Pokarm gąsiorka Lanius collurio w krajobrazie rolniczym wschodniej

Literatura
Bibby C.J. 1981. Ford supply and diet of the Bearded Tit. Bird Study 28: 201–210.
Cramp S. 1998. The Complete Birds of Western Palearctic on CD-ROM. Oxford University Press.
Jesionowski J., Lewartowski Z., Winiecki A. 1982. Występowanie wąsatki (Panurus biarmicus) w
Wielkopolsce. Not. Orn. 23: 15–21.
Spitzer G. 1972. Jahreszeitliche Aspekte der Biologie der Bartmeise (Panurus biarmicus). J. Ornithol.
113: 241–275.
Surmacki A., Stępniewski J. 2003. A survey of the Bearded Tit Panurus biarmicus during the nonbreeding season in a landscape of western Poland. Acta Ornithol. 38: 53–58.
Janusz Stępniewski
Mała Kościelna 9, 64-113 Osieczna
[email protected]
Adrian Surmacki
Zakład Biologii i Ekologii Ptaków UAM
Umultowska 89, 61-614 Poznań
[email protected]
Pokarm gąsiorka Lanius collurio
w krajobrazie rolniczym wschodniej Polski
Skład pokarmu ptaków może zmieniać się w zależności od wielu czynników, m. in. położenia geograficznego, warunków pogodowych wpływających na aktywność potencjalnych
ofiar (Cramp & Perrins 1993, Tryjanowski et al. 2003a), metody analizy pokarmu (Tryjanowski et al. 2003b). Duże znaczenie ma także struktura siedliskowa terytorium danego gatunku
oraz zabiegi agrotechniczne prowadzone na danym obszarze. Intensyfikacja produkcji rolnej, np. przez stosowanie insektycydów, wpływa na zmianę składu gatunkowego zgrupowań owadów (Matson et al. 1997, Krooss & Schaefer 1998).
Dieta gąsiorka Lanius collurio była przedmiotem wielu badań (podsumowanie w Cramp
& Perrins 1993, Lefranc & Worfolk 1997, Harris & Franklin 2000). Gąsiorek jest gatunkiem
zagrożonym i zmniejszającym liczebność w Europie, szczególnie w jej zachodniej części
(Fornasari et al. 1997), dlatego też znajomość diety oraz preferencji pokarmowych tego ptaka może być przydatna w jego czynnej ochronie (Kuper et al. 2000, Tryjanowski 2003a).
Celem badań było określenie składu pokarmu gąsiorka w krajobrazie rolniczym o ekstensywnej gospodarce rolnej, położonym we wschodniej Polsce. Tereny takie zajmują w Europie coraz mniejszy areał i różnią się znacznie nawet w porównaniu z zachodnią częścią
Polski. Różnice uwidaczniają się także we wzrostowych trendach liczebności wielu gatunków ptaków zasiedlających ten typ krajobrazu, w tym gąsiorka, odnotowanych w ostatnich
latach (Dombrowski et al. 2000, Dombrowski & Goławski 2002).
Badania prowadzono w latach 1999–2003 w odległości 10–15 km na północny wschód
od Siedlec (pow. siedlecki, woj. mazowieckie). Obszar ten należy do mezoregionu Wysoczyzna Siedlecka i makroregionu Nizina Południowopodlaska (Kondracki 1988). Teren badań obejmował 855 ha krajobrazu rolniczego z niską intensyfikacją użytkowania gruntów
(nawozy mineralne, herbicydy) i znacznym rozdrobnieniem pól. Dominowały grunty orne
(53,5%) głównie z zasiewami żyta i ziemniaków na słabych glebach (IV i V klasa). Przesuszone łąki i pastwiska zajmowały 21,1%, a udział ugorów wynosił 2,2%. Charakterystyczny był
znaczny udział śródpolnych lasków i zadrzewień oraz sadów. Struktura użytkowania grun208
tów w czasie badań nie zmieniła się. Dokładny opis terenu badań wraz z mapkami zamieszczono w pracy Goławskiego (2005 msc).
