tutaj - Stowarzyszenie Kobiet Konsola
Transkrypt
tutaj - Stowarzyszenie Kobiet Konsola
X Konferencja z cyklu Spotkania Grup Feministycznych w Poznaniu Queerowanie Feminizmu. Estetyka, polityka czy coś więcej? Problematyka queer jest z założenia szeroka i niedookreślona. Dlatego też organizatorki pozostawiły sporą swobodę w wyborze tematów. Proponowały następujące zagadnienia: • • • Czy, a jeżeli tak, to w jaki sposób feminizm może korzystać z teorii i praktyki queer? Czy kamp może być użytecznym dla feminizmu narzędziem/ paradygmatem w badaniach nad kulturą współczesną oraz kategoriami ciała, tożsamości, seksualności, piękna. W jaki sposób kategorie związane z teorią queer są obecne w sztuce audiowizualnej, w jaki sposób mogą tworzyć nową estetykę feministyczną? Referaty wygłoszone podczas konferencji z pewnością ich nie wyczerpały. Z drugiej strony na pewno pojawiły się zupełnie nowe wątki. Konferencja rozpoczęła się 19 maja od projekcji queerowo-feministycznej telenoweli poznańsko-warszawskiej grupy Artifarti pt.: ZDRADZIATTA. Obecne były Jenni Ramme oraz Ewa Lewandowska, współtwórczynie projektu, które odpowiadały na pytania publiczności. Mówiły o jego otwartości, założonej w nim idei ciągłej zmiany, współtworzenia z różnymi ludźmi. Następnie Lidia Krawczyk wygłosiła referat pt.: Feministyczny kamp, który był krytyczną analizą tekstu Pameli Robertson, dotyczącego relacji i możliwych związków między estetyką kampu i polityką feministyczną. Marta Trawińska i Piotr Antoniewicz z Wrocławia przedstawili tekst Queer jako strategia działania politycznego. Była to synteza teorii min. Michela Foucault, Judith Butler (której nazwisko było obecne w większości referatów), Pierra Bourdieu, zilustrowana przykładami. Agnieszka Weseli w referacie O transseksualistach i toaletach publicznych w Polsce poruszyła ważny i niejednokrotnie pomijany temat transseksualizmu. Jej tekst był oparty na wywiadach z osobami określającymi się jako transseksualne. Toaleta publiczna w Polsce według autorki jest miejscem, które wymusza i odnawia z każdym użytkownikiem identyfikację z płcią, a więc jednocześnie podtrzymuje przekonanie o jej binarności. Z jej referatu można było dowiedzieć się o tym jak osoby transseksualne radzą sobie z tego typu problemami. Po przerwie blok tematyczny „Ciało” rozpoczął Michał Płaczek, referatem pt. (Samo)okaleczanie – Kobiecy masochizm jako konformizm, bunt i rytuał. Po nim Anna Wiatr wygłosiła tekst pt. Spisane z ciała. Tożsamość kobiet, które doświadczyły mastektomii, do którego poruszającą ilustracją był pokaz slajdów Agnieszki Kłos U – bywanie oraz Popołudnie u Agniuszy. Cały blok był ciekawą próbą ujęcia relacji między (kobiecym) ciałem, kulturą i tożsamością. Następnego dnia miały miejsce dwa bloki tematyczne – „Tekst” oraz „Teoria”. Pierwszy z nich rozpoczęła Marzena Lizurej tekstem Gra na wielu Bębenkach. Performatyw płci i osobowości w tekstach współczesnych pisarek polskich (Goerke, Filipiak, Tokarczuk). Po niej Bernadetta Darska wygłosiła referat Podobieństwa i różnice, czyli literacki świat lesbijki. Przypadek Ewy S., Moniki M. i Magdaleny O. Na koniec Marta Klimowicz i Marcin Drabek opowiedzieli o kryzysie kobiecości wykorzystując kategorię queer do analizy listów do redakcji Wysokich Obcasów. Po przerwie wysłuchaliśmy pracy pt. Cenzurowanie feminizmu autorstwa Joanny Semeniuk. Referat dotyczył współczesnego ujęcia zjawiska cenzury, gdzie kluczowym jest twierdzenie Michela Foucault, że władza nie tyle ogranicza jednostki