D - Sąd Rejonowy w Olsztynie

Sygn. akt IX W 300/16
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 06 kwietnia 2016 r.
Sąd Rejonowy w Olsztynie Wydział IX Karny
w składzie:
Przewodniczący: SSR Wojciech Kottik
Protokolant: Kalina Pawełko
w obecności oskarżyciela publ. M. N.
po rozpoznaniu w dniu 2 marca i 06 kwietnia 2016 r. sprawy
J. P.
syna L. i D. z domu Ż.
ur. (...) w L.
obwinionego o to, że:
w dniu 07 listopada 2015 r., ok. godz. 2000 przy ul. (...) umyślnie dokonał uszkodzenia szyby w oknie poprzez wybicie
jej, czym spowodował straty o wartości 350,- zł na szkodę A. P. (1)
- tj. za wykroczenie z art. 124 § 1 kw
ORZEKA:
I. obwinionego J. P. uznaje za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu i za to na podstawie art. 124 § 1 kw
skazuje go na karę 300,- (trzysta) złotych grzywny;
II. na podstawie art. 124 § 3 kw orzeka wobec obwinionego środek karny w postaci obowiązku
naprawienia szkody poprzez zapłatę na rzecz pokrzywdzonej A. P. (1) kwoty 350,- (trzysta pięćdziesiąt) złotych;
III. na podstawie art. 624 § 1 kpk w zw. z art. 119 kpw zwalnia obwinionego od kosztów postępowania i opłaty.
UZASADNIENIE
Sąd ustalił, następujący stan faktyczny:
Obwiniony J. P. i pokrzywdzona A. P. (1) przez pewien czas pozostawali w związku partnerskim, który przechodził
różne koleje, wymienieni rozstawali się i godzili. Pokrzywdzona raz godziła się na kontakty z obwinionym, a w innym
czasie te kontakty zrywała i żądała aby obwiniony nie przychodził do niej. Dochodziło do licznych interwencji Policji
w związku z zachowaniem obwinionego. Pokrzywdzona mieszka z synem w mieszkaniu położonym na(...) bloku
mieszkalnego przy ul. (...) w O..
W dniu 07 listopada 2015 r. około godziny 20-tej A. P. (1) przebywała w kuchni swojego mieszkania. W pewnym
momencie usłyszała pod oknem głos wołającego ją J. P. i stukanie do okna. Kiedy otworzyła to okno obwiniony stojący
pod oknem zaczął śpiewać jej serenadę. Kiedy skończył pobiegł do drzwi wejściowych do bloku i przez domofon zaczął
prosić pokrzywdzoną aby wpuściła go do domu. Kiedy ta odmówiła pobiegł z powrotem pod okno kuchenne i po chwili
płytką chodnikową rzucił w to okno wybijając podwójną szybę i uszkadzając zewnętrzny parapet o który uderzyła ta
płytka. Pokrzywdzona została skaleczona w palec kawałkiem rozbitego szkła a obwiniony zagroził jej jeszcze wulgarnie
spaleniem, po czym uciekł. Wezwany na miejsce zdarzenia przez A. P. patrol Policji pomimo opatrolowania przyległego
terenu nie odnalazł obwinionego.
Nad ranem następnego dnia przez prowizorycznie zabezpieczony otwór w wybitej szybie obwiniony dostał się do
mieszkania pokrzywdzonej. Ta zdążyła z niego uciec i zadzwonić na Policje, jednak obwiniony ponownie uciekł przez
przyjazdem patrolu.
Podczas oględzin okna w mieszkaniu pokrzywdzonej dokonanych w dniu 08 listopada 2015 r. w godzinach porannych
stwierdzono, iż obie szyby w prawym skrzydle okna kuchennego są wybite, a na blaszanym parapecie okna
pomieszczenia kuchennego i na zewnątrz budynku pod oknem znajdują się kawałki szkła. Ujawniono również
odwzorowany ślad podeszwy buta, który zabezpieczono do badań. Na zewnątrz budynku pod oknem ujawniono
natomiast płytę chodnikową i fragment drewnianej szafki.