Materiał zbierano przeszukując systematycznie w sezonie lęgowym (maj–sierpień) miejsca najczęstszego przebywania gąsiorka, grunt pod gniazdami, a po opuszczeniu przez pisklęta gniazd wybierano z nich resztki ofiar. Skład diety gąsiorka ustalono w wyniku analizy
resztek lub całych zwierząt zawartych w wypluwkach, spiżarniach (miejscach przechowywania ofiar, najczęściej nakłutych na ciernie krzewów lub drut kolczasty), rzeźniach (miejscach oprawiania zdobyczy, pozbywania się skrzydeł, głów) oraz gniazdach. Ofiary były
klasyfikowane, przez specjalistę entomologa, do możliwie najniższego taksonu. Liczebność
bezkręgowców ustalono na podstawie charakterystycznych dla danego taksonu szczątków,
tj. głów, odnóży, części lub całych pokryw. Liczebność kręgowców oparto na liczbie wypreparowanych czaszek, szczęk lub kości długich: ramieniowej i udowej. Wszystkie cztery metody analizy pokarmu są metodami nieinwazyjnymi.
W analizowanej próbie pokarmu gąsiorka stwierdzono szczątki 5298 zwierząt oraz trzy
nasiona czeremchy amerykańskiej Padus serotina. Największym udziałem odznaczały się
bezkręgowce, zwłaszcza owady Insecta (118 gatunków), stanowiąc aż 99% wszystkich
osobników. Wśród nich chrząszcze Coleoptera stanowiły 82,9%, następnie błonkoskrzydłe
Hymenoptera – 9% i prostoskrzydłe Orthoptera – 2,9% ofiar. Natomiast najrzadziej odnotowanymi rzędami owadów były ważki Odonata i skorki Dermaptera. Gąsiorki łowiły najliczniej owady z rodziny żukowatych Scarabaeidae, a trzy najliczniejsze gatunki to: listnik
zmiennobarwny Anomala dubia – 1220, chrabąszcz majowy Melolontha melolontha – 696,
ogrodnica niszczylistka Phyllopertha horticola – 411 osobników. W pokarmie stwierdzono
także nieliczne pająki Araneae, ślimaki Gastropoda, krocionogi Diplopoda i skąposzczety
Oligochaeta. Kręgowce stanowiły jedynie 0,5% wszystkich osobników złowionych przez
gąsiorki i należały do trzech gromad. Najliczniej reprezentowane były gryzonie z rodziny
nornikowatych Microtidae (tab. 1).
Wszystkie cztery metody analizy pokarmu wykazały dominację chrząszczy. W wypluwkach, w porównaniu z innymi metodami analizy, stwierdzono stosunkowo dużo błonkoskrzydłych, natomiast w spiżarniach – prostoskrzydłych. Pozostałe taksony w analizowanych
próbach występowały okazjonalnie nie przekraczając 3% liczby ofiar (rys. 1).
Pokarm gąsiorka był przedmiotem badań wielu autorów, a niemal wszystkie prace podają, że składa się on głównie z owadów, które mogą stanowić do 99% ofiar (przegląd w
Kuźniak & Tryjanowski 2003). Dieta tego gatunku może znacznie się różnić w zależności od
metod badania składu ofiar (Tryjanowski et al. 2003b, Goławski 2006). Wśród metod zastosowanych w niniejszej pracy, w literaturze najrzadziej podawane były analizy resztek ofiar z
rzeźni. Odnotowano zdecydowaną dominację chrząszczy, a udział innych taksonów nie
przekroczył 1% (Randik 1970). Rzadko podawano też skład pokarmu stwierdzonego na
podstawie resztek zwierząt w gniazdach. Przy zastosowaniu tej metody zdecydowanie dominowały chrząszcze i błonkoskrzydłe (Randik 1970, Olsson 1995), ale Mansfeld (1958)
stwierdził także znaczny (11%) udział gryzoni. Obfity materiał dotyczy składu pokarmu zebranego w spiżarniach, gdzie dominowały chrząszcze i błonkówki (Mielewczyk 1967, Randik 1970, Lefranc 1979). W Hiszpanii stwierdzono jednak dominację prostoskrzydłych
(Hernández 1995). Metoda ta wykazała również znaczny udział kręgowców (Lefranc 1979,
