Plejotropowe działanie leków przeciwnadciśnieniowych

kardiolog.pl
Plejotropowe działanie leków
przeciwnadciśnieniowych
Leki przeciwnadciśnieniowe oprócz podstawowego efektu hipotensyjnego mogą wywierać
korzystny wpływ na masę lewej komory serca, poza tym działają nefroprotekcyjnie a także
hamują rozwój cukrzycy i procesów miażdżycowych
1.Wpływ na serce
Trzy duże badania ujawniły jednakową regresję przerostu ściany lewej komory przy stosowaniu
ACE inhibitorów (lisinoprilu oraz enaraprilu i fosinoprilu) i przy stosowaniu blokerów kanałów
wapniowych ( amlodypiny oraz amlodypiny i nifedypiny); jedno badanie wykazało jednakową
regresję przy stosowaniu antagonistów receptora angiotensyny (kandesartanu) i inhibitora ACE
(enalaprilu), a jeszcze inne badanie jednakową regresję przerostu ściany lewej komory przy
stosowaniu blokera kanału wapniowego (lacidypiny) i beta-blokera (atenololu). Kilka badań ukazało
większego stopnia regresję przy stosowaniu antagonistów receptora angiotensyny ( kolejno
walsartanu, irbesartanu, losartanu) niż przy stosowaniu beta-blokerów (atenololu) i ten wniosek
został poparty dużym programem echokardiograficznym LIFE, w którym uczestniczylo 960
pacjentów, i który wykazał znacząco większą redukcję przerostu lewej komory przy stosowaniu
losartanu niż atenololu.
Ostatnie badania dostarczyły klinicznie ważnych informacji: dwa długotrwałe programy ujawniły że
regresja przerostu lewej komory jest utrzymana przez długi czas ( ale osiąga maximum przez 2-3
lata).
Duże badania takie jak LIFE pokazały, że redukcja masy lewej komory wywołana leczeniem jest
znacząco powiązana z redukcją wystapienia dużych incydentów sercowo-naczyniowych, udaru i
sercowo-naczyniowej oraz ogólnej śmiertelności.. Program LIFE pokazał, że losartan był znacznie
bardziej skuteczny niż atenolol w wywoływaniu regresji zmian EKG dotyczących przerostu lewej
komory.
Obecnie uwaga jest skoncentrowana na echokardiograficznych pomiarach rozmiaru lewego
przedsionka, co często koreluje z przerostem lewej komory i jest czynnikiem ryzyka wystąpienia
zdarzeń sercowo-naczyniowych. Dwa duże programy dotyczące nadciśnienia ukazały że
stosowanie blokerów receptora angiotensynowego, losartanu i walsartanu, zmniejsza ryzyko
wystąpienia nowych epizodów migotania przedsionków w porównaniu ze stosowaniem
beta-blokera (atenololu) i blokerów kanału wapniowego (amlodypiny). Mniejsza częstość
wystąpienia nowych epizodów AF było również obserwowane w 3 programach dotyczących
niewydolności serca, w których inhibitor ACE, enalapril lub bloker receptora angiotensynowego,
kandesartan i walsartan były porównywane z placebo. W programie LIFE zmniejszona częstość
występowania AF była związana z regresją przerostu lewej komory.
2.Ściana tętnic i miażdżyca
Porównanie działania różnych leków hipotensyjnych wskazuje na większą skuteczność blokerów
kanału wapniowego w porównaniu z hydrochlorotiazydem, chlortalidonem, i atenololem, lecz
ostatnie badania wskazują również na większą skuteczność inhibitorów ACE niż diuretyków
tiazydowych. Badanie ELSA wykazało że zmniejszona progresja zmian śródbłonka tętnicy szyjnej
© 2000-2017 Activeweb Medical Solutions. Wszelkie prawa zastrzeżone.
str. 1/2
kardiolog.pl
jest związana ze zmniejszoną progresją i zwiększoną regresją blaszek miażdżycowych
spowodowaną stosowaniem lacidypiny w większym stopniu niż w przypadku atenololu.
Podsumowując, progresja miażdżycy tętnicy szyjnej może być opóźniona przez obniżenie ciśnienia
tętniczego, a blokery kanału wapniowego wykazują większą skuteczność niż diuretyki i
beta-blokery, a inhibitory ACE mają większą skuteczność niż diuretyki.
3.Mózg i funkcje poznawcze
Trzy duże badania zastosowały Mini Mental State Evaluation Test w celu oceny funkcji
poznawczych. Wykazano znaczącą poprawę funkcji poznawczych przy spadku wysokości ciśnienia
tętniczego w porównaniu z placebo wynoszącym -4.8/-2.6 mmHg. Z drugiej strony 4
randomizowane badania przeprowadzone na 2396 pacjentach dowiodły że redukcja ciśnienia
tętniczego o 17.1/7.0 mmHg była powiązana z małym lecz znaczącym spadkiem wyniku testu.
Wydaje się że obniżanie ciśnienia tętniczego może polepszać wyniki testów przesiewowych
dotyczących demencji i pamięci, i dodatkowo podtrzymywać korzyści z terapii hipotensyjnej
związanych ze śmiertelnością z powodów mózgowo-naczyniowych. Jednakże obniżanie ciśnienia
tętniczego może pozostać bez wpływu na procesy wykonawcze, percepcję i zdolność uczenia się.
4.Funkcja nerek
Program MDRD wykazał znaczącą redukcję wystapienia skrajnej niewydolności nerek u pacjentów
z chorobą nerek bez cukrzycy, gdy ciśnienie tętnicze zostało zredukowane poniżej 120/80 mmHg w
porównaniu ze zredukowaniem poniżej 140/90mmHg. W innym programie dotyczącym
niecukrzycowej nefropatii, obniżenie ciśnienia tętniczego poprzez dodanie blokera kanału
wapniowego do inhibitora ACE nie zmniejsza dodatkowo wystąpienia skrajnej niewydolności nerek
i proteinurii. Dwa programy, jeden obejmujący pacjentów z cukrzycową nefropatią z proteinurią,
drugi- pacjentów z nefropatią niecukrzycową, wykazały przewagę antagonistów receptora
angiotensyny i inhibitorów ACE nad blokerami kanału wapniowego w opóźnianiu wystąpienia
schyłkowej niewydolności nerek i w znaczącym zmniejszeniu poziomu kreatyniny w surowicy.
Następnie porównywano efekt działania leków hipotensyjnych na mikroalbuminurię lub proteinurię.
Blokery receptora angiotensyny są skuteczniejsze w redukowaniu proteinurii niż beta-blokery,
blokery kanału wapniowego czy tiazydy. Natomiast antagoniści aldosteronu i inhibitory ACE
skuteczniejsze niż blokery kanału wapniowego.
5. Cukrzyca nowo powstała
Cukrzyca i nadciśnienie są często związane a ich współwystępowanie wiąże się z groźnymi
konsekwencjami. Prawie wszystkie programy dotyczące leczenia nadciśnienia ujawniły znacząco
większą częstość wystąpienia cukrzycy u pacjentów leczonych diuretykami i/lub beta-blokerami w
porównaniu z pacjentami leczonymi inhibitorami ACE, antagonistami receptorów angiotensyny czy
brokerami kanału wapniowego.
© 2000-2017 Activeweb Medical Solutions. Wszelkie prawa zastrzeżone.
str. 2/2