Pokrzywdzona w związku z wymianą szyby zespolonej uszkodzonej przez obwinionego poniosła koszty naprawy w
kwocie 350,- (trzysta pięćdziesiąt) złotych.
(dowód: notatki urzędowe k. 2, 3, 58, 60-64; kopia faktury (...) k. 12; protokół oględzin miejsca k. 20 – 25;, dane o
karalności za wykroczenia –k. 36; info z K. k. 69;kopie wyroków k. 65-68; wydruki sms-ów z telefonu obwinionego k.
109-122; zeznania świadków – J. L. k. 44v; A. P. k. 44v-45, Ł. E. –k. 128)
Obwiniony J. P. zarówno w toku czynności wyjaśniających jak i w wyjaśnieniach złożonych na
rozprawie nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu i wyjaśnił, że wprawdzie był pod oknem
mieszkania pokrzywdzonej w dniu zdarzenia ale jedynie zaśpiewał jej serenadę i wrócił autobusem do swojego miejsca
zamieszkania. Zaprzeczył aby to on wybił szybę w oknie pokrzywdzonej i wyraził przypuszczenie, że mógł to zrobić
któryś z kochanków A. P.. O wybiciu szyby miał się dowiedzieć z telefonu pokrzywdzonej.
/dowód: wyjaśnienia obwinionego, k. 44-44v/
Sąd zważył, co następuje:
Sąd nie dał wiary wyjaśnieniom obwinionego nie przyznającego się do popełnienia zarzucanego mu czynu, albowiem
pozostają one w oczywistej sprzeczności z zebranym w sprawie materiałem dowodowym, zwłaszcza z rzetelną relacją
przedstawioną przez pokrzywdzoną A. P. (1).
Sąd w pełni podzielił zeznania świadka - pokrzywdzonej, uznając je za spójne i logiczne.
Świadek A. P. (1) zeznała, iż obwiniony w dniu zdarzenia był pod jej oknem i śpiewał serenadę a później dzwonił
domofonem i prosił o wpuszczenie. Kiedy zamknęła okno i poszła do łazienki usłyszała huk. Podeszła do tego okna,
podciągnęła roletę i wtedy widziała obwinionego, który na jej słowa o wezwaniu Policji zareagował jeszcze wulgarnie
groźbą spalenia, po czym uciekł. Opisał jego ubiór w dniu zdarzenia, przekazała rysopis wezwanemu niezwłocznie
patrolowi Policji. Przez to zabezpieczone jedynie prowizorycznie okno nad ranem obwiniony wszedł do jej mieszkania
i wówczas ona zdążyła uciec i zdzwonić ponownie na Policję. Obwiniony ponownie zdążył oddalić się przed przyjazdem
Policji.
Sąd miał świadomość złożonych relacji jakie łączą pokrzywdzoną z obwinionym. Jednak mając możność osobistego
kontaktu z tymi stronami na rozprawie odebrał relację pokrzywdzonej jako szczerą i mimo, że w dużej mierze
bardzo osobistą i nacechowaną emocjami to jednak w pełni wiarygodną. Co istotne jej relacja łączy się z innymi,
w pełni obiektywnymi dowodami, jak choćby wynikami oględzin miejsca zdarzenia, sporządzoną dokumentacją
fotograficzną oraz zeznaniami świadków – funkcjonariuszy Policji interweniujących w tej sprawie. Ponadto
zachowanie obwinionego – wybicie szyby w oknie pokrzywdzonej wpisuje się w logiczny ciąg jego zachowań.
Obwiniony już wcześniej dopuszczał się gwałtownych czynów wobec A. P. o czym świadczą notatki z licznych
interwencji policyjnych. Tego wieczora przyjechał do mieszkania pokrzywdzonej i kiedy nie został wpuszczony przez
nią zaczął śpiewać pod jej oknem. Kiedy i wówczas nie został wpuszczony do mieszkania wyładował swoja frustrację i
złość w jedyny możliwy dla niego sposób – rzucając płytką chodnikową w okno mieszkania pokrzywdzonej.