Olsson 1995), w skrajnych przypadkach sięgający nawet 35% liczby wszystkich ofiar (Mielewczyk 1967, Knysh 2001). Jednakże najobfitsze dane o pokarmie gąsiorka pochodzą z
analizy resztek zwierząt w wypluwkach, w których dominowały chrząszcze i błonkoskrzydłe
(Mann 1983, Hernández et al. 1993, Wagner 1993, Olsson 1995, Kuper et al. 2000, Tryjanowski et al. 2003b, Karlsson 2004). Poza tymi dwoma rzędami owadów do dominujących
209
Tabela 1. Zestawienie liczby i udziału ofiar w pokarmie gąsiorka we wschodniej Polsce
Table 1. Number of items and proportions of different prey in the Red-backed Shrike diet in eastern
Poland. (1) – taxon, (2) – pellets, (3) – slaugther-houses, (4) – food storage places, (5) – nests, (6) –
total, (7) – percentage, (8) – unidentified, (9) – grand total
Takson (1)
Invertebrata
Araneae
Araneidae
Gastropoda
Helicidae
Insecta
Coleoptera
Cantharidae
Carabidae
Cerambycidae
Chrysomelidae
Cicindelidae
Coccinellidae
Curculionidae
Dytiscidae
Elateridae
Histeridae
Scarabaeidae
Silphidae
Staphylinidae
Tenebrionidae
Nierozpoznane (8)
Dermaptera
Forficulidae
Diptera
Tabanidae
Heteroptera
Anthocoridae
Coreidae
Nierozpoznane (8)
Hymenoptera
Apidae
Chrysididae
Formicidae
Ichneumonidae
Vespidae
210
Wypluwki Rzeźnie
(2)
(3)
3690
1393
1
3
1
3
3
3
3
3679
1386
3018
1228
6
496
67
15
5
19
4
12
3
5
250
11
1
2
156
17
24
2
1749
1076
213
28
33
12
2
37
1
2
1
2
1
46
5
Spiżarnie
(4)
113
2
2
3
110
87
70
61
13
1
3
1
79
7
1
25
18
1
1
130
5
1
1
1
129
1
415
6
5
1
55
3
1
13
2
36
2
2
82
11
316
Gniazda
(5)
74
2
1
1
5
1
4
Razem
(6)
5270
6
6
9
3
5245
4394
6
576
20
24
15
5
264
3
174
26
2929
266
46
2
38
4
4
52
1
138
1
136
1
477
11
1
95
14
356
Udział (%)
(7)
99,5
0,1
0,1
0,2
0,1
99,0
82,9
0,1
10,9
0,4
0,5
0,3
0,1
5,0
0,1
3,3
0,5
55,3
5,0
0,9
<0,1
0,7
0,1
0,1
1,0
<0,1
2,6
<0,1
2,6
<0,1
9,0
0,2
<0,1
1,8
0,3
6,7
Takson (1)
Lepidoptera
Coleophoridae
Geometridae
Lasciocampidae
Noctuidae
Nymphalidae
Sphingidae
Nierozpoznane (8)
Odonata
Orthoptera
Gryllidae
Gryllotalpidae
Phaneropteridae
Tettigonidae
Nierozpoznane (8)
Diplopoda
Oligochaeta
Lumbricomorpha
Vertebrata
Amphibia
Ranidae
Aves
Passeriformes
Mammalia
Rodentia
Microtidae
Insectivora
Soricidae
Nierozpoznane (8)
Razem (9)
Wypluwki
(2)
6
1
1
1
Rzeźnie
(3)
15
4
9
2
Spiżarnie
(4)
2
Gniazda
(5)
1
1
3
62
45
2
8
7
10
16
3
1
5
5
5
4
73
1
1
69
2
1
3
3
2
17
8
1
9
2
2
3
1
1
1
1
1
1
1
6
1
1
5
5
3
1
1
8
3706
2
1396
117
79
Razem
(6)
23
1
1
2
5
9
2
3
4
152
54
2
1
77
18
11
2
2
28
4
2
2
2
14
13
9
1
1
9
Udział (%)
(7)
0,4
<0,1
<0,1
<0,1
0,1
0,2
<0,1
0,1
0,1
2,9
1,0
<0,1
<0,1
1,5
0,3
0,2
<0,1
<0,1
0,5
0,1
<0,1
<0,1
<0,1
0,3
0,2
0,2
<0,1
<0,1
0,2
5298
należały: pluskwiaki różnoskrzydłe (Hernández et al. 1993, Tryjanowski et al. 2003b), prostoskrzydłe (Hernández et al. 1993, Wagner 1993, Karlsson 2004), a nawet skorki (Olsson
1995). Również w niniejszych badaniach prowadzonych w ekstensywnym krajobrazie rolniczym zaznaczyła się dominacja tych dwóch rzędów (chrząszcze i błonkoskrzydłe). Jednak
ogromną przewagę w diecie osiągnęły chrząszcze, co jest rzadko podawane w literaturze
(np. Randik 1970). Pewnym zaskoczeniem jest stwierdzenie stosunkowo dużego udziału
kręgowców w resztkach ofiar w gniazdach w porównaniu z innymi metodami analizy pokarmu. Odnotowano także kilkuprocentowy udział prostoskrzydłych oraz niski udział błonkoskrzydłych w spiżarniach (vs. Randik 1970).
