraź sobie, że jesteś

Drukuj - Vavatech

Ework Reshaping Consulting - Big Data Analytics Engineer

Administracja bazami danych Oracle i DB2 (DBA11) - 5 dni

Jedna sieć radiowa One radio

Międzynarodowa firma konsultingowa z branży IT oferuje praktykę

Konsultant Help Desk

CONTROL AND CYBERNETICS