Harmonia

Kod przedmiotu/modułu
TM1-09/2012
TM1-06/2013
Nazwa przedmiotu
Harmonia
Kierunek
Kompozycja i Teoria Muzyki
Specjalność
Teoria Muzyki
Typ studiów
I stopnia
Wymagania wstępne
Dla I roku nauczania:
Bardzo dobre opanowanie zasad muzyki oraz problematyki systemu
funkcyjnego dur-moll, w kontekście praktycznym, teoretycznym i
historycznym.
Dla II roku nauczania:
Bardzo dobre opanowanie zasad muzyki oraz problematyki systemu
funkcyjnego dur-moll, w kontekście praktycznym, teoretycznym i
historycznym oraz problematyki skal pentatonicznej, całotonowej,
dodekachordalnej.
Ponadto wymagane jest ukończenie rocznego kursu harmonii
tonalnej wraz z równolegle prowadzonymi ćwiczeniami z harmonii
(I rok studiów stacjonarnych I stopnia- licencjackich).
Wymagania końcowe
Dla I roku nauczania
Po semestrze II, a więc na zakończenie I roku kursu
harmonii, przeprowadzany jest egzamin końcowy, sprawdzający
opanowanie nabytej wiedzy oraz zdolność praktycznego
zastosowania przyswojonych wiadomości. Egzamin ten ma formę
dwuczęściową: pisemną i ustną. Część pisemna polega na
zrealizowaniu konstrukcji harmonicznej (sopran lub bas cyfrowany)
z zakresu harmoniki systemu funkcyjnego dur- moll w fakturze
czterogłosowej chóralnej oraz na zrealizowaniu modulacji
diatonicznej, chromatycznej i enharmonicznej. Część ustna
egzaminu polega na sprawdzeniu wiedzy nabytej przez studenta oraz
zdolności syntezy nabytych wiadomości obejmujących zagadnienia
teoretyczne, historyczne i praktyczne. Podczas egzaminu końcowego
studenci zobowiązani są przedstawić do oceny komplet prac
pisemnych z I roku kursu harmonii.
Dla II roku nauczania
Po semestrze IV, a więc na zakończenie całego kursu
harmonii, przeprowadzany jest egzamin końcowy, sprawdzający
opanowanie nabytej wiedzy oraz zdolność praktycznego
zastosowania przyswojonych wiadomości, zwłaszcza tych będących
przedmiotem II roku nauczania. Studenci zobowiązani są
przedstawić do oceny komplet prac pisemnych z II roku kursu
harmonii oraz zaprezentować analizę czynnika harmonicznego w
wybranym utworze skomponowanym w XX lub w XXI wieku.
Cele przedmiotu/modułu
Dla I roku nauczania:
I rok kursu harmonii ma charakter repetytorium zorientowanego
na problematykę harmoniki systemu funkcyjnego dur-moll, z
1
podstawami której studenci zapoznali się na poziomie szkoły
muzycznej II stopnia. Celem jest pogłębienie wiedzy o środkach i
zjawiskach systemu funkcyjnego dur-moll, rozwinięcie umiejętności
tworzenia zróżnicowanych konstrukcji harmonicznych, poszerzenie
zakresu
wiadomości
związanych
z teorią i historią harmonii oraz ujednolicenie terminologii
dotyczącej poruszanych zagadnień.
Szczegółowe cele to:
1. Opanowanie przez studentów wiadomości o środkach
harmonicznych z zakresu harmoniki modalnej oraz systemu
funkcyjnego dur-moll.
2. Opanowanie przez studentów wiadomości o zjawiskach
harmonicznych systemu tonalnego dur-moll.
3. Wykształcenie
umiejętności
tworzenia
konstrukcji
harmonicznych z wykorzystaniem akordyki systemu tonalnego durmoll.
4. Nabycie i pogłębienie umiejętności tworzenia konstrukcji
harmonicznych wykorzystujących środki harmoniki dur-moll, w
różnych fakturach oraz tworzenie miniatur muzycznych według
przyjętych założeń.
5. Wykształcenie umiejętności praktycznego posługiwania się
określonymi środkami harmonicznymi z zakresu harmoniki systemu
funkcyjnego dur-moll.
6. Wyposażenie studentów w aparat pojęciowy niezbędny w opisie,
analizie i interpretacji środków oraz zjawisk wertykalnych i
wertykalno-horyzontalnych wykorzystywanych w muzyce system
funkcyjnego
7. Zapoznanie studentów z wybranymi wykrystalizowanymi
idiomami harmonicznymi stosowanymi przez kompozytorów XVIII
i XIX wieku.
8. Zapoznanie studentów z podstawową literaturą teoretyczną i
praktyczną traktującą o zagadnieniach układów wertykalnych i
wertykalno-horyzontalnych, wykorzystywanych w muzyce systemu
funkcyjnego dur-moll.
Dla II roku nauczania:
1. Zapoznanie studentów z różnorodnymi propozycjami systematyki
akordów wykorzystywanych w muzyce XX wieku i czasów nam
współczesnych.
2. Opanowanie przez studentów wiadomości o środkach
harmonicznych wykorzystywanych w muzyce XX wieku i czasów
nam współczesnych.
3. Opanowanie przez studentów wiadomości o zjawiskach
harmonicznych wykorzystywanych w muzyce XX wieku i czasów
nam współczesnych.
4. Wykształcenie
umiejętności
tworzenia
konstrukcji
harmonicznych z wykorzystaniem akordyki kwartowej, całotonowej,
półtonowej, mikrochordalnej, tercjowej niefunkcyjnej.
5. Nabycie i pogłębienie umiejętności tworzenia konstrukcji
harmonicznych wykorzystujących współczesne środki harmoniczne
w różnych fakturach oraz tworzenie w nich miniatur muzycznych
według przyjętych założeń.
6. Wyposażenie studentów w aparat pojęciowy niezbędny w opisie,
analizie i interpretacji środków oraz zjawisk wertykalnych
2
wykorzystywanych w muzyce XX wieku i czasów nam
współczesnych.
7. Próba przybliżenia specyfiki harmoniki jazzowej.
8. Zapoznanie studentów z wybranymi wykrystalizowanymi
idiomami harmonicznymi stosowanymi przez kompozytorów XX
wieku.
9. Przygotowanie studentów do samodzielnej realizacji zadań
praktycznych np. opracowania harmonicznego utworów czy
aranżacji z wykorzystaniem zdobyczy harmonicznych wieku XX i
czasów nam współczesnych.
10. Zapoznanie studentów z podstawową literaturą teoretyczną i
praktyczną traktującą o zagadnieniach układów wertykalnych
wykorzystywanych w muzyce XX wieku i czasów nam
współczesnych.
Treści kształcenia
ROK I
SEMESTR I
a. WPROWADZENIE
1. Harmonia. Zagadnienia terminologiczne.
2. Zagadnienia historyczne. Powstanie i charakterystyka systemu
funkcyjnego dur-moll.
(6 godzin dydaktycznych)
b. CHARAKTERYSTYKA SKAL I AKORDÓW SYSTEMU
FUNKCYJNEGO DUR-MOLL.
1. Skale systemu funkcyjnego dur-moll.
2. Systematyka akordów systemu funkcyjnego dur-moll.
Poszczególne formy akordów.
3. Triada harmoniczna.
4. Kadencje.
5. Konsonans i dysonans w odniesieniu do systemu funkcyjnego
dur-moll.
(6 godzin dydaktycznych)
c. UKŁAD CZTEROGŁOSOWY
1. Charakterystyka układu czterogłosowego.
2. Prowadzenie głosów. Układ rozległy i skupiony.
3. Układy o zmiennej ilości głosów. Układ o mniejszej i większej od
czterech ilości głosów.
4. Realizacja konstrukcji harmonicznych wykorzystujących
wszystkie funkcje i typy akordów, występujące w obrębie jednej
tonacji w układzie czterogłosowym.
5. Harmonizacja sopranu.
(10 godzin dydaktycznych)
d. DŹWIEKI OBCE
1. Opóźnienia.
2. Dźwięki obce: przejściowy, pomocniczy, oderwany, zamienny i
wyprzedzający.
3. Akord chopinowski.
4. Figuracja melodyczna i rytmiczna.
5. Realizacja konstrukcji harmonicznych wykorzystujących
wszystkie typy akordów oraz dźwięki obce w różnorodnych
układach fakturalnych.
3
(8 godzin dydaktycznych)
ROK I
SEMESTR II
a. MODULACJA DIATONICZNA
1. Wtrącenie.
2. Elipsa.
3. Zboczenie modulacyjne.
4. Wieloznaczność funkcyjna akordów.
5. Modulacja bezpośrednia a pośrednia.
6. Realizacja konstrukcji harmonicznych wykorzystujących
wtrącenia, zboczenia modulacyjne w różnorodnych układach
fakturalnych.
7. Realizacja konstrukcji harmonicznych wykorzystujących
modulację diatoniczną (pośrednią i bezpośrednią).
(8 godzin dydaktycznych)
b. MODULACJA CHROMATYCZNA
1. Alteracja.
2. Dysalteracja. Realteracja.
3. Zwrot tristanowski.
4. Charakterystyka modulacji chromatycznej.
5. Realizacja konstrukcji harmonicznych wykorzystujących alteracje
w różnorodnych układach fakturalnych.
6. Realizacja konstrukcji harmonicznych wykorzystujących
modulację chromatyczną.
(6 godzin dydaktycznych)
c. MODULACJA ENHARMONICZNA
1. Zjawisko enharmonii.
2. Różnorodność modulacji enharmonicznej.
3.
Realizacja
konstrukcji
harmonicznych
wykorzystujących zjawisko zamiany enharmonicznej.
(4 godziny dydaktyczne)
modulacji
d. BAS CYFROWANY
1. Zagadnienia historyczne i terminologiczne. Basso continuo.
2. Oznaczenia wykorzystywane w systemie basu cyfrowanego.
3. Realizacja konstrukcji harmonicznych w oparciu o oznaczenia
basu
cyfrowanego
w różnorodnych układach fakturalnych.
(6 godzin dydaktycznych)
e. APARAT POJĘCIOWY WYKORZYSTYWANY W OPISIE,
ANALIZIE I INTERPRETACJI ZJAWISK WERTYKALNYCH I
WERTYKALNO- HORYZONTALNYCH STOSOWANYCH W
MUZYCE SYSTEMU FUNKCYJNEGO DUR-MOLL
1. Analiza harmoniczna.
2. Teoria Hugo Riemanna.
3. Symbolika Hermanna Erpfa.
4. Monizm i dualizm harmoniczny.
(6 godzin dydaktycznych)
4
ROK II
SEMESTR III
a. WPROWADZENIE
1. Geneza harmoniki XX wieku. Zagadnienia historyczne.
Zagadnienia terminologiczne.
(2 godziny dydaktyczne)
2. Systematyka akordów wykorzystywanych w muzyce XX wieku i
czasów nam współczesnych. Różnorodne kryteria klasyfikacji
akordów,
ze
szczególnym
uwzględnieniem
kryterium
morfologicznego.
(4 godziny dydaktyczne)
b. HARMONIKA KWARTOWA
1. Trójdźwięki kwartowe w skali pentatonicznej.
2. Trójdźwięki kwartowe w skali dodekachordalnej.
3. Wielodźwięki kwartowe, od czterodźwięku do dwunastodźwięku
łącznie, w skali dodekachordalnej.
4. Realizacja konstrukcji harmonicznych wykorzystujących środki
harmoniki kwartowej w różnorodnych układach fakturalnych.
(16 godzin dydaktycznych)
c. HARMONIKA CAŁOTONOWA
1. Trójdźwięki w skali całotonowej.
2. Wielodźwięki, od czterodźwięku do sześciodźwięku, w skali
całotonowej.
3. Akordyka całotonowa w skali dodekachordalnej.
4. Realizacja konstrukcji harmonicznych wykorzystujących środki
harmoniki całotonowej w różnorodnych układach fakturalnych.
(10 godzin dydaktycznych)
ROK II
SEMESTR IV
a. HARMONIKA PÓŁTONOWA I MIKROCHORDALNA
1. Trójdźwięki półtonowe w skali dodekachordalnej.
2. Wielodźwięki półtonowe, od czterodźwięku do dwunastodźwięku
łącznie, w skali dodekachordalnej.
3. Elementy akordyki mikrochordalnej.
4. Realizacja konstrukcji harmonicznych wykorzystujących środki
harmoniki półtonowej i elementy akordyki mikrochordalnej w
różnorodnych układach fakturalnych.
(8 godzin dydaktycznych)
b. HARMONIKA TERCJOWA NIEFUNKCYJNA
1. Trójdźwięki tercjowe w skali dodekachordalnej.
2. Wielodźwięki tercjowe w skali dodekachordalnej.
3. Realizacja konstrukcji harmonicznych wykorzystujących środki
harmoniki tercjowej nie funkcyjnej w różnorodnych układach
fakturalnych.
(8 godzin dydaktycznych)
5
c. APARAT POJĘCIOWY WYKORZYSTYWANY W OPISIE,
ANALIZIE I INTERPRETACJI ZJAWISK WERTYKALNYCH
STOSOWANYCH W MUZYCE XX WIEKU I CZASÓW NAM
WSPÓŁCZESNYCH
1. Zagadnienia sonorystycznej techniki harmonicznej.
2. Metody matematyczne, w tym statystyczne, stosowane w opisie
zjawisk harmonicznych.
3. Inne metody opisu, analizy i interpretacji zjawisk harmonicznych.
(6 godzin dydaktycznych)
d.
WYBRANE
WYRYSTALIZOWANE
IDIOMY
HARMONICZNE STOSOWANE PRZEZ KOMPOZYTORÓW XX
WIEKU
1. Specyfika języka harmonicznego Aleksandra Skriabina.
2. Olivier Messiaen i jego myślenie harmoniczne.
3. Język harmoniczny Witolda Lutosławskiego.
(6 godzin dydaktycznych)
Zamierzone efekty kształcenia
w zakresie wiedzy:
- posiada umiejętność analizy formalnej, zna elementy dzieła
muzycznego oraz rozumie ich wzajemne relacje w oparciu o
tradycyjne formy,
-posiada umiejętność szeroko rozumianej analizy utworów ze
szczególnym uwzględnieniem analizy czynnika harmonicznego,
- zna powiązania i zależności pomiędzy praktycznymi elementami
studiowanego kierunku studiów,
- na podstawie analizowanych utworów literatury muzycznej oraz
samodzielnie realizowanych konstrukcji harmonicznych rozumie i
potrafi wykorzystać wiadomości i umiejętności praktyczne związane
z nauką harmonii,
- posiada podstawowe wiadomości w zakresie harmonii,
- posiada wiadomości z zakresu nauki harmonii w aspekcie
teoretycznym, praktycznym i historycznym,
- zna i rozumie właściwy zakres wzorców, leżących u podstaw
treningu wyobraźni muzycznej,
- na podstawie ćwiczeń realizowanych samodzielnie i w grupie oraz
analizowanych utworów literatury muzycznej zna, rozumie i potrafi
wykorzystać praktycznie właściwy zakres wzorców, leżący u
podstaw treningu wyobraźni muzycznej, indywidualnej twórczości
oraz improwizacji.
w zakresie umiejętności:
- realizuje własne koncepcje i działania artystyczne oparte na
zróżnicowanej stylistyce, wynikającej z niezależnego wykorzystania
wyobraźni, ekspresji i intuicji,
- realizuje wynikające z niezależnego wykorzystania wyobraźni,
ekspresji i intuicji zindywidualizowane konstrukcje harmoniczne,
ujęte w ćwiczenia i miniatury wykorzystujące środki harmoniki
systemu funkcyjnego dur- moll, harmonikę wieku XX i czasów nam
współczesnych w różnorodnych układach fakturalnych,
- dysponuje umiejętnościami potrzebnymi do ich wyrażania,
- na podstawie ćwiczeń i zadań realizowanych samodzielnie i w
grupie dysponuje umiejętnościami potrzebnymi do ich wyrażania,
6
- zna i komponuje ściśle określone formy,
- zna i tworzy konstrukcje harmoniczne przy użyciu środków i
zjawisk stosowanych od harmoniki systemu funkcyjnego dur-moll
po harmonikę czasów nam współczesnych w różnorodnych układach
fakturalnych, ujęte w ściśle określone formy,
- posiada podstawowe umiejętności w zakresie analizy i interpretacji
utworów reprezentujących różne style muzyczne,
- na podstawie analizowanych dzieł literatury muzycznej oraz
rozmaitych
ćwiczeń
i zadań realizowanych samodzielnie i w grupie potrafi dokonać
prawidłowej analizy oraz interpretacji czynnika harmonicznego
utworów reprezentujących różne style muzyczne,
- posiada umiejętność prawidłowej i logicznej notacji muzycznej,
- na podstawie realizowanych samodzielnie i w grupie różnorodnych
konstrukcji harmonicznych oraz doświadczenia pozyskanego w
ramach kształcenia kompetencji analitycznych pogłębia umiejętność
prawidłowej i logicznej notacji muzycznej,
- posiada umiejętności umożliwiające skomponowanie dzieła
muzycznego w zakresie formy, struktury i zawartej w niej idei,
- na podstawie realizowanych samodzielnie i w grupie konstrukcji
harmonicznych
w rozmaitych układach fakturalnych, przeznaczonych na różnorodny
aparat wykonawczy potrafi tworzyć konstrukcje harmoniczne,
miniatury muzyczne i drobne utwory w zakresie formy, struktury i
zawartej w niej idei,
- posiada umiejętność kształtowania i tworzenia muzyki z
wykorzystaniem elementów improwizacji,
- na podstawie różnorodnych ćwiczeń realizowanych samodzielnie i
w grupie oraz tworzonych indywidualnie miniatur posiada
umiejętność kształtowania i tworzenia muzyki z wykorzystaniem
elementów improwizacji,
- potrafi realizować basso continuo i improwizować na fortepianie
- potrafi posługiwać się w praktyce regułami harmonii funkcyjnej,
całotonowej,
kwartowo-kwintowej,
dwunastodźwiękowej
z
uwzględnieniem dodekafonii, ze szczególnym uwzględnieniem
harmonizacji i improwizacji,
- na podstawie rozmaitych ćwiczeń i zadań realizowanych
samodzielnie i w grupie oraz analizy dzieł literatury muzycznej
potrafi posługiwać się w praktyce regułami harmoniki funkcyjnej,
całotonowej,
kwartowo-kwintowej,
dwunastodźwiękowej
z uwzględnieniem dodekafonii, ze szczególnym uwzględnieniem
harmonizacji i improwizacji.
w zakresie kompetencji społecznych:
- rozumie potrzebę uczenia się przez całe życie,
- jest zdolny do efektywnego wykorzystania: wyobraźni, intuicji,
emocjonalności, zdolności twórczego myślenia i twórczej pracy w
trakcie rozwiązywania problemów, zdolności elastycznego myślenia,
adaptowania się do nowych i zmieniających się okoliczności,
- posiada umiejętność pracy zespołowej w ramach wspólnych
projektów i działań.
Formy kształcenia
Wykład z elementami seminaryjno – konwersatoryjnymi.
Wykorzystywane są materiały nutowe i nagrania. W trakcie zajęć
7
(np. wykład/ćwiczenia/inne)
oraz w ramach prac domowych studenci, pod kontrolą pedagoga,
tworzą konstrukcje harmoniczne, o zróżnicowanym stopniu
wewnętrznego rozwoju i poziomie skomplikowana, w fakturze
chóralnej i fortepianowej, z zastosowaniem poznanych środków i
zjawisk harmonicznych, wykorzystywanych w muzyce systemu
funkcyjnego dur-moll (I rok) oraz muzyce wieku XX i czasów nam
współczesnych (II rok). Studenci podejmują także próby tworzenia
samodzielnych, bądź ujętych w cykle, drobnych utworów o
charakterze miniatur instrumentalnych. Przeprowadzają analizę
czynnika harmonicznego w prezentowanych utworach literatury
muzycznej systemu funkcyjnego dur-moll (I rok) oraz muzyce
wieku XX i czasów nam współczesnych (II rok).
Aktywnie uczestnicząc w realizacji programu nauczania
studenci prezentują, w tym wykonują na fortepianie własne prace
tworzone w trakcie zajęć i samodzielnie jako praca domowa.
Rok
Semestr
Punkty ECTS (nakład pracy
studenta
niezbędny
do Punkty ECTS
osiągnięcia
zamierzonych
Tok 2012
efektów kształcenia)
Tok 2013
II
III
1
2
3
4
2
2
2
2
2
2
2
2
Ilość godzin w
tygodniu
Tok 2012, 2013
2
2
2
2
Rodzaj
zaliczenia
Tok 2012, 2013
zst
egz
zst
egz
Legenda
Kryteria oceny i sposoby
weryfikacji
I
5
6
zal – zaliczenie; zst – zaliczenie ze stopniem; egz
– egzamin; ekm – egzamin komisyjny
Po semestrze I i III przeprowadzane jest zaliczenie ze
stopniem, po semestrze II i IV studenci przystępują do egzaminu
końcowego.
Zaliczenie po zakończeniu semestru I i III następuje po
przedstawieniu prac wykonanych w całym semestrze oraz po
przystąpieniu i zaliczeniu ustnego lub pisemnego kolokwium,
sprawdzającego opanowanie zagadnień omawianych w semestrze.