211
100
%
N=5298
90
80
70
60
50
40
30
20
10
0
Coleoptera
wypluwki (1)
Hymenoptera
rzeŸnie (2)
Orthoptera
spi¿arnie (3)
Heteroptera
Diptera
Lepidoptera
gniazda (4)
Rys. 1. Udział procentowy ważniejszych rzędów bezkręgowców w pokarmie gąsiorka we wschodniej
Polsce
Fig. 1. Percentage of major orders of invertebrates in the Red-backed Shrike diet in eastern Poland.
(1) – pellets, (2) – slaughter-hauses, (3) – food storage places, (4) – nests
Na podstawie analizy dużej próby ofiar uzyskanych z najefektywniejszych metod (analiza wypluwek i rzeźni) można stwierdzić, że w krajobrazie rolniczym wschodniej Polski pokarm gąsiorka nie różni się zasadniczo od jego pokarmu z innych miejsc w Europie. Ptak ten
wykorzystuje szerokie spektrum ofiar (ponad 100 gatunków) ze szczególnym uwzględnieniem chrząszczy, które są preferowane wraz z błonkoskrzydłymi (Goławski w druku).
Dziękuję Zbigniewowi Mocarskiemu za oznaczenie ofiar w pokarmie gąsiorka, Cezaremu Mitrusowi i Andrzejowi Dombrowskiemu za krytyczne uwagi do pierwszej wersji pracy.
Summary: Diet of the Red-backed Shrike Lanius collurio in the agricultural landscape of eastern
Poland. In 1999–2003, the Red-backed Shrike diet was investigated in an agricultural landscape of
extensive farming 10–15 km north-south of Siedlce. In the food, 5298 remnants of animals and three
seeds of the Black Cherry Padus serotina were discovered. The predominating food items were insects representing the orders Coleoptera, Hymenoptera and Orthoptera, which accounted for 94.8%
items of prey. Vertebrates constituted merely 0.5% of prey items, among which Microtidae made up
0.2%. All the four methods of food analysis showed predominance of coleopterans. Compared with
other methods, the pellets revealed relatively abundant hymenopterans, whereas in food storage
places numerous orthopterans were found. In the agricultural landscape of eastern Poland the
Red-backed Shrike diet does not differ markedly from those in other regions of Europe. The bird
feeds on a wide spectrum of prey, particularly coleopterans, which, along with hymenopterans, are
preferred items of food.
Literatura
Cramp S., Perrins C.M. (eds). 1993. The Birds of the Western Palearctic. 7. Oxford University Press.
Dombrowski A., Goławski A. 2002. Changes in numbers of breeding birds in an agricultural landscape of east-central Poland. Vogelwelt 123: 79–87.
Dombrowski A., Goławski A., Kuźniak S., Tryjanowski P. 2000. Stan i zagrożenia populacji gąsiorka
Lanius collurio w Polsce. Not. Orn. 41: 139–148.
212
Fornasari L., Kurlavièius P., Massa R. 1997. Red-backed Shrike Lanius collurio. W: Hagemeijer
W.J.M., Blair M.J. (eds). The EBCC Atlas of European Breeding Birds: Their Distribution and
Abundance, ss. 660–661. T&AD Poyser, London.
