Zagadnienie spotkania: jak reguła salva veritate działa w sytuacjach

Zagadnienie spotkania: jak reguła salva veritate działa w sytuacjach, kiedy częśd zdania mająca ulec
wymianie, sama jest zdaniem? Typy zdao:
1. Zdania złożone w których zdania podrzędne nie wyrażają samodzielnych sądów logicznych (nie
mają samodzielnego sensu) a więc ich nominat nie jest wartością logiczną:
a. mowa zależna gdzie nominatem zdania podrzędnego jest sąd logiczny („Kopernik wierzył
że…”), tutaj także rozkazy, prośby, pytania
b. mowa zwykła ale gdzie nominatem z.p. jest przedmiot (a więc ma ono charakter
nazwowy) („Ten kto odkrył… , umarł w nędzy”) tutaj także zdania przydawkowe,
okolicznikowe czasu, miejsca
c. mowa zwykła, ale gdzie sens z.p. jest tylko „wskazówką” i jest w pełni określony dopiero
przez całośd (całe zdanie złożone) – zdania warunkowe
2. Zdania złożone, w których zdania podrzędne mają samodzielny sens (sąd logiczny) i nominat
(wartośd logiczną), ale które połączone w całośd wyrażają coś więcej niż rozpatrywane rozłącznie –
„sądy skojarzone” („Napoleon, który zdał sobie sprawę… , osobiście poprowadził…”)
Omawialiśmy w jakich warunkach będzie działad zasada s.v. w każdym z wymienionych typów.
UWAGA: zachowanie przez zdanie tego samego nominatu po wymianie części tego zdania nie jest
kryterium, ale gwarantowanym efektem zastosowania zasady przy odpowiednim dla danego typu
zdao kryterium korzystania z tej zasady. Pytanie dotyczy właśnie tych kryteriów korzystania.