Jego twierdzenia, że czynu tego mógł dopuścić się jakiś inny kochanek oskarżycielki posiłkowej są całkowicie
gołosłowne. Aby tak było, ta nieustalona osoba musiałaby oczekiwać na to żeby obwiniony oddalił się spod mieszkania
A. P. i wykorzystać tę sposobność i wybić szybę, a co jest oczywiście sprzeczne z kategorycznymi twierdzeniami
pokrzywdzonej. Również analiza bardzo obszernej korespondencji tekstowej (sms-wej) pomiędzy obwinionym a
pokrzywdzoną pozwala na stwierdzenie, że już w dniu 08 listopada 2015 r. o godzinie 0921 obwiniony w wiadomości
tekstowej wysłanej do A. P. prowokacyjnie ja pytał „Szybę wiesz kto ci wybił”, mimo, że pokrzywdzona nie
kontaktowała się z nim wcześniej tą drogą od momentu zdarzenia się z nim (k. 114-115) Tum samym jeśli nie on był
sprawcą tego czynu to skąd by o tym fakcie wiedział.
Jako całkowicie zasługujący na podzielenie Sąd uznał pozostały materiał dowodowy wskazany już wcześniej tj.
dowody z dokumentów zgromadzone w niniejszej sprawie jak i zeznania obu świadków – funkcjonariuszy Policji
interweniujących w związku ze zgłoszeniem pokrzywdzonej.
Tym samym, w ocenie Sądu, zgromadzony w sprawie materiał dowodowy nie pozostawia żadnych wątpliwości, co do
tego, że obwiniony J. P. w dniu 07 listopada 2015 r. ok. godz. 2000 w O. przy ul. (...), umyślnie dokonał uszkodzenia
szyby poprzez wybicie jej, czym spowodował straty o wartości 350,- zł na szkodę A. P. (1). Swoim zachowaniem
wyczerpał znamiona wykroczenia określonego w art. 124 § 1 k.w.
W świetle poczynionych ustaleń faktycznych umyślność dokonanego zniszczenia mienia nie może budzić wątpliwości.
Wobec bezsprzecznie stwierdzonej protokołem oględzin rzeczy straty w mieniu pokrzywdzonej i udowodnionego
sprawstwa obwinionego, Sąd na podstawie art. 124 § 4 kw orzekł środek karny w postaci obowiązku naprawienia tej
szkody poprzez zapłatę na rzecz A. P. (1) kwoty 350,- złotych.
Przy wymiarze kary Sąd jako okoliczność obciążającą przyjął fakt, iż obwiniony rzucając płytką chodnikową w okno
mógł spowodować poważne następstwa w postaci obrażeń pokrzywdzonej, która wcześniej siedziała w kuchni, a
tylko na chwilę wyszła do łazienki. Nie bez znaczenia jest również zachowanie obwinionego zarówno przed, jak i po
popełnieniu zarzucanego mu czynu, groźby zniszczenia mienia kierowane do oskarżycielki posiłkowej i naruszenie jej
miru domowego. Podobnie Sąd potraktował uprzednią karalność z przestępstwa i wykroczenia.
Sąd nie dopatrzył się żadnych okoliczności łagodzących przemawiających na korzyść obwinionego.
W ocenie Sądu, wymierzona obwinionemu kara grzywny w wysokości 300 złotych jest adekwatna do stopnia
społecznej szkodliwości przypisanego mu czynu i zawinienia, a także spełni swoje cele w zakresie prewencji generalnej
i indywidualnej.
Sąd uznał iż z uwagi na osiągane dochody, ukarany nie będzie w stanie uiścić kosztów postępowania i opłaty dlatego
zwolnił go od tego obowiązku.