Goławski A. 2005 msc. Ekologiczne uwarunkowania sukcesu lęgowego gąsiorka Lanius collurio w
krajobrazie rolniczym Niziny Południowpodlaskiej. Praca doktorska, Akademia Podlaska, Siedlce.
Goławski A. 2006. Comparison of methods of food analysis and the prey preferences: a case study
on the Red-backed Shrike Lanius collurio. Orn. Fenn. 83: 108–116.
Harris T., Franklin K. 2000. Shrikes and Bush-Shrikes. Christoper Helm, London.
Hernández A. 1995. Temporal-spatial patterns of food caching in two sympatric Shrike species. Condor 97: 1002–1010.
Hernández A., Purroy F.J., Salgado J.M. 1993. Variacion estacional, solapamiento interespecifico y
seleccion en la dieta de tres especies simpatricas de alcaudones (Lanius spp.). Ardeola 40:
143–154.
Karlsson S. 2004. Season-dependent diet composition and habitat use of Red-backed Shrikes Lanius
collurio in SW Finland. Orn. Fenn. 81: 97–108.
Knysh N.P. 2001. [About pinning (caching) of prey by Red-backed Shrike]. Berkut 10: 218–225.
Kondracki J. 1988. Geografia fizyczna Polski. PWN, Warszawa.
Krooss S., Schaefer M. 1998. The effect of different farming systems on epigeic arthropods: a
five-year study on the rove beetle fauna (Coleoptera: Staphylinidae) of winter wheat. Agriculture,
Ecosystems and Environment 69: 121–133.
Kuper J., van Duinen G.-J., Nijssen M., Geertsma M., Esselink H. 2000. Is the decline of the Red-backed Shrike (Lanius collurio) in the Dutch coastal dune area caused by a decrease in insect
diversity? Ring 22: 11–25.
Kuźniak S., Tryjanowski P. 2003. Gąsiorek. Wyd. Klubu Przyrodników, Świebodzin.
Lefranc N. 1979. Contribution à l’écologie de la Pie-grièche écorcheur Lanius collurio L. dans les
Vosges moyennes. Oiseaux 49: 245–298.
Lefranc N., Worfolk T. 1997. Shrikes. A Guide to the Shrikes of the World. Pica Press, Sussex.
Mann W. 1983. Zur Ernährung des Neuntöters Lanius collurio L. in Abhängigkeit vom Insektenangebot auf verschiedenen Dauergrünlandtypen. Vogelkundl. Heft Edertal 9: 5–41.
Mansfeld K. 1958. Zur Ernährung des Rotrückenwürgers (Lanius collurio collurio L.), besonders hinsichtlich der Nestlingsnahrung, der Vertilgung von Nutz- und Schadinsekten und seines Einflusses auf den Singvogelbestand. Beitr. Vogelk. 6: 270–292.
Matson P.A., Parton W.J., Power A.G., Swift M.J. 1997. Agricultural intensification and ecosystem properties. Science 277: 504–509.
Mielewczyk S. 1967. O pożywieniu gąsiorka, Lanius collurio L., w okolicy Gniezna (woj. poznańskie). Acta Ornithol. 10: 157–175.
Olsson V. 1995. The Red-backed Shrike Lanius collurio in southeastern Sweden: habitat and territory.
Orn. Svec. 5: 31–41.
Randik A. 1970. Red-backed Shrike (Lanius collurio) in natural conditions of Slovakia. Prace a studie
COP pri SUPSOPB Bratislava, 3: 1–132.
Tryjanowski P., Karg M.K., Karg J. 2003a. Diet composition and prey choice by the red-backed shrike
Lanius collurio in western Poland. Belg. J. Zool. 133: 157–162.
Tryjanowski P., Karg M. K., Karg J. 2003b. Food of the Red-backed Shrike Lanius collurio: a comparison of three methods of diet analysis. Acta Ornithol. 38: 59–64.
Wagner T. 1993. Saisonale Veränderungen in der Zusammensetzung der Nahrung beim Neuntöter
(Lanius collurio). J. Orn. 134: 1–11.
Artur Goławski
Katedra Zoologii, Akademia Podlaska
Prusa 12, 08-110 Siedlce
[email protected]
213