Droga Krzyżowa na... hałdzie

Droga Krzyżowa na... hałdzie
Utworzono: czwartek, 22 lipca 2010
Zwałowisko odpadów pogórniczych należące do kopalni Prosper-Haniel to jeden z najwyższych obiektów Zagłębia Ruhry. Liczy
sobie prawie 160 m. Hałda słynie w regionie nie tylko jako idealne miejsce rekreacji, ale przede wszystkim jako centrum... kultu
religijnego.
W wielkopiątkowej Drodze Krzyżowej na hałdzie Haniel w Bottrop uczestniczą delegacje wszystkich kopalń należących do spółki
RAG Deutsche Steinkohle. Fot.: archiwum RAG DSK
Wszystko zaczęło się w 1987 r., od wizyty Jana Pawła II. Papież Polak poświęcił wówczas krzyż wykonany z prowadników
szybowych przez górników kopalni Prosper-Haniel. Pięć lat później trafił on na szczyt wzniesienia. Wówczas wśród miejscowej
wspólnoty katolickiej zrodził się pomysł organizowania Drogi Krzyżowej.
– Na jednej ze ścieżek wiodących na sam szczyt hałdy ustawiliśmy piętnaście stacji przedstawiających mękę Jezusa Chrystusa.
Zostały wykonane według pierwowzoru autorstwa zakonnicy, siostry Tisy von der Schulenburg. Oprócz elementów religijnych
widnieją na nich także eksponaty górnicze, takie jak choćby młot pneumatyczny czy wagon do transportu urobku. Szesnaście lat
temu odprawiona została na hałdzie pierwsza Droga Krzyżowa. Przypadła w sam Wielki Piątek, jedno z najważniejszych świąt
chrześcijańskich, które obchodzimy w całych Niemczech jako dzień wolny od pracy – tłumaczy Detlef Schuster, emerytowany
sztygar z kopalni Prosper-Haniel.
Hałda tętni życiem
Uroczystości wielkopiątkowe na hałdzie Haniel w Bottrop ściągają rokrocznie kilkanaście tysięcy pątników, nie tylko z okolicznych
gmin, ale z całego Zagłębia Ruhry. Obecni są wierni Kościoła Rzymskokatolickiego i Luterańskiego. Przybywają delegacje kopalń
należących do spółek koncernu RAG, w tym Deutsche Steinkohle, oraz firm związanych z górnictwem. Drodze Krzyżowej, która
wyrusza o godzinie 9.30 z terenu kopalni Prosper-Haniel, przewodniczy tradycyjnie biskup Essen ks. dr Franz-Joseph Overbeck.
Towarzyszą mu przedstawiciele Związku Pracodawców Przemysłu Węgla Kamiennego, dyrekcji kopalni, a także związkowcy.
Drogę Krzyżową kończy homilia u stóp krzyża.
– W święta ludzie wrócą tu ponownie. Proszę spojrzeć: z jednej strony kolor czarny, z drugiej zieleń natury. To doskonałe miejsce
do spędzania czasu wolnego dla spacerowiczów, jazdy na rowerach górskich, puszczania latawców i podglądania przyrody.
Pięknie jest tu zwłaszcza wiosną – przekonuje Schuster.
Miejsce niezwykłe
Podążając północnym stokiem w dół hałdy, można zauważyć, że krajobrazy stają się już bardziej surowe, rzec by można – wręcz
księżycowe. Lecz czarna część hałdy posiada również swój własny, niepowtarzalny urok. Zdobią ją m.in. totemy wykonane z ponad
stu podkładów kolejowych, ułożonych według projektu Agustína Ibarrola, malarza i rzeźbiarza rodem z kraju Basków. Są czymś
zupełnie wyjątkowym, prowadzącym turystę z leśnej ścieżki ku terenom usypanym z węgla i kamienia, wprost na scenę służącą od
1999 r. imprezom organizowanym pod gołym niebem. Amfiteatr pomieścić może ponad 800 widzów.
W ubiegłym roku wystawiono tu bodaj najsłynniejszą operę Giuseppe Verdiego – „Aidę”. Surowy krajobraz górniczego zwałowiska,
blask księżyca na bezchmurnym niebie i wspaniałe głosy solistów, raz po raz zakłócane odgłosami ruchu pobliskiej kopalni
Prosper-Haniel, wywołują u widza wrażenia wyjątkowe. Bo też hałda Haniel jest miejscem wyjątkowym na trasie Europejskiego
Szlaku Zabytków Poprzemysłowych.