15230/10 JEUN 47 SOC - consilium

RADA
UNII EUROPEJSKIEJ
Bruksela, 28 października 2010 r. (04.11)
(OR. en)
15230/10
JEUN 47
SOC 690
NOTA
Od:
Do:
Nr poprz. dok.
Dotyczy:
Sekretariat Generalny Rady
Komitet Stałych Przedstawicieli (część I) / Rada
15093/10 JEUN 45 SOC 678
Europa a młodzież z miast
– Debata orientacyjna
Delegacje otrzymują w załączeniu przygotowany przez prezydencję materiał, który ma posłużyć za
podstawę debaty orientacyjnej podczas posiedzenia Rady ds. Edukacji, Młodzieży, Kultury i Sportu
w dniach 18–19 listopada 2010 r.
__________________
15230/10
ds/PPA/kal
DG I - 2B
1
PL
ZAŁĄCZNIK
Dokument informacyjny1 przygotowany przez prezydencję / Pytania do omówienia podczas
wymiany poglądów w dniu 19 listopada 2010 r.
27 listopada 2010 r. młodzież i przedstawiciele organizacji młodzieżowych z Brukseli i innych
miast przedstawią publicznie swoje projekty i pomysły. Będą ponadto dyskutować o swoich
potrzebach, oczekiwaniach i aspiracjach z politykami z Belgii i z Europy. Ich opinie będą mieli
okazję potwierdzić młodzi ludzie i przedstawiciele organizacji młodzieżowych z Hiszpanii, Belgii,
Węgier (obecna trójprezydencja) i z Polski (pierwszy kraj z następnej trójki), którzy specjalnie
w tym celu przyjadą do Brukseli. W stolicy Europy zapowiada się pasjonujący dzień!
Cel wydarzenia:
·
W pozytywnym świetle przedstawić młodzież z miast metropolitalnych i podjąć dyskusję nad
wyzwaniami, z którymi młodzież ta się zmaga;
·
Stworzyć forum, na którym młodzież z różnych rejonów i okolic będzie miała okazję do
wyrażenia swojej kreatywności, oraz dowieść, że Europa pokazuje młodzież z miast
w pozytywnym świetle i w artystycznym kontekście;
·
Pozwolić młodzieży z miast zabrać głos w europejskiej polityce młodzieżowej i potwierdzić,
że młodzi ludzie mogą wnieść wkład w realizację ośmiu tematów przewidzianych w nowych
ramach europejskiej współpracy na rzecz młodzieży (kształcenie i szkolenie, zatrudnienie
i przedsiębiorczość, zdrowie i dobra kondycja, zaangażowanie, wolontariat, włączenie
społeczne, młodzież i świat oraz kreatywność i kultura).
1
Na podstawie: Paul Soto Hardiman & Frédéric Lapeyre (2004). Youth and exclusion in
disadvantaged urban areas: policy approaches in six European cities. (Młodzież
i wykluczenie na ubogich obszarach miejskich. Rozwiązania w sześciu europejskich miastach)
Trends in social cohesion No. 9. Strasburg: Publikacje Rady Europy.
http://www.coe.int/t/dg3/socialpolicies/socialcohesiondev/source/Trends/Trends-09_en.pdf
15230/10
ZAŁĄCZNIK
ds/PPA/kal
DG I - 2B
2
PL
Kontekst
Problem włączenia społecznego młodzieży z ubogich obszarów miejskich podejmowany jest
w ważnym momencie: duża presja, by w krótkim czasie zwiększyć bezpieczeństwo fizyczne, może
na dłuższą metę zagrozić prawom człowieka i prawom społecznym. W każdym zakątku Europy
młodzież ze wszystkich środowisk trafia w centrum tej dychotomii. Zwykle przypisuje się jej
przeważającą odpowiedzialność za przemoc, ale też postrzega się ją jako jedną z najczęstszych jej
ofiar.
Wiele dzielnic doświadcza większego niż w całym mieście ubóstwa i zapóźnienia edukacyjnego.
Równocześnie jednak większość z nich przyciąga imigrantów z krajów rozwijających się.
Większość dzielnic cyklicznie doświadcza szybkich zmian ekonomicznych, coraz częściej
powodowanych zjawiskami globalnymi, nie lokalnymi. Zmiany te wynikają przede wszystkim
z reakcji rynku pracy i rynku mieszkaniowego na powszechną restrukturyzację gospodarczą. Wiele
zawodów w sektorze nowych usług – którymi zastąpiono tradycyjne zawody wytwórcze
i rzemieślnicze – jest słabo opłacanych i niestabilnych. Publiczna i prywatna oferta mieszkaniowa
dla grup nisko zarabiających jest większa niż dostępność miejsc pracy. Także podejmowanie
kształcenia coraz rzadziej daje gwarancję znalezienia godnej pracy.
Zamożniejsi mieszkańcy często opuszczają daną okolicę, co powoduje, że lokalne usługi,
infrastruktura społeczna i udogodnienia coraz bardziej podupadają i dochodzi do fizycznej
degradacji.
