Pokaż

Kilka słów do projektu „Moja ojczyzna tam gdzie moja szkoła”
1.Uzasadnienie do potrzeby realizacji projektu.
Przemiany społeczno-ekonomiczne, które miały miejsce w naszym kraju w ostatnich latach
pogłębiły różnice występujące między miastem a wsią. Na obszarach wiejskich kumuluje się
szereg zjawisk ograniczających rozwój jej mieszkańców, w tym ciągle jeszcze niedostateczny
poziom wykształcenia, niedostosowanie posiadanego przygotowania zawodowego do potrzeb
występujących w danym regionie, niższe aspiracje życiowe, trudniejszy dostęp do rynku
pracy, a w niektórych rejonach kraju także niższy standard życia mieszkańców wsi. Aktualne
uwarunkowania powodują, że procesy decydujące o rozwoju społeczno-gospodarczym mają
tendencję do koncentrowania się w ośrodkach silniej zurbanizowanych, gdzie nie występują
bariery dostępu do infrastruktury i gdzie wysoko wykwalifikowani pracownicy mają do niej
powszechny dostęp i mogą z niej efektywnie korzystać. Zależności te decydują o tym, że
tereny wiejskie mają gorsze perspektywy rozwojowe niż ośrodki miejskie. Istotnym
czynnikiem różnicującym strukturę ludności według poziomu wykształcenia jest miejsce
zamieszkania. Ludność zamieszkująca obszary wiejskie charakteryzuje się niższym
poziomem wykształcenia, niż ludność miast. Istotnym elementem przygotowania do życia w
społeczeństwie jest kultura. W dostępie do dóbr kultury również występują znaczne różnice
pomiędzy miastem a wsią. Jak wskazują badania socjologiczne, poziom wykształcenia
wyznacza w zasadniczy sposób poziom uczestnictwa w kulturze - im wyższy poziom
wykształcenia, tym wyższe kompetencje w zakresie rozumienia wytworów kultury i ich
oceny oraz częstsze potrzeby czynnego udziału w kulturze. Kolejnym czynnikiem
różnicującym szanse edukacyjne mieszkańców miast i wsi jest dostęp do nowoczesnych
technologii teleinformatycznych: komputera, internetu, multimedialnych pomocy naukowych.
Z komputerów korzysta 60% mieszkańców miast oraz zaledwie 30% osób zamieszkujących
wieś. Podobnie, ponad dwukrotną różnicę obserwuje się w dostępie do internetu. Korzysta z
niego jedynie 20% mieszkańców wsi (w mieście 45%). EDUKACJA to podstawa rozwoju
społeczeństwa, która powinna leżeć na sercu każdemu z nas. Patrząc na zagadnienie z
perspektywy samorządu terytorialnego dostrzegamy ogromne potrzeby w tej materii.
Przyznawane subwencje oświatowe często nie wystarczają na realizację obligatoryjnych
programów zajęć. Realizując projekt chcemy nie tylko zmniejszyć powstałe zaległości, ale
także dać impuls do rozwoju. Wyrwać to lokalne społeczeństwo z marazmu i zwątpienia.
Pozyskanie środków finansowych pozwoli wdrożyć wiele interesujących programów, które
będą służyć rozwojowi najmłodszych z nas. Pomogą im uwierzyć że nie są oni gorsi od
swoich rówieśników z miasta.
2.Bariery które napotykają potencjalni beneficjenci
Na gorszy start i mniejsze szanse edukacyjne dzieci wiejskich wpływa szereg barier
związanych z funkcjonowaniem systemu oświatowego. W ramach przygotowań do realizacji
projektu zidentyfikowano problem główny jako: dysproporcję pomiędzy małymi
miejscowościami a dużymi miastami w zdobywaniu przez dzieci i młodzież dodatkowej
wiedzy i umiejętności ułatwiających naukę i wybór ścieżki zawodowej oraz rozwijania
aktywnych postaw w działalności ze społecznością lokalną. Określono przyczyny
występowania tego problemu dla trzech obszarów (zgodnie z dokumentacją konkursową):
Dla obszaru 1 są to m.in.:
- brak zainteresowania, brak pomocy i współpracy ze szkołą ze strony rodziców
- duża liczba (odsetek) dzieci z dysfunkcjami
- ograniczony dostęp do możliwości skorzystania ze wsparcia specjalistów
- utrudniony dojazd do szkoły (spore odległości, długi czas dojazdu)
- niski poziom aspiracji rodziców i uczniów, brak motywacji uczniów do nauki, brak wiary
we własne siły
- brak umiejętności samodzielnego uczenia się
- ograniczony dostęp do zajęć pozalekcyjnych rozwijających zdolności indywidualne
- trudny dostęp do ośrodków kulturalnych, ograniczona możliwość korzystania z dóbr kultury
- ograniczony dostęp do zasobów informacji, ograniczone możliwości korzystania ze sprzętu
komputerowego i internetu
- brak dodatkowych zajęć wyrównawczych
- ograniczone możliwości organizowania dodatkowych zajęć w ramach kół zainteresowań.
