Klasa wmiul do pisania prac magisterskich w LATEX

Klasa wmiul do pisania prac magisterskich
w LATEX-u – uwagi dla użytkownika
Zofia Walczak
Wstęp
Klasa dokumentu to jest pakiet zawierający definicje i deklaracje różnych parametrów dotyczących strony m. inn. szerokości i wysokości tekstu, rodzaju użytych czcionek w tytulariach itp. Można używać standardowych klas LATEX-a article, book,
report i letter lub ich polskich odpowiedników mwart, mwbk i mwrep albo
napisać swoją własną.
Klasa LATEX-a o nazwie wmiul powstała jako część praktyczna pracy magisterskiej i została napisana w oparciu o klasę mwrep. Od roku akademickiego 2011/2012
jest ona rekomendowana do składania prac magisterskich z matematyki i informatyki na Wydziale Matematyki i Informatyki Uniwersytetu Łódzkiego.
1 Preambuła dokumentu
Dokument tekstowy który ma zostać przeczytany i przetworzony przez LATEX-a musi
posiadać ściśle określoną strukturę na którą składają się:
\documentclass[lista opcji]{nazwa klasy}
preambuła
\begin{document}
Treść dokumentu
\end{document}
Użytkownik klasy wmiul rozpoczyna dokument poleceniem
\documentclass[opcje]{wmiul},
gdzie oprócz standardowych opcji klasy mwrep muszą znaleźć się właściwe z następującej listy:
1. informatyka,
2. matematyka,
3. licencjacka,
4. magisterska,
5. opiekunpracy.
1
Domyślne opcje to: magisterska, informatyka, inne domyślne opcje to
a4paper, 12pt, oneside, openright.
W klasie wmiul została zdefiniowana również opcja opiekun pracy o nazwie
opiekunpracy.
Praca magisterska studenta kierunku informatyka w której tworzeniu oprócz
promotora miał udział również opiekun pracy będzie się więc zaczynała poleceniem
\documentclass[opiekunpracy]{wmiul} a analogiczna dla kierunku matematyka poleceniem \documentclass[matematyka,opiekunpracy]{wmiul}.
Wraz z wczytaniem klasy wmiul wczytywane są następujące pakiety przydatne
w składaniu prac matematycznych:
1. amssymb,
2. amsmath,
3. amsthm,
4. fancyhdr,
5. graphicx,
6. tikz.
Tych pakietów nie trzeba wczytywać w preambule dokumentu!
Dodatkowe pakiety potrzebne do złożenia pracy należy wczytać poleceniem \usepackage.
2 Strona tytułowa pracy
Klasa wmiul tworzy dwie strony tytułowe – polsko- i angielskojęzyczną. Muszą one
zawierać wszystkie wymagane informacje o dokumencie. Należy je podać w preambule tak jak poniżej
\autor{imię i nazwisko}% imię i nazwisko autora pracy
\tytul{tytuł}% tytuł pracy
\tytulang{tytuł}% angielski tytuł pracy
\data{Łódź 2011}% data i miejsce powstania pracy
\opiekun{imię i nazwisko}% jeśli podano opcję ,,opiekunpracy"
\promotor{imię i nazwisko}
\nralbumu{numer}% numer albumu
\specjalnosc{nazwa}% nazwa specjalności (jeśli jest)
\specjalnoscang{nazwa}% nazwa specjalności w języku angielskim
\podziekowania{tekst}
Brak którejkolwiek informacji spowoduje jej brak w dokumencie. Wszystkie tytularia zostaną utworzone kiedy po poleceniu \begin{document} umieścimy instrukcję \maketitle.
2
3 Układ logiczny dokumentu
Praca magisterska może być podzielona na kilka części, najczęściej są to punkty (ang.
section) i podpunkty (ang. subsection). Obszerniejsze prace mogą być podzielone na
rozdziały (ang. chapter) a potem na punkty itd. Niektóre prace mogą też mieć streszczenie, które w klasie wmiul realizuje instrukcja \abstract{}, gdzie jako argument
w nawiasach klamrowych umieszczamy jego treść. Streszczenie jest umieszczane na
osobnej, nieparzystej stronie.
Rozdział lub punkt rozpoczynający pracę nosi najczęściej nazwę Wstęp lub Wprowadzenie. Powinien rozpocząć się poleceniem \wstep[nazwa] gdzie parametr nazwa
to tytuł tego rozdziału. Domyślna wartość parametru to Wstęp. Wstęp umieszczany
jest na oddzielnych stronach i rozpoczyna się od strony nieparzystej.
Każdy rozdział (ang. chapter) dokumentu rozpoczyna się na stronie nieparzystej
i numerowany jest cyframi arabskimi. Aby zmienić sposób numerowania rozdziałów
należy w preambule umieścić polecenie:
\renewcommand{\thechapter}{\Roman{chapter}}
W podobny sposób możemy zmienić sposób numerowania punktów (ang. section)
i podpunktów.
Spis treści może znaleźć się na początku lub na końcu dokumentu i jest generowany instrukcją \tableofcontents.
Spis literatury zwyczajowo umieszcza się na końcu dokumentu, przed spisem
treści i ewentualnym skorowidzem. generuje go następujące środowisko:
\begin{thebibliography}{napis}
\bibitem[etykieta]{klucz} opis bibliograficzny
\bibitem[etykieta]{klucz} opis bibliograficzny
\end{thebibliography}
Argument napis służy do wyznaczenia wielkości wcięcia z lewej strony listy,
w którym to wcięciu zostaną umieszczone kolejne jej numery. Jeśli ilość pozycji literatury to liczba dwucyfrowa to w nawiasach klamrowych powinniśmy umieścić
liczbę 99, jeśli jednocyfrowa to liczbę 9 a jeśli czterocyfrowa to 9999. Jeśli nie określimy parametru etykieta wówczas kolejne pozycje literatury będą numerowane
kolejnymi liczbami arabskimi, w przeciwnym wypadku etykietą jest wartość parametru etykieta.
Przykłady.
Numerowanie domyślne pozycji bibliograficznych.
Literatura
[1] H. Kestelman, Modern Theories of Integration, Oxford University Press,
New York 1937.
[2] P.R. Halmos, Measure Theory, D. Van Nostrand, Princeton, N.Y., 1950.
3
[3] Z. Nehari, Conformal Mapping, McGrow-Hill, New York 1952.
\begin{thebibliography}{9}
\bibitem{a} H. Kestelman, Modern Theories of Integration,(...)
\bibitem{b} P.R. Halmos, Measure Theory, D. Van Nostrand,(...)
\bibitem{c} Z. Nehari, Conformal Mapping, McGrow-Hill,(...)
\end{thebibliography}
Numerowanie pozycji bibliograficznych etykietami którymi są inicjały autorów.
Literatura
[HK]
H. Kestelman, Modern Theories of Integration, Oxford University Press,
New York 1937.
[PRH] P.R. Halmos, Measure Theory, D. Van Nostrand, Princeton, N.Y., 1950.
[ZN]
Z. Nehari, Conformal Mapping, McGrow-Hill, New York 1952.
\begin{thebibliography}{9}
\bibitem[HK]{d} H. Kestelman, Modern Theories of (...)
\bibitem[PRH]{e} P.R. Halmos, Measure Theory, D. Van (...)
\bibitem[ZN]{f} Z. Nehari, Conformal Mapping, McGrow-Hill,(...)
\end{thebibliography}
4