posiadające jakąś tożsamość, ile produkuje tożsamości, które ogranicza. W świetle takiego założenia definicja cenzury zawiera o wiele więcej niż urzędową kontrolę treści książek, programów telewizyjnych, filmów, itp. pod katem politycznym, obyczajowym czy ideologicznym. Autorka starała się prześledzić strategie opierania i/lub poddawania się cenzurze przez polski ruch feministyczny a następnie zbadać jaką przewagę daje queer i kamp w starciu z cenzurą. Z kolei referat Ewy Hyży pt. Feminizm a Ruchy Męskie. Studium z feminizmu ‘włączającego’ był próbą odpowiedzi na pytania dlaczego teoretyczki feministyczne zajmują się problematyka męskości oraz co ma wspólnego męskość z feminizmem. Czy wyodrębnianie zawężonej do mężczyzn kategorii “męskości” i nadawanie jej statusu koniecznego komponentu społeczeństw leży w interesie feminizmu, który od początku lat 90. zmaga się czy wręcz odrzuca koherentne kategorie “kobiet” i “kobiecości. Po niej Jacek Kochanowski wygłosił referat pt. Queer jako strategia. Polityka społeczeństwa otwartego na Inną / Innego. Była to próba odpowiedzi na pytania: Czy polskie środowiska wolnościowe są w stanie podjąć strategię queer rozumianą jako budowanie przestrzeni otwartej na różnorodnych aktorów życia społecznego? Czy „wspólny front” ma sens? Czy jest możliwy? Czy jest potrzebny? O godzinie 16 w cafe mięsna odbyły się pierwsze w Poznaniu warsztaty Drag Kings, podczas których uczestniczki dowiedziały się o tradycji i sposobach przebierania się za mężczyzn. Mogły one zastosować tą wiedzę w praktyce przebierając się i występując podczas wieczornej imprezy. Warsztaty prowadzone były przez dk Morfeusza i dk Tivv. Ostatni dzień konferencji rozpoczął się referatem Marii Niemyjskiej pt. Estetyka kampowa w sztuce postfeminzmu. Poruszyła w nim zagadnienia relacji między estetyką kampową a formą i treścią w dziełach sztuki. Mówiła o abiekcie i tożsamości w feministycznej sztuce na przykładach twórczości Cindy Sherman, Pipiloti Rist, Judy Chicago oraz Nan Goldin. Następnie Monika Musiatowicz wygłosiła tekst Artystki są queer. O histerycznym odmieńcu płci żeńskiej i zakłoceniach w odbiorze „mięsistej” sztuki współczesnej. Wyszła w nim od tekstu Jolanty Brach – Czainy, w którym mowa jest o podwójnej stygmatyzacji artystek tworzących tzw. sztukę kobiecą. Po przerwie Sylwia Derwisz kontynuowała wątek w referacie Madonna, matka dziwaków. Pokazała ścisły związek między „queerowaniem” piosenkarki a wzorami kulturowymi kierowanymi do kobiet. Pojawiła się teza, że Madonna może być śmiało uważana za żywy przykład teorii zawartych w dziełach Judith Butler; jest ich ambasadorką, polityczną ikoną konstruowania płci. Na koniec Sebastian Rerak mówił o kobiecym homoerotyzmie w filmach Jesusa Franco, między innymi na przykładzie filmu Wampiryczne lesbijki. Homoerotyczny aspekt mitu o wampirach jest głęboko zakorzeniony w kulturze popularnej. W jego filmach - prawdziwych arcydziełach campu i kina seksploatacyjnego, zarówno homoseksualizm, jak i wampiryczne skłonności są w istocie aktami wyzwolenia spod reżimu społecznych norm - nie tylko sprzeciwiają się ciasno zasznurowanemu gorsetowi obyczajowości, ale podważają także patriarchalny porządek. Po przerwie Bogusław Gertruda wygłosił referat Postpłciowość czy neopłciowość? Jak przezwyciężać opresywność płci kulturowej a Agata Młodawska i Emilia Brzozowska mówiły o teorii queer i podmiocie kobiecym na przykładzie wybranych nurtów feminizmu, między innymi feminizmu korporalnego, globalnego i wielokulturowego.