Dla 2:
- brak sprzętu komputerowego i oprogramowania
- ograniczony dostęp do źródeł informacji (w tym zasobów internetu) i niska umiejętność ich
wykorzystania
- brak wyspecjalizowanej kadry
- brak bazy lokalowej niezbędnej do organizowania zajęć rozwijających zainteresowania
- ograniczone możliwości organizowania dodatkowych zajęć w ramach kół zainteresowań (w
tym także zindywidualizowanego toku nauczania)
- ograniczone możliwości udziału w życiu kulturalnym dużych ośrodków (miast)
Dla 3:
- słaba współpraca z instytucjami działającymi na rzecz oświaty
- mała liczba aktywnych organizacji działających na terenie gminy
- słabe rozeznanie w profilu działalności organizacji pozarządowych
- brak aktywnej współpracy z przedsiębiorcami lokalnymi
- niskie rozeznanie różnorodności zawodowej przez dzieci.
Realizacja projektu przyczyni się do wyeliminowania bądź zmieszenia powyższych barier
poprzez realizację działań, których dokładny opis znajdzie się w programach rozwoju szkół.
3. Wybór wsparcia
Sporządzany Program Rozwoju to dokument który zawiera precyzyjną diagnozę aktualnej
sytuacji w placówce. Powstają koncepcje, które będą najpełniej trafiać w lokalne potrzeby,
uwzględniać specyfikę danego społeczeństwa. Forma dotacyjna pozwala na realizację wielu
różnorakich pomysłów, idei bez narzucania beneficjentom dziedzin ich ukierunkowywania.
Same projekty to najtrafniejsze oferty odpowiadające na lokalne potrzeby. Różnorodne
zajęcia pozalekcyjne, wyjazdy na spotkania z kulturą i sztuką, publiczne wystąpienia mają za
zadanie rozwijać uczniów, dodać im pewności siebie, ubogacić nowymi doświadczeniami.
4.Wyznaczniki sukcesu projektu
Pierwszym sukcesem jest podjęcie przez jednostki samorządu terytorialnego próby
pozyskania pozabudżetowych środków na cele oświatowe. W przypadku powodzenia tej
aplikacji będzie to impuls dla innych gmin do starań o nowe źródła finansowania oświaty.
Kolejna miara sukcesu to zaktywizowanie szkół do poszukiwań pieniędzy na statutową
działalność, budowę nowej różnorodnej oferty edukacyjnej. Oczekujemy, że połączenie starań
tych podmiotów z zaangażowaniem uczniów pozwoli na pozytywne spojrzenie na swoje
możliwości, odbuduje wiarę w siebie, doprowadzi do poprawy nastrojów w lokalnym
środowisku. Weryfikowalne aspekty sukcesu to setki ubogacających wyjazdów, tysiące
godzin zajęć, które pomogą im w nauce, w rozwijaniu się, poznawaniu świata: liczne
występy, które zaprezentują osiągnięcia szkół i będą służyć integracji lokalnego środowiska
5.Możliwości rozpowszechniania
Wypracowany standard dokumentów (plan rozwoju szkoły), zbudowana oferta edukacyjna,
wdrożone metody nauczania to materiał dla innych szkół. Elastyczna i przejrzysta struktura
projektu pozwala na jego rozbudowę w przyszłości bez naruszania jego koncepcji. Dotyczy to
zarówno rozbudowy w pionie (zaangażowanie większej ilości szkół), jak i w poziomie
(rozwinięcie danej oferty zajęć edukacyjnych). Nasz projekt po modyfikacjach wynikających
z uwarunkowań lokalnych może być wdrożony w innych regionach, gdzie zostaną
zdiagnozowane potrzeby.
5.Funkcjonowanie i finansowanie projektu po zakończeniu dofinansowanie z EFS
Modułowość zrealizowanego projektu oraz baza różnorodnych wdrażanych pomysłów
pozwalają na ich dalszą realizację w określonym zakresie, wymiarze. Liczymy, że pozyskane
środki zintensyfikują starania szkół o zewnętrzne źródła finansowego wsparcia (Ministerstwo
Edukacji Narodowej, Kuratorium Oświaty, Samorząd Wojewódzki, środki unijne).
Samorządy jako inicjatorzy przedsięwzięcia zamierzają kontynuować projekt - oczywiście w
miarę posiadanych środków - poprzez własne fundusze (np. z profilaktyki antyalkoholowej),
jak i z zewnętrznych źródeł, o które będą mogły się ubiegać.