przedstawiamy infominację i cudos

PRZEDSTAWIAMY INFOMINACJĘ I CUDOS
Bezblędne dane są kluczem do uzyskiwania wysokiej jakości wyników w technologii IT.
Wydaje się to oczywiste, a jednak, z jakiejś przyczyny, nasza cywilizacja ma podstawowe
problemy z generowaniem wysokiej jakości informacji i utrzymywaniem jej w należytej
czystości. Nieczysta informacja staje się infominacją.
Analiza Instytutu TIIT dowodzi, że w Wieku Informacji infominacja jest największym
zagrożeniem dla egzystencji naszej cywilizacji. TIIT twierdzi, że ma to ogromne
znaczenie dla naszej cywilizacji, aby się skupić na badaniu infominacji i znaleźć najlepsze
sposoby kontrolowania jej rozprzestrzeniania się, na ile jest to możliwe.
DEFINICJA INFOMINACJI
Infominacja to neologizm stworzony z wyrazów informacja i kontaminacja
(zanieczyszczenie). W odniesieniu do nauki, termin ten oznacza informację, która nie jest
zgodna z prawdą, z naszym Kodeksem Etyki oraz ze standardami CUDOS (zobacz ponizej).
Słowo to jest używane zarówno jako rzeczownik, jak i czasownik, i pojawia się w formach
dozwolonych przez gramatykę: infominować, zdezinfominowany, infominowanie,
dezinfominacja, re-infominujący, zainfominowany, itd.
Neologizm ten jest poręczny w wielu sytuacjach, np. pozwala na ucięcie długich wyjaśnień i
niejednoznacznych sformułowań, a szczególnie przydatny w sytuacjach politycznie
delikatnych lub w wystąpieniach publicznych.
Przykład I.
Zamiast mówić:
"Wasz wydział nam zupełnie przeinaczył informację w ostatnim przekazie z waszej wadliwej
bazy danych."
Można powiedzieć:
" Wasz wydział poważnie zainfominował naszą bazę danych w ostatnim transferze danych od
was."
Przykład II.
Rozmowa telefoniczna:
"Już mam serdecznie dosyć twoich notorycznych kłamstw i niniejszym proszę cię zaprzestać
swoich brudnych gierek z nami!"
Wersja powyższego:
"Proszę nie infominować nas więcej, ponieważ stała infominacja zaczyna być już teraz
szkodliwa."
Przykład III.
W pracy:
"Zrobiłeś tak wiele błędów, w tym edytingu, że nasz główny komputer zawiesił się!"
Wersja powyższego:
"Nasz główny komputer zawiesił się, bo macie zainfominowany system."
Przykład IV.
W Parlamencie:
"Panie Marszałku, delegat okłamywał nas w całym swoim przemówieniu, ani jedno z jego
oświadczeń nie było prawdziwe!"
Wersja powyżej:
"Panie Marszałku, przemówienie tego delegata to była jedna wielka infominacja!"
TIIT INDEX (TX)
TX jest to ostateczny wynik procesu Instytutu Technologii TIIT w ocenie infominacji i
pokazuje poziom i inne parametry infominacji.
NORMA MERTONA
Zwana też Normami Mertońskimi, została wprowadzona w 1942 roku przez Roberta K.
Mertona. Merton opisał "cztery zasady imperatywów instytucjonalnych zawierających etos
współczesnej nauki": uniwersalizm, komunalizm, bezinteresowność i zorganizowany
sceptycyzm. Oto Norma Mertona, znana również jako "instytucjonalny nakaz",
przedstawiająca to co prawdziwa nauka powinna zawierać:
I. Charytatywność
Nauka to wspólna działalność. Naukowcy wykonują swoją pracę na rzecz swojej społeczności
i dla dobra wspólnego. Ustalenia rzeczowe nauki są produktem współpracy społecznej i są
przypisane danej społeczności. Roszczenie naukowca do "jego /jej/ własności intelektualnej"
jest ograniczone do uznania i szacunku. Zasadniczo postęp w nauce następuje w drodze
koordynacji i współpracy między pokoleniami naukowców, dlatego nikt nie może rościć sobie
wyłącznego prawa osobistego do jakiegokolwiek rodzaju odkrycia naukowego, nawet jeśli
było to dokonane na własną rękę.
II. Uniwersalizm
Powody osobiste lub atrybuty społeczne są bez znaczenia dla roszczeń do prawdy.
Uniwersalizm jest dominującą zasadą, a to oznacza, że teorie naukowe i wyniki badań
powinny być widoczne i/lub testowalne niezależnie od granic politycznych, kulturowych czy
religijnych.
III. Dobroczynność
Instytucjonalnym celem nauki jest uznanie, a nie zysk. Naukowcy nie powinni mieć żadnych
emocji lub interesowności w swojej pracy. Nagrodą jest zyskany wgląd w prawdę i uznanie
osiągnięć naukowych, a nie inne, zwłaszcza pieniężne, zyski.
IV. Sceptycyzm
Wszystkie fakty muszą być rozpatrzone w konkretnej teorii naukowej lub odkryciu. W
szczególności, badanie naukowe nie rozróżniają między sacrum a profanum, między tym, co
wymaga bezkrytycznego szacunku i tym, co może być obiektywnie przeanalizowane.
CUDOS
CUDOS to skrót powyższych NORM MERTOŃSKICH, podających zasady, jakie powinny
cechować naukę oraz prowadzenie badań naukowych zawsze i wszędzie.
Zasady CUDOS wymagają etosu naukowego podlegającego charytatywności,
uniwersalizmowi, bezinteresowności, oryginalności i zorganizowanemu sceptycyzmowi. We
współczesnej debacie akademickiej przedstawione definicje są używane najczęściej.
Charytatywność
Wyniki badań naukowych są wspólną własnością całego społeczeństwa.
Uniwersalizm
Każdy może przyczynić się do nauki, niezależnie od rasy, narodowości,
kultury i płci.
Dobroczynność
Instytucjonalnym celem nauki jest uznanie, a nie zysk.
Oryginalność
Naukowe twierdzenia muszą wnosić coś nowego.
Sceptycyzm (Zorganizowany Sceptycyzm)
Naukowa teza musi być dostępna dla krytycznej analizy o każdym
czasie.