Po semestrze II i IV przeprowadzany jest egzamin końcowy,
sprawdzający opanowanie nabytej wiedzy, zdolność praktycznego
zastosowania przyswojonych wiadomości. Studenci zobowiązani są
przedstawić do oceny komplet prac pisemnych z całego, danego
roku kursu harmonii oraz zaprezentować analizę czynnika
harmonicznego w wybranym utworze skomponowanym w XX lub w
XXI wieku (semestr IV).
Ocenie podlega zakres i stopień przyswojenia nabytej
wiedzy teoretycznej, dotyczącej problematyki określonej harmoniki
oraz umiejętności praktycznych, mierzalnych poprawnością
8
wykonanych zadań, poziomem ich zaawansowania oraz stopniem
biegłości w posługiwaniu się określonymi środkami harmonicznymi
przez studenta. Poza tym ocenie podlega systematyczność pracy oraz
zaangażowanie studenta w pracę i problematykę przedmiotu.
Literatura
- Aldwell E., Schachter C., Harmony and Voice Leading, New
York, 1978, 2/1989,
- Chomiński J. M., Historia harmonii i kontrapunktu, t. III, Kraków
1990,
- Chomiński J. M., Kolorystyka dźwiękowa Aleksandra Skriabina, w:
Muzyka 1959, nr 2, s. 65,
- Chomiński J. M., Koordynanty trytonowe i półtonowe w akordyce
Aleksandra Skriabina, w: Muzyka 1959, nr 2, s. 102,
- Distler H., Funktionelle Harmonielehre, Kassel, 1941,
- Fétis F. J., Traité complet de la théorie et de la pratique de
l’harmonie, Paryż- Bruksela, 1844, 20/1903,
- Forte A., The Structure of Atonal Music, New Haven, CT, 1973,
- Frączkiewicz A., Fieldorf M., Zasady modulacji, Kraków 1996,
- Gawlas J., Harmonia funkcyjna, Katowice 1962,
- Hauptmann M., Die Natur der Harmonik und der Metrik, Lipsk,
1853, 2/1873,
- Heering K., Analiza strukturalna harmoniki w dziele muzycznym,
w: Ratio Musicae, Warszawa 2003,
- Heering K., Próba analizy strukturalnej dzieła muzycznego, w: Ze
studiów nad metodami etnomuzykologii, Wrocław 1975,
- Kolanek M., System harmoniczny H. Erpfa, Warszawa 1986,
- Kurth E., Romantische Harmonik und ihre Krise in Wagners
‘Tristan’, [w:] Ernst Kurth: Selected Writings, red.: L.A.
Rothfarb, Cambridge 1991, s. 97–147,
- Lissa Z., Do genezy akordu prometejskiego Aleksandra Skriabina,
w: Muzyka 1959, nr 2, s. 86,
- Morris R., Composition with Pitch Classes, New Haven, CT,
1987,
- Niziurski M., Harmonia, Warszawa 1984,
- Poszowski A., Harmonia tonalna, Gdańsk 1974,
- Poszowski A., Zagadnienia sonorystycznej techniki harmonicznej,
Gdańsk 1970,
- Rameau J. P., Traité de l’harmonie réduite à ses principes
naturels, Paryż, 1722, przekł. ang.1971,
- Rameau J. P., Nouveau système de musique théorique,
Paryż1726,
- Schoenberg A., Structural Functions of Harmony, New York 1954,
- Sikorski K., Harmonia. Zbiór zadań i przykładów, Kraków 1961,
- Sikorski K., Harmonia, t. I – III, Kraków 1949; t. I – II, Kraków
1984,
- Targosz J., Podstawy harmonii funkcyjnej, Kraków 1993,
- Terhardt E., “Pitch, Consonance, and Harmony”, JASA, 1974, s.
1061–9,
- Wesołowski, F., Nauka harmonii, Łódź 1991,
- Wesołowski F., Materiały do ćwiczeń harmonicznych, Kraków
1996,
- Zalewski M., Harmonia teoretyczna, Warszawa 1972,
- Zieliński T. A., Problemy harmoniki nowoczesnej, Kraków 1983.
9
Język wykładowy
polski, angielski, niemiecki
Prowadzący
prof. AM dr hab. K. Kiełb
as. K. Dziewiątkowska-Mleczko
Uwagi
10