Wspomniane zjawiska ekonomiczne powodują chaos społeczny i kulturalny, to zaś prowadzi do
zanikania indywidualnej i zbiorowej tożsamości, rozpadu rodzin, uzależnienia od państwowych
świadczeń oraz – nieuchronnie – do wykluczenia społecznego pewnych grup i osób. Młodym
ludziom czasem zdarza się znaleźć poza nawiasem społeczeństwa. Aby przeciwdziałać takiej
dezintegracji, należałoby odbudować społeczne i kulturalne fundamenty wzajemnego zaufania,
zaoferować realną alternatywę ekonomiczną oraz poświęcić dużo czasu i zasobów.
15230/10
ZAŁĄCZNIK
ds/PPA/kal
DG I - 2B
3
PL
Młodzież z takich dzielnic styka się bezpośrednio z wieloma rodzajami przemocy – nie tylko
z nagłaśnianymi w mediach zachowaniami antyspołecznymi, na których koncentrują się politycy.
Wyraźnie widoczna jest też przemoc domowa i przemoc etniczna. Czasem dochodzi do agresji,
nękania i przemocy wobec młodzieży ze strony władz. Przemoc w szkołach lub podczas imprez
sportowych na ogół postrzega się jako pochodną lub przejaw innego rodzaju przemocy; tymczasem
może to być specyficzny gatunek przemocy, który wymagałby szczególnego typu działań.
Sami młodzi ludzie zwykle zwracają uwagę, że doświadczają przemocy w domu oraz agresywnego
zachowania ze strony dorosłych i władz. Skarżą się, że są ignorowani, obrażani i szufladkowani
z faktycznymi sprawcami kłopotów. Mówią o przemocy dorosłych, która ich otacza: przemocy
domowej, alkoholizmie oraz niebezpieczeństwie narkotyków rozprowadzanych przez dorosłych.
W tle tak zwanej przemocy młodzieżowej dostrzec można pewne stałe zjawiska: ubóstwo,
niezrealizowane aspiracje, brak perspektyw, wiary w siebie i w społeczność lokalną, urzędową
niepewność, ignorowanie problemów, obojętność i fizyczną segregację.
Przemoc ujawnia się w domu, w rodzinie i na ulicy, jest skierowana przeciwko obcym, przeciwko
symbolom władzy, przeciwko własnemu otoczeniu oraz przeciwko dobrom wspólnym.
Młodzież domaga się przede wszystkim szacunku, umiejętności słuchania i prawa do odmienności.
Ale tęskni też za niezależnością ekonomiczną, choć w otaczających warunkach wydaje się ona
mrzonką. Wielu młodych ludzi ma w perspektywie życie pełne niepewności, poniżenia i ciężkiej
pracy. Tymczasem koledzy z ulicy czy szara strefa mogą zapewnić im szybkie korzyści i prestiż.
Podstawowe pytanie brzmi więc: jak stworzyć atmosferę wzajemnego szacunku i jak
zaoferować młodzieży realne i konkretne sposoby uporania się z problemami.
15230/10
ZAŁĄCZNIK
ds/PPA/kal
DG I - 2B
4
PL
Polityka – co dalej?
Jakiego rodzaju polityka mogłaby pomóc młodym ludziom zmienić swoje życie w dzielnicach
doświadczających utraty tożsamości lub budujących tożsamość na konflikcie („my” – mniejszość
w dzielnicy i „oni” – większość żyjąca na obszarach odległych mentalnie, społecznie, kulturowo
i ekonomicznie)?
Jakiego rodzaju konstruktywną przestrzeń można stworzyć, by brać pod uwagę i omawiać
negatywne odczucia starszych pokoleń? W jakich warunkach podejmuje się decyzje polityczne? Jak
politycy reagują na presję, by za priorytet przyjąć raczej przeciwdziałanie przemocy lokalnej
i ulicznej niż kształtowanie długoterminowej polityki edukacyjnej, szkoleniowej i zatrudnieniowej
(np. czy przewiduje się udział inicjatywy Mobilna młodzież)?
Pytania na debatę orientacyjną
Aby usprawnić debatę orientacyjną, prezydencja przygotowała dwa pytania.
Ministrowie są proszeni o zastanowienie się nad jednym z nich:
1.
W jaki sposób problemy nurtujące młodzież z miast Europy uwzględniono w odnowionych
ramach europejskiej współpracy na rzecz młodzieży (2010–2018)1? Co mogłaby tu wnieść
inicjatywa Mobilna młodzież?
2.
Dla wielu młodych ludzi dorastanie w ubogich dzielnicach to piętno, które przesądza
o szansach na włączenie społeczne. Jakie sprawdzone rozwiązania (inicjatywy młodzieżowe
lub organizacje młodzieżowe/NGO), które wydają się obiecujące dla tych osób, stosuje się
w miastach i na obszarach miejskich w Państwa kraju?
Oczywiście mogą Państwo odpowiedzieć na oba pytania; czas przeznaczony na całą wypowiedź
jest jednak, jak zwykle, ograniczony do 3 minut.
_____________________
1
Dz.U. C 311 z 19.12.2009, s. 1.
15230/10
ZAŁĄCZNIK
ds/PPA/kal
DG I - 